Średnia cena:83,11 zł
1
Item 1 of 1
Pneumovax 23 roztwór do wstrzykiwań
Pneumococcal vaccine
tylko na receptę
163,02 zł
Średnia cena w aptekach stacjonarnych
Opis
1. Co to jest PNEUMOVAX 23 i w jakim celu się go stosuje
PNEUMOVAX 23 dostępny jest w fiolce zawierającej 0,5 ml szczepionki.
PNEUMOVAX 23 jest przeznaczony do stosowania u dzieci (w wieku 2 lat i starszych) i osób
dorosłych w celu zapobiegania zakażeniom wywoływanym przez Streptococcus pneumoniae.
Szczepienie zalecane jest u następujących osób:
Osoby z prawidłową czynnością układu odpornościowego
- osoby w wieku powyżej 50 lat;
- osoby w wieku 2 lat i starsze z przewlekłą chorobą serca i naczyń (w tym z zastoinową
niewydolnością serca oraz kardiomiopatią), przewlekłą chorobą układu oddechowego (w tym
z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc i rozedmą płuc) lub osoby chore na cukrzycę;
- osoby w wieku 2 lat i starsze z przewlekłym schorzeniem wątroby (w tym z marskością) oraz
uzależnione od alkoholu, osoby z ryzykiem wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego;
- osoby w wieku 2 lat i starsze z wrodzonym brakiem śledziony lub jej dysfunkcją (w tym osoby
z anemią sierpowatą oraz osoby po splenektomii);
- osoby w wieku 2 lat i starsze przebywające w określonym środowisku lub grupie społecznej,
np. w domach opieki społecznej.
Osoby z zaburzoną czynnością układu odpornościowego
- osoby w wieku 2 lat i starsze, w tym osoby zakażone wirusem HIV, osoby z białaczką,
chłoniakiem, chorobą Hodgkina, szpiczakiem mnogim, uogólnioną chorobą nowotworową,
przewlekłą niewydolnością nerek lub zespołem nefrotycznym; osoby poddawane chemioterapii
immunosupresyjnej (w tym osoby leczone kortykosteroidami); osoby po przeszczepieniu
narządu lub przeszczepieniu szpiku kostnego.
Pneumokoki wywołują infekcje płuc (głównie zapalenie płuc), błon ochraniających mózg i rdzeń
kręgowy (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych) oraz krwi (bakteriemia lub posocznica).
PNEUMOVAX 23 chroni wyłącznie przed infekcjami wywoływanymi przez te serotypy
pneumokoków, których antygeny zawarte są w szczepionce. Szczepionka zawiera antygeny
23 serotypów, które są przyczyną największej liczby zakażeń wywoływanych przez pneumokoki
(około 9 na 10).
Podanie szczepionki zarówno u dzieci, jak i u dorosłych powoduje powstawanie w organizmie
przeciwciał, które chronią przed zakażeniem pneumokokowym.
Zakażenia pneumokokowe występują na całym świecie, nie zależą od wieku pacjenta, a najczęściej
dotyczą:
- osób w podeszłym wieku;
- osób, którym usunięto śledzionę lub u których śledziona nie funkcjonuje prawidłowo;
- osób z obniżoną odpornością na choroby zakaźne, będącą wynikiem długotrwałej choroby lub
infekcji (np. określonych typów nowotworów, infekcji HIV, choroby serca, płuc, nerek,
wątroby lub cukrzycy);
- osób z obniżoną odpornością na choroby zakaźne, będącą wynikiem leczenia stosowanego
w innych schorzeniach (np. w chorobach nowotworowych lub związaną z przeszczepieniem
narządów lub przeszczepieniem szpiku kostnego).
Pneumokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych może wystąpić po urazie lub złamaniu
w obrębie czaszki oraz rzadko, po niektórych operacjach. Szczepionka PNEUMOVAX 23 może nie
ochronić przed wszystkimi zakażeniami powstałymi w takich okolicznościach.
Szczepionka PNEUMOVAX 23 nie chroni przed łagodniejszymi infekcjami występującymi w obrębie
układu oddechowego (np. w obrębie zatok lub uszu).
PNEUMOVAX 23 dostępny jest w fiolce zawierającej 0,5 ml szczepionki.
PNEUMOVAX 23 jest przeznaczony do stosowania u dzieci (w wieku 2 lat i starszych) i osób
dorosłych w celu zapobiegania zakażeniom wywoływanym przez Streptococcus pneumoniae.
Szczepienie zalecane jest u następujących osób:
Osoby z prawidłową czynnością układu odpornościowego
- osoby w wieku powyżej 50 lat;
- osoby w wieku 2 lat i starsze z przewlekłą chorobą serca i naczyń (w tym z zastoinową
niewydolnością serca oraz kardiomiopatią), przewlekłą chorobą układu oddechowego (w tym
z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc i rozedmą płuc) lub osoby chore na cukrzycę;
- osoby w wieku 2 lat i starsze z przewlekłym schorzeniem wątroby (w tym z marskością) oraz
uzależnione od alkoholu, osoby z ryzykiem wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego;
- osoby w wieku 2 lat i starsze z wrodzonym brakiem śledziony lub jej dysfunkcją (w tym osoby
z anemią sierpowatą oraz osoby po splenektomii);
- osoby w wieku 2 lat i starsze przebywające w określonym środowisku lub grupie społecznej,
np. w domach opieki społecznej.
Osoby z zaburzoną czynnością układu odpornościowego
- osoby w wieku 2 lat i starsze, w tym osoby zakażone wirusem HIV, osoby z białaczką,
chłoniakiem, chorobą Hodgkina, szpiczakiem mnogim, uogólnioną chorobą nowotworową,
przewlekłą niewydolnością nerek lub zespołem nefrotycznym; osoby poddawane chemioterapii
immunosupresyjnej (w tym osoby leczone kortykosteroidami); osoby po przeszczepieniu
narządu lub przeszczepieniu szpiku kostnego.
Pneumokoki wywołują infekcje płuc (głównie zapalenie płuc), błon ochraniających mózg i rdzeń
kręgowy (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych) oraz krwi (bakteriemia lub posocznica).
PNEUMOVAX 23 chroni wyłącznie przed infekcjami wywoływanymi przez te serotypy
pneumokoków, których antygeny zawarte są w szczepionce. Szczepionka zawiera antygeny
23 serotypów, które są przyczyną największej liczby zakażeń wywoływanych przez pneumokoki
(około 9 na 10).
Podanie szczepionki zarówno u dzieci, jak i u dorosłych powoduje powstawanie w organizmie
przeciwciał, które chronią przed zakażeniem pneumokokowym.
Zakażenia pneumokokowe występują na całym świecie, nie zależą od wieku pacjenta, a najczęściej
dotyczą:
- osób w podeszłym wieku;
- osób, którym usunięto śledzionę lub u których śledziona nie funkcjonuje prawidłowo;
- osób z obniżoną odpornością na choroby zakaźne, będącą wynikiem długotrwałej choroby lub
infekcji (np. określonych typów nowotworów, infekcji HIV, choroby serca, płuc, nerek,
wątroby lub cukrzycy);
- osób z obniżoną odpornością na choroby zakaźne, będącą wynikiem leczenia stosowanego
w innych schorzeniach (np. w chorobach nowotworowych lub związaną z przeszczepieniem
narządów lub przeszczepieniem szpiku kostnego).
Pneumokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych może wystąpić po urazie lub złamaniu
w obrębie czaszki oraz rzadko, po niektórych operacjach. Szczepionka PNEUMOVAX 23 może nie
ochronić przed wszystkimi zakażeniami powstałymi w takich okolicznościach.
Szczepionka PNEUMOVAX 23 nie chroni przed łagodniejszymi infekcjami występującymi w obrębie
układu oddechowego (np. w obrębie zatok lub uszu).
Skład
1 dawka (0,5 ml) szczepionki zawiera po 25 μg polisacharydu otoczkowego każdego z 23 serotypów Streptococcus pneumoniae: 1, 2, 3, 4, 5, 6B, 7F, 8, 9N, 9V, 10A, 11A, 12F, 14, 15B, 17F, 18C, 19F, 19A, 20, 22F, 23F, 33F. Szczepionka zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jednostkę dawkowania.
Działanie
Szczepionka przeciw pneumokokom. Szczepionka przygotowywana jest z oczyszczonych polisacharydów otoczkowych pochodzących z 23 serotypów Streptococcus pneumoniae, odpowiedzialnych za około 90% chorób wywoływanych przez pneumokoki. Szczepionka zawiera następujące polisacharydy otoczkowe: 1, 2, 3, 4, 5, 6B, 7F, 8, 9N, 9V, 10A, 11A, 12F, 14, 15B, 17F, 18C, 19F, 19A, 20, 22F, 23F, 33F. Porównanie miana przeciwciał uzyskanego po szczepieniu z mianem sprzed szczepienia lub z kontrolną surowicą niezawierającą przeciwciał wskazuje, że szczepionka jest immunogenna dla każdego z zawartych w niej 23 serotypów otoczkowych. U większości pacjentów (90-95%) po szczepieniu obecne są przeciwciała przeciw większości lub przeciw wszystkim z 23 antygenów. Ochronny poziom swoistych przeciwciał przeciw antygenom otoczek wielocukrowych pojawia się zazwyczaj do 3 tyg. po szczepieniu, jednak nie wiadomo jak długo utrzymuje się zabezpieczające miano przeciwciał.
Wskazania
Czynne uodpornianie przeciw zakażeniom wywoływanym przez pneumokoki, u dzieci w wieku 2 lat i starszych, młodzieży oraz dorosłych. Osoby z prawidłową czynnością układu odpornościowego: osoby w wieku powyżej 50 lat; osoby w wieku ≥2 lat z przewlekłą chorobą serca i naczyń (w tym z zastoinową niewydolnością serca oraz kardiomiopatią), przewlekłą chorobą układu oddechowego (w tym z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc i rozedmą płuc) lub osoby chore na cukrzycę; osoby w wieku ≥2 lat z przewlekłym schorzeniem wątroby (w tym z marskością) oraz uzależnione od alkoholu, osoby z wyciekiem płynu mózgowo-rdzeniowego; osoby w wieku ≥2 lat z wrodzonym brakiem śledziony lub jej dysfunkcją (w tym osoby z anemią sierpowatą oraz osoby po splenektomii); osoby w wieku ≥2 lat przebywające w określonym środowisku lub grupie społecznej, np. w domach opieki społecznej. Osoby z zaburzoną czynnością układu odpornościowego: w wieku ≥2 lat, w tym osoby zakażone wirusem HIV, osoby z białaczką, chłoniakiem, chorobą Hodgkina, szpiczakiem mnogim, uogólnioną chorobą nowotworową, przewlekłą niewydolnością nerek lub zespołem nefrotycznym; osoby poddawane chemioterapii immunosupresyjnej (w tym osoby leczone kortykosteroidami); osoby po przeszczepieniu narządu lub przeszczepieniu szpiku kostnego.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Ciąża i karmienie piersią
Szczepionka może być podana kobiecie ciężarnej wyłącznie, gdy jest to konieczne - potencjalna korzyść wynikająca z podania szczepionki kobiecie będącej w ciąży musi uzasadniać ewentualne ryzyko dla płodu. Należy zachować ostrożność podając szczepionkę kobiecie karmiącej piersią.
Dawkowanie
Podskórnie lub domięśniowo. Szczepienie pierwotne: dawka 0,5 ml szczepionki. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności szczepionki u dzieci w wieku poniżej 2 lat, u których odpowiedź immunologiczna na szczepienie może być obniżona. Powtórne szczepienie dorosłych i dzieci: dawka 0,5 ml szczepionki. Ze względu na podwyższone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, powtórne szczepienie w odstępie krótszym niż 3 lata nie jest zalecane; powtórne podanie szczepionki z zachowaniem dłuższego niż 3 lata odstępu pomiędzy kolejnymi dawkami jest zazwyczaj dobrze tolerowane. Powtórne szczepienie jest zalecane u osób w wieku podeszłym, u których istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia śmiertelnej choroby pneumokokowej, a szczepienie przeciw zakażeniom pneumokokowym wykonano u nich co najmniej 3 lata wcześniej oraz u osób u których zachodzi szybki spadek poziomu przeciwciał przeciw pneumokokom. Należy również rozważyć wykonanie powtórnego szczepienia po 3 latach u dzieci w wieku 10 lat lub młodszych, u których istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia zakażenia pneumokokowego (np. dzieci z zespołem nerczycowym lub anemią sierpowatą). Dawkowanie w specjalnych przypadkach: zalecane jest podanie szczepionki co najmniej 2 tyg. przed planowaną splenektomią (zabieg usunięcia śledziony) lub rozpoczęciem chemioterapii bądź innego leczenia immunosupresyjnego. Należy unikać szczepienia podczas chemioterapii lub radioterapii - odpowiedź immunologiczna na szczepienie po zakończeniu chemioterapii i (lub) radioterapii chorób nowotworowych może być obniżona i może nie zabezpieczać przed zachorowaniem. Odzyskanie zdolności organizmu do pełnej odpowiedzi immunologicznej na szczepienie może trwać 2 lata lub dłużej, w zależności od stopnia immunosupresji wynikającej z choroby i jej leczenia, w związku z tym szczepienie powinno być wykonywane nie wcześniej niż 3 mies. po zakończeniu leczenia immunosupresyjnego; dłuższy odstęp powinien być zachowany u pacjentów, u których terapia była nasilona lub została przedłużona. Po podaniu szczepionki nie należy przerywać wymaganego profilaktycznego podawania antybiotyków przeciw pneumokokom, co więcej, u pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka pod względem wystąpienia ciężkiej infekcji pneumokokowej (np. osoby z wrodzonym brakiem śledziony lub osoby otrzymujące terapię immunosupresyjną, niezależnie od wskazania) należy zastosować wczesną terapię antybiotykową w przypadku nagłego pojawienia się poważnej choroby przebiegającej z gorączką. Pacjenci z zakażeniem wirusem HIV (przebiegającym bezobjawowo lub objawowo) powinni zostać zaszczepieni jak najszybciej po potwierdzeniu diagnozy. Sposób podania. Nie wstrzykiwać dożylnie ani śródskórnie. Należy podać pojedynczą dawkę 0,5 ml szczepionki podskórnie lub domięśniowo (najlepiej w mięsień naramienny lub w okolicę boczną połowy wysokości uda), zachowując przy tym odpowiednie środki ostrożności w celu uniknięcia podania donaczyniowego. Każdemu pacjentowi należy podawać szczepionkę przy użyciu jałowej igły i strzykawki jednorazowego użytku w celu uniknięcia przenoszenia czynników zakaźnych z jednej osoby na drugą.
Środki ostrożności
Szczepienie należy odroczyć w przypadku jakiejkolwiek znaczącej choroby przebiegającej z gorączką, innej istniejącej infekcji lub w przypadku gdy odpowiedź układowa może wiązać się z istotnym ryzykiem, jednak nie dotyczy to sytuacji, w których odłożenie szczepienia może stanowić większe zagrożenie niż jego wykonanie. Nie wolno podawać dożylnie. Należy zachować ostrożność i upewnić się, że igła nie znajduje się w naczyniu krwionośnym. Nie należy podawać szczepionki śródskórnie, ponieważ takie podanie wiąże się z nasilonymi reakcjami miejscowymi. W przypadku stosowania szczepionki u pacjentów poddawanych leczeniu immunosupresyjnemu, spodziewana odpowiedź immunologiczna może nie zostać osiągnięta i potencjalnie w przyszłości może wystąpić osłabienie odpowiedzi na antygen pneumokokowy. Po chemioterapii, radioterapii lub po leczeniu immunosupresyjnym, odpowiedź immunologiczna na szczepienie jest obniżona. Czas do odzyskania prawidłowej odpowiedzi immunologicznej jest różny, w zależności od choroby i stosowanego leczenia; znaczącą poprawę odpowiedzi immunologicznej na szczepienie obserwowano u niektórych pacjentów po dwóch latach od zakończenia chemioterapii lub innego leczenia immunosupresyjnego (z radioterapią lub bez), szczególnie gdy odstęp pomiędzy zakończeniem leczenia, a podaniem szczepionki był dłuższy. Należy zabezpieczyć niezbędne leki, w tym epinefryna (adrenalina), na wypadek wystąpienia nagłej reakcji anafilaktycznej. Po podaniu szczepionki nie należy przerywać wymaganego profilaktycznego podawania antybiotyków przeciw pneumokokom. Szczepionka przeciw zakażeniom pneumokokowym może nie być skuteczna w zapobieganiu infekcjom powstałym na skutek złamania podstawy czaszki lub w wyniku kontaktu płynu mózgowo-rdzeniowego ze środowiskiem zewnętrznym. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jednostkę dawkowania, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.
Działania niepożądane
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeżeli po podaniu szczepionki wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, należy natychmiast
powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ objawy te mogą świadczyć o wystąpieniu reakcji alergicznej
lub innych poważnych działań niepożądanych:
- trudności w oddychaniu
- świszczący oddech
- zaczerwienienie
- wysypka.
Istnieje ryzyko wystąpienia poważnych, rzadkich reakcji alergicznych po każdym szczepieniu. Mogą
one obejmować trudności w oddychaniu, sine zabarwienie warg lub języka, niskie ciśnienie krwi
(powodujące zawroty głowy) oraz zasłabnięcie. Reakcje te, jeśli wystąpią, zazwyczaj pojawiają się tuż
po podaniu szczepionki, gdy pacjent przebywa jeszcze pod opieką lekarza. Jeżeli jednak którykolwiek
z wymienionych objawów wystąpi po opuszczeniu gabinetu, należy natychmiast zgłosić się
do lekarza.
Możliwe jest wystąpienie innych objawów reakcji alergicznej. Obejmują one objawy takie,
jak gorączka i ogólne złe samopoczucie połączone z bólem lub nawet stanem zapalnym i obrzękiem
w obrębie stawów, bólem mięśni, obrzękiem twarzy i szyi, pokrzywką i wysypką. Jeżeli wystąpi
którykolwiek z wymienionych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem,
na wypadek konieczności zastosowania odpowiedniego leczenia.
Bardzo często występującymi objawami (u około 1 na 10 osób szczepionych) jest bolesność,
zaczerwienienie, zwiększona ciepłota, obrzęk, stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia i podwyższona
temperatura. Opisane reakcje występują częściej po podaniu drugiej dawki szczepionki, niż po
pierwszej dawce.
Działania niepożądane obserwowane podczas badań klinicznych i po wprowadzeniu szczepionki
do obrotu obejmują:
- uczucie zmęczenia lub osłabienia;
- dreszcze;
- nudności, wymioty;
- powiększenie węzłów chłonnych i (lub) stan zapalny;
- spadek liczby płytek krwi u osób, u których przed szczepieniem liczba płytek krwi była
obniżona w wyniku samoistnej plamicy małopłytkowej, powodującej zwiększone ryzyko
występowania krwawienia i siniaków; w przypadku zaobserwowania częstszego występowania
siniaków lub krwawień, należy natychmiast poinformować lekarza, na wypadek konieczności
zastosowania odpowiedniego leczenia;
- ból głowy, zmieniona wrażliwość skóry lub uczucie mrowienia, drętwienie i osłabienie kończyn
(w tym zespół Guillain-Barré). Należy poinformować lekarza w przypadku zauważenia
problemów z czuciem lub poruszaniem się.
W okresie po wprowadzeniu szczepionki do obrotu, rzadko zgłaszano występowanie znacznego
obrzęku kończyny, w którą podano szczepionkę.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al.
Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona
internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania szczepionki.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeżeli po podaniu szczepionki wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, należy natychmiast
powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ objawy te mogą świadczyć o wystąpieniu reakcji alergicznej
lub innych poważnych działań niepożądanych:
- trudności w oddychaniu
- świszczący oddech
- zaczerwienienie
- wysypka.
Istnieje ryzyko wystąpienia poważnych, rzadkich reakcji alergicznych po każdym szczepieniu. Mogą
one obejmować trudności w oddychaniu, sine zabarwienie warg lub języka, niskie ciśnienie krwi
(powodujące zawroty głowy) oraz zasłabnięcie. Reakcje te, jeśli wystąpią, zazwyczaj pojawiają się tuż
po podaniu szczepionki, gdy pacjent przebywa jeszcze pod opieką lekarza. Jeżeli jednak którykolwiek
z wymienionych objawów wystąpi po opuszczeniu gabinetu, należy natychmiast zgłosić się
do lekarza.
Możliwe jest wystąpienie innych objawów reakcji alergicznej. Obejmują one objawy takie,
jak gorączka i ogólne złe samopoczucie połączone z bólem lub nawet stanem zapalnym i obrzękiem
w obrębie stawów, bólem mięśni, obrzękiem twarzy i szyi, pokrzywką i wysypką. Jeżeli wystąpi
którykolwiek z wymienionych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem,
na wypadek konieczności zastosowania odpowiedniego leczenia.
Bardzo często występującymi objawami (u około 1 na 10 osób szczepionych) jest bolesność,
zaczerwienienie, zwiększona ciepłota, obrzęk, stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia i podwyższona
temperatura. Opisane reakcje występują częściej po podaniu drugiej dawki szczepionki, niż po
pierwszej dawce.
Działania niepożądane obserwowane podczas badań klinicznych i po wprowadzeniu szczepionki
do obrotu obejmują:
- uczucie zmęczenia lub osłabienia;
- dreszcze;
- nudności, wymioty;
- powiększenie węzłów chłonnych i (lub) stan zapalny;
- spadek liczby płytek krwi u osób, u których przed szczepieniem liczba płytek krwi była
obniżona w wyniku samoistnej plamicy małopłytkowej, powodującej zwiększone ryzyko
występowania krwawienia i siniaków; w przypadku zaobserwowania częstszego występowania
siniaków lub krwawień, należy natychmiast poinformować lekarza, na wypadek konieczności
zastosowania odpowiedniego leczenia;
- ból głowy, zmieniona wrażliwość skóry lub uczucie mrowienia, drętwienie i osłabienie kończyn
(w tym zespół Guillain-Barré). Należy poinformować lekarza w przypadku zauważenia
problemów z czuciem lub poruszaniem się.
W okresie po wprowadzeniu szczepionki do obrotu, rzadko zgłaszano występowanie znacznego
obrzęku kończyny, w którą podano szczepionkę.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al.
Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona
internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania szczepionki.
Interakcje
Szczepionkę przeciw zakażeniom pneumokokowym można stosować jednocześnie ze szczepionką przeciw grypie, pod warunkiem zastosowania osobnych strzykawek i różnych miejsc wstrzyknięcia. Jednoczesne podawanie szczepionki Pneumovax 23 ze szczepionką Zostavax powodowało zmniejszenie immunogenności szczepionki Zostavax w małym badaniu klinicznym. Jednakże dane zebrane w dużym badaniu obserwacyjnym nie wskazują na zwiększone ryzyko rozwoju półpaśca po jednoczesnym podaniu obu szczepionek.
Podmiot odpowiedzialny
Dodaj do koszyka
Średnia cena:18,60 zł1
Średnia cena:47,16 zł1
Cena online:259,06 zł1
Średnia cena:19,68 zł1
Średnia cena:45,91 zł1
Item 1 of 6
Zadbaj o zdrowie
Zobacz więcej artykułów
Trawienie i wątroba
Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesteroluZaburzenia lipidowe są głównym czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Mimo szeroko dostępnej edukacji zdrowotnej oraz różnorodności terapii obniżających poziom lipidów, skuteczność wykrywania i leczenia dyslipidemii w Polsce pozostaje niewystarczająca. Czy istnieją naturalne sposoby na walkę z dyslipidemią? W naszym artykule przyjrzymy się trzem roślinnym ekstraktom i ich oddziaływaniu na gospodarkę lipidową. Pierwszym z nich jest ekstrakt z bergamoty, drugim – monakolina K, pozyskiwana z czerwonego fermentowanego ryżu, a trzecim – wyciąg polikosanolowy, będący mieszaniną alkoholi alifatycznych pozyskiwanych z trzciny cukrowej. Zachęcamy do zapoznania się z naszym artykułem, aby dowiedzieć się, czy warto sięgać po te naturalne rozwiązania.
Czytaj dalej