ReFacto AF 500 j.m. proszek i rozp. do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań

1 fiolka zawiera 250 j.m., 500 j.m., 1000 j.m. lub 2000 j.m. moroktokogu alfa. Po rekonstytucji 1 ml roztworu zawiera odpowiednio ok. 62,5 j.m., 125 j.m., 250 j.m. lub 500 j.m. moroktokogu alfa. Po rekonstytucji 1 fiolka zawiera 1,27 mmol (29 mg) sodu.

Lek przeciwkrwotoczny, czynnik krzepnięcia krwi VIII. Preparat zawiera pozbawiony domeny B rekombinowany czynnik krzepnięcia VIII (moroktokog alfa). Jest to glikoproteina o masie cząsteczkowej wynoszącej ok. 170 000 Da, zbudowana ze 1438 aminokwasów. Preparat ma funkcjonalne cechy porównywalne do cech endogennego czynnika VIII. Czynnik VIII podany w infuzji pacjentowi choremu na hemofilię wiąże się z obecnym w krwioobiegu pacjenta czynnikiem von Willebranda. Zastosowanie terapii substytucyjnej powoduje wzrost stężenia czynnika VIII w osoczu, co umożliwia czasowe zmniejszenie niedoboru czynnika i zapobiega skłonnościom do krwawienia.

Leczenie i zapobieganie krwawieniom u pacjentów z hemofilią A (wrodzony niedobór czynnika krzepnięcia VIII). Preparat może być stosowany u dorosłych i dzieci w każdym wieku, w tym także u noworodków. Preparat nie zawiera czynnika von Willebranda i nie może być stosowany w leczeniu choroby von Willebranda.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadwrażliwość na białka chomika.

Ze względu na rzadkie występowanie hemofilii A u kobiet i brak doświadczeń w leczeniu w okresie ciąży i karmienia piersią - lek można podawać tylko wtedy jeśli jest to bezwzględnie konieczne.

Dożylnie. Leczenie należy rozpoczynać pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu hemofilii typu A. Monitorowanie leczenia. Podczas leczenia zaleca się dokonywanie odpowiedniego oznaczania aktywności czynnika VIII, w celu dostosowania dawki i częstości powtarzania infuzji. Poszczególni pacjenci mogą różnić się reakcją na leczenie czynnikiem VIII, osiągając różne stopnie odzysku w warunkach in vivo i różne okresy półtrwania. Może zajść konieczność dostosowania dawkowania ustalonego na podstawie masy ciała w przypadku pacjentów z niedowagą lub nadwagą. Szczególnie w przypadku dużych zabiegów chirurgicznych niezbędne jest ścisłe monitorowanie leczenia substytucyjnego przy użyciu badań układu krzepnięcia (oznaczeń aktywności czynnika VIII). Do kontrolowania aktywności czynnika VIII u pacjentów podczas leczenia preparatem zaleca się stosowanie metody z użyciem substratu chromogennego. W przypadku stosowania jednoetapowego testu krzepnięcia in vitro na bazie czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji (aPTT) do określania aktywności czynnika VIII w próbkach krwi od pacjentów, wyniki aktywności czynnika VIII w osoczu mogą być znacząco zmienione poprzez zarówno typ odczynnika aPTT, jak i standard odniesienia zastosowany w oznaczeniu. Mogą też wystąpić znaczące rozbieżności między wynikiem jednoetapowego testu krzepnięcia na bazie aPTT, a wynikiem testu z zastosowaniem metody substratu chromogennego. W przypadku jednoetapowego testu krzepnięcia typowe jest uzyskiwanie wartości 20-50% niższych, niż w przypadku metody z użyciem substratu chromogennego. Standard laboratoryjny ReFacto AF może być zastosowany w celu korekty tych rozbieżności; jest to istotne zwłaszcza przy zmianie laboratorium lub stosowanego odczynnika. Dawkowanie. Dawka i czas trwania leczenia substytucyjnego zależą od stopnia niedoboru czynnika VIII, lokalizacji i nasilenia krwawienia oraz od stanu klinicznego pacjenta. Podawane dawki powinny być dostosowane do odpowiedzi klinicznej pacjenta. W przypadku obecności inhibitora, konieczne może być podawanie większych dawek lub zastosowanie innego właściwego, specyficznego postępowania. Liczbę jednostek podawanego czynnika VIII wyraża się w jednostkach międzynarodowych (j.m.), które odpowiadają obecnym standardom WHO dla preparatów zawierających czynnik VIII. Aktywność czynnika VIII w osoczu wyrażana jest albo procentowo (w stosunku do prawidłowego osocza ludzkiego) albo w j.m. (w stosunku do Międzynarodowego Standardu dla czynnika VIII w osoczu). Jedna j.m. aktywności czynnika VIII odpowiada ilości tego czynnika w 1 ml prawidłowego osocza ludzkiego. Inny preparat zawierający moroktokog alfa dopuszczony do obrotu poza Europą ma inną aktywność, która jest określana za pomocą standardu wytwarzania skalibrowanego na Międzynarodowy Standard WHO z użyciem jednoetapowego testu krzepnięcia; nazwa tego preparatu to XYNTHA. Ponieważ do preparatów XYNTHA i ReFacto AF zastosowano różne metody oznaczania aktywności, 1 j.m. preparat XYNTHA (kalibracja metodą jednoetapowego testu krzepnięcia) odpowiada w przybliżeniu 1,38 j.m. preparatu ReFacto AF (kalibracja metodą substratu chromogennego). Jeżeli pacjentowi otrzymującemu preparat XYNTHA zostanie przepisany preparat ReFacto AF, lekarz prowadzący powinien rozważyć dostosowanie dawki preparatu na podstawie średnich wartości odzysku czynnika VIII. Na podstawie aktualnego schematu dawkowania należy doradzić pacjentom z hemofilią typu A, aby w przypadku podróży zabrali ze sobą odpowiednią ilość czynnika VIII, wystarczającą na okres przewidywanego leczenia. Przed rozpoczęciem podróży pacjenci powinni skonsultować się z lekarzem prowadzącym. Leczenie doraźne. Obliczenie wymaganej dawki czynnika VIII opiera się na wynikach wcześniejszych badań wskazujących, że wstrzyknięcie 1 j.m. czynnika VIII na kg masy ciała powoduje wzrost aktywności czynnika VIII w osoczu o 2 j.m./dl. Wymagana dawka jest obliczana przy użyciu następującego wzoru: Wymagana ilość jednostek (j.m.) = masa ciała (kg) x pożądany wzrost stężenia czynnika VIII (% lub j.m./dl) x 0,5 (j.m./kg na j.m./dl), gdzie 0,5 j.m./kg na j.m./dl przedstawia odwrotność odzysku ogólnie obserwowanego po podaniu czynnika VIII. Ilość podawanego preparatu oraz częstość dawkowania należy zawsze dostosować indywidualnie biorąc pod uwagę skuteczność kliniczną. W przypadku wymienionych niżej rodzajów krwawień, aktywność czynnika VIII nie powinna spadać poniżej podanego poziomu w osoczu (w % w stosunku do prawidłowego lub w j.m./dl.) w odpowiednim przedziale czasowym. Poniższe dane mogą być przydatne w ustalaniu właściwych dawek w leczeniu pacjentów z krwawieniami i poddawanych zabiegom chirurgicznym. W przypadku wczesnych krwawień do stawów, mięśni lub z jamy ustnej wymagany jest poziom czynnika VIII to 20-40 % lub j.m./dl; podanie leku powtarza się co 12-24 h, co najmniej 1 dobę, aż do ustąpienia krwawienia sygnalizowanego przez ból lub do zagojenia rany. W bardziej nasilonych krwawieniach do stawów, mięśni lub w krwiaku wymagany poziom czynnika VIII wynosi 30-60 % lub j.m./dl; infuzję powtarza się co 12-24 h przez 3-4 dni lub dłużej, aż do ustąpienia bólu i krwawienia. W przypadku krwawień zagrażających życiu wymagany poziom czynnika VIII wynosi 60-100 % lub j.m./dl, infuzję leku należy powtarzać co 8-24 h, aż do ustąpienia zagrożenia. W przypadku mniejszych zabiegów chirurgicznych np. usuwanie zębów, wymagany poziom czynnika VIII wynosi 30-60 (% lub j.m./dl), lek podaje się co 24 h przez przynajmniej 1 dobę, aż do zagojenia rany. W dużych zabiegach chirurgicznych wymagany poziom czynnika VIII wynosi 80-100 (% lub j.m./dl) przed i po zabiegu, infuzję powtarza się co 8-24 h, aż do zagojenia rany, a następnie kontynuuje się leczenie co najmniej przez kolejnych 7 dni w celu utrzymania aktywności czynnika VIII na poziomie 30-60 % lub j.m./dl. Profilaktyka. W długotrwałym zapobieganiu krwawieniom u pacjentów z ciężką hemofilią A, zwykle podaje się 20 do 40 j.m. czynnika VIII na kg masy ciała, w odstępach od 2 do 3 dni. W niektórych przypadkach, szczególnie u młodszych pacjentów, konieczne może być zastosowanie krótszych odstępów między podawaniem preparatu lub większych dawek. Szczególne grupy pacjentów. W przypadku leczenia młodszych dzieci (w wieku poniżej 6 lat) preparatem ReFacto AF, należy rozważyć możliwość podania większej dawki niż stosowana u dorosłych i starszych dzieci. Do badań klinicznych nie włączono pacjentów w wieku 65 lat i starszych. Ogólnie, dawkowanie u osób w podeszłym wieku należy dopasować do indywidualnych potrzeb pacjenta. Nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących dostosowywania dawek u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Sposób podania. Lek jest podawany w postaci kilkuminutowej infuzji dożylnej po uprzedniej rekonstytucji liofilizowanego proszku w roztworze 0,9 % chlorku sodu do wstrzykiwań (zawarty w zestawie). Szybkość podawania trzeba uzależnić od poziomu komfortu pacjenta. Zalecane jest odpowiednie przeszkolenie osób spoza personelu medycznego, podających preparat.

Podobnie jak w przypadku innych podawanych dożylnie preparatów zawierających białko, możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego. Preparat zawiera śladowe ilości białek chomika. W razie wystąpienia reakcji alergicznych lub anafilaktycznych, należy natychmiast przerwać podawanie leku i zastosować odpowiednie leczenie. Istnieje ryzyko wytworzenia przeciwciał neutralizujących (inhibitorów) czynnik VIII, którymi są zwykle immunoglobuliny IgG skierowane przeciwko aktywności prokoagulacyjnej czynnika VIII; ryzyko to jest największe podczas pierwszych 20 dni ekspozycji. Inhibitory były wykrywane u wcześniej leczonych pacjentów otrzymujących preparaty zawierające czynnik VIII. Po zmianie jednego preparatu zawierającego rekombinowany czynnik krzepnięcia VIII na inny, obserwowano przypadki nawrotu tworzenia się inhibitorów (niskie miano) u wcześniej leczonych pacjentów z tworzeniem się inhibitorów w wywiadzie, którzy uprzednio poddani byli ekspozycji trwającej ponad 100 dni. Pacjentów leczonych rekombinowanym czynnikiem VIII krzepnięcia należy poddać ścisłej obserwacji pod kątem wytworzenia się inhibitorów, poprzez obserwacje kliniczne i badania laboratoryjne. Obserwowano przypadki braku wyników leczenia (krwawienie do stawów docelowych, krwawienie do nowych stawów lub subiektywnie odczuwane przez pacjenta nowe rozpoczęcie krwawienia) głównie u pacjentów leczonych profilaktycznie. Wdrażając leczenie bardzo ważne jest, aby indywidualnie dobrać dawkowanie i kontrolować stężenie czynnika u każdego pacjenta w celu uzyskania odpowiedniej odpowiedzi terapeutycznej. U pacjentów z grupy ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych terapia substytucyjna czynnikiem VIII może zwiększyć to ryzyko. Jeśli wymagane jest zastosowanie urządzenia zapewniającego dostęp do żyły centralnej (ang. Central venous access device, CVAD), należy rozważyć ryzyko wystąpienia powikłań związanych z urządzeniem CVAD, takich jak zakażenia miejscowe, bakteriemia i zakrzepica w miejscu wprowadzenia cewnika. Po rekonstytucji 1 fiolka zawiera 1,27 mmol (29 mg) sodu, co odpowiada 1,5% maksymalnej zalecanej przez WHO 2 g dobowej dawki (RDI) sodu u osób dorosłych. W zależności od masy ciała pacjenta i dawkowania leku pacjenci mogą otrzymywać kilka fiolek lub ampułko-strzykawek. Należy to wziąć pod
uwagę w przypadku pacjentów na diecie niskosodowej.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Reakcje alergiczne
W przypadku wystąpienia ciężkiej, nagłej reakcji uczuleniowej (anafilaktycznej) należy
natychmiast przerwać wstrzykiwanie leku. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem
prowadzącym w przypadku wystąpienia następujących wczesnych objawów reakcji uczuleniowych
(nadwrażliwości):
- wysypka, pokrzywka, bąble pokrzywkowe, ogólny świąd,
- obrzęk warg i języka,
- trudności w oddychaniu, świszczący oddech, ucisk w klatce piersiowej,
- ogólne złe samopoczucie,
- zawroty głowy i utrata świadomości.

Ciężkie objawy, w tym trudności w oddychaniu i (prawie) omdlenia, wymagają szybkiej interwencji
medycznej. Ciężkie, nagłe reakcje uczuleniowe (anafilaktyczne) występują niezbyt często (mogą
wystąpić u 1 na 100 osób).

Wytwarzanie inhibitora
W przypadku dzieci nieleczonych wcześniej lekami zawierającymi czynnik VIII, przeciwciała
blokujące (patrz punkt 2) mogą powstawać bardzo często (więcej niż 1 na 10 pacjentów). Jednak u
pacjentów, którzy wcześniej byli leczeni czynnikiem VIII (ponad 150 dni leczenia), ryzyko występuje
u około 1 na 100 pacjentów. Jeżeli tak się stanie, leki pacjenta mogą przestać działać prawidłowo i u
pacjenta może wystąpić utrzymujące się krwawienie. Jeżeli tak się stanie, należy natychmiast
skontaktować się z lekarzem.

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 osoby na 10)
- wytwarzanie inhibitora u pacjentów, którzy nie byli nigdy wcześniej leczeni lekami
  zawierającymi czynnik VIII
- ból głowy
- kaszel
- ból stawów
- gorączka

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 osoby na 10)
- krwawienie
- wytwarzanie inhibitora u pacjentów wcześniej leczonych lekami zawierającymi czynnik VIII (u
  około 1 na 100 osób)
- zawroty głowy
- zmniejszenie łaknienia, biegunka, wymioty, ból brzucha, nudności
- pokrzywka, wysypka, świąd
- ból mięśni
- dreszcze, reakcja w miejscu wprowadzenia cewnika
- zwiększona ilość przeciwciał przeciwko czynnikowi VIII w niektórych badaniach krwi

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 osoby na 100)
- ciężkie reakcje alergiczne,
- mrowienie, senność, zaburzenia smaku
- ból w klatce piersiowej, przyspieszone bicie serca, kołatanie serca
- obniżone ciśnienie krwi, zaczerwienienie i ból żył związany z zakrzepem, uderzenia gorąca
- duszność
- nadmierne pocenie się
- osłabienie, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, w tym ból
- niewielkie zwiększenie aktywności enzymów sercowych
- zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu
działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa
stosowania leku.

Pfizer Polska Sp. z o.o.
ul. Żwirki i Wigury 16B
02-092 Warszawa
22-335-61-00
[email protected]
www.pfizerpro.pl