Magnefar B6 Bio 60 mg Mg 2++6,06 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. Magnefar B₆ Bio zawiera 60 mg jonów magnezu w postaci cytrynianu magnezu oraz 6,06 mg chlorowodorku pirydoksyny. 1 tabl. powl. Magnefar B₆ Forte zawiera 100 mg jonów magnezu w postaci cytrynianu magnezu oraz 10,10 mg chlorowodorku pirydoksyny.

Magnez jest głównie kationem wewnątrzkomórkowym, obniża pobudliwość komórek nerwowych, zwalnia przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe. Uczestniczy w wielu reakcjach enzymatycznych. Odgrywa istotną rolę w procesie skurczu mięśnia sercowego, wpływa na stan pobudliwości nerwowo-mięśniowej. Wchłania się tylko częściowo z przewodu pokarmowego, głównie w jelicie cienkim, przy czym wielkość wchłaniania magnezu zależy od jego zawartości w pokarmach. Niedobór magnezu może powodować zaburzenia w układzie mięśniowym i OUN. Magnez jest również elementem budulcowym. Homeostaza magnezu jest regulowana przez jelita, kości i nerki. Witamina B₆ jest witaminą rozpuszczalną w wodzie, niezbędnym składnikiem odżywczym wykorzystywanym przez organizm w przemianach aminokwasów, węglowodanów i lipidów. Witamina B₆ zawarta w preparatach ma na celu przede wszystkim zapewnienie korzystnego profilu wchłaniania cytrynianu magnezu.

Leczenie niedoboru magnezu. Występowanie poniżej wymienionych objawów może wskazywać na niedobór magnezu: nerwowość, drażliwość, wahania nastroju, łagodny lęk, niepokój, przejściowe uczucie zmęczenia, ospałość, zaburzenia snu o niewielkim nasileniu; objawy lęku, takie jak skurcze przewodu pokarmowego lub kołatanie serca (bez zaburzeń serca); skurcze mięśni, mrowienie, drganie powiek. Preparaty należy stosować po wykluczeniu innych przyczyn objawów niż niedobór magnezu oraz gdy osiągnięcie poprawy lub zwiększenie podaży magnezu nie jest możliwe przez zastosowanie prawidłowej diety. W przypadku braku poprawy po miesiącu stosowania leku kontynuowanie leczenia nie jest zalecane.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Preparatu nie należy stosować przy hipermagnezemii, ostrej niewydolności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min.), znacznym niedociśnieniu tętniczym, bloku przedsionkowo-komorowym oraz myasthenia gravis.

Lek można stosować u ciężarnych kobiet tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Kliniczne doświadczenia i stosowanie magnezu i witaminy B₆ u wystarczająco dużej liczby ciężarnych kobiet nie ujawniły toksycznego i teratogennego działania magnezu. Preparat może być stosowany w okresie karmienia piersią. Badania nad witaminą B₆ wykazały jej wpływ na płodność u mężczyzn. Jednakże, taki efekt występuje tylko przy bardzo wysokich dawkach. Preparaty zawierają niewielkie dawki witaminy B₆.

Doustnie. Magnefar B₆ Bio. Dorośli: od 5 - 6 tabl. na dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Dzieci i młodzież w wieku 6 - 14 lat - mc. 21-30 kg: od 3 - 4 tabl. na dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych; mc. 31-39 kg: od 4 - 5 tabl. na dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Młodzież w wieku 14 -18 lat (mc. ≥ 40 kg): od 5 - 6 tabl. na dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Magnefar B₆ Forte. Dorośli: od 3 - 4 tabl. na dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Dzieci i młodzież w wieku 6 - 14 lat - mc. 21-30 kg: od 1 - 2 tabl. na dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych; mc. 31-39 kg: od 2 - 3 tabl. na dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Młodzież w wieku 14 - 18 lat (mc. ≥ 40 kg): od 3 - 4 tabl. na dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Szczególne grupy pacjentów. Lek jest przeciwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. Sposób podania. Tabl. należy przyjmować podczas posiłku; połykać w całości, popijając dużą ilością wody. Zazwyczaj kuracja trwa 1 miesiąc. Linia podziału na tabletce ułatwia tylko jej przełamanie w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podział na równe dawki.

W przypadku skojarzonego niedoboru magnezu i wapnia, w pierwszej kolejności należy wyrównać niedobór magnezu. W przypadku ciężkiego niedoboru magnezu i zaburzeń wchłaniania, leczenie należy rozpocząć od dożylnego podawania magnezu. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek ze względu na ryzyko wystąpienia wysokiego stężenia magnezu we krwi. Nie stosować u dzieci poniżej 6 lat. Długotrwałe stosowanie wysokich dawek magnezu może przyczyniać się do rozwoju próchnicy. Lek podawany w dawce wyższej niż zalecana może powodować biegunkę. W wyniku długotrwałego stosowania magnezu może wystąpić hiperkaliemia, szczególnie u pacjentów z kontrolowanym spożyciem potasu i osłabioną funkcją nerek. Długotrwałe stosowanie pirydoksyny (kilka miesięcy, a nawet lat) może spowodować aksonalną neuropatię czuciową. Objawy obejmują: drętwienie i zaburzenia poczucia pozycji, mrowienie w dystalnych częściach kończyn, a także stopniowo postępującą ataksję sensoryczną (zaburzenia koordynacji). W większości przypadków objawy ustępują po zaprzestaniu stosowania pirydoksyny. Jeśli wystąpi działanie niepożądane, należy tymczasowo przerwać stosowanie leku, które można przywrócić po zmniejszeniu dawki i (lub) ustąpieniu objawów. Preparaty zawierają mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w zalecanej jednostce dawkowania, to znaczy uznaje się je za „wolne od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, leki te mogą powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Podczas stosowania leków Magnefar B₆ Bio oraz Magnefar B₆ Forte pojawiać się mogą następujące
działania niepożądane:

Rzadko: bóle brzucha, luźne stolce lub biegunka na początku leczenia (zwykle o małym nasileniu
i przemijające); zaczerwienienie skóry.
Bardzo rzadko: reakcje alergiczne.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: +48 22 49 21 301
faks: +48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Ponieważ magnez i inne leki mogą wzajemnie wpływać na wchłanianie, w miarę możliwości należy zachować odstęp czasu wynoszący od 2 do 3 h. Dotyczy to szczególnie fluorochinolonów i tetracyklin oraz bisfosfonianów, dla których odstęp czasu od 2 do 3 h powinien być ściśle przestrzegany. Fosforany, związki żelaza lub sole wapnia hamują wchłanianie magnezu w jelitach. Antybiotyki aminoglikozydowe, cisplatyna i cyklosporyna A przyspieszają wydzielanie magnezu. Diuretyki (takie jak tiazydy i furosemid), antagoniści receptora EGF (takie jak cetuksymab i erlotynib), inhibitory pompy protonowej (takie jak omeprazol i pantoprazol), inhibitory polimerazy wirusów DNA, pentamidyna, rapamycyna i amfoterycyna B mogą powodować niedobór magnezu. Ze względu na zwiększone straty magnezu może być konieczne dostosowanie dawki magnezu podczas przyjmowania wyżej wymienionych substancji. Długotrwałe stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych lub leków przeczyszczających może powodować niedobór magnezu. Przy jednoczesnym stosowaniu preparatów magnezu z węglanem litu, diuretykami oszczędzającymi potas (amiloryd, spironolakton), lub z innymi produktami zawierającymi magnez (takimi jak środki przeczyszczające i zobojętniające sok żołądkowy) istnieje ryzyko wystąpienia hipermagnezemii i objawów zatrucia magnezem, szczególnie u osób z niewydolnością nerek. Witamina B₆ w dawkach nawet nieznacznie przekraczających zalecane dzienne spożycie przyspiesza metabolizm i odwraca działanie L-dopy stosowanej bez inhibitorów dekarboksylazy. Stosowanie cykloseryny, hydralazyny, izoniazydu, penicylaminy, doustnych środków antykoncepcyjnych powoduje zmniejszanie zawartości witaminy B₆ w organizmie.

Biofarm Sp. z o.o.
ul. Wałbrzyska 13
60-198 Poznań