NovoThirteen 2500 j.m. proszek i rozp. do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań

1 fiolka (3 ml) zawiera 2500 j.m. katrydekakogu (rekombinowany czynnik krzepnięcia XIII) (rDNA). Po rekonstytucji 1 ml roztworu zawiera 833 j.m. rekombinowanego XIII czynnika krzepnięcia. Swoista aktywność wynosi około 165 j.m./mg białka.

Lek jest rekombinowanym czynnikiem krzepnięcia XIII, podjednostką A, produkowanym w komórkach drożdży (Saccharomyces cerevisiae) metodą rekombinacji DNA. Jest strukturalnie identyczny z ludzkim czynnikiem XIII, podjednostką A [A₂]. Lek wiąże się z wolnym ludzkim czynnikiem XIII, podjednostką B, tworząc heterotetramer [rA₂B₂] o podobnym okresie półtrwania do endogennego heterotetrameru [A₂B₂]. Czynnik XIII występuje w osoczu w postaci heterotetrameru [A₂B₂] składającego się z dwóch podjednostek A oraz dwóch podjednostek B utrzymywanych razem za pomocą silnych oddziaływań niekowalencyjnych. Podjednostka B pełni rolę białka nośnikowego dla podjednostki A w osoczu i jest w nim obecna w nadmiarze. Po związaniu podjednostki A z podjednostką B [A₂B₂] okres półtrwania podjednostki A [A₂] wydłuża się. Czynnik XIII jest proenzymem (protransglutaminazą) aktywowanym przez trombinę w obecności jonów Ca²⁺. Za aktywność enzymatyczną odpowiedzialna jest podjednostka A. Po aktywacji podjednostka A odłącza się od podjednostki B, przez co następuje odsłonięcie miejsca aktywnego podjednostki A. Aktywna transglutaminaza tworzy wiązania między fibryną i innymi białkami, co skutkuje zwiększoną wytrzymałością mechaniczną skrzepu fibrynowego i jego opornością na fibrolizę, oraz sprzyja adhezji płytek krwi i skrzepu do uszkodzonej tkanki. Końcowy T_0,5 u dorosłych wynosi średnio 13,7 dnia (zakres 10,4-24,6 dni); u dzieci T_0,5 wynosi średnio 15 dni (zakres 9,8-24,8 dni).

Długotrwała profilaktyka mająca na celu zapobieganie krwawieniom u pacjentów z wrodzonym niedoborem czynnika XIII, podjednostki A. Leczenie epizodów krwawień występujących w trakcie prowadzonej profilaktyki. Lek może być stosowany we wszystkich grupach wiekowych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Stosowanie leku w czasie ciąży można rozważyć tylko w razie wyraźnych wskazań. Dane kliniczne dotyczące stosowania leku u kobiet w ciąży są ograniczone, a dostępne dane nie wykazują negatywnego wpływu na zdrowie płodu/noworodka lub kobiety w ciąży. Nie wiadomo, czy rekombinowany czynnik XIII przenika do mleka ludzkiego. Decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać podawanie leku, należy podjąć biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. W badaniach nieklinicznych nie stwierdzono wpływu leku na narządy rozrodcze. Brak jest danych dotyczących potencjalnego wpływu na płodność u ludzi.

Dożylnie. Leczenie powinno być rozpoczęte pod kontrolą lekarza doświadczonego w leczeniu rzadkich skaz krwotocznych. Wrodzony niedobór czynnika XIII, podjednostki A powinien być potwierdzony odpowiednimi procedurami diagnostycznymi obejmującymi badanie aktywności czynnika XIII, badania immunologiczne oraz, jeżeli dotyczy, genotypowanie. Aktywność leku wyrażana jest w jednostkach międzynarodowych (j.m.). Dawkowanie NovoThirteen różni się od schematu dawkowania innych preparatów zawierających czynnik XIII mimo, iż wyrażone jest w tych samych jednostkach (j.m.). Profilaktyka. Zalecana dawka profilaktyczna wynosi 35 j.m./kg mc. podanych w bolusie dożylnym raz w miesiącu (co 28 dni ±2 dni). Leczenie krwawień. Jeśli podczas regularnej profilaktyki wystąpi krwawienie, zaleca się podanie pojedynczej dawki 35 j.m./kg mc. w bolusie dożylnym. Jeśli krwawienia wystąpią u pacjenta, u którego nie jest stosowana profilaktyka, lekarz prowadzący może rozważyć podanie pojedynczej dawki 35 j.m./kg mc. w bolusie dożylnym, w celu opanowania krwawienia. Na podstawie rzeczywistego stężenia NovoThirteen, objętość do podania (w mililitrach) pacjentom ważącym co najmniej 24 kg, można obliczyć korzystając z poniższego wzoru: objętość dawki w ml = 0,042 x mc. pacjenta (kg). Gdy zalecana dawka 35 j.m./kg/miesiąc nie zapobiega krwawieniom w sposób właściwy, lekarz może rozważyć dostosowanie dawki w określonych sytuacjach. Dostosowania dawki należy dokonać w oparciu o badanie aktywności czynnika XIII. Zaleca się monitorowanie aktywności NovoThirteen z wykorzystaniem standardowej metody oznaczania aktywności czynnika XIII. Małe zabiegi chirurgiczne. Podczas wykonywania małych zabiegów chirurgicznych, w tym ekstrakcji zęba, zalecane są dawki profilaktyczne. W razie potrzeby można podać dodatkową dawkę. Dostosowania dawki należy dokonać w oparciu o badanie aktywności czynnika XIII. Dzieci i młodzież. Nie ma potrzeby dostosowania dawki u dzieci i młodzieży. Zarówno w profilaktyce, jak i w leczeniu krwawień powinna być stosowana dawka 35 j.m./kg mc. Jeżeli jednak pacjent z grupy wiekowej dzieci i młodzież waży poniżej 24 kg, przygotowany roztwór leku powinien być dodatkowo rozcieńczony przy użyciu 6 ml 0,9% roztworu NaCl do wstrzykiwań, aby umożliwić dawkowanie u małych dzieci. Objętość dawki dla małych dzieci można zatem obliczyć korzystając z poniższego wzoru: objętość dawki w ml = 0,117 x mc (kg). Obliczenie współczynnika korygującego 0,117 jest związane z dokładną ilością preparatu, a nie z jego wartością nominalną. Sposób podania. Lek należy podawać natychmiast po rekonstytucji w powolnym bolusie dożylnym z szybkością nie większą niż 2 ml/min.

Lek nie jest skuteczny u pacjentów z wrodzonym niedoborem czynnika XIII, jeśli jest stosowany do comiesięcznego profilaktycznego leczenia krwawień u pacjentów z wrodzonym niedoborem czynnika XIII, podjednostki B. Niedobór czynnika XIII, podjednostki B wiąże się ze znacznie skróconym okresem półtrwania podanej aktywnej farmakologicznie podjednostki A. Typ niedoboru czynnika krzepnięcia krwi należy określić u pacjentów przed rozpoczęciem leczenia, wykorzystując odpowiednie procedury diagnostyczne obejmujące badanie aktywności czynnika XIII i badania immunologiczne oraz, jeżeli dotyczy, genotypowanie. Leczenie w modelu na żądanie pacjentów nie stosujących profilaktyki nie było badane w programie badań klinicznych. W przypadku wystąpienia reakcji alergicznych lub reakcji typu anafilaktycznego, należy natychmiast zaprzestać podawania leku i dalszego leczenia przy jego użyciu. W badaniach klinicznych nie zaobserwowano wytwarzania inhibitorów w odpowiedzi na leczenie katrydekakogiem. Obecność inhibitorów można podejrzewać w przypadku braku odpowiedzi na leczenie, co objawia się krwawieniem lub jest udokumentowane wynikami badań laboratoryjnych, w których aktywność czynnika XIII nie osiąga spodziewanych poziomów. Jeżeli podejrzewa się obecność inhibitorów, należy przeprowadzić badanie na obecność przeciwciał. Pacjenci, u których wykryto przeciwciała neutralizujące przeciwko czynnikowi XIII, nie powinni być leczeni preparatem bez ścisłej obserwacji. Należy unikać niewłaściwego przechowywania leku po rekonstytucji, gdyż może to doprowadzić do utraty jałowości i podwyższenia stężeń aktywowanej pozaproteolitycznie postaci leku, co może zwiększyć ryzyko wystąpienia zakrzepicy. W przypadku skłonności do występowania zakrzepicy, należy zachować ostrożność, gdyż lek działa stabilizująco na fibrynę. Może dojść do stabilizacji zakrzepu prowadzącej do zwiększonego ryzyka niedrożności naczyń krwionośnych. Nie prowadzono badań u pacjentów z niewydolnością wątroby. Lek może nie być skuteczny u pacjentów z niewydolnością wątroby na tyle ciężką, by spowodować zmniejszenie aktywności czynnika XIII, podjednostki B. Należy ściśle monitorować aktywność czynnika XIII u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Doświadczenie w stosowaniu klinicznym leku u pacjentów w podeszłym wieku z wrodzonym niedoborem czynnika XIII jest ograniczone. Nie prowadzono badań klinicznych u pacjentów z niewydolnością nerek wymagających dializy. Lek zawiera w 1 wstrzyknięciu mniej niż 1 mmol sodu (23 mg), co oznacza, że jest praktycznie "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane:
Częste:mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów;
- ból głowy (najczęstsze działanie niepożądane);
- ból wmiejscu wykonania wstrzyknięcia;
- ból nóg i rąk;
- zwiększona ilość małych fragmentów białek powstających w wyniku rozkładania zakrzepów;
- spadek liczby niektórych rodzajów białych krwinek. Oznacza to, że organizm może być bardziej podatny na zakażenia;
- powstanie przeciwciał nieneutralizujących przeciwko czynnikowi XIII. Przeciwciała te nie mają wpływu na działanie substancji czynnej.

Działania niepożądane u dzieci

Działania niepożądan zaobserwowane u dzieci są takie same,jak zaobserwowane u dorosłych, lecz mogą występować u nich częściej.

Nie ma dostępnych danych klinicznych dotyczących interakcji preparatu z innymi lekami. Nie zaleca się łączenia preparatu z rekombinowanym aktywowanym czynnikiem VII (rFVIIa).

Novo Nordisk Pharma Sp. z o.o.
ul. Krakowiaków 46
02-255 Warszawa
22-444-49-00
[email protected]
www.novonordisk.pl