Meropenem Genoptim 1000 mg proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań i (lub) infuzji

Meropenem

tylko na receptę
Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. Co to jest lek Meropenem Genoptim i w jakim celu się go stosuje

Lek Meropenem Genoptim zawiera substancję czynną meropenem i należy do grupy leków
nazywanych antybiotykami karbapenemowymi. Działanie leku polega na zabijaniu bakterii, które
mogą powodować ciężkie zakażenia.

Meropenem Genoptim jest stosowany do leczenia następujących zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku
3 miesięcy i starszych:
- Zakażenie płuc (zapalenie płuc).
- Zakażenia płuc i oskrzeli u pacjentów z mukowiscydozą.
- Powikłane zakażenia dróg moczowych.
- Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej.
- Zakażenia, które mogą wystąpić w czasie porodu i po nim.
- Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich.
- Ostre bakteryjne zakażenie mózgu (zapalenie opon mózgowych).

Meropenem Genoptim może być zastosowany w leczeniu gorączkujących pacjentów z neutropenią,
jeśli podejrzewa się zakażenie bakteryjne.

Meropenem Genoptim może być stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych krwi, które mogą być
związane z zakażeniami wymienionymi powyżej.

Skład

1 fiolka zawiera 500 mg lub 1 g meropenemu (w postaci trójwodzianu); lek zawiera sód, odpowiednio: 2 mEq (45 mg) lub 4 mEq (90 mg) sodu w 1 fiolce.

Działanie

Antybiotyk β-laktamowy z grupy karbapenemów. Działanie bakteriobójcze polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych przez wiązanie się z białkami wiążącymi penicyliny. Gatunki zwykle wrażliwe na meropenem - tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Enterococcus faecalis, Staphylococcus spp. - wrażliwe na metycylinę (w tym: Staphylococcus epidermis, Staphylococcus aureus - MSSA), Streptococcus agalactiae (grupa B), grupa Streptococcus milleri (S. anginosus, S. constellatus i S. intermedius), Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes (grupa A); tlenowe bakterie Gram-ujemne: Citrobacter freudii, Citrobacter koseri, Enterobacter aerogenes, Enterobacter cloacae, Escherichia coli, Haemophilus influenzae, Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae, Morganella morganii, Neisseria meningitidis, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Serratia marcescens; beztlenowe bakterie Gram-dodatnie: Clostridium perfringens, Peptoniphilus asaccharolyticus, Peptostreptococcus spp. (w tym: P. micros, P anaerobius, P. magnus); beztlenowe bakterie Gram-ujemne: Bacteroides caccae, grupa Bacteroides fragilis, Prevotella bivia, Prevotella disiens. Gatunki, wśród których może występować problem oporności nabytej: Enterococcus faecium, Acinetobacter spp., Burkholderia cepacia, Pseudomonas aeruginosa. Drobnoustroje o oporności wrodzonej: Stenotrophomonas maltophilia, Legionella spp., Chlamydophila pneumoniae, Chlamydophila psittaci, Coxiella burnetii, Mycoplasma pneumoniae. Wszystkie gronkowce oporne na metycylinę są oporne na meropenem. Meropenem wiąże się z białkami osocza w około 2%. Dobrze przenika do większości tkanek i płynów ustrojowych, w tym: płuc, wydzieliny oskrzelowej, żółci, płynu mózgowo-rdzeniowego, tkanek żeńskich narządów płciowych, skóry, powięzi, mięśni i wysięku do jamy otrzewnej. Jest częściowo metabolizowany w procesie hydrolizy pierścienia β-laktamowego, z wytworzeniem nieczynnego mikrobiologicznie metabolitu. Jest wydalany przez nerki, głównie w niezmienionej postaci; ok. 2% dawki jest wydalane z kałem. T0,5 wynosi ok. 1 h.

Wskazania

Leczenie następujących zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku > 3 mies.: ciężkie zapalenie płuc, w tym szpitalne i tzw. respiratorowe zapalenie płuc; zakażenia oskrzelowo-płucne w przebiegu mukowiscydozy; powikłane zakażenia układu moczowego; powikłane zakażenia jamy brzusznej; zakażenia śródporodowe i poporodowe; powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich; ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowych. Lek może być stosowany w leczeniu pacjentów z neutropenią z gorączką, u których istnieje podejrzenie zakażenia bakteryjnego. Leczenie pacjentów z bakteriemią, która występuje w związku z którymkolwiek z wyżej wymienionych zakażeń lub jest podejrzewana o taki związek. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania środków przeciwbakteryjnych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na meropenem, inne karbapenemy lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Stwierdzona w wywiadzie ciężka reakcja nadwrażliwości na jakikolwiek antybiotyk β-laktamowy (np. penicyliny lub cefalosporyny).

Ciąża i karmienie piersią

Należy unikać stosowania preparatu w ciąży. Notowano wydzielanie niewielkich ilości meropenemu do mleka ludzkiego. Meropenemu nie należy stosować u kobiet karmiących piersią, chyba że spodziewane korzyści dla matki uzasadniają potencjalne ryzyko dla dziecka.

Dawkowanie

Dożylnie. Dorośli i młodzież. Ciężkie zapalenie płuc (w tym szpitalne zapalenie płuc i tzw. respiratorowe zapalenie płuc), powikłane zakażenia układu moczowego, powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej, zakażenia śróporodowe i poporodowe, powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich: 500 mg lub 1 g co 8 h. Zakażenia oskrzelowo-płucne w przebiegu mukowiscydozy, ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: 2 g co 8 h. Leczenie gorączkujących pacjentów z neutropenią: 1 g co 8 h. Podczas leczenia niektórych rodzajów zakażeń, takich jak zakażenia spowodowane mniej wrażliwymi rodzajami bakterii (np. Enterobacteriaceae, Pseudomonas aeruginosa lub Acinetobacter spp.) lub podczas leczenia bardzo ciężkich zakażeń szczególnie wskazane może być stosowanie dawki do 2 g 3 razy na dobę. Dzieci w wieku od 3 mies. do 11 lat, o mc. do 50 kg. Ciężkie zapalenie płuc (w tym szpitalne zapalenie płuc i tzw. respiratorowe zapalenie płuc), powikłane zakażenia układu moczowego, powikłane zakażenia jamy brzusznej, powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich: 10 lub 20 mg/kg mc. co 8 h. Zakażenia oskrzelowo-płucne w przebiegu mukowiscydozy, ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: 40 mg/kg mc co 8 h. Leczenie dzieci z neutropenią i gorączką: 20 mg/kg mc. co 8 h. Podczas leczenia niektórych rodzajów zakażeń, takich jak zakażenia spowodowane mniej wrażliwymi rodzajami bakterii (np. Enterobacteriaceae, Pseudomonas aeruginosa lub Acinetobacter spp.) lub podczas leczenia bardzo ciężkich zakażeń szczególnie wskazane może być stosowanie dawki do 40 mg/kg mc. 3 razy na dobę. U dzieci o masie ciała >50 kg należy podać dawkę jak dla osoby dorosłej. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności meropenemu u dzieci w wieku <3 mies. ani nie ustalono dla nich optymalnego schematu dawkowania; jednak ograniczone dane farmakokinetyczne świadczą o tym, że odpowiednim schematem dawkowania może być podawanie meropenemu w dawce 20 mg/kg mc. co 8 h. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów dorosłych i młodzieży z zaburzeniami czynności nerek, dawkę leku należy zmodyfikować uwzględniając klirens kreatyniny (CCr) - CCr 26-50 ml/min: 1 dawka jednostkowa (zależna od wskazania) co 12 h; CCr 10-25 ml/min: 1/2 dawki jednostkowej co 12 h; CCr <10 ml/min: 1/2 dawki jednostkowej co 24 h. Dane potwierdzające taką modyfikację dla jednostkowej dawki 2 g są ograniczone. U pacjentów poddawanych hemodializie lub hemofiltracji odpowiednią dawkę należy podać po zakończeniu cyklu hemodializy. Nie ustalono zaleceń dawkowania u pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej. Brak doświadczenia dotyczącego stosowania meropenemu u dzieci z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. Sposób podania. Lek podaje się zwykle w infuzji dożylnej trwającej ok. 15-30 min. Alternatywnie, dawki do 1 g u dorosłych i młodzieży lub do 20 mg/kg mc. u dzieci można podawać we wstrzyknięciu dożylnym, trwającym ok. 5 min. Dane potwierdzające bezpieczeństwo podawania dorosłym i młodzieży dawki 2 g oraz dzieciom dawki 40 mg/kg mc. jako wstrzyknięcia dożylnego w postaci bolusu są ograniczone.

Środki ostrożności

Przed wyborem meropenemu do leczenia danego pacjenta, należy wziąć pod uwagę trafność zastosowania środka przeciwbakteryjnego z grupy karbapenemów na podstawie takich czynników jak: stopień ciężkości zakażenia, występowanie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne oraz ryzyko związane z wyborem w przypadku bakterii opornych na karbapenemy. Oporność na karbapenemy szczepów z rodziny Enterobacteriaceae lub z gatunku Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter baumanii jest zróżnicowana na terenie Europy, co należy uwzględnić podczas przepisywania leku. Donoszono o wystąpieniu ciężkich i sporadycznie śmiertelnych reakcji nadwrażliwości. Pacjenci z nadwrażliwością na karbapenemy, penicyliny lub inne antybiotyki β-laktamowe w wywiadzie mogą być również nadwrażliwi na meropenem. Przed rozpoczęciem leczenia meropenemem należy przeprowadzić dokładny wywiad dotyczący wcześniejszych reakcji nadwrażliwości na antybiotyki β-laktamowe. Jeśli wystąpi ciężka reakcja uczuleniowa, należy przerwać stosowanie leku i wdrożyć odpowiednie postępowanie. U pacjentów otrzymujących meropenem zgłaszano ciężkie działania niepożądane dotyczące skóry (SCAR), takie jak zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN), osutka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (DRESS), rumień wielopostaciowy i ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP); jeśli pojawią się objawy przedmiotowe i podmiotowe wskazujące na wystąpienie tych reakcji, należy natychmiast przerwać stosowanie meropenemu i rozważyć leczenie alternatywne. Donoszono o występowaniu związanego z antybiotykami zapalenia okrężnicy i rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy, których stopień ciężkości może wahać się od łagodnego do zagrażającego życiu, dlatego ważne jest uwzględnienie tej diagnozy u pacjentów, u których występuje biegunka w trakcie lub po zastosowaniu meropenemu. Należy rozważyć przerwanie leczenia meropenemem i zastosowanie właściwego leczenia dla Clostridium difficile. Nie należy podawać leków hamujących perystaltykę. Niezbyt często donoszono o wystąpieniu drgawek w czasie meropenemu. Z uwagi na ryzyko hepatotoksyczności (zaburzenia czynności wątroby z cholestazą i cytolizą) należy dokładnie monitorować czynność wątroby. U pacjentów z istniejącymi wcześniej zaburzeniami czynności wątroby w czasie leczenia meropenemem należy ściśle kontrolować czynność wątroby. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania meropenemu i kwasu walproinowego i (lub) walproinianu sodu/walpromidu. Zawartość sodu, odpowiednio: 45 mg sodu w dawce 500 mg i 90 mg sodu w dawce 1 g, co odpowiada 2,25% i 4,5% zalecanej przez WHO maksymalnej dziennej dawki 2 g sodu dla osoby dorosłej.

Działania niepożądane

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie reakcje alergiczne
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek z tych objawów przedmiotowych lub podmiotowych, należy
niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką. Pacjent może pilnie potrzebować
pomocy medycznej. Objawy przedmiotowe i podmiotowe mogą obejmować nagłe wystąpienie:
- ciężkiej wysypki, świądu lub pokrzywki na skórze,
- obrzęku twarzy, warg, języka lub innych części ciała,
- duszności, świszczącego oddechu lub trudności w oddychaniu,
- ciężkie reakcje skórne obejmujące:
  - ciężkie reakcje nadwrażliwości w tym gorączka, wysypka skórna, zmiany wyników
    badania krwi służących ocenie czynności wątroby (zwiększenie aktywności enzymów
    wątrobowych) oraz zwiększenie liczby pewnego rodzaju krwinek białych (eozynofilów), a
    także powiększenie węzłów chłonnych. Mogą być one objawami wielonarządowego
    zaburzenia na tle nadwrażliwości, określanego jako zespół osutki polekowej z eozynofilią
    i objawami układowymi;
  - ciężką, czerwoną, łuszcząca się wysypkę, guzy skórne zawierające ropę, pęcherze lub
    złuszczanie skóry, które mogą być związane z gorączką i bólem stawów;
  - ciężkie wysypki skórne, które mogą pojawić się jako czerwonawe okrągłe plamy na
    tułowiu, często z pęcherzami po środku, złuszczaniem skóry, owrzodzeniami jamy ustnej,
    gardła, nosa, narządów płciowych i oczu i mogą być poprzedzone gorączką i objawami
    grypopodobnymi (zespół Stevensa-Johnsona) lub w bardziej ciężkiej postaci [toksyczna
    nekroliza naskórka (zespół Lyella)].

Uszkodzenie krwinek czerwonych (częstość nieznana)
Objawy obejmują:
- wystąpienie niespodziewanej duszności;
- czerwone lub brązowe zabarwienie moczu.

Jeśli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy niezwłocznie skontaktować się
z lekarzem.

Inne możliwe działania niepożądane

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób)
- bóle brzucha (żołądka);
- nudności;
- wymioty;
- biegunka;
- ból głowy;
- wysypka, świąd skóry;
- ból i stan zapalny;
- zwiększenie liczby płytek krwi (w badaniu laboratoryjnym);
- zmiany wyników badań laboratoryjnych krwi, w tym wyników określających czynność wątroby.

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób)
- zmiany we krwi, obejmujące zmniejszenie liczby płytek krwi (co może prowadzić do łatwego
  powstawania siniaków), zwiększenie liczby niektórych krwinek białych, zmniejszenie liczby
  innych krwinek białych, zwiększenie stężenia substancji zwanej bilirubiną; lekarz może zalecić
  wykonanie kontrolnych badań krwi;
- zmiany wyników badań krwi, w tym badań określających czynność nerek;
- uczucie mrowienia;
- zakażenia grzybicze jamy ustnej lub pochwy (pleśniawki);
- zapalenie jelit z biegunką;
- ból żył w miejscu podania leku Meropenem Genoptim;
- inne zmiany we krwi. Do objawów należą częste zakażenia, gorączka i ból gardła. Od czasu do
  czasu lekarz może zalecić wykonanie badań kontrolnych krwi;

Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 osób)
- napady padaczkowe (drgawki),
- ostra dezorientacja i stan splątania (majaczenie).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: +48 22 49 21 301
fax.: +48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Interakcje

Probenecyd konkuruje z meropenemem o aktywne wydzielanie kanalikowe, przez co hamuje wydalanie meropenemu przez nerki, wydłuża okres półtrwania w fazie eliminacji oraz zwiększa stężenia meropenemu w osoczu - należy zachować ostrożność podczas leczenia skojarzonego. Jednoczesne podawanie kwasu walproinowego i karbapenemów powodowało zmniejszenie stężenia kwasu walproinowego we krwi o 60-100% w ciągu 2 dni - należy unikać skojarzonego leczenia kwasem walproinowym/walproinianem sodowym/walpromidem i karbapenami. Jednoczesne stosowanie antybiotyków i doustnych leków przeciwzakrzepowych, w tym warfaryny, może nasilać działanie przeciwzakrzepowe - zaleca się częstą kontrolę INR podczas leczenia i krótko po zakończeniu leczenia skojarzonego. Ponieważ meropenem w niewielkim stopniu wiąże się z białkami osocza, nie należy się spodziewać interakcji zachodzących poprzez ten mechanizm.

Podmiot odpowiedzialny

Synoptis Pharma Sp z o.o.
ul. Krakowiaków 65
02-255 Warszawa
22-321-62-40
[email protected]
www.synoptispharma.pl

Dodaj do koszyka

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu
Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Trawienie i wątroba

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Zaburzenia lipidowe są głównym czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Mimo szeroko dostępnej edukacji zdrowotnej oraz różnorodności terapii obniżających poziom lipidów, skuteczność wykrywania i leczenia dyslipidemii w Polsce pozostaje niewystarczająca. Czy istnieją naturalne sposoby na walkę z dyslipidemią? W naszym artykule przyjrzymy się trzem roślinnym ekstraktom i ich oddziaływaniu na gospodarkę lipidową. Pierwszym z nich jest ekstrakt z bergamoty, drugim – monakolina K, pozyskiwana z czerwonego fermentowanego ryżu, a trzecim – wyciąg polikosanolowy, będący mieszaniną alkoholi alifatycznych pozyskiwanych z trzciny cukrowej. Zachęcamy do zapoznania się z naszym artykułem, aby dowiedzieć się, czy warto sięgać po te naturalne rozwiązania.

Czytaj dalej
Christina_368x307_LineRepair.jpg