Salflumix Easyhaler (250 µg+50 µg)/dawkę proszek do inhalacji

1 dawka odmierzona zawiera 50 µg salmeterolu (w postaci ksynafonianu) oraz 250 µg lub 500 µg propionianu flutykazonu. Preparat zawiera laktozę jednowodną.

Preparat zawiera salmeterol i propionian flutykazonu, substancje o różnych mechanizmach działania. Salmeterol jest wybiórczym, długo działającym (12 h) agonistą receptorów β₂-adrenergicznych, o długim łańcuchu bocznym, który wiąże się z miejscem pozareceptorowym. Powoduje rozszerzenie oskrzeli, które trwa dłużej (przynajmniej 12 h) niż po zastosowaniu zalecanych dawek zwykle stosowanych krótko działających β₂-agonistów. Propionian flutykazonu podawany wziewnie w zalecanych dawkach ma działanie przeciwzapalne w obrębie płuc, którego wynikiem jest zmniejszenie nasilenia objawów i częstości zaostrzeń astmy oskrzelowej z mniejszą ilością działań niepożądanych niż kortykosteroidy podawane ogólnie. Salmeterol działa miejscowo w płucach, dlatego stężenia w osoczu nie są wskaźnikiem jego działania leczniczego. Całkowita biodostępność propionianu flutykazonu u zdrowych osób po podaniu wziewnym pojedynczej dawki stanowi ok. 5-11% dawki nominalnej, zależnie od rodzaju użytego inhalatora. U pacjentów z astmą oskrzelową lub POChP obserwowano mniejszą ekspozycję ogólnoustrojową na stosowany wziewnie propionian flutykazonu. Wchłanianie ogólnoustrojowe odbywa się głównie z płuc i jest początkowo szybkie, a następnie powolne. Pozostała część wziewnej dawki leku może być połknięta, ale ma minimalny udział w ekspozycji ogólnej ze względu na słabą rozpuszczalność leku w wodzie i metabolizm pierwszego przejścia. Dostępność leku po podaniu doustnym wynosi mniej niż 1%. Ekspozycja ogólnoustrojowa zwiększa się liniowo wraz ze zwiększeniem dawki inhalacyjnej. Końcowy T_0,5 wynosi ok. 8 h. Propionian flutykazonu jest szybko usuwany z krążenia ogólnego i głównie metabolizowany do nieaktywnej pochodnej kwasu karboksylowego z udziałem CYP3A4. W kale wykrywa się również inne, niezidentyfikowane metabolity. Mniej niż 5% dawki wydalane jest w moczu, głównie w postaci metabolitów. Zasadnicza część dawki jest wydalana z kałem w postaci metabolitów i niezmienionego leku.

Astma oskrzelowa. Systematyczne leczenie astmy oskrzelowej u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i starszej, gdy zalecane jest stosowanie leczenia skojarzonego (długo działający β₂-mimetyk i wziewny kortykosteroid): u pacjentów, u których wziewne kortykosteroidy wraz ze stosowanymi doraźnie krótko działającymi β₂-mimetykami nie zapewniają wystarczającej kontroli lub u pacjentów, u których wystarczającą kontrolę zapewnia wziewny kortykosteroid i długo działający β₂-mimetyk.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Objawowe leczenie pacjentów z POChP z FEV₁ <60% wartości należnej (przed podaniem leku rozszerzającego oskrzela), z powtarzającymi się zaostrzeniami w wywiadzie, u których utrzymują się istotne objawy choroby pomimo regularnego leczenia lekami rozszerzającymi oskrzela.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą (laktoza, która zawiera małe ilości białka mleka).

Stosowanie leku u kobiet w ciąży należy ograniczyć do przypadków, gdy w opinii lekarza oczekiwana korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu. U kobiet w ciąży należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę propionianu flutykazonu zapewniającą odpowiednią kontrolę objawów astmy. Nie wiadomo, czy salmeterol i propionian flutykazonu lub ich metabolity przenikają do mleka kobiecego. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie, biorąc pod uwagę korzyści dla dziecka wynikające z karmienia piersią oraz korzyści dla matki wynikające z leczenia preparatem. Brak danych dotyczących wpływu na płodność u ludzi. Jednakże badania przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały wpływu salmeterolu lub propionianu flutykazonu na płodność.

Wziewnie. W celu uzyskania pożądanej skuteczności lek należy stosować codziennie, nawet gdy objawy nie występują. Stan pacjenta należy kontrolować regularnie, aby stosowana dawka była optymalna. Należy stosować najmniejszą dawkę zapewniającą skuteczną kontrolę objawów astmy. W przypadku dawek, których podanie nie jest możliwe z zastosowaniem Salflumix Easyhaler (np. 50 µg salmeterolu i 100 µg flutykazonu propionianu), dostępne są inne preparaty złożone z ustaloną dawką, zawierające te dwie substancje czynne. Jeśli kontrolę objawów uzyskano po zastosowaniu 2 razy na dobę leku złożonego o najmniejszej mocy, należy podjąć próbę dalszego leczenia samym wziewnym kortykosteroidem. Jako postępowanie alternatywne, u pacjentów wymagających leczenia długo działającym β₂-mimetykiem można zastosować raz na dobę preparat złożony zawierający salmeterol i propionian flutykazonu, jeśli w opinii lekarza pozwoli to na utrzymanie odpowiedniej kontroli objawów choroby. Jeśli lek stosowany jest raz na dobę, a u pacjenta występowały w wywiadzie dolegliwości nocne - dawkę należy podawać wieczorem, zaś w przypadku dolegliwości występujących głównie w ciągu dnia - dawkę należy podawać rano. Dawkę leku ustala się indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od stopnia ciężkości choroby, uwzględniając zawartą w preparacie dawkę flutykazonu propionianu. Jeśli u danego pacjenta konieczne jest podanie dawek innych niż zalecone, należy przepisać odpowiednie dawki β₂-mimetyków i (lub) kortykosteroidów. Astma oskrzelowa. Dorośli i młodzież w wieku 12 lat i starsza: 1 dawka inhalacyjna o mocy 50 µg + 250 µg 2 razy na dobę lub 1 dawka inhalacyjna o mocy 50 µg + 500 µg 2 razy na dobę. Krótkotrwałe stosowanie salmeterolu i propionianu flutykazonu można rozważyć jako początkowe leczenie podtrzymujące u dorosłych i młodzieży z przewlekłą, umiarkowaną astmą (pacjenci określani jako pacjenci z objawami występującymi w dzień, stosujący lek w razie potrzeby, z umiarkowanym do dużego ograniczeniem przepływu powietrza w drogach oddechowych), u których szybka kontrola astmy ma duże znaczenie. W takich przypadkach, zalecaną dawką początkową jest jedna inhalacja 50 µg salmeterolu i 100 µg propionianu flutykazonu 2 razy na dobę. Dla tych mocy, dostępne są inne leki złożone z ustaloną dawką, zawierające te dwie substancje czynne. Jeżeli tylko osiągnięto kontrolę astmy, leczenie należy zweryfikować i rozważyć, czy pacjent może stosować tylko wziewny kortykosteroid. Ważne jest, aby regularnie oceniać stan pacjenta po rozpoczęciu stosowania kortykosteroidu tylko w postaci wziewnej. Nie wykazano wyraźnych korzyści w porównaniu do stosowania wziewnego propionianu flutykazonu jako początkowego leczenia podtrzymującego, jeśli jeden lub dwa objawy z kryteriów określających ciężkość nie występują. Zazwyczaj u większości pacjentów wziewne kortykosteroidy są lekami „pierwszego rzutu”. Preparat nie jest przeznaczony do stosowania w początkowym leczeniu łagodnej astmy. Preparat złożony, zawierający salmeterol i propionian flutykazonu w dawce 50 µg + 100 µg, nie jest odpowiedni do stosowania u dorosłych pacjentów i dzieci z ciężką astmą; u pacjentów z ciężką astmą zalecane jest ustalenie odpowiedniej dawki wziewnego kortykosteroidu przed zastosowaniem leczenia skojarzonego. Nie należy stosować leku u dzieci w wieku poniżej 12 lat. POChP. Dorośli: 1 dawka inhalacyjna o mocy 50 µg + 500 µg 2 razy na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dostosowanie dawki nie jest konieczne. Nie są dostępne dane dotyczące stosowania preparatu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Leku nie należy stosować w leczeniu ostrych objawów astmy, w których konieczne jest zastosowanie szybko i krótko działającego leku rozszerzającego oskrzela. Pacjent powinien zawsze mieć przy sobie preparat stosowany w łagodzeniu ostrych napadów astmy. Nie należy rozpoczynać leczenia preparatem u pacjentów w czasie zaostrzenia astmy lub gdy nastąpiło znaczące lub ostre pogorszenie przebiegu choroby. W trakcie leczenia mogą wystąpić zaostrzenia choroby podstawowej lub poważne objawy niepożądane związane z astmą. Pacjenta należy poinformować, że jeśli po rozpoczęciu stosowania leku nastąpi pogorszenie objawów astmy lub nie będą one prawidłowo kontrolowane, to należy kontynuować leczenie, ale trzeba zasięgnąć porady lekarskiej. Zwiększenie częstości stosowania leków w celu złagodzenia objawów (krótko działających leków rozszerzających oskrzela) lub zmniejszenie odpowiedzi na zastosowanie leku doraźnego świadczy o pogorszeniu kontroli choroby; lekarz powinien zweryfikować leczenie takiego pacjenta. Nagłe i szybko postępujące nasilenie objawów astmy oskrzelowej jest stanem mogącym stanowić zagrożenie życia, dlatego taki pacjent wymaga pilnej konsultacji lekarskiej. Należy rozważyć zwiększenie dawki kortykosteroidów. Stan pacjenta należy ocenić również w sytuacji, jeśli dotychczas stosowana dawka leku nie zapewnia odpowiedniej kontroli astmy. W przypadku uzyskania prawidłowej kontroli objawów astmy, należy rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki leku. Należy regularnie oceniać stan zdrowia pacjentów, u których zmniejszono dawkę leku. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. U pacjentów, u których następuje zaostrzenie objawów POChP, zwykle wskazane jest leczenie kortykosteroidami o działaniu ogólnoustrojowym, dlatego pacjentom należy zalecić zwrócenie się o pomoc medyczną, jeśli w czasie stosowania preparatu nasilą się objawy choroby. U pacjentów z astmą nie należy nagle przerywać stosowania preparatu ze względu na ryzyko zaostrzenia choroby. Dawkę należy zmniejszać stopniowo pod kontrolą lekarza. U pacjentów z POChP przerwanie leczenia może także powodować nasilenie objawów choroby i powinno odbywać się pod nadzorem lekarza. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynną lub przebytą gruźlicą płuc oraz grzybiczymi, wirusowymi lub innymi zakażeniami dróg oddechowych. Jeśli to wskazane, należy niezwłocznie wdrożyć odpowiednie leczenie. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności układu krążenia lub zaburzeniami rytmu serca, z cukrzycą, z nadczynnością tarczycy i z nieleczoną hipokaliemią lub u pacjentów ze skłonnością do występowania małych stężeń potasu w surowicy. Odnotowano bardzo rzadkie przypadki zwiększenia stężenia glukozy we krwi - należy wziąć to pod uwagę przepisując lek pacjentom z cukrzycą w wywiadzie. W przypadku wystąpienia paradoksalnego skurczu oskrzeli należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu, ocenić stan pacjenta i, w razie konieczności, wdrożyć inne leczenie. Odnotowane objawy niepożądane występujące podczas leczenia β₂-mimetykami, takie jak: drżenia mięśni, kołatanie serca i bóle głowy, były przemijające i ulegały złagodzeniu w czasie regularnego stosowania. W przypadku stosowania kortykosteroidów wziewnych w dużych dawkach przez długi czas istnieje ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych - ważne, aby regularnie oceniać stan pacjenta i zmniejszyć dawkę wziewnego kortykosteroidu do najmniejszej dawki zapewniającej skuteczną kontrolę objawów astmy. Długotrwałe leczenie dużymi dawkami kortykosteroidów wziewnych może spowodować zahamowanie czynności kory nadnerczy i ostry przełom nadnerczowy. Do sytuacji, które mogłyby wywołać ostry przełom nadnerczowy, należą: uraz, zabieg chirurgiczny, zakażenie lub szybkie zmniejszenie dawki leku. W okresie narażenia na stres lub przed planowanym zabiegiem chirurgicznym należy rozważyć dodatkowe doustne podanie kortykosteroidów. Korzyści z leczenia propionianem flutykazonu obejmują zminimalizowanie zapotrzebowania na steroidy doustne. U pacjentów, u których wcześniej stosowane leczenie steroidami doustnymi zamieniono na leczenie wziewne propionianem flutykazonu należy liczyć się z ryzykiem wystąpienia objawów niewydolności kory nadnerczy przez dłuższy okres. Dlatego pacjentów należy leczyć z zachowaniem szczególnej ostrożności, a czynność kory nadnerczy należy regularnie monitorować. Ryzyko to może także dotyczyć pacjentów, u których w przeszłości stosowano duże dawki steroidów. Możliwość zaburzenia czynności kory nadnerczy należy zawsze uwzględnić w stanach nagłych i sytuacjach związanych ze stresem i rozważyć podanie odpowiedniej dawki uzupełniającej kortykosteroidów. Przed planowanymi zabiegami chirurgicznymi może być konieczna konsultacja specjalistyczna w celu oceny stopnia niewydolności kory nadnerczy. Należy unikać jednoczesnego stosowania propionianu flutykazonu z rytonawirem, chyba że możliwa korzyść dla pacjenta przewyższa ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych kortykosteroidów. Podczas jednoczesnego stosowania propionianu flutykazonu z innymi silnymi inhibitorami CYP3A może również zwiększyć się ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych. W wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów mogą wystąpić zaburzenia widzenia. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów. U pacjentów z POChP otrzymujących wziewne kortykosteroidy zaobserwowano zwiększenie częstości zapalenia płuc, w tym zapalenia płuc wymagającego hospitalizacji. Istnieją pewne dowody na zwiększone ryzyko wystąpienia zapalenia płuc wraz ze zwiększeniem dawki steroidów, ale nie zostało to jednoznacznie wykazane we wszystkich badaniach. Nie ma jednoznacznych dowodów klinicznych na różnice między preparatami zawierającymi wziewne kortykosteroidy, dotyczące stopnia ryzyka występowania zapalenia płuc. Lekarze powinni szczególnie wnikliwie obserwować pacjentów z POChP, czy nie rozwija się u nich zapalenie płuc, ponieważ kliniczne objawy takich zakażeń oraz zaostrzenia POChP często się nakładają. Do czynników ryzyka zapalenia płuc u pacjentów z POChP należą: aktualne palenie tytoniu, starszy wiek, niski wskaźnik masy ciała (BMI) i ciężka postać POChP. Należy unikać jednoczesnego stosowania salmeterolu z ketokonazolem lub innymi silnymi inhibitorami CYP3A4, chyba że korzyści przeważają nad potencjalnym zwiększeniem ryzyka wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych salmeterolu. U dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat przyjmujących duże dawki flutykazonu propionianu (zwykle ≥1000 mikrogramów na dobę) istnieje szczególne ryzyko wystąpienia działań ogólnoustrojowych. Działania ogólnoustrojowe mogą wystąpić podczas stosowania kortykosteroidów wziewnych, szczególnie jeśli są one stosowane w dużych dawkach przez długi okres. Możliwe działania ogólnoustrojowe obejmują: zespół Cushinga, cushingoidalne rysy twarzy, zahamowanie czynności kory nadnerczy, ostry przełom nadnerczowy i spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, i dużo rzadziej, zespół objawów psychicznych lub zmian zachowania, w tym nadmierną aktywność psychoruchową, zaburzenia snu, lęk, depresję lub agresję. Należy rozważyć skierowanie dziecka lub nastolatka do pediatry, specjalisty w zakresie chorób dróg oddechowych. Zaleca się, aby w czasie długotrwałego leczenia wziewnym kortykosteroidem regularnie kontrolować wzrost u dzieci. Dawkę kortykosteroidu wziewnego należy zmniejszyć do najmniejszej dawki zapewniającej skuteczną kontrolę objawów astmy. Każda dawka preparatu zawiera ok. 17,1 mg laktozy jednowodnej - u osób z nietolerancją laktozy taka ilość laktozy nie powoduje zwykle żadnych problemów. Substancja pomocnicza laktoza zawiera małe ilości białka mleka, które mogą powodować reakcje alergiczne.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia objawów niepożądanych, lekarz zaleci najmniejszą dawkę
leku Salflumix Easyhaler zapewniającą kontrolę astmy lub POChP.

Reakcje alergiczne: U pacjenta mogą wystąpić nagłe trudności w oddychaniu bezpośrednio po
zastosowaniu leku Salflumix Easyhaler. Może pojawić się bardzo świszczący oddech, kaszel lub
duszność. Może również wystąpić świąd, wysypka (pokrzywka) i obrzęk (zwykle twarzy, warg,
języka i gardła) lub nagłe bardzo szybkie bicie serca lub zasłabnięcie i zawroty głowy (co może
prowadzić do omdlenia lub utraty przytomności). Jeśli wystąpi którekolwiek z powyższych działań
niepożądanych lub jeśli pojawią się nagle po zastosowaniu leku Salflumix Easyhaler, należy
przerwać stosowanie leku Salflumix Easyhaler i natychmiast poinformować lekarza. Reakcje
alergiczne na lek Salflumix Easyhaler występują niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na
100 osób).

Zapalenie płuc (zakażenie płuc) u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP)
(Działania niepożądane występujące często)
Należy poinformować lekarza, jeśli podczas przyjmowania leku Salflumix Easyhaler wystąpi
którykolwiek z następujących objawów, ponieważ mogą to być objawy zakażenia płuc:
• gorączka lub dreszcze
• zwiększone wytwarzanie śluzu, zmiana koloru śluzu
• nasilony kaszel lub zwiększone trudności w oddychaniu.

Inne działania niepożądane wymieniono poniżej:

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób)
• Ból głowy - jego nasilenie zazwyczaj zmniejsza się wraz z kontynuacją leczenia.
• U pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) odnotowano zwiększoną częstość
  występowania przeziębień.

Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób)
• Pleśniawki (bolesne, kremowo-żółte, wypukłe wykwity) w jamie ustnej i gardle. Również ból
  języka, chrypka i podrażnienie gardła. Pomocne może być płukanie jamy ustnej wodą
  i natychmiastowe wyplucie wody i (lub) umycie zębów po przyjęciu każdej dawki. Lekarz może
  przepisać lek przeciwgrzybiczy w celu leczenia pleśniawek.
• Bóle, obrzęk stawów i ból mięśni.
• Skurcze mięśni.

U pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) zgłaszano również poniższe częste
działania niepożądane:
• Powstawanie siniaków i złamania.
• Zapalenie zatok (uczucie napięcia lub pełności w nosie, policzkach i za oczami, czasami
  z pulsującym bólem).
• Zmniejszone stężenie potasu we krwi (może powodować nierówne bicie serca, osłabienie
  mięśni, skurcze).

Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób)
• Zwiększenie stężenia cukru (glukozy) we krwi (hiperglikemia). U pacjentów chorych na
  cukrzycę konieczne może być częstsze badanie stężenia glukozy we krwi i dostosowanie
  dotychczasowego leczenia przeciwcukrzycowego.
• Zaćma (zmętnienie soczewki oka).
• Bardzo szybkie bicie serca (tachykardia).
• Uczucie drżenia i szybkie lub nierówne bicie serca (kołatanie serca) - objawy te zazwyczaj nie
  są groźne i ich nasilenie zmniejsza się wraz z kontynuacją leczenia.
• Ból w klatce piersiowej.
• Uczucie niepokoju (działanie to występuje głównie u dzieci).
• Zaburzenia snu.
• Alergiczna wysypka skórna.

Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1 000 osób)
• Trudności w oddychaniu lub świszczący oddech, które nasilają się bezpośrednio po
  zastosowaniu leku Salflumix Easyhaler. W takiej sytuacji, należy przerwać stosowanie
  inhalatora z lekiem Salflumix Easyhaler. Należy zastosować inhalator z szybko działającym
  lekiem łagodzącym objawy i ułatwiającym oddychanie oraz niezwłocznie skontaktować się
  z lekarzem.
• Salflumix Easyhaler może zaburzać prawidłowe wytwarzanie hormonów steroidowych przez
  organizm, zwłaszcza w przypadku stosowania dużych dawek przez długi okres. Obejmuje to
  następujące działania:
  - spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży,
  - zmniejszenie masy kostnej,
  - jaskra,
  - przyrost masy ciała,
  - zaokrąglona (księżycowaty kształt) twarz (zespół Cushinga).
  Lekarz będzie regularnie sprawdzał, czy u pacjenta występuje którekolwiek z tych działań
  niepożądanych oraz upewni się, że pacjent stosuje najmniejszą dawkę leku Salflumix Easyhaler
  niezbędną do kontrolowania objawów astmy.
• Zmiany zachowania, takie jak nadmierna aktywność i drażliwość (działania te występują
  głównie u dzieci).
• Nierówne lub nieregularne bicie serca, lub skurcze dodatkowe (zaburzenia rytmu serca). Należy
  poinformować lekarza, ale nie przerywać stosowania leku Salflumix Easyhaler, chyba że lekarz
  zaleci przerwanie stosowania.
• Zakażenie grzybicze przełyku, które może spowodować trudności z połykaniem.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
• Depresja lub agresja. Wystąpienie tych działań jest bardziej prawdopodobne u dzieci.
• Nieostre widzenie.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa,
tel: + 48 22 49 21 301,
fax: + 48 22 49 21 309,
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Leki blokujące receptory β-adrenergiczne (β-adrenolityki) mogą osłabiać lub antagonizować działanie salmeterolu. Nie należy stosować zarówno leków wybiórczo, jak i niewybiórczo blokujących receptory β-adrenergiczne u pacjentów z astmą, chyba że istnieją inne przyczyny uzasadniające ich zastosowanie. Stosowanie β₂-agonistów może wywołać potencjalnie ciężką hipokaliemię. Szczególną ostrożność zaleca się w ostrych, ciężkich przypadkach astmy, ponieważ to działanie może być nasilone przez jednoczesne leczenie pochodnymi ksantyny, steroidami i lekami moczopędnymi. Jednoczesne stosowanie innych leków działających na receptory β-adrenergiczne może potencjalnie spowodować działanie addycyjne. Propionian flutykazonu. W normalnych warunkach po podaniu wziewnym, w osoczu krwi występują małe stężenia propionianu flutykazonu w wyniku nasilonego metabolizmu pierwszego przejścia oraz dużego klirensu osoczowego, zależnego od aktywności izoenzymu 3A4 cytochromu P 450 w przewodzie pokarmowym i wątrobie. Dlatego znaczące klinicznie interakcje flutykazonu propionianu są mało prawdopodobne. Rytonawir (bardzo silny inhibitor izoenzymu 3A4 cytochromu P 450) w dawce 100 mg 2 razy na dobę zwiększa kilkaset razy stężenie propionianu flutykazonu w osoczu, w wyniku czego następuje znaczące zmniejszenie stężenia kortyzolu w surowicy. Brak informacji o tej interakcji w odniesieniu do propionianu flutykazonu podawanego wziewnie, ale można spodziewać się znacznego zwiększenia jego stężenia w osoczu. Odnotowano przypadki zespołu Cushinga i zahamowania czynności kory nadnerczy. Należy unikać stosowania takiego skojarzenia leków, chyba że korzyść przewyższa ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych glikokortykosteroidów. Niewiele słabszy od rytonawiru inhibitor CYP3A, ketokonazol, zwiększa o 150% ekspozycję na propionian flutykazonu po podaniu wziewnym pojedynczej dawki. Spowodowało to większe zmniejszenie stężenia kortyzolu w osoczu niż podanie samego propionianu flutykazonu. Jednoczesne stosowanie z innymi silnymi inhibitorami CYP3A (takimi jak itrakonazol i leki zawierające kobicystat) i umiarkowanymi inhibitorami CYP3A (takimi jak erytromycyna) może także spowodować zwiększenie ekspozycji ogólnoustrojowej na propionian flutykazonu z ryzykiem wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać jednoczesnego stosowania, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych kortykosteroidów. W takim wypadku należy obserwować, czy u pacjenta nie występują takie działania. Salmeterol. Jednoczesne stosowanie ketokonazolu (doustnie 400 mg raz na dobę) i salmeterolu (wziewnie 50 µg 2 razy na dobę) przez 7 dni u 15 zdrowych osób powodowało znaczne zwiększenie stężenia salmeterolu w surowicy (1,4-krotne zwiększenie C_max i 15-krotne zwiększenie AUC). Może to prowadzić do zwiększenia częstości innych objawów ogólnoustrojowych salmeterolu (np. wydłużenia odstępu QTc i kołatania serca) w porównaniu z monoterapią salmeterolem lub ketokonazolem. Nie zaobserwowano klinicznie znaczących zmian ciśnienia tętniczego krwi, częstości bicia serca, stężenia glukozy i stężenia potasu we krwi. Jednoczesne podawanie z ketokonazolem nie powodowało wydłużenia okresu półtrwania salmeterolu ani nie zwiększyło kumulacji po podaniu wielokrotnym. Należy unikać jednoczesnego stosowania leku z ketokonazolem, chyba że korzyści przeważają nad potencjalnym zwiększonym ryzykiem ogólnoustrojowych działań niepożądanych salmeterolu. Wydaje się prawdopodobne, że podobne ryzyko interakcji dotyczy również innych silnych inhibitorów CYP3A4 (np. itrakonazolu, telitromycyny, rytonawiru). Jednoczesne stosowanie erytromycyny (doustnie 500 mg 3 razy na dobę) i salmeterolu (wziewnie 50 µg 2 razy na dobę) u 15 zdrowych osób przez 6 dni spowodowało niewielkie, nieistotne statystycznie zwiększenie ekspozycji na salmeterol (C_max 1,4-krotne i AUC 1,2-krotne). Jednoczesne podawanie z erytromycyną nie było związane z wystąpieniem ciężkich działań niepożądanych.

Orion Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Fabryczna 5A
00-446 Warszawa
22-833-31-77
[email protected]
www.orionpharma.info.pl