Menopur 1200 j.m. FSH + 1200 j.m. LH proszek i rozp. do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań

1 fiolka zawiera menotropinę w ilości odpowiadającej 75 j.m. FSH i 75 j.m. LH lub 600 j.m. FSH i 600 j.m. LH lub 1200 j.m. FSH i 1200 j.m. LH.

Preparat zawiera menotropinę (hMG), która składa się z hormonu folikulotropowego (FSH) i hormonu luteinizującego (LH). Dodatkowo, w preparacie obecna jest ludzka gonadotropina kosmówkowa (hCG) - hormon występujący w moczu kobiet po menopauzie, która wzmacnia aktywność LH. Menotropina, łącząc aktywność FSH i LH, pobudza wzrost i rozwój pęcherzyków jajnikowych, a także wytwarzanie steroidów płciowych u kobiet, u których nie występuje pierwotna niewydolność jajników. FSH jest podstawowym sterownikiem procesu rekrutacji i wzrostu pęcherzyków na etapie wczesnej folikulogenezy. LH odgrywa ważną rolę w procesie steroidogenezy jajnikowej i dojrzewania pęcherzyka przedowulacyjnego. Wzrost pęcherzykowy może być pobudzany przez FSH przy całkowitym braku LH (np. w hipogonadyzmie hipogonadotropowym), ale powstałe pęcherzyki rozwijają się nieprawidłowo i towarzyszy im małe stężenie estradiolu, co może skutkować niewystarczającą dojrzałością pęcherzyków. Wzmacniające steriodogenezę działanie LH sprawia, że stężenia estradiolu przy stosowaniu preparatu w cyklach IVF/ICSI z desensybilizacją przysadki mózgowej są większe niż przy stosowaniu rekombinowanego FSH. Należy to brać pod uwagę, gdy reakcje pacjentek monitoruje się w oparciu o stężenia estradiolu. Różnicy w stężeniach estradiolu nie stwierdza się przy stosowaniu małych dawek w protokołach indukcji owulacji u pacjentek z brakiem owulacji. W jądrach FSH powoduje dojrzewanie komórek Sertoliego, kanalików nasiennych i rozwój plemników. Do działania tego konieczne jest duże stężenie androgenów w jądrach, co można uzyskać dzięki wstępnemu podawaniu hCG. Po 7 dniach powtarzanego podawania preparatu zdrowym ochotniczkom po desensybilizacji przysadki mózgowej w dawce 150 j.m. FSH + 150 j.m. LH, C_max FSH w osoczu wynosiło 8,9±3,5 j.m./l po podaniu podskórnym i 8,5±3,2 j.m./l po podaniu domięśniowym. C_max FSH osiągano w ciągu 7 h. Po powtarzanym podawaniu, T_0,5 FSH wynosił 30±11 h po podaniu podskórnym i 27±9 h po podaniu domięśniowym. Menotropina wydalana jest głównie przez nerki.

Leczenie niepłodności w następujących sytuacjach klinicznych. Kobiety: brak owulacji (w tym również zespół policystycznych jajników PCOD) u kobiet, u których nie było pozytywnej reakcji na leczenie cytrynianem klomifenu, kontrolowana hiperstymulacja jajników w celu wywołania rozwoju mnogich pęcherzyków w ramach technik rozrodu wspomaganego (ART), takich jak zapłodnienie pozaustrojowe i przeniesienie zarodka (IVF/ET), przeniesienie gamety do jajowodu (GIFT) i śródcytoplazmatyczne wstrzyknięcie plemnika do komórki jajowej (ICSI), stymulacja rozwoju pęcherzykowego u kobiet z hipogonadyzmem hipogonadotropowym. Mężczyźni: niepłodność u mężczyzn z hipo- lub normogonadotropową niewydolnością gonad - w skojarzeniu z hCG (ludzką gonadotropiną kosmówkową) w celu stymulacji spermatogenezy.

Kobiety i mężczyźni: nadwrażliwość na substancję czynną lub substancje pomocnicze preparatu, nowotwory przysadki mózgowej lub podwzgórza. Kobiety: ciąża i laktacja, torbiele jajników lub powiększone jajniki, niespowodowane zespołem policystycznych jajników, krwawienia z dróg rodnych o nieznanej etiologii, nowotwory macicy, jajników lub piersi. Mężczyźni: rak gruczołu krokowego, nowotwory jąder. U kobiet z pierwotną niewydolnością jajników, wadami rozwojowymi narządów płciowych uniemożliwiających rozwój ciąży lub włókniakomięśniakami macicy uniemożliwiającymi rozwój ciąży, uzyskanie pozytywnego wyniku leczenia jest mało prawdopodobne i dlatego preparat nie powinien być stosowany u tych pacjentek.

Preparat jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią.

Domięśniowo lub podskórnie. Schemat dawkowania jest identyczny w przypadku podawania podskórnego i domięśniowego. Leczenie preparatem powinno być rozpoczynane pod kontrolą lekarza doświadczonego w leczeniu zaburzeń płodności. Kobiety. Dawkę ustala się indywidualnie, w zależności od reakcji jajników. Preparat może być podawany sam lub w skojarzeniu z agonistą lub antagonistą hormonu uwalniającego gonadotropiny (GnRH). Zalecenia dotyczące dawkowania i czasu trwania leczenia mogą się zmienić w zależności od konkretnego protokołu leczenia. Kobiety z brakiem owulacji (w tym PCOD i hipogonadyzm hipogonadotropowy). Celem leczenia preparatem jest uzyskanie rozwoju pojedynczego pęcherzyka Graafa, z którego, po podaniu ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG), zostanie uwolniona komórka jajowa. Leczenie preparatem powinno być rozpoczęte w ciągu pierwszych 7 dni cyklu miesiączkowego. Zalecana dawka początkowa wynosi od 75 j.m. FSH + 75 j.m. LH do 150 j.m. FSH + 150 j.m. LH na dobę. Dawkę tę należy utrzymać przez co najmniej 7 dni. Kolejne dawki należy dostosowywać w zależności od indywidualnej reakcji pacjentki, ocenianej na podstawie danych klinicznych (w tym usg jajników lub usg jajników w połączeniu z oznaczaniem stężeń estradiolu). Zmiany dawki nie należy dokonywać częściej, niż co 7 dni. Zalecane zwiększenie dawki wynosi 37,5 j.m. FSH + 37,5 j.m. LH na jedną zmianę. Nie należy zwiększać dawki jednorazowo o więcej niż 75 j.m. FSH + 75 j.m. LH. Maksymalna dawka dobowa nie powinna być większa niż 225 j.m. FSH + 225 j.m. LH. Jeśli u pacjentki nie stwierdza się odpowiedniej reakcji po 4 tyg. leczenia, to ten cykl leczenia należy przerwać, a nowy cykl leczenia należy rozpocząć od dawki początkowej większej niż zastosowana w przerwanym cyklu. Gdy uzyska się  optymalną stymulację, następnego dnia po ostatnim wstrzyknięciu preparatu należy podać w pojedynczym wstrzyknięciu od 5000 j.m. do 10 000 j.m. hCG. Pacjentce zaleca się odbycie stosunku płciowego w dniu podania hCG oraz w następnym dniu po podaniu hCG. Alternatywnie, może zostać przeprowadzona inseminacja domaciczna. W przypadku uzyskania nadmiernej reakcji na preparat, leczenie należy przerwać i odstąpić od podania hCG, a pacjentka powinna zastosować mechaniczną metodę antykoncepcji lub powstrzymać się od odbywania stosunków płciowych do czasu wystąpienia następnego krwawienia miesiączkowego. Kobiety poddawane kontrolowanej hiperstymulacji jajników w celu uzyskania rozwoju mnogich pęcherzyków w ramach technik wspomaganego rozrodu (ART). W protokole obejmującym desensybilizację przysadki mózgowej za pomocą agonisty GnRH, leczenie preparatem należy rozpocząć około 2 tyg. po rozpoczęciu leczenia agonistą. W protokole obejmującym desensybilizację przysadki mózgowej za pomocą antagonisty GnRH, leczenie menotropiną należy rozpocząć w 2. lub 3. dniu cyklu miesiączkowego. Zalecana dawka początkowa menotropiny wynosi od 150 j.m. FSH + 150 j.m. LH do 225 j.m. FSH + 225 j.m. LH na dobę przez co najmniej 5 pierwszych dni leczenia. Kolejne dawki należy dostosowywać w zależności od indywidualnej reakcji pacjentki, ocenianej na podstawie danych klinicznych (w tym usg jajników lub usg jajników w połączeniu z oznaczaniem stężeń estradiolu). Jednorazowo nie należy zmieniać dawki o więcej niż 150 j.m. FSH + 150 j.m. LH. Maksymalna dawka dobowa nie powinna być większa niż 450 j.m. FSH + 450 j.m. LH. W większości przypadków nie zaleca się podawania preparatu dłużej niż przez 20 dni. Gdy odpowiednia liczba pęcherzyków osiągnie właściwą wielkość, należy podać w pojedynczym wstrzyknięciu do 10 000 j.m. hCG w celu wywołania ostatniej fazy dojrzewania pęcherzyków, przygotowującej do pobrania oocytu. Pacjentka powinna pozostawać pod ścisłą obserwacją przez co najmniej 2 tyg. po podaniu hCG. W przypadku uzyskania nadmiernej reakcji na menotropinę, leczenie należy przerwać i odstąpić od podania hCG, a pacjentka powinna zastosować mechaniczną metodę antykoncepcji lub powstrzymać się od odbywania stosunków płciowych do czasu wystąpienia następnego krwawienia miesiączkowego. Mężczyźni. Leczenie rozpoczyna się od podawania hCG 3 razy w tyg. w dawce od 1000 j.m. do 3000 j.m., aż do uzyskania prawidłowego stężenia testosteronu w surowicy krwi. Następnie podaje się domięśniowo menotropinę w dawce od 75 j.m. FSH + 75 j.m. LH do 150 j.m. FSH + 150 j.m. LH 3 razy w tyg. przez kilka miesięcy. Szczególne grupy pacjentów. Stosowanie preparatu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe. Sposób podania. Preparat podawać po rekonstytucji w dołączonym rozpuszczalniku. Rekonstytuowany roztwór przeznaczony jest do wielokrotnych wstrzyknięć i może być używany przez okres do 28 dni. Należy unikać potrząsania fiolką. Pierwsze wstrzyknięcie preparatu należy wykonać pod bezpośrednim nadzorem lekarskim.

Lek powinien być stosowany wyłącznie przez lekarzy, którzy mają gruntowną wiedzę i doświadczenie w zakresie niepłodności i jej leczenia. Leczenie gonadotropinami wymaga systematycznego sprawdzania reakcji jajników za pomocą ultrasonografii lub najlepiej ultrasonografii w połączeniu z oznaczaniem stężeń estradiolu w surowicy krwi. Stopień reakcji na podanie menotropiny może różnić się u poszczególnych pacjentek, a u niektórych pacjentek reakcja może być słaba. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę potrzebną do osiągnięcia celu leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia należy dokonać właściwej oceny niepłodności pary i wykluczyć możliwe przeciwwskazania do zajścia w ciążę. W szczególności należy przeprowadzić badania w kierunku niedoczynności tarczycy, niedoboru hormonów kory nadnerczy, hiperprolaktynemii, guzów przysadki i podwzgórza oraz zastosować odpowiednie, swoiste leczenie. U pacjentek, u których stymulowany jest rozwój pęcherzyków, zarówno w leczeniu niepłodności spowodowanej brakiem owulacji jak i w ramach procedur ART, może wystąpić powiększenie jajników lub zespół hiperstymulacji jajników. Interpretacja wskaźników rozwoju i dojrzewania pęcherzyka powinna być dokonywana przez lekarza doświadczonego w interpretowaniu stosownych badań. Nadmierna reakcja jajników na leczenie gonadotropiną rzadko prowadzi do zespołu hiperstymulacji jajników (OHHS), jeśli do wywołania owulacji nie podaje się hCG. Dlatego, w przypadku stwierdzenia hiperstymulacji jajników, należy odstąpić od podania hCG i pouczyć pacjentkę, aby przez co najmniej 4 dni powstrzymała się od odbywania stosunków płciowych lub zastosowała mechaniczną metodę antykoncepcji. OHSS może się szybko nasilać (w ciągu 24 h do kilku dni) i stać się ciężkim stanem klinicznym. Dlatego pacjentki powinny pozostawać pod obserwacją przez co najmniej 2 tyg. po podaniu hCG. Przestrzeganie zaleceń dotyczących dawkowania i schematu podawania preparatu oraz uważna kontrola leczenia ograniczy do minimum częstość występowania zespołu hiperstymulacji jajników i ciąży mnogiej. W przypadku technik ART aspiracja wszystkich pęcherzyków przed owulacją może ograniczyć występowanie zespołu hiperstymulacji. W przypadku zajścia w ciążę OHSS może mieć cięższą postać i trwać dłużej. Najczęściej OHSS występuje po przerwaniu leczenia hormonalnego i osiąga swoje największe nasilenie po mniej więcej 7-10 dniach po leczeniu. Zazwyczaj OHSS ustępuje samoistnie z początkiem miesiączki. Jeśli występuje ciężka postać OHSS, należy przerwać leczenie gonadotropinami (o ile jest jeszcze w toku), hospitalizować pacjentkę i rozpocząć odpowiednie leczenie. OHSS występuje częściej u pacjentek z zespołem policystycznych jajników. U pacjentek, u których owulację stymuluje się gonadotropinami, częstość występowania ciąż mnogich wzrasta w porównaniu z naturalnym zapłodnieniem. Większość ciąż mnogich stanowią ciąże bliźniacze. W celu ograniczenia do minimum ryzyka ciąży mnogiej zaleca się uważne kontrolowanie reakcji jajników. U pacjentek, u których wykonuje się procedury ART, ryzyko ciąży mnogiej związane jest głównie z liczbą przeniesionych zarodków, ich jakością i wiekiem pacjentki. Przed rozpoczęciem leczenia pacjentkę należy poinformować o potencjalnym ryzyku ciąży mnogiej. Częstość utraty ciąży wskutek niedonoszenia lub poronienia jest większa u pacjentek, u których wykonuje się stymulację wzrostu pęcherzyków w ramach procedur ART, niż w normalnej populacji. Częstość występowania ciąży pozamacicznych po zapłodnieniu pozaustrojowym (IVF) wynosi 2-5% w porównaniu z 1-1,5% w ogólnej populacji. Odnotowano przypadki nowotworów jajników i innych narządów układu rozrodczego, zarówno łagodnych jak i złośliwych, u kobiet poddawanych wielokrotnie leczeniu niepłodności. Nie ustalono jeszcze, czy leczenie gonadotropinami zwiększa ryzyko podstawowe wystąpienia tych nowotworów u niepłodnych kobiet. Częstość występowania wrodzonych wad rozwojowych po zastosowaniu ART może być nieco większa niż w przypadku zapłodnień spontanicznych. Uważa się, że jest to spowodowane różnicami w cechach rodzicielskich (np. wiek matki, parametry nasienia) i ciążami mnogimi. U kobiet z ogólnie znanymi czynnikami ryzyka zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, ujawnionymi w wywiadzie lub wywiadzie rodzinnym, otyłością znacznego stopnia (wskaźnik masy ciała >30 kg/m² ) lub trombofilią, ryzyko wystąpienia żylnych lub tętniczych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych w trakcie lub po zakończeniu leczenia gonadotropinami może być większe. U takich kobiet należy ocenić stosunek ryzyka do korzyści z podania gonadotropin.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Hormony stosowane w leczeniu niepłodności, takie jak Menopur, mogą powodować nadmierną aktywność
jajników, prowadząc do wystąpienia choroby zwanej zespołem hiperstymulacji jajników (ang. Ovarian
Hyperstimulation Syndrome, OHSS), zwłaszcza u kobiet z zespołem policystycznych jajników. Objawy
obejmują: ból brzucha, rozdęcie brzucha, nudności, wymioty, biegunkę i przybieranie na wadze.
W przypadkach ciężkiego OHSS rzadko występowały powikłania, takie jak gromadzenie się płynu w jamie
brzusznej, jamie miednicy i (lub) jamie opłucnowej, trudności w oddychaniu i zmniejszenie częstości lub
ilości oddawanego moczu, formowanie się skrzepów krwi w naczyniach krwionośnych (zaburzenia
zakrzepowo-zatorowe) oraz skręt jajników.
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem,
nawet jeśli pojawi się kilka dni po podaniu ostatniej dawki leku.

Podczas stosowania leku mogą wystąpić reakcje alergiczne (nadwrażliwości). Objawami takich reakcji mogą
być: wysypka, świąd, obrzęk gardła i trudności w oddychaniu. W przypadku wystąpienia któregokolwiek
z tych objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Następujące, działania niepożądane występują często, tj. u 1 do 10 na każdych 100 leczonych pacjentów:
• ból brzucha;
• ból głowy;
• nudności;
•rozdęcie brzucha;
• ból w obrębie miednicy;
• nadmierne pobudzenie jajników powodujące wysoki poziom ich aktywności (zespół hiperstymulacji
   jajników);
• reakcje w miejscu podania, takie jak ból, zaczerwienienie, siniak, obrzęk i (lub) swędzenie.

Następujące działania niepożądane występują niezbyt często, tj. u 1 do 10 na każdych 1000 leczonych
pacjentów:
• wymioty;
• dolegliwości brzuszne;
• biegunka;
• uczucie zmęczenia;
• zawroty głowy;
• pęcherzyki z płynem w jajnikach (torbiele jajników);
• dolegliwości piersi, w tym ból piersi, tkliwość piersi, uczucie niewygody, ból brodawek sutkowych
   i obrzęk piersi;
• uderzenia gorąca.

Następujące działania niepożądane występują rzadko, tj. u 1 do 10 na każdych 10 000 leczonych
pacjentów:
• trądzik;
• wysypka.

Oprócz wyżej wymienionych, obserwowano po dopuszczeniu leku Menopur do obrotu następujące
działania niepożądane, których częstość występowania jest nieznana:
• zaburzenia widzenia;
• gorączka;
• złe samopoczucie;
• rekcje alergiczne;
• zwiększenie masy ciała;
• ból mięśni i stawów (np. ból pleców, ból karku oraz ból rąk i nóg);
• skręt jajnika, jako powikłanie zwiększonej aktywności jajników wywołanej nadmierną stymulacją;
• swędzenie;
• pokrzywka;
• skrzepy krwi, jako powikłanie zwiększonej aktywności jajników wywołanej nadmierną stymulacją.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do
Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji
Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Aleje Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel: +48 22 49 21 301
Fax: +48 22 49 21 309
e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji menotropiny z innymi lekami u ludzi. Należy spodziewać się, że jednoczesne stosowanie menotropiny i cytrynianu klomifenu może nasilać reakcję jajników. Jeśli do desensybilizacji przysadki mózgowej stosuje się agonistę GnRH, to w celu uzyskania odpowiedniej reakcji jajników może być konieczne zastosowanie większej dawki menotropiny.

Ferring Pharmaceuticals Poland Sp. z o.o.
ul. Szamocka 8
01-748 Warszawa
22-246-06-80
[email protected]
www.ferring.com.pl