Metronidazol Aurovitas 250 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 250 mg lub 500 mg metronidazolu.

Chemioterapeutyk, pochodna 5-nitroimidazolu o działaniu przeciwpierwotniakowym i przeciwbakteryjnym. Często wrażliwe gatunki: beztlenowe - Clostridium difficile, Clostridium perfringens, Fusobacterium spp., Peptoniphilus spp., Peptostreptococcus spp., Porphyromonas spp., Prevotella spp., Veillonella spp., Bacteroides fragilis; inne mikroorganizmy: Entamoeba histolytica, Gardnerella vaginalis, Giardia lamblia, Trichomonas vaginalis. Gatunki, dla których oporność nabyta może stanowić problem: Helicobacter pylori. Organizmy z natury oporne: wszystkie tlenowce obligatoryjnie, Enterococcus spp., Staphylococcus spp., Streptococcus spp., Enterobacteriaceae, Haemophilus spp. Biodostępność wynosi 100%. Ok.1 h po przyjęciu pojedynczej dawki 500 mg C_max w surowicy wynosi średnio 10 mcg/ml. Dyfuzja jest szybka i podwyższona, przy stężeniach zbliżonych do stężeń w surowicy, w płucach, nerkach, wątrobie, skórze, żółci, płynie mózgowo-rdzeniowym, ślinie, płynie nasiennym, wydzielinach z pochwy. Metronidazol przenika przez barierę łożyskową i przenika do mleka kobiecego. T_0,5 wynosi 8 -10 h. Wiązanie z białkami wynosi poniżej 20%. Metronidazol jest metabolizowany w wątrobie. Wydalanie odbywa się głównie z moczem.

Leczenie następujących zakażeń u dorosłych i dzieci: leczenie zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na metronidazol (zapalenie otrzewnej, ropień mózgu, zapalenie kości i szpiku, gorączka poporodowa, ropień miednicy, zakażenia ran po operacji); zapobieganie pooperacyjnym beztlenowym zakażeniom bakteryjnym; rzęsistkowica moczowo-płciowa; bakteryjne zapalenie pochwy; ameboza; lamblioza; ostre zakażenia przyzębia, w tym ostre wrzodziejące zapalenie dziąseł; w skojarzeniu z innymi zalecanymi lekami w leczeniu wrzodu trawiennego z jednoczesnym zakażeniem Helicobacter pylori. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Nadwrażliwość na substancję czynną metronidazol lub inne pochodne 5-nitroimidazolu lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. I trymestr ciąży.

Metronidazol jest przeciwwskazany w I trymestrze ciąży. W II i III trymestrze ciąży metronidazol należy stosować tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści ze stosowania leku u matki przewyższają ryzyko uszkodzenia płodu. Metronidazol przenika do mleka ludzkiego, a jego stężenie jest zbliżone do stężenia metronidazolu w osoczu. Leku nie należy stosować w okresie karmienia piersią. Jeśli jednak konieczne jest leczenie, należy przerwać karmienie piersią. Badania na zwierzętach wskazują tylko na potencjalny negatywny wpływ metronidazolu na męski układ rozrodczy i tylko w przypadku podania dużych dawek znacznie przekraczających maksymalną zalecaną dawkę dla ludzi.

Doustnie. Zapobieganie infekcjom pooperacyjnym wywołanym przez bakterie beztlenowe (w chirurgii ginekologicznej lub jelita grubego). Metronidazol będzie podawany zapobiegawczo 24 h przed zabiegiem chirurgicznym do minimum 4 h po zamknięciu rany lub dłużej, w zależności od ryzyka zakażenia. Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat: 1 g pojedynczej dawki, a następnie 250 mg 3 razy na dobę przed zabiegiem operacyjnym; 500 mg co 8 h w ciągu 24 h przed leczeniem; pooperacyjne podawanie dożylne lub doodbytnicze, dopóki pacjent nie będzie mógł przyjmować tabletek. Dzieci w wieku poniżej 12 lat: od 20 do 30 mg/kg mc. w pojedynczej dawce podawanej 1 do 2 h przed zabiegiem. Wcześniaki urodzone przed 40. tyg. ciąży: 10 mg/kg mc. w pojedynczej dawce przed operacją. Zakażenie bakteriami beztlenowymi. Metronidazol terapeutycznie można stosować jako pojedynczy lek lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwdrobnoustrojowymi. Średni okres leczenia nie powinien trwać dłużej niż 7 dni. Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat: 1 lub 2 tabl. 250 mg 3 razy na dobę lub 500 mg 3 razy na dobę. Dzieci w wieku powyżej 8 tyg. do 12 lat: zwykle stosowana dawka dobowa wynosi od 20 do 30 mg/kg mc. w pojedynczej dawce lub w dawkach podzielonych 7,5 mg/kg mc. podawanych co 8 h. Dobowa dawka może zostać zwiększona do 40 mg/kg mc., w zależności od ciężkości infekcji. Czas trwania leczenia wynosi zwykle 7 dni. Dzieci w wieku poniżej 8 tyg.: 15 mg/kg mc na dobę w pojedynczej dawce lub w dawkach podzielonych 7,5 mg/kg mc. podawanych co 12 h. U wcześniaków urodzonych przed 40 tyg. ciąży kumulacja metronidazolu może wystąpić w pierwszym tygodniu życia, dlatego stężenia metronidazolu w surowicy należy najlepiej monitorować po kilku dniach terapii. Rzęsistkowica. Dorośli i dzieci w wieku powyżej 10 lat: 2000 mg w pojedynczej dawce lub w dawce 250 mg 3 razy na dobę przez 7 dni lub 500 mg 2 razy na dobę przez 5-7 dni. Leczenie powinno odbywać się jednocześnie u partnerów seksualnych. Dzieci w wieku poniżej 10 lat: 40 mg/kg mc. doustnie w pojedynczej dawce lub od 15 do 30 mg/kg mc. na dobę, w dawkach podzielonych na 2 do 3 dawek przez 7 dni. Pojedyncza dawka nie powinna przekraczać 2000 mg. Bakteryjne zapalenie pochwy. Dorośli i dzieci w wieku powyżej 10 lat: 500 mg rano i wieczorem przez 7 dni lub 2000 mg w pojedynczej dawce. Ameboza. Dorośli i dzieci w wieku powyżej 10 lat: 500 mg do 750 mg trzy razy na dobę przez 5-10 dni. Dzieci w wieku od 7 do 10 lat: 200 mg do 400 mg trzy razy na dobę przez 5-10 dni. Dzieci w wieku od 3 do 7 lat: 100 mg do 200 mg 4 razy na dobę przez 5-10 dni. Dzieci w wieku od 1 do 3 lat: 100 mg do 200 mg 3 razy na dobę przez 5-10 dni. Alternatywny schemat dawkowania dla tego stanu: Dzieci w wieku od 1 do 10 lat: od 35 do 50 mg/kg mc. na dobę w 3 podzielonych dawkach przez 5 do 10 dni, nie więcej niż 2400 mg na dobę. Lamblioza. Dorośli: 250 mg 3 razy na dobę przez 5-7 dni lub 2000 mg raz na dobę przez 3 dni. Młodzież i dzieci w wieku powyżej 10 lat: 2000 mg raz na dobę przez 3 dni lub 500 mg 2 razy na dobę przez 7 do 10 dni. Dzieci w wieku od 7 do 10 lat: 1000 mg raz na dobę przez 3 dni. Dzieci w wieku od 3 do 7 lat: 600 mg do 800 mg raz na dobę przez 3 dni. Dzieci w wieku od 1 do 3 lat: 500 mg raz na dobę przez 3 dni. Alternatywny schemat dawkowania dla tego stanu: 15-40 mg/kg mc. na dobę, podzielone na 2 do 3 dawek. Eradykacja Helicobacter pylori. Metronidazol należy stosować przez co najmniej 7 dni w skojarzeniu z innymi lekami przepisanymi w leczeniu zakażeń Helicobacter pylori. Dorośli: 500 mg 2 do 3 razy na dobę przez 7-14 dni. Dzieci i młodzież: 20 mg/kg mc. na dobę nie więcej niż 500 mg 2 razy na dobę przez 7-14 dni. Przed rozpoczęciem leczenia należy zapoznać się z oficjalnymi wytycznymi. Ostre wrzodziejące zapalenie dziąseł. Dorośli: 250 mg 3 razy na dobę przez 3 dni. Dzieci: 35-50 mg/kg mc. na dobę w 3 podzielonych dawkach przez 3 dni. Ostre infekcje przyzębia. Dorośli i młodzież w wieku powyżej 17 lat: 250 mg 3 razy na dobę przez 3-7 dni. Dzieci i młodzież w wieku od 10 do 17 lat: od 200 do 250 mg 3 razy na dobę przez 3-7 dni. Dzieci w wieku od 7 do 9 lat: 100 mg 3 razy na dobę przez 3-7 dni. Dzieci w wieku od 3 do 6 lat: 100 mg dwa razy na dobę przez 3-7 dni. Dzieci w wieku od 1 do 2 lat: 50 mg 3 razy na dobę przez 3-7 dni. Szczególne grupy pacjentów. Lek należy stosować ostrożnie u osób w podeszłym wieku, szczególnie w dużych dawkach. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ze względu na ograniczone dane, dawkę leku należy zmniejszyć. U pacjentów poddawanych hemodializie konwencjonalną dawkę metronidazolu należy zaplanować po hemodializie w dniach dializy, aby zrekompensować usunięcie metronidazolu podczas zabiegu. U pacjentów poddawanych przerywanej dializie otrzewnowej lub ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej dostosowanie dawki nie jest konieczne. Ponieważ T_0,5 w surowicy jest wydłużony, a klirens w osoczu jest opóźniony w przypadku ciężkiej niewydolności wątroby, pacjenci z ciężką chorobą wątroby będą wymagać mniejszych dawek. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby całkowitą dawkę dobową metronidazolu należy zmniejszyć do 1/3, a obliczoną ilość leku podawać w pojedynczej dawce dobowej.

W przypadku leczenia dużymi dawkami lub długotrwałym leczeniu, w przypadku występującej wcześniej dyskrazji krwi, w przypadku ciężkiej infekcji i ciężkiej niewydolności wątroby zaleca się regularne monitorowanie kliniczne i laboratoryjne (w tym pełną morfologię krwi). U pacjentów z ciężkim uszkodzeniem wątroby lub zaburzeniami hematopoezy (np. granulocytopenia) metronidazol należy stosować tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści wyraźnie przewyższają potencjalne zagrożenia. Metronidazol nie wykazuje bezpośredniego działania bakteriobójczego na bakterie tlenowe i względnie beztlenowe. Istnieje ryzyko, że pomimo wyeliminowania Trichomonas vaginalis, zakażenie gonokokami może nadal się utrzymywać. Przyjmowanie metronidazolu może powodować ciemniejsze zabarwienie moczu. Czas trwania leczenia metronidazolem lub lekami zawierającymi inne nitroimidazole nie powinien przekraczać 10 dni. Tylko w szczególnych przypadkach, i jeśli to jest to bezwzględnie konieczne, okres leczenia można przedłużyć, czemu towarzyszy odpowiednie monitorowanie kliniczne i laboratoryjne. Powtórzenie terapii powinno być ograniczone w jak największym stopniu i tylko do konkretnych przypadków. Ograniczeń tych należy ściśle przestrzegać, ponieważ nie można bezpiecznie wykluczyć możliwości rozwoju działania mutagennego metronidazolu oraz ponieważ w doświadczeniach na zwierzętach odnotowano wzrost częstości występowania niektórych nowotworów. W przypadku ciężkich reakcji nadwrażliwości (np. wstrząs anafilaktyczny), leczenie metronidazolem należy natychmiast przerwać, a wykwalifikowany personel medyczny musi rozpocząć leczenie doraźne. Podczas stosowania metronidazolu były zgłaszane przypadki ciężkich pęcherzowych reakcji skórnych, czasami prowadzących do zgonu, takich jak zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczna martwica naskórka (TEN) lub ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP). Pacjentów należy poinformować o objawach i uważnie obserwować reakcje skóry. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy SJS lub TEN (np. objawy grypopodobne, postępująca wysypka skórna często z pęcherzami lub zmianami w błonach śluzowych) lub AGEP (uogólniony rumień gorączkowy związany z krostami), leczenie należy przerwać. Metronidazol należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynną lub przewlekłą chorobą ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, ze względu na ryzyko zaostrzenia objawów neurologicznych (z wyjątkiem pacjentów z ropniem mózgu). Pacjentów należy monitorować pod kątem neuropatii obwodowej lub uogólnionej (w tym parestezji, ataksji, zawrotów głowy, drgawek). Pojawienie się nieprawidłowych objawów neurologicznych wymaga szybkiej oceny stosunku korzyści do ryzyka kontynuacji leczenia. U pacjentów z encefalopatią wątrobową może wystąpić znaczna kumulacja, a wynikające z tego duże stężenia metronidazolu w osoczu mogą przyczyniać się do objawów encefalopatii; należy zachować ostrożność u pacjentów z encefalopatią wątrobową. Długotrwałe leczenie metronidazolem może wiązać się z depresją szpiku kostnego, prowadzącą do zaburzenia hematopoezy; należy dokładnie monitorować liczbę krwinek. Podczas leczenia i co najmniej 48 h po zakończeniu leczenia nie należy spożywać alkoholu (ryzyko reakcji disulfiramu). Metronidazol może zakłócać wyniki niektórych badań laboratoryjnych (AspaT, AlAT, LDH, trójglicerydy, stężenie glukozy we krwi), powodując zmniejszenie wartości (prawdopodobnie do 0). Ciężka uporczywa biegunka występująca podczas leczenia lub w kolejnych tygodniach może być spowodowana rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego (w większości przypadków spowodowanym przez Clostridium difficile); należy natychmiast wdrożyć odpowiednie leczenie. Nie należy podawać leków przeciw perystaltycznych. Podczas stosowania metronidazolu u pacjentów z zespołem Cockayne`a zgłaszano przypadki ciężkiej hepatotoksyczności/ostrej niewydolności wątroby, w tym przypadki zakończone zgonem z bardzo szybkim początkiem po rozpoczęciu leczenia; w tej populacji lek należy stosować wyłącznie jeśli korzyść przeważa nad ryzykiem i jeśli nie jest dostępne alternatywne leczenie. Testy czynności wątroby należy wykonać tuż przed rozpoczęciem leczenia, w trakcie i po zakończeniu leczenia, dopóki czynność wątroby nie znajdzie się w normalnym zakresie lub do osiągnięcia wartości wyjściowych. Jeśli wyniki testów czynności wątroby będą znacznie zwiększone podczas leczenia, stosowanie leku należy przerwać. Pacjentom z zespołem Cockayne`a należy doradzić, aby niezwłocznie zgłaszali lekarzowi wszelkie objawy potencjalnego uszkodzenia wątroby i zaprzestali przyjmowania metronidazolu. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na każdą tabletkę, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane


Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci są takie same jak u dorosłych.
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych ciężkich działań niepożądanych, należy
przerwać stosowanie leku Metronidazol Aurovitas i natychmiast skontaktować się z lekarzem:

Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 osób):
- Ciężka uporczywa biegunka (prawdopodobnie objaw ciężkiego zakażenia jelit zwanego
  rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego, patrz poniżej)
- Ciężkie ostre reakcje nadwrażliwości aż do wstrząsu anafilaktycznego

Bardzo rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 10 000 osób):
- Liczba białych krwinek i płytek krwi może się zmniejszać podczas leczenia (granulocytopenia,
  agranulocytoza, pancytopenia, trombocytopenia)
- Zapalenie wątroby, żółtaczka, zapalenie trzustki
- Zaburzenia mózgu, brak koordynacji
- Gorączka mózgowa nie spowodowana przez bakterie (aseptyczne zapalenie opon mózgowo-
  rdzeniowych)
- Ciężka zapalna wysypka na błonach śluzowych i skórze z gorączką, zaczerwienieniem i
  powstawaniem pęcherzy, w bardzo rzadkich przypadkach aż do oderwania skóry na dużych
  obszarach (zespół Stevensa-Johnsona)

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- Łagodne do umiarkowanych reakcje nadwrażliwości, obrzęk twarzy, ust, gardła i (lub) języka
  (obrzęk naczynioruchowy)
- Napad przymusowego patrzenia w górę z rotacją gałek ocznych, uszkodzenie lub zapalenie
  nerwów oczu
- Zmniejszona liczba białych krwinek (leukopenia), ciężka niedokrwistość (niedokrwistość
  aplastyczna)
- Drgawki, zaburzenia nerwowe, takie jak drętwienie, ból, uczucie owłosienia lub mrowienie w
  rękach lub nogach
- Toksyczna rozpływna martwica naskórka
- Ostra niewydolność wątroby u pacjentów z zespołem Cockayne''''a (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i
  środki ostrożności”)

Inne działania niepożądane
Częste (mogą dotyczyć do 1 na 10 osób):
- Zakażenia drożdżakami (np. zakażenia narządów płciowych)
- Pieczenie/dyskomfort w cewce moczowej, bolesne oddawanie moczu, zapalenie pęcherza
  moczowego, wielomocz, nietrzymanie moczu

Niezbyt częste (mogą dotyczyć do 1 na 100 osób):
- Ciemnienie moczu (z powodu metabolizmu metronidazolu)
- Przekrwienie błony śluzowej nosa (zatkany nos)

Rzadkie (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 osób):
- Zmiany w EKG

Bardzo rzadkie (mogą dotyczyć do 1 na 10 000 osób):
- Zaburzenia psychotyczne, w tym stany splątania, omamy
- Ból głowy, zawroty głowy, senność, gorączka, zaburzenia widzenia i ruchu, zawroty głowy,
  wady mowy, drgawki
- Zaburzenia widzenia, np. podwójne widzenie, krótkowzroczność
- Zaburzenia czynności wątroby (takie jak zwiększenie aktywności niektórych enzymów i
  stężenia bilirubiny w surowicy)
- Alergiczne reakcje skórne, takie jak świąd, pokrzywka
- Ból stawów i mięśni

Nieznane (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- Wymioty, nudności, biegunka, zapalenie języka lub jamy ustnej, odbijanie i gorzki smak,
  metaliczny smak, ucisk nad żołądkiem, włochaty język
- Trudności w połykaniu
- Anoreksja
- Smutny (przygnębiony) nastrój
- Zaburzenia słuchu/ utrata słuchu
- Dzwonienie w uszach (szumy uszne)
- Senność lub bezsenność, drżenie mięśni
- Zaczerwienienie i swędzenie skóry (rumień wielopostaciowy)
- Podrażnienie ściany żył (do stanu zapalnego żył i zakrzepicy) po podaniu dożylnym, stany
  osłabienia, gorączka
- Wyraźnie zaznaczony obszar skóry z zaczerwienieniem, a czasem z pęcherzami, który jest
  spowodowany nadwrażliwością na lek (wysypka polekowa).

Nagłe leczenie rzekomobłoniastego zapalenia jelit
W przypadku ciężkiej uporczywej biegunki należy niezwłocznie poinformować lekarza, ponieważ
może to być spowodowane rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego, poważnym schorzeniem,
które należy natychmiast leczyć. Lekarz przerwie stosowanie metronidazolu i zapewni odpowiednie
leczenie.

Jeśli którekolwiek z działań niepożądanych nasili się lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49
21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Podczas jednoczesnego podawania metronidazolu i amiodaronu zgłaszano wydłużenie odstępu QT i torsade de pointes; zaleca się monitorowanie odstępu QT w EKG. Pacjentom leczonym ambulatoryjnie należy doradzić, aby w przypadku wystąpienia objawów torsade de pointes, powinni zwrócić się o pomoc medyczną. Fenobarbital może zwiększać metabolizm wątrobowy metronidazolu, zmniejszając jego T_0,5 do 3 h. Jednoczesne stosowanie z metronidazolem może znacznie zwiększyć stężenie busulfanu w osoczu. Ze względu na możliwość wystąpienia ciężkiej toksyczności i śmiertelności związanej ze zwiększonym stężeniem busulfanu w osoczu, należy unikać jednoczesnego stosowania. Metronidazol może hamować metabolizm karbamazepiny i w konsekwencji zwiększać stężenie w osoczu. Jednoczesne podawanie cymetydyny może zmniejszać eliminację metronidazolu w pojedynczych przypadkach, a następnie prowadzić do zwiększonego stężenia metronidazolu w surowicy. Niektóre antybiotyki mogą, w wyjątkowych przypadkach, osłabiać działanie tabletek antykoncepcyjnych, zakłócając bakteryjną hydrolizę koniugatów steroidowych w jelicie, a tym samym zmniejszając ponowne wchłanianie niesprzężonego steroidu. Istnieją doniesienia o przypadkach niepowodzenia doustnej antykoncepcji stosowanej w skojarzeniu z różnymi antybiotykami, np. ampicylina, amoksycylina, tetracykliny, a także metronidazol. Jednoczesne leczenie metronidazolem może nasilać ich działanie przeciwzakrzepowe i zwiększać ryzyko krwawienia, w wyniku zmniejszonego metabolizmu pochodnych kumaryny w wątrobie; konieczne może być dostosowanie dawki leku przeciwzakrzepowego. Podczas jednoczesnego leczenia cyklosporyną i metronidazolem istnieje ryzyko zwiększenia stężenia cyklosporyny w surowicy; konieczne jest częste monitorowanie cyklosporyny i kreatyniny. Jednoczesne podawanie disulfiramu może powodować stany splątania, a nawet reakcje psychotyczne; należy unikać skojarzonego stosowania obu substancji. Metronidazol hamuje metabolizm jednocześnie podawanego fluorouracylu, tj. zwiększa się stężenie fluorouracylu w osoczu. Należy zachować ostrożność, gdy metronidazol jest podawany jednocześnie z solami litu, ponieważ podczas leczenia metronidazolem obserwowano zwiększone stężenie litu w surowicy. Przed podaniem metronidazolu należy zmniejszyć dawki soli litu lub przerwać leczenie litem. U pacjentów przyjmujących lit podczas leczenia metronidazolem należy monitorować stężenie litu, kreatyniny i elektrolitów w osoczu. Substancje zmieniające florę żołądkowo-jelitową (np. antybiotyki) mogą zmniejszać biodostępność doustną leków zawierających kwas mykofenolowy. Zaleca się ścisłe monitorowanie kliniczne i laboratoryjne w celu wykazania osłabienia działania immunosupresyjnego kwasu mykofenolowego podczas jednoczesnego leczenia lekami przeciwko zakażeniom. Metronidazol hamuje metabolizm jednocześnie podawanej fenytoiny, tj. zwiększa się stężenie fenytoiny w osoczu. Z drugiej strony skuteczność metronidazolu zmniejsza się, gdy fenytoina jest podawana jednocześnie. Jednoczesne stosowanie z metronidazolem może zwiększać stężenie takrolimusu we krwi; zaleca się hamowanie metabolizmu takrolimusu w wątrobie przez CYP 3A4. Należy często kontrolować stężenie takrolimusu we krwi i czynność nerek, a dawkę odpowiednio dostosowywać, szczególnie po rozpoczęciu lub przerwaniu leczenia metronidazolem u pacjentów, u których ustabilizowano leczenie takrolimusem. Podczas leczenia metronidazolem należy unikać spożywania alkoholu, ponieważ mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak zawroty głowy i wymioty (działanie podobne do disulfiramu).

Aurovitas Pharma Polska Sp. z o.o.
ul. Sokratesa 13 D/27
01-909 Warszawa
www.aurovitas.pl