Rennie Antacidum 680 mg + 80 mg tabletki do ssania

1 tabl. zawiera 680 mg węglanu wapnia (272 mg wapnia) i 80 mg ciężkiego węglanu magnezu (20 mg magnezu). Preparat zawiera sacharozę.

Preparat zawiera dwie substancje zobojętniające (węglan wapnia i węglan magnezu). Działanie leku jest miejscowe i nie zależy od wchłaniania ogólnoustrojowego. Węglan wapnia ma szybkie, długotrwałe i silne działanie zobojętniające. Obecność węglanu magnezu, który ma również silne działanie zobojętniające, dodatkowo zwiększało to działanie. W żołądku węglan wapnia i węglan magnezu reagują z sokiem żołądkowym, tworząc wodę i rozpuszczalne sole mineralne. Niewielkie ilości wapnia i magnezu mogą się wchłaniać w tej postaci. Stopień wchłaniania zależy od podanej dawki. Wchłaniane jest około 10% podanej dawki wapnia i 15-20% magnezu. U zdrowych osób niewielkie ilości wapnia i magnezu, które zostały wchłonięte są zwykle szybko wydalane przez nerki. U pacjentów z niewydolnością nerek stężenia wapnia i magnezu w surowicy mogą być zwiększone. Nierozpuszczalne sole wapnia i magnezu powstające w jelitach, są następnie wydalane z kałem.

Objawowe leczenie dolegliwości związanych z nadkwaśnością soku żołądkowego, takich jak: zgaga, niestrawność, wzdęcia, nudności, uczucie pełności lub ciężkości w nadbrzuszu, odbijanie.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hiperkalcemia i (lub) stany powodujące hiperkalcemię. Kamica nerkowa z kamieniami zawierającymi osady wapniowe. Ciężka niewydolność nerek. Hipofosfatemia.

Stosowanie leku w czasie ciąży jest możliwe, jeśli jest on stosowany zgodnie z zaleceniami. Nie należy stosować dawki większej niż maksymalna zalecana dawka dobowa i nie powinno się jej stosować dłużej niż przez 2 tyg. Aby zapobiec nadmiernemu przyjmowaniu wapnia, kobiety w ciąży powinny unikać jednoczesnego nadmiernego spożycia mleka i produktów mlecznych. Wapń i magnez przenikają do mleka ludzkiego, ale ocenia się, że lek stosowany w dawkach terapeutycznych nie powoduje żadnych skutków u noworodków/niemowląt karmionych piersią. Nie ma dowodów wskazujących na to, że preparat przyjmowany zgodnie z zalecanym dawkowaniem ma niekorzystny wpływ na płodność.

Doustnie. Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat: dawka jednorazowa 1-2 tabl. do ssania lub żucia. W przypadku wystąpienia zgagi lub bólu można przyjąć dodatkowo 1 lub 2 tabl. pomiędzy zwykłymi porami dawkowania. Nie powinno się przyjmować więcej niż 11 tabl. w ciągu 24 h. Maksymalny okres samoleczenia przez pacjenta to 14 dni. Jeśli objawy nie ustąpią po 7 dniach, pacjent powinien skonsultować się z lekarzem. Jeśli objawy nie ustąpią pomimo stosowania leku, zalecana jest diagnostyka w celu wykluczenia poważniejszej choroby. Sposób podania. Zaleca się przyjmowanie leku 1 h po posiłku i przed snem.

Należy unikać długotrwałego stosowania preparatu. Nie należy przekraczać podanej dawki. Jeśli objawy się utrzymują lub ustępują tylko częściowo, należy zasięgnąć dodatkowej porady lekarza. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością nerek. U pacjentów tych, należy regularnie kontrolować stężenie wapnia, fosforanów i magnezu w osoczu. Preparatu nie należy stosować w przypadku hiperkalciurii. Długotrwałe przyjmowanie leku w dużych dawkach może spowodować wystąpienie działań niepożądanych, takich jak hiperkalcemia, hipermagnezemia i zespół mleczno-alkaliczny, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek. Preparatu nie należy przyjmować z dużymi ilościami mleka lub produktów nabiałowych. Długotrwałe stosowanie leku zwiększa ryzyko powstawania kamieni nerkowych. Jeżeli objawy choroby nie ustąpią po 7 dniach, lekarz powinien dokonać ponownie oceny klinicznej. 1 tabl. zawiera 475 mg sacharozy - lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy. Preparat nie zawiera sodu.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Lek Rennie Antacidum może powodować następujące działania niepożądane:
- reakcje nadwrażliwości (bardzo rzadko zgłaszano); objawy kliniczne mogą obejmować:
  wysypkę, pokrzywkę, świąd, obrzęk naczynioruchowy, duszność i wstrząs anafilaktyczny;
- nudności, wymioty, dyskomfort w żołądku, zaparcia i biegunka;
- osłabienie mięśni.

Długotrwałe stosowanie wysokich dawek, szczególnie u pacjentów z upośledzeniem czynności nerek,
może powodować hipermagnezemię (zwiększenie stężenia magnezu we krwi) lub hiperkalcemię
(zwiększenie stężenia wapnia we krwi) i zasadowicę (zwiększone stężenie zasad we krwi).

Objawy zespołu mleczno-alkalicznego:
- zaburzenia smaku;
- zwapnienia;
- osłabienie;
- bóle głowy;
- nadmiar azotu we krwi (azotemia).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309, strona internetowa:
https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Zmiany kwaśności soku żołądkowego, np. spowodowane przyjmowaniem substancji zobojętniających, mogą wpłynąć na stopień i szybkość wchłaniania jednocześnie podawanych leków. Udowodniono, że środki zobojętniające zawierające wapń i magnez mogą tworzyć kompleksy z niektórymi substancjami, np. antybiotykami (tetracyklinami) i syntetycznymi lekami chemioterapeutycznymi przeciwbakteryjnymi (chinolonami) oraz glikozydami nasercowymi (np. digoksyną), bisfosfonianami, dolutegrawirem, lewotyroksyną i eltrombopagiem, co powoduje zmniejszenie ich wchłaniania. Należy to wziąć pod uwagę, jeśli rozważa się równoczesne podawanie tych leków. Sole wapniowe zmniejszają wchłanianie fluorków i preparatów zawierających żelazo, a sole wapniowe i sole magnezowe mogą utrudniać wchłanianie fosforanów. Diuretyki tiazydowe zmniejszają wydalanie wapnia z moczem. Z uwagi na zwiększone ryzyko hiperkalcemii w przypadku jednoczesnego stosowania diuretyków tiazydowych należy regularnie kontrolować stężenie wapnia w surowicy. Zaleca się, by środki zobojętniające nie były przyjmowane równocześnie z innymi lekami, ale w odstępie 1 h lub 2 h.

Bayer Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 158
02-326 Warszawa