Octanate 50 j.m./ml proszek i rozp. do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań i (lub) infuzji

1 fiolka zawiera nominalnie 250 j.m., 500 j.m. lub 1000 j.m. ludzkiego czynnika krzepnięcia VIII. Lek zawiera sód (mniej niż 1 mmol (23 mg)/fiolka 250 j.m., do 1,75 mmol (40 mg)/fiolka 500 j.m. i do 1,75 mmol (40 mg)/fiolka 1000 j.m.).

Lek przeciwkrwotoczny, czynnik krzepnięcia krwi VIII. Czynnik krzepnięcia VIII występuje w postaci dwucząsteczkowego kompleksu z czynnikiem von Willebranda (FVIII i vWF), który pełni różne fizjologiczne funkcje. Po podaniu pacjentom chorym na hemofilię, czynnik VIII łączy się z czynnikiem von Willebranda w krwioobiegu pacjenta. Aktywny czynnik VIII działa jako kofaktor aktywnego czynnika IX przyśpieszając przemianę czynnika X w aktywny czynnik X. Aktywny czynnik X przemienia protrombinę w trombinę. Następnie trombina przemienia fibrynogen we włóknik, który umożliwia powstanie skrzepu. Po wstrzyknięciu preparatu, ok. 2/3 do 3/4 czynnika VIII pozostaje w krążeniu. Poziom aktywności czynnika VIII osiągnięty w osoczu powinien wynosić od 80% do 120% przewidywanej aktywności czynnika VIII. Aktywność osoczowa czynnika VIII zmniejsza się w dwufazowym rozkładzie wykładniczym. W początkowej fazie, dystrybucja między wewnątrznaczyniowymi i innymi kompartymentami (płyny ciała) odbywa się z okresem półtrwania eliminacji z osocza wynoszącym od 3 do 6 h. W następnej, wolniejszej fazie, która prawdopodobnie odzwierciedla zużycie czynnika VIII T_0,5 wynosi od 8 do 20 h.

Leczenie i profilaktyka krwawień u chorych na hemofilię A (wrodzony niedobór czynnika VIII). Lek nie zawiera farmakologicznie skutecznej ilości czynnika von Willebranda, dlatego nie może być stosowany w leczeniu choroby von Willebranda.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek ze składników.

Ze względu na rzadkie występowanie hemofilii A u kobiet, nie ma doświadczenia nad zastosowaniem czynnika VIII podczas ciąży i karmienia piersią. Dlatego czynnik VIII podczas ciąży i laktacji powinien być podany tylko, gdy jest to ściśle wskazane.

Dożylnie, nie podawać więcej niż 2-3 ml/min. Dawkowanie oraz długość trwania terapii substytucyjnej zależy od stopnia niedoboru czynnika VIII, miejsca i rozległości krwawienia oraz stanu klinicznego pacjenta. Liczba jednostek podawanego czynnika VIII jest wyrażona w jednostkach międzynarodowych (j.m.) zgodnych z obowiązującym standardem dla preparatów czynnika VIII zatwierdzonych przez WHO. Aktywność czynnika VIII w osoczu jest wyrażona albo procentowo (w stosunku do prawidłowego osocza ludzkiego) albo w j.m. zgodnie z międzynarodowym standardem dla czynnika VIII w osoczu. 1 j.m. aktywności czynnika VIII jest równoważna ilości czynnika VIII w 1 ml prawidłowego osocza ludzkiego. Obliczenie wymaganej dawki czynnika VIII opiera się na danych empirycznych, że 1 j.m. czynnika VIII/kg mc. zwiększa aktywność czynnika VIII w osoczu o 1,5-2% aktywności prawidłowej. Wymagana dawka jest ustalana przy użyciu następującego wzoru: wymagana liczba jednostek = mc. (kg) x wymagany wzrost poziomu czynnika VIII (%) (j.m./dl) x 0,5. Dawkę i częstość podawania należy ustalać indywidualnie. Wczesne krwawienie do stawów, mięśni lub z jamy ustnej: wymagany poziom czynnika VIII wynosi 20-40% normy, wlew należy powtarzać co 12-24 h, co najmniej 1 dzień, aż do ustąpienia bólu spowodowanego przez krwawienie lub zagojenia rany. Bardziej nasilone krwawienie do stawów, mięśni lub krwiak: 30-60% normy, wlewy powtarzać co 12-24 h przez 3-4 dni lub dłużej, aż do momentu ustąpienia bólu i powrotu czynności. Krwawienia zagrażające życiu: 60-100% normy, wlewy powtarzać co 8-24 h, aż do ustąpienia zagrożenia. Drobny zabieg chirurgiczny, w tym ekstrakcja zęba: 30-60% normy co 24 h, przynajmniej 1 dzień, aż do zagojenia rany. Poważny zabieg chirurgiczny: 80-100 % normy (przed i po operacji), wlewy powtarzać co 8-24 h, aż do momentu odpowiedniego zagojenia się rany, następnie kontynuować terapię przez co najmniej 7 kolejnych dni, aby utrzymać aktywność czynnika VIII na poziomie 30-60%. Wlew ciągły: Przed zabiegiem chirurgicznym należy obliczyć szacunkową wartość klirensu. Początkową szybkość infuzji można obliczyć następująco: klirens x pożądane stężenie w stanie stacjonarnym = szybkość infuzji (j.m./kg/h). Po pierwszych 24 godzinach ciągłego wlewu klirens należy ponownie obliczać każdego dnia przy pomocy wzoru w stanie stałym z mierzonym stężeniem i znaną szybkością infuzji. Regularne oznaczanie poziomu czynnika VIII w osoczu jest konieczne dla obliczenia dawki i określenia częstotliwości infuzji. W długotrwałej profilaktyce krwawień u pacjentów z ciężką postacią hemofilii A, powinno podawać się czynnik VIII w dawce 20-40 j.m. czynnika VIII/kg mc. w odstępach 2-3 dni.

W przypadku wystąpienia objawów nadwrażliwości należy natychmiast zaprzestać stosowania preparatu. Standardowe metody zapobiegające zakażeniom spowodowanym stosowaniem preparatów otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza obejmują selekcję dawców, badanie poszczególnych donacji i puli osocza w kierunku specyficznych markerów zakażenia i zastosowanie efektywnych metod w procesie wytwarzania w celu inaktywacji/usuwania wirusów. Pomimo tego, w przypadku podawania preparatów otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza, możliwość przeniesienia czynnika zakaźnego nie może być całkowicie wykluczone. Dotyczy to także nieznanych lub nowych wirusów i innych patogenów. Zastosowane metody uważane są za skuteczne wobec wirusów otoczkowych takich jak HIV, HBV i HCV oraz mogą mieć ograniczoną skuteczność wobec wirusów bezotoczkowych takich jak HAV i parwowirus B19 (może być niebezpieczny dla kobiet w ciąży i dla pacjentów z niedoborami odporności lub nadmierną erytropoezą). Wskazane są odpowiednie szczepienia (przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B) u pacjentów otrzymujących regularnie lub powtórnie preparaty zawierające ludzki VIII czynnik krzepnięcia. Powstawanie przeciwciał neutralizujących (inhibitorów) czynnika VIII jest znanym powikłaniem w trakcie leczenia pacjentów z hemofilią A - pacjenci powinni być monitorowaniu w kierunku powstawania przeciwciał inhibitorowych poprzez właściwą obserwację kliniczną i badania laboratoryjne. W literaturze występowały doniesienia wykazujące korelację pomiędzy występowaniem inhibitorów czynnika VIII a reakcjami alergicznymi. Pacjenci, u których występują reakcje alergiczne powinni być poddani testom na obecność inhibitora, ze względu na zwiększone ryzyko anafilaksji prowokowanej przez czynnik VIII. Z powodu istnienia ryzyka wystąpienia reakcji alergicznych pierwsze podanie czynnika VIII powinno być przeprowadzone, zgodnie z decyzją lekarza prowadzącego, pod nadzorem medycznym, w miejscu gdzie można zapewnić odpowiednią pomoc medyczną w razie wystąpienia reakcji alergicznych. U pacjentów z istniejącymi czynnikami ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych, leczenie zastępcze z zastosowaniem FVIII może zwiększyć ryzyko takich zdarzeń. Jeśli wymagane jest zastosowanie kaniuli do cewnikowania żył centralnych (CVAD), należy uwzględnić ryzyko powikłań związanych z jej zastosowaniem, w tym miejscowych zakażeń, bakteriemii i zakrzepicy w obszarze miejsca użycia. Lek zawiera sód - 1 fiolka 250 j.m. zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu czyli lek w tej dawce może być uważany za "wolny od sodu", natomiast 1 fiolka 500 j.m. lub 1000 j.m. zawiera do 1,75 mmol (40 mg) sodu, co należy uwzględnić u pacjentów na diecie z ograniczeniem sodu.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Pomimo, że występują rzadko (mogą występować u 1 osoby na 1000), obserowano występowanie
reakcji nadwrażliwości lub alergicznych u pacjentów leczonych produktami zawierającymi czynnik
VIII.

Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią następujące objawy:
wymioty, uczucie pieczenia i parzącego bólu w miejscu infuzji, uczucie ucisku w klatce piersiowej,
dreszcze, tachykardia, nudności, uczucie mrowienia, zaczerwienienie, ból głowy, pokrzywka, spadek
ciśnienia krwi, wysypka, niepokój, obrzęk twarzy, ust, jamy ustnej, języka lub gardła, który może
prowadzić do utrudnienia w połykaniu lub oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy), zmęczenie (letarg),
świszczący oddech.

Bardzo rzadko (mogą występować u 1 osoby na 10 000) nadwrażliwość może prowadzić do
wystąpienia zagrażającej życiu rekacji alergicznej nazywanej anafilaksją, która może obejmować
wstrząs, jak również część lub wszystkie objawy opisane powyżej. W takim przypadku należy
natychmiast skontaktować się z lekarzem lub wezwać pogotowie ratunkowe.

Inne rzadkie działania niepożądane (mogą występować u 1 osoby na 1000)
Gorączka

W przypadku dzieci nieleczonych wcześniej lekami zawierającymi czynnik VIII, przeciwciała
blokujące (patrz punkt 2) mogą powstawać bardzo często (więcej niż 1 na 10 pacjentów). Jednak u
pacjentów, którzy wcześniej byli leczeni czynnikiem VIII (ponad 150 dni leczenia), ryzyko jest
niezbyt częste (mniej niż 1 na 100 pacjentów). Jeżeli tak się stanie, leki pacjenta mogą przestać działać
prawidłowo i u pacjenta może wystąpić utrzymujące się krwawienie. Jeżeli tak się stanie, należy
natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Informacje związane z bezpieczeństwem wirusowym, patrz punkt 2. (Należy zachować szczególną
ostrożność stosując Octanate).

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, PL–02 222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: +48 22 49
21 309, e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie są znane interakcje preparatów zawierających ludzki VIII czynnik krzepnięcia z innymi lekami.

Octapharma Poland Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 39 A
02-672 Warszawa
+48 22 4155142
www.octapharma.com