Ngenla 60 mg/1,2 ml roztwór do wstrzykiwań

1 wstrzykiwacz (1,2 ml) zawiera 24 mg lub 60 mg somatrogonu. Wstrzykiwacz 24 mg/1,2 ml dostarcza dawki w zakresie od 0,2 mg do 12 mg w pojedynczym wstrzyknięciu w przyrostach co 0,2 mg. Wstrzykiwacz 60 mg/1,2 ml dostarcza dawki w zakresie od 0,5 mg do 30 mg w pojedynczym wstrzyknięciu w przyrostach co 0,5 mg.

Analog ludzkiego hormonu wzrostu. Somatrogon jest glikoproteiną składającą się z sekwencji aminokwasowej hGH z jedną kopią części C-końcowej peptydu (CTP), pochodzącą z podjednostki beta ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG) na końcu N i dwiema kopiami CTP (w tandemie) na końcu C. Za okres półtrwania somatrogonu odpowiadają glikozylacja oraz domeny CTP, co pozwala na dawkowanie raz na tydzień. Somatrogon wiąże się z receptorem hormonu wzrostu (GH) i inicjuje kaskadę sygnałową, której kulminacją są zmiany we wzroście i metabolizmie. Zgodnie ze szlakami sygnałowymi GH wiązanie somatrogonu prowadzi do aktywacji szlaku sygnałowego STAT5b i zwiększenia stężenia IGF-1 w surowicy. Stwierdzono, że stężenie IGF-1 wzrasta w sposób zależny od dawki podczas leczenia somatrogonem, pośrednicząc częściowo w efekcie klinicznym. W rezultacie GH i IGF-1 stymulują zmiany metaboliczne, wzrost liniowy oraz zwiększają tempo wzrostu u dzieci i młodzieży z GHD. Po wstrzyknięciu podskórnym stężenie somatrogonu w surowicy powoli wzrasta, osiągając C_max po upływie 6-18 h od podania. U dzieci i młodzieży z GHD ekspozycja na somatrogon dla dawek 0,25 mg/kg mc./tydz., 0,48 mg/kg mc./tydz. i 0,66 mg/kg mc./tydz. wzrasta proporcjonalnie do dawki. Po podaniu raz w tygodniu lek nie ulega kumulacji. U pacjentów, u których wynik testu na obecność ADA był dodatni, zaobserwowano zwiększenie średniego stężenia w stanie stacjonarnym o ok. 45%. Uważa się, że szlakiem metabolicznym somatrogonu jest klasyczny katabolizm białek, które następnie ulegają rozpadowi do aminokwasów i powracają do krążenia ogólnoustrojowego. Efektywny T_0,5 wynosi 28,2 h. Somatrogon jest obecny w krążeniu przez ok. 6 dni po podaniu ostatniej dawki.

Leczenie dzieci i młodzieży ≥3 lat z zaburzeniami wzrostu spowodowanymi niedostatecznym wydzielaniem hormonu wzrostu.

Nadwrażliwość na somatrogon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Na podstawie doświadczenia związanego ze stosowaniem leków zawierających hormon wzrostu do podawania raz na dobę, somatrogon nie może być stosowany, jeśli u pacjenta potwierdzono aktywność nowotworu. Nowotwory wewnątrzczaszkowe nie mogą być aktywne, a terapia przeciwnowotworowa musi zostać zakończona przed rozpoczęciem leczenia hormonem wzrostu (GH). Leczenie należy przerwać w przypadku potwierdzenia rozwoju nowotworu. Somatrogonu nie wolno stosować do pobudzania wzrostu u dzieci z zamkniętymi nasadami kości. Pacjenci z ostrą, zagrażającą życiu chorobą, u których wystąpiły powikłania po operacji na otwartym sercu lub w obrębie jamy brzusznej, obrażenia wielonarządowe, ostra niewydolność oddechowa lub podobne stany, nie mogą być leczeni somatrogonem.

Lek nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji. Brak danych dotyczących stosowania somatrogonu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. Nie wiadomo, czy somatrogon i jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać/wstrzymać podawanie somatrogonu, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Nie badano ryzyka niepłodności u kobiet ani u mężczyzn w wieku rozrodczym. W badaniu na szczurach stosowanie leku nie wywierało wpływu na płodność samców i samic.

Podskórnie. Leczenie powinno być rozpoczynane i monitorowane przez lekarzy mających odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie w rozpoznawaniu i leczeniu niedoboru hormonu wzrostu (GHD) u dzieci i młodzieży. Zalecana dawka to 0,66 mg/kg mc. podawane raz w tygodniu we wstrzyknięciu podskórnym. Każdy wstrzykiwacz półautomatyczny napełniony można ustawić na dawkę przepisaną przez lekarza, którą następnie podaje się pacjentowi. Dawkę można zaokrąglić w górę lub w dół w oparciu o specjalistyczną wiedzę lekarza na temat indywidualnych potrzeb pacjenta. Jeśli potrzebne są dawki większe niż 30 mg (tj. mc. >45 kg), należy podać dwa wstrzyknięcia. Dawka początkowa dla pacjentów zmieniających schemat leczenia z leków zawierających hormon wzrostu podawanych raz na dobę. Leczenie somatrogonem podawanym raz na tydzień można rozpocząć od dawki 0,66 mg/kg mc./tydz. w dniu następującym po podaniu we wstrzyknięciu ostatniej dawki raz na dobę. Dostosowanie dawki. Dawkę somatrogonu można w razie konieczności dostosować na podstawie tempa wzrastania, działań niepożądanych, masy ciała i stężenia insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1) w surowicy. W celu kontroli stężenia IGF-1, próbki należy pobierać 4 dni po podaniu poprzedniej dawki. Celem dostosowania dawki powinno być osiągniecie wskaźnika odchylenia standardowego (SDS) dla średnich stężeń IGF-1 w zakresie prawidłowym, tj. od -2 do +2 (najlepiej w pobliżu 0 SDS). U pacjentów, u których stężenie IGF-1 w surowicy jest większe niż średnia wartość referencyjna dla wieku i płci o wartość SDS większą niż 2, dawkę somatrogonu należy zmniejszyć o 15%. U niektórych pacjentów może zaistnieć konieczność więcej niż jednego zmniejszenia dawki. Ocena leczenia oraz zaprzestanie stosowania. Przeprowadzenie oceny skuteczności i bezpieczeństwa leczenia należy rozważyć w odstępach co 6 do 12 miesięcy. Może ona obejmować ocenę parametrów auksologicznych, biochemicznych (stężenia IGF-1, hormonów, glukozy) oraz fazy dojrzewania. Zalecane jest rutynowe monitorowanie SDS dla stężeń IGF-1 w surowicy w całym okresie leczenia. W okresie dojrzewania należy rozważyć przeprowadzenie częstszych ocen. Leczenie należy przerwać w przypadku potwierdzenia u pacjenta zamknięcia chrząstek nasadowych (płytek wzrostowych). Leczenie należy również przerwać u pacjentów, którzy osiągnęli końcowy lub prawie końcowy wzrost, tj. tempo wzrostu <2 cm/rok lub wiek kostny >14 lat u dziewcząt lub >16 lat u chłopców. Pominięta dawka. Pacjenci powinni regularnie przyjmować zalecaną dawkę w tym samym dniu. W przypadku pominięcia dawki somatrogon należy podać jak najszybciej w ciągu 3 dni od dnia pominięcia dawki, a następnie wznowić zwykły schemat dawkowania raz w tygodniu. Jeśli upłynęło więcej niż 3 dni, pominiętej dawki nie należy podawać, a następną dawkę należy podać w zaplanowanym dniu. W każdym przypadku pacjenci mogą następnie wznowić swój regularny schemat dawkowania raz w tygodniu. Zmiana dnia dawkowania. W razie konieczności można zmienić dzień cotygodniowego podawania, o ile odstęp między dwiema kolejnymi dawkami wynosi co najmniej 3 dni. Po wybraniu nowego dnia dawkowania należy kontynuować cotygodniowy schemat dawkowania. Szczególne grupy pacjentów. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności somatrogonu u pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Nie badano stosowania somatrogonu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Brak zaleceń dotyczących dawkowania. Nie badano stosowania somatrogonu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Brak zaleceń dotyczących dawkowania. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności somatrogonu u noworodków, niemowląt i dzieci w wieku poniżej 3 lat. Sposób podania. Lek podaje się we wstrzyknięciu podskórnym. Somatrogon należy wstrzykiwać w brzuch, uda, pośladki lub ramiona. Miejsce wstrzyknięcia należy zmieniać przy każdym podaniu. Wstrzyknięcia w ramiona i pośladki powinien wykonywać opiekun. Pacjent i opiekun powinni przejść szkolenie, którego celem jest dokładne poznanie procedury podawania leku i jego samodzielne podawanie. Jeśli do podania pełnej dawki wymagane jest więcej niż jedno wstrzyknięcie, każde wstrzyknięcie należy podać w inne miejsce. Somatrogon należy podawać raz w tygodniu, tego samego dnia każdego tygodnia, o dowolnej porze dnia. Wstrzykiwacz 24 mg/1,2 ml dostarcza dawki somatrogonu w zakresie od 0,2 mg do 12 mg w przyrostach co 0,2 mg (0,01 ml). Wstrzykiwacz 60 mg/1,2 ml dostarcza dawki somatrogonu w zakresie od 0,5 mg do 30 mg w przyrostach co 0,5 mg (0,01 ml).

Nadwrażliwość. Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja nadwrażliwości, stosowanie somatrogonu należy natychmiast przerwać, a pacjenta bezzwłocznie poddać leczeniu zgodnie ze standardowymi zasadami postępowania i monitorować do czasu ustąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych. Niedoczynność nadnerczy. Pacjenci poddawani leczeniu hormonem wzrostu podawanym raz na dobę, u których występowało lub występuje ryzyko niedoboru hormonów przysadki, mogą być w grupie ryzyka zmniejszenia stężenia kortyzolu w surowicy i (lub) ujawnienia się centralnej (wtórnej) niedoczynności kory nadnerczy. Ponadto pacjenci, u których stosowano substytucję glikokortykosteroidów z powodu wcześniej rozpoznanej niedoczynności kory nadnerczy, po rozpoczęciu leczenia somatrogonem mogą wymagać zwiększenia dawki podtrzymującej lub dawek stresowych (uderzeniowych). Pacjentów należy monitorować pod kątem zmniejszonego stężenia kortyzolu w surowicy i (lub) konieczności zwiększenia dawki glikokortykosteroidów u osób z rozpoznaną niedoczynnością kory nadnerczy. Zaburzenia czynności tarczycy. Hormon wzrostu nasila konwersję T4 do T3 w tkance pozatarczycowej i może przyczynić się do ujawnienia rozpoczynającej się niedoczynności tarczycy. Pacjentów, u których wcześniej występowała niedoczynność tarczycy, przed rozpoczęciem stosowania somatrogonu należy poddać odpowiedniemu leczeniu, w zależności od wyników oceny klinicznej. Ponieważ niedoczynność tarczycy zakłóca odpowiedź na leczenie hormonem wzrostu, pacjenci powinni regularnie być poddawani badaniom czynności tarczycy i jeśli zaistnieją ku temu wskazania, należy u nich zastosować terapię zastępczą hormonami tarczycy. Zespół Pradera-Williego. Nie badano stosowania somatrogonu u pacjentów z zespołem Pradera-Williego. Somatrogon nie jest wskazany do długotrwałego leczenia dzieci i młodzieży z zaburzeniami wzrostu spowodowanymi zespołem Pradera-Williego potwierdzonego wynikiem badania genetycznego, chyba że rozpoznano u nich również GHD. Zgłaszano przypadki nagłych zgonów po rozpoczęciu leczenia hormonem wzrostu u dzieci i młodzieży z zespołem Pradera-Williego, u których występował co najmniej jeden z następujących czynników ryzyka: ciężka otyłość, niedrożność górnych dróg oddechowych lub bezdech senny w wywiadzie, lub zakażenie układu oddechowego o nieznanej etiologii. Zaburzenia metabolizmu glukozy. Leczenie  lekami zawierającymi hormon wzrostu może przyczynić się do zmniejszenia wrażliwości na insulinę i wywołania hiperglikemii. W związku z tym pacjentów leczonych somatrogonem, u których występuje nietolerancja glukozy lub dodatkowe czynniki ryzyka cukrzycy, należy dodatkowo monitorować. U pacjentów z cukrzycą leczonych somatrogonem może zaistnieć konieczność dostosowania dawki leków hipoglikemizujących. Nowotwór. U pacjentów z przebytą chorobą nowotworową należy zwrócić szczególną uwagę na objawy przedmiotowe i podmiotowe nawrotu nowotworu. Pacjentów, u których występowała wcześniej choroba nowotworowa lub niedobór hormonu wzrostu spowodowany zmianami wewnątrzczaszkowymi, należy rutynowo poddawać badaniom pod kątem progresji lub nawrotu choroby podstawowej. U pacjentów, u których w dzieciństwie występował nowotwór, leczonych somatropiną po ustąpieniu pierwszego epizodu choroby nowotworowej, odnotowano zwiększone ryzyko ponownego wystąpienia nowotworu. Najczęstszymi typami nowotworów, które ponownie wystąpiły u pacjentów poddawanych radioterapii głowy z powodu pierwszego epizodu choroby nowotworowej, były nowotwory wewnątrzczaszkowe, a w szczególności oponiaki. Łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe. U niewielkiej liczby pacjentów leczonych lekami zawierającymi hormon wzrostu zgłaszano nadciśnienie wewnątrzczaszkowe (IH) z tarczą zastoinową nerwu wzrokowego, ataksję, zaburzenia widzenia, ból głowy, nudności i (lub) wymioty. Na początku leczenia i w przypadkach uzasadnionych klinicznie zaleca się wykonanie badania oftalmoskopowego. U pacjentów z klinicznymi lub oftalmoskopowymi objawami IH stosowanie somatrogonu należy tymczasowo przerwać. Aktualnie nie ma wystarczających danych, aby można było ustalić konkretne zalecenia dotyczące kontynuacji leczenia hormonem wzrostu u pacjentów z przebytym IH. W przypadku wznowienia leczenia somatrogonem pacjentów takich należy obserwować pod kątem występowania objawów przedmiotowych i podmiotowych IH. Choroby o przebiegu ostrym, zagrażające życiu. U pacjentów dorosłych z ostrą zagrażającą życiu chorobą u których wystąpiły powikłania po operacji na otwartym sercu lub w obrębie jamy brzusznej, urazy wielonarządowe a także z ostra niewydolność oddechowa, śmiertelność była wyższa u pacjentów otrzymujących somatropinę w dawce 5,3 mg lub 8 mg na dobę (tj. 37,1-56 mg/tydz.) w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo (42% w porównaniu z 19%). Tacy pacjenci nie powinni otrzymywać somatrogonu. Ponieważ nie są dostępne informacje na temat bezpieczeństwa leczenia substytucyjnego hormonem wzrostu u pacjentów z ostrym stanem klinicznym, należy rozważyć stosunek potencjalnych korzyści z kontynuowania leczenia somatrogonem do potencjalnego ryzyka. U wszystkich pacjentów, u których wystąpi inna lub podobna choroba o przebiegu ostrym, należy rozważyć stosunek potencjalnych korzyści z kontynuowania leczenia somatrogonem do potencjalnego ryzyka. Zapalenie trzustki należy je wziąć pod uwagę u pacjentów stosujących somatrogon, u których podczas leczenia wystąpi silny ból brzucha. Skolioza. Ponieważ somatrogon przyspiesza tempo wzrastania, podczas leczenia pacjenta należy monitorować pod kątem objawów rozwoju lub progresji skoliozy. Zaburzenia dotyczące nasady kości, w tym złuszczanie się nasady głowy kości udowej, mogą występować częściej u pacjentów z zaburzeniami endokrynologicznymi lub u pacjentów w okresie szybkiego wzrostu. Każde dziecko, które podczas leczenia zacznie utykać lub, u którego wystąpią dolegliwości bólowe biodra lub kolana, należy poddać dokładnej ocenie. Doustna terapia estrogenowa. Estrogen stosowany doustnie wpływa na odpowiedź IGF-1 na hormon wzrostu. Jeśli pacjentka przyjmująca somatrogon rozpoczyna lub przerywa leczenie preparatem zawierającym estrogen do stosowania doustnego, należy u niej monitorować wartość stężenia IGF-1 w celu ustalenia, czy należy dostosować dawkę hormonu wzrostu, aby utrzymać stężenie IGF-1 w surowicy w prawidłowym zakresie. U pacjentek przyjmujących doustne leki zawierające estrogen, do osiągnięcia zamierzonego skutku terapeutycznego konieczne może być zastosowanie większej dawki somatrogonu. Substancje pomocnicze. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, to znaczy uznaje go się za "wolny od sodu". Preparat zawiera metakrezol - bardzo rzadko może wystąpić zapalenie mięśni, które może być związane z substancją konserwującą - metakrezolem. Jeśli u pacjenta wystąpi ból mięśni lub nadmiernie nasilony ból w miejscu wstrzyknięcia, należy rozważyć możliwość zapalenia mięśni. Jeśli rozpoznanie to zostanie potwierdzone, należy stosować inne preparaty zawierające hormon wzrostu bez metakrezolu.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo często: mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób
- Ból głowy
- Krwawienie, stan zapalny, świąd, ból, zaczerwienienie, bolesność, uczucie pieczenia, tkliwość
  lub uczucie ciepła w miejscu wstrzyknięcia (reakcje w miejscu wstrzyknięcia)
- Gorączka

Często: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób
- Zmniejszenie liczby krwinek czerwonych we krwi (niedokrwistość)
- Zwiększenie liczby eozynofilów we krwi (eozynofilia)
- Zmniejszenie stężenia hormonu tarczycy we krwi (niedoczynność tarczycy)
- Alergiczne zapalenie spojówek — przezroczystej błony pokrywającej gałkę oczną
- Ból stawów (artralgia)
- Ból rąk lub nóg

Niezbyt często: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób
- Niewydolność nadnerczy (niewytwarzanie przez nadnercza wystarczającej ilości hormonów
  steroidowych)
- Wysypka

Inne możliwe działania niepożądane, niezwiązane ze stosowaniem leku Ngenla ale zgłoszone
w związku z leczeniem innymi hormonami wzrostu, to:
- Rozrost tkanki (nienowotworowej lub nowotworowej)
- Cukrzyca typu 2.
- Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe (które powoduje objawy, takie jak silny ból głowy,
  zaburzenia widzenia lub wymioty)
- Drętwienie lub mrowienie
- Bóle stawów lub mięśni
- Powiększenie piersi u chłopców i mężczyzn
- Wysypka skórna, zaczerwienienie i swędzenie skóry
- Zatrzymywanie wody (objawiające się opuchnięciem palców lub kostek)
- Obrzęk twarzy
- Zapalenie trzustki (które powoduje takie objawy, jak ból brzucha, nudności, wymioty lub
  biegunkę)

W bardzo rzadkich przypadkach obecność metakrezolu może powodować stan zapalny (obrzęk)
mięśni. Jeśli u pacjenta lub dziecka będącego pod opieką dorosłego wystąpi ból mięśni lub ból
w miejscu wstrzyknięcia, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne leczenie glikokortykosteroidami może hamować działanie stymulujące wzrost spowodowane przez somatrogon. U pacjentów z niedoborem hormonu adrenokortykotropowego (ACTH) należy starannie dostosować dawkę glikokortykosteroidów w ramach terapii zastępczej, aby uniknąć jakiegokolwiek działania hamującego wzrost. Z tego powodu u pacjentów leczonych glikokortykosteroidami należy uważnie kontrolować wzrost w celu oceny potencjalnego wpływu leczenia glikokortykosteroidami. Hormon wzrostu zmniejsza przemianę kortyzonu w kortyzol i może ujawnić wcześniej nierozpoznaną centralną niedoczynność kory nadnerczy lub przyczynić się do tego, że małe dawki glikokortykosteroidów w ramach terapii zastępczej będą nieskuteczne. U pacjentów z cukrzycą wymagających leczenia somatrogonem, po rozpoczęciu stosowania tego leku może zaistnieć konieczność dostosowania dawki insuliny i (lub) leków hipoglikemizujących podawanych doustnie lub w postaci wstrzyknięć. Codzienne podawanie hormonu wzrostu może ujawnić wcześniej nierozpoznaną lub subkliniczną centralną niedoczynność tarczycy. Może zaistnieć konieczność rozpoczęcia leczenia tyroksyną w ramach terapii zastępczej lub dostosowania jej dawki. U pacjentek przyjmujących leki doustne zawierające estrogen, do osiągnięcia zamierzonego skutku terapeutycznego konieczne może być zastosowanie większej dawki somatrogonu. Nie przeprowadzono badań interakcji międzylekowych z somatrogonem. Somatrogon indukuje ekspresję mRNA enzymu CYP3A4 w warunkach in vitro. Kliniczne znaczenie tej obserwacji jest nieznane. Badania dotyczące innych agonistów receptora ludzkiego hormonu wzrostu (hGH), przeprowadzone z udziałem dzieci i dorosłych z niedoborem hormonu wzrostu oraz zdrowych mężczyzn w podeszłym wieku, wskazują, że podawanie może zwiększać klirens związków, o których wiadomo, że są metabolizowane przez izoenzymy cytochromu P450, zwłaszcza CYP3A. Klirens związków metabolizowanych przez CYP3A4 (np. steroidów płciowych, kortykosteroidów, leków przeciwdrgawkowych i cyklosporyny) może być zwiększony i skutkować mniejszą ekspozycją na te związki.

Pfizer Polska Sp. z o.o.
ul. Żwirki i Wigury 16B
02-092 Warszawa
22-335-61-00
[email protected]
www.pfizerpro.pl