Naltex 50 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 50 mg chlorowodorku naltreksonu. Preparat zawiera laktozę.

Swoisty antagonista opioidowy o nieznacznej aktywności agonistycznej. Mechanizm działania jest oparty na stereospecyficznym kompetytywnym wiązaniu się z receptorami znajdującymi się głównie w obrębie ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Naltrekson znosi działanie opioidów egzogennych przez kompetytywne wiązanie z receptorami. Leczenie naltreksonem nie uzależnia fizycznie ani psychicznie, nie występuje tolerancja na działanie antagonistyczne dla receptora opioidowego. Lek zmniejsza ryzyko nawrotu uzależnienia i pomaga w utrzymaniu abstynencji u osób uzależnionych od opioidów. Nie wywołuje niechęci do przyjmowania opioidów ani negatywnej reakcji po ich przyjęciu. Mechanizm działania naltreksonu w leczeniu choroby alkoholowej nie jest do końca wyjaśniony. Podejrzewa się, że interakcja z endogennym układem opioidowym odgrywa ważną rolę. Naltrekson nie wywołuje niechęci do spożywania alkoholu i ani negatywnej reakcji po przyjęciu alkoholu. Wydaje się, że głównym skutkiem leczenia naltreksonem pacjentów uzależnionych od alkoholu jest zmniejszenie u nich ryzyka nawrotu niekontrolowanych epizodów upijania się po spożyciu ograniczonej ilości alkoholu. Daje to pacjentowi „dodatkową szansę” na przerwanie mechanizmu pozytywnych wzmocnień prowadzących do pełnego nawrotu choroby, której towarzyszy całkowita utrata kontroli. Naltrekson ma, jak się wydaje, również działanie zmniejszające podstawowe łaknienie alkoholu, ze względu na to, że nie nasila chęci spożycia alkoholu po jego przyjęciu w niewielkiej ilości. Po podaniu doustnym naltrekson wchłania się szybko i niemal całkowicie z przewodu pokarmowego. Podlega efektowi pierwszego przejścia w wątrobie. C_max w osoczu jest osiągane w ciągu ok. 1 h. Naltrekson ulega hydroksylacji w wątrobie głównie do jego aktywnego metabolitu, 6-β-naltreksolu, a w mniejszym stopniu do 2-hydroksy-3-metoksy-6-β-naltreksolu. T_0,5 naltreksonu w osoczu wynosi ok. 4 h, a stopień wiązania z białkami osocza wynosi 21%. T_0,5 6-beta-naltreksolu w osoczu wynosi 13 h. Lek jest wydalany głównie przez nerki. U pacjentów z marskością wątroby obserwowano pięć do dziesięciu razy większe stężenie naltreksonu w osoczu.

Dorośli. Lek wspomagający w kompleksowym postępowaniu leczniczym, obejmującym porady psychologiczne dla pacjentów uzależnionych od opioidów i poddawanych detoksykacji. Lek wspomagający utrzymanie abstynencji w leczeniu uzależnienia od alkoholu.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie zaburzenia czynności nerek. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Ostre zapalenie wątroby. Stosowanie u pacjentów uzależnionych od opioidów, którzy nie zaprzestali ich przyjmowania, ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu odstawiennego. Dodatni wynik testu na obecność opioidów lub dodatni wynik testu prowokacji naloksonem. Jednoczesne stosowanie leków zawierających opioidy. Jednoczesne stosowanie metadonu.

Leku nie stosować w okresie ciąży chyba, że w opinii lekarza prowadzącego potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem. Stosowanie naltreksonu u ciężarnych pacjentek uzależnionych od alkoholu, otrzymujących długookresowe lub substytucyjne leczenie opioidami, bądź ciężarnych pacjentek uzależnionych od opioidów, stwarza ryzyko wystąpienia objawów ostrego zespołu odstawienia z możliwymi poważnymi następstwami dla matki i płodu. W przypadku przepisania leków przeciwbólowych zawierających opioidy należy przerwać podawanie naltreksonu. Podczas leczenia należy przerwać karmienie piersią.

Doustnie. Dorośli. Leczenie naltreksonem powinno być rozpoczynane i kontynuowane przez odpowiednio wykwalifikowanych specjalistów. U pacjentów uzależnionych od opioidów dawka początkowa wynosi 25 mg (pół tabl.). Następnie stosuje się dawkę standardową - 1 tabl. na dobę. W celu uzupełnienia pominiętej dawki należy podawać 1 tabl. na dobę, aż do nadejścia czasu przyjęcia kolejnej dawki standardowej. Podanie naltreksonu osobom uzależnionym od opioidów może prowadzić do wystąpienia objawów odstawiennych, które mogą stanowić zagrożenie dla życia. Przed rozpoczęciem leczenia naltreksonem pacjenci, których podejrzewa się o przyjmowanie opioidów lub uzależnienie od opioidów muszą zostać poddani testowi prowokacji naloksonem, chyba że możliwe jest potwierdzenie (za pomocą analizy moczu), że pacjent nie przyjmował opioidów przez okres ostatnich 7–10 dni. W związku z tym, że naltrekson stosuje się w leczeniu uzupełniającym, a proces całkowitego powrotu do zdrowia u pacjentów uzależnionych od opioidów przebiega indywidualnie, nie można ustalić zaleceń odnośnie czasu trwania leczenia. Należy rozważyć zastosowanie 3-mies. leczenia początkowego. Konieczne może być jednak długoterminowe podawanie leku. Zalecana dawka stosowana w leczeniu osób uzależnionych od alkoholu, pomocna w utrzymaniu abstynencji wynosi 50 mg na dobę (1 tabl.). Przyjmowanie dawek większych niż 150 mg na dobę nie jest zalecane, ponieważ może to prowadzić do zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych. W związku z tym, że chlorowodorek naltreksonu jest stosowany w leczeniu uzupełniającym, a proces całkowitego powrotu do zdrowia u pacjentów uzależnionych od alkoholu przebiega indywidualnie, nie można ustalić zaleceń odnośnie czasu trwania leczenia. Należy rozważyć stosowanie 3-mies. leczenia początkowego. Konieczne może być jednak długoterminowe podawanie leku. Schemat dawkowania może wymagać modyfikacji, aby poprawić stopień dostosowania się do schematu dawkowania składającego się z 3 dawek tygodniowo: 2 tabl. w poniedziałek i w środę oraz 3 tabl. w piątek. Szczególne grupy pacjentów. Naltreksonu nie należy podawać dzieciom i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ze względu na niewystarczającą ilość danych klinicznych w tej grupie wiekowej. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci. Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania naltreksonu stosowanego w tym wskazaniu u pacjentów w podeszłym wieku. Sposób podania. Tabletkę można podzielić na dwie równe dawki.

Zgodnie z krajowymi wytycznymi leczenie powinno być rozpoczynane i kontynuowane pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu pacjentów uzależnionych od opioidów lub alkoholu. Przyjęcie dużej dawki opioidów w trakcie leczenia naltreksonem może prowadzić do groźnego dla życia zatrucia opioidami na skutek zaburzeń układu oddechowego i krążenia. W wyniku przyjęcia naltreksonu przez pacjentów uzależnionych od opioidów bardzo szybko może wystąpić zespół odstawienny. Objawy mogą pojawić się w ciągu 5 min od przyjęcia leku i trwać do 48 h. Leczenie zespołu odstawiennego jest objawowe. U osób nadużywających alkoholu często występują objawy zaburzeń czynności wątroby. U pacjentów otyłych i w podeszłym wieku, którym podawano naltrekson w dawkach większych niż zalecane (do 300 mg na dobę) zaobserwowano nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby. Przed rozpoczęciem leczenia i w trakcie jego trwania należy wykonać badania czynnościowe wątroby. Należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów, u których wystąpiło 3-krotne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy w porównaniu do wartości prawidłowych oraz na pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zgłaszano przypadki nieprawidłowych wyników badań czynnościowych wątroby u pacjentów otyłych oraz u pacjentów w podeszłym wieku przyjmujących naltrekson, którzy nie byli uzależnieni od narkotyków. Badania czynnościowe wątroby należy wykonywać przed jak i w trakcie leczenia. W czasie leczenia naltreksonem nie należy stosować leków zawierających opioidy (np. przeciwkaszlowych, przeciwbiegunkowych lub leków stosowanych w leczeniu objawowym przeziębień, itp.). Leczenie naltreksonem można rozpocząć tylko w sytuacji kiedy od zaprzestania przyjmowania opioidów minął odpowiedni okres czasu (5-7 dni w przypadku heroiny oraz co najmniej 10 dni od czasu zaprzestania przyjmowania metadonu). Jeśli konieczne jest leczenie pacjenta opioidami, np. stosowanie opioidów przeciwbólowo lub w celu znieczulenia w sytuacjach nagłych, konieczne może być zastosowanie większej niż zwykle dawki opioidów. W takich przypadkach depresja ośrodka oddechowego i działanie na układ krążenia będą silniejsze i dłużej trwające. Objawy związane z uwalnianiem histaminy (uogólniony rumień, nadmierne pocenie się, świąd i inne objawy ze strony skóry i błon śluzowych) mogą być silnie wyrażone. W takich okolicznościach pacjent wymaga szczególnej opieki i obserwacji. Podczas stosowania terapii naltreksonem, należy unikać podawania przeciwbólowych leków opioidowych. Pacjentów należy poinformować o tym, że podejmowanie prób przełamywania blokady receptorów opioidowych dużymi dawkami opioidów może, po przerwaniu leczenia naltreksonem prowadzić do wystąpienia ostrego zatrucia opioidami. Takie postępowanie stanowi zagrożenie dla życia pacjenta. Po zakończeniu leczenia naltreksonem pacjenci mogą być bardziej wrażliwi na działanie leków zawierających opioidy. Przed rozpoczęciem leczenia naltreksonem pacjenci, których podejrzewa się o przyjmowanie opioidów lub uzależnienie od opioidów muszą zostać poddani testowi prowokacji naloksonem, chyba że możliwe jest potwierdzenie (za pomocą analizy moczu), że pacjent nie przyjmował opioidów przez okres ostatnich 7–10 dni. Zespół odstawienny po przerwaniu stosowania naloksonu trwa zazwyczaj krócej niż zespół odstawienny po leczeniu naltreksonem. Test prowokacji naloksonem - sposób postepowania: dożylne wstrzyknięcie naloksonu w dawce 0,2 mg; jeśli w ciągu 30 s nie wystąpią działania niepożądane, można dodatkowo podać 0,6 mg naloksonu w kolejnym wstrzyknięciu dożylnym; pacjenta należy obserwować przez co najmniej 30 min pod kątem wystąpienia objawów zespołu odstawiennego. Nie wolno rozpoczynać leczenia naltreksonem, jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy odstawienia. Leczenie można rozpocząć po uzyskaniu negatywnego wyniku testu. W razie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących obecności opioidów w organizmie pacjenta, test można powtórzyć, stosując dawkę 1,6 mg. Jeśli nie pojawią się objawy zespołu odstawiennego, pacjentowi można podać 25 mg chlorowodorku naltreksonu. Należy zachować ostrożność podczas podawania leku pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Przed rozpoczęciem leczenia i w trakcie jego trwania należy wykonać badania czynnościowe wątroby. Znane jest podwyższone ryzyko samobójstw u osób uzależnionych od leków i (lub) narkotyków z towarzyszącą depresją lub bez niej. Leczenie naltreksonem nie eliminuje tego ryzyka. Substancje pomocnicze. 1 tabl. powl. zawiera 192,85 mg laktozy - lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Naltex może mieć wpływ na czynność wątroby. Lekarz może wykonać badanie krwi przed
rozpoczęciem leczenia oraz w w czasie jego trwania w celu monitorowania czynności wątroby.

W przypadku wystąpienia jednego z poniższych objawów należy przerwać przyjmowanie leku
i natychmiast zgłosić się do lekarza:
- ból brzucha trwający dłużej niż kilka dni,
- białe stolce,
- ciemny mocz,
- zażółcenie białkówek oczu.
Mogą to być objawy niewydolności wątroby.

Należy natychmiast zwrócić się do lekarza jeśli wystąpi jeden z poniższych objawów:
- obrzęk twarzy, warg lub języka,
- wysypka skórna,
- trudności z oddychaniem.
Mogą to być objawy reakcji alergicznej.

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż u 1 pacjenta na 10):
- trudności z zasypianiem,
- lęk lub nerwowość,
- skurcze i bóle brzucha,
- nudności i (lub) wymioty
- osłabienie,
- ból stawów i (lub) mięśni,
- ból głowy,
- szybkie lub nieregularne bicie serca,
- niepokój.

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 pacjenta na 10):
- drażliwość,
- zmiany nastroju,
- przypływ energii,
- przygnębienie,
- zawroty głowy,
- dreszcze,
- nasilone pocenie się,
- zawroty głowy pochodzenia błędnikowego,
- wzmożone łzawienie,
- przyspieszona akcja serca,
- kołatanie serca,
- zmiana zapisu EKG,
- ból w klatce piersiowej,
- biegunka,
- zaparcia,
- wysypka,
- zatrzymanie moczu,
- opóźniony wytrysk,
- zaburzenia erekcji,
- utrata apetytu,
- pragnienie.

Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów):
- niektóre zakażenia (np. opryszczka wargowa, grzybica stóp),
- obrzęk, powiększenie węzłów chłonnych,
- omamy,
- stan splątania,
- depresja,
- paranoja,
- dezorientacja,
- koszmary senne,
- pobudzenie,
- spadek popędu płciowego,
- niezwykłe sny,
- drżenie,
- denność,
- niewyraźne widzenie,
- podrażnienie oka,
- światłowstręt,
- obrzęk oczu,
- ból oczu,
- przemęczenie wzroku,
- dolegliwości uszne,
- ból ucha,
- dzwonienie w uszach,
- zawroty głowy,
- wahania ciśnienia krwi,
- wypieki (rumieńce),
- przekrwienie błony śluzowej nosa i uczucie dyskomfortu,
- kichanie,
- zwiększone wytwarzanie śluzu w oskrzelach,
- dolegliwości ze strony zatok,
- zaburzenia głosu,
- duszność, trudności w oddychaniu,
- kaszel,
- ziewanie,
- katar,
- wzdęcia,
- hemoroidy,
- wrzody,
- suchość w jamie ustnej,
- zaburzenia czynności wątroby (w tym zapalenie wątroby),
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych,
- przetłuszczająca się skóra,
- świąd,
- trądzik,
- wypadanie włosów,
- ból w pachwinie,
- częstsze oddawanie moczu,
- zapalenie pęcherza moczowego,
- zwiększony apetyt,
- spadek masy ciała,
- przyrost masy ciała,
- gorączka,
- ból,
- zimne dłonie lub stopy,
- uczucie gorąca.

Rzadko (mogą wystąpić u 1 na 1000 pacjentów):
- myśli samobójcze,
- próby samobójcze,
- zaburzenia krzepnięcia krwi,
- zaburzenia mowy.

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u 1 na 10 000 pacjentów):
- euforia,
- wysypka skórna/ wykwity
- uszkodzenie mięśni szkieletowych.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
{aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu} e-mail: [email protected]

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Należy zachować ostrożność podczas leczenia naltreksonem w skojarzeniu z innymi lekami i ściśle kontrolować stan chorego. Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Badania in vitro wykazały, że ani naltrekson, ani jego główny metabolit, 6-β-naltreksol, nie są metabolizowane z udziałem ludzkich enzymów CYP450. Dlatego istnieje małe prawdopodobieństwo, że leki hamujące enzymy układu cytochromu P450 mają wpływ na właściwości farmakokinetyczne naltreksonu. Nie zaleca się podawania naltreksonu w skojarzeniu z: pochodnymi opioidów (leki przeciwbólowe, przeciwkaszlowe, leczenie substytucyjne), lekami przeciwnadciśnieniowymi (alfa-metyldopa). Należy unikać jednoczesnego stosowania naltreksonu z lekami zawierającymi opioidy. Metadon jest substancją stosowaną w trakcie leczenia substytucyjnego. Istnieje ryzyko wystąpienia zespołu odstawiennego. Należy rozważyć jednoczesne podanie naltreksonu z: barbituranami, benzodiazepinami, anksjolitykami innymi niż benzodiazepiny (np. meprobanatem), lekami nasennymi, przeciwdepresyjnymi lekami uspokajającymi (amitryptyliną, doksepiną, mianseryną, trimipraminą), uspokajającymi lekami przeciwhistaminowymi H1, neuroleptykami (droperidolem). Dane pochodzące z badania dotyczącego bezpieczeństwa i tolerancji jednoczesnego stosowania naltreksonu i akamprozatu u osób uzależnionych od alkoholu i nie poddających się leczeniu, wykazały, że podawanie naltreksonu w znacznym stopniu zwiększa stężenie akamprozatu w osoczu krwi. Nie badano interakcji z innymi lekami psychotropowymi (np. disulfiram, amitryptylina, doksepina, lit, klozapina, benzodiazepiny). Jak dotąd, nie opisano przypadków występowania interakcji między kokainą a chlorowodorkiem naltreksonu. Nie są znane żadne interakcje pomiędzy naltreksonem i alkoholem. Zgłaszano przypadki letargu i senności po jednoczesnym zastosowaniu naltreksonu i tiorydazyny. Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie leków zawierających opioidy.

Accord Healthcare Polska Sp. z o.o.
ul. Taśmowa 7
02-677 Warszawa
22-577-28-00
[email protected]