Peyona 20 mg/ml roztwór do infuzji i roztwór doustny

1 ml zawiera 20 mg cytrynianu kofeiny (co odpowiada 10 mg kofeiny).

Pochodna ksantyny. Kofeina pod względem strukturalnym należy do metyloksantyn, podobnie jak teofilina i teobromina. Większość jej działań przypisuje się antagonizmowi receptorów adenozyny, zarówno podtypowi A₁ jak i A_2A, które zostały wykazane w analizach wiązania receptorów i były obserwowane w stężeniach zbliżonych do stężeń osiąganych terapeutycznie w tym wskazaniu. Stymuluje OUN. W bezdechu wcześniaków proponuje się kilka mechanizmów działania kofeiny: stymulacja ośrodka oddechowego, zwiększenie wentylacji minutowej, obniżenie progu reakcji na hiperkapnię, zwiększenie odpowiedzi oddechowej na hiperkapnię, zwiększenie napięcia mięśni szkieletowych, zmniejszenie zmęczenia przeponowego, zwiększenie szybkości metabolizmu oraz zwiększenie zużycia tlenu. Cytrynian jest szybko metabolizowany po podaniu dożylnym lub doustnym. Podawanie pokarmu nie wpływa na zakres wchłaniania, ale średni czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia może ulec wydłużeniu. Stężenia kofeiny w płynie mózgowo-rdzeniowym u wcześniaków są zbliżone do stężeń w osoczu. U noworodków w większości substancji czynnej jest wydalana z moczem. T_0,5 kofeiny wynosi około 3-4 dni.

Bezdech pierwotny u wcześniaków.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Kofeina przenika do mleka kobiet i przez barierę łożyska do krążenia płodowego. Matki noworodków leczonych kofeiną, które karmią piersią nie powinny spożywać żywności, napojów lub leków zawierających kofeinę. U noworodków urodzonych przez matki spożywające duże ilości kawy przed porodem, należy oznaczyć początkowe stężenia kofeiny w osoczu przed rozpoczęciem leczenia cytrynianem kofeiny.

Leczenie cytrynianem kofeiny należy rozpoczynać pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w intensywnej opiece noworodków. Preparat należy stosować wyłącznie na oddziale intensywnej opieki noworodków, w którym znajdują się odpowiednie urządzenia do nadzoru i monitorowania pacjentów. Niemowlęta wcześniej nieleczone: dawka nasycająca 20 mg cytrynianu kofeiny/kg mc. podawana w wolnej infuzji dożylnej przez 30 min za pomocą pompy infuzyjnej strzykawkowej lub innego urządzenia do infuzji z możliwością pomiaru. Po przerwie 24-godzinnej można podawać co 24 h dawkę podtrzymującą 5 mg cytrynianu kofeiny/kg mc. w wolnej infuzji w ciągu 10 min. lub doustnie np. za pomocą sondy nosowo-żołądkowej. U noworodków urodzonych przedwcześnie z niedostateczną reakcją kliniczną na zalecaną dawkę nasycającą: po 24 h można podać drugą dawkę nasycającą 10-20 mg/kg mc. Przy niewystarczającej reakcji można rozważyć zastosowanie większej dawki podtrzymującej 10 mg/kg mc., biorąc pod uwagę możliwość kumulacji kofeiny u noworodków urodzonych przedwcześnie i progresywnie zwiększającą się możliwość metabolizmu kofeiny w zależności do wieku postmenstruacyjnego. Należy monitorować stężenie kofeiny w osoczu jeśli jest to klinicznie wskazane. Rozpoznanie bezdechu u wcześniaków może wymagać ponownego rozważenia w przypadku braku odpowiedniej reakcji na drugą dawkę nasycającą lub dawkę podtrzymującą wynoszącą 10 mg/kg/dobę. Modyfikacja dawki i monitorowanie. Może być konieczne okresowe monitorowanie stężenia kofeiny w osoczu podczas leczenia w przypadku niepełnej reakcji klinicznej lub objawów toksyczności. Ponadto może być wymagana zmiana dawki zgodnie z opinią lekarza po rutynowym monitorowaniu stężeń kofeiny w osoczu w sytuacjach ryzyka takich jak: wcześniaki urodzone znacznie przed terminem (wiek ciążowy <28 tyg. i (lub) masa ciała <1000 g), szczególnie, jeśli otrzymują karmienie pozajelitowe; niemowlęta z zaburzeniami czynności wątroby i nerek; niemowlęta z napadami drgawkowymi; niemowlęta z rozpoznaną i klinicznie istotną chorobą serca; niemowlęta otrzymujące jednocześnie preparaty, o których wiadomo, że wpływają na metabolizm kofeiny; niemowlęta karmione mlekiem matek spożywających produkty zawierające kofeinę. Zaleca się oznaczać wyjściowe stężenie kofeiny u: niemowląt, których matki mogły spożyć duże ilości kofeiny przed porodem; niemowląt, które wcześniej były leczone teofiliną. U niemowląt leczonych przez dłuższy okres czasu może być konieczne monitorowanie stężenia kofeiny. Próbki krwi do monitorowania należy pobierać tuż przed podaniem kolejnej dawki w przypadku niepowodzenia leczenia i na 2-4 h po podaniu poprzedniej dawki w przypadku podejrzenia toksyczności. Korzyści kliniczne obserwowano w badaniach w przypadku stężeń wynoszących 8-30 mg/l i zazwyczaj stopień bezpieczeństwa stosowania nie był zmniejszony w przypadku stężeń w osoczu <50 mg/l. Czas trwania leczenia. W badaniu z udziałem noworodków urodzonych przedwcześnie średni czas leczenia wynosił 37 dni. W praktyce klinicznej leczenie jest zwykle kontynuowane, aż do osiągnięcia przez niemowlę wieku postmenstruacyjnego 37 tyg., w którym to czasie bezdech u wcześniaków samoistnie ustępuje. Taki limit można jednak zmienić zgodnie z oceną kliniczną poszczególnych przypadków, w zależności od reakcji na leczenie, ciągłego występowania epizodów bezdechu pomimo leczenia lub innych przesłanek klinicznych. Zaleca się przerwanie podawania cytrynianu kofeiny w przypadku niewystępowania znacznego ataku bezdechu przez 5-7 dni. Jeśli bezdech ponownie wystąpi, można wznowić podawanie preparatu, stosując dawkę podtrzymującą lub połowę dawki obciążającej, zależnie od długości przerwy pomiędzy przerwaniem podawania kofeiny a nawrotem bezdechu. Nie ma potrzeby zmniejszania dawki podczas przerywania leczenia. Ze względu na ryzyko nawrotu bezdechu po przerwaniu leczenia cytrynianem kofeiny, należy kontynuować monitorowanie pacjenta przez około tydzień. Szczególne grupy pacjentów. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania cytrynianu kofeiny u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek; u tych pacjentów istnieje ryzyko większe ryzyko kumulacji kofeiny; wymagane jest zmniejszenie dobowej dawki podtrzymującej, dawkę należy dostosować do stężenia kofeiny w osoczu. U wcześniaków urodzonych znacznie przed terminem klirens kofeiny nie zależy od czynności wątroby. W przypadku starszych niemowląt choroba wątroby może powodować potrzebę monitorowania stężenia kofeiny w osoczu i dostosowania dawki. Sposób podania. W przypadku podania dożylnego, cytrynian kofeiny należy podawać za pomocą kontrolowanej infuzji dożylnej, wyłącznie za pomocą pompy infuzyjnej strzykawkowej lub innego urządzenia do infuzji z możliwością odmierzania dawki. Cytrynian kofeiny można stosować bez rozcieńczania lub rozcieńczony w: 5% roztworze glukozy, 0,9% roztworze chlorku sodu lub 10% roztworze glukonianu wapnia bezpośrednio po pobraniu z ampułki.

Przed rozpoczęciem leczenia cytrynianem kofeiny należy wykluczyć lub leczyć inne przyczyny bezdechu (np. zaburzenia OUN, pierwotna choroba płuc, niedokrwistość, posocznica, zaburzenia metaboliczne, zaburzenia sercowo-naczyniowe lub bezdech obturacyjny). Brak reakcji na leczenie kofeiną (potwierdzony w razie potrzeby pomiarami stężeń w osoczu) może wskazywać na inną przyczynę bezdechu. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku stosowania cytrynianu kofeiny u noworodków z napadami drgawkowymi. Preparat należy stosować ostrożnie u noworodków z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową, zaburzeniami czynności nerek lub czynności wątroby (dawki należy dostosować na podstawie stężeń kofeiny w osoczu), refluksem żołądkowo-przełykowym (ryzyko zaostrzenia) oraz jeśli obserwowano nietypowe zaburzenia rytmu w zapisie kardiotokograficznym przed urodzeniem dziecka. Kofeina wywołuje tachyarytmie u podatnych pacjentów, u noworodków jest to zwykle prosta tachykardia zatokowa. Istnieją doniesienia o możliwym związku pomiędzy stosowaniem metyloksantyn i rozwojem martwiczego zapalenia jelita cienkiego i okrężnicy - wcześniaki leczone preparatem należy ściśle monitorować. Cytrynian kofeiny przyspiesza metabolizm, co może powodować zwiększenie zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze. Diureza i utrata elektrolitów wywołana przez preparat może powodować konieczność wyrównania zaburzeń wodno-elektrolitowych. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Niemniej jednak trudno odróżnić je od częstych powikłań występujących u wcześniaków i powikłań
związanych z chorobą.

Podczas leczenia lekiem Peyona u noworodka mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

Ciężkie działania niepożądane

Działania niepożądane, których częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
- poważna choroba jelit z krwistymi stolcami (martwicze zapalenie jelit)

Lekarz opiekujący się dzieckiem może również uznać wymienione poniżej działania niepożądane za
ciężkie, zależnie od ogólnej oceny klinicznej.

Inne działania niepożądane

Często zgłaszane działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów)
- miejscowe reakcje zapalne w miejscu podania infuzji
- zaburzenia pracy serca, takie jak szybkie bicie serca (częstoskurcz),
- zmiany stężenia cukru we krwi lub surowicy (hiperglikemia).

Niezbyt często zgłaszane działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów)
- stymulacja ośrodkowego układu nerwowego, objawiająca się np. jako drgawki,
- zaburzenia pracy serca, takie jak nieregularne bicie serca (arytmia).

Rzadko zgłaszane działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów)
- reakcje uczuleniowe

Działania niepożądane, których częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
- zakażenie krwi(posocznica)
- zmiany stężenia cukru we krwi lub surowicy (hipoglikemia), brak prawidłowego wzrostu,
  nietolerancja pokarmowa
- stymulacja ośrodkowego układu nerwowego m. in. rozdrażnienie, nerwowość, niepokój,
  uszkodzenie mózgu
- głuchota
- zwracanie pokarmu, zwiększenie objętości aspiratu z żołądka,
- zwiększenie wydalania moczu, zwiększenie stężenia niektórych składników moczu (sód i wapń)
- zmiany w zakresie badań krwi (zmniejszenie stężenia hemoglobiny po długotrwałym leczeniu i
  zmniejszenie stężenia hormonu tarczycy na początku leczenia)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli u noworodka wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi opiekującemu się dzieckiem.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania”
wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić
więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

U noworodków urodzonych przedwcześnie zachodzi interkonwersja pomiędzy kofeiną i teofiliną, dlatego tych substancji czynnych nie wolno stosować jednocześnie. Kofeina jest metabolizowana przez CYP1A, w związku z tym może potencjalnie powodować interakcje z substancjami czynnymi będącymi substratami dla CYP1A2 (jednak metabolizm kofeiny u wcześniaków jest ograniczony w związku z ich niedojrzałym układem enzymów wątrobowych). Może być wymagane stosowanie mniejszych dawek cytrynianu kofeiny podczas jednoczesnego stosowania leków, które zmniejszają wydalanie kofeiny u dorosłych (np. cymetydyna i ketokonazol) oraz mogą być wymagane większe dawki cytrynianu kofeiny podczas jednoczesnego podawania leków zwiększających wydalanie kofeiny (np. fenobarbital i fenytoina). W przypadku wątpliwości odnośnie możliwych interakcji, należy kontrolować stężenia kofeiny w osoczu. Jednoczesne podawanie cytrynianu kofeiny z lekami hamującymi wydzielanie kwasów żołądkowych (antyhistaminowe inhibitory receptora H₂ i inhibitory pompy protonowej) może teoretycznie zwiększać ryzyko rozwoju zapalenia jelita cienkiego i okrężnicy powodującego martwicę. Jednoczesne stosowanie kofeiny i doksapramu może potęgować działanie stymulujące na układ sercowo-oddechowy i OUN; jeśli wskazane jest łączne podawanie, należy ściśle monitorować rytm serca i ciśnienie krwi.

Chiesi Poland Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 134
02-305 Warszawa
22-620-14-21
[email protected]
www.chiesi.pl