Rifamazid 150 mg+100 mg kapsułki twarde

1 kaps. twarda zawiera 150 mg ryfampicyny i 100 mg izoniazydu lub 300 mg ryfampicyny i 150 mg izoniazydu. Preparat zawiera azorubinę.

Lek przeciwgruźliczy, połączenie ryfampicyny i izoniazydu. Ryfampicyna - antybiotyk z grupy ansamycyn - działa bakteriobójczo na Mycobacterium tuberculosis, prątki atypowe i trądu, Staphylococcus spp., Legionella spp., Neisseria spp., Haemophilus influenzae. Ryfampicyna działa bakteriobójczo na prątki umiejscowione zewnątrz- i wewnątrzkomórkowo, na prątki rosnące powoli i średnio. Izoniazyd działa bakteriobójczo na prątki gruźlicy umiejscowione zewnątrzkomórkowo, w ścianach jam gruźliczych, będące w fazie podziału i wzrostu. Połączenie obu leków zmniejsza prawdopodobieństwo rozwoju oporności w przebiegu długotrwałego leczenia. Preparat dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego, obecność pokarmu zmniejsza wchłanianie. Izoniazyd w 20-30% wiąże się z białkami osocza; ryfampicyna - w około 80%. Oba składniki leku są metabolizowane w wątrobie. T_0,5 ryfampicyny we krwi wynosi 3-5 h. Szybkość eliminacji izoniazydu jest uwarunkowana genetycznie; T_0,5 we krwi w zależności od szybkości acetylacji wynosi 1-3 h. Ryfampicyna i izoniazyd przenikają do tkanek i płynów ustrojowych oraz płynu mózgowo-rdzeniowego. Ryfampicyna wydala się głównie z kałem, izoniazyd głównie z moczem.

Wszystkie przypadki gruźlicy płuc i gruźlicy pozapłucnej, zarówno zdiagnozowanej po raz pierwszy jak i we wznowach z zachowaną wrażliwością prątków na ryfampicynę i izoniazyd. Należy wziąć pod uwagę oficjalne zalecenia lokalne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych. Przed rozpoczęciem oraz kilkakrotnie w czasie leczenia należy określić wrażliwość prątków na ryfampicynę i izoniazyd. W przypadku oporności na składniki preparatu czy też braku reakcji pacjenta na leczenie, należy zmienić sposób leczenia.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka niewydolność wątroby, żółtaczka. Leczenie sakwinawirem lub rytonawirem.

Lek można podawać kobietom w ciąży tylko wówczas, gdy istnieje pewność, że proces gruźliczy jest czynny i korzyść dla matki przeważa zagrożenie dla płodu. Ryfampicyna stosowana w ostatnich miesiącach ciąży może spowodować poporodowe krwawienia zarówno u matki, jak i u noworodka. W takich przypadkach zaleca się podawanie witaminy K. Ryfampicyna i izoniazyd przenikają do mleka ludzkiego. Jeśli konieczne jest podanie leku matce karmiącej, zaleca się przerwanie karmienia piersią. Badania przeprowadzone na gryzoniach otrzymujących duże dawki ryfampicyny wykazały jej działanie teratogenne.

Doustnie. Dorośli o mc. poniżej 50 kg: 3 kaps. (150 mg + 100 mg) raz na dobę. Dorośli o mc. powyżej 50 kg: 2 kaps. (300 mg + 150 mg) raz na dobę. Warunkiem zakończenia leczenia jest przebycie pełnej chemioterapii przeciwprątkowej oraz ujemny wynik badań bakteriologicznych wykrywających prątki. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku, zwłaszcza ze stwierdzoną niewydolnością wątroby, należy zachować ostrożność. Sposób podania. Preparat należy przyjmować 1 h przed lub 2 h po posiłku, popijając szklanką wody.

Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać badania czynności wątroby i badania krwi. Badania czynności wątroby należy powtórzyć, jeśli u pacjenta z prawidłową czynnością wątroby wystąpią: gorączka, wymioty, żółtaczka lub inne dolegliwości pogarszające stan pacjenta. Pacjentom z niewydolnością wątroby lek należy przepisywać w mniejszych dawkach, dostosowanych do stopnia niewydolności wątroby. Pacjenta należy objąć ścisłą kontrolą lekarską. U tych pacjentów zaleca się kontrolowanie czynności wątroby, zwłaszcza aktywności AspAT i AlAT. Badania należy wykonać przed rozpoczęciem leczenia, następnie co tydzień - przez pierwsze 2 tyg. kuracji, a następnie przez cały okres leczenia co 2 tyg. Jeśli wystąpią objawy świadczące o uszkodzeniu komórek wątrobowych, lek należy odstawić. Należy wtedy rozważyć alternatywną metodę leczenia gruźlicy. Jeśli lek zastosuje się ponownie po normalizacji czynności wątroby, zaleca się codzienne kontrolowanie parametrów czynności wątroby. Jeśli u pacjenta z prawidłową czynnością wątroby na początku leczenia zwiększy się stężenie bilirubiny, aktywność fosfatazy zasadowej lub aminotransferaz, nie jest to wskazaniem do odstawienia leku. Powyższe objawy są najczęściej przemijające. Zaleca się powtórzenie badania w czasie leczenia. Pacjentom w podeszłym wieku, wyniszczonym, z predyspozycją do neuropatii (np. chorzy na cukrzycę) należy podczas leczenia poświęcić szczególną uwagę. Leczenie gruźlicy w schemacie przerywanym (rzadziej niż 2-3 razy w tyg.) jest obarczone ryzykiem nasilonych działań niepożądanych, zwłaszcza o charakterze immunologicznym. Pacjenta leczonego w schemacie przerywanym należy ostrzec przed możliwością wystąpienia takich reakcji i zapewnić mu ścisły nadzór personelu medycznego. Zaleca się częste wykonywanie badań w celu uniknięcia powikłań związanych ze stosowaniem przerywanego schematu dawkowania. W trakcie leczenia preparatem ślina, plwocina, łzy i mocz mogą zabarwiać się na czerwonobrązowo lub pomarańczowo. Zabarwiać się mogą również miękkie soczewki kontaktowe. Lek należy stosować z dużą ostrożnością u pacjentów nadużywających alkoholu, ze względu na zwiększone ryzyko uszkodzenia wątroby. Podczas leczenia zaleca się okresowe badanie wzroku, zwłaszcza u pacjentów z chorobami oczu. Jeśli istnieje konieczność podawania leku pacjentom przyjmującym stale inne leki (np. chorzy na cukrzycę lub choroby układu krążenia), należy wziąć pod uwagę interakcje preparatu z innymi lekami i odpowiednio zmodyfikować leczenie. Ryfampicyna podawana pacjentom z porfirią może zaostrzyć objawy choroby. Preparat zawiera azorubinę, która może powodować reakcje alergiczne. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli wystąpi którykolwiek z następujących ciężkich objawów niepożądanych, należy przerwać
stosowanie leku i niezwłocznie poinformować lekarza prowadzącego lub zgłosić się do
najbliższego oddziału ratunkowego w szpitalu.
• Nagła duszność i ucisk w klatce piersiowej, obrzęk powiek, twarzy lub ust.
• Ciężkie wysypki skórne, które mogą przebiegać z powstawaniem pęcherzy obejmujących
  kończyny, oczy, jamę ustną, gardło i narządy płciowe.
• Utrata przytomności (omdlenie).
• Objawy grypopodobne (gorączka, dreszcze, bóle głowy i mięśni, zawroty głowy), krótki oddech,
  sapanie, spadek ciśnienia krwi, zwiększenie liczby granulocytów.
• Drobne wybroczyny na skórze kończyn dolnych i tułowia, rzadziej na twarzy oraz na błonie
  śluzowej w obrębie jamy ustnej (krwawienie z dziąseł). Mogą to być objawy małopłytkowości.
  Dotyczą one głównie pacjentów leczonych w schemacie przerywanym. Objawy te ustępują po
  odstawieniu leku.
• Brak łaknienia, nudności, wymioty, zmęczenie, osłabienie – mogą być objawami poważnych
  zaburzeń czynności wątroby.
• Biegunka o znacznym nasileniu, wodnista zazwyczaj z domieszką krwi i śluzu, utrzymująca się
  przez dłuższy czas, przebiegająca z bólem brzucha i (lub) gorączką. Może ona być objawem
  ciężkiego zapalenia jelit (nazywanego rzekomobłoniastym zapaleniem jelit), mogącego
  występować po zastosowaniu antybiotyków.

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych działań niepożądanych należy jak
najszybciej skontaktować się z lekarzem:
• Stan zapalny trzustki powodujący silny ból brzucha i pleców (zapalenie trzustki, częstość
  nieznana).
• Poważne, rozległe uszkodzenia skóry (oddzielanie się naskórka i powierzchniowych błon
  śluzowych) (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka [ang. TEN], może wystąpić u mniej niż
  1 osoby na 1000).
• Reakcja na lek powodująca wysypkę, gorączkę, stan zapalny narządów wewnętrznych,
  nieprawidłowości hematologiczne i chorobę układową (zespół DRESS, może wystąpić u mniej niż
  1 osoby na 1000).
• Żółknięcie skóry lub białkówek oczu bądź występowanie ciemniejszego moczu i jaśniejszego
  stolca, zmęczenie, osłabienie, złe samopoczucie, utrata apetytu, nudności lub wymioty
  spowodowane przez schorzenie wątroby (zapalenie wątroby, może wystąpić u mniej niż 1 osoby na
  100).

Inne działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas leczenia
▪ zmiany liczby krwinek (zmniejszenie liczby krwinek czerwonych lub białych oraz płytek krwi),
  nieprawidłowy rozpad krwinek czerwonych (niedokrwistość hemolityczna); zaburzenia te mogą
  być przyczyną takich objawów, jak gorączka, krwawienie z nosa, bladość skóry;
▪ zaburzenia miesiączkowania (u kobiet długotrwale leczonych ryfampicyną);
▪ ból i zawroty głowy, senność i znużenie, zaburzenia koordynacji ruchów, stan splątania, zaburzenia
  koncentracji uwagi, ból i drętwienie kończyn;
▪ zaburzenia widzenia;
▪ zgaga, bóle w nadbrzuszu, zmniejszenie łaknienia, nudności, wymioty, wzdęcia, biegunka;
▪ zażółcenie skóry lub białkówek oczu bądź wydalanie ciemnego moczu i odbarwionego kału: mogą
  to być objawy zaburzeń czynności wątroby;
▪ łagodne, samoistnie ustępujące reakcje skórne, takie jak zaczerwienienie, świąd, niekiedy wysypka;
▪ osłabienie mięśni;
▪ krew w moczu, zwiększona lub zmniejszona ilość wydalanego moczu – może wskazywać na
  zaburzenia czynności nerek;
▪ pomarańczowe lub czerwonobrązowe zabarwienie śliny, moczu, łez, potu, kału;
▪ stan zapalny naczyń krwionośnych, występuje z częstością nieznaną.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301;
Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Ryfampicyna jest induktorem enzymów mikrosomalnych i przyspiesza metabolizm wielu leków: azatiopryny, chloramfenikolu, cymetydyny, klofibratu, kortykosteroidów, leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny, cyklosporyny, dapsonu, diazepamu i innych pochodnych 1,4-benzodiazepiny, doksycykliny, haloperydolu, heksobarbitalu, flukonazolu, itrakonazolu, ketokonazolu, metadonu, leków hipoglikemizujących, chininy, sulfasalazyny, teofiliny, zydowudyny, leków blokujących receptory β-adrenergiczne, digitoksyny, digoksyny, dyzopiramidu, lorkainidu, meksyletyny, chinidyny, tokainidu, werapamilu i innych antagonistów wapnia, narkotycznych leków przeciwbólowych, środków antykoncepcyjnych. Jednoczesne stosowanie ryfampicyny z wyżej wymienionymi lekami może wiązać się z koniecznością zwiększenia ich dawki w celu utrzymania działania terapeutycznego. Po odstawieniu ryfampicyny należy pamiętać o ponownej modyfikacji dawek leków. Jednoczesne stosowanie kwasu p-aminosalicylowego (PAS) i ryfampicyny powoduje zmniejszenie stężenia ryfampicyny we krwi. Dlatego zaleca się zachowanie 8-h przerwy między przyjęciem tych leków. Ryfampicyna i izoniazyd zmieniają metabolizm fenytoiny- w przypadku jednoczesnego stosowania zaleca się jest kontrolowanie stężenia fenytoiny we krwi i odpowiednie dostosowanie jej dawki. Izoniazyd hamuje metabolizm etosuksymidu, diazepamu, triazolamu i teofiliny, co często prowadzi do zwiększenia ich toksyczności. Izoniazyd podawany razem z karbamazepiną powoduje zwiększenie jej stężenia we krwi, co może doprowadzić do ciężkiego uszkodzenia wątroby. Preparaty zobojętniające sok żołądkowy (wodorowęglan sodu, wodorotlenek glinu, trójkrzemian magnezu) mogą zmniejszać wchłanianie ryfampicyny i izoniazydu. W celu zapobieżenia tej interakcji Rifamazid należy przyjmować co najmniej 1 h przed przyjęciem preparatu zobojętniającego sok żołądkowy. Przy jednoczesnym stosowaniu preparatu i leków przeciwzakrzepowych (pochodne kumaryny), wskazane jest codzienne oznaczanie czasu protrombinowego i odpowiednie dostosowanie dawki leku przeciwzakrzepowego. Rifamazid może zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. W celu uniknięcia nieplanowanej ciąży należy zastosować dodatkowo niehormonalną metodę antykoncepcji.

Polfa Tarchomin S.A.
ul. Aleksandra Fleminga 2
03-176 Warszawa
22-510-80-02
[email protected]
www.polfa-tarchomin.com.pl