Piperacillin/Tazobactam Kabi 4 g+0,5 g proszek do sporządzenia roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 2 g lub 4 g piperacyliny w postaci soli sodowej i odpowiednio 0,25 g lub 0,5 g tazobaktamu w postaci soli sodowej. Lek zawiera sód - odpowiednio 4,9 mmol (112 mg) sodu lub 9,7 mmol (224 mg) sodu w 1 fiolce.

Połączenie piperacyliny - antybiotyku β-laktamowego o szerokim zakresie działania z tazobaktamem - inhibitorem β-laktamaz. Piperacylina jest półsyntetyczną penicyliną wrażliwą na działanie wielu β-laktamaz, które unieczynnia tazobaktam. Gatunki zazwyczaj wrażliwe na preparat - bakterie tlenowe Gram-dodatnie: Enterococcus faecalis (tylko izolaty wrażliwe na ampicylinę lub penicylinę), Listeria monocytogenes, Staphylococcus aureus (tylko izolaty wrażliwe na metycylinę), Staphylococcus spp. koagulazo-ujemne (tylko izolaty wrażliwe na metycylinę), Streptococcus pyogenes (paciorkowce grypy A), Streptococcus agalactiae (paciorkowce grupy B); bakterie tlenowe Gram-ujemne: Citrobacter koseri, Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Proteus mirabilis; bakterie beztlenowe Gram-dodatnie: Clostridium spp., Eubacterium spp., beztlenowe ziarenkowce Gram-dodatnie (w tym Anaerococcus, Finegoldia, Parvimonas, Peptoniphilus oraz Peptostreptococcus spp.); bakterie beztlenowe Gram-ujemne: grupa Bacteroides fragilis, Fusobacterium spp., Porphyromonas spp., Prevotella spp. Bakterie, u których może wystąpić oporność nabyta: Enterococcus faecium, Streptococcus pneumoniae, grupa Streptococcus viridans, Acinetobacter baumannii, Citrobacter freundii, Enterobacter spp., Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Morganella morganii, Proteus vulgaris, Providencia spp., Pseudomonas aeruginosa, Serratia spp. Gatunki o oporności naturalnej: Corynebacterium jeikeium, Burkholderia cepacia, Legionella spp., Ochrobactrum anthropi, Stenotrophomonas maltophilia, Chlamydophila pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae. Zarówno piperacylina, jak i tazobaktam w ok. 30% wiążą się z białkami osocza. Lek dobrze przenika do tkanek i płynów ustrojowych, w tym do błony śluzowej jelit, pęcherzyka żółciowego, płuc, żółci i kości. Słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego, jeśli nie występuje stan zapalny. Piperacylina jest przekształcana do metabolitu dietylowego o słabszej aktywności mikrobiologicznej. Tazobaktam metabolizowany jest do metabolitu, niewykazującego aktywności mikrobiologicznej. Piperacylina i tazobaktam są wydalane przez nerki w wyniku przesączania kłębuszkowego i wydzielania kanalikowego. Piperacylina jest szybko wydalana w postaci niezmienionej, 68% dawki pojawia się w moczu. Tazobaktam i jego metabolit są wydalane głównie przez nerki, przy czym 80% dawki wydala się w postaci niezmienionej, a reszta jako metabolit. Piperacylina, tazobaktam i dietylowy metabolit piperacyliny są również wydzielane do żółci. T_0,5 piperacyliny z tazobaktamem w fazie eliminacji wynosi 0,7-1,2 h.

Dorośli i młodzież: ciężkie zapalenie płuc (w tym szpitalne zapalenie płuc oraz zapalenie płuc związane ze stosowaniem respiratora); powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek); powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej; powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich (w tym zakażenia stopy cukrzycowej); leczenie pacjentów z bakteriemią, która przebiega w powiązaniu z zakażeniami wymienionymi powyżej lub podejrzewa się, że przebiega w powiązaniu z tymi zakażeniami. Lek można stosować w leczeniu pacjentów z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym. Nie zaleca się stosowania u dorosłych pacjentów w leczeniu bakteriemii wywołanej przez szczepy E. coli i K. pneumoniae (niewrażliwe na ceftriakson), wytwarzające β-laktamazy o rozszerzonym spektrum substratowym (ESBL). Dzieci w wieku od 2 do 12 lat: powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej. Lek można stosować w leczeniu dzieci z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące odpowiedniego stosowania środków przeciwbakteryjnych.

Nadwrażliwość na substancje czynne, inne penicyliny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stwierdzona w wywiadzie ostra, ciężka reakcja nadwrażliwości na jakikolwiek antybiotyk β-laktamowy (np. cefalosporyna, monobaktam, karbapenem).

Piperacylinę z tazobaktamem można stosować w okresie ciąży tylko wtedy, gdy jest to jednoznacznie wskazane, tj. jeśli spodziewana korzyść przewyższa ryzyko dla kobiety ciężarnej i dla płodu. Piperacylina i tazobaktam przenikają przez łożysko. Piperacylina przenika w małych ilościach do mleka ludzkiego. U kobiet karmiących piersią lek można stosować tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści przewyższają ryzyko dla kobiety i dziecka. Badania płodności u szczurów nie wykazały wpływu na płodność ani na kojarzenie się w pary po podaniu dootrzewnowym tazobaktamu lub skojarzenia piperacyliny z tazobaktamem.

Dożylnie. Dorośli i młodzież: w ciężkim zapaleniu płuc oraz u pacjentów z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym - 4 g + 0,5 g co 6 h (ten sposób dawkowania można również zastosować u pacjentów z innymi szczególnie ciężkimi wskazanymi zakażeniami); w powikłanych zakażeniach dróg moczowych (w tym w odmiedniczkowym zapaleniu nerek), powikłanych zakażeniach w obrębie jamy brzusznej, zakażeniach skóry i tkanek miękkich (w tym w zakażeniach stopy cukrzycowej) - 4 g + 0,5 g co 8 h. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u dorosłych pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz u osób w podeszłym wieku (z prawidłową czynnością nerek lub u których klirens kreatyniny wynosi >40 ml/min). U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę leku należy dostosować do klirensu kreatyniny - CCr (każdego pacjenta należy ściśle obserwować w kierunku wystąpienia objawów toksyczności leku; wielkość dawek i przerwy pomiędzy kolejnymi dawkami należy dostosowywać indywidualnie): CCr >40 ml/min - nie ma konieczności modyfikacji dawki; CCr 20-40 ml/min – maksymalna zalecana dawka to 4 g + 0,5 g co 8 h; CCr <20 ml/min - maksymalna zalecana dawka to 4 g + 0,5 g co 12 h; u pacjentów hemodializowanych należy podać dodatkową dawkę 2 g + 0,25 g po każdej dializie, gdyż hemodializa powoduje usunięcie 30-50% dawki piperacyliny w ciągu 4 h. Dzieci w wieku od 2 do 12 lat: w powikłanych zakażeniach w obrębie jamy brzusznej - 100 mg piperacyliny i 12,5 mg tazobaktamu/kg mc. co 8 h; u dzieci z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym - 80 mg piperacyliny i 10 mg tazobaktamu/kg mc. co 6 h. Nie należy przekroczyć maksymalnej dawki 4 g + 0,5 g w ciągu 30 min. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci w wieku 0-2 lat. Szczególne grupy pacjentów. U dzieci z zaburzeniami czynności nerek dawkę leku należy dostosować do klirensu kreatyniny (każdego pacjenta należy ściśle obserwować, czy nie występują objawy toksyczności leku; należy odpowiednio dostosować dawkę leku i przerwy pomiędzy dawkami): CCr >50 ml/min - modyfikacja dawki nie jest konieczna; CCr ≤50 ml/min - 70 mg piperacyliny i 8,75 mg tazobaktamu/kg mc co 8 h; dzieciom hemodializowanym należy podać dodatkową dawkę 40 mg piperacyliny i 5 mg tazobaktamu/kg mc. po każdej dializie. Długość leczenia. W większości wskazań długość leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Jednak długość leczenia należy określać w zależności od ciężkości zakażenia, patogenu oraz stanu klinicznego pacjenta i bakteriologicznego rozwoju choroby. Sposób podania. Lek podaje się w infuzji dożylnej trwającej 30 min.

Przed zastosowaniem piperacyliny z tazobaktamem do leczenia danego pacjenta należy wziąć pod uwagę zasadność zastosowania półsyntetycznej penicyliny o szerokim spektrum działania, w oparciu o takie czynniki, jak ciężkość zakażenia oraz rozpowszechnienie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem należy zebrać dokładny wywiad, dotyczący występowania u pacjenta w przeszłości reakcji nadwrażliwości na penicyliny, inne antybiotyki beta-laktamowe (np. cefalosporyny, monobaktamy lub karbapenemy) i inne alergeny. U pacjentów leczonych penicylinami, w tym piperacyliną z tazobaktamem, opisywano ciężkie reakcje nadwrażliwości (anafilaktyczne lub anafilaktoidalne, w tym wstrząs), niekiedy zakończone zgonem. Reakcje te występują częściej u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie nadwrażliwością na wiele alergenów. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości, należy odstawić antybiotyk, może być konieczne podanie adrenaliny lub podjęcie innego postępowania ratunkowego. Lek może powodować ciężkie reakcje skórne, takie jak zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi oraz ostra uogólniona osutka krostkowa. Jeśli u pacjenta wystąpi wysypka, należy ją uważnie obserwować, a jeśli nastąpi jej zaostrzenie należy przerwać stosowanie leku. Jeśli u pacjenta występuje ciężka, długo utrzymująca się biegunka, należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia wywołanego przez antybiotyk i zagrażającego życiu rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy. Objawy rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy mogą wystąpić podczas lub po zakończeniu leczenia antybiotykiem. Należy wówczas natychmiast przerwać stosowanie piperacyliny z tazobaktamem. Leczenie preparatem może powodować pojawienie się szczepów opornych, mogących wywołać nadkażenia. U niektórych pacjentów otrzymujących antybiotyki beta-laktamowe występowały krwawienia. Niekiedy występowały jednocześnie zmiany parametrów krzepnięcia krwi (czas krzepnięcia, agregacja płytek, czas protrombinowy). Częściej obserwowano to u pacjentów z niewydolnością nerek. W razie wystąpienia krwawienia, należy odstawić antybiotyk i rozpocząć odpowiednie postępowanie. U pacjentów leczonych piperacyliną z tazobaktamem notowano przypadki limfohistiocytozy hemofagocytarnej (HLH), często po leczeniu trwającym ponad 10 dni. Jest to zagrażający życiu zespół nieprawidłowej aktywacji immunologicznej, odznaczający się występowaniem takich klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych, jak nasilone zapalenie uogólnione (np. gorączka, hepatosplenomegalia, hipertriglicerydemia, hipofibrynogenemia, duże stężenie ferrytyny w surowicy, cytopenia i hemofagocytoza). Jeśli u pacjenta wystąpią wczesne objawy nieprawidłowej aktywacji immunologicznej, należy niezwłocznie rozpocząć diagnozowanie. W razie ustalenia rozpoznania HLH, należy przerwać leczenie piperacyliną z tazobaktamem. Podczas leczenia, zwłaszcza długotrwałego, może wystąpić leukopenia i neutropenia. Z tego względu należy okresowo kontrolować czynność układu krwiotwórczego. Podczas podawania dużych dawek leku mogą wystąpić powikłania neurologiczne w postaci drgawek, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów ze zmniejszoną rezerwą potasu w organizmie oraz u pacjentów leczonych równocześnie innymi lekami zmniejszającymi stężenie potasu może wystąpić hipokaliemia, u tych pacjentów wskazane jest okresowe oznaczanie stężenia elektrolitów. Ze względu na możliwość działania nefrotoksycznego ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub u pacjentów hemodializowanych. Należy dostosować wielkości dawek podawanych dożylnie oraz przerwy pomiędzy kolejnymi dawkami do stopnia zaburzeń czynności nerek. Piperacylina z tazobaktamem powoduje opóźnioną regenerację nerek u ciężko chorych pacjentów. Jednoczesne stosowanie piperacyliny z tazobaktamem i wankomycyny może wiązać się ze zwiększoną częstością ostrego uszkodzenia nerek. Proszek do sporz. roztw. do inf. (2 g+0,25 g) zawiera 112 mg sodu na fiolkę, co odpowiada 5,6% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Proszek do sporz. roztw. do inf. (4 g+0,5 g) zawiera 224 mg sodu na fiolkę, co odpowiada 11,2% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli wystąpi którykolwiek z potencjalnie ciężkich objawów niepożądanych leku
Piperacillin/Tazobactam Kabi, należy natychmiast zgłosić się do lekarza.

Ciężkie działania niepożądane (występujące z częstością podaną w nawiasach) piperacyliny
z tazobaktamem to:
- ciężkie reakcje skórne [zespół Stevensa-Johnsona, pęcherzowe zapalenie skóry (częstość
  nieznana), złuszczające zapalenia skóry (częstość nieznana), toksyczne martwicze oddzielanie
  się naskórka (rzadko)], początkowo wyglądające jak zaczerwienione plamki o kształcie
  podobnym do tarczy lub okrągłe plamy, często z centralnie położonymi pęcherzami
  występujące na tułowiu; ponadto może wystąpić owrzodzenie ust, gardła, nosa, kończyn,
  narządów płciowych oraz zapalenie spojówek (zaczerwienienie i obrzęk oczu); wysypka może
  rozwijać się w rozległe pęcherze lub złuszczanie naskórka i może zagrażać życiu;
- ciężka, potencjalnie zagrażająca życiu reakcja alergiczna (reakcja polekowa z eozynofilią
  i objawami ogólnymi), która może obejmować skórę oraz, co ważniejsze, inne narządy
  znajdujące się pod skórą, takie jak nerki oraz wątrobę;
- choroba skóry (ostra uogólniona osutka krostkowa) wraz z towarzyszącą jej gorączką, która
  objawia się licznymi małymi pęcherzami wypełnionymi płynem, zlokalizowanymi na
  spuchniętej i zaczerwienionej dużej powierzchni skóry;
- obrzęk twarzy, ust, języka lub innych części ciała (częstość nieznana);
- zadyszka, świszczący oddech lub trudności w oddychaniu (częstość nieznana);
- ciężka wysypka lub pokrzywka (niezbyt często), świąd lub wysypka na skórze (często);
- żółte zabarwienie skóry lub białkówek oczu (częstość nieznana);
- uszkodzenie komórek krwi [objawy obejmują: niespodziewany brak tchu, czerwone lub
  brązowe zabarwienie moczu (częstość nieznana), krwawienie z nosa (rzadko) oraz niewielkie
  siniaki (częstość nieznana), znaczne zmniejszenie liczby białych krwinek (rzadko)];
- ciężka lub nieustępująca biegunka z gorączką lub osłabieniem (rzadko).

Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy
niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub innej osobie
z fachowego personelu medycznego.

Bardzo często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10
pacjentów):
- biegunka.

Często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):
- zakażenia drożdżakami;
- zmniejszenie liczby płytek krwi, zmniejszenie liczby czerwonych krwinek lub barwnika
  krwi/hemoglobiny, nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych (dodatni odczyn bezpośredni
  Coombsa), wydłużony czas krzepnięcia krwi (wydłużony czas częściowej tromboplastyny po
  aktywacji);
- zmniejszenie ilości białka we krwi;
- ból głowy, bezsenność;
- ból brzucha, wymioty, nudności, zaparcie, dolegliwości żołądkowe;
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi;
- wysypka na skórze, świąd;
- nieprawidłowe wyniki badań krwi określających czynność nerek;
- gorączka, reakcja w miejscu wstrzyknięcia.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100
pacjentów):
- zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia), wydłużony czas krzepnięcia krwi (wydłużony
  czas protrombinowy);
- zmniejszenie stężenia potasu we krwi, zmniejszenie stężenia cukru we krwi;
- napady drgawek obserwowane u pacjentów, którzy przyjmują wysokie dawki leku lub, u których
  występują problemy z nerkami;
- niskie ciśnienie krwi, zapalenie żył (uczucie nadmiernej wrażliwości na dotyk lub
  zaczerwienienie obszaru objętego stanem zapalnym), zaczerwienienie skóry;
- zwiększenie stężenia bilirubiny (produktu rozpadu barwnika krwi);
- reakcje skórne obejmujące zaczerwienienia, zmiany skórne, pokrzywkę;
- bóle stawów i mięśni;
- dreszcze.

Rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów):
- znaczne zmniejszenie liczby białych krwinek (agranulocytoza), krwawienia z nosa;
- ciężkie zapalenie jelita grubego, zapalenie błony śluzowej ust;
- oddzielanie się zewnętrznej warstwy skóry na całym ciele (toksyczne martwicze oddzielanie się
  naskórka).

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- znaczne zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, białych krwinek i płytek krwi
  (pancytopenia), zmniejszenie liczby białych krwinek (neutropenia), zmniejszenie liczby
  czerwonych krwinek ze względu na przedwczesne uszkodzenie lub degradację, niewielkie
  zasinienia, wydłużony czas krwawienia, zwiększenie liczby płytek krwi, zwiększenie liczby
  specyficznego rodzaju białych krwinek (eozynofilia);
- reakcja alergiczna i ciężka reakcja alergiczna;
- zapalenie wątroby, żółte zabarwienie skóry lub białkówek oczu;
- ciężka reakcja alergiczna dotycząca całego ciała, z wystąpieniem wysypki na skórze oraz na
  błonach śluzowych, pęcherzy i innych wykwitów skórnych (zespół Stevensa-Johnsona), ciężka
  reakcja alergiczna obejmująca skórę oraz inne narządy, takie jak nerki oraz wątrobę (reakcja
  polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi), liczne małe pęcherze wypełnione płynem,
  zlokalizowane na spuchniętej i zaczerwienionej dużej powierzchni skóry wraz z gorączką (ostra
  uogólniona osutka krostkowa), reakcje skórne z pęcherzami (pęcherzowe zapalenie skóry);
- osłabiona czynność nerek i problemy dotyczące nerek;
- choroba płuc, w której eozynofile (rodzaj białych krwinek) pojawiają się w płucach w coraz
  większej liczbie;
- ostra dezorientacja i stan splątania (majaczenie).

Podawanie piperacyliny wiązało się z częstszym występowaniem gorączki i wysypki u pacjentów
z mukowiscydozą.

Antybiotyki beta-laktamowe, w tym piperacylina z tazobaktamem, mogą prowadzić do wystąpienia
objawów encefalopatii i drgawek.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: +48 22 49 21 301
faks: +48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Piperacylina podana jednocześnie z wekuronium przedłuża czas trwania blokady nerwowo-mięśniowej, wywołanej przez wekuronium. Można oczekiwać, że wskutek podobnego mechanizmu działania, blokada nerwowo-mięśniowa powodowana przez jakikolwiek niedepolaryzujący lek zwiotczający mięśnie, może być przedłużona w obecności piperacyliny. Podczas równoczesnego podawania heparyny, doustnych leków przeciwzakrzepowych i innych substancji mogących wpływać na proces krzepnięcia krwi, w tym na czynność płytek, należy częściej niż zazwyczaj określać parametry krzepliwości i regularnie je monitorować. Piperacylina może zmniejszać wydalanie metotreksatu, dlatego należy monitorować stężenie metotreksatu w surowicy krwi w celu uniknięcia wystąpienia jego toksyczności. Równoczesne podawanie probenecydu i piperacyliny z tazobaktamem przedłuża okres półtrwania i zmniejsza klirens nerkowy zarówno piperacyliny, jak i tazobaktamu; jednak maksymalne stężenia obu substancji w osoczu nie ulegają zmianie. Piperacylina, podawana w monoterapii lub w skojarzeniu z tazobaktamem, nie spowodowała znaczącej zmiany farmakokinetyki tobramycyny u pacjentów z prawidłową czynnością nerek ani u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Podawanie tobramycyny nie spowodowało znaczącej zmiany farmakokinetyki piperacyliny, tazobaktamu ani metabolitu M1. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek obserwowano unieczynnianie tobramycyny i gentamycyny przez piperacylinę. Badania wykazały zwiększoną częstość występowania ostrego uszkodzenia nerek u pacjentów, którym jednocześnie podawano piperacyklinę i tazobaktam razem z wankomycyną w porównaniu do pacjentów otrzymujących samą wankomycynę. W niektórych badaniach odnotowano, że interakcja ta była zależna od dawki wankomycyny. Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych między piperacyliną z tazobaktamem a wankomycyną. Niezgodności farmaceutyczne. Nie mieszać preparatu z innymi lekami, oprócz tych wymienionych w Charakterystyce Produktu Leczniczego. Jeżeli piperacylinę z tazobaktamem podaje się równocześnie z innym antybiotykiem (np. aminoglikozydem), to leki te należy podawać oddzielnie. Mieszanie piperacyliny i tazobaktamu z aminoglikozydem in vitro może powodować znaczną inaktywację aminoglikozydu. Nie należy mieszać piperaciliny i tazobaktamu z innymi lekami w strzykawce ani w pojemniku do infuzji, gdyż nie ustalono zgodności. Piperacilinę z tazobaktamem należy podawać w oddzielnym zestawie do infuzji, chyba że potwierdzono zgodność farmaceutyczną z innymi lekami. Ze względu na niestabilność chemiczną, piperaciliny z tazobaktamem nie należy stosować z roztworami zawierającymi wodorowęglan sodu. Roztwór Ringera z mleczanami (roztwór Hartmanna) jest niezgodny farmaceutycznie z połączeniem piperacyliny z tazobaktamem. Piperaciliny z tazobaktamem nie należy dodawać do preparatów krwiopochodnych ani hydrolizatów albumin.

Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 134
02-305 Warszawa
22-345-67-89
[email protected]
www.fresenius-kabi.com/pl/