Tibolone Aristo 2,5 mg tabletki

1 tabl. zawiera 2,5 mg tibolonu. Preparat zawiera laktozę.

Po podaniu doustnym tibolon ulega szybkiej przemianie do 3 metabolitów odpowiedzialnych za właściwości farmakodynamiczne leku: 2 metabolity (3α-OH-tibolon i 3β-OH-tibolon) wykazują działanie estrogenne, trzeci metabolit (izomer δ4 tibolonu) posiada właściwości progestagenne i androgenne. Preparat uzupełnia niedobory estrogenów u kobiet w okresie pomenopauzalnym i łagodzi dolegliwości wynikające z menopauzy oraz zapobiega utracie tkanki kostnej po menopauzie lub usunięciu jajników. Po podaniu doustnym, tibolon wchłania się szybko i w znacznym stopniu. Wskutek szybkiej przemiany, stężenie tibolonu w osoczu jest bardzo małe. Wydala się głównie w postaci metabolitów skoniugowanych (głównie siarczany). Część metabolitów wydalana jest z moczem, ale większość usuwana jest z kałem. Parametry farmakokinetyczne tibolonu i jego metabolitów są niezależne od czynności nerek.

Leczenie objawów niedoboru estrogenów u kobiet, u których od zakończenia menopauzy upłynął ponad rok. W przypadku wszystkich kobiet decyzja o przepisaniu tibolonu powinna opierać się na ocenie ogólnego ryzyka u indywidualnej pacjentki i, szczególnie u kobiet >60 rż., powinna obejmować analizę ryzyka wystąpienia udaru mózgu.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Rozpoznany rak piersi, rak piersi w wywiadzie lub podejrzenia raka piersi (tibolon zwiększał ryzyko nawrotu raka piersi w badaniu z grupą kontrolną otrzymującą placebo). Rozpoznanie lub podejrzenie nowotworów złośliwych zależnych od estrogenów (np. rak endometrium). Niezdiagnozowane krwawienie z dróg rodnych. Nieleczony przerost błony śluzowej macicy (endometrium). Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa obecnie lub w przeszłości (zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna). Rozpoznane zaburzenia zakrzepowe (np. niedobór białka C, białka S lub antytrombiny). Czynna lub ostatnio przebyta tętnicza choroba zakrzepowo-zatorowa (np. dusznica bolesna, zawał mięśnia sercowego, udar mózgu, przemijające napady niedokrwienne). Ostra choroba wątroby lub choroba wątroby w wywiadzie, do czasu powrotu parametrów czynności wątroby do wartości prawidłowych. Porfiria. Ciąża i karmienie piersią.

Stosowanie tibolonu w ciąży i okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. Jeśli podczas stosowania leku pacjentka zajdzie w ciążę, leczenie należy natychmiast przerwać. Brak dostępnych danych klinicznych dotyczących ekspozycji na tibolon w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Tibolon wykazywał działanie teratogenne u królików. Ryzyko dla człowieka jest nieznane.

Doustnie: 1 tabl. na dobę. Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentek w podeszłym wieku. Dla rozpoczęcia i kontynuacji leczenia objawów pomenopauzalnych powinna być zastosowana najmniejsza skuteczna dawka przez jak najkrótszy okres. Podczas leczenia preparatem nie należy podawać dodatkowo progestagenu. U kobiet w okresie fizjologicznej menopauzy należy rozpocząć leczenie preparatem po upływie przynajmniej 12 mies. od ostatniego krwawienia miesiączkowego. W przypadku menopauzy wywołanej chirurgicznie, leczenie może być rozpoczęte natychmiast. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy zdiagnozować każde nieregularne jak i nieplanowe krwawienie z pochwy zarówno u stosujących i nie stosujących HTZ w celu wykluczenia zmian nowotworowych. Przy przejściu z sekwencyjnej HTZ leczenie preparatem należy rozpocząć w dniu następnym po zakończeniu przyjmowania poprzedniego preparatu. W przypadku przejścia z ciągłej złożonej HTZ, leczenie tibolonem można rozpocząć w dowolnej chwili. W przypadku pominięcia dawki leku należy jak najszybciej przyjąć zapomnianą tabletkę chyba, że opóźnienie przekracza 12 h - w takim przypadku zapomnianą tabletkę należy pominąć, a następną dawkę przyjąć o zwykłej porze. Pominięcie tabletki może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia krwawienia i plamienia w środku cyklu. Sposób podania. Tabl. należy połykać popijając wodą lub innym napojem, codziennie najlepiej o tej samej porze.

W leczeniu objawów pomenopauzalnych, tibolon należy stosować wyłącznie w przypadku objawów, które niekorzystnie wpływają na jakość życia pacjentki. We wszystkich przypadkach co najmniej raz do roku należy dokonywać starannej oceny stosunku ryzyk do korzyści wynikających z leczenia, a podawanie tibolonu należy kontynuować tylko tak długo, jak korzyści przewyższają ryzyko. Należy starannie ocenić u każdej pacjentki ryzyko wystąpienia udaru mózgu, raka piersi, a w przypadku zachowanej macicy - raka endometrium. Dane dotyczące ryzyka związanego z HTZ lub tibolonem w leczeniu przedwczesnej menopauzy są ograniczone. Jednakże z powodu niskiego poziomu bezwzględnego ryzyka u młodszych kobiet, bilans korzyści i ryzyka w tej grupie wiekowej może być bardziej korzystny niż u starszych kobiet. Przed rozpoczęciem stosowania lub po przerwie w stosowaniu HTZ lub tibolonu, należy przeprowadzić z pacjentką pełny wywiad lekarski oraz rodzinny. Wykonując badanie przedmiotowe (w tym badanie ginekologiczne i badanie piersi), należy kierować się danymi uzyskanymi w wywiadzie, jak również zwrócić uwagę na przeciwwskazania i ostrzeżenia dotyczące stosowania leku. W czasie leczenia zaleca się okresowe kontrole, których częstotliwość i rodzaj powinny być indywidualnie dopasowane do każdej pacjentki. Należy poinformować pacjentki, jakie zmiany w piersiach należy zgłaszać lekarzowi. Badania, w tym mammografię, należy wykonywać zgodnie z aktualnie przyjętą praktyką dotyczącą badań przesiewowych, dostosowaną do potrzeb klinicznych danej pacjentki. W przypadku obecności któregokolwiek z niżej wymienionych stanów lub ich wystąpienia w przeszłości i (lub) nasilenia w okresie ciąży lub uprzednio stosowanego leczenia hormonalnego, pacjentkę należy objąć starannym nadzorem (schorzenia te mogą nawracać lub nasilać się w czasie leczenia tibolonem): mięśniak gładkokomórkowy (włóniako-mięśniak gładki macicy) lub endometrioza, czynniki ryzyka wystąpienia zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, czynniki ryzyka wystąpienia nowotworów zależnych od estrogenów (np. rak piersi u krewnego pierwszego stopnia), nadciśnienie tętnicze, choroby wątroby (np. gruczolak wątroby), cukrzyca z zajęciem naczyń lub bez, kamica żółciowa, migrena lub (silne) bóle głowy, toczeń rumieniowaty układowy, hiperplazja endometrium w wywiadzie, padaczka, astma, otoskleroza. Leczenie powinno zostać przerwane w przypadku wystąpienia: żółtaczki lub pogorszenia czynności wątroby, znaczącego wzrostu ciśnienia krwi, wystąpienia po raz pierwszy migrenowych bólów głowy. U kobiet stosujących lek istnieje zwiększone ryzyko raka endometrium; ryzyko to wzrasta z czasem stosowania. Należy poinformować pacjentkę o konieczności zgłoszenia każdego krwawienia lub plamienia, jeżeli utrzymuje się ono po 6 mies. leczenia, wystąpi po tym czasie lub utrzymuje się po zaprzestaniu leczenia. Pacjentkę należy skierować na badanie ginekologiczne, które może obejmować biopsję endometrium, w celu wykluczenia złośliwego nowotworu endometrium. U kobiet przyjmujących tibolon istnieje zwiększone ryzyko raka piersi; staje się ono widoczne po ok. 3 latach stosowania i zwiększa się z czasem stosowania HTZ. Po zaprzestaniu terapii dodatkowe ryzyko z czasem maleje, a czas powrotu do poziomu początkowego zależy od czasu trwania HTZ. Jeśli HTZ trwała ponad 5 lat, ryzyko może się utrzymywać przez 10 lat lub dłużej. Nie ma danych na temat utrzymywania się ryzyka po odstawieniu leczenia tibolonem, ale nie można wykluczyć podobnego zjawiska. HTZ, a szczególnie jednoczesne stosowanie leczenia skojarzonego estrogen-progestagen, zwiększa gęstość tkanki piersiowej w obrazach mammograficznych, co może niekorzystnie wpływać na wykrywanie raka piersi w badaniu radiologicznym. Dane epidemiologiczne uzyskane z dużej metaanalizy wskazują na nieco zwiększone ryzyko wystąpienia raka jajnika u pacjentek stosujących HTZ zawierającą tylko estrogen lub skojarzenie estrogenu z progestagenem, które to ryzyko staje się widoczne w ciągu 5 lat stosowania i zmniejsza się z czasem po zakończeniu leczenia. Estrogenowa lub estrogenowo-progestagenowa HTZ związana jest ze 1,3-3-krotnie zwiększonym względnym ryzykiem wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, np. zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej. Ogólnie uznane czynniki ryzyka ŻChZZ obejmują: stosowanie estrogenów, podeszły wiek, duży zabieg chirurgiczny, przedłużające się unieruchomienie, otyłość (BMI>30 kg/m²), ciążę/okres popołogowy, toczeń rumieniowaty układowy (SLE) i raka. Brak jest zgodności opinii co do potencjalnego wpływu obecności żylaków na wystąpienie ŻChZZ. Podobnie jak w przypadku wszystkich pacjentów po leczeniu chirurgicznym, konieczne jest rozważenie zastosowania postępowania zapobiegającego wystąpieniu ŻChZZ po zabiegu. Jeżeli spodziewane jest okresowe unieruchomienie po planowanym zabiegu chirurgicznym, zaleca się czasowe zaprzestanie stosowania HTZ przez okres 4 do 6 tygodni przed zabiegiem chirurgicznym. Leczenie hormonalne nie powinno być ponownie rozpoczynane do czasu osiągnięcia przez pacjentkę pełnej sprawności ruchowej. W przypadku kobiet bez ŻChZZ w wywiadzie, ale z krewnym pierwszego stopnia, u którego zakrzepica wystąpiła w młodym wieku, można zalecić przeprowadzenie badania przesiewowego po dokładnym rozważeniu jego ograniczeń (jedynie część zaburzeń prowadzących do zwiększonej krzepliwości może być wykryta w badaniach przesiewowych). U pacjentek, które już są w trakcie leczenia przeciwkrzepliwego, konieczne jest staranne rozważenie stosunku korzyści do ryzyka wynikającego ze stosowania HTZ lub tibolonu. Jeśli po rozpoczęciu leczenia dojdzie do rozwoju ŻChZZ, lek należy odstawić. Pacjentkę należy poinformować, aby niezwłocznie zgłosiła się do lekarza w przypadku wystąpienia objawów mogących wskazywać na zaburzenia zakrzepowo-zatorowe (np. bolesny obrzęk nogi, nagły ból w klatce piersiowej, duszność). Brak dowodów z randomizowanych badań z grupą kontrolną na ochronne działanie tibolonu przed wystąpieniem zawału mięśnia sercowego u pacjentek z lub bez istniejącej choroby wieńcowej, które otrzymywały HTZ z zastosowaniem preparatów zawierających estrogen-progestagen lub jedynie estrogen. W badaniu epidemiologicznym z zastosowaniem bazy GPRD nie znaleziono dowodów wskazujących na ochronne działanie przed wystąpieniem zawału mięśnia sercowego u pacjentek po menopauzie, które przyjmowały tibolon. Lek zwiększa ryzyko wystąpienia niedokrwiennego udaru mózgu od pierwszego roku leczenia. Podstawowe ryzyko wystąpienia udaru zależy w dużym stopniu od wieku, a wpływ tibolonu zwiększa się wraz z wiekiem. Estrogeny mogą powodować zatrzymywanie płynów i dlatego należy uważnie obserwować pacjentki z nieprawidłową czynnością serca lub nerek. Należy uważnie obserwować pacjentki w czasie terapii zastępczej estrogenami lub HTZ, u których wcześniej stwierdzono hipertriglicerydemię, ponieważ w rzadkich przypadkach podczas leczenia z zastosowaniem estrogenów obserwowano znaczne zwiększenie triglicerydów w osoczu krwi, które prowadziło do zapalenia trzustki. HTZ nie powoduje poprawy funkcji poznawczych. Istnieje pewna liczba dowodów na zwiększone ryzyko wystąpienia otępienia u kobiet, u których stosowanie HTZ z wykorzystaniem preparatów złożonych lub zawierających tylko estrogen rozpoczęto po 65. roku życia. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentek z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Następujące choroby zgłaszano częściej u pacjentek stosujących HTZ w porównaniu do pacjentek
niestosujących HTZ:
− rak piersi
− nieprawidłowy rozrost lub rak błony śluzowej macicy (rozrost lub rak endometrium)
− rak jajnika
− obecność zakrzepów w żyłach w nogach lub płucach (żylna choroba zakrzepowo-zatorowa)
− choroba serca
− udar mózgu
− prawdopodobna utrata pamięci, jeśli HTZ włączono po 65 roku życia.

Więcej informacji o tych działaniach niepożądanych, patrz punkt 2 „Informacje ważne przed
przyjęciem leku Tibolone Aristo”.

Jak każdy lek, lek Tibolone Aristo może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego
one wystąpią.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie, jeśli pacjentka ma wątpliwości dotyczące działań
niepożądanych, które według niej mogą być związane z przyjmowaniem leku Tibolone Aristo; patrz
także punkt 2 „Należy przerwać stosowanie leku Tibolone Aristo i niezwłocznie skontaktować się
z lekarzem”.

Często występujące działania niepożądane, które obserwowano w badaniach klinicznych (dotyczą do
1 na 10 pacjentek):
− krwawienie lub plamienie z pochwy
− ból brzucha
− zwiększenie masy ciała
− ból piersi
− nienaturalny wzrost włosów
− problemy dotyczące pochwy, np. zwiększona ilość wydzieliny, świąd i podrażnienie
− pogrubienie błony śluzowej macicy
− zakażenie grzybicze pochwy (np. kandydoza)
− ból w miednicy
− zmiany w tkance szyjki macicy
− zapalenie warg sromowych i pochwy (tzw. zapalenie sromu i pochwy)
− nieprawidłowości w rozmazie cytologicznym.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (dotyczą do 1 na 100 pacjentek):
− trądzik
− bolesność sutków lub piersi
− zakażenia grzybicze.

Inne działania niepożądane, które zostały zgłoszone po wprowadzeniu tybolonu do obrotu:
− zawroty głowy, ból głowy, migrena
− depresja
− problemy skórne, np. wysypka lub świąd
− utrata widzenia lub niewyraźne widzenie
− zaburzenia żołądka i jelit
− zatrzymanie płynów
− ból stawów lub mięśni
− zmiany w parametrach czynności wątroby.

Zgłaszano przypadki wystąpienia raka macicy, raka piersi oraz udaru mózgu u kobiet stosujących
tybolon (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

Następujące działania niepożądane zgłaszano przy stosowaniu innych rodzajów HTZ:
− choroba pęcherzyka żółciowego
− różne choroby skóry:
  − przebarwienia skóry, szczególnie na twarzy lub szyi, znane jako plamy ciążowe (ostuda)
  − bolesne, zaczerwienione grudki skórne (rumień guzowaty)
  − wysypka w kształcie pierścieni, z zaczerwienieniem lub nadżerkami (rumień
    wielopostaciowy)
  − krwiaki podskórne (plamica naczyniowa).

Należy powiedzieć lekarzowi o nieregularnych krwawieniach lub plamieniu z dróg rodnych, albo
o wystąpieniu lub nasileniu się działań niepożądanych wymienionych powyżej.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 48 22 49 21 301; faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Tibolon może zwiększać aktywność fibrynolityczną, co może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych. Takie działanie obserwowano podczas podawania warfaryny. Dlatego należy dokładnie monitorować pacjentki przyjmujące jednocześnie preparat i leki przeciwzakrzepowe, szczególnie podczas rozpoczynania leczenia tibolonem lub kończenia jednoczesnego stosowania tego leku. Jeśli to konieczne, dawkę warfaryny należy dostosować. Informacje dotyczące interakcji farmakokinetycznych tibolonu są ograniczone. Jedno badanie in vivo wykazało, że jednoczesne stosowanie tibolonu może w umiarkowany sposób wpływać na farmakokinetykę midazolamu - substratu cytochromu P450 3A4. Na podstawie tej obserwacji można oczekiwać także interakcji z innymi substratami cytochromu CYP3A4. Związki indukujące aktywność CYP3A4, takie jak: barbiturany, karbamazepina, hydantoiny i ryfampicyna, mogą zwiększać metabolizm tibolonu a tym samym wpływać na jego działanie terapeutyczne. Preparaty ziołowe zawierające ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) mogą indukować metabolizm estrogenów i progestagenów. Klinicznie, zwiększony metabolizm estrogenów i progestagenów może prowadzić do osłabienia ich działania i zmian w profilu krwawień macicznych. Wykazano, że hormonalne środki antykoncepcyjne zawierające estrogeny, stosowane jednocześnie, znacząco zmniejszają stężenie lamotryginy w osoczu w wyniku indukcji glukuronidacji lamotryginy. Może to zmniejszyć kontrolę napadów. Chociaż nie badano potencjalnej interakcji między HTZ a lamotryginą, oczekuje się, że istnieje podobna interakcja, która może prowadzić do zmniejszenia kontroli napadów u kobiet stosujących oba leki jednocześnie.

Aristo Pharma Sp. z o.o.
ul. Baletowa 30
02-867 Warszawa
22-855-40-93
[email protected]
www.axxon-pharma.pl