Ondansetron Kabi 2 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

1 ml roztworu zawiera 2 mg ondansetronu w postaci dwuwodnego chlorowodorku.

Silny, wysoce selektywny antagonista receptorów serotoninowych 5-HT₃ neuronów zlokalizowanych zarówno w obwodowym, jak i OUN. Chemioterapia i radioterapia mogą powodować uwalnianie 5HT w jelicie cienkim, zapoczątkowując odruch wymiotny poprzez pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego przez receptory 5-HT₃. Ondansetron blokuje zapoczątkowanie tego odruchu. Pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego może również powodować uwolnienie 5-HT w obszarze zlokalizowanym w dnie komory czwartej mózgu, co może również spowodować wystąpienie wymiotów pochodzenia ośrodkowego. Mechanizm działania ondansetronu w wymiotach okresu okołooperacyjnego jest nieznany, ale wydaje się jednak być podobny do opisanego w przypadku nudności i wymiotów wywołanych przez leki cytotoksyczne. Ondansetron nie wpływa na stężenie prolaktyny we krwi. Po podaniu w infuzji dożylnej trwającej 5 min 4 mg leku C_max we krwi wynosi ok. 65 ng/ml. Ondansetron w 70-76% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany w wątrobie. Mniej niż 5% wchłoniętej dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. T_0,5 wynosi 3 h. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby klirens ondansetronu jest znacznie zmniejszony, a okres półtrwania wydłużony do 15-32 h.

Dorośli. Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów wywołane cytotoksyczną chemioterapią i radioterapią. Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów pooperacyjnych (PONV). Dzieci i młodzież. Leczenie nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię (CINV) u dzieci ≥6 miesięcy oraz zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów pooperacyjnych (PONV) u dzieci ≥1 miesiąca.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie z apomorfiną (ryzyko głębokiego niedociśnienia tętniczego i utraty przytomności).

Na podstawie doświadczenia z badań epidemiologicznych podejrzewa się, że ondansetron podawany w pierwszym trymestrze ciąży wywołuje deformacje twarzoczaszki. W jednym z badań kohortowych, które obejmowało 1,8 miliona kobiet w pierwszym trymestrze ciąży, stosowanie ondansetronu powiązano ze zwiększonym ryzykiem deformacji twarzoczaszki (3 dodatkowe przypadki na 10 000 leczonych kobiet). Dostępne badania epidemiologiczne nad wadami serca wykazują sprzeczne wyniki. Ondansetronu nie należy stosować podczas I trymestru ciąży.  Kobiety w wieku rozrodczym powinny rozważyć zastosowanie antykoncepcji. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy upewnić się, że kobieta nie jest w ciąży. U zwierząt wykazano, że ondansetron przenika do mleka. Dlatego zaleca się, aby matki przyjmujące ondansetron nie karmiły piersią. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośrednie lub pośrednie niepożądane działanie dotyczące toksyczności reprodukcyjnej.

Dożylnie. NUDNOŚCI I WYMIOTY WYWOŁANE CHEMIOTERAPIĄ I RADIOTERAPIĄ. Dorośli. Wybór schematu dawkowania powinien być uzależniony od stopnia nasilenia wymiotów. Chemioterapia i radioterapia o działaniu wymiotnym. Pacjentom otrzymującym chemioterapię oraz radioterapię o działaniu wymiotnym, ondansetron można podawać dożylnie lub doustnie. Przy podaniu dożylnym, dawka wynosi 8 mg, podawać we wstrzyknięciu dożylnym trwającym przynajmniej 30 s bezpośrednio przed leczeniem. W celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym po upływie 24 h należy kontynuować leczenie ondansetronem doustnie lub doodbytniczo. Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym, np. duże dawki cisplatyny. Dożylnie w pojedynczej dawce 8 mg bezpośrednio przed chemioterapią. Dawki większe niż 8 mg do maksymalnie 16 mg mogą być podawane tylko w infuzji trwającej nie krócej niż 15 min i rozcieńczone w 50-100 ml 0,9% roztworu chlorku sodu lub innego odpowiedniego roztworu do wstrzykiwań. Nie wolno podawać pojedynczych dawek większych niż 16 mg w związku z ryzykiem zależnego od dawki wydłużenia odstępu QT. Pacjentom otrzymującym chemioterapię o silnym działaniu wymiotnym, dawkę 8 mg można podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym trwającym przynajmniej 30 s, a następnie 2 kolejne dożylne dawki po 8 mg każda, w odstępie 4 h lub w ciągłej infuzji dożylnej w dawce 1 mg/h do 24 h. Skuteczność ondansetronu może być zwiększona przez dodanie przed chemioterapią pojedynczej dożylnej dawki 20 mg soli sodowej fosforanu deksametazonu. Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym wymiotom po upływie pierwszych 24 h należy kontynuować leczenie ondansetronem doustnie lub doodbytniczo. Dzieci ≥6 miesięcy i młodzież. Nudności i wymioty wywołane chemioterapią nowotworów. Dawkę ondansetronu oblicza się na podstawie powierzchni ciała lub masy ciała. Całkowite dawki dobowe obliczone w oparciu o masę ciała są zwykle większe niż dawki obliczone na podstawie pola powierzchni ciała. Ondansetron może być rozcieńczony 0,9% roztworem chlorku sodu lub innymi zgodnymi roztworami i podawany w infuzji dożylnej trwającej przynajmniej 15 min (w badaniach klinicznych rozcieńczano w 25-50 ml 0,9% roztworu chlorku sodu lub innego odpowiedniego roztworu). Brak danych odnośnie stosowania preparatu u dzieci w przypadku leczenia nudności i wymiotów wywołanych przez radioterapię oraz w zapobieganiu opóźnionym lub przedłużonym nudnościom oraz wymiotom wywołanym chemioterapią. Dawka obliczona na podstawie pola powierzchni ciała. Preparat należy podawać dożylnie, w pojedynczej dawce 5 mg/m² pc., bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Po upływie 12 h można rozpocząć stosowanie ondansetronu doustnie i kontynuować do 5 dni. Całkowita dawka dobowa nie może być większa niż dawka stosowana u dorosłych, tj. 32 mg. Dzieci o pc. <0,6 m²: dzień 1. - 5 mg/m² pc. iv. + 2 mg w syropie po 12 h, dni 2.-6. - 2 mg w syropie co 12 h. Dzieci o pc. ≥0,6 m² do ≤1,2 m²: dzień 1. - 5 mg/m² pc. iv. + 4 mg w syropie lub tabletce po 12 h, dni 2.-6. - 4 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Dzieci o pc. ≥1,2 m²: dzień 1. - 5 mg/m² pc. lub 8 mg iv. + 8 mg w syropie lub tabletce po 12 h, dni 2.-6. – 8 mg w syropie lub tabletce po 12 h. Dawka obliczona na podstawie masy ciała. Preparat należy podawać dożylnie, w pojedynczej dawce 0,15 mg/kg mc., bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Można podać dożylnie 2 kolejne dawki w odstępach co 4 h. Całkowita dawka dobowa nie może być większa niż dawka stosowana u dorosłych, tj. 32 mg. Po upływie 12 h można rozpocząć stosowanie ondansetronu doustnie i kontynuować do 5 dni. Dzieci o mc. ≤10 kg: dzień 1. - do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. co 4 h, dni 2.-6. - 2 mg w syropie co 12 h. Dzieci o mc. >10 kg: dzień 1. - do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. co 4 h, dni 2.-6. - 4 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów od 65 do 74 lat można zastosować dawkowanie takie jak u innych dorosłych pacjentów. U pacjentów ≥75 lat nie należy stosować dożylnie początkowej dawki ondansetronu większej niż 8 mg; następnie podać dożylnie w odstępach nie krótszych niż 4 h dwie kolejne dawki 8 mg w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 min. W obu grupach wiekowych wszystkie dawki dożylne należy rozcieńczyć w 50-100 ml 0,9% roztworu chlorku sodu do wlewów dożylnych lub w innym odpowiednim płynie infuzyjnym i podać w postaci infuzji trwającej nie krócej niż 15 min. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów z zaburzeniami metabolizmu sparteiny i debryzochiny nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby maksymalna dawka dobowa wynosi 8 mg. NUDNOŚCI I WYMIOTY OKRESU POOPERACYJNEGO. Dorośli. Przed wprowadzeniem do znieczulenia podać pojedynczą dawkę 4 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym trwającym przynajmniej 30s. W okresie pooperacyjnym do leczenia nudności i wymiotów zaleca się zastosowanie pojedynczej dawki 4 mg podanej w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 s). Dzieci ≥1 miesiąca i młodzież. W celu zapobiegania pooperacyjnym nudnościom i wymiotom u dzieci po zabiegach w znieczuleniu ogólnym, podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 s) w pojedynczej dawce 0,1 mg/kg mc. (do dawki maksymalnej 4 mg) przed lub po wprowadzeniu do znieczulenia. W okresie pooperacyjnym podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 s) w pojedynczej dawce 0,1 mg/kg mc. (do dawki maksymalnej 4 mg). Brak danych dotyczących stosowania leku w leczeniu pooperacyjnych nudności i wymiotów u dzieci poniżej 2 lat. Szczególne grupy pacjentów. Doświadczenie u osób w podeszłym wieku jest ograniczone, wiadomo jednak, że ondansetron jest dobrze tolerowany przez tych pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów z zaburzonym metabolizmem sparteiny i debryzochiny nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby maksymalna dawka dobowa wynosi 8 mg.

Opisywano reakcje nadwrażliwości u pacjentów, u których stwierdzano nadwrażliwość na inne leki z grupy selektywnych antagonistów receptorów 5-HT₃. W przypadku wystąpienia zaburzeń oddechowych należy zastosować leczenie objawowe oraz zachować szczególną ostrożność, ponieważ zaburzenia te mogą być zwiastunami reakcji nadwrażliwości. Należy unikać stosowania ondansetronu u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Należy zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT lub zaburzeń rytmu serca: zaburzenia gospodarki elektrolitowej, zastoinowa niewydolność serca, bradyarytmie, stosowanie innych leków wydłużających odstęp QT (w tym leków cytotoksycznych) lub leków, które mogą prowadzić do zaburzeń równowagi elektrolitowej oraz stosowanie leków zmniejszających częstość rytmu serca. Przed podaniem ondansetronu należy skorygować hipokaliemię i hipomagnezemię. U pacjentów leczonych ondansetronem notowano przypadki niedokrwienia mięśnia sercowego. U niektórych pacjentów, zwłaszcza jeśli lek podawano dożylnie, objawy występowały natychmiast po podaniu ondansetronu. Pacjentów należy ostrzegać o objawach przedmiotowych i podmiotowych niedokrwienia mięśnia sercowego. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki wystąpienia u pacjentów zespołu serotoninowego (w tym zmiany stanu psychicznego, niestabilność układu autonomicznego i zaburzenia nerwowo-mięśniowe) podczas jednoczesnego stosowania ondansetronu i innych leków serotoninergicznych [w tym selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI)]. Jeśli jednoczesne stosowanie ondansetronu i innych leków serotoninergicznych jest klinicznie uzasadnione, zalecana jest odpowiednia obserwacja pacjenta. Ondansetron wydłuża czas pasażu jelitowego - pacjentów z objawami podostrej niedrożności jelit należy obserwować po podaniu ondansetronu. U pacjentów poddawanych zabiegowi usunięcia migdałków, stosowanie ondansetronu w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom może maskować utajone krwawienia - tych pacjentów należy poddać wnikliwej obserwacji. Dzieci przyjmujące ondansetron z lekami chemioterapeutycznymi o działaniu toksycznym na wątrobę powinno się dokładnie monitorować pod kątem występowania zaburzeń czynności wątroby. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na ampułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W przypadku wystąpienia poniższych działań niepożądanych należy natychmiast poinformować
lekarza lub pielęgniarkę:

Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):
­- ból w klatce piersiowej, wolne i nierówne bicie serca.

Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów):
­- natychmiastowe reakcje nadwrażliwości, takie jak swędząca wysypka, obrzęk powiek, twarzy,
  warg, ust i języka.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
­- niedokrwienie mięśnia sercowego.
  Do objawów należą:
 · nagły ból w klatce piersiowej
  lub
 · ucisk w klatce piersiowej.

Pozostałe działania niepożądane obejmują:

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
­- ból głowy.

Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):
­- zaparcia;
­ - uczucie gorąca lub nagłe zaczerwienienie;
- podrażnienie i zaczerwienienie w miejscu podania.

Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):
­- niskie ciśnienie krwi, które może prowadzić do zasłabnięcia lub zawrotów głowy;
­ - drgawki;
­ - nietypowe ruchy ciała lub drżenia;
­ - czkawka;
­ - wpływ na wyniki testów czynnościowych wątroby.

Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów):
­- zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie;
­ - niewyraźne widzenie;
­ - zaburzenia rytmu serca (czasami prowadzące do nagłej utraty świadomości).

Bardzo rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów):
­- tymczasowa utrata wzroku (zwykle trwająca nie dłużej niż 20 minut);
­ - wysypka skórna, np. czerwone plamy lub grudki pod skórą (pokrzywka) występujące na całym
  ciele, które mogą przekształcić się w duże pęcherze.

Dodatkowe działania niepożądane u dzieci i młodzieży
Działania niepożądane obserwowane u dzieci i młodzieży były porównywalne do działań
występujących u dorosłych.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: +48 22 49 21 301
faks: +48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Ondansetron może zmniejszyć przeciwbólowe działanie tramadolu. Z powodu znacznej liczby enzymów metabolizujących ondansetron (CYP3A4, CYP2D6 i CYP1A2), zahamowanie aktywności jednego enzymu lub zmniejszenie jego aktywności (np. genetycznie uwarunkowany niedobór CYP2D2) jest zwykle kompensowane przez inne enzymy, co powinno powodować małą lub nieistotną zmianę całkowitego klirensu ondansetronu lub zapotrzebowania na dawkę leku. U pacjentów leczonych silnie działającymi induktorami CYP3A4 (np. fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna), klirens doustnie podanego ondansetronu zwiększał się, a stężenie ondansetronu we krwi było zmniejszone. Ze względu na zgłaszane przypadki wystąpienia głębokiej hipotonii oraz utraty świadomości jednoczesne stosowanie apomorfiny i ondansetronu jest przeciwwskazane. Podczas jednoczesnego stosowania ondansetronu i innych leków serotoninergicznych (w tym SSRI i SNRI) może wystąpić zespół serotoninowy (w tym zmiany stanu psychicznego, niestabilność układu autonomicznego i zaburzenia nerwowo-mięśniowe). Stosowanie ondansetronu z lekami wydłużającymi odstęp QT może powodować dodatkowe wydłużenie odstępu QT. Jednoczesne stosowanie ondansetronu i leków kardiotoksycznych (np. antracyklin takich jak doksorubicyna, daunorubicyna lub trastuzumab), antybiotyków (np. erytromycyna), leków przeciwgrzybiczych (np. ketokonazol), leków przeciwarytmicznych (np. amiodaron) i β-blokerów (np. atenolol lub tymolol) może zwiększać ryzyko występowania arytmii. Nie wykazano interakcji ondansetronu z alkoholem, temazepamem, furosemidem, tramadolem, morfiną, lignokainą, propofolem, alfentanylem lub tiopentalem.

Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 134
02-305 Warszawa
22-345-67-89
[email protected]
www.fresenius-kabi.com/pl/