Marumax 0,5 mg + 0,4 mg kapsułki twarde

1 kaps. twarda zawiera 0,5 mg dutasterydu i 0,4 mg tamsulosyny chlorowodorku (co odpowiada 0,367 mg tamsulosyny). Kapsułki zawierają lecytynę sojową i żółcień pomarańczową.

Preparat złożony, połączenie dutasterydu - podwójnego inhibitora 5-α-reduktazy i chlorowodorku tamsulosyny - antagonisty receptorów adrenergicznych α_1a i α_1d mięśniówki gładkiej podścieliska gruczołu krokowego i szyi pęcherza moczowego. Dutasteryd hamuje obydwa typy izoenzymów (1 i 2) 5-α-reduktazy, które biorą udział w konwersji testosteronu do dihydrotestosteronu (DHT). Oba leki mają komplementarny mechanizm działania, szybko łagodzą objawy choroby, zwiększają przepływ cewkowy, zmniejszają ryzyko ostrego zatrzymania moczu i konieczność zastosowania leczenia chirurgicznego łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Tamsulosyna dzięki rozkurczowi mięśniówki gładkiej gruczołu krokowego i cewki moczowej, zmniejsza zwężenie drogi odpływu moczu i tym samym zmniejsza objawy z opróżniania. Ponadto zmniejsza objawy z napełnienia w powstawaniu, których istotną rolę odgrywa niestabilność pęcherza. Wykazano biorównoważność pomiędzy dutasterydem-tamsulosyną i jednoczesnym stosowaniem dutasterydu i tamsulosyny w osobnych kapsułkach. Po przyjęciu jednorazowej dawki dutasterydu maksymalne stężenie w surowicy uzyskiwane jest po 1-3 h. Całkowita dostępność biologiczna wynosi ok. 60%. Dutasteryd z białkami osocza wiąże się w 99,5%. Metabolizowany jest z udziałem cytochromu P-450 3A4 i 3A5. W 1-15,4% jest wydalany w niezmienionej postaci z kałem, pozostała ilość wydalana jest w postaci metabolitów. Po wielokrotnym podaniu dawki terapeutycznej T_0,5 wynosi 3-5 tyg. Po przyjęciu jednorazowej dawki tamsulosyny (po posiłku) maksymalne stężenie we krwi występuje po ok. 6 h. Stan równowagi zostaje osiągnięty po 5 dniach leczenia. Tamsulosyna wiąże się z białkami osocza w ok. 99%. Jest metabolizowana w wątrobie przez enzymy cytochromu P450 i wydalana głównie z moczem w postaci metabolitów, ok. 9% podanej dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. T_0,5 wynosi 5-7 h.

Leczenie umiarkowanych i ciężkich objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (ang. BPH). Zmniejszenie ryzyka ostrego zatrzymania moczu (ang. AUR) i konieczności leczenia chirurgicznego u pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi objawami łagodnego rozrostu gruczołu krokowego.

Nadwrażliwość na dutasteryd, inne inhibitory 5-α-reduktazy, tamsulosynę (również w przypadku obrzęku naczynioruchowego spowodowanego tamsulosyną), soję, orzeszki ziemne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Kobiety, dzieci i młodzież.

Lek jest przeciwwskazany u kobiet. Nie prowadzono badań oceniających wpływ preparatu na przebieg ciąży, laktację i płodność. Poniższe stwierdzenia odzwierciedlają informacje dostępne z badań poszczególnych substancji czynnych. Niewielkie stężenia dutasterydu stwierdzono w nasieniu pacjentów przyjmujących dutasteryd. Nie wiadomo, czy w przypadku, gdy kobieta w ciąży ma kontakt z nasieniem mężczyzny leczonego dutasterydem, wystąpi niekorzystny wpływ na płód płci męskiej (największe ryzyko występuje w pierwszych 16 tygodniach ciąży). W celu uniknięcia kontaktu z nasieniem zalecane jest stosowanie prezerwatywy przez mężczyznę, którego partnerka jest lub może być w ciąży. Zgłaszano przypadki wpływu dutasterydu na cechy nasienia (zmniejszenie liczebności plemników, objętości nasienia i ruchliwości plemników) u zdrowych mężczyzn. Nie można zatem wykluczyć zmniejszenia płodności u mężczyzn. Wpływ tamsulosyny na liczebność i aktywność plemników nie był oceniany.

Doustnie. Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku): zalecana dawka to 1 kaps. raz na dobę. W uzasadnionych przypadkach można, w celu uproszczenia dawkowania, zastosować preparat złożony zamiast stosowanego w terapii dwulekowej leczenia skojarzonego dutasterydem i tamsulosyną. Jeśli istnieje uzasadnienie kliniczne można bezpośrednio zamienić monoterapię dutasterydem lub tamsulosyny chlorowodorkiem na stosowanie preparatu złożonego. Szczególne grupy pacjentów. Nie przewiduje się konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby stosowanie leku jest przeciwwskazane. Stosowanie skojarzenia dutasterydu i tamsulosyny jest przeciwwskazane u dzieci i młodzieży (<18 rż.). Sposób podania. Przyjmować ok. 30 min po tym samym posiłku każdego dnia. Kapsułek nie należy żuć ani otwierać. Kontakt z zawartością kapsułki, dutasterydem, może skutkować podrażnieniem błony śluzowej jamy ustnej i gardła.

Leczenie skojarzone należy zalecać po starannej analizie stosunku korzyści do ryzyka, ze względu na możliwość zwiększenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych (w tym niewydolności serca), oraz po rozważeniu wszystkich opcji terapeutycznych, również monoterapii. Wyniki badania klinicznego z udziałem mężczyzn z podwyższonym ryzykiem raka gruczołu krokowego wykazały większą częstość występowania raka gruczołu krokowego w skali Gleasona 8-10 u pacjentów leczonych dutasterydem w porównaniu z grupą placebo - związek pomiędzy dutasterydem, a rakiem gruczołu krokowego nie jest jasny. Dlatego mężczyźni przyjmujący preparat, powinni być regularnie monitorowani pod względem możliwości wystąpienia raka gruczołu krokowego. Preparat powoduje zmniejszenie średniego stężenia swoistego antygenu sterczowego (PSA) w surowicy o ok. 50% po 6 mies. leczenia. Pacjenci przyjmujący preparat powinni mieć ponownie oznaczone nowe wyjściowe stężenie PSA po 6 mies. terapii, stężenie to powinno być regularnie monitorowane. Jakikolwiek potwierdzony wzrost stężenia antygenu w trakcie terapii preparatem w stosunku do najniższego jego poziomu, może świadczyć o wystąpieniu raka gruczołu krokowego lub o niestosowaniu się pacjenta do zaleceń dotyczących leczenia. Taka sytuacja powinna być dokładnie oceniona, nawet jeśli zmienione wartości zawierają się w zakresie wyników badań uzyskiwanych standardowo u mężczyzn nieprzyjmujących inhibitora 5-α-reduktazy. W trakcie wykonywania porównania stężenia PSA u pacjenta przyjmującego dutasteryd należy również wziąć pod uwagę jego wcześniejsze wyniki PSA. Po ustaleniu nowego wyjściowego stężenia PSA, leczenie preparatem nie będzie miało wpływu na możliwość stosowania PSA jako wskaźnika w diagnozowaniu wystąpienia raka gruczołu krokowego. Całkowite stężenie PSA wraca do wartości wyjściowej w ciągu 6 mies. od zakończenia terapii. Nawet pod wpływem preparatu, stosunek wolnego PSA do całkowitego PSA pozostaje stały. Jeśli lekarz zdecyduje się używać wartości wolnego PSA wyrażonej w procentach w diagnostyce raka gruczołu krokowego u mężczyzn stosujących preparat, nie jest wymagane skorygowanie otrzymanej wartości. Badanie per rectum, jak również inne badania mające na celu diagnostykę raka gruczołu krokowego oraz innych schorzeń mogących dawać te same objawy co BPH (łagodny rozrost gruczołu krokowego), powinny być wykonane u pacjentów przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu terapii preparatem, a następnie powinny być regularnie powtarzane. W badaniach klinicznych częstość występowania niewydolności serca (wspólna nazwa określająca zgłoszone zdarzenia, głównie niewydolność serca i zastoinową niewydolność serca) była nieznacznie większa wśród pacjentów przyjmujących w skojarzeniu dutasteryd i antagonistę receptora α₁-adrenergicznego, głównie tamsulosynę, niż wśród pacjentów, u których nie stosowano leczenia skojarzonego. Jednak częstość występowania niewydolności serca w tych badaniach była niższa we wszystkich aktywnie leczonych grupach w porównaniu z grupą stosującą placebo, a inne dostępne dane dotyczące stosowania dutasterydu lub antagonistów receptora α₁-adrenergicznego nie potwierdzają twierdzenia o zwiększonym ryzyku dla układu sercowo-naczyniowego. W trakcie badań klinicznych oraz w okresie po wprowadzeniu leku do obrotu zanotowano rzadkie przypadki zgłoszeń wystąpienia nowotworów gruczołu sutkowego u mężczyzn stosujących dutasteryd. Jednak badania epidemiologiczne nie wykazały wzrostu ryzyka zachorowania na nowotwór gruczołu sutkowego u mężczyzn przyjmujących antagonistów receptora α₁-adrenergicznego. Lekarz powinien poinstruować pacjenta, że należy niezwłocznie zgłosić wszelkie zmiany zauważone w tkance sutka, takie jak pojawienie się guzków czy też wydzielina z brodawki sutkowej. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <10 ml/min), ponieważ nie prowadzono badań w tej grupie pacjentów. Pacjentom rozpoczynającym stosowanie preparatu należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia pierwszych objawów niedociśnienia ortostatycznego przyjęli pozycję siedzącą lub leżącą, do czasu ustąpienia objawów. W celu zminimalizowania ryzyka niedociśnienia ortostatycznego, u pacjenta stosującego antagonistów receptora α₁-adrenergicznego, przed pierwszym użyciem inhibitorów PDE5 parametry hemodynamiczne powinny być stabilne. Ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia objawowego, zalecana jest ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania antagonistów receptora α₁-adrenergicznego z inhibitorami PDE5 (np. sildenafil, tadalafil, wardenafil). Skojarzone stosowanie tych leków może doprowadzić do wystąpienia niedociśnienia objawowego. Podczas operacji usunięcia zaćmy u niektórych pacjentów przyjmujących aktualnie lub w przeszłości tamsulosynę zaobserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS – typ zespołu małej źrenicy). Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki może zwiększać ryzyko powikłań okulistycznych podczas oraz po wykonanej operacji. Nie zaleca się rozpoczynania leczenia preparatem u pacjentów, u których planowana jest operacja usunięcia zaćmy. Podczas kwalifikacji do zabiegu chirurgicznego, chirurdzy operujący zaćmę i okuliści powinni zebrać wywiad czy pacjenci z zaplanowanymi zabiegami usunięcia zaćmy otrzymują lub otrzymywali lek, aby zabezpieczyć odpowiednie środki na wypadek wystąpienia IFIS. Istnieją pojedyncze doniesienia o celowości zaprzestania stosowania tamsulosyny na 1 do 2 tyg. przed zabiegiem usunięcia zaćmy, ale ani korzyści wynikające z takiego postępowania, ani czas zaprzestania leczenia nie zostały określone. Dutasteryd wchłania się przez skórę, dlatego kobiety, dzieci i młodzież muszą unikać kontaktu z uszkodzonymi kapsułkami. W przypadku kontaktu z uszkodzonymi kapsułkami, powierzchnię kontaktu należy natychmiast przemyć wodą z mydłem. Równoczesne stosowanie chlorowodorku tamsulosyny z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. ketokonazolem) lub w mniejszym stopniu z silnymi inhibitorami CYP2D6 (np. paroksetyną) może zwiększyć ekspozycję na tamsulosynę. W związku z tym nie jest zalecane stosowanie chlorowodorku tamsulosyny u pacjentów stosujących silne inhibitory CYP3A4 oraz ostrożne jego stosowanie u pacjentów stosujących umiarkowany inhibitor CYP3A4, silny bądź umiarkowany inhibitor CYP2D6 lub kombinację inhibitorów CYP3A4 i CYP2D6, lub u pacjentów, którzy słabo metabolizują CYP2D6. Nie badano działania preparatu u pacjentów z chorobami wątroby. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Kapsułki zawierają barwnik – żółcień pomarańczową, która może powodować reakcje alergiczne. Lek zawiera lecytynę pochodzącą z oleju sojowego, nie stosować w razie stwierdzonej nadwrażliwości na orzeszki ziemne albo soję. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Reakcje uczuleniowe
Objawy reakcji uczuleniowej mogą obejmować:
- wysypkę skórną (która może być swędząca)
- pokrzywkę (czerwona wysypka na skórze)
- obrzęk powiek, twarzy, warg, rąk lub nóg.

Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem
i przerwać stosowanie leku Marumax.

Zawroty głowy, uczucie oszołomienia i omdlenie
Lek Marumax może wywoływać zawroty głowy, uczucie oszołomienia lub w rzadkich przypadkach
omdlenie. Do czasu upewnienia się, jak lek działa na danego pacjenta, należy zachować ostrożność podczas
zmieniania pozycji ciała z leżącej lub siedzącej na siedzącą lub stojącą, w szczególności w przypadku
przebudzenia się w nocy. W przypadku wystąpienia zawrotów głowy lub uczucia oszołomienia,
kiedykolwiek podczas leczenia, należy usiąść lub położyć się i poczekać na ustąpienie objawów.

Ciężkie reakcje skórne
Objawy ciężkiej reakcji skórnej mogą być następujące:
- rozległa wysypka z pęcherzami i łuszczącą się skórą, szczególnie w okolicy jamy ustnej, nosa,
  oczu i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona).
Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem
i przerwać stosowanie leku Marumax.

Często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić nie mniej niż u 1 na 10 pacjentów):
- impotencja (niemożność uzyskania lub utrzymania wzwodu)*
- zmniejszenie popędu płciowego (libido)*
- trudności z wytryskiem nasienia, takie jak zmniejszenie ilości nasienia w trakcie wytrysku*
- powiększenie lub bolesność gruczołów piersiowych (ginekomastia)
- zawroty głowy.

*U niewielkiej liczby osób wspomniane działania niepożądane mogą utrzymywać się nawet po zaprzestaniu
przyjmowania leku Marumax.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):
- niewydolność serca (mniej wydajna praca serca. Możliwe są takie objawy jak: brak tchu, skrajne
  zmęczenie oraz obrzęki w okolicach kostek i kończyn dolnych).
- niskie ciśnienie krwi w pozycji stojącej
- szybkie bicie serca (palpitacje)
- zaparcia, biegunka, wymioty, nudności (mdłości)
- osłabienie lub utrata siły
- ból głowy
- swędzenie lub zatkanie nosa, katar (zapalenie błony śluzowej nosa)
- wysypka skórna, pokrzywka, świąd
- utrata włosów (zwykle owłosienia ciała) lub porost włosów.

Rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1 000 pacjentów)
- obrzęk powiek, twarzy, warg, rąk lub nóg (obrzęk naczynioruchowy)
- omdlenie.

Bardzo rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 10 000
pacjentów)
- długotrwały, bolesny wzwód prącia (priapizm)
- poważne reakcje skórne (zespół Stevensa-Johnsona).

Inne działania niepożądane
Inne działania niepożądane miały miejsce w małej grupie mężczyzn, ale ich dokładna częstość nie jest znana
(na podstawie dostępnych danych częstość nie może być oszacowana):
- nieprawidłowy lub przyspieszony rytm serca (arytmia, tachykardia lub migotanie przedsionków)
- utrudnione oddychanie (duszność)
- depresja
- ból i obrzęk jąder
- krwawienie z nosa
- silna wysypka na skórze
- zmiany widzenia (niewyraźnie widzenie lub zaburzenia widzenia)
- suchość w ustach.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309. Strona
internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie prowadzono badań interakcji dla leku, poniższe stwierdzenia odzwierciedlają dostępne informacje dotyczące poszczególnych substancji czynnych. Dutasteryd. U niewielkiej liczby pacjentów przyjmujących jednocześnie werapamil lub diltiazem (umiarkowane inhibitory CYP3A4 i inhibitory P-glikoproteiny) stwierdzono zwiększenie stężenia dutasterydu w surowicy odpowiednio o ok. 1,6-1,8-razy. Długotrwałe stosowanie dutasterydu jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np.: rytonawir, indynawir, nefazodon, itrakonazol, ketokonazol przyjmowane doustnie) może spowodować zwiększenie stężenia dutasterydu w surowicy. Zwiększona ekspozycja na dutasteryd prawdopodobnie nie powoduje nasilenia blokady 5-α-reduktazy. Jednakże należy brać pod uwagę zmniejszenie częstości podawania dutasterydu w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. Należy zauważyć, że w przypadku zahamowania enzymu może wystąpić wydłużenie okresu półtrwania, w wyniku czego uzyskanie stanu stacjonarnego w leczeniu skojarzonym może trwać dłużej niż 6 miesięcy. Podanie 12 g cholestyraminy godzinę po podaniu pojedynczej dawki 5 mg dutasterydu nie wpływa na farmakokinetykę dutasterydu. W badaniu obejmującym małą liczbę zdrowych mężczyzn (n=24) dutasteryd stosowany przez dwa tygodnie w dawce 0,5 mg na dobę nie wywierał wpływu na farmakokinetykę tamsulosyny ani terazosyny. W badaniu tym nie stwierdzono również oznak interakcji farmakodynamicznych. Dutasteryd nie wpływa na farmakokinetykę warfaryny i digoksyny. Zjawisko to wskazuje, że preparat nie hamuje i nie aktywuje CYP2C9 ani P-glikoproteiny. W badaniach in vitro oceniających interakcje wykazano, że dutasteryd nie hamuje enzymów CYP1A2, CYP2D6, CYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4. Tamsulosyna. Skojarzone stosowanie tamsulosyny z lekami obniżającymi ciśnienie krwi, w tym leki znieczulające, inhibitory PDE5 i innych antagonistów receptora α₁-adrenergicznego, może nasilać działanie hipotensyjne. Nie należy stosować dutasterydu z tamsulosyną w skojarzeniu z innymi antagonistami receptora α₁-adrenergicznego. Jednoczesne podawanie tamsulosyny i ketokonazolu (silnego inhibitora CYP3A4) powoduje wzrost C_max i AUC tamsulosyny odpowiednio o 2,2 oraz 2,8. Jednoczesne stosowanie tamsulosyny oraz paroksetyny (silnego inhibitora CYP2D6) skutkowało wzrostem Cmax oraz AUC tamsulosyny odpowiednio o 1,3 i 1,6. Podobny wzrost ekspozycji przewidywany jest u osób wolno metabolizujących z udziałem CYP2D6 w porównaniu do osób szybko go metabolizujących, w sytuacji jednoczesnego podawania z silnym inhibitorem CYP3A4. Skutek jednoczesnego podawania inhibitorów CYP3A4 i CYP2D6 z tamsulosyną nie został oceniony klinicznie, jednakże w takiej sytuacji istnieje ryzyko znacznego wzrostu ekspozycji na tamsulosynę. Jednoczesne podawanie tamsulosyny (0,4 mg) z cymetydyną (400 mg co 6 h przez 6 dni) powoduje zmniejszenie klirensu (26%) i zwiększenie AUC (44%) tamsulosyny. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania dutasterydu z tamsulosyną w skojarzeniu z cymetydyną. Nie przeprowadzono rozstrzygających badań dotyczących interakcji pomiędzy tamsulosyną a warfaryną. Wyniki z nielicznych badań in vitro i in vivo nie są rozstrzygające. Diklofenak i warfaryna mogą jednak zwiększać stopień eliminacji tamsulosyny, należy zachować ostrożność w przypadku stosowania warfaryny w skojarzeniu z tamsulosyny chlorowodorkiem. Nie stwierdzono interakcji w czasie skojarzonego stosowania tamsulosyny z atenololem, enalaprylem, nifedypiną ani teofiliną. Jednoczesne przyjmowanie furosemidu zmniejsza stężenie tamsulosyny w osoczu, jednak ponieważ stężenie to pozostaje w granicach normy, nie jest konieczna zmiana dawkowania. W badaniach in vitro diazepam, propranolol, trichlorometiazyd, chlormadynon, amitryptylina, diklofenak, glibenklamid i symwastatyna nie wpływają na stężenie wolnej frakcji tamsulosyny w osoczu ludzkim. Podobnie, tamsulosyna nie zmienia stężenia w osoczu wolnej frakcji diazepamu, propranololu, trichlorometiazydu, chlormadynonu.

Biovena Health Sp. z o.o.
ul. Odrowąża 15
03-310 Warszawa
[email protected]