Polstigminum 0,5 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

Neostigmine methilsulphate

tylko na receptę
Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. Co to jest lek Polstigminum i w jakim celu się go stosuje

Polstigminum, 0,5 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań zawiera jako substancję czynną neostygminy
metylosiarczan, który zwiększa aktywność układu przywspółczulnego (podukład autonomicznego
układu nerwowego kierujący czynnościami organizmu nie podlegającymi naszej woli, głównie
odpowiedzialny za odpoczynek organizmu i poprawę trawienia), powoduje skurcz mięśni gładkich,
zwiększa perystaltykę jelit, zwęża źrenice, wzmaga wydzielanie śliny, poprawia napięcie
i kurczliwość mięśni szkieletowych.

Wskazania do stosowania:
- leczenie objawowe nużliwości mięśni (osłabienia i zmęczenia mięśni o nieznanej przyczynie)
w przypadku, gdy nie można zastosować doustnej postaci leku;
- zapobieganie i leczenie niedrożności pooperacyjnej przewodu pokarmowego i pooperacyjnego
zatrzymania moczu, po wcześniejszym wykluczeniu przyczyn mechanicznych tych stanów
patologicznych;
- odwracanie zablokowanego przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego, które spowodowało
zwiotczenie mięśni szkieletowych, po zastosowaniu tzw. niedepolaryzujących leków zwiotczających.

Skład

1 ampułka (1 ml) zawiera 0,5 mg metylosiarczanu neostygminy.

Działanie

Lek parasympatykomimetyczny. Hamuje hydrolizę acetylocholiny poprzez konkurowanie z nią o miejsce wiązania w cząsteczce esterazy cholinowej. W wyniku tej blokady dochodzi do zmniejszenia rozkładu acetylocholiny i do zwiększenia jej stężenia w złączu nerwowo-mięśniowym. Zwiększone stężenie acetylocholiny nasila przewodzenie w złączu nerwowo-mięśniowym, a także w synapsach układu parasympatycznego, również w OUN. Po podaniu domięśniowym szybko się wchłania. Słabo przenika do ośrodkowego układu nerwowego. Cmax obserwuje się po ok. 30 min od podania. T0,5 wynosi 51-90 min przy podaniu domięśniowym i 47-60 min przy podaniu dożylnym. Początek działania pojawia się zwykle po 20-30 min i trwa 2,5-4 h. Z białkami osocza wiąże się w ok. 15-25%. Metabolizm odbywa się w osoczu, gdzie neostygmina hydrolizowana jest przez esterazę cholinową oraz w wątrobie z udziałem enzymów mikrosomalnych. W ok. 80 % wydalana jest z moczem w ciągu 24 h, w ok. 50% jako postać niezmieniona, a w ok. 30% w postaci metabolitów. U pacjentów z niewydolnością nerek i u dzieci T0,5 wydłuża się, jednak nie ma to wpływu na czas działania leku na płytkę nerwowo-mięśniową.

Wskazania

Leczenie objawowe nużliwości mięśni, w przypadku gdy nie można zastosować doustnej postaci leku. Zapobieganie i leczenie niedrożności pooperacyjnej przewodu pokarmowego i pooperacyjnego zatrzymania moczu, po wcześniejszym wykluczeniu przyczyn mechanicznych tych stanów. Odwracanie bloku nerwowo-mięśniowego wywołanego przez niedepolaryzujące leki zwiotczające.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na neostygminę lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Mechaniczna niedrożność przewodu pokarmowego, dróg moczowych. Zapalenie otrzewnej. Zakażenie dróg moczowych. Jednoczesne stosowanie depolaryzujących środków zwiotczających mięśnie tj. suksametonium (ryzyko nasilenia bloku nerwowo-mięśniowego i wydłużenia bezdechu).

Ciąża i karmienie piersią

Lek można stosować w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Podawane dożylnie w III trymestrze ciąży leki blokujące cholinoesterazę mogą zwiększać pobudliwość macicy i sprowokować przedwczesny poród. Obecność neostygminy w mleku karmiących matek może być przyczyną ciężkich działań niepożądanych u dziecka, stąd należy zdecydować albo o przerwaniu karmienia piersią albo o odstawieniu leku w okresie laktacji.

Dawkowanie

Preparat przeznaczony do podania domięśniowego, dożylnego i podskórnego. Dawka dobowa nie powinna przekraczać 4-6 mg. Leczenie objawowe nużliwości mięśni w przypadku, gdy nie można zastosować doustnej postaci leku. Dorośli: 0,5 mg 3 razy na dobę, domięśniowo lub dożylnie; kolejne dawki ustala się wg indywidualnej reakcji pacjenta, dawka terapeutyczna wynosi zwykle 1-5 mg. Dzieci: miastenia noworodków może być leczona 0,1 mg, domięśniowo, kolejne dawki ustala się wg indywidualnej reakcji pacjenta, lecz zazwyczaj 0,05-0,25 mg domięśniowo, maksymalnie 0,03 mg/kg domięśniowo co 2-4 h; z powodu samoistnego ustępowania choroby u noworodków, dobowa dawka powinna być redukowana przed całkowitym odstawieniem leku; dawka terapeutyczna u dzieci wynosi zwykle do 2,5 mg. Dzieci do 12 rż.: dawka zwykle stosowana wynosi 0,2-0,5 mg, kolejne dawki ustala się wg indywidualnej reakcji pacjenta. Zapobieganie pooperacyjnej niedrożności przewodu pokarmowego i (lub) pooperacyjnemu zatrzymaniu moczu. Dorośli: zaleca się 0,25 mg, podskórnie lub domięśniowo, jak najszybciej po zabiegu operacyjnym; dawkę należy powtarzać co 4-6 h przez kolejne 2-3 dni. Leczenie pooperacyjnej niedrożności przewodu pokarmowego: jednorazowo 0,5-2 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym, podskórnie lub domięśniowo; ciągły wlew dożylny 0,4-0,8 mg/h na 24 h. Leczenie pooperacyjnego zatrzymania moczu: 0,5 mg podskórnie lub domięśniowo; jeżeli w ciągu godziny nie nastąpi diureza, pacjentowi należy założyć cewnik; jeśli pacjent oddał mocz lub pęcherz został opróżniony, należy kontynuować podawanie w iniekcji 0,5 mg co 3 h, przynajmniej 5-krotnie. Odwracanie bloku nerwowo-mięśniowego wywołanego przez niedepolaryzujące leki zwiotczające: 0,5-2 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym; w razie konieczności dawkę można powtórzyć, do dawki całkowitej - 5 mg. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku nie ma potrzeby modyfikacji dawkowania. W niewydolności nerek zmniejsza się dawkę, nie trzeba zmieniać dawki w terapii nerkozastępczej. W przypadku dożylnego podawania leku zaleca się, w celu przeciwdziałania niepożądanym efektom muskarynowym podanie siarczanu atropiny (10 µg/kg iv co 3-10 min - aż do zaniku objawów muskarynowych) również dożylnie, w osobnej strzykawce. W przypadku pacjentów ze schorzeniami układu sercowo-naczyniowego lub innymi ciężkimi chorobami, należy dokładnie ustalać wymaganą dla pacjenta dawkę leku, stosownie do wskazań stymulatora nerwów obwodowych. W przypadku bradykardii częstość akcji serca należy zwiększyć do 80/min przez wcześniejsze podanie atropiny.

Środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z astmą oskrzelową. Należy zachować ostrożność u pacjentów z padaczką, chorobą Parkinsona, niedawno przebytym zamknięciem tętnicy wieńcowej, bradykardią lub innymi zaburzeniami rytmu serca, hipotonią, wagotonią, nadczynnością tarczycy, czynną chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy, niewydolnością nerek. W przypadkach stosowania dużych dawek neostygminy, zaleca się wcześniejszą lub jednoczesną iniekcję siarczanu atropiny (obu preparatów nie podawać w jednej strzykawce). W przypadku przełomu miastenicznego należy zastosować intensywne leczenie inhibitorami acetylocholinoesterazy w tym neostygminą. W przypadku wystąpienia przełomu cholinergicznego należy natychmiast odstawić inhibitory acetylocholinoesterazy i podać atropinę. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w ampułce, to znaczy, że uznaje się go za „wolny od sodu”.

Działania niepożądane

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane neostygminy związane są ze spotęgowaniem efektów farmakologicznych
(pobudzenie układu parasympatycznego) i obejmują najczęściej wzmożone wydzielanie śliny i drżenia
mięśniowe. Rzadziej mogą występować skurczowe bóle brzucha i biegunka. Poza tym w czasie
leczenia neostygminą mogą wystąpić działania niepożądane o różnej częstości występowania,
dotyczące poszczególnych układów i narządów:

Częstość występowania działań niepożądanych w obrębie poszczególnych układów i narządów
podano poniżej przy użyciu następującej konwencji: bardzo często (>1/10); często (>1/100, <1/10);
niezbyt często (>1/1000, <1/100); rzadko (>1/10 000, <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość
nieznana (nie może być oszacowana na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia serca:
Częstość nieznana: zaburzenia rytmu serca (bradykardia zatokowa, tachykardia, blok przedsionkowo-
komorowy, rytm węzłowy), niespecyficzne zmiany w zapisie EKG, zatrzymanie akcji serca, omdlenia
i spadki ciśnienia krwi.

Zaburzenia układu nerwowego:
Częstość nieznana: zawroty głowy, ataksja, drgawki, utrata przytomności, senność, bóle głowy,
zaburzenia wymowy.

Zaburzenia oka:
Częstość nieznana: łzawienie, zwężenie źrenicy, zaburzenia widzenia.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:
Częstość nieznana: zwiększone wytwarzanie wydzieliny w drogach oddechowych, duszność, skurcz
oskrzeli, zaburzenia oddychania, zatrzymanie oddechu.

Zaburzenia żołądka i jelit:
Częstość nieznana: nudności, wymioty, wzdęcia, ślinotok, nasilenie perystaltyki, biegunka.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych:
Częstość nieznana: zwiększenie częstości oddawania moczu.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:
Częstość nieznana: kurcze i drżenia mięśniowe, bóle stawów.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
Częstość nieznana: zwiększone pocenie się, zaczerwienienie skóry, osłabienie.

Zaburzenia układu immunologicznego:
Częstość nieznana: reakcje alergiczne (np. wysypka, pokrzywka) i anafilaktyczne.

Zaburzenia psychiczne:
Częstość nieznana: pobudzenie, uczucie strachu.

U niektórych osób w czasie stosowania leku Polstigminum, 0,5mg/ml, roztwór do wstrzykiwań mogą

wystąpić inne działania niepożądane.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Interakcje

Neostygmina działa antagonistycznie w stosunku do środków wywołujących niedepolaryzacyjny blok płytki motorycznej tj.: wekuronium, pankuronium, rokuronium, atracurium, mivacurium, cisatracurium, doksakurium, pipekuronium, rapakuronium, tubokuraryna. Lek nie przeciwdziała, a może nasilić efekt zwiotczenia mięśni prążkowanych wywołany przez środki zwiotczające z grupy leków depolaryzujących, tj. sukcynylocholina. Antybiotyki z grupy aminoglikozydów (neomycyna, streptomycyna, kanamycyna) wykazują łagodną, ale wyraźną aktywność blokowania złącza nerwowo-mięśniowego i nasilają działanie zwiotczające mięśnie prążkowane. Leki te powinny być stosowane u pacjentów z nużliwością mięśni tylko w wyjątkowych wypadkach, w dokładnie określonych wskazaniach, a jednoczesne dawkowanie leków blokujących cholinoesterazę (m.in. neostygmina) powinno być wyjątkowo dokładne i ostrożne. Leki miejscowo znieczulające i niektóre leki znieczulające ogólnie (np. halotan, cyklopropan, enfluran, izofluran, desfluran, sewofluran), leki przeciwarytmiczne (np. prokainamid, chinidyna) oraz inne leki które wpływają na przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe (np. leki blokujące zwoje nerwowe - heksametonium, trimetafan) mogą wywierać jako działanie niepożądane - blokowanie płytki nerwowo-mięśniowej - stąd u pacjentów z nużliwością mięśni można je stosować tylko w wyjątkowych przypadkach, a dawkę stosowanej jednocześnie neostygminy należy odpowiednio zwiększyć. Jednoczesne stosowanie innych inhibitorów cholinesterazy u pacjentów leczonych neostygminą nie jest zalecane (ze względu na nasilenie efektów farmakologicznych i wzrost toksyczności). Jednoczesne stosowanie kortykosteroidów może osłabiać działanie neostygminy.

Podmiot odpowiedzialny

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z.o.o.
ul. Osmańska 12
02-823 Warszawa
22-345-93-00
[email protected]
www.teva.pl

Zamienniki

1 zamiennik

Dodaj do koszyka

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu
Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Trawienie i wątroba

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Zaburzenia lipidowe są głównym czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Mimo szeroko dostępnej edukacji zdrowotnej oraz różnorodności terapii obniżających poziom lipidów, skuteczność wykrywania i leczenia dyslipidemii w Polsce pozostaje niewystarczająca. Czy istnieją naturalne sposoby na walkę z dyslipidemią? W naszym artykule przyjrzymy się trzem roślinnym ekstraktom i ich oddziaływaniu na gospodarkę lipidową. Pierwszym z nich jest ekstrakt z bergamoty, drugim – monakolina K, pozyskiwana z czerwonego fermentowanego ryżu, a trzecim – wyciąg polikosanolowy, będący mieszaniną alkoholi alifatycznych pozyskiwanych z trzciny cukrowej. Zachęcamy do zapoznania się z naszym artykułem, aby dowiedzieć się, czy warto sięgać po te naturalne rozwiązania.

Czytaj dalej
Christina_368x307_Comodex.jpg