Orgovyx 120 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 120 mg relugoliksu.

Niepeptydowy antagonista receptora GnRH, który kompetycyjnie wiąże się z receptorami GnRH w przednim płacie przysadki mózgowej, zapobiegając wiązaniu hormonu luteinizującego (LH) oraz hormonu folikulotropowego (FSH) przez natywne GnRH i sygnalizowaniu ich wydzielania przez te receptory. W konsekwencji dochodzi do zmniejszenia produkcji testosteronu w jądrach. U ludzi stężenia FSH i LH gwałtownie spadają po rozpoczęciu leczenia relugoliksem, a stężenia testosteronu ulegają supresji do poziomów niższych niż fizjologiczne. Leczenie nie jest powiązane z początkowymi wzrostami stężeń FSH i LH i następnie testosteronu („potencjalne zaostrzenie objawów”), obserwowanymi po rozpoczęciu leczenia analogiem GnRH. Po odstawieniu leczenia stężenia hormonów przysadkowych i gonadalnych wracają do poziomów fizjologicznych. Po doustnym podaniu pojedynczej dawki nasycającej 360 mg średnie (± odchylenia standardowe [± SD]) wartości AUC_0‑24 i C_max relugoliksu wyniosły odpowiednio 985 (± 742) ng*h/mL i 215 (± 184) ng/mL. Po podaniu dawki 120 mg raz na dobę średnie (± SD), C_max, C_avg (średnie stężenie w osoczu w ciągu 24-godzinnej przerwy w dawkowaniu) i C_trough relugoliksu w stanie stacjonarnym wyniosły odpowiednio 70 (± 65) ng/mL, 17,0 (± 7) ng/mL i 10,7 (± 4) ng/mL. Akumulacja ekspozycji na relugoliks po podaniu dawki 120 mg relugoliksu raz na dobę jest mniej więcej dwukrotna. Po podawaniu relugoliksu raz na dobę po dawce nasycającej 360 mg w pierwszym dniu podawania stan stacjonarny relugoliksu osiąga się do 7. dnia. Po podaniu doustnym relugoliks jest szybko wchłaniany, osiągając stężenie oznaczalne ilościowo w okresie do 0,5 h od podania dawki, a następnie występuje co najmniej jedno kolejne maksimum wchłaniania. Relugoliks wiąże się w 68 do 71% z białkami osocza, głównie z albuminą, i w mniejszym stopniu z α1‑kwaśną glikoproteiną. W badaniach in vitro wykazano, że głównymi enzymami CYP uczestniczącymi w ogólnym oksydacyjnym metabolizmie relugoliksu w wątrobie były CYP3A4/5 (45%) >CYP2C8 (37%) >CYP2C19 (<1%) z metabolitami oksydacyjnymi, metabolitem A i metabolitem B, wytwarzanymi przez odpowiednio CYP3A4/5 i CYP2C8. Po wchłonięciu ok. 19% relugoliksu jest wydalane w postaci niezmienionej substancji czynnej z moczem, a ok. 80% ulega eliminacji poprzez wiele szlaków metabolicznych, w tym CYP3A i CYP2C8 oraz wiele innych mniej znaczących szlaków metabolicznych, z mniejszym udziałem wydzielania niezmienionego produktu leczniczego i/lub metabolitów z żółcią. Ok. 38% podanej dawki jest wydalane w postaci metabolitów (innych niż metabolit C) z kałem i moczem. Metabolit C, który jest wytwarzany przez mikroflorę jelitową, jest głównym metabolitem w kale (51%) i dodatkowo odzwierciedla niewchłoniętą część leku.

Zawansowana postać hormonozależnego raka gruczołu krokowego u osób dorosłych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Lek nie jest wskazany do stosowania u kobiet w wieku rozrodczym. Nie może być stosowany u kobiet, które są lub mogą być w ciąży lub które karmią lub mogą karmić piersią. Istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania relugoliksu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały, że ekspozycja na relugoliks we wczesnej ciąży może zwiększyć ryzyko wczesnej utraty ciąży. W oparciu o działanie farmakologiczne nie można wykluczyć szkodliwego wpływu na ciążę. Wykazano, że relugoliks jest wydzielany do mleka szczurów w okresie laktacji. Brak dostępnych danych dotyczących obecności relugoliksu lub jego metabolitów w mleku ludzkim ani ich wpływu na dzieci karmione piersią. Nie można wykluczyć wpływu na noworodki/dzieci karmione piersią. Nie wiadomo, czy relugoliks lub jego metabolity są obecne w nasieniu. Na podstawie wyników uzyskanych u zwierząt oraz na podstawie mechanizmu działania konieczne jest stosowanie skutecznej antykoncepcji w trakcie terapii oraz przez 2 tyg. po podaniu ostatniej dawki relugoliksu, jeśli pacjent utrzymuje stosunki seksualne z kobietą w wieku rozrodczym. Na podstawie wyników uzyskanych u zwierząt i na podstawie mechanizmu działania stwierdzono, że relugoliks może upośledzać płodność mężczyzn w wieku rozrodczym.

Doustnie. Leczenie preparatem powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez wyspecjalizowanego lekarza mającego doświadczenie w terapii medycznej raka gruczołu krokowego. Leczenie relugoliksem należy rozpoczynać od dawki nasycającej 360 mg (3 tabl.) w pierwszym dniu, a następnie podawać dawkę 120 mg (1 tabl.) raz na dobę, mniej więcej o tej samej godzinie każdego dnia. Ponieważ relugoliks nie wywołuje wzrostu stężeń testosteronu, nie jest konieczne dodawanie leku przeciwandrogenowego w celu ochrony przed wyrzutem na początku leczenia. Modyfikowanie dawki w celu stosowania wraz z innymi inhibitorami P-gp. Nie zaleca się jednoczesnego podawania relugoliksu z doustnymi inhibitorami P-glikoproteiny (P-gp). Jeśli konieczne jest jednoczesne podawanie, należy najpierw przyjąć relugoliks i podawać dawki leków w odstępie co najmniej 6 h. Leczenie relugoliksem można przerwać na maksymalnie 2 tyg., jeśli wymagany jest krótki cykl leczenia inhibitorem P-gp. Modyfikowanie dawki w celu stosowania wraz ze środkami o działaniu indukującym P-gp i silnie indukującym CYP3A. Nie zaleca się jednoczesnego podawania relugoliksu ze środkami o działaniu indukującym P-gp i silnie indukującym cytochrom P450 (CYP) 3A. Jeśli konieczne jest jednoczesne podawanie, należy zwiększyć dawkę relugoliksu do 240 mg raz na dobę. Po odstawieniu środka o działaniu indukującym P-gp i silnie indukującym CYP3A należy powrócić do zalecanej dawki 120 mg relugoliksu raz na dobę. Pominięcie dawki. W przypadku pominięcia dawki leku należy przyjąć, gdy tylko pacjent przypomni sobie o tym. W przypadku opóźnienia przyjęcia dawki o ponad 12 h nie należy przyjmować dawki pominiętej i następnego dnia należy powrócić do standardowego schematu dawkowania. W przypadku przerwania leczenia relugoliksem na dłużej niż 7 dni należy ponownie rozpocząć leczenie od dawki nasycającej 360 mg w pierwszym dniu, a następnie podawać dawkę 120 mg raz na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Stosowanie leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie jest właściwe we wskazaniu leczenia zaawansowanej postaci hormonozależnego raka gruczołu krokowego. Sposób podania. Tabl. można przyjmować niezależnie od posiłków; należy przyjmować, popijając niewielką ilością płynu, jeśli to konieczne; należy je połykać w całości.

Leczenie za pomocą deprywacji androgenowej może powodować wydłużenie odstępu QT. U pacjentów z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie lub z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, jak również u pacjentów jednocześnie stosujących leki mogące wydłużać odstęp QT lekarze powinni przed wprowadzeniem relugoliksu ocenić stosunek korzyści do ryzyka, w tym możliwości rozwoju częstoskurczu typu torsade de pointes. W dokładnym badaniu QT/QTc wykazano brak swoistego wpływu relugoliksu na wydłużenie odstępu QTc. U pacjentów leczonych za pomocą deprywacji androgenowej zgłaszano chorobę układu sercowo-naczyniowego, taką jak zawał mięśnia sercowego i udar; należy wziąć pod uwagę wszystkie czynniki ryzyka rozwoju choroby układu sercowo-naczyniowego. Długotrwała supresja testosteronu u mężczyzn, którzy przeszli zabieg wycięcia jądra lub byli leczeni agonistą receptora GnRH lub antagonistą GnRH, jest powiązana ze zmniejszoną gęstością kości. U pacjentów z dodatkowymi czynnikami ryzyka zmniejszona gęstość kości może prowadzić do rozwoju osteoporozy i wzrostu ryzyka złamania kości. Do długotrwałych badań klinicznych z zastosowaniem relugoliksu nie włączano pacjentów ze stwierdzonymi lub podejrzewanymi schorzeniami wątroby. Obserwowano łagodne i przejściowe wzrosty aktywności ALT i AST, ale nie towarzyszył temu wzrost stężenia bilirubiny ani nie wiązało się to z objawami klinicznymi. Zaleca się monitorowanie czynności wątroby podczas leczenia pacjentów ze stwierdzonymi lub podejrzewanymi schorzeniami wątroby. Nie oceniano farmakokinetyki relugoliksu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Ekspozycja na relugoliks u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek może być zwiększona nawet 2-krotnie. Ponieważ mniejsza dawka relugoliksu nie jest dostępna, należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek przy podawaniu dawki 120 mg relugoliksu raz na dobę. Nie jest znana ilość relugoliksu usuwana przez hemodializę. Wpływ leku należy monitorować poprzez sprawdzanie parametrów klinicznych i oznaczanie poziomów antygenu swoistego dla gruczołu krokowego (PSA) w surowicy. 1 tabl. zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu, co oznacza, że lek jest zasadniczo "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Niektóre działania niepożądane mogą być poważne.

Należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną, jeśli u pacjenta wystąpi:
- Szybki obrzęk twarzy, ust, warg, języka, gardła, brzucha lub rąk i nóg (obrzęk naczynioruchowy)
  (niezbyt często: może wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób).

Następujące działania niepożądane były zgłaszane podczas stosowania leku Orgovyx i są wymienione
poniżej zgodnie z częstością ich występowania.

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):
- uderzenia gorąca,
- biegunka,
- zaparcia,
- bóle mięśni i stawów,
- zmęczenie.

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób):
- niewielka liczba krwinek czerwonych (anemia),
- powiększenie piersi u mężczyzn (ginekomastia),
- bezsenność,
- depresja,
- zawroty głowy,
- ból głowy,
- wysokie ciśnienie krwi,
- niestrawność w tym nudności,
- nasilone pocenie się,
- wysypka,
- zmniejszone zainteresowanie seksem,
- wzrost masy ciała,
- wzrost poziomów cukru we krwi,
- wzrost poziomów tłuszczu (triglicerydów) we krwi,
- wzrost poziomu cholesterolu we krwi.

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób):
- ścieńczenie kości (osteoporoza),
- wzrost aktywności enzymów wątrobowych,
- pokrzywka,
- atak serca.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- zmiany w elektrokardiogramie (wydłużenie odstępu QT).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Badania kliniczne interakcji z inhibitorami P-gp (erytromycyna i azytromycyna) oraz lekami o działaniu indukującym P-gp i silnie indukującymi CYP3A4 (ryfampicyna) wykazały istotny klinicznie wpływ na ekspozycję na relugoliks. Nie zaleca się jednoczesnego podawania relugoliksu i doustnych inhibitorów P-gp (np. erytromycyna, azytromycyna, klarytromycyna, gentamycyna, tetracyklina, ketokonazol, itrakonazol, karwedilol, werapamil, amiodaron, dronedaron, propafenon, chinidyna, ranolazyna, cyklosporyna, rytonawir, telaprewir); relugoliks jest substratem P-gp. Jeśli konieczne jest jednoczesne podawanie tego leku z doustnymi inhibitorami P-gp stosowanymi raz lub dwa razy na dobę, należy najpierw przyjmować relugoliks, a doustny inhibitor P-gp podawać 6 h później oraz częściej monitorować występowanie działań niepożądanych u pacjentów. Alternatywnie można przerwać leczenie relugoliksem na maksymalnie 2 tyg. w celu przeprowadzenia krótkiego cyklu leczenia inhibitorem P-gp (np. w przypadku określonych antybiotyków makrolidowych). W przypadku przerwania leczenia relugoliksem na dłużej niż 7 dni należy wznawiać podawanie relugoliksu od dawki nasycającej 360 mg w 1. dniu, a następnie podawać 120 mg raz na dobę. Nie zaleca się jednoczesnego podawania relugoliksu ze środkami o działaniu indukującym P-gp i silnie indukującym CYP3A.  Jeśli konieczne jest jednoczesne podawanie należy zwiększyć dawkę relugoliksu. Po odstawieniu środka o działaniu indukującym P-gp i silnie indukującym CYP3A należy wznowić zalecaną dawkę relugoliksu podawaną raz na dobę. Nie obserwowano żadnych klinicznie istotnych różnic farmakokinetyki relugoliksu jednocześnie podawanego z lekami zmniejszającymi wydzielanie kwasu w żołądku. Ponieważ leczenie za pomocą deprywacji androgenowej może powodować wydłużenie odstępu QT, należy poddać skrupulatnej ocenie jednoczesne stosowanie relugoliksu z lekami o znanym działaniu wydłużającym odstęp QT lub z lekami, które mogą indukować częstoskurcz typu torsade de pointes, takimi jak leki przeciwarytmiczne klasy IA (np. chinidyna, dyzopiramid) lub klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), metadon, moksyfloksacyna, leki przeciwpsychotyczne itp. Nie zaleca się jednoczesnego podawania relugoliksu z ryfampicyną i innymi silnymi induktorami CYP3A4 i P-gp (np. apalutamid, karbamazepina, fenytoina, fenobarbital, ryfampicyna, ryfabutyna, ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum), rytonawir, efawirenz), ponieważ może to zmniejszyć AUC i C_max relugoliksu i w związku z tym może osłabić działanie terapeutyczne relugoliksu. Jeśli konieczne jest jednoczesne podawanie, zaleca się zwiększenie dawki. Abirateron i docetaksel nie są znanymi inhibitorami/induktorami enzymów i transporterów biorących udział w metabolizmie i transporcie relugoliksu. Nie oczekuje się żadnych klinicznie znaczących interakcji i nie jest konieczne dostosowanie dawki relugoliksu. Darolutamid jest słabym induktorem CYP3A4. Nie oczekuje się jednak, że potencjalne zmniejszenie ekspozycji będzie miało znaczenie kliniczne; nie jest wymagane dostosowanie dawki relugoliksu. Enzalutamid może zmniejszać (indukcja CYP3A4) i (lub) zwiększać (hamowanie P-gp) ekspozycję na relugoliks; jednak badania wykazały, że stężenie relugoliksu w osoczu nie zmieniło się w klinicznie istotnym stopniu po dodaniu enzalutamidu do relugoliksu, dlatego nie zaleca się modyfikacji dawki w przypadku jednoczesnego podawania relugoliksu i enzalutamidu. Nie zaleca się jednoczesnego podawania relugoliksu z apalutamidem, ponieważ apalutamid jest silnym induktorem CYP3A4 i P-gp. Jeśli konieczne jest jednoczesne podawanie z apalutamidem, zaleca się zwiększenie dawki relugoliksu. Relugoliks jest słabym induktorem metabolizmu, w którym pośredniczy CYP3A oraz inhibitorem BCRP i P-gp in vitro. Relugoliks nie jest inhibitorem CYP1A2, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6 i CYP3A4 ani induktorem CYP1A2 i CYP2B6 w stężeniach znaczących klinicznie w osoczu. Relugilks nie jest inhibitorem OATP1B1, OATP1B3, OATP2B1, OAT1, OAT3, OCT2, MATE1, MATE2-K i BSEP w stężeniach znaczących klinicznie w osoczu. Nie jest konieczne dostosowanie dawki midazolamu i innych substratów CYP3A. Nie oczekuje się klinicznie znaczących interakcji z innymi niż midazolam substratami CYP3A. W przypadku osłabienia działania terapeutycznego, dawki leków (np. statyn) można zwiększać w celu uzyskania pożądanego efektu terapeutycznego. Uważa się, że zmniejszenie ekspozycji na rozuwastatynę nie ma znaczenia klinicznego; dawkę rozuwastatyny można jednak zwiększać w celu uzyskania pożądanych efektów terapeutycznych. Nie oceniano wpływu relugoliksu na inne substraty BCRP, a jego znaczenie dla innych substratów BCRP jest nieznane. Uważa się, że zwiększenie ekspozycji na dabigatran nie ma znaczenia klinicznego; nie oczekuje się klinicznie znaczącego wpływu dawki 120 mg relugoliksu na inne substraty P-gp. Biorąc pod uwagę, że dawka nasycająca relugoliksu wynosząca 360 mg nie była badana, zaleca się oddzielenie dawki nasycającej relugoliksu od podawania innych substratów P-gp. Nie oczekuje się żadnych klinicznie znaczących zmian ekspozycji i nie jest konieczna modyfikacja dawki abirateronu, enzalutamidu, apalutamidu, darolutamidu lub docetakselu podczas jednoczesnego podawania z relugoliksem.

Accord Healthcare Polska Sp. z o.o.
ul. Taśmowa 7
02-677 Warszawa
22-577-28-00
[email protected]