Rocuronium B. Braun 10 mg/ml roztwór do wstrzykiwań / do infuzji

1 ml roztworu zawiera 10 mg bromku rokuroniowego.

Lek niedepolaryzujący wywołujący blokadę nerwowo-mięśniową, o średnio długim czasie działania i szybkim początku działania. Działa konkurencyjnie na poziomie nikotynowego receptora cholinergicznego w płytce motorycznej. Antagonistami tego działania są inhibitory acetylocholinesterazy takie jak neostygmina, edrofonium i pirydostygmina. Wartość ED₉₀ (dawka wymagana do uzyskania 90% zniesienia reakcji skurczowej kciuka na stymulację nerwu łokciowego) podczas znieczulenia zrównoważonego wynosi ok. 0,3 mg/kg mc. Po podaniu dożylnym pojedynczej dawki profil stężenia leku w osoczu przebiega w 3 fazach wykładniczych. U dorosłych średni T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 77 (66-80) min. Objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym wynosi 203 (193-214) ml/kg mc., a klirens osoczowy ma wartość 3,7 (3,5-3,9) ml/kg mc./min. Klirens osoczowy u pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z niewydolnością nerek jest nieznacznie zmniejszony w porównaniu z młodszymi pacjentami z prawidłową czynnością nerek. T_0,5 w fazie eliminacji u pacjentów ze schorzeniami wątroby jest wydłużony o 30 min, a średni klirens osoczowy zmniejszony o 1 ml/kg mc./min. Pozorna objętość dystrybucji u niemowląt (3-12 mies.) jest większa, niż u starszych dzieci (1-8 lat) oraz dorosłych. U dzieci w wieku 3-8 lat klirens jest większy, zaś T_0,5 w fazie eliminacji krótszy o 20 min, w porównaniu z pacjentami dorosłymi i dziećmi w wieku poniżej 3 lat. W przypadku podawania produktu w postaci ciągłej infuzji w celu ułatwienia wentylacji mechanicznej w czasie 20 h lub dłuższym, średni T_0,5 w fazie eliminacji oraz średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym są zwiększone. Stwierdzono dużą zmienność pomiędzy pacjentami, zależną od istoty i rozległości niewydolności narządu oraz indywidualnych cech pacjenta. U pacjentów z niewydolnością wielonarządową średni T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 21,5 (±3,3) h, objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym - 1,5 (±0,8) l/kg mc. a klirens osoczowy- 2,1 (±0,8) ml/kg mc./min. Bromek rokuronium jest wydalany z moczem i żółcią. Średnio 47% wydalane jest z moczem i 43% z kałem po 9 dniach. Ok. 50% dawki powraca do postaci bromku rokuronium. Nie stwierdzono obecności metabolitów w osoczu.

Dorośli, dzieci i młodzież (od 0 do 18 rż.): uzupełnienie znieczulenia ogólnego w celu ułatwienia intubacji dotchawiczej podczas rutynowej indukcji sekwencyjnej oraz w celu wywołania zwiotczenia mięśni szkieletowych w czasie zabiegu. U dorosłych preparat zalecany jest także w celu ułatwienia intubacji dotchawiczej podczas szybkiej indukcji sekwencyjnej oraz jako preparat uzupełniający do krótkotrwałego stosowania podczas opieki na oddziale intensywnej opieki medycznej w celu ułatwienia intubacji i wentylacji mechanicznej.

Nadwrażliwość na bromek rokuronium, jony bromkowe lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Bromek rokuronium może być stosowany u kobiet w ciąży jedynie w przypadku bezwzględnej konieczności oraz po stwierdzeniu przez lekarza, że oczekiwane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Zastosowanie bromku rokuronium u pacjentek poddanych cesarskiemu cięciu w dawce 0,6 mg/ kg mc. nie wykazuje wpływu na wynik skali Apgar, napięcie mięśniowe płodu lub adaptację układu krążenia i oddechowego. Badania krwi pępowinowej wskazują, iż przez łożysko przechodzą jedynie niewielkie ilości bromku rokuronium, nie powodujące klinicznie jawnych działań niepożądanych u noworodka. Uwaga - badania dotyczące zastosowania dawki 1,0 mg/kg mc. przeprowadzono podczas szybkiej indukcji sekwencyjnej znieczulenia, jednak nie u pacjentek poddanych cesarskiemu cięciu. W przypadku pacjentów otrzymujących sole magnezu w leczeniu toksemii lub w czasie ciąży proces znoszenia blokady nerwowo-mięśniowej wywołanej środkami blokującymi przewodnictwo nerwowo-mięśniowe może być spowolniony lub niewystarczający. W związku z tym w tych przypadkach dawki bromku rokuronium należy zmniejszyć i miareczkować. Nie wiadomo, czy bromek rokuronium lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Inne leki z tej grupy wykazywały niewielką zdolność do przenikania do mleka kobiet karmiących piersią oraz wnikania do organizmu karmionego dziecka. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy przerwać leczenie bromkiem rokuronium lub powstrzymać się od niego, biorąc pod uwagę korzyści płynące z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla kobiety.

Dożylnie, w postaci bolusa lub wlewu ciągłego. Dawkowanie powinno być dostosowane indywidualnie do pacjenta. Przy określaniu dawki należy uwzględnić stosowaną metodę znieczulenia, oczekiwany czas trwania zabiegu, metodę sedacji oraz oczekiwany czas trwania wentylacji mechanicznej, możliwe interakcje z innymi lekami podawanymi równocześnie, a także stan pacjenta. Zaleca się zastosowanie odpowiedniej techniki monitorowania przewodnictwa nerwowo-mięśniowego w celu kontrolowania stopnia blokady nerwowo-mięśniowej oraz powrotu napięcia mięśniowego. Wziewne leki znieczulające nasilają działanie zwiotczające bromku rokuronium. Działanie to nabiera znaczenia klinicznego wraz z trwaniem znieczulenia, gdy stężenie leków wziewnych osiągnie odpowiednią wartość w tkance. W rezultacie, w trakcie długotrwałych znieczuleń wziewnych (dłuższych niż 1 h) konieczna jest modyfikacja dawkowania preparatu poprzez podawanie mniejszych dawek podtrzymujących w dłuższych odstępach czasowych lub też zmniejszenie szybkości infuzji bromku rokuronium. Poniższe zalecenia dotyczące dawkowania u dorosłych mogą służyć jako ogólne wytyczne dla intubacji dotchawiczej oraz zwiotczenia mięśni podczas krótko- lub długotrwałych zabiegów chirurgicznych, jak również do stosowania na oddziałach intensywnej opieki medycznej. Zabiegi chirurgiczne. Intubacja dotchawicza. Podczas rutynowego znieczulenia z zastosowaniem standardowej dawki intubacyjnej wynoszącej 0,6 mg/kg mc., u prawie wszystkich pacjentów w ciągu 60 s uzyskuje się odpowiednie warunki do intubacji. W celu ułatwienia intubacji dotchawiczej podczas szybkiej indukcji sekwencyjnej znieczulenia zaleca się stosowanie bromku rokuronium w dawce 1.0 mg/kg mc., po podaniu której w czasie 60 s u prawie wszystkich pacjentów osiągnięte zostają warunki odpowiednie do intubacji. Jeżeli dawka 0,6 mg/kg mc. jest stosowana w szybkiej indukcji sekwencyjnej znieczulenia, zaleca się intubację pacjenta w ciągu 90 s po podaniu bromku rokuronium. Dawkowanie podtrzymujące. Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 0,15 mg/kg mc. W przypadku długotrwałego znieczulenia wziewnego powinna być zmniejszona do 0,075- 0,1 mg/kg mc. Zalecane jest stosowanie dawek podtrzymujących, gdy reakcja skurczowa mięśni na bodziec powraca do 25% wartości kontrolnej, lub gdy obserwuje się 2 lub 3 odpowiedzi na stymulację ciągiem czterech impulsów. Ciągła infuzja. W przypadku podawania bromku rokuronium w postaci ciągłej infuzji zaleca się zastosowanie dawki nasycającej 0,6 mg/kg mc. oraz rozpoczęcie infuzji, gdy blokada nerwowo-mięśniowa zaczyna ustępować. Szybkość infuzji należy dostosować do utrzymania reakcji skurczowej mięśni na bodziec na poziomie 10% wartości kontrolnej lub utrzymania 1 do 2 odpowiedzi na stymulację ciągiem czterech impulsów. U dorosłych poddanych znieczuleniu dożylnemu szybkość infuzji wymagana do utrzymania blokady nerwowo-mięśniowej na powyższym poziomie wynosi 0,3-0,6 mg/kg mc./h. W przypadku znieczulenia wziewnego szybkość infuzji wynosi 0,3- 0,4 mg/kg mc./h. Ponieważ wymagania dotyczące szybkości infuzji różnią się w zależności od indywidualnych cech pacjenta oraz zastosowanej metody znieczulenia, niezbędne jest ciągłe monitorowanie blokady nerwowo-mięśniowej. Dawkowanie u kobiet w ciąży. U pacjentek poddanych cesarskiemu cięciu zaleca się stosowanie bromku rokuronium wyłącznie w dawce 0,6 mg/kg mc., ponieważ nie ma danych dotyczących stosowania dawki 1,0 mg/kg mc. w tej grupie pacjentów. Zniesienie blokady nerwowo-mięśniowej wywołanej przez leki zwiotczające mięśnie może być zahamowane lub niezadowalające u pacjentek przyjmujących sole magnezu podczas leczenia zatrucia ciążowego, ponieważ sole magnezu nasilają blokadę nerwowo-mięśniową. Dlatego u tych pacjentek należy zmniejszyć dawkę bromku rokuronium i miareczkować produkt, aż do uzyskania odpowiedzi w postaci reakcji skurczowej. Dzieci i młodzież. U noworodków (0-27 dni), niemowląt (28 dni-2 mies.), małych dzieci (3-23 mies.), dzieci (2-11 lat) oraz młodzieży (12-17 lat) zalecane dawki intubacyjne stosowane podczas standardowego znieczulenia oraz dawki podtrzymujące zbliżone są do stosowanych u dorosłych pacjentów. Jednakże czas działania pojedynczej dawki intubacyjnej jest dłuższy u noworodków i niemowląt niż u dzieci. W przypadku ciągłej infuzji, u dzieci i młodzieży za wyjątkiem dzieci (2-11 lat) przeprowadza się infuzję z identyczną szybkością, jak u pacjentów dorosłych. U dzieci (w wieku 2-11 lat) konieczne może być zwiększenie szybkości infuzji. W tej grupie wiekowej zaleca się stosowanie tej samej początkowej szybkości infuzji co u dorosłych, a następnie modyfikację dawki w celu utrzymania reakcji skurczowej mięśni na bodziec na poziomie 10% wartości kontrolnej lub utrzymania 1 do 2 odpowiedzi na stymulację ciągiem 4 impulsów. Istnieje ograniczone doświadczenie w stosowaniu bromku rokuronium podczas szybkiej indukcji u dzieci i młodzieży. Z tego powodu nie zaleca się stosowania. Pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci ze schorzeniami wątroby i (lub) dróg żółciowych i (lub) niewydolnością nerek: 0,6 mg/kg mc. Jeżeli u pacjenta przewiduje się wystąpienie przedłużonego działania leku, należy rozważyć zastosowanie dawki 0,6 mg/kg mc. do szybkiej indukcji sekwencyjnej znieczulenia. Warunki odpowiednie dla intubacji mogą nie być osiągnięte w ciągu 90 s po podaniu bromku rokuronium. Niezależnie od zastosowanej techniki znieczulenia, zalecana dawka podtrzymująca dla tych pacjentów wynosi 0,075-0,1 mg/kg mc., a zalecana szybkość infuzji - 0,3-0,4 mg/kg mc./h. Pacjenci z nadwagą i otyli (pacjenci z masą ciała o 30% lub więcej większą niż należna masa ciała) - dawki należy obliczyć w oparciu o beztłuszczową masę ciała. Procedury intensywnej opieki medycznej. Intubacja dotchawicza -  należy zastosować identyczne dawki, jak opisane powyżej dla zabiegów chirurgicznych.

Bromek rokuronium powinien być używany wyłącznie przez doświadczony personel medyczny, wykwalifikowany w stosowaniu leków zwiotczających mięśnie. Niezbędna jest stała dostępność odpowiednich warunków oraz osób posiadających doświadczenie w intubacji dotchawiczej oraz sztucznej wentylacji. Ponieważ bromek rokuronium powoduje porażenie mięśni oddechowych, niezbędne jest wspomaganie wentylacji u pacjentów leczonych preparatem, aż do samoistnego przywrócenia czynności oddechowych. Należy uwzględnić możliwość wystąpienia trudności podczas intubacji, szczególnie w przypadku stosowania techniki szybkiej indukcji sekwencyjnej. Podczas stosowania bromku rokuronium odnotowano występowanie zjawiska powtórnego zwiotczenia mięśni (rekuraryzacji). W celu uniknięcia powikłań będących skutkiem rekuraryzacji, zaleca się usunięcie rurki intubacyjnej wyłącznie po stwierdzeniu ustąpienia blokady nerwowo-mięśniowej. Należy uwzględnić również inne czynniki mogące wywołać rekuraryzację po ekstubacji w fazie pooperacyjnej (np. interakcje pomiędzy lekami lub stan pacjenta). Jeśli nie jest to element standardowej praktyki klinicznej, należy rozważyć zastosowanie środka znoszącego zwiotczenie mięśni, szczególnie w przypadkach zwiększonego ryzyka wystąpienia rekuraryzacji. Niezwykle ważne jest upewnienie się. że pacjent oddycha samoistnie, głęboko i regularnie zanim zezwoli się na opuszczenie przez niego sali operacyjnej. Po podaniu leków zwiotczających mięśnie mogą wystąpić reakcje anafilaktyczne. Zawsze należy zastosować odpowiednie środki ostrożności w celu przeciwdziałania tego typu reakcjom. Szczególnie istotne jest to w przypadku zaistniałych uprzednio reakcji anafilaktycznych na leki zwiotczające mięśnie. Z uwagi na odnotowane przypadki wystąpienia alergicznej reakcji krzyżowej należy wówczas zastosować specjalne środki ostrożności. Dawki większe niż 0,9 mg/kg mc. mogą przyspieszać czynność serca; to działanie leku może neutralizować bradykardię wywołaną przez inne leki stosowane w znieczuleniu lub przez stymulację nerwu błędnego. U pacjentów leczonych na oddziałach intensywnej opieki medycznej odnotowywano przedłużone porażenie i (lub) osłabienie mięśni szkieletowych w następstwie długotrwałego stosowania leków zwiotczających mięśnie. W celu wykluczenia przedłużonego czasu trwania blokady nerwowo-mięśniowej i (lub) przedawkowania zaleca się monitorowanie przewodnictwa nerwowo-mięśniowego podczas stosowania leków zwiotczających mięśnie. Oprócz tego, pacjenci powinni być poddani odpowiedniemu znieczuleniu i sedacji. Ponadto, leki zwiotczające mięśnie powinny być miareczkowane do uzyskania pożądanego efektu u poszczególnych pacjentów. Wyżej wymienione procedury powinny być wykonywane pod nadzorem doświadczonego klinicysty znającego skutki stosowania leku oraz biegłego w technikach monitorowania przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Z uwagi na stosowanie bromku rokuronium zawsze w połączeniu z innymi lekami oraz możliwość wystąpienia hipertermii złośliwej w trakcie znieczulenia, nawet jeśli nie stosuje się leków o znanym działaniu wywołującym tę reakcję, klinicysta powinien być zaznajomiony z wczesnymi objawami, rozpoznaniem i leczeniem hipertermii złośliwej przed przystąpieniem do znieczulenia. Badania na zwierzętach wykazały, że bromek rokuronium nie należy do czynników wywołujących złośliwą hipertermię. Obserwowano występowanie miopatii u pacjentów długotrwale przyjmujących niedepolaryzujące leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe równocześnie z kortykosteroidami. Okresy równoczesnego stosowania leków należy ograniczyć do niezbędnego minimum. Rokuronium może być zastosowane jedynie po całkowitym ustąpieniu blokady nerwowo-mięśniowej wywołanej podaniem suksametonium. Bromek rokuronium powinien być więc ostrożnie stosowany u pacjentów z klinicznie istotnymi chorobami wątroby i (lub) dróg żółciowych i (lub) niewydolnością nerek. W tych grupach pacjentów przedłużenie działania leku obserwowano w przypadku stosowania dawek 0,6 mg/kg mc. Stany powiązane z przedłużonym czasem krążenia, jak choroby układu krążenia, zaawansowany wiek lub obrzęki skutkujące zwiększoną objętością dystrybucji mogą stanowić przyczynę opóźnionego rozpoczęcia działania preparatu. Bromek rokuronium powinien być stosowany z niezwykłą ostrożnością u pacjentów z chorobami nerwowo-mięśniowymi lub z chorobą Heinego-Medina, ponieważ odpowiedź na leki zwiotczające mięśnie u tych chorych może być odmienna. Nasilenie i charakter zmian mogą być zróżnicowane. U pacjentów z miastenią lub miastenicznym zespołem Eatona-Lamberta, małe dawki bromku rokuronium mogą wykazywać intensywne działanie, należy więc dostosować dawkę bromku rokuronium, aż do uzyskania odpowiedzi. Podczas zabiegu chirurgicznego w warunkach hipotermii, działanie blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe wywołane bromkiem rokuronium jest zwiększone, a czas działania - wydłużony. Bromek rokuronium może wykazywać wydłużony czas działania oraz przedłużony czas samoistnego przywrócenia napięcia mięśniowego u pacjentów z otyłością jeżeli stosuje się dawki obliczone w oparciu o rzeczywistą masę ciała. U pacjentów z oparzeniami rozwija się oporność na niedepolaryzujące leki zwiotczające mięśnie. Zaleca się dostosowanie dawki do uzyskanego działania terapeutycznego. Stany mogące być przyczyną zwiększonego działania bromku rokuronium: hipokaliemia (np. po ciężkich wymiotach, biegunce łub leczeniu diuretykami), hipermagnezemia, hipokalcemia (po rozległych transfuzjach), hipoproteinemia, odwodnienie, kwasica, hiperkapnia i kacheksja. Istotne zaburzenia stężeń elektrolitów, zmiany pH krwi lub odwodnienie powinny w miarę możliwości zostać ustabilizowane.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Następujące działania niepożądane mogą być ciężkie. Jeśli wystąpią jakiekolwiek wymienione
tu działania niepożądane, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce:

Bardzo rzadko (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 10 000 pacjentów):
Reakcje nadwrażliwości (alergiczne) i związane z nimi objawy występują rzadko tzn. może dotyczyć
więcej niż 1 na 1000 pacjentów, lecz mogą stanowić zagrożenie dla życia. Do objawów reakcji
nadwrażliwości mogą należeć: wysypka, świąd, utrudnione oddychanie niskie ciśnienie krwi, szybkie
bicie serca, zapaść krążeniowa, wstrząs lub obrzęk twarzy, ust, gardła lub języka, pokrzywka, pręgi po
uderzeniu, zaczerwienienie skóry. Dodatkowo podczas znieczulenia mogą wystąpić inne problemy w
obrębie układu oddechowego (powikłania znieczulenia dróg oddechowych)..

Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
• zatrzymanie oddechu;
• niewydolność oddechowa;
• ciężki alergiczny skurcz naczyń wieńcowych (zespół Kounisa) powodujący ból w klatce
  piersiowej (dławica piersiowa) lub zawał serca (zawał mięśnia sercowego).

Inne działania niepożądane obejmują:

Niezbyt często/rzadko (mogą wystąpić u 1 do 10 na 1 000 pacjentów):
• zwiększona częstość skurczów serca (częstoskurcz)*;
• opóźnione wybudzenie ze znieczulenia;
• spadek ciśnienia krwi (niedociśnienie);
• nieskuteczność leku;
• zwiększone lub obniżone ogólne działanie leku;
• zwiększona lub obniżona odpowiedź organizmu na lek;
• ból w miejscu podania;
• przedłużone działanie rozluźniające mięśnie (przedłużony blok nerwowo-mięśniowy).

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u 1 na 10000 pacjentów):
• zwiększone stężenie histaminy we krwi;
• świszczący oddech (skurcz oskrzeli);
• niemożność wykonywania ruchów (porażenie wiotkie);
• osłabienie mięśni (po długotrwałym stosowaniu tego leku na oddziale intensywnej opieki
  medycznej, w szczególności, jeśli podawano go z kortyzonem)

*Badania kliniczne sugerują, że wzrost częstości skurczów serca u dzieci i młodzieży występuje często
i może pojawić się maksymalnie u 1 na 10 pacjentów.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych
Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nasilenie działania: halogenowe lotne leki znieczulające; duże dawki: tiopentalu, metoheksitalu, ketaminy, fentanylu, kwasu gammahydroksymasłowego, etomidatu i propofolu; inne leki nie depolaryzujące blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe; uprzednie podanie suksametonium; długotrwałe równoczesne stosowanie kortykosteroidów i bromku rokuronium na oddziałach intensywnej opieki medycznej może skutkować przedłużonym czasem trwania blokady nerwowo-mięśniowej lub miopatii. Inne leki: antybiotyki (aminoglikozydy, linkozamidy (np. linkomycyna, klindamycyna), antybiotyki polipeptydowe, antybiotyki acyloamino-penicylinowe, tetracykliny, duże dawki metronidazolu); diuretyki, tiamina, inhibitory MAO, chinidyna oraz jej izomer chinina, protamina, leki blokujące receptory adrenergiczne, sole magnezu, leki blokujące kanały wapniowe, sole litu oraz leki znieczulające stosowane miejscowo (lidokaina w postaci dożylnej, bupiwakaina stosowana zewnątrzoponowo). Zmniejszenie działania leku: neostygmina, edrofonium, pirydostygmina, pochodne aminopirydyny; uprzednie długotrwale stosowanie kortykosteroidów, fenytoiny lub karbamazepiny; noradrenalina, azatiopryna (tylko krótkotrwale i ograniczone działanie), teofilina, chlorek wapnia, chlorek potasu; inhibitory proteaz. Zmienny skutek. Zastosowanie innych niedepolaryzujących leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe w połączeniu z bromkiem rokuronium może spowodować zmniejszenie lub zwiększenie blokady nerwowo-mięśniowej w zależności od kolejności podawania leków oraz zastosowanego leku blokującego przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Podanie suksametonium po zastosowaniu bromku rokuronium może skutkować wzmożeniem lub osłabieniem blokującego przewodnictwo nerwowo-mięśniowe działania bromku rokuronium. Działanie rokuronium na inne leki. Jednoczesne zastosowanie leku z lidokainą może skutkować przyspieszeniem działania lidokainy. Odnotowano przypadki wystąpienia rekuraryzacji po pooperacyjnym zastosowaniu aminoglikozydów, linkozamidów, antybiotyków polipeptydowych, penicylin, chinidyny, chininy i soli magnezu.

Aesculap Chifa Sp. z o.o.
ul. Tysiąclecia 14
64-300 Nowy Tomyśl