Mavenclad 10 mg tabletki

1 tabl. zawiera 10 mg kladrybiny. Preparat zawiera sorbitol.

5`-Kladrybina jest nukleozydowym analogiem deoksyadenozyny. Podstawienie chloru w pierścieniu purynowym chroni kladrybinę przed rozkładem przez deaminazę adenozynową, wydłużając czas przebywania proleku kladrybiny w komórkach. Późniejsza fosforylacja kladrybiny do jej aktywnej postaci trifosforanowej, trifosforanu 2-chlorodeoksyadenozyny (Cd-ATP), zachodzi szczególnie skutecznie w limfocytach, ze względu na konstytutywnie wysoką aktywność kinazy deoksycytydynowej (DCK) i względnie niską aktywność 5`-nukleotydazy (5`-NTazy). Wysoka proporcja DCK do 5`-NTazy sprzyja gromadzeniu się Cd-ATP, przez co limfocyty są szczególnie podatne na śmierć komórek. Patologia stwardnienia rozsianego obejmuje złożony łańcuch zdarzeń, w których kluczową rolę ogrywają różne rodzaje komórek układu immunologicznego, w tym autoreaktywne limfocyty T i B. Mechanizm działania kladrybiny w leczeniu stwardnienia rozsianego nie jest w pełni wyjaśniony, ale uważa się, że jej główne działanie na limfocyty B i T przerywa kaskadę zdarzeń w układzie immunologicznym mających kluczowe znaczenie w stwardnieniu rozsianym. Po podaniu doustnym kladrybina jest szybko wchłaniana. Po doustnym podaniu kladrybiny na czczo mediana T_max wynosiła 0,5 h. Po podaniu z posiłkiem o dużej zawartości tłuszczów wchłanianie kladrybiny było opóźnione, AUC pozostało niezmienione. Dostępność biologiczna 10 mg kladrybiny stosowanej doustnie wynosi około 40%. Wiązanie przez białka osocza wynosi 20% i jest niezależne od stężenia w osoczu. Kladrybina przenika przez barierę krew-mózg. W układach wątrobowych in vitro obserwowano nieznaczny metabolizm kladrybiny. Klirens nerkowy przewyższa szybkość przesączania kłębuszkowego, co wskazuje na aktywne wydzielanie kladrybiny przez kanaliki nerkowe. Pozanerkowa eliminacja kladrybiny (ok. 50%) składa się z nieznacznego metabolizmu wątrobowego i rozległej wewnątrzkomórkowej dystrybucji i zatrzymywania aktywnej pochodnej kladrybiny (Cd-ATP) w docelowym kompartmencie wewnątrzkomórkowym (tzn. limfocytach), a następnie eliminacji wewnątrzkomórkowego Cd-ATP zgodnie z cyklem życiowym i drogami eliminacji tych komórek. Szacowany końcowy T_0,5 dla typowego pacjenta z populacyjnej analizy farmakokinetycznej wynosi ok. 1 dnia. Nie prowadzi to jednak do kumulacji leku po dawkowaniu raz na dobę, ponieważ taki T_0,5 stanowi tylko małą część AUC.

Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych w leczeniu rzutowej postaci stwardnienia rozsianego (MS) o dużej aktywności, potwierdzonej objawami klinicznymi lub wynikami diagnostyki obrazowej (MRI).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV). Aktywne przewlekłe zakażenie (gruźlica lub zapalenie wątroby). Rozpoczęcie leczenia kladrybiną u pacjentów z obniżoną odpornością, w tym u pacjentów aktualnie otrzymujących leczenie immunosupresyjne lub mielosupresyjne. Aktywna złośliwa choroba nowotworowa. Umiarkowane lub ciężkie zaburzenia czynności nerek (CCr <60 ml/min). Ciąża i karmienie piersią.

Lek jest przeciwwskazany w okresie ciąży i karmienia piersią. W oparciu o dane dotyczące stosowania u ludzi innych substancji hamujących syntezę DNA, kladrybina może powodować wady wrodzone, gdy jest stosowana w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Ograniczone dane z opisów przypadków wykazały, że kladrybina przenika do mleka ludzkiego. Ilość nie jest jeszcze dobrze ustalona. Ze względu na możliwość wystąpienia poważnych działań niepożądanych u niemowląt karmionych piersią, w czasie leczenia i przez 1 tydzień po ostatniej dawce karmienie piersią jest przeciwwskazane. Antykoncepcja. Przed rozpoczęciem leczenia w roku 1. i roku 2. kobietom w wieku rozrodczym i mężczyznom zdolnym do spłodzenia dziecka należy udzielić informacji o możliwości poważnego ryzyka dla płodu i konieczności stosowania skutecznej metody antykoncepcji. U kobiet w wieku rozrodczym konieczne jest wykluczenie ciąży przed rozpoczęciem stosowania w roku 1. i roku 2. oraz jej zapobieganie poprzez stosowanie skutecznej metody antykoncepcji w czasie leczenia kladrybiną i w ciągu co najmniej 6 miesięcy po ostatniej dawce. Kobiety, które zajdą w ciążę podczas leczenia preparatem, powinny przerwać leczenie. Kladrybina zaburza syntezę DNA, dlatego można oczekiwać wystąpienia niekorzystnego wpływu na gametogenezę u ludzi. W czasie leczenia kladrybiną i w ciągu co najmniej 6 miesięcy po przyjęciu ostatniej dawki, leczeni mężczyźni muszą stosować odpowiednie środki, by zapobiec ciąży u swoich partnerek. Płodność. Kladrybina zaburza syntezę DNA, dlatego można oczekiwać wystąpienia niekorzystnego wpływu na gametogenezę u ludzi.

Doustnie. Dorośli. Leczenie preparatem musi być rozpoczęte i nadzorowane przez lekarza mającego doświadczenie w leczeniu stwardnienia rozsianego. Zalecana dawka całkowita to 3,5 mg/kg mc. przez 2 lata, podawana w 1 cyklu leczenia 1,75 mg/kg na rok. Każdy cykl składa się z 2 tygodni leczenia, jednego na początku pierwszego miesiąca i jednego na początku drugiego miesiąca danego roku leczenia. Jeśli niezbędne ze względów medycznych (np. aby umożliwić odnowę limfocytów) można opóźnić cykl leczenia w roku 2. o okres do 6 miesięcy. Każdy tydzień leczenia trwa 4 lub 5 dni, podczas których pacjent otrzymuje 10 mg lub 20 mg w pojedynczej dawce dobowej, w zależności od masy ciała. Po zakończeniu 2 cykli leczenia nie jest wymagane dalsze leczenie kladrybiną w roku 3. i 4. Nie badano ponownego rozpoczęcia leczenia po roku 4. Kryteria rozpoczęcia i kontynuowania leczenia. Liczba limfocytów musi: być prawidłowa przed rozpoczęciem leczenia w roku 1; wynosić co najmniej 800 komórek/mm³ przed rozpoczęciem leczenia w roku 2. W razie potrzeby można opóźnić cykl leczenia w roku 2. o okres do 6 miesięcy, aby umożliwić odnowę limfocytów. Jeśli taka odnowa trwa dłużej niż 6 miesięcy, pacjent nie powinien już otrzymywać kladrybiny. Podział dawki całkowitej w okresie 2 lat. Mc. 40 do <50 kg – 40 mg w 1. i 2. tyg. leczenia; mc. 50 do <60 kg  - 50 mg w 1. i 2. tyg. leczenia; mc. 60 do <70 kg – 60 mg w 1. i 2. tyg. leczenia; mc. 70 do <80 kg – 70 mg w 1. i 2. tyg. leczenia; mc. 80 do <90 kg – 80 mg w 1. tyg. leczenia i 70 mg w 2. tyg.; mc. 90 do <100 kg – 90 mg w 1. tyg. leczenia i 80 mg w 2. tyg.; mc. 100 do <110 kg – 100 mg w 1. tyg. leczenia i 90 mg w 2. tyg.; mc. ≥110 kg – 100 mg w 1. i 2. tyg. leczenia. Nie badano doustnego stosowania kladrybiny u pacjentów o mc. <40 kg. Podział całkowitej liczby tabletek w poszczególnych dniach w tygodniu leczenia. Zaleca się przyjmowanie dawek dobowych kladrybiny w każdym tygodniu leczenia w odstępach 24 h, w przybliżeniu o tej samej porze dnia. Jeśli dawką dobową są 2 tabl., obie tabletki należy przyjąć razem jako dawkę pojedynczą.  Całkowita liczba tabletek na tydzień = ilość tabletek 1. dnia + ilość tabletek 2. dnia + ilość tabletek 3. dnia + ilość tabletek 4. dnia + ilość tabletek 5. dnia: 4 tabl. = 1+1+1+1; 5 tabl. = 1+1+1+1+1; 6 tabl. = 2+1+1+1+1; 7 tabl. = 2+2+1+1+1; 8 tabl. = 2+2+2+1+1; 9 tabl. = 2+2+2+2+1; 10 tabl. = 2+2+2+2+2. Pominiętą dawkę należy przyjąć jak najszybciej po przypomnieniu tego samego dnia według schematu leczenia. Nie wolno przyjmować pominiętej dawki razem z następną zaplanowaną dawką kolejnego dnia. W przypadku pominięcia dawki pacjent musi przyjąć pominiętą dawkę następnego dnia i zwiększyć liczbę dni w danym tygodniu leczenia. W przypadku pominięcia dwóch kolejnych dawek zastosowanie ma taka sama reguła, a liczba dni w tygodniu leczenia zwiększa się o 2 dni. Jednoczesne stosowanie innych leków. W dniach stosowania kladrybiny zaleca się, aby podawanie jakiegokolwiek innego doustnego leku odbywało się w odstępie co najmniej 3 h od przyjęcia kladrybiny. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (CCr 60-89 ml/min) dostosowanie dawki nie jest konieczne. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek – preparat jest przeciwwskazany u tych pacjentów. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ znaczenie czynności wątroby w eliminacji kladrybiny jest uznawane jako nieistotne. Ze względu na brak danych nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (>6 wg skali Childa-Pugha). Zaleca się ostrożność w przypadku stosowania u pacjentów w podeszłym wieku, uwzględniając potencjalnie większą częstość zaburzeń czynności wątroby lub nerek, współistniejących chorób i innych farmakoterapii. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności u pacjentów <18 lat. Sposób podania. Tabletki należy przyjmować, popijając wodą i połykając bez rozgryzania, niezależnie od spożywanych posiłków. Tabletki nie są powlekane, dlatego konieczne jest ich połknięcie natychmiast po wyjęciu z blistra. Nie wolno ich pozostawiać wyjętych z opakowania ani dotykać przez czas dłuższy niż wymagany do przyjęcia dawki. Jeśli tabletka leżała na jakiejś powierzchni, lub jeśli przełamana albo pokruszona tabletka wypadła z blistra, należy koniecznie dokładnie umyć powierzchnię kontaktu z preparatem. Podczas dotykania tabletek ręce pacjenta muszą być suche, a potem należy je koniecznie dokładnie umyć.

Obserwacja hematologiczna. Mechanizm działania kladrybiny jest ściśle związany ze zmniejszeniem liczby limfocytów. Wpływ na liczbę limfocytów jest zależny od dawki. W badaniach klinicznych obserwowano również zmniejszenie liczby neutrofili, liczby krwinek czerwonych, hematokrytu, hemoglobiny i liczby płytek krwi w porównaniu z wartościami początkowymi, chociaż parametry te zazwyczaj pozostają w prawidłowym zakresie. Można oczekiwać wystąpienia addytywnych hematologicznych działań niepożądanych w przypadku podawania kladrybiny przed lub jednocześnie z innymi substancjami wpływającymi na profil hematologiczny. Liczbę limfocytów należy oznaczyć: przed rozpoczęciem leczenia w roku 1, przed rozpoczęciem leczenia w roku 2; 2 miesiące i 6 miesięcy po rozpoczęciu leczenia w każdym roku leczenia. Jeśli liczba limfocytów zmniejszy się do wartości <500 komórek/mm³, należy ją monitorować do czasu ponownego wzrostu wartości. Zakażenia. Kladrybina może zmniejszać odpowiedź immunologiczną organizmu i może zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia zakażeń (obserwowano ciężkie, poważne i oportunistyczne zakażenia, w tym zdarzenia prowadzące do zgonu). Przed rozpoczęciem stosowania kladrybiny należy wykluczyć zakażenie HIV, aktywną gruźlicę i aktywne zapalenie wątroby. Mogą się uaktywnić utajone zakażenia, w tym gruźlica lub wirusowe zapalenie wątroby. Z tego powodu należy przeprowadzać badania przesiewowe w kierunku utajonych zakażeń, zwłaszcza gruźlicy i wirusowego zapalenia wątroby typu B i C, przed rozpoczęciem leczenia w roku 1 i roku 2. Rozpoczęcie stosowania preparatu należy opóźnić aż do odpowiedniego wyleczenia zakażenia. Opóźnienie rozpoczęcia stosowania kladrybiny należy rozważyć również u pacjentów z ostrym zakażeniem, aż do całkowitego opanowania zakażenia. Szczególną uwagę zaleca się w przypadku pacjentów z brakiem ekspozycji na wirus ospy wietrznej i półpaśca w wywiadzie. Przed rozpoczęciem leczenia kladrybiną zaleca się szczepienie pacjentów bez obecności przeciwciał. Rozpoczęcie leczenia należy odroczyć o 4-6 tyg., w celu umożliwienia wystąpienia pełnego działania szczepionki. Częstość występowania półpaśca była większa u pacjentów stosujących kladrybinę. Jeśli liczba limfocytów zmniejszy się <200 komórek/mm³, należy rozważyć profilaktykę przeciw opryszczce, zgodnie ze standardową praktyką podczas limfopenii stopnia 4. Pacjentów z liczbą limfocytów <500 komórek/mm³ należy obserwować w celu wykrycia objawów przedmiotowych i podmiotowych wskazujących na zakażenia, zwłaszcza półpasiec. Jeśli pojawią się takie objawy przedmiotowe i podmiotowe, należy rozpocząć leczenie przeciwzakaźne zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. Można rozważyć przerwanie lub opóźnienie stosowania preparatu aż do całkowitego ustąpienia zakażenia. Wśród pacjentów otrzymujących kladrybinę drogą pozajelitową w leczeniu białaczki włochatokomórkowej w różnych schematach leczenia zgłaszano przypadki postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii (PML). Chociaż nie zgłoszono żadnego przypadku PML w przypadku tabletek z kladrybiną, przed rozpoczęciem leczenia tabletkami z kladrybiną należy wykonać początkowe badanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) (zwykle w ciągu 3 mies.). Nowotwory złośliwe. W badaniach klinicznych, nowotwory złośliwe obserwowano częściej u pacjentów leczonych kladrybiną w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo. Lek jest przeciwskazany u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym z aktywnymi nowotworami złośliwymi. Przed rozpoczęciem leczenia u pacjentów z uprzednio występującym nowotworem złośliwym należy przeprowadzić indywidualną ocenę korzyści do ryzyka. Pacjentom leczonym kladrybiną należy zalecić stosowanie się do standardowych wytycznych przesiewowych w kierunku nowotworu. Czynność wątroby. U pacjentów leczonych kladrybiną niezbyt często zgłaszano uszkodzenie wątroby, w tym ciężkie przypadki. Przed rozpoczęciem stosowania preparatu należy zebrać od pacjenta szczegółowy wywiad dotyczący wcześniejszych epizodów uszkodzenia wątroby w przypadku stosowania innych leków lub istniejących zaburzeń czynności wątroby. Stosowanie kladrybiny nie jest zalecane u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (>6 według skali Childa-Pugha). Antykoncepcja. Przed rozpoczęciem leczenia w roku 1. i roku 2. należy oznaczyć u pacjentów aktywność aminotransferazy, stężenie fosfatazy zasadowej i bilirubiny całkowitej w surowicy. W trakcie leczenia należy monitorować aktywność enzymów wątrobowych i stężenie bilirubiny w oparciu o kliniczne objawy przedmiotowe i podmiotowe. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy kliniczne, niewyjaśnione zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych lub objawy wskazujące na zaburzenia czynności wątroby (np. niewyjaśnione nudności, wymioty, ból brzucha, zmęczenie, jadłowstręt lub żółtaczka i (lub) ciemne zabarwienie moczu), należy niezwłocznie oznaczyć aktywność aminotransferaz i bilirubiny całkowitej w surowicy. Należy przerwać lub zaprzestać leczenia kladrybiną, gdzie jest to właściwe. Transfuzje krwi. U pacjentów wymagających przetoczenia krwi, przed podaniem zalecane jest napromienianie komórkowych składników krwi w celu zapobiegnięcia wystąpieniu związanej z przetoczeniem reakcji „przeszczep przeciwko gospodarzowi”. Zaleca się konsultację z hematologiem. Zmiana leczenia na kladrybinę i z kladrybiny. U pacjentów, którzy byli wcześniej leczeni preparatami immunomodulującymi lub immunosupresyjnymi, przed rozpoczęciem leczenia należy wziąć pod uwagę mechanizm działania i czas trwania działania drugiego leku. Należy również wziąć pod uwagę potencjalne działanie addytywne na układ immunologiczny, jeśli takie preparaty są stosowane po leczeniu. W przypadku zmiany leczenia z innego preparatu stosowanego w leczeniu stwardnienia rozsianego należy na wstępie wykonać badanie MRI. Sorbitol. Należy wziąć pod uwagę addytywne działanie podawanych jednocześnie preparatów zawierających fruktozę (lub sorbitol) oraz pokarmu zawierającego fruktozę (lub sorbitol). Sorbitol zawarty w leku może wpływać na biodostępność innych, podawanych równocześnie drogą doustną, preparatów.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Niektóre działania niepożądane mogą być lub stać się poważne

Limfopenia i półpasiec (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób)

Najważniejszym działaniem niepożądanym jest zmniejszenie liczby krwinek białych, tak zwanych
limfocytów (limfopenia), które jest bardzo częste i może być ciężkie. Limfopenia może zwiększać
ryzyko wystąpienia zakażeń. Zakażeniem często obserwowanym podczas stosowania leku
MAVENCLAD jest półpasiec.

Należy natychmiast powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta wystąpią objawy półpaśca, takie jak
„pas” silnego bólu i pęcherzykowej wysypki, zazwyczaj po jednej stronie tułowia lub twarzy. Innymi
objawami może być ból głowy, pieczenie, mrowienie, drętwienie lub świąd skóry w zakażonym
obszarze, ogólne złe samopoczucie lub gorączka we wczesnych etapach zakażenia.

Konieczne jest leczenie półpaśca i może być konieczne przerwanie leczenia lekiem MAVENCLAD,
aż do ustąpienia zakażenia.

Choroby wątroby (niezbyt często - mogą występować z częstością do 1 na 100 osób)

Należy natychmiast powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta wystąpią objawy takie jak nudności,
wymioty, ból brzucha, zmęczenie, brak apetytu, zażółcenie skóry lub białek oczu (żółtaczka) lub
ciemne zabarwienie moczu. Konieczne może być zaprzestanie lub przerwanie leczenia lekiem
MAVENCLAD.

Inne możliwe działania niepożądane

Częste (mogą występować z częstością do 1 na 10 osób)
- opryszczka na wardze,
- wysypka,
- wypadanie włosów,
- zmniejszenie liczby pewnych białych krwinek (neutrofili),
- reakcje alergiczne, w tym świąd, pokrzywka, wysypka i obrzęk warg, języka lub twarzy.

Bardzo rzadkie (mogą występować z częstością do 1 na 10 000 osób)
- gruźlica.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Lek zawiera hydroksypropylobetadeks, który może tworzyć kompleksy z innymi preparatami, potencjalnie prowadząc do zwiększenia ich dostępności biologicznej (zwłaszcza z preparatami o niskiej rozpuszczalności). Dlatego zaleca się, aby w dniach podawania kladrybiny podawanie jakiegokolwiek innego doustnego preparatu odbywało się w odstępie co najmniej 3 h od przyjęcia kladrybiny. Rozpoczęcie leczenia kladrybiną jest przeciwwskazane u pacjentów z zaburzeniem odporności, w tym u pacjentów otrzymujących aktualnie leczenie immunosupresyjne lub mielosupresyjne, np. metotreksatem, cyklofosfamidem, cyklosporyną lub azatiopryną, albo długotrwale stosujących kortykosteroidy, z powodu ryzyka działania addytywnego na układ immunologiczny. Podczas leczenia kladrybiną można stosować intensywne, krótkotrwałe leczenie kortykosteroidami działającymi ogólnie. Stosowanie z interferonem beta zwiększa ryzyko wystąpienia limfopenii. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności preparatu w skojarzeniu z innymi terapiami stwardnienia rozsianego modyfikującymi przebieg choroby. Jednoczesne leczenie nie jest zalecane. Ze względu na wywołane kladrybiną zmniejszenie liczby limfocytów, można oczekiwać wystąpienia addytywnych działań niepożądanych na krew i układ chłonny w przypadku wcześniejszego lub jednoczesnego podawania kladrybiny z innymi substancjami wpływającymi na profil hematologiczny (np. karbamazepiną). W takich przypadkach zalecana jest ścisła obserwacja parametrów hematologicznych. Nie należy rozpoczynać leczenia w ciągu 4-6 tyg. po szczepieniu żywymi lub żywymi atenuowanymi szczepionkami z powodu ryzyka aktywnego zakażenia szczepionką. Należy unikać szczepienia żywymi lub żywymi atenuowanymi szczepionkami w czasie leczenia oraz po leczeniu kladrybiną, dopóki liczba białych krwinek pacjenta nie powróci do normy. Na poziomie wchłaniania kladrybiny jedyną możliwą drogą interakcji o znaczeniu klinicznym wydaje się być białko oporności raka piersi (BCRP lub ABCG2). Inhibicja BCRP w układzie pokarmowym może zwiększać dostępność biologiczną po podaniu doustnym i ekspozycję układową kladrybiny. Do znanych inhibitorów BCRP, które mogą zmieniać farmakokinetykę substratów BCRP o 20% in vivo, należy eltrombopag. Badania in vitro wskazują, że kladrybina jest substratem równowagowych (ENT1) i koncentracyjnych (CNT3) transporterów nukleozydów. Zgodnie z tym dostępność biologiczna, dystrybucja wewnątrzkomórkowa i wydalanie nerkowe kladrybiny mogą teoretycznie być zmienione przez silne inhibitory transportera ENT1 i CNT3, takie jak dilazep, nifedypina, nimodypina, cylostazol, sulindak lub rezerpina. Jednak same skutki w zakresie potencjalnych zmian ekspozycji na kladrybinę są trudne do przewidzenia. Chociaż znaczenie kliniczne tych interakcji jest nieznane, zaleca się unikać jednoczesnego podawania silnych inhibitorów ENT1, CNT3 lub BCRP w czasie 4- do 5-dniowego leczenia kladrybiną. Jeśli nie jest to możliwe, należy rozważyć wybór do jednoczesnego stosowania alternatywnych preparatów niewykazujących żadnych lub wykazujących minimalne właściwości hamujące transportery ENT1, CNT3 lub ABCG2. Jeśli nie jest to możliwe, zaleca się zmniejszenie dawki preparatów zawierających takie związki do minimalnej obowiązkowej dawki, wprowadzenie odstępów między czasem podawania leków i uważną obserwację pacjenta. Możliwe zmniejszenie ekspozycji na kladrybinę należy rozważyć w przypadku jednoczesnego podawania silnych induktorów transporterów BCRP (np. kortykosteroidów) lub P-gp (np. ryfampicyny, ziela dziurawca zwyczajnego). Jednoczesne podawanie kladrybiny z doustnymi hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol i lewonorgestrel) nie wykazało klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych z kladrybiną. Z tego powodu nie oczekuje się, aby jednoczesne stosowanie kladrybiny zmniejszało skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych.

Merck Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 142 B
02-305 Warszawa
22-535-97-00
[email protected]
www.merckgroup.com/pl-pl