Oribion 150 mg tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu

1 tabl. o zmodyf. uwalnianiu zawiera 150 mg chlorowodorku bupropionu.

Lek przeciwdepresyjny. Selektywny inhibitor neuronalnego wychwytu amin katecholowych (noradrenaliny i dopaminy). Wykazuje minimalny wpływ na wychwyt indoloamin (serotonina). Nie hamuje aktywności MAO. Mechanizm działania w leczeniu depresji nie jest znany, prawdopodobnie jest związany z mechanizmem noradrenergicznym i (lub) dopaminergicznym. Po podaniu doustnym 300 mg chlorowodorku bupropionu w postaci tabl. o zmodyf. uwalnianiu C_max bupropionu w surowicy występuje po ok. 5 h. C_max hydroksybupropionu w osoczu osiągane jest po 7 h, treohydrobupropionu i erytrohydrobupropionu - po 8 h. Całkowita dostępność biologiczna jest nieznana, dane dotyczące wydalania z moczem sugerują, że co najmniej 87% dawki jest wchłanianie z przewodu pokarmowego. Jest intensywnie metabolizowany w organizmie. Trzy główne metabolity (hydroksybupropion i aminoalkoholowe izomery - treohydrobupropion i erytrohydrobupropion) wykazują aktywność farmakologiczną. Aktywne metabolity są następnie metabolizowane do postaci nieaktywnych i wydalane z moczem. Bupropion, hydroksybupropion i treohydrobupropion wiążą się z białkami w stopniu umiarkowanym (odpowiednio 84%, 77%, 42%). Badania in vitro wykazują, że bupropion jest metabolizowany do aktywnego metabolitu - hydroksybupropionu przede wszystkim przez izoenzym CYP2B6, podczas gdy CYP1A2, 2A6, 2C9, 3A4, 2E1 biorą udział w metabolizmie w mniejszym stopniu. Bupropion i hydroksybupropion są inhibitorami CYP2D6. Bupropion jest wydalany głównie w postaci metabolitów: 87% z moczem i 10% z kałem, tylko 0,5% bupropionu jest wydalane w postaci niezmienionej. Średni T_0,5 w fazie eliminacji bupropionu i hydroksybupropionu wynosi ok. 20 h, treohydrobupropionu - 37 h, erytrohydrobupropionu - 33 h.

Leczenie ciężkich epizodów depresji.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie u pacjentów przyjmujących inne preparaty zawierające bupropion, ponieważ wystąpienie napadów drgawkowych zależy od dawki, oraz w celu uniknięcia przedawkowania. Napady drgawkowe występujące obecnie lub w przeszłości. Zdiagnozowane nowotwory OUN. Stosowanie u pacjentów, którzy kiedykolwiek w trakcie leczenia odstawiają nagle alkohol lub leki, których wycofanie związane jest z ryzykiem wystąpienia napadu drgawkowego (szczególnie benzodiazepiny i środki o działaniu podobnym do benzodiazepin). Ciężka marskość wątroby. Rozpoznana aktualnie lub w przeszłości bulimia lub jadłowstręt psychiczny. Jednoczesne stosowanie z inhibitorami MAO; lek można stosować nie wcześniej niż po 14 dniach od zakończenia leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO; w przypadku odwracalnych inhibitorów MAO wystarcza okres 24 h.

Nie należy stosować leku u kobiet w ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga leczenia bupropionem i nie ma alternatywnych metod leczenia. Wyniki niektórych badań epidemiologicznych, przeprowadzonych u kobiet w ciąży, które były poddane ekspozycji na bupropion w I trymestrze ciąży, wykazały powiązanie ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia pewnych wrodzonych wad sercowo-naczyniowych u płodu, w szczególności ubytku przegrody międzykomorowej oraz upośledzenia odpływu lewokomorowego. Powyższe wyniki nie są spójne dla wszystkich badań. Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wskazują na bezpośredni ani pośredni toksyczny wpływ na reprodukcję. Bupropion i jego metabolity przenikają do mleka kobiecego. Decyzja o powstrzymaniu się od karmienia piersią lub zaprzestaniu leczenia bupropionem powinna zostać podjęta z uwzględnieniem korzyści dla noworodka lub niemowlęcia z karmienia piersią oraz korzyści dla matki, wynikających z leczenia. Badania nad rozrodem u szczurów nie wskazują na zmniejszanie płodności.

Doustnie. Dorośli. Zalecaną dawką początkową jest 150 mg raz na dobę. W badaniach klinicznych nie ustalono optymalnej dawki. Jeżeli po 4 tyg. leczenia dawką 150 mg nie jest widoczna poprawa, dawkę można zwiększyć do 300 mg raz na dobę. Należy zachować 24 h przerwy między kolejnymi dawkami. Początek działania bupropionu obserwuje się po 14 dniach od rozpoczęcia leczenia. Pełne działanie przeciwdepresyjne może wystąpić dopiero po kilku tygodniach leczenia. Pacjentów z depresją należy leczyć przez okres co najmniej 6 mies., aby upewnić się, że nie występują już u nich objawy choroby. Do bardzo częstych objawów niepożądanych należy bezsenność, która najczęściej jest przemijająca. Występowanie bezsenności można zmniejszyć przez unikanie podawania leku przed zaśnięciem (należy pamiętać o co najmniej 24-h przerwie między dawkami). Zmiana leczenia u pacjentów stosujących bupropion w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu. Podczas zmiany leczenia z tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawierających bupropion, podawanych 2 razy na dobę na tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu Oribion, należy w miarę możliwości stosować taką samą całkowitą dawkę dobową. Przerwanie leczenia. Chociaż objawów odstawienia nie obserwowano, należy rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki. Nie można wykluczyć efektu "z odbicia" lub reakcji odstawiennych. Szczególne grupy pacjentów. Lek nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania bupropionu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Nie określono jednoznacznie skuteczności stosowania u osób w podeszłym wieku. W badaniu klinicznym stosowano taką samą dawkę, jak u dorosłych osób. Nie można wykluczyć większej wrażliwości u niektórych osób w podeszłym wieku. Należy zachować ostrożność podczas podawania leku pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z małymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, ze względu na większe zróżnicowanie farmakokinetyki leku, zalecaną dawką jest 150 mg raz na dobę. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zalecaną dawką jest 150 mg raz na dobę. Sposób podania. Tabletki  należy połykać w całości. Tabletek nie należy przełamywać, rozkruszać ani żuć, ponieważ może to prowadzić do zwiększenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, w tym napadów drgawkowych. Tabletki można przyjmować z pokarmem lub bez pokarmu.

Napady drgawkowe. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia napadu drgawkowego należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów, u których stwierdzono jeden lub kilka czynników predysponujących do obniżenia progu pobudliwości drgawkowej. Wszyscy pacjenci powinni być ocenieni pod kątem występowania u nich czynników predysponujących, do których należą: równoczesne stosowanie innych leków obniżających próg pobudliwości drgawkowej (np. leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, przeciwmalaryczne, tramadol, teofilina, steroidy działające ogólnoustrojowo, chinolony i leki przeciwhistaminowe działające uspokajająco), uzależnienie od alkoholu, uraz głowy w wywiadzie, cukrzyca leczona lekami hipoglikemizującymi lub insuliną, stosowanie leków stymulujących lub zmniejszających apetyt. Leczenie preparatem powinno być przerwane i nie jest zalecane u pacjentów, u których w trakcie terapii wystąpiły napady drgawkowe. Interakcje. Z powodu interakcji farmakokinetycznych stężenie bupropionu lub jego metabolitów w osoczu może się zmieniać, co może nasilać działania niepożądane leku (np. suchość w jamie ustnej, bezsenność, napady drgawkowe). Należy zachować ostrożność podczas równoczesnego stosowania bupropionu z lekami, które indukują lub hamują jego metabolizm. Bupropion hamuje metabolizm z udziałem CYP2D6. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas równoczesnego stosowania bupropionu i leków metabolizowanych przez te enzymy. Leki hamujące aktywność CYP2D6 mogą powodować zmniejszenie stężenia endoksyfenu, będącego czynnym metabolitem tamoksyfenu. Z tego powodu, jeśli to tylko możliwe, w trakcie leczenia tamoksyfenem należy unikać stosowania bupropionu. Neuropsychiatria. Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstwa. To ryzyko utrzymuje się, dopóki nie wystąpi wyraźna remisja. Pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą aż do czasu wystąpienia poprawy oraz we wczesnym etapie powrotu do zdrowia (zwiększone ryzyko samobójstwa). Pacjenci ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie lub ci, którzy przed rozpoczęciem terapii wykazywali znacznego stopnia nasilenie myśli samobójczych, są w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i powinni podczas leczenia (zwłaszcza we wczesnej fazie lub po zmianie dawkowania) pozostawać pod ścisłą kontrolą, szczególnie pacjenci w wieku poniżej 25 lat. Należy rozważyć zmianę schematu leczenia, włącznie z jego przerwaniem, u pacjentów, u których wystąpiło nasilenie myśli/zachowań samobójczych, szczególnie jeżeli te objawy są ciężkie, występujące nagle lub dotychczas nie występowały. Epizody ciężkiej depresji mogą być początkowym objawem zaburzeń dwubiegunowych. Panuje ogólne przekonanie (choć nie uzyskane w kontrolowanych badaniach), że leczenie takiego epizodu samym lekiem przeciwdepresyjnym może zwiększyć prawdopodobieństwo wywołania mieszanego/maniakalnego epizodu u pacjentów z ryzykiem zaburzeń dwubiegunowych. Przed rozpoczęciem leczenia lekiem przeciwdepresyjnym pacjenci powinni być odpowiednio zbadani w celu określenia ryzyka wystąpienia zaburzeń dwubiegunowych; takie badanie powinno zawierać szczegółowy wywiad psychiatryczny, w tym wywiad rodzinny dotyczący samobójstw, zaburzeń dwubiegunowych i depresji. Bupropion ma mały potencjał wywoływania uzależnienia. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leczenia elektrowstrząsami u pacjentów równocześnie leczonych bupropionem, ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne. Leczenie preparatem należy niezwłocznie przerwać, jeżeli u pacjenta wystąpiły objawy nadwrażliwości podczas przyjmowania leku. Objawy mogą rozwijać się lub nawracać również po zaprzestaniu stosowania leku; konieczne jest kontynuowanie odpowiedniego leczenia objawowego przez odpowiednio długi czas (co najmniej 1 tydz.). Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobą sercowo-naczyniową (ograniczone doświadczenie kliniczne). Lek był stosunkowo dobrze tolerowany w badaniach dotyczących zaprzestawania palenia u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Ze względu na ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego należy określić wyjściowe wartości ciśnienia tętniczego podczas rozpoczynania leczenia, a następnie monitorować to ciśnienie, zwłaszcza u pacjentów z wcześniej występującym nadciśnieniem tętniczym. Należy rozważyć zakończenie leczenia preparatem, jeżeli stwierdza się klinicznie istotne zwiększenie ciśnienia tętniczego. Bupropion może powodować ujawnienie się zespołu Brugadów, rzadkiej dziedzicznej choroby kanałów sodowych, umiejscowionych w sercu, z charakterystycznymi zmianami w zapisie EKG (uniesienie odcinka ST oraz nieprawidłowości załamka T w odprowadzeniach przedsercowych prawostronnych), co może prowadzić do zatrzymania krążenia lub nagłego zgonu. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zespołem Brugadów lub u pacjentów z czynnikami ryzyka takimi jak zatrzymanie krążenia lub nagły zgon w wywiadzie rodzinnym. Jednoczesne zastosowanie bupropionu i nikotynowego przezskómego systemu terapeutycznego może spowodować wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Preparat nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat - bezpieczeństwo i skuteczność leku w tej grupie wiekowej nie zostały ustalone. U dzieci i młodzieży leczenie lekami przeciwdepresyjnymi jest związane z ryzykiem wystąpienia myśli i zachowań samobójczych u dzieci i młodzieży z epizodem ciężkiej depresji i innymi zaburzeniami psychicznymi. Lek należy stosować z ostrożnością u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby oraz pacjenci z zaburzeniami czynności nerek powinni być ściśle kontrolowani ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych (np. bezsenność, suchość w jamie ustnej, napady drgawkowe), które mogą wskazywać na duże stężenie leku lub jego metabolitów w organizmie. Skuteczność stosowania u pacjentów w podeszłym wieku nie została jednoznacznie określona. Nie można wykluczyć większej wrażliwości u niektórych pacjentów w podeszłym wieku. Niewłaściwe drogi podania. Preparat jest przeznaczony wyłącznie do przyjmowania doustnego. Zgłaszano przypadki inhalacji rozkruszonych tabletek lub przyjęcia rozpuszczonego bupropionu w postaci iniekcji, co może prowadzić do gwałtownego uwalniania i szybszego wchłaniania oraz potencjalnego przedawkowania. Zgłaszano przypadki wystąpienia napadów drgawkowych i (lub) zgonów po przyjęciu bupropionu donosowo lub we wstrzyknięciu pozajelitowym. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano występowanie zespołu serotoninowego, stanu potencjalnie zagrażającego życiu, w przypadku gdy preparat był podawany jednocześnie z lekami serotoninergicznymi, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Jeśli jednoczesne leczenie innymi lekami serotoninergicznymi jest klinicznie uzasadnione, zalecana jest uważna obserwacja pacjenta, szczególnie podczas rozpoczynania leczenia i zwiększania dawki. Objawy zespołu serotoninowego mogą obejmować zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, halucynacje, śpiączkę), dysfunkcję układu autonomicznego (np. tachykardię, niestabilne ciśnienie krwi, hipertermię), zaburzenia nerwowo-mięśniowe (np. nadrefleksję, brak koordynacji, sztywność), i (lub) objawy żołądkowo-jelitowe (np. mdłości, wymioty, biegunkę). Jeśli podejrzewa się wystąpienie zespołu serotoninowego, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub zakończenie leczenia w zależności od stopnia nasilenia objawów. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane
Drgawki lub napady drgawkowe

U około 1 na 1000 pacjentów przyjmujących lek Oribion mogą wystąpić drgawki (napady drgawkowe
lub drgawki).

Prawdopodobieństwo, że to nastąpi, jest większe u pacjentów, którzy przyjmują większe dawki niż
zalecane, przyjmują pewne inne leki lub są w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia drgawek.
W razie wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

W razie wystąpienia drgawek należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Nie wolno więcej
przyjmować leku.

Reakcje alergiczne

U niektórych pacjentów mogą wystąpić reakcje alergiczne na lek Oribion. Obejmują one:
- zaczerwienienie skóry lub wysypkę (jak pokrzywka), pęcherzyki lub swędzące guzki
  (pokrzywka) na skórze; niektóre wysypki mogą wymagać hospitalizacji, szczególnie, jeśli
  występują również ból w jamie ustnej lub ból oczu.
- nietypowe świsty lub trudności z oddychaniem
- obrzęk powiek, ust lub języka
- bóle mięśni lub stawów
- zapaść lub krótkotrwałą utratę przytomności.

W razie wystąpienia jakichkolwiek objawów reakcji alergicznej należy natychmiast skontaktować
się z lekarzem. Nie wolno więcej przyjmować leku.

Reakcje alergiczne mogą trwać długo. Jeżeli lekarz przepisał leki łagodzące objawy alergiczne,
należy przeprowadzić całą zaleconą kurację.

Toczniowa wysypka na skórze lub pogorszenie objawów tocznia

Częstość nieznana - częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych dotyczących
osób przyjmujących lek Oribion.

Toczeń to zaburzenie układu odpornościowego, wpływające na skórę i inne narządy. Jeśli u pacjenta
wystąpi zaostrzenia objawów tocznia, wysypka skórna lub zmiany skórne (szczególnie na
obszarach narażonych na działanie słońca) podczas przyjmowania leku Oribion, należy
natychmiast skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne przerwanie leczenia.

Ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. Acute Generalized Exanthematous Pustulosis, AGEP)

Nieznana - częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych u osób przyjmujących
lek Oribion.
Objawy AGEP obejmują wysypkę z krostami i (lub) małymi pęcherzami wypełnionymi ropą.
Jeśli u pacjenta wystąpi wysypka z krostami i (lub) małymi pęcherzami wypełnionymi ropą,
należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne przerwanie
leczenia.

Inne działania niepożądane

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):
- trudności w zasypianiu; należy pamiętać, by przyjmować Oribion rano
- ból głowy
- suchość w jamie ustnej
- uczucie nudności, wymioty.

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób):
- gorączka, zawroty głowy, świąd, potliwość i wysypka skórna (czasami z powodu reakcji
  alergicznej)
- dreszcze, drżenia, osłabienie, zmęczenie, bóle w klatce piersiowej
- uczucie niepokoju lub pobudzenia
- bóle brzucha lub inne dolegliwości (zatwardzenie), zmiana odczuwania smaku pożywienia,
  utrata apetytu (anoreksja)
- zwiększenie ciśnienia krwi, czasami znaczne, zaczerwienienie twarzy
- dzwonienie w uszach, zaburzenia widzenia.

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób):
- uczucie depresji (patrz również punkt 2: „Ostrzeżenia i środki ostrożności” pod „Myśli
  o samobójstwie oraz nasilenie objawów depresji”)
- uczucie dezorientacji
- trudności z koncentracją
- zwiększenie częstości akcji serca
- utrata masy ciała.

Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 osób):
- napady drgawek.

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób):
- kołatanie serca, omdlenia
- drgania mięśni, sztywność mięśni, niekontrolowane ruchy, trudności z chodzeniem lub
  koordynacją
- uczucie niepokoju, poirytowanie, wrogość, agresywność, dziwne sny, mrowienia lub
  drętwienia, utrata pamięci
- zażółcenie skóry lub białkówki oka (żółtaczka), które może być spowodowane przez
  zwiększoną aktywność enzymów wątroby, zapalenie wątroby
- ciężkie reakcje alergiczne, wysypka z towarzyszącymi bólami mięśni i stawów
- zmiany stężenia cukru we krwi
- oddawanie moczu częściej lub rzadziej niż zazwyczaj
- nietrzymanie moczu (mimowolne oddawanie moczu, niekontrolowany wypływ moczu)
- ciężkie wysypki skórne, które mogą obejmować usta lub inne części ciała i które mogą zagrażać
  życiu
- zaostrzenie łuszczycy (czerwone zgrubienia na skórze)
- nietypowa utrata lub przerzedzenie włosów (łysienie)
- poczucie nierzeczywistości lub inności (depersonalizacja), widzenie lub słyszenie rzeczy, które
  nie istnieją (omamy), odczuwanie lub wiara w rzeczy nierzeczywiste (urojenia), wyolbrzymiona
  podejrzliwość (paranoja).

Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
U niewielkiej liczby pacjentów wystąpiły inne działania niepożądane, których dokładna częstość jest
nieznana:
- myśli o samouszkodzeniu lub samobójstwie w trakcie leczenia lekiem Oribion lub wkrótce po
  jego zakończeniu (patrz punkt 2 „Informacje ważne przed przyjęciem leku Oribion”). Jeśli
  pacjent ma takie myśli, należy skontaktować się z lekarzem lub natychmiast udać się do
  szpitala;
- utrata kontaktu z rzeczywistością i zdolności myślenia lub oceny sytuacji (psychoza); inne
  objawy mogą obejmować omamy i (lub) urojenia
- uczucie nagłego i intensywnego lęku (napad lęku panicznego)
- jąkanie się
- zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (niedokrwistość), zmniejszenie liczby białych krwinek
  (leukopenia) i zmniejszenie liczby płytek krwi (małopłytkowość)
- zmniejszenie stężenia sodu we krwi (hiponatremia)
- zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, omamy, śpiączka) i inne działania, takie jak
  temperatura ciała powyżej 38°C, zwiększenie częstości akcji serca, niestabilne ciśnienie krwi
  i wzmożenie odruchów, sztywność mięśni, brak koordynacji i (lub) objawy żołądkowo-jelitowe
  (np. nudności, wymioty, biegunka) w przypadku stosowania leku Oribion z lekami
  stosowanymi w leczeniu depresji (takimi, jak paroksetyna, cytalopram, escytalopram,
  fluoksetyna i wenlafaksyna).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych,
Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa,
Tel.: +48 22 49 21 301,
Faks: + 48 22 49 21 309,
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO; preparat może być stosowany nie wcześniej, niż po 14 dniach od zakończenia leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO, w przypadku odwracalnych inhibitorów MAO wystarczający jest okres 24 h. Pomimo że bupropion i jego główny metabolit hydroksybupropion nie są metabolizowane za pośrednictwem izoenzymu CYP2D6, to hamują szlak metaboliczny z udziałem CYP2D6. Równoczesne stosowanie chlorowodorku bupropionu i dezypraminy u zdrowych ochotników, u których szybko zachodził metabolizm przy udziale izoenzymu CYP2D6 spowodowało duże (od 2 do 5 razy) zwiększenie wartości C_max i AUC dezypraminy. Zahamowanie CYP2D6 utrzymywało się jeszcze przez co najmniej 7 dni po podaniu ostatniej dawki bupropionu. Jednoczesne stosowanie preparatów z wąskim indeksem terapeutycznym, które są metabolizowane głównie przez CYP2D6 powinno być rozpoczynane od najmniejszych dawek tych leków. Leki te to niektóre leki przeciwdepresyjne (np. dezypramina, imipramina), leki przeciwpsychotyczne (np. rysperydon, tiorydazyna), β-adrenolityki (np. metoprolol), selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i leki przeciwarytmiczne klasy 1C (np. propafenon, flekainid). W przypadku dołączenia preparatu do leczenia pacjenta stosującego już takie leki, należy rozważyć konieczność zmniejszenia ich dawek; w takich przypadkach należy dokładnie rozważyć oczekiwane korzyści z leczenia preparatem w porównaniu do potencjalnego ryzyka. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano występowanie zespołu serotoninowego, stanu potencjalnie zagrażającego życiu, w przypadku gdy preparat jest podawany jednocześnie z lekami serotoninergicznymi, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Leki, których skuteczność zależy od aktywacji metabolicznej za pośrednictwem CYP2D6 (np. tamoksyfen), mogą mieć mniejszą skuteczność podczas jednoczesnego podawania z inhibitorami CYP2D6, takimi jak bupropion. W jednym badaniu bupropion zwiększył C_max i AUC cytalopramu odpowiednio o 30 i 40% (chociaż cytalopram (SSRI) nie jest metabolizowany głównie przez CYP2D6). Jednoczesne podawanie digoksyny z bupropionem może skutkować zmniejszeniem stężenia digoksyny w organizmie pacjenta. Lekarze powinni mieć świadomość, że po zaprzestaniu podawania bupropionu stężenie digoksyny może się zwiększyć i że należy monitorować pacjenta pod kątem wystąpienia zatrucia digoksyną. Podawanie bupropionu równocześnie z lekami wpływającymi na izoenzym CYP2B6 (np. substraty CYP2B6: cyklofosfamid, ifosfamid i inhibitory CYP2B6 np. orfenadryna, tyklopidyna, klopidogrel) może spowodować zwiększenie stężenia bupropionu w osoczu i zmniejszenie stężenia aktywnego metabolitu hydroksybupropionu; konsekwencje kliniczne tej interakcji nie są znane. Należy zachować ostrożność podczas równoczesnego podawania bupropionu z lekami indukującymi procesy metaboliczne (np. karbamazepina, fenytoina, rytonawir, efawirenz) lub hamującymi metabolizm (np. walproinian). U pacjentów przyjmujących rytonawir lub efawirenz może zaistnieć konieczność podania zwiększonych dawek bupropionu, jednakże maksymalna zalecana dawka nie powinna zostać przekroczona. Należy zachować szczególną ostrożność stosując preparat u pacjentów otrzymujących lewodopę albo amantadynę (ograniczone dane kliniczne wskazują na częstsze występowanie działań niepożądanych np. nudności, wymiotów i objawów psychicznych). W czasie leczenia bupropionem należy unikać lub ograniczyć do minimum picie alkoholu. Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych dotyczących podawania bupropionu równocześnie z benzodiazepinami. Analiza szlaków metabolicznych in vitro, nie daje podstaw do obaw przed wystąpieniem interakcji między tymi substancjami. Po jednoczesnym podaniu bupropionu i diazepamu zdrowym ochotnikom, zaobserwowano słabsze działanie uspokajające niż po podaniu samego diazepamu. Nie przeprowadzano systematycznej oceny stosowania połączenia bupropionu i leków przeciwdepresyjnych (innych niż dezypramina i cytalopram), benzodiazepin (innych niż diazepam) lub neuroleptyków. Również ograniczone doświadczenie kliniczne dotyczy jednoczesnego stosowania bupropionu z zielem dziurawca. Jednoczesne stosowanie preparatu i nikotynowego przezskórnego systemu terapeutycznego może powodować zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi.

Orion Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Fabryczna 5A
00-446 Warszawa
22-833-31-77
[email protected]
www.orionpharma.info.pl