Metronidazol 0,5% Polpharma 5 mg/ml roztwór do wstrzykiwań i (lub) infuzji

1 ml roztworu zawiera 5 mg metronidazolu. Preparat zawiera sód.

Pochodna 5-nitroimidazolu o działaniu przeciwpierwotniakowym i przeciwbakteryjnym. Łatwo przenika do organizmów jednokomórkowych (pierwotniaków i bakterii), nie przenika do komórek ssaków. Aktywność posiada zredukowana postać metronidazolu, która powoduje rozrywanie łańcucha DNA bakterii i pierwotniaków. Działa silne bakteriobójczo w stosunku do bakterii beztlenowych: Gram-ujemnych pałeczek: Bacteroides species łącznie z grupą Bacteroides fragilis (B.fragilis, B.distasonis, B.ovatus, B.thetaiotaomicron, B. vulgatus), Fusobacterium species, Veillonella; Gram-dodatnich pałeczek: Eubacterium, Clostridium; Gram-dodatnich ziarniaków: Peptococcus species, Peptostreptococcus species. Ponadto działa na pierwotniaki: Trichomonas vaginalis, Giardia lamblia, Entamoeba histolytica, Balantidium coli. Metronidazol nie wykazuje działania bakteriobójczego w stosunku do większości bakterii tlenowych i względnych beztlenowców, grzybów i wirusów. Metronidazol rozmieszcza się w wielu tkankach i płynach ustrojowych, takich jak: kości, żółć, ślina, płyn opłucnowy, płyn otrzewnowy, wydzielina pochwowa, płyn mózgowo-rdzeniowy (ok. 43% stężenia w surowicy w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych na tle niezapalnym), a także w ropniach mózgu i wątroby oraz w erytrocytach. 10% podanej dawki leku wiąże się z białkami osocza. Przenika przez barierę łożyska i do mleka kobiecego. Ok. 30-60% metronidazolu podanego dożylnie jest metabolizowane na drodze hydroksylacji, utleniania i sprzęgania z kwasem glukuronowym. Główny metabolit metronidazolu (2-hydroksymetronidazol) wykazuje również działanie przeciwbakteryjne i przeciwpierwotniakowe. Lek wydala się głównie z moczem (60-80%), częściowo z żółcią w postaci nie zmienionej oraz metabolitów w ciągu 5 dni po podaniu pojedynczej dawki. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 8,5 ±2,9 h.

Metronidazol jest wskazany do stosowania u dorosłych i dzieci w następujących wskazaniach: leczenie zakażeń bakteriami beztlenowymi z rodzaju Bacteroides, Fusobacterium, Clostridium, Eubacterium, Veilonella, Peptococcus, Peptostreptococcus: posocznica, bakteriemia, zapalenie otrzewnej, ropień mózgu, zapalenie płuc, zapalenie szpiku, gorączka połogowa, ropień w obrębie miednicy mniejszej, zapalenie przymacicza, zakażenia ran po zabiegach chirurgicznych; profilaktyka okołooperacyjna zakażeń spowodowanych bakteriami beztlenowymi szczególnie z rodzaju Bacteroides i Streptococcus - lek zmniejsza częstość występowania zakażeń pooperacyjnych powodowanych przez bakterie beztlenowe. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadwrażliwość na inne pochodne 5-nitroimidazolu. I trymestr ciąży.

Lek jest przeciwwskazany w I trymestrze ciąży. W II i III trymestrze ciąży lek należy stosować tylko wtedy, jeśli potencjalne korzyści ze stosowania leku u matki przewyższają ryzyko szkodliwego wpływu na płód. Metronidazol przenika do mleka kobiecego, osiągając w nim stężenia bliskie stężeniom leku w osoczu, dlatego w okresie laktacji nie należy przyjmować leku. Jeśli jednak leczenie jest konieczne - należy rozważyć decyzję o przerwaniu karmienia. Podczas badań na zwierzętach wykazano potencjalnie negatywny wpływ metronidazolu na układ rozrodczy u samców przy podawaniu dużych dawek znacznie przekraczających maksymalną zalecaną dawkę dla człowieka.

Dożylnie. Leczenie zakażeń bakteriami beztlenowymi. Metronidazol podaje się dożylnie na początku leczenia u pacjentów, których objawy uniemożliwiają stosowanie doustne. Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: 100 ml 0,5% roztworu metronidazolu (500 mg metronidazolu) co 8 h. Lek należy podawać nie szybciej niż 5 ml/min. Maksymalna dożylna dawka dla dorosłych wynosi 4 g. Lek stosuje się najczęściej przez 7 dni, chociaż w ciężkich zakażeniach bakteriami beztlenowymi nawet przez 2-3 tyg. Dzieci powyżej 8 tyg. do 12 lat: zwykle dawka dobowa wynosi 20-30 mg/kg mc. jako dawka pojedyncza lub podzielona na dawki wynoszące 7,5 mg/kg mc. podawane co 8 h. Dawka dobowa może być zwiększona do 40 mg/kg mc., w zależności od nasilenia zakażenia. Czas trwania terapii wynosi zwykle 7 dni. Dzieci poniżej 8. tyg. życia: 15 mg/kg mc. na dobę jako dawka pojedyncza lub podzielona na dawki wynoszące 7,5 mg/kg mc. podawane co 12 h. U wcześniaków urodzonych przed 40. tyg. ciąży, kumulacja metronidazolu może ujawnić się podczas pierwszego tygodnia życia, dlatego należy monitorować stężenie metronidazolu w surowicy po kilku dniach stosowania. Profilaktyka zakażeń pooperacyjnych wywołanych przez bakterie beztlenowe. Szczególnie podczas zabiegów chirurgicznych okrężnicy, odbytnicy lub zabiegów ginekologicznych. Podawanie leku należy rozpocząć na 5-10 min przed zabiegiem operacyjnym. Zapobiegawczo stosować lek nie dłużej niż 12 h po zabiegu chirurgicznym. Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: 100 ml 0,5% roztworu metronidazolu (500 mg metronidazolu) w powolnym wlewie kroplowym. Kolejne, takie same dawki 0,5% roztworu metronidazolu stosować co 8 h do czasu przejścia, tak szybko jak to możliwe, na leczenie doustne. Dzieci poniżej 12 lat: 20-30 mg/kg mc. w postaci pojedynczej dawki podanej 1-2 h przed zabiegiem. Wcześniaki urodzone przed 40. tyg. ciąży: 10 mg/kg mc. w dawce pojedynczej przed operacją. Bakteryjne zapalenie pochwy. Młodzież: 400 mg 2 razy na dobę przez 5-7 dni lub 2000 mg w dawce pojedynczej. Rzęsistkowica. Dorośli i dzieci powyżej 10 lat: 2000 mg w pojedynczej dawce lub w dawce 200 mg 3 razy na dobę przez 7 dni lub 400 mg 2 razy na dobę przez 5-7 dni. Uwaga: leczenie przeprowadza się równocześnie u obojga partnerów seksualnych. Dzieci poniżej 10 lat: 40 mg/kg mc. doustnie w dawce pojedynczej lub 15-30 mg/kg mc. na dobę podzielone na 2-3 dawki przez 7 dni, nie przekraczając 2000 mg/dawkę. Giardiaza (lamblioza). Dorośli i dzieci powyżej 10 lat: 2000 mg raz na dobę przez 3 dni lub 400 mg 3 razy na dobę przez 5 dni, lub 500 mg 2 razy na dobę przez 7 do 10 dni. Dzieci od 7 do 10 lat: 1000 mg raz na dobę przez 3 dni. Dzieci od 3 do 7 lat: 600-800 mg raz na dobę przez 3 dni. Dzieci od 1 do 3 lat: 500 mg raz na dobę przez 3 dni. Alternatywny sposób dawkowania w tym wskazaniu (dawka wyrażona w mg na kg mc.): 15-40 mg/kg mc./dobę podzielone na 2-3 dawki. Pełzakowica (ameboza). Dorośli i dzieci powyżej 10 lat: 400-800 mg 3 razy na dobę przez 5-10 dni. Dzieci od 7 do 10 lat: 200-400 mg 3 razy na dobę przez 5-10 dni. Dzieci od 3 do 7 lat: 100-200 mg 4 razy na dobę, przez 5-10 dni. Dzieci od 1 do 3 lat: 100-200 mg 3 razy na dobę przez 5-10 dni. Alternatywny sposób dawkowania w tym wskazaniu (dawka wyrażona w mg na kg mc.): Dzieci: 35-50 mg/kg mc. na dobę w 3 dawkach podzielonych przez 5 do 10 dni, nie przekraczając 2400 mg/dobę. Eradykacja Helicobacter pylori. Populacja pediatryczna: jako część terapii skojarzonej, 20 mg/kg na dobę nie przekraczając 500 mg 2 razy na dobę przez 7-14 dni. Należy zapoznać się z oficjalnymi wytycznymi przed rozpoczęciem leczenia. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby metronidazol metabolizowany jest powoli, czego efektem może być kumulowanie się metronidazolu i jego metabolitów w organizmie. Lek może kumulować się w znacznym stopniu u pacjentów z encefalopatią wątrobową, a osiągane wysokie stężenia metronidazolu w osoczu mogą wywołać objawy encefalopatii. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby należy zmniejszyć całkowitą dobową dawkę metronidazolu do 1/3, a wyliczoną dawkę podawać w jednorazowej dawce dobowej. W niewydolności nerek zmniejszenie dawek nie jest więc konieczne. U pacjentów poddawanych hemodializie metronidazol i jego metabolity są usuwane w ciągu 8 h trwania dializy. Natychmiast po dializie, metronidazol należy podać pacjentowi powtórnie. U pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej przerywanej lub ambulatoryjnej ciągłej nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. Lek powinien być ostrożnie stosowany u pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie podczas stosowania dużych dawek. Sposób podania. Lek może być podawany dożylnie w postaci nie rozcieńczonej lub (u pacjentów otrzymujących dożylnie płyny infuzyjne) rozcieńczony w odpowiedniej ilości 0,9% roztworu NaCl, 5% roztworu glukozy, 5% roztworu glukozy w 0,9% roztworze NaCl, 20 i 40 mmol/l roztworu KCl (roztwór do infuzji należy przygotować bezpośrednio przed zastosowaniem).

Metronidazol nie wykazuje bezpośredniego działania bakteriobójczego w stosunku do bakterii tlenowych i względnych beztlenowców. Istnieje ryzyko, że pomimo eliminacji Trichomonas vaginalis zakażenie gonokokowe może nadal się utrzymywać. Ze względu na niewystarczające dowody występowania ryzyka mutagenności u ludzi, należy dokładnie rozważyć stosowanie metronidazolu przez dłuższy niż zwykle zalecany czas. Ze względu na ryzyko ciężkich reakcji skórnych (SJS, TEN) pacjentów należy poinformować o objawach i uważnie obserwować reakcje skórne. Jeśli wystąpią objawy SJS lub TEN (np. objawy grypopodobne, postępująca wysypka często z pęcherzami lub zmianami na błonach śluzowych), należy przerwać leczenie. Metronidazol powinien być ostrożnie stosowany u pacjentów z czynną chorobą OUN. Pacjenci, u których w czasie leczenia wystąpiły zaburzenia neurologiczne (drętwienie, mrowienie kończyn lub drgawki), mogą przyjmować lek tylko wtedy, jeśli korzyści z jego stosowania przewyższają ryzyko wystąpienia powikłań. Lek należy ostrożnie stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby oraz encefalopatią wątrobową. Pacjenci, u których przed i po leczeniu metronidazolem stwierdzono znaczne nieprawidłowości w obrazie krwi i wzorze odsetkowym, w razie konieczności powtórnego zastosowania metronidazolu powinni pozostawać pod obserwacją. W czasie leczenia należy kontrolować obraz krwi. Jeśli lek stosuje się dłużej niż przez 10 dni, kontrola taka jest bezwzględnie konieczna. Po zastosowaniu metronidazolu może wystąpić kandydoza w obrębie jamy ustnej, pochwy i przewodu pokarmowego, które wymagają odpowiedniego leczenia. Pacjentów należy poinformować, aby nie spożywali alkoholu podczas leczenia metronidazolem i przez co najmniej 48 h po zakończeniu terapii, ze względu na możliwość wystąpienia reakcji disulfiramowej. Metronidazol należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących równocześnie kortykosteroidy oraz u pacjentów podatnych na występowanie obrzęków, ponieważ lek zawiera dość znaczną ilość sodu. Po rozpoczęciu leczenia metronidazolem w postaci do podawania ogólnoustrojowego u pacjentów z zespołem Cockayne`a, odnotowano przypadki ciężkiej hepatotoksyczności lub ostrej niewydolności wątroby, w tym o bardzo szybkim przebiegu, zakończone zgonem. W tej grupie pacjentów nie należy stosować metronidazolu, chyba że spodziewane korzyści z leczenia przewyższają ryzyko oraz jeśli alternatywne sposoby leczenia nie są dostępne. Przed rozpoczęciem terapii, a także w trakcie jej trwania oraz po jej zakończeniu należy wykonać testy wątrobowe, aby upewnić się, że czynność wątroby mieści się w granicach normy lub że został osiągnięty poziom wartości początkowych. Jeśli parametry czynności wątroby będą znacznie podwyższone, należy zaprzestać stosowania leku. Pacjentom z zespołem Cockayne`a należy doradzić, aby natychmiast przerwali przyjmowanie metronidazolu oraz zgłosili swojemu lekarzowi wszelkie objawy, mogące świadczyć o uszkodzeniu wątroby. Preparat zawiera 3,1 mg sodu/ml, co odpowiada 0,15% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. 1 ampułka 20 ml zawiera 62,04 mg sodu, co odpowiada 3,1% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. 1 pojemnik 100 ml zawiera 310,21 mg sodu, co odpowiada 15,51% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Należy wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Preparat może być rozcieńczany. Podczas obliczania całkowitej zawartości sodu w przygotowanym, rozcieńczonym roztworze, należy brać pod uwagę zawartość sodu pochodzącego z rozcieńczalnika. W celu uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do rozcieńczenia leku, należy zapoznać się z ChPL stosowanego rozcieńczalnika.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci są takie same, jak u dorosłych.

W przypadku zauważenia którychkolwiek spośród poniższych poważnych działań niepożądanych
należy zaprzestać przyjmowania leku Metronidazol 0,5% Polpharma oraz niezwłocznie
skontaktować się z lekarzem:
• działania niepożądane występujące rzadko (występują u mniej niż 1 do 1 000 osób):
- anafilaksja objawiająca się splątaniem, bladością skóry, spadkiem ciśnienia krwi, poceniem się,
  wytwarzaniem małej ilości moczu, przyspieszonym oddechem, osłabieniem i omdleniem;
• działania niepożądane występujące bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 na 10 000 osób):
- agranulocytoza (brak granulocytów we krwi; objawami są gorączka, ból gardła, powierzchowne
  owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej, objawy grypopodobne, zmęczenie), neutropenia
  (niedobór granulocytów obojętnochłonnych), trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi;
  objawami są siniaki, wybroczyny, plamica, krwawienie z nosa), pancytopenia (niedobór krwinek
  czerwonych i białych oraz płytek krwi);
- zaburzenia psychotyczne, w tym splątanie i omamy;
- encefalopatia (zaburzenia mózgu, np. dezorientacja, gorączka, ból głowy, omamy, paraliż,
  wrażliwość na światło, zaburzenia wzroku i ruchu, sztywność karku) i podostry zespół móżdżkowy
  (np. zaburzenia koordynacji ruchowej, upośledzenie wymowy, zaburzenia chodzenia, oczopląs
  i drżenie), które mogą wpłynąć na decyzję o przerwaniu leczenia;
- zapalenie wątroby, uszkodzenie komórek wątroby, żółtaczka i zapalenie trzustki, ustępujące po
  odstawieniu leku;
• działania niepożądane występujące z nieznaną częstością (częstość nie może być określona na
  podstawie dostępnych danych):
- obrzęk naczynioruchowy (opuchnięcie twarzy, języka i tchawicy, które powodują zaburzenia
  oddychania), pokrzywka, gorączka;
- w trakcie intensywnego i (lub) długotrwałego leczenia metronidazolem zgłaszano wystąpienie
  obwodowej neuropatii czuciowej (drętwienie, mrowienie, wrażenia czuciowe np. kłucie, palenie)
  lub przemijających napadów padaczkopodobnych; w większości przypadków neuropatia
  ustępowała po odstawieniu leku lub zmniejszeniu dawki;
- aseptyczne zapalenie opon mózgowych;
- neuropatia nerwu wzrokowego/zapalenie nerwu wzrokowego;
- rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona (pęcherze przechodzące w nadżerki, na błonach
  śluzowych jamy ustnej, spojówek, narządów płciowych), toksyczna nekroliza naskórka (zespół
  Lyella) (zmiany rumieniowo-pęcherzowe w obrębie skóry i błon śluzowych prowadzące do
  spełzania dużych powierzchni naskórka i obnażenia dużych powierzchni skóry), rumień polekowy;
- ból w pochwie i zakażenie drożdżakowe;
- po podaniu dożylnym może wystąpić zakrzepowe zapalenie żył (ból, obrzęk, zasinienie bądź
  zaczerwienienie skóry, stan podgorączkowy, bolesne stwardnienie żyły) (można tego uniknąć lub
  zmniejszyć częstość występowania przez krótkotrwałe zakładanie cewnika dożylnego);
- ostra niewydolność wątroby u pacjentów z zespołem Cockayne''a (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia
  i środki ostrożności”).

Pozostałe działania niepożądane mogą obejmować:

Działania niepożądane występujące bardzo rzadko (rzadziej niż 1 na 10 000 osób):
- senność, zawroty głowy, drgawki, bóle głowy;
- zaburzenia widzenia, takie jak podwójne widzenie i krótkowzroczność, w większości przypadków
  przemijające;
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AspAT, AlAT, fosfatazy alkalicznej);
- wysypka, wysypka krostkowa, świąd, zaczerwienienie;
- bóle mięśni, bóle stawów;
- ciemniejsze zabarwienie moczu spowodowane obecnością dobrze rozpuszczalnych w wodzie
  barwników, powstających w wyniku przemian metronidazolu.

Działania niepożądane występujące z częstością nieznaną (częstość nie może być określona na podstawie
dostępnych danych):
- leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych);
- jadłowstręt;
- obniżenie nastroju;
- zaburzenia słuchu i (lub) utrata słuchu, dzwonienie w uszach (szumy uszne);
- zaburzenia smaku, zapalenie błon śluzowych jamy ustnej, obłożony język, nudności, wymioty,
  zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak ból w nadbrzuszu i biegunka.

U pacjentów leczonych metronidazolem w połączeniu z innymi antybiotykami odnotowano przypadki
niewydolności wątroby, wymagające przeszczepu.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Metronidazol nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych i przedłuża czas protrombinowy - należy unikać równoczesnego stosowania tych leków. Jeśli jednoczesne stosowanie jest konieczne należy kontrolować czas protrombinowy i ustalić odpowiednią dawkę leku przeciwzakrzepowego. Nie wykazuje interakcji z heparyną. Metronidazol nasila toksyczne działanie alkoholu. Spożycie alkoholu w czasie leczenia metronidazolem może wywołać niepożądane reakcje, takie jak: uczucie gorąca, poty, bóle głowy, nudności, wymioty, bóle w nadbrzuszu. Pacjentów należy poinformować, aby nie spożywali alkoholu podczas leczenia metronidazolem i przez co najmniej 48 h po zakończeniu terapii, ze względu na możliwość wystąpienia reakcji disulfiramowej. Podczas równoczesnego stosowania disulfiramu i metronidazolu mogą wystąpić ostre psychozy i dezorientacja, dlatego tych leków nie należy stosować równocześnie. Metronidazol można stosować po upływie 2 tyg. po odstawieniu disulfiramu. Leki aktywujące enzymy mikrosomalne wątroby, jak np. fenytoina i fenobarbital przyspieszają wydalanie metronidazolu, skracając T_0,5 metronidazolu do ok. 3 h, co prowadzi do obniżenia jego stężenia w surowicy, natomiast leki obniżające aktywność enzymów wątrobowych (np. cymetydyna) mogą wydłużać T_0,5 metronidazolu. Metronidazol zmniejsza klirens fenytoiny i zwiększa jej stężenie w surowicy. U pacjentów leczonych solami litu podczas leczenia metronidazolem obserwowano zatrzymanie soli litu w ustroju z towarzyszącym prawdopodobnym uszkodzeniem nerek. Należy stopniowo zmniejszać dawki lub odstawić sole litu przed rozpoczęciem leczenia metronidazolem. Podczas jednoczesnego stosowania tych leków należy często kontrolować stężenie litu, kreatyniny i elektrolitów w osoczu. Podczas jednoczesnego stosowania metronidazolu z astemizolem i terfenadyną mogą wystąpić objawy niepożądane ze strony układu krążenia (zmiany w zapisie EKG, arytmie, blok serca, palpitacje, omdlenia, a nawet zejście śmiertelne). Nie należy równocześnie stosować tych leków. Metronidazol może zwiększać stężenie busulfanu w osoczu, co może prowadzić do rozwoju ciężkiej toksyczności busulfanu. Metronidazol jest inhibitorem CYP3A4, z tego względu może zmniejszać metabolizm leków, które są metabolizowane przez ten enzym. Metronidazol zmniejsza klirens 5-fluorouracylu, przez to może zwiększać jego toksyczność. U pacjentów przyjmujących cyklosporynę może zwiększyć się stężenie cyklosporyny w surowicy. Jeżeli istnieje potrzeba jednoczesnego stosowania cyklosporyny i metronidazolu należy kontrolować stężenie cyklosporyny i kreatyniny w surowicy

Zakłady Farmaceutyczne "Polpharma" S.A.
ul. Pelplińska 19
83-200 Starogard Gdański
58-563-16-00
[email protected]
www.polpharma.pl