Posaconazole Glenmark 40 mg/ml zawiesina doustna

1 ml zawiesiny doustnej zawiera 40 mg pozakonazolu. Preparat zawiera glukozę.

Lek przeciwgrzybiczy, pochodna triazolu. Inhibitor 14α-demetylazy lanosterolu, enzymu katalizującego kluczowy etap biosyntezy ergosterolu. Pozakonazol in vitro działa na następujące drobnoustroje: gatunki z rodzaju Aspergillus (A. fumigatus, A. flavus, A. terreus, A. nidulans, A. niger, A. ustus), rodzaju Candida (C. albicans, C. glabrata, C. krusei, C. parapsilosis, C. tropicalis, C. dubliniensis, C. famata, C. inconspicua, C. lipolytica, C. norvegensis, C. pseudotropicalis), Coccidioides immitis, Fonsecaea pedrosoi i gatunki z rodzaju Fusarium, Rhizomucor, Mucor i Rhizopus. Dane mikrobiologiczne sugerują, że pozakonazol jest aktywny wobec Rhizomucor, Mucor i Rhizopus, jednakże dane kliniczne są ograniczone. Pozakonazol wchłania się powoli z przewodu pokarmowego. Biodostępność zwiększa się po podaniu z posiłkiem lub zaraz po nim, zwłaszcza zawierającym tłuszcze. Stan stacjonarny osiągany jest po 7 do 10 dniach podawania leku. Pozakonazol silnie wiąże się z białkami osocza (>98%). Jest metabolizowany głównie do pochodnych glukuronidowych. Wydala się z kałem (77%) i z moczem (14%). T_0,5 wynosi średnio 35 h (20-66 h).

Leczenie następujących zakażeń grzybiczych u dorosłych: inwazyjna aspergiloza oporna na amfoterycynę B lub itrakonazol, lub w przypadku nietolerancji tych leków przez pacjenta; fuzarioza oporna na amfoterycynę B lub w przypadku nietolerancji amfoterycyny B przez pacjenta; chromoblastomikoza i grzybniak oporne na itrakonazol lub w przypadku nietolerancji itrakonazolu przez pacjenta; kokcydioidomikoza oporna na amfoterycynę B, itrakonazol lub flukonazol, lub w przypadku nietolerancji tych leków przez pacjenta; kandydoza jamy ustnej i gardła - jako terapia pierwszego rzutu u pacjentów z ciężką postacią choroby lub u pacjentów o obniżonej odporności, u których przewiduje się słabą odpowiedź na leczenie miejscowe. Oporność definiowana jest jako progresja zakażenia lub brak poprawy po co najmniej 7 dniach stosowania dawek terapeutycznych, dotychczas skutecznych w leczeniu przeciwgrzybiczym. Preparat jest również wskazany w zapobieganiu inwazyjnym zakażeniom grzybiczym u następujących pacjentów: pacjenci z ostrą białaczką szpikową (AML) lub zespołem mielodysplastycznym (MDS), którzy otrzymują chemioterapię w celu indukcji remisji i mogą w związku z tym mieć długotrwałą neutropenię oraz duże ryzyko rozwoju inwazyjnych zakażeń grzybiczych; pacjenci po przeszczepieniu macierzystych komórek krwiotwórczych (HSCT), którzy otrzymują duże dawki leków immunosupresyjnych z powodu choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi (GVHD) i u których jest duże ryzyko rozwoju inwazyjnych zakażeń grzybiczych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie alkaloidów sporyszu. Jednoczesne stosowanie leków metabolizowanych przez CYP3A4: terfenadyny, astemizolu, cyzaprydu, pimozydu, halofantryny lub chinidyny (ryzyko zwiększenia stężenia tych leków w osoczu, wydłużenia odstępu QTc i rzadko wystąpienia torsade de pointes). Jednoczesne podawanie leków z grupy inhibitorów reduktazy HMG-CoA: symwastatyny, lowastatyny i atorwastatyny.

Preparatu nie wolno stosować w ciąży, chyba że potencjalne korzyści dla matki zdecydowanie przewyższają ryzyko dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia. Podczas leczenia pozakonazolem należy przerwać karmienie piersią. Płodność. Pozakonazol nie wpływał na płodność szczurów płci męskiej w dawkach do 180 mg/kg (1,7 dawki 400 mg 2 razy na dobę, która została ustalona u człowieka w oparciu o stężenie leku w stanie stacjonarnym u zdrowych ochotników) lub szczurów płci żeńskiej w dawce do 45 mg/kg (odpowiednik 2,2 dawki 400 mg 2 razy na dobę). Brak danych klinicznych oceniających wpływ pozakonazolu na płodność u ludzi.

Doustnie. Brak zamienności między preparatem w postaci tabletek, a preparatem w postaci zawiesiny doustnej. Tabletek i zawiesiny doustnej nie należy stosować zamiennie ze względu na różnice w częstości dawkowania tych dwóch postaci preparatu, stosowaniu z jedzeniem oraz osiąganego stężenia leku w osoczu. Z tego względu należy przestrzegać określonych zaleceń dotyczących dawkowania dla każdej postaci leku. Leczenie powinien rozpoczynać lekarz mający doświadczenie w terapii zakażeń grzybiczych lub w leczeniu podtrzymującym u pacjentów wysokiego ryzyka, u których pozakonazol stosowany jest zapobiegawczo. Lek dostępny jest także w postaci tabletek dojelitowych o mocy 100 mg i w postaci koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji o mocy 300 mg. W celu uzyskania optymalnego stężenia osoczowego lepiej jest zastosować lek w tabletkach, który na ogół zapewnia wyższe stężenie leku w osoczu niż lek w postaci zawiesiny doustnej. Oporne inwazyjne zakażenia grzybicze (IZG)/pacjenci z IZG i z nietolerancją na terapię I rzutu: 200 mg (5 ml) 4 razy na dobę. Pacjentom, którzy mogą tolerować posiłki lub preparaty odżywcze można alternatywnie podawać dawkę 400 mg (10 ml) 2 razy na dobę. Czas trwania leczenia należy dostosować do stopnia nasilenia choroby podstawowej, szybkości ustępowania immunosupresji i odpowiedzi klinicznej. Kandydoza jamy ustnej i gardła: dawka początkowa to 200 mg (5 ml) podawana raz na dobę w ciągu 1. doby, a następnie 100 mg (2,5 ml) raz na dobę przez 13 dni. Zapobieganie inwazyjnym zakażeniom grzybiczym: 200 mg (5 ml) 3 razy na dobę. Czas trwania leczenia należy dostosować do ustępowania neutropenii lub immunosupresji. U pacjentów z ostrą białaczką szpikową lub zespołem mielodysplastycznym profilaktyczne podawanie preparatu należy rozpocząć na kilka dni przed przewidywanym wystąpieniem neutropenii i kontynuować przez 7 dni od momentu, gdy liczba neutrofili przekroczy 500 komórek w mm³. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie zaleca się modyfikacji dawki; u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność z powodu możliwości zwiększenia stężenia leku w osoczu. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Sposób podania. W celu zwiększenia wchłaniania i zapewnienia odpowiedniej dawki, każdą dawkę pozakonazolu należy podawać podczas spożywania posiłku lub zaraz po nim, albo u pacjentów nietolerujących standardowych pokarmów po podaniu preparatu odżywczego. Przed podaniem zawiesina doustna musi być dokładnie wymieszana.

Ostrożnie stosować u pacjentów z nadwrażliwością na inne leki z grupy azoli. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne oraz możliwość zwiększenia stężenia pozakonazolu w osoczu. Pacjenci, u których w czasie stosowania preparatu obserwuje się podwyższone wartości prób wątrobowych, muszą być rutynowo badani pod kątem ciężkiego uszkodzenia wątroby. Należy oznaczać laboratoryjne parametry czynności wątroby (zwłaszcza próby wątrobowych i bilirubinę). Badania czynności wątroby należy wykonać na początku leczenia i powtarzać w trakcie leczenia. Należy rozważyć zaprzestanie leczenia preparatem w przypadku, gdy kliniczne objawy przedmiotowe i podmiotowe wskazują na rozwój choroby wątroby. Stosowanie niektórych azolowych leków przeciwgrzybiczych wiązało się z wydłużeniem odstępu QTc. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów, u których występują warunki sprzyjające arytmii, takie jak: wrodzony lub nabyty zespół wydłużonego odstępu QTc, kardiomiopatia, zwłaszcza przy współistniejącej niewydolności mięśnia sercowego, bradykardia zatokowa, współistniejące objawowe zaburzenia rytmu serca, jednoczesne przyjmowanie leków, które mogą wydłużać odstęp QTc. Przed rozpoczęciem leczenia i w czasie jego trwania należy monitorować stężenie elektrolitów we krwi (zwłaszcza potasu, magnezu i wapnia) i w razie potrzeby je wyrównać. Pozakonazol jest inhibitorem CYP3A4. Z tego powodu w czasie leczenia innymi lekami metabolizowanymi przez CYP3A4 należy go stosować tylko w szczególnych przypadkach. Jednoczesne stosowanie pozakonazolu i benzodiazepin metabolizowanych przez CYP3A4 (np. midazolamu, triazolamu, alprazolamu) należy rozważać tylko w razie bezwzględnej konieczności ze względu na ryzyko przedłużonej sedacji i niewydolności oddechowej. Należy uwzględnić dostosowanie dawki benzodiazepiny metabolizowanej przez CYP3A4. Jednoczesne podawanie azolowych pochodnych przeciwgrzybiczych, w tym pozakonazolu z winkrystyną jest związane z działaniem neurotoksycznym i innymi ciężkimi działaniami niepożądanymi, w tym napadami drgawkowymi, neuropatią obwodową, zespołem nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego oraz z występowaniem niedrożności porażennej jelit. Podawanie azolowych pochodnych przeciwgrzybiczych, w tym pozakonazolu pacjentom otrzymującym alkaloidy barwinka, w tym winkrystynę, należy ograniczyć do tych pacjentów, dla których nie jest dostępne inne leczenie przeciwgrzybicze. Unikać jednoczesnego stosowania pozokonazolu z ryfabutyną, ryfampicyną, lekami przeciwdrgawkowymi (karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, primidon), efawirenzem, cymetydyną, z wyjątkiem przypadków, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Dane dotyczące farmakokinetyki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami żołądka i jelit (takimi jak ciężka biegunka) są ograniczone. Pacjenci z ciężką biegunką lub wymiotami powinni być ściśle monitorowani w celu wykrycia zakażeń grzybiczych z przełamania. Preparat zawiera glukozę - nie stosować u pacjentów z zaburzeniami wchłaniania glukozy i galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane

Należy natychmiast poinformować lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę, jeśli wystąpi
którekolwiek z następujących ciężkich działań niepożądanych - może być potrzebna
natychmiastowa pomoc medyczna:
- nudności lub wymioty, biegunka,
- objawy choroby wątroby – w tym zażółcenie skóry lub twardówek (białkówek) oczu,
  nietypowo ciemną barwę moczu lub jasne zabarwienie stolca, nudności występujące bez
  przyczyny, dolegliwości żołądkowe, utratę apetytu, nietypowe zmęczenie lub osłabienie,
  wzrost aktywności enzymów wątrobowych widocznych w badaniach krwi,
- reakcja alergiczna.

Inne działania niepożądane
Należy poinformować lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę, jeśli wystąpi którekolwiek z
następujących działań niepożądanych:

Często: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób
- zmiana stężenia soli we krwi widoczna w badaniach krwi –objawy to uczucie dezorientacji lub
  osłabienie,
- nieprawidłowe czucie skórne, w tym uczucie drętwienia, mrowienia, świądu, gęsiej skórki,
  kłucia lub pieczenia,
- ból głowy,
- niskie stężenie potasu - widoczne w badaniach krwi,
- niskie stężenie magnezu - widoczne w badaniach krwi,
- wysokie ciśnienie tętnicze krwi,
- utrata apetytu, ból żołądka lub rozstrój żołądka, gazy, suchość w jamie ustnej, zaburzenia
  odczuwania smaku;
- zgaga (uczucie pieczenia w klatce piersiowej, które promieniuje do gardła),
- zmniejszenie liczby „neutrofili”, rodzaj białych krwinek (neutropenia) – to może zwiększyć
  podatność na zakażenia i są widoczne w badaniach krwi,
- gorączka,
- uczucie osłabienia, zawroty głowy, zmęczenie lub senność,
- wysypka,
- świąd,
- zaparcia,
- dyskomfort w odbytnicy.

Niezbyt często: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób
- niedokrwistość –objawy to bóle głowy, uczucie zmęczenia lub zawroty głowy, duszność lub
  zblednięcie skóry oraz niskie stężenie hemoglobiny widoczne w badaniach krwi,
- zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia) widoczne w badaniach krwi – może
  prowadzić do występowania krwawień,
- zmniejszenie liczby „leukocytów”, rodzaj białych krwinek (leukopenia) widoczne w
  badaniach krwi - może zwiększyć się podatność na zakażenia,
- zwiększenie liczby „eozynofilii” (granulocytów kwasochłonnych), rodzaj białych krwinek
  (eozynofilia) - może pojawić się podczas stanu zapalnego,
- zapalenie naczyń krwionośnych,
- zaburzenia rytmu serca,
- drgawki,
- uszkodzenie nerwów (neuropatia),
- nieprawidłowy rytm serca – widoczny w zapisie EKG, kołatanie serca, spowolnione lub
  przyspieszone bicie serca, podwyższone lub obniżone ciśnienie krwi,
- obniżone ciśnienie krwi,
- zapalenie trzustki - może powodować silny ból brzucha,
- niedotlenienie śledziony (zawał śledziony) – może to powodować silny ból brzucha,
- poważne zaburzenia czynności nerek – objawy to zmniejszenie lub zwiększenie ilości moczu,
  albo zmiana barwy moczu,
- wysokie stężenie kreatyniny we krwi- widoczne w badaniach krwi,
- kaszel, czkawka,
- krwawienia z nosa,
- silny i ostry ból w klatce piersiowej pojawiający się podczas wdechu (ból opłucnowy),
- powiększenie węzłów chłonnych (limfadenopatia),
- osłabienie czucia, szczególnie skórnego,
- drżenie,
- podwyższenie lub obniżenie stężenie cukru we krwi,
- niewyraźne widzenie, nadwrażliwość na światło,
- wypadanie włosów (łysienie),
- owrzodzenie jamy ustnej,
- dreszcze, ogólne złe samopoczucie,
- dolegliwości bólowe, ból pleców lub szyi, ból ramion i nóg,
- zatrzymanie wody w organizmie (obrzęki),
- zaburzenia miesiączkowania (nieprawidłowe krwawienia z pochwy),
- trudność w zasypianiu (bezsenność),
- całkowita lub częściowa utrata zdolności mówienia,
- obrzęk jamy ustnej,
- nietypowe sny lub problemy ze snem,
- zaburzenia koordynacji lub równowagi,
- zapalenie błon śluzowych,
- zatkany nos,
- trudności z oddychaniem,
- dyskomfort w klatce piersiowej,
- wzdęcia,
- łagodne do nasilonych nudności, wymioty, kurcze i biegunka, zwykle spowodowane
  zakażeniem wirusowym, ból brzucha,
- odbijanie się,
- uczucie roztrzęsienia.

Rzadko: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 osób
- zapalenie płuc – objawy to duszność i odpluwanie wydzieliny o zmienionej barwie,
- wysokie ciśnienie krwi w naczyniach krwionośnych płuc (nadciśnienie płucne), które może
  prowadzić do ciężkiego uszkodzenia płuc i serca,
- zaburzenia krwi, takie jak nietypowe krzepnięcie krwi lub wydłużenie czasu krwawienia,
- ciężkie reakcje alergiczne, w tym rozległa wysypka pęcherzowa i złuszczanie się skóry,
- zaburzenia psychiczne, takie jak słyszenie głosów i widzenie rzeczy, które nie istnieją,
- omdlenia,
- problemy z myśleniem lub mówieniem, gwałtowne, niekontrolowane ruchy kończyn,
  szczególnie dłoni,
- udar mózgu – objawy to ból, osłabienie, drętwienie lub mrowienie kończyn,
- pojawienie się ubytku lub mroczka (ciemnej plamy) w polu widzenia,
- niewydolność serca lub zawał serca, który może prowadzić do zatrzymania akcji serca i
  śmierci, zaburzenia rytmu serca powodujące nagły zgon,
- obecność zakrzepów krwi w naczyniach kończyn dolnych (zakrzepica żył głębokich) –
  objawy to silny ból lub obrzęki nóg,
- obecność zakrzepów krwi w naczyniach płuc (zatorowość płucna) – objawy to duszność lub
  ból w czasie oddychania,
- krwawienie z żołądka lub jelit – objawy to krwawe wymioty lub obecność krwi w stolcu,
- niedrożność jelit, szczególnie „jelita krętego”. Niedrożność uniemożliwia przesuwanie się
  zawartości jelit do dolnego odcinka przewodu pokarmowego (jelita grubego). Objawy to
  uczucie wzdęcia, wymioty, ciężkie zaparcia, utrata apetytu i skurcze jelit.
- „zespół hemolityczno-mocznicowy”, w którym dochodzi do rozpadu czerwonych krwinek
  (hemolizy). Może mu towarzyszyć niewydolność nerek.
- „pancytopenia”, czyli zmniejszenie liczby wszystkich krwinek (krwinek czerwonych, krwinek
  białych i płytek krwi) widoczne w badaniach krwi,
- duże fioletowe wylewy pod skórą (zakrzepowa plamica małopłytkowa),
- obrzęk twarzy lub języka,
- depresja,
- podwójne widzenie,
- ból piersi,
- zaburzenia czynności nadnerczy - mogą powodować osłabienie, zmęczenie, utratę apetytu,
  zmiany zabarwienia skóry,
- zaburzenia czynności przysadki - mogą powodować obniżenie stężenie niektórych hormonów
  we krwi wpływających na czynność męskich lub żeńskich narządów płciowych,
- zaburzenia słyszenia,
- pseudoaldosteronizm, który może przyczynić się do wysokiego ciśnienia tętniczego krwi z
  niskim stężeniem potasu (widocznym w badaniu krwi).

Częstość nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
- niektórzy pacjenci zgłaszali również uczucie dezorientacji po przyjęciu leku Posaconazole
  Glenmark,
- zaczerwienienie skóry.

Jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych wyżej objawów niepożądanych, należy zwrócić się do
lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Pozakonazol jest metabolizowany poprzez UDP glukuronizację (reakcja enzymatyczna II fazy) i w warunkach in vitro jest usuwany przez p-glikoproteinę (P-gp). Związki będące inhibitorami (np. werapamil, cyklosporyna, chinidyna, klarytromycyna, erytromycyna i tym podobne) lub induktorami (np. ryfampicyna, ryfabutyna, niektóre leki przeciwdrgawkowe i tym podobne) ww. szlaków eliminacji, mogą odpowiednio zwiększać lub zmniejszać stężenie pozakonazolu w osoczu. Ryfabutyna zmniejsza C_max  i AUC pozakonazolu, pozakonazol zwiększa C_max i AUC ryfabutyny – należy unikać jednoczesnego stosowania pozakonazolu z induktorami, chyba że potencjalne korzyści dla pacjenta przewyższają ryzyko. W przypadku leczenia skojarzonego zaleca się ścisłe kontrolowanie morfologii krwi i działań niepożądanych związanych ze zwiększeniem stężenia ryfabutyny (np. zapalenia błony naczyniowej oka). Po podaniu efawirenzu C_max i AUC pozakonazolu zmniejszały się, należy unikać jednoczesnego stosowania, chyba, że potencjalne korzyści dla pacjenta przewyższają ryzyko. Stosowanie fosamprenawiru w skojarzeniu z pozakonazolem może prowadzić do zmniejszenia stężenia pozakonazolu w osoczu. Jeśli wymagane jest jednoczesne stosowanie obu leków, zaleca się ścisłą obserwację pacjenta w kierunku występowania przełomowych zakażeń grzybiczych. Podawanie wielokrotnej dawki fosamprenawiru powodowało zmniejszenie wartości C_max i AUC pozakonazolu. Fenytoina zmniejsza C_max i AUC pozakonazolu. Należy unikać jednoczesnego stosowania pozakonazolu i fenytoiny oraz podobnych induktorów (np. karbamazepiny, fenobarbitalu, prymidonu), chyba że potencjalne korzyści dla pacjenta przewyższają ryzyko. Antagoniści receptora H₂ i inhibitory pompy protonowej zmniejszają C_max i AUC pozakonazolu. Jeżeli jest to możliwe, należy unikać stosowania pozakonazolu z antagonistami receptora H₂ lub inhibitorami pompy protonowej. Jednoczesne stosowanie pozakonazolu z substratami CYP3A4 może znacznie zwiększać ekspozycję na substraty CYP3A4, takie jak: takrolimus, syrolimus, atazanawir i midazolam. Zaleca się zachowanie ostrożności w czasie jednoczesnego stosowania pozakonazolu i substratów CYP3A4 podawanych dożylnie. Może być konieczne zmniejszenie dawki substratu CYP3A4. Jeśli pozakonazol podaje się jednocześnie z podawanymi doustnie substratami CYP3A4, których zwiększenie stężenia w osoczu może wiązać się z wystąpieniem poważnych działań niepożądanych, należy dokładnie monitorować stężenia tych leków w osoczu i (lub) działania niepożądane. W razie konieczności należy dostosować dawkę. Jednoczesne podawanie pozakonazolu i terfenadyny, astemizolu, cyzaprydu, pimozydu, halofantryny oraz chinidyny (substraty CYP3A4) jest przeciwwskazane. Równoczesne stosowanie może powodować zwiększenie stężenia tych leków w osoczu, wydłużenie odstępu QTc i w rzadkich przypadkach torsade des pointes. Pozakonazol może zwiększać stężenie alkaloidów sporyszu w osoczu (ergotaminy i dihydroergotaminy), powodując zatrucie - jednoczesne stosowanie jest przeciwwskazane. Pozakonazol może istotnie zwiększać stężenie inhibitorów reduktazy HMG-CoA w osoczu, metabolizowanych przez CYP3A4 (np. symwastatyna, lowastatyna i atorwastatyna). Należy przerwać leczenie inhibitorami reduktazy HMG-CoA w czasie stosowania pozakonazolu ze względu na ryzyko rabdomiolizy. Pozakonazol może zwiększać stężenie alkaloidów barwinka (np. winkrystyny i winblastyny) w osoczu, co może powodować działanie neurotoksyczne i inne ciężkie działania niepożądane. Z tego względu podawanie azolowych pochodnych przeciwgrzybiczych, w tym pozakonazolu pacjentom otrzymującym alkaloidy barwinka, w tym winkrystynę, należy ograniczyć do tych pacjentów, dla których nie jest dostępne inne leczenie przeciwgrzybicze. Pozakonazol zwiększał C_max i AUC ryfabutyny - należy unikać jednoczesnego stosowania pozakonazolu i ryfabutyny, chyba że wynikające z tego potencjalne korzyści dla pacjenta przewyższają ryzyko (patrz również powyżej odnośnie wpływu ryfabutyny na stężenie pozakonazolu w osoczu). W przypadku leczenia skojarzonego zaleca się ścisłe kontrolowanie morfologii krwi i działań niepożądanych związanych ze zwiększeniem stężenia ryfabutyny (np. zapalenia błony naczyniowej oka). Pozakonazol zwiększa C_max i AUC syrolimusu - jednoczesne stosowanie nie jest zalecane i należy go unikać. Jeśli jednoczesne stosowanie jest nieuniknione, zaleca się, żeby dawka syrolimusu została znacznie zmniejszona w momencie rozpoczynania terapii pozakonazolem. Należy również bardzo często monitorować minimalne stężenia syrolimusu w pełnej krwi. Stężenie syrolimusu należy oznaczać w momencie rozpoczęcia leczenia pozakonazolem, w czasie trwania leczenia oraz po jego zakończeniu. Jeśli jest to konieczne, należy odpowiednio dostosowywać dawkę syrolimusu. Podczas jednoczesnego stosowania pozakonazolu i syrolimusu, zależność między C_min syrolimusu i AUC ulega zmianie, w wyniku tego stężenie syrolimusu może osiągnąć poziom poniżej stężeń terapeutycznych - należy starać się osiągać wyższe (w zakresie normy) stężenia leku oraz zwracać szczególną uwagę na objawy kliniczne, parametry laboratoryjne i biopsje tkankowe. Pozakonazol zwiększa stężenia cyklosporyny, powodując konieczność zmniejszenia jej dawki. W związku ze zwiększonym stężeniem cyklosporyny, odnotowano nefrotoksyczność i jeden śmiertelny przypadek leukoencefalopatii. Rozpoczynając leczenie pozakonazolem u pacjentów otrzymujących cyklosporynę, należy zmniejszyć dawkę cyklosporyny (np. do ok. 3/4 stosowanej dawki). Następnie, w czasie skojarzonego stosowania i po zakończeniu leczenia pozakonazolem, jeśli jest to konieczne dostosowywać dawkę cyklosporyny. Pozakonazol zwiększa C_max i AUC takrolimusu. W przypadku rozpoczęcia stosowania pozakonazolu u pacjentów leczonych takrolimusem, należy zmniejszyć dawkę takrolimusu (np. do ok. 1/3 podawanej dawki). Następnie należy dokładnie monitorować stężenie takrolimusu we krwi w czasie leczenia pozakonazolem i po jego zakończeniu. Jeśli jest to konieczne, należy odpowiednio dostosowywać dawkę takrolimusu. Ponieważ inhibitory proteazy HIV są substratami dla CYP3A4, można się spodziewać, że pozakonazol będzie zwiększał stężenie tych leków antyretrowirusowych w osoczu. Włączenie pozakonazolu do terapii atazanawirem lub atazanawirem i rytonawirem powodowało zwiększenie C_max i AUC atazanawiru, towarzyszyło temu zwiększenie stężenia bilirubiny w osoczu. Przy jednoczesnym podawaniu z pozakonazolem zalecane jest częste monitorowanie działań niepożądanych oraz objawów toksycznych związanych z działaniem leków antyretrowirusowych. Pozakonazol zwiększa C_max i AUC midazolamu oraz wydłuża średni T_0,5 midazolamu od około 3-4 h do 8-10 h. Jeśli pozakonazol jest stosowany jednocześnie z benozdiazepinami, które metabolizowane są przez CYP3A4 (np. midazolam, triazolam, alprazolam), należy rozważyć dostosowanie dawki z uwagi na ryzyko wydłużonego działania sedacyjnego. W czasie jednoczesnego stosowania z pozakonazolem leków blokujących kanały wapniowe, metabolizowanych przez CYP3A4 (np. diltiazem, werapamil, nifedypina, nizoldypina) zaleca się częste monitorowanie działań niepożądanych i toksyczności, związanych z tymi lekami. Może być konieczne dostosowanie dawki blokerów kanałów wapniowych. Azole zwiększają stężenie digoksyny w osoczu. Należy kontrolować stężenie digoksyny, rozpoczynając lub kończąc leczenie pozakonazolem. U zdrowych ochotników, otrzymujących jednocześnie pozakonazol i glipizyd, obserwowano zmniejszenie glikemii. U pacjentów z cukrzycą zaleca się monitorowanie glikemii. Wchłanianie pozakonazolu rośnie znacząco podczas przyjmowania z jedzeniem.

Glenmark Pharmaceuticals Sp. z o.o.
ul. Dziekońskiego 3
00-728 Warszawa
22-351-25-00