Oxylaxon 5 mg + 2,5 mg tabletki o przedłużonym uwalnianiu

1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 5 mg, 10 mg, 20 mg lub 40 mg chlorowodorku oksykodonu i odpowiednio 2,5 mg, 5 mg, 10 mg lub 20 mg chlorowodorku naloksonu. Dawki 5 mg + 2,5 mg oraz 10 mg + 5 mg zawierają laktozę.

Naloxone hydrochloride, Oxycodone hydrochloride

Lek przeciwbólowy. Preparat stanowi połączenie agonisty (oksykodon) i antagonisty (nalokson) receptorów opioidowych. Oksykodon działa przeciwbólowo, wiążąc się z endogennymi receptorami opioidowymi w OUN. Zastosowanie naloksonu, będącego miejscowym antagonistą konkurencyjnym w jelitach względem działania oksykodonu, powoduje osłabienie zaburzeń czynności jelit, które są typowe dla leczenia opioidami (dostępność biologiczna naloksonu po podaniu doustnym wynosi <3%, dlatego jest mało prawdopodobne, aby wywoływał klinicznie działanie ogólnoustrojowe; po podaniu doustnym maksymalnej dawki leku, tj. 40 mg + 20 mg stężenie naloksonu we krwi jest tak małe, że analiza farmakokinetyczna jest niewykonalna). Biodostępność całkowita oksykodonu po podaniu doustnym wynosi do 87%. W ok. 45% wiąże się z białkami osocza. Przenika przez łożysko i do mleka. Jest metabolizowany w jelicie i wątrobie do noroksykodonu i oksymorfonu oraz rożnych koniugatów glukuronidu. Noroksykodon, oksymorfon i noroksymorfon powstają przy udziale enzymów układu cytochromu P450. Oksykodon i jego metabolity są wydalane zarówno z moczem, jak i z kałem.

Silny ból, który może być leczony jedynie z zastosowaniem opioidowych leków przeciwbólowych. Obecność naloksonu - antagonisty receptora opioidowego - przeciwdziała występowaniu zaparć wywołanych przez opioidy poprzez hamowanie działania oksykodonu na receptory opioidowe zlokalizowane w ścianie jelita. Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych.

Nadwrażliwość na oksykodon, nalokson lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka depresja oddechowa z niedotlenieniem narządów i tkanek i (lub) hiperkapnia. Ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Serce płucne. Ciężka astma oskrzelowa. Niedrożność porażenna jelit niespowodowana przez opioidy. Umiarkowana do ciężkiej niewydolność wątroby.

Lek może być stosowany w ciąży jedynie wówczas, gdy korzyści przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu i (lub) noworodka. Zarówno oksykodon jak i nalokson przenikają przez łożysko. Ekspozycja ogólnoustrojowa na nalokson po zastosowaniu doustnym jest relatywnie mała. Ograniczone dane dotyczące stosowania oksykodonu w ciąży nie wskazują na istnienie zwiększonego ryzyka powstania wad wrodzonych. Długotrwałe stosowanie oksykodonu podczas ciąży może prowadzić do wystąpienia objawów z odstawienia u noworodka. Oksykodon podawany podczas porodu może spowodować depresję oddechową u płodu i noworodka. Oksykodon przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć ryzyka dla karmionego piersią niemowlęcia w przypadku stosowania przez karmiącą matkę wielokrotnych dawek preparatu - na czas leczenia należy zaprzestać karmienia piersią.

Doustnie. Dorośli. Dawkę należy dostosować do nasilenia bólu oraz indywidualnej wrażliwości pacjenta. Skuteczność działania przeciwbólowego leku złożonego (oksykodon/nalokson) jest równoważna działaniu leków o przedłużonym uwalnianiu zawierających oksykodon. Nie należy stosować leku dłużej niż to bezwzględnie konieczne. Leczenie przeciwbólowe. Zwykle dawka początkowa u pacjentów, którzy nie przyjmowali wcześniej opioidów wynosi 10 mg chlorowodorku oksykodonu + 5 mg chlorowodorku naloksonu co 12 h. U pacjentów, którzy przyjmowali wcześniej opioidy leczenie można rozpocząć od większej dawki. Lek 5 mg + 2,5 mg jest przeznaczony do miareczkowania dawki w początkowym okresie stosowania opioidu oraz do dostosowywania indywidualnej dawki. Maksymalna dawka dobowa wynosi 160 mg chlorowodorku oksykodonu + 80 mg chlorowodorku naloksonu. Maksymalna dawka dobowa jest przeznaczona dla pacjentów, którzy wcześniej otrzymywali stałą dawkę dobową i u których zaistniała konieczność zwiększenia dawki. Jeśli konieczne jest zastosowanie większych dawek leku, należy rozważyć jednoczesne dodatkowe podanie chlorowodorku oksykodonu w tabletkach o przedłużonym uwalnianiu, w takich samych odstępach pomiędzy dawkami (maksymalna dawka dobowa chlorowodorku oksykodonu wynosi 400 mg). W przypadku zastosowania dodatkowych dawek chlorowodorku oksykodonu korzyści z wpływu naloksonu na czynność jelit mogą być mniejsze. Po zaprzestaniu terapii lekiem złożonym i włączeniu terapii innym opioidem należy oczekiwać pogorszenia czynności jelit. Lek w postaci o przedłużonym uwalnianiu nie jest przeznaczony do leczenia bólu przebijającego. W leczeniu bólu przebijającego należy zastosować dodatkowo lek przeciwbólowy o natychmiastowym uwalnianiu, jako lek pomocniczy. Pojedyncza dawka leku pomocniczego powinna wynosić 1/6 równoważnej dawki dobowej chlorowodorku oksykodonu. Konieczność zastosowania ponad 2 dawek leku pomocniczego na dobę zwykle wskazuje na potrzebę dobrania większej dawki leku o przedłużonym uwalnianiu. Dawkę należy zwiększać stopniowo co 1-2 dni. Ma to na celu ustalenie indywidualnej dla danego pacjenta dawki podawanej 2 razy na dobę, która zapewni odpowiednie działanie przeciwbólowe i stosowanie możliwie najmniejszej dawki leku pomocniczego przez cały okres, w którym konieczne jest leczenie bólu. Lek należy przyjmować 2 razy na dobę. Dla większości pacjentów odpowiednie jest podawanie symetryczne (jednakowe dawki rano i wieczorem, przyjmowane co 12 h), jednak u niektórych pacjentów, korzystne może być dawkowanie asymetryczne, dostosowane do modelu bólu. Na ogół należy wybierać najniższą skuteczną dawkę leku przeciwbólowego. W leczeniu bólu nienowotworowego dawka dobowa wynosi zwykle 40 mg chlorowodorku oksykodonu + 20 mg chlorowodorku naloksonu, jednak może być konieczne zwiększenie dawki. Cele leczenia i jego zakończenie. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem należy uzgodnić razem z pacjentem strategię leczenia, obejmującą czas trwania i cele leczenia, oraz plan jego zakończenia, zgodnie z wytycznymi leczenia bólu. Podczas leczenia lekarz powinien mieć częsty kontakt z pacjentem w celu oceny konieczności dalszego leczenia, rozważenia zakończenia leczenia i modyfikacji dawkowania w razie konieczności. Gdy pacjent nie potrzebuje już leczenia oksykodonem, zalecane może być stopniowe zmniejszanie dawki, aby zapobiec wystąpieniu objawów odstawienia. W razie braku odpowiedniej kontroli bólu należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia hiperalgezji, tolerancji i progresji choroby zasadniczej. Czas stosowania. Lek nie powinien być stosowany dłużej niż to absolutnie konieczne. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek występuje większe stężenie oksykodonu i naloksonu we krwi; dotyczy to w większym stopniu stężenia naloksonu niż oksykodonu; konsekwencje kliniczne podwyższonego stężenia naloksonu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek nie są znane. Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów z łagodną niewydolnością wątroby lub niewydolnością nerek. Preparat jest przeciwwskazany u pacjentów z niewydolnością wątroby o nasileniu umiarkowanym i ciężkim. U pacjentów w podeszłym wieku dawka powinna być dostosowana do natężenia bólu oraz do indywidualnej wrażliwości pacjenta. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku <18 lat. Sposób podania. Lek należy przyjmować w określonej dawce 2 razy na dobę w stałym schemacie dawkowania. Można przyjmować z pokarmem lub bez pokarmu, popijać dużą ilością płynu. Tabletki należy połykać w całości; nie dzielić, nie przełamywać, nie żuć ani nie rozkruszać.

Głównym zagrożeniem związanym ze stosowaniem opioidów w nadmiarze jest depresja oddechowa. Opioidy mogą powodować zaburzenia oddychania w czasie snu, w tym ośrodkowy bezdech senny (CSA) i hipoksemię związaną ze snem. Stosowanie opioidów zwiększa ryzyko CSA w stopniu zależnym od dawki. U pacjentów z CSA należy rozważyć zmniejszenie całkowitej dawki opioidów. Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów w podeszłym wieku lub osłabionych, z niedrożnością porażenną jelit wywołaną przez opioidy, ciężkimi zaburzeniami czynności płuc, bezdechem sennym, obrzękiem śluzowatym, niedoczynnością tarczycy, chorobą Addisona (niewydolność kory nadnerczy), psychozą organiczną po ostrym zatruciu, kamicą żółciową, rozrostem gruczołu krokowego, alkoholizmem, majaczeniem alkoholowym, zapaleniem trzustki, nadciśnieniem, obniżonym ciśnieniem, zdiagnozowanymi wcześniej chorobami sercowo-naczyniowymi, urazami głowy (ze względu na ryzyko zwiększenia ciśnienia śródczaszkowego), padaczką lub skłonnością do drgawek oraz leczonych inhibitorami MAO. Jednoczesne stosowanie leku i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, może prowadzić do wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci; leczenie skojarzone z takimi lekami uspokajającymi należy stosować wyłącznie u pacjentów, u których nie są dostępne alternatywne metody leczenia. Jeśli zostanie podjęta decyzja o stosowaniu leku Oxylaxon w skojarzeniu z lekami uspokajającymi, należy podać najmniejszą skuteczną dawkę, a czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy. Należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy związane z depresją oddechową i nadmierne uspokojenie - zdecydowanie zaleca się poinformowanie pacjentów i ich opiekunów o możliwości wystąpienia takich objawów. Lek może wpływać na oś podwzgórze-przysadka-nadnercza lub oś gonadalną. Niektóre obserwowane zmiany obejmują zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy i zmniejszenie stężenia kortyzolu i testosteronu w osoczu. Zmiany hormonalne mogą powodować objawy kliniczne. Podczas wielokrotnego podawania opioidów, takich jak oksykodon, może rozwinąć się tolerancja na lek i uzależnienie fizyczne i (lub) psychiczne. Wielokrotne stosowanie leku może prowadzić do wystąpienia zaburzenia związanego ze stosowaniem opioidów (OUD); większa dawka i dłuższy czas leczenia opioidami mogą zwiększyć ryzyko OUD. Nadużywanie lub celowe niewłaściwe użycie leku może spowodować przedawkowanie i (lub) zgon. Ryzyko OUD jest zwiększone u pacjentów, u których w wywiadzie lub w rodzinie (rodzice lub rodzeństwo) stwierdzono zaburzenia związane z używaniem substancji psychoaktywnych (w tym nadużywanie alkoholu), u pacjentów aktualnie używających tytoniu lub u pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi w wywiadzie (np. ciężkie zaburzenie depresyjne, zaburzenia lękowe i zaburzenia osobowości). Przed rozpoczęciem leczenia preparatem i podczas leczenia należy uzgodnić z pacjentem jego cele i plan jego zakończenia. Przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia należy informować pacjenta na temat zagrożeń i objawów OUD. Należy zalecić pacjentowi, aby skontaktował się z lekarzem w razie wystąpienia takich objawów. Konieczna będzie obserwacja, czy u pacjenta nie występują objawy zachowań związanych z poszukiwaniem leku (np. zbyt wczesne zgłaszanie się po nowy zapas leku). Obejmuje to przegląd stosowanych równocześnie opioidów i leków psychoaktywnych (takich jak pochodne benzodiazepiny). U pacjentów z objawami OUD należy rozważyć konsultację ze specjalistą ds. uzależnień. Stosując lek u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby należy zachować ostrożność. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek konieczny jest dokładny monitoring kliniczny. Oksykodon może powodować dysfunkcję oraz skurcz zwieracza Oddiego, zwiększając w ten sposób ciśnienie wewnątrz przewodów żółciowych oraz zwiększając ryzyko objawów dotyczących dróg żółciowych oraz zapalenia trzustki; lek należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z zapaleniem trzustki oraz z chorobami dróg żółciowych. Należy rozważyć występowanie biegunki, jako możliwy skutek stosowania naloksonu. U pacjentów długotrwale stosujących opioidy zamiana na ten lek może początkowo wywołać objawy odstawienia. Tacy pacjenci mogą wymagać szczególnej uwagi. Lek nie jest odpowiedni do leczenia objawów odstawienia. Podczas długotrwałego stosowania u pacjenta może się rozwinąć tolerancja na ten lek i może być konieczne stosowanie wyższych dawek w celu utrzymania pożądanego działania terapeutycznego. Przewlekłe podawanie leku może prowadzić do uzależnienia fizycznego. Po nagłym przerwaniu leczenia mogą wystąpić objawy odstawienia. W przypadku, gdy stosowanie leku nie jest już konieczne, może być zalecane stopniowe zmniejszanie dawki dobowej w celu uniknięcia objawów odstawienia. Pacjenci, u których wystąpiła senność i (lub) epizod nagłego napadu snu muszą powstrzymać się od kierowania pojazdami i obsługiwania urządzeń. Dodatkowo należy rozważyć zmniejszenie dawki lub zakończenie leczenia. W związku z możliwym wystąpieniem efektu addytywnego należy zachować szczególną ostrożność w przypadku pacjentów przyjmujących inne środki o działaniu sedatywnym równocześnie z tym lekiem. Jednoczesne spożywanie alkoholu i stosowanie leku może zwiększyć działania niepożądane leku; należy unikać jednoczesnego przyjmowania. Nie ma doświadczenia klinicznego z badań z udziałem pacjentów z nowotworami umiejscowionymi w otrzewnej ani pacjentami z zespołem ciasnoty wewnątrzbrzusznej w zaawansowanych stadiach nowotworów układu pokarmowego i miednicy; stosowanie leku u takich pacjentów nie jest zalecane. Lek nie jest zalecany do stosowania przed operacjami ani w ciągu pierwszych 12-24 h po operacji. Czas, w którym rozpoczyna się stosowanie leku w okresie pooperacyjnym zależy od rodzaju i zakresu operacji, procedury anestezjologicznej, stosowania innych leków i ogólnego stanu pacjenta oraz od wnikliwej oceny współczynnika korzyści do ryzyka indywidualnie dla każdego pacjenta. Tabletki należy połykać je w całości; nie należy ich dzielić, łamać, żuć, ani kruszyć. Dzielenie, łamanie, żucie lub kruszenie w celu połknięcia tabl. o przedł. uwalnianiu prowadzi do szybszego uwalniania substancji czynnych i wchłonięcie potencjalnie śmiertelnej dawki oksykodonu. Zdecydowanie odradza się nadużywania leku przez osoby uzależnione od leków. W przypadku nadużywania drogą pozajelitową, przeznosową lub doustną przez osoby uzależnione od agonistów opioidów, takich jak heroina, morfina lub metadon, lek wywoła wyraźne objawy z odstawienia - ze względu na charakterystykę naloksonu - lub nasili już istniejące objawy z odstawienia. Lek zawiera podwójną matrycę polimerową, przeznaczoną wyłącznie do stosowania doustnego. Niewłaściwe użycie poprzez parenteralne podanie składników tabletki (zwłaszcza talku) może spowodować miejscową martwicę tkanek oraz ziarniniaki płuc lub może prowadzić do innych, poważnych, potencjalnie śmiertelnych działań niepożądanych. Pusta matryca tabletki o przedłużonym uwalnianiu może być widoczna w stolcu. Brak badań dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci i młodzieży <18 lat. Substancje pomocnicze. Ze względu na zawartość laktozy, pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami nietolerancji galaktozy, z niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować leku 5 mg+2,5 mg oraz 10 mg+5 mg. 1 tabl. o przedł. uwalnianiu zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg), co oznacza, że jest „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Poważne działania niepożądane lub objawy, na które należy zwrócić uwagę oraz postępowanie w
przypadku ich wystąpienia:
Należy przerwać przyjmowanie leku Oxylaxon i skontaktować się z lekarzem lub udać się bezzwłocznie do
najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego, jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów:
• spowolniony i płytszy oddech (depresja oddechowa). Jest to najpoważniejsze działanie niepożądane
  leku Oxylaxon, występujące najczęściej u osób w podeszłym wieku i pacjentów osłabionych;
• opioidy mogą spowodować również ciężki spadek ciśnienia u wrażliwych pacjentów;
• obrzęk twarzy, języka lub gardła; trudności w połykaniu; pokrzywka, trudności w oddychaniu i spadek
  ciśnienia krwi (reakcje anafilaktyczne).

Zaobserwowano następujące działania niepożądane u pacjentów leczonych przeciwbólowo:

Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):
• ból brzucha, niestrawność, zaparcia, biegunka, oddawanie gazów
• suchość w jamie ustnej
• wymioty, złe samopoczucie
• zmniejszenie apetytu, aż do utraty apetytu
• odczuwanie wirowania, zawroty głowy
• ból głowy
• uderzenia gorąca, pocenie się
• ogólne osłabienie, zmęczenie lub wyczerpanie
• swędzenie skóry, reakcje skórne (wysypka)
• trudności w zasypianiu, senność

Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):
• rozdęcie brzucha
• nieprawidłowe myślenie
• niepokój, stan splątania, depresja, nerwowość, trudności w koncentracji
• ucisk w klatce piersiowej, szczególnie u pacjentów z chorobą wieńcową, ból w klatce piersiowej
• spadek ciśnienia krwi, podwyższenie ciśnienia krwi
• objawy z odstawienia, takie jak pobudzenie
• omdlenia
• kołatanie serca
• kolka żółciowa
• ogólnie złe samopoczucie
• ból
• obrzęk dłoni, kostek i stóp
• zaburzenia mowy
• drżenie
• trudności w oddychaniu
• niepokój ruchowy
• dreszcze
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
• nieżyt nosa
• kaszel
• nadwrażliwość (reakcje alergiczne)
• utrata wagi
• urazy powypadkowe
• zwiększone parcie na pęcherz
• skurcze mięśni, drganie mięśni, ból mięśni
• zaburzenia widzenia
• napady drgawkowe (szczególnie u osób z zaburzeniami padaczkowymi lub predyspozycją do napadów
  drgawkowych)

Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów)
• zwiększenie częstości tętna
• zmiany w uzębieniu
• wzrost masy ciała
• ziewanie

Częstość nieznana (nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych)
• stan euforii
• uspokojenie
• zaburzenia erekcji
• koszmary senne
• omamy
• płytki oddech
• bezdech senny (przerwy w oddychaniu podczas snu)
• trudności w oddawaniu moczu
• mrowienie dłoni lub stóp
• odbijanie się

Substancja czynna oksykodon, niewystępująca w połączeniu z naloksonem, może powodować
następujące działania niepożądane:
Zaburzenia oddychania, jak spowolniony i spłycony oddech (depresja oddechowa), zwężenie źrenic, skurcze
mięśni, zmniejszony odruch kaszlu.

Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów)
• zmiany nastroju i osobowości (np. depresja, uczucie wyjątkowego szczęścia)
• zmniejszenie aktywności, zwiększenie aktywności
• trudności w oddawaniu moczu
• czkawka

Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów)
• zaburzenia koncentracji, pobudzenie
• migrena
• zaburzenia smaku
• zwiększone napięcie mięśniowe, mimowolne skurcze mięśni
• uzależnienie od leku, tolerancja na lek
• niedrożność jelit
• sucha skóra, zaczerwienienie skóry
• zmniejszona wrażliwość na ból i dotyk
• nieprawidłowa koordynacja
• zmiany głosu (osłabienie głosu)
• zatrzymanie wody
• zaburzenia słuchu
• owrzodzenie jamy ustnej, ból dziąseł
• trudności w połykaniu
• zaburzenia percepcji (np. omamy, derealizacja)
• zmniejszenie popędu seksualnego
• odwodnienie, pragnienie

Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów)
• swędząca wysypka (pokrzywka)
• opryszczka
• zwiększenie apetytu
• smoliste stolce
• krwawienie z dziąseł

Częstość nieznana (nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych)
• ostre uogólnione reakcje alergiczne (reakcje anafilaktyczne)
• brak miesiączki
• zaburzenia odpływu żółci
• długotrwałe stosowanie leku Oxylaxon w czasie ciąży może powodować zagrażający życiu zespół
  odstawienny u noworodka; objawami, na które należy zwrócić uwagę u dziecka są: drażliwość,
  nadpobudliwość i nienormalny wzorzec snu, wysoki krzyk, drżenie, wymioty, biegunka i brak
  przybierania na wadze
• zaburzenie wpływające na zastawkę w jelitach, mogące powodować silny ból w górnej części brzucha
  (dysfunkcja zwieracza Oddiego)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do:
Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji
Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222
Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected].
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Substancje o działaniu hamującym na OUN (np. inne opioidy, środki uspokajające, środki nasenne, środki przeciwdepresyjne, fenotiazyny, neuroleptyki, przeciwhistaminowe i przeciwwymiotne) mogą nasilać hamujące działanie leku na OUN (np. depresja oddechowa). Jednoczesne stosowanie leków opioidowych i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, zwiększa ryzyko wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci na skutek addytywnego działania depresyjnego na OUN; należy ograniczyć dawkę leku i czas trwania leczenia skojarzonego. Równoczesne stosowanie oksykodonu ze środkami o działaniu serotoninowym, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), może prowadzić do toksyczności serotoninowej. Objawy toksyczności serotoninowej mogą obejmować zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, omamy, śpiączka), chwiejność układu autonomicznego (np. tachykardia, labilne ciśnienie krwi, hipertermia), zaburzenia nerwowo-mięśniowe (np. hiperrefleksja, zaburzenia koordynacji, sztywność) i (lub) objawy żołądkowo-jelitowe (np. nudności, wymioty, biegunka). Oksykodon należy stosować ostrożnie, a u pacjentów przyjmujących wymienione leki może być konieczne zmniejszenie dawki. Alkohol może wzmocnić działanie farmakodynamiczne leku; należy unikać jednoczesnego przyjmowania. Obserwowano istotne klinicznie zmiany międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR) w obu kierunkach u osób, którym równocześnie podawano oksykodon i leki przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny. Oksykodon jest metabolizowany głównie przy udziale izoenzymów CYP3A4 również częściowo - przez CYP2D6. Aktywność obu szlaków metabolicznych może być hamowana lub indukowana przez różne, jednocześnie podawane leki lub składniki diety. Konieczne może być dostosowanie dawki preparatu. Inhibitory CYP3A4, takie jak antybiotyki makrolidowe (np. klarytromycyna, erytromycyna, telitromycyna), azolowe leki przeciwgrzybiczne (np. ketokonazol, worykonazol, itrakonazol, pozakonazol), inhibitory proteazy (np. rytonawir, indynawir, nelfinawir, sakwinawir), cymetydyna, a także sok grejpfrutowy mogą powodować zmniejszenie klirensu oksykodonu, co może prowadzić do zwiększenia stężenia oksykodonu w osoczu. Konieczne może być zmniejszenie dawki leku i następnie ponowne dostosowanie dawki. Leki pobudzające CYP3A4, takie jak ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina i ziele dziurawca zwyczajnego, mogą indukować metabolizm oksykodonu i spowodować zwiększenie jego klirensu, co w rezultacie może doprowadzić do obniżenia stężenia oksykodonu w osoczu. Konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności, a następnie dostosowanie dawkowania w celu utrzymania odpowiedniej kontroli objawów. Teoretycznie, leki hamujące aktywność CYP2D6, takie jak paroksetyna, fluoksetyna i chinidyna, mogą powodować zmniejszenie klirensu oksykodonu, co może prowadzić do wzrostu stężenia oksykodonu w osoczu. Jednoczesne stosowanie z inhibitorami CYP2D6 nie ma znaczącego wpływu na eliminację i farmakodynamikę oksykodonu. Badania metabolizmu in vitro wskazują, że nie należy oczekiwać istotnych klinicznie interakcji między oksykodonem i naloksonem. Prawdopodobieństwo wystąpienia klinicznie istotnych interakcji między paracetamolem, kwasem acetylosalicylowym lub naltreksonem i połączeniem oksykodonu z naloksonem w stężeniach terapeutycznych jest minimalne.

G.L. Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Sienna 75
00-833 Warszawa
22-636-53-02
[email protected]
www.gl-pharma.com/pl