Madopar 250 mg (200 mg + 50 mg) tabletki

1. Co to jest lek Madopar i w jakim celu się go stosuje

Madopar jest lekiem złożonym zawierającym dwie substancje czynne: lewodopę i benzerazyd (w
postaci chlorowodorku).

Lek Madopar jest wskazany w leczeniu choroby Parkinsona.
Lek Madopar 125 mg, 100 mg + 25 mg, kapsułki; Madopar, 200 mg + 50 mg, kapsułki oraz Madopar
HBS, 100 mg + 25 mg, kapsułki jest także wskazany w objawowym leczeniu idiopatycznego
(samoistnego) lub związanego z niewydolnością nerek wymagającą dializoterapii zespołu
niespokojnych nóg (ang. Restless Legs Syndrom - RLS).

1. Choroba Parkinsona
Choroba Parkinsona objawia się spowolnieniem ruchów, sztywnością mięśni i drżeniem. Objawy te
są spowodowane niedostateczną ilością dopaminy w określonych ośrodkach mózgowych. Oznaki
choroby występują u poszczególnych pacjentów z różnym nasileniem.
Celem leczenia choroby Parkinsona jest uzupełnienie niedoboru dopaminy w mózgu. Trudność
leczenia polega na tym, że dopamina nie przedostaje się z krwi do mózgu. Natomiast bez przeszkód
przedostaje się jej chemiczny prekursor - lewodopa. Niestety większa część lewodopy jeszcze przed
wniknięciem do mózgu jest przekształcana w dopaminę. Powstająca poza mózgiem dopamina
wywołuje nieprzyjemne działania niepożądane.
Madopar zawiera dwie substancje: lewodopę oraz benzerazyd, który hamuje przemianę lewodopy w
dopaminę poza mózgiem. Po podaniu leku w organizmie zachodzą następujące procesy: lewodopa
(pierwszy składnik leku Madopar) nie może przekształcać się w dopaminę poza mózgiem – ze
względu na benzerazyd (drugi składnik leku Madopar). Dzięki benzerazydowi lewodopa w większej
ilości przenika do mózgu i przekształca się w dopaminę oraz nie dochodzi do przekształcenia
lewodopy w dopaminę w tkankach pozamózgowych, co powoduje występowanie mniejszej ilości
działań niepożądanych. Madopar może w ten sposób wywierać korzystny wpływ na dolegliwości
związane z chorobą Parkinsona. Nie leczy on jednak choroby, ponieważ nie usuwa przyczyny
niedoboru dopaminy w mózgu. Przyczynowe zwalczanie choroby jest jak do tej pory niemożliwe.

2. Zespół niespokojnych nóg (Restless Legs Syndrom)
Jest to często występujące schorzenie charakteryzujące się przymusem poruszania kończynami z
zaburzeniami czucia (parestezjami), niepokojem ruchowym, narastaniem objawów w spoczynku,
przejściową poprawą stanu chorego związaną z jego aktywnością oraz nasileniem objawów w
godzinach wieczornych i nocnych. Przyczyną zespołu niespokojnych nóg, tak jak w chorobie
Parkinsona, jest niedobór dopaminy.