Reagila 3 mg kapsułki twarde

1 kaps. zawiera 1,5 mg, 3 mg, 4,5 mg kariprazyny. Kapsułki 3 mg oraz 4,5 mg zawierają czerwień Allura AC (E 129).

Mechanizm działania kariprazyny nie jest dokładnie poznany. Jednakże działanie terapeutyczne może wynikać z połączenia częściowo agonistycznej aktywności na receptory dopaminowe D3, D2 i receptory serotoninowe 5-HT1A oraz aktywności antagonistycznej na receptory serotoninowe 5-HT2B, 5-HT2A oraz receptory histaminowe H1. Po podaniu doustnym kariprazyna jest dobrze wchłaniana. Po podaniu wielokrotnym maksymalne stężenie kariprazyny i jej głównych czynnych metabolitów w osoczu występuje na ogół po ok. 3-8 h. Kariprazyna i jej główne czynne metabolity w znacznym stopniu wiążą się z białkami osocza. Wydalanie zachodzi głównie na drodze metabolizmu wątrobowego. Po podaniu kariprazyny w dawce 12,5 mg/dobę pacjentom ze schizofrenią, 20,8% dawki zostało wydalone z moczem, jako kariprazyna i jej metabolity. Kariprazyna w postaci niezmienionej jest wydalana z moczem w ilości 1,2% podanej dawki oraz z kałem w ilości 3,7% podanej dawki. Efektywny (funkcjonalny) okres półtrwania wynosi ~2 doby dla kariprazyny i metabolitu DCAR, 8 dób dla metabolitu DDCAR oraz ~1 tydzień dla kariprazyny całkowitej. Po odstawieniu lub przerwaniu leczenia całkowite stężenie kariprazyny w osoczu będzie się stopniowo zmniejszać. Stężenie w osoczu kariprazyny całkowitej zmniejsza się o 50% w ciągu ~1 tygodnia, a zmniejszenie o ponad 90% występuje w ciągu ~3 tygodni.

Leczenie schizofrenii u pacjentów dorosłych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne podawanie silnych lub umiarkowanych inhibitorów CYP3A4. Jednoczesne podawanie silnych lub umiarkowanych induktorów CYP3A4.

Kobietom w wieku rozrodczym należy zalecać unikanie ciąży podczas stosowania leku oraz stosowanie antykoncepcji o wysokiej skuteczności podczas stosowania preparatu i co najmniej przez 10 tygodni po zakończeniu leczenia z powodu powolnej eliminacji substancji czynnych z ustroju. Nie istnieją lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania kariprazyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały działanie toksyczne na rozród, w tym wady rozwojowe u szczurów. Nie zaleca się stosowania leku w czasie ciąży ani u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcyjnej. Noworodki narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych (w tym na kariprazynę) w czasie III trymestru ciąży są w grupie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. Zgłaszano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zaburzenia oddechowe lub zaburzenia związane z karmieniem. W związku z tym należy uważnie monitorować noworodki. Nie wiadomo, czy kariprazyna lub jej czynne metabolity są wydzielane do mleka ludzkiego. Są wydzielane do mleka szczurów w czasie laktacji. Nie można wykluczyć występowania ryzyka dla noworodków i (lub) niemowląt. Należy przerwać karmienie piersią podczas stosowania leku. Płodność. Nie oceniano wpływu kariprazyny na płodność u ludzi. W badaniach na szczurach obserwowano niższe wskaźniki płodności i zapłodnienia u samic.

Doustnie. Zalecana dawka początkowa kariprazyny wynosi 1,5 mg raz na dobę. Następnie dawkę można powoli zwiększać o 1,5 mg, aż do dawki maksymalnej wynoszącej 6 mg/dobę, jeśli zajdzie taka potrzeba. Należy utrzymywać najmniejszą skuteczną dawkę zgodnie z kliniczną oceną lekarza. Ze względu na długie okresy półtrwania kariprazyny i jej czynnych metabolitów, stężenie w osoczu przez kilka tygodni nie będzie w pełni odzwierciedlało zmian w dawkowaniu. Przez kilka tygodni po rozpoczęciu podawania kariprazyny oraz po każdej zmianie dawkowania pacjentów należy monitorować pod kątem wystąpienia działań niepożądanych i odpowiedzi na leczenie. Podczas zamiany innych leków przeciwpsychotycznych na kariprazynę należy rozważyć stopniowe dostosowanie dawek obydwu leków, polegające na stopniowym odstawianiu poprzedniego leczenia podczas rozpoczynania leczenia kariprazyną. Podczas zamiany kariprazyny na inny lek przeciwpsychotyczny nie ma konieczności stopniowego dostosowania dawki obydwu leków. Po odstawieniu kariprazyny należy rozpocząć leczenie nowym lekiem przeciwpsychotycznym od najmniejszej dawki. Należy wziąć pod uwagę, że stężenie kariprazyny i jej czynnych metabolitów w osoczu zmniejszy się o 50% w ciągu ~1 tygodnia. W razie pominięcia dawki leku, pacjent powinien jak najszybciej przyjąć pominiętą dawkę. Jeżeli jednak zbliża się pora przyjęcia następnej dawki, należy opuścić pominiętą dawkę i przyjąć następną dawkę zgodnie z regularnym schematem. Nie zaleca się przyjmowania dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby o nasileniu łagodnym do umiarkowanego. Nie oceniano bezpieczeństwa ani skuteczności kariprazyny u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby - nie zaleca się stosowania. Dostępne dane dotyczące leczenia pacjentów w wieku podeszłym (≥65 lat) nie są wystarczające, aby ocenić, czy odpowiedź na leczenie w tej grupie różni się od odpowiedzi młodszych pacjentów; wybór dawki u pacjentów w wieku podeszłym powinien być bardziej ostrożny. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności kariprazyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Sposób podania: raz na dobę, o tej samej porze dnia, z pokarmem lub niezależnie od posiłku. Nie należy stosować leku z sokiem grejpfrutowym i unikać spożywania alkoholu podczas terapii.

Należy monitorować pacjentów pod względem występowania myśli i zachowań samobójczych, szczególnie po rozpoczęciu lub zmianie leczenia przeciwpsychotycznego. Stosować ostrożnie u pacjentów ze skłonnością do akatyzji, z czynnikami ryzyka udaru, z chorobami układu sercowo-naczyniowego predysponującymi do zmian wartości ciśnienia tętniczego (należy monitorować ciśnienie tętnicze), oraz u osób w podeszłym wieku (≥65 lat). Jeśli u pacjenta stosującego kariprazynę pojawią się objawy podmiotowe i przedmiotowe późnych dyskinez, należy rozważyć przerwanie leczenia. Leki przeciwpsychotyczne stosowane u pacjentów z chorobą Parkinsona mogą zaostrzać przebieg choroby podstawowej oraz powodować pogorszenie objawów – należy ocenić stosunek ryzyka do korzyści. Pacjentom, u których rozwiną się objawy potencjalnie związane z zaćmą, należy zalecać wykonanie badań okulistycznych i ponownie ocenić u nich zasadność dalszej terapii. Jeżeli u pacjenta wystąpią objawy podmiotowe i przedmiotowe wskazujące na złośliwy zespół neuroleptyczny (ZZN) lub wysoka gorączka o niewyjaśnionej przyczynie, bez innych klinicznych objawów ZZN, należy natychmiast odstawić kariprazynę. Należy zachować ostrożność stosując kariprazynę u pacjentów z napadami drgawek w wywiadzie lub u pacjentów ze stanami, które mogą obniżyć próg drgawkowy. Nie zaleca się stosowania kariprazyny w leczeniu pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem ze względu na zwiększone całkowite ryzyko zgonu. Ostrożnie stosować u pacjentów ze stwierdzoną chorobą układu sercowo-naczyniowego lub u pacjentów z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku wydłużenia odstępu QT, jak również u pacjentów stosujących leki, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT. Należy zachować ostrożność przy stosowaniu leku u pacjentów, u ktorych występują czynniki ryzyka udaru. Ze względu na częste występowanie nabytych czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi, należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka zakrzepu z zatorami przed rozpoczęciem leczenia kariprazyną i w czasie jego trwania, a także zastosować środki zapobiegawcze. U pacjentów ze zdiagnozowaną cukrzycą lub z czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy (np. otyłość, cukrzyca w wywiadzie rodzinnym), którzy rozpoczynają leczenie atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, należy monitorować stężenie glukozy w surowicy. Należy regularnie monitorować masę ciała pacjentów (obserwowano znaczące zwiększenie masy ciała podczas stosowania kariprazyny). Jednoczesne podawanie leku z umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 może prowadzić do zwiększenia całkowitej ekspozycji na kariprazynę. Zaleca się monitorowanie indywidualnej odpowiedzi i tolerancji i w razie potrzeby (tymczasowe) zmniejszenie dawki kariprazyny w celu uwzględnienia potencjalnego zwiększenia narażenia. Substancje pomocnicze. Kapsułki o mocy 3 mg oraz 4,5 mg zawierają barwnik czerwień Allura AC (E 129), który może powodować reakcje alergiczne.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią:
- ciężka reakcja alergiczna w postaci gorączki, obrzęku ust, twarzy, warg lub języka, duszności,
  świądu, wysypki, czasem ze spadkiem ciśnienia krwi. (Rzadkie działania niepożądane)
- jednocześnie: gorączka, pocenie się, sztywność mięśni i senność. Mogą to być objawy tzw.
  złośliwego zespołu neuroleptycznego. (Działanie niepożądane o częstości nieznanej)
- niewyjaśnione bóle mięśni, skurcze lub osłabienie mięśni. Mogą to być objawy uszkodzenia
  mięśni, które mogą powodować bardzo poważne zaburzenia nerek (Rzadkie działania
  niepożądane)
- objawy związane z zakrzepami krwi w żyłach, zwłaszcza nóg (objawy obejmują obrzęk, ból i
  zaczerwienienie nóg). Zakrzepy mogą przemieszczać się naczyniami krwionośnymi do płuc,
  powodując ból w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu. (Działanie niepożądane o
  częstości nieznanej)
- myśli lub uczucia związane z samookaleczaniem lub popełnieniem samobójstwa, próba
  samobójcza. (Niezbyt częste działania niepożądane).

Inne działania niepożądane

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób)
- uczucie niepokoju i niezdolność spokojnego siedzenia
- parkinsonizm - stan charakteryzujący się występowaniem wielu różnych objawów, do których
  należą ograniczone lub powolne ruchy, spowolnione myślenie, szarpiące ruchy podczas
  zginania kończyn (objaw koła zębatego), szuranie nogami, drżenie, ograniczone lub brak
  mimiki twarzy, sztywność mięśni, ślinienie się.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób)
- lęk
- senność, trudności w zasypianiu, nietypowe sny, koszmary senne, lunatykowanie
- zawroty głowy
- mimowolne skręcające ruchy ciała i nieprawidłowa postawa
- zgrzytanie zębami lub nadmierne zaciskanie szczęki, ślinotok, utrzymujące się mruganie w
  reakcji na stukanie w czoło (nieprawidłowy odruch), zaburzenia ruchowe, zaburzenia ruchu
  języka (tzw. objawy pozapiramidowe)
- niewyraźne widzenie
- wysokie ciśnienie krwi
- szybkie, nieregularne bicie serca
- zmniejszony lub zwiększony apetyt
- nudności, wymioty, zaparcia
- zwiększenie masy ciała
- zmęczenie
- w badaniach laboratoryjnych stwierdzano następujące nieprawidłowości:
   ° zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
   ° zwiększenie poziomu kinazy kreatynowej we krwi
   ° zaburzenia ilości lipidów (na przykład cholesterolu i (lub) tłuszczu) we krwi.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób)
- depresja
- nagłe i poważne splątanie
- uczucie wirowania
- nieprzyjemny, nieprawidłowy zmysł dotyku
- senność, brak energii lub brak zainteresowania wykonywanymi pracami
- ruchy mimowolne, najczęściej języka lub twarzy. Mogą wystąpić po krótkotrwałym lub
  długotrwałym stosowaniu leku.
- zmniejszenie lub zwiększenie pożądania seksualnego, problemy z erekcją
- podrażnienie oczu, wysokie ciśnienie w oku, słabe widzenie
- zaburzenia związane z akomodacją (dostosowaniem ostrości widzenia)
- niskie ciśnienie krwi
- nieprawidłowy zapis EKG, nieprawidłowe impulsy nerwowe w sercu
- powolne, nieregularne tętno
- czkawka
- zgaga
- pragnienie
- ból podczas oddawania moczu
- nietypowo częste oddawanie moczu i oddawanie dużych ilości moczu
- swędzenie, wysypka
- cukrzyca
- w badaniach laboratoryjnych stwierdzano następujące nieprawidłowości:
   ° nieprawidłowe stężenie sodu we krwi
   ° zwiększenie stężenia glukozy we krwi (cukru we krwi), zwiększona ilość barwnika
      żółciowego (bilirubiny) we krwi
   ° niedokrwistość (zmniejszenie liczby krwinek czerwonych)
   ° zwiększenie liczby niektórych rodzajów białych krwinek
   ° zmniejszenie stężenia tyreotropiny (TSH) we krwi.

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób)
- napad drgawkowy
- utrata pamięci, utrata mowy
- dyskomfort oczu przy jasnym świetle
- zmętnienie soczewki w oku prowadzące do zaburzeń widzenia (zaćma)
- trudności w połykaniu
- zmniejszony poziom niektórych typów białych krwinek, co powoduje większą podatność na
  infekcje
- niedoczynność tarczycy.

Działania niepożądane o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie
dostępnych danych)
- zapalenie wątroby (ból w prawym nadbrzuszu, zażółcenie oczu i skóry, osłabienie, gorączka).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do
„krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.* Dzięki zgłaszaniu działań
niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Inhibitory CYP3A4 zwiększają ekspozycję z kariprazynę. Przeciwwskazane jest jednoczesne podawanie kariprazyny z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. boceprewirem, klarytromycyną, kobicystatem, indynawirem, itrakonazolem, ketokonazolem, nefazodonem, nelfinawirem, pozakonazolem, rytonawirem, sakwinawirem, telaprewirem, telitromycyną, worykonazolem). Erytromycyna (500 mg dwa razy na dobę), umiarkowany inhibitor CYP3A4, powodowała średnio 1,4-krotny (zakres 1,03-2,32-krotny) wzrost ekspozycji na całkowitą kariprazynę w osoczu po 3 tygodniach jednoczesnego podawania. Dlatego w okresie jednoczesnego stosowania kariprazyny z umiarkowanym inhibitorem CYP3A4 (np. erytromycyną, flukonazolem, diltiazemem, werapamilem) zaleca się monitorowanie indywidualnej odpowiedzi i tolerancji oraz, w razie potrzeby, (tymczasowe) zmniejszenie dawki kariprazyny, aby uwzględnić potencjalne zwiększenie narażenia. Ze względu na długi okres półtrwania kariprazyny i jej aktywnych metabolitów, rozpoczęcie lub przerwanie leczenia umiarkowanym inhibitorem CYP 3A4 lub zmiana dawki będą w pełni odzwierciedlone w stężeniu leku w osoczu dopiero po kilku tygodniach. Pacjentów należy monitorować pod kątem działań niepożądanych i odpowiedzi na leczenie przez kilka tygodni po rozpoczęciu lub zaprzestaniu stosowania leku wchodzącego w interakcje, lub po każdej zmianie dawki kariprazyny. Należy unikać spożywania soku grejpfrutowego. Przeciwwskazane jest podawanie z silnymi lub umiarkowanymi induktorami CYP3A4 (np. karbamazepiną, fenobarbitalem, fenytoiną, ryfampicyną, zielem dziurawca, bosentanem, efawirenzem, etrawiryną, modafinilem, nafcyliną) - może powodować znaczące zmniejszenie całkowitej ekspozycji na kariprazynę. W warunkach in vitro kariprazyna jest inhibitorem P-gp w swym teoretycznie maksymalnym stężeniu występującym w jelitach. Jednakże stosowanie substratów P-gp o wąskim indeksie terapeutycznym, takich jak dabigatran i digoksyna, może wymagać specjalnego monitorowania i dostosowania dawki. Szlak metaboliczny obejmujący CYP2D6 odgrywa nieznaczną rolę w metabolizmie kariprazyny. Dlatego nie jest prawdopodobne, aby inhibitory CYP2D6 wywierały istotny klinicznie wpływ na metabolizm leku. W badaniu interakcji lekowych, 28-dniowe leczenie kariprazyną w dawce 6 mg na dobę nie miało klinicznie istotnego wpływu na farmakokinetykę doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiolu i lewonorgestrelu). Z uwagi na działanie kariprazyny na OUN, lek należy stosować ostrożnie w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na OUN i z alkoholem.

Gedeon Richter Marketing Polska Sp. z o.o.
ul. Franciszka Klimczaka 1
02-797 Warszawa
22-642-67-39
[email protected]
www.gedeonrichter.pl