Meloksam 15 mg tabletki

1 tabl. zawiera 15 mg meloksykamu. Preparat zawiera laktozę.

Doustnie. Dorośli i dzieci >16 lat. Zaostrzenia choroby zwyrodnieniowej stawów: 7,5 mg/dobę. (1/2 tabl. 15 mg). W razie konieczności, jeśli nie stwierdza się poprawy, dawkę leku można zwiększyć do 15 mg/dobę (1 tabl. 15 mg). Reumatoidalne zapalenie stawów i zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa: 15 mg/dobę (1 tabl. 15 mg). W zależności od wyników leczenia, dawkę można zmniejszyć do 7,5 mg/dobę. Nie należy stosować dawki większej niż 15 mg/dobę. Dzieci i młodzież. Nie należy stosować preparatu u dzieci w wieku <16 lat. Szczególne grupy pacjentów. Dobowa dawka zalecana w przypadku długotrwałego leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów i zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa u pacjentów w podeszłym wieku wynosi 7,5 mg/dobę. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia objawów niepożądanych leczenie należy rozpocząć od dawki 7,5 mg/dobę. U pacjentów dializowanych z ciężką niewydolnością nerek nie należy stosować dawki większej niż 7,5 mg/dobę. Nie ma konieczności redukcji dawki u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (przykładowo pacjenci z CCr>25 ml/min). Lek przeciwwskazany w przypadku pacjentów niedializowanych z ciężką niewydolnością nerek. Nie ma konieczności redukcji dawki u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Lek przeciwwskazany w przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Sposób podania: raz na dobę w czasie posiłku, popijając wodą lub innym płynem. Należy okresowo kontrolować, jak pacjent reaguje na leczenie i w jakim stopniu wymaga leczenia objawowego, szczególnie u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów.

Działania niepożądane mogą zostać zminimalizowane poprzez zastosowanie najmniejszej skutecznej dawki oraz najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów. W przypadku niewystarczającej skuteczności terapeutycznej nie należy zwiększać zalecanej maksymalnej dawki dobowej, ani stosować jednocześnie innych leków z grupy NLPZ, włącznie z selektywnymi inhibitorami COX-2 (nie udowodniono, by zwiększało to skuteczność działania, a może doprowadzić do zwiększenia ryzyka toksyczności). Lek nie jest odpowiedni do leczenia pacjentów w trakcie ostrych ataków bólu. Przed zastosowaniem leczenia należy się upewnić, że wszelkie podawane w wywiadzie przypadki zapalenia przełyku, żołądka i (lub) choroby wrzodowej żołądka zostały wyleczone. Należy zwracać uwagę na możliwość nawrotu tych chorób w trakcie leczenia. Wraz ze zwiększaniem dawki NLPZ u pacjentów z chorobą wrzodową w wywiadzie (szczególnie w przypadkach powikłanych krwawieniem lub perforacją oraz u osób w podeszłym wieku), zaobserwowano wzrost ryzyka krwawień z przewodu pokarmowego, owrzodzeń i perforacji, ta grupa pacjentów powinna być leczona najniższymi dostępnymi dawkami leku oraz innymi lekami podwyższającymi ryzyko działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego, należy rozważyć skojarzone leczenie preparatami działającymi ochronnie (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej). Nie zaleca się stosowania meloksykamu u pacjentów otrzymujących inne leki, które mogą zwiększyć ryzyko owrzodzenia lub krwawienia (takie jak: heparyna, warfaryna, inne NLPZ i kwas acetylosalicylowy w dawkach ≥500 mg w dawce jednorazowej lub ≥3 g na dobę ). W przypadku wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawień z przewodu pokarmowego w trakcie leczenia, leczenie należy przerwać. Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Crohna; ryzyko zaostrzenia przebiegu tych chorób) oraz z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie i (lub) łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca (ryzyko zatrzymywania płynów i wystąpienia obrzęków, osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego; zaleca się rutynową kontrolę kliniczną). Stosowanie niektórych leków z grupy NLPZ (zwłaszcza w dużych dawkach i długotrwale) może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawał serca lub udar). Ponadto pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, potwierdzoną chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgu, powinni być leczeni meloksykamem bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować przez rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu). W przypadku wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia, wysypki skórnej (w tym zespołu Stevensa-Johnsona (SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN)), zmian chorobowych dotyczących błon śluzowych lub jakichkolwiek objawów nadwrażliwości oraz w razie wystąpienia znacznych i długotrwałych zmian wskaźników czynności wątroby (np. aminotransferaz) lub nerek lek należy natychmiast odstawić i nie wznawiać leczenia meloksykamem. NLPZ mogą indukować czynnościową niewydolność nerek poprzez zmniejszenie filtracji kłębuszkowej, stąd na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki, u pacjentów z następującymi czynnikami ryzyka, zaleca się uważną kontrolę diurezy oraz czynności nerek: podeszły wiek; leczenie skojarzone np. z inhibitorami ACE, antagonistami angiotensyny-II, sartanami, lekami moczopędnymi; hipowolemia (bez względu na przyczynę); zastoinowa niewydolność serca; niewydolność nerek; zespół nerczycowy; nefropatia w przebiegu tocznia; ciężkie zaburzenia czynności wątroby (stężenie albumin w surowicy <25 g/l lub punktacja wg klasyfikacji Child-Pugh ≥10). NLPZ mogą powodować śródmiąższowe zapalenie nerek, kłębuszkowe zapalenie nerek, martwicę rdzenia nerki lub zespół nerczycowy. Podawanie NLPZ może spowodować zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie, co może zaburzać działanie leków moczopędnych powodujących wydalanie sodu z moczem. Może wystąpić zmniejszenie skuteczności działania leków przeciwnadciśnieniowych. U pacjentów wrażliwych mogą wystąpić lub zaostrzyć się obrzęki, niewydolność serca lub nadciśnienie tętnicze. Konieczna jest obserwacja kliniczna pacjentów z grup ryzyka. Hiperkaliemii może sprzyjać cukrzyca oraz jednoczesne stosowanie leków zwiększających stężenie potasu we krwi. Należy regularnie kontrolować stężenie potasu we krwi. U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek należy zaprzestać podawania meloksykamu co najmniej na 5 dni przed, w czasie i co najmniej 2 dni po podaniu pemetreksedu. Pacjenci w podeszłym wieku są bardziej narażeni na występowanie działań niepożądanych (w szczególności krwawienia lub perforacji przewodu pokarmowego, które mogą zakończyć się zgonem). Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia pacjentów w podeszłym wieku, u których czynność nerek, wątroby czy serca często bywa zaburzona. Meloksykam może maskować objawy jednocześnie występującej choroby zakaźnej. Ze względu na zawartość laktozy, pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zaburzeniem wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować preparatu. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w tabletce; to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

Gedeon Richter Marketing Polska Sp. z o.o.
ul. Franciszka Klimczaka 1
02-797 Warszawa
22-642-67-39
[email protected]
www.gedeonrichter.pl