Mizodin 250 mg tabletki

1 tabl. zawiera 250 mg prymidonu.

Lek przeciwdrgawkowy. Działanie przeciwdrgawkowe wykazuje zarówno prymidon, jak i jego aktywne metabolity - fenobarbital oraz amid kwasu fenyloetylomalonowego (PEMA). Działanie tych związków może być synergistyczne. Przypuszcza się, że tak jak w przypadku innych leków przeciwdrgawkowych, prymidon działa na transport jonów przez błonę komórkową komórek nerwowych. Prymidon wchłania się szybko, na ogół całkowicie, chociaż indywidualne różnice mogą być znaczne. Biodostępność wynosi 90-100%. C_max we krwi występuje po ok. 3 h od podania doustnego. Prymidon przenika przez barierę krew-mózg, przenika przez barierę łożyskową i do mleka kobiet karmiących piersią. T_0,5 związku macierzystego wynosi  3-23 h, zaś metabolitów odpowiednio 75-126 h (fenobarbital) i 10-25 h (PEMA). Terapeutyczne stężenie prymidonu w surowicy wynosi 5-12 g/ml (23-55 mmol/l); niektórzy klinicyści przyjmują za optymalne stężenie 12 g/ml. Prymidon i PEMA wiążą się z białkami osocza w małym stopniu. Ok. 50% ilości fenobarbitalu jest związane z białkami osocza. Ok. 40% prymidonu jest wydalane w postaci niezmienionej w moczu.

W monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwdrgawkowymi w napadach padaczkowych uogólnionych toniczno-klonicznych (grand mal), nocnych mioklonicznych, częściowych złożonych (psychomotorycznych) i częściowych prostych.

Nadwrażliwość na prymidon, barbiturany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ostra przerywana porfiria (metabolit prymidonu – fenobarbital wpływa na enzym biorący udział w syntezie porfiryny).

Prymidon nie powinien być stosowany u kobiet w wieku rozrodczym, chyba że po dokładnym rozważeniu alternatywnych opcji leczenia, zostanie wykazana potencjalna korzyść przewyższająca ryzyko. Przed rozpoczęciem leczenia prymidonem u kobiet w wieku rozrodczym, należy rozważyć wykonanie testu ciążowego w celu wykluczenia ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować wysoce skuteczną antykoncepcję podczas leczenia prymidonem i przez 2 mies. po przyjęciu ostatniej dawki. Z powodu indukcji enzymów prymidon może osłabiać działanie terapeutyczne doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających estrogen i (lub) progesteron. Kobietom w wieku rozrodczym należy doradzić stosowanie innych metod antykoncepcji podczas leczenia prymidonem, np. stosowanie dwóch uzupełniających się metod antykoncepcji, w tym bariery mechanicznej, doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających większe dawki estrogenu lub niehormonalnej wkładki domacicznej. Kobiety w wieku rozrodczym należy poinformować o ryzyku potencjalnego uszkodzenia płodu związanego ze stosowaniem prymidonu w okresie ciąży oraz poinformować, jak ważne jest planowanie ciąży. Kobietom, które planują zajść w ciążę należy zalecić wcześniejsze skonsultowanie się z lekarzem w celu uzyskania specjalistycznej porady lekarskiej i omówienia odpowiednich, innych opcji leczenia przed poczęciem i przed zaprzestaniem stosowania antykoncepcji. Leczenie przeciwpadaczkowe należy regularnie weryfikować, zwłaszcza gdy kobieta planuje zajść w ciążę. Kobiety w wieku rozrodczym powinny zostać poinformowane, aby natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli zajdą w ciążę lub podejrzewają, że mogą zajść w ciążę podczas leczenia prymidonem. Wszystkim kobietom w wieku rozrodczym stosującym leki przeciwpadaczkowe, a zwłaszcza kobietom planującym ciążę i kobietom w ciąży, należy udzielić specjalistycznej porady lekarskiej 5 dotyczącej potencjalnego ryzyka dla płodu związanego z napadami i leczeniem przeciwpadaczkowym. Należy unikać nagłego przerwania leczenia lekami przeciwpadaczkowymi (LPP), ponieważ może to prowadzić do napadów drgawkowych, które mogą mieć poważne konsekwencje dla kobiety i jej nienarodzonego dziecka. Monoterapia w leczeniu padaczki u kobiet w ciąży jest wskazana, gdy tylko jest to możliwe, ponieważ leczenie wieloma lekami przeciwpadaczkowymi może wiązać się z wyższym ryzykiem wrodzonych wad rozwojowych niż monoterapia, w zależności od stosowanych leków przeciwpadaczkowych. Prymidon przenika przez łożysko. Badania na zwierzętach (dane literaturowe) wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję u gryzoni. Dane z metaanalizy i badań obserwacyjnych wykazały, że ryzyko ciężkich wad rozwojowych jest ok. 2-3 razy większe niż wyjściowe ryzyko dużych wad rozwojowych w populacji ogólnej (wynoszące 2-3%). Ryzyko jest zależne od dawki; jednakże żadna dawka nie była pozbawiona ryzyka. Monoterapia prymidonem wiąże się ze zwiększonym ryzykiem ciężkich wrodzonych wad rozwojowych, w tym rozszczepu wargi i podniebienia oraz wad rozwojowych układu sercowo-naczyniowego. Zgłaszano również inne wady rozwojowe obejmujące różne części ciała, w tym przypadki spodziectwa, dysmorfii twarzy, efektów cewy nerwowej, dysmorfii twarzoczaszki (małogłowie) i nieprawidłowości palców. Dane z badania wskazują na wzrost ryzyka urodzenia małych noworodków w stosunku do wieku ciążowego lub noworodków o zmniejszonej długości ciała w porównaniu z monoterapią lamotryginą. Zgłaszano zaburzenia neurorozwojowe u dzieci narażonych na prymidon w okresie ciąży. Badania dotyczące ryzyka zaburzeń neurorozwojowych u dzieci narażonych na prymidon w okresie ciąży są sprzeczne i nie można wykluczyć takiego ryzyka. W badaniach przedklinicznych również odnotowano niekorzystny wpływ na rozwój układu nerwowego. Prymidon nie powinien być stosowany w okresie ciąży, chyba że potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem po rozważeniu innych odpowiednich opcji leczenia. Jeżeli po ponownej ocenie leczenia prymidonem żadna inna opcja leczenia nie jest odpowiednia, należy zastosować najniższą, skuteczną dawkę prymidonu. Kobieta powinna być w pełni poinformowana i zrozumieć ryzyko związane ze stosowaniem prymidonu w okresie ciąży. W przypadku stosowania prymidonu w III trymestrze ciąży, u noworodków mogą wystąpić objawy odstawienia, w tym sedacja, hipotonia i zaburzenia ssania. Pacjentki przyjmujące prymidon powinny suplementować kwas foliowy przed poczęciem i w okresie ciąży. Podczas długotrwałej terapii z zastosowaniem prymidonu następuje zmniejszenie stężenia kwasu foliowego w surowicy. U kobiet w ciąży należy uzupełniać niedobory kwasu foliowego i witaminy B₁₂. U noworodka mogą wystąpić krwawienia. Ryzyko krwawień można zmniejszyć podając matce witaminę K przez 1 miesiąc przed porodem i w trakcie porodu, oraz noworodkowi bezpośrednio po urodzeniu. Prymidon stosowany w czasie porodu może wywołać zaburzenia oddychania u noworodka. Prymidon przenika do mleka kobiet karmiących piersią, dlatego nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią (prymidon może powodować nasiloną senność u dziecka).

Doustnie. Dorośli i dzieci w wieku >9 lat: Dawka wynosi 3 tabl. (750 mg) do 6 tabl. (1500 mg) na dobę. Wg schematu: przez pierwsze 3 dni - 125 mg (1/2 tabl.) na dobę – wieczorem; czwarty, piąty i szósty dzień - 125 mg 2 razy na dobę; siódmy, ósmy i dziewiąty dzień - 125 mg 3 razy na dobę; dziesiąty dzień - dawka podtrzymująca 250 mg 3 razy na dobę. Dawka podtrzymująca może być modyfikowana w miarę potrzeb i tolerancji pacjenta. Nie należy przekraczać dawki 6 tabl. (1500 mg) na dobę. Stężenie prymidonu w osoczu po podaniu doustnym może się znacznie różnić u poszczególnych pacjentów, dlatego skuteczną dawkę preparatu należy dobierać indywidualnie. Należy pamiętać, że jeden z metabolitów prymidonu - fenobarbital, może wpływać na stężenie prymidonu we krwi, na działania niepożądane, interakcje oraz efekt terapeutyczny prymidonu. Zarówno rozpoczęcie leczenia, jak i zakończenie lub zamiana leku na inny powinny następować stopniowo. Nagłe odstawienie preparatu może sprowokować stan padaczkowy.

Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek w stanach chorobowych, takich jak: zaburzenia czynności nerek i (lub) wątroby, ponieważ możliwa jest kumulacja metabolitów barbituranów; hiperkineza, ponieważ prymidon nasila jej objawy; choroby układu oddechowego (np. astma, rozedma płuc), ponieważ może wystąpić depresja oddechowa. Ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji skórnych należy poinformować pacjenta o ich objawach przedmiotowych i podmiotowych oraz starannie kontrolować, czy nie występują reakcje skórne.  Jeśli występują objawy przedmiotowe i podmiotowe ciężkich reakcji skórnych należy przerwać leczenie prymidonem. Najlepsze wyniki w leczeniu zespołu Stevensa-Johnsona, toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka i zespołu DRESS zapewnia wczesne rozpoznanie i natychmiastowe odstawienie każdego podejrzewanego leku. Wczesne odstawienie leku wiąże się z lepszym rokowaniem. Jeśli podczas stosowania prymidonu (lub fenobarbitalu) wystąpiły u pacjenta objawy zespołu Stevensa-Johnsona, toksycznej nekrolizy naskórka lub zespołu DRESS, nie należy nigdy ponownie rozpoczynać leczenia prymidonem u pacjenta. Lek należy podawać ostrożnie dzieciom, pacjentom w podeszłym wieku i pacjentom osłabionym, ponieważ mogą wystąpić reakcje paradoksalne, np. paradoksalne pobudzenie. Lek silnie hamuje czynność OUN i jest częściowo metabolizowany do fenobarbitalu. Po długotrwałym podawaniu prymidonu może rozwinąć się tolerancja, uzależnienie i wystąpić mogą objawy odstawienia po nagłym przerwaniu stosowania leku. W trakcie stosowania prymidonu należy zachować ostrożność wykonując czynności wymagające czujności, ponieważ może wystąpić senność. Po szybkiej zmianie pozycji ciała z siedzącej lub leżącej na stojącą mogą wystąpić zawroty głowy. Nie należy nagle przerywać podawania preparatu. W razie zakończenia leczenia lub zamiany leku na inny, dawki należy zmniejszać stopniowo, w miarę potrzeby wprowadzając równocześnie lek zamienny. Podczas leczenia prymidonem może rozwinąć się niedokrwistość megaloblastyczna i z tego względu może być konieczne odstawienie leku. Podczas stosowania leku nie wolno spożywać napojów alkoholowych. Prymidon wpływa na wyniki badań laboratoryjnych. W trakcie długotrwałego stosowania prymidonu należy monitorować wskaźniki morfologii krwi, skład biochemiczny krwi (co 6 mies.), stężenie kwasu foliowego, stężenie fenobarbitalu i prymidonu. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w 1 tabl., to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Objawy niepożądane występują głównie na początku leczenia.

Często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
- senność;
- apatia (bierność, utrata zainteresowania);
- ataksja (trudność w utrzymaniu równowagi, chwiejny chód);
- zaburzenia widzenia, oczopląs;
- nudności.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100
pacjentów):
- bóle głowy, zawroty głowy;
- wymioty;
- reakcje alergiczne objawiające się występowaniem na skórze zmian grudkowo-plamkowych
  (podobnych do wysypki występującej w odrze lub płonicy);
- reakcje paradoksalne (niepokój, pobudzenie, agresywne zachowania), szczególnie u dzieci i osób
  w podeszłym wieku (powyżej 65 lat).

Rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 pacjentów):
- zmiany osobowości z reakcjami psychotycznymi;
- niedokrwistość megaloblastyczna (objawiająca się osłabieniem, łatwym męczeniem się, bladością
  skóry i błon śluzowych, bólem i zawrotami głowy, utratą poczucia smaku, pieczeniem języka,
  biegunką lub zaparciami);
- zmiany obrazu krwi (uwidocznione w badaniu laboratoryjnym);
- nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych: gamma-glutamylotransferazy i fosfatazy zasadowej
  (uwidocznione w badaniu krwi);
- bóle stawów;
- demineralizacja kości (zmniejszenie wapnia w kościach prowadzące do ich zniekształcenia);
- przykurcz Dupuytrena (przykurcz w stawach palców);
- złuszczające zapalenie skóry (objawiające się świądem, rumieniem rozprzestrzeniającym się na
  wszystkie części ciała oraz złuszczaniem się naskórka);
- zespół Stevensa-Johnsona (występowanie na skórze i (lub) błonach śluzowych pęcherzy, które po
  pęknięciu tworzą bolesne rany (nadżerki); często równocześnie występuje gorączka, ból mięśni
  i stawów);
- martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zwana zespołem Lyella – złuszczanie się dużych
  powierzchni naskórka i jego martwica);
- toczeń rumieniowaty (przewlekła choroba spowodowana zaburzeniami układu odpornościowego,
  obejmująca wiele narządów).

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- występowały wysypki skórne mogące zagrażać życiu (reakcja polekowa z eozynofilią i objawami
  ogólnymi) (patrz punkt 2).

W przypadku wystąpienia zmian na skórze i (lub) błonach śluzowych należy natychmiast skontaktować
się z lekarzem.

Istnieją doniesienia o zaburzeniach kostnych łącznie z osteopenią, osteoporozą („rozrzedzenie” kości)
oraz złamaniami. Należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą w przypadku stosowania
długoterminowej terapii lekami przeciwpadaczkowymi, osteoporozy lub przyjmowania steroidów.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania prymidonu jednocześnie z innymi lekami hamującymi OUN (np. lekami nasennymi, uspokajającymi, przeciwhistaminowymi działającymi uspokajająco, opioidowymi lekami przeciwbólowymi), prymidon może nasilać ich działanie. Prymidon zwiększa aktywność wątrobowych enzymów mikrosomalnych, dlatego może osłabiać działanie między innymi kortykosteroidów, leków przeciwzakrzepowych, kortykotropiny (ACTH), cyklosporyny, dakarbazyny, doksycykliny, metronidazolu. Konieczne może być zwiększenie dawki tych leków. Prymidon zmniejsza skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny (może być konieczna zmiana metody antykoncepcji). Inhibitory MAO, w tym furazolidon, prokarbazyna i selegilina, mogą przedłużać działanie prymidonu, hamując przemiany jego aktywnych metabolitów. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą obniżać próg drgawkowy i zmniejszać działanie prymidonu. Prymidon oddziałuje z innymi lekami przeciwpadaczkowymi, które mogą zmieniać typ napadu padaczkowego, dlatego konieczne jest monitorowanie stężenia tych leków we krwi i ewentualne dostosowanie dawki prymidonu. Karbamazepina osłabia, a pochodne kwasu walproinowego nasilają działanie prymidonu. Prymidon jest częściowo metabolizowany do fenobarbitalu, jednoczesne stosowanie prymidonu i fenobarbitalu może zmieniać typ napadu padaczkowego, może nasilać się działanie sedatywne obu leków. Ziele dziurawca może zmniejszać stężenie prymidonu w osoczu i przez to zmniejszać jego działanie. Inhibitory anhydrazy węglanowej, stosowane jednocześnie z prymidonem, zwiększają ryzyko wystąpienia zmian w strukturze kości. Stosowanie prymidonu przez dłuższy czas przed zastosowaniem środków znieczulających (halotan, enfluran i metoksyfluran) zwiększa ryzyko hepatotoksyczności i nefrotoksyczności. Podczas stosowania prymidonu może nastąpić zaburzenie metabolizmu witaminy D, co może powodować demineralizację kości. Podczas długotrwałej terapii z zastosowaniem prymidonu należy uzupełniać niedobory witaminy D. W czasie stosowania prymidonu występuje zwiększone zapotrzebowanie na kwas foliowy.

Zakłady Farmaceutyczne "UNIA" Spółdzielnia Pracy
ul. Chłodna 56/60
00-872 Warszawa
22-620-90-81
[email protected]
www.uniapharm.pl