Scemblix 20 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 20 mg lub 40 mg  asciminibu. Tabletki zawierają laktozę.

Silny inhibitor kinazy białkowej ABL/BCR::ABL1. Asciminib hamuje działanie kinazy ABL1 w białku fuzyjnym BCR::ABL1 i jest ukierunkowany swoiście na kieszeń mirystoilową ABL. Leczenie asciminibem wiąże się z wydłużeniem odstępu QT związanym z ekspozycją. Asciminib jest szybko wchłaniany, a C_max jest osiągane po 2 do 3 h od podania doustnego, niezależnie od dawki. Spożycie pokarmu zmniejsza dostępność biologiczną asciminibu, przy czym wysokotłuszczowy posiłek ma większy wpływ na farmakokinetykę asciminibu niż posiłek niskotłuszczowy. AUC asciminibu zmniejsza się o 62,3% z posiłkiem wysokotłuszczowym i o 30% z posiłkiem niskotłuszczowym w porównaniu z przyjęciem leku na czczo. Asciminib wiąże się w 97,3% z białkami osocza, niezależnie od dawki. Jest metabolizowany głównie w procesie utleniania z udziałem CYP3A4 i glukuronidacji z udziałem UGT2B7 i UGT2B17. Asciminib jest główną substancją w osoczu (92,7% podanej dawki). Eliminowany głównie z kałem (56,7% podanej dawki niezmienionego asciminibu), przy niewielkim udziale wydalania przez nerki. Asciminib jest eliminowany przez wydzielanie z żółcią przy udziale białka oporności raka piersi (BCRP). T_0,5 w fazie eliminacji wynosi od 7 do 15 h po podaniu dawki 40 mg dwa razy na dobę.

Leczenie dorosłych pacjentów z przewlekłą białaczką szpikową z chromosomem Philadelphia w fazie przewlekłej (Ph+ CML-CP), leczonych wcześniej dwoma lub więcej inhibitorami kinazy tyrozynowej.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Lek nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji. Należy poinformować pacjentki o potencjalnym ryzyku dla płodu wynikającym ze stosowania asciminibu w okresie ciąży lub jeśli pacjentka zajdzie w ciążę przyjmując asciminib. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Nie wiadomo, czy asciminib/metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Z powodu potencjalnych ciężkich działań niepożądanych u noworodków/niemowląt karmionych piersią, nie należy karmić piersią w trakcie leczenia i przez co najmniej 3 dni po zakończeniu leczenia asciminibem. U kobiet w wieku rozrodczym przed rozpoczęciem leczenia asciminibem należy wykonać test ciążowy. Kobiety w wieku rozrodczym aktywne seksualnie powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji (metody, których stosowanie skutkuje mniej niż 1% ciąż) w trakcie leczenia asciminibem i przez co najmniej 3 dni po zakończeniu leczenia. Asciminib nie wpływał na funkcje rozrodcze u samców i samic szczurów w badaniach and płodnością u szczurów. Jednak u szczurów po podaniu dawek wynoszących 200 mg/kg/dobę obserwowano działania niepożądane na ruchliwość i liczbę plemników. Znaczenie tych obserwacji dla ludzi jest nieznane.

Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczynane przez lekarza doświadczonego w rozpoznawaniu i leczeniu pacjentów z białaczką. Zalecana dawka wynosi 40 mg dwa razy na dobę w przybliżeniu co 12 h. Pominięcie dawki. Jeśli od czasu przyjęcia dawki minęło mniej niż 6 h, należy ją przyjąć, a kolejną dawkę należy zażyć zgodnie z planem. Jeśli od czasu przyjęcia dawki minęło więcej niż ok. 6 h, należy ją pominąć i przyjąć kolejną dawkę zgodnie z planem. Czas trwania leczenia. Leczenie asciminibem należy kontynuować tak długo, jak długo obserwuje się korzyści kliniczne lub do wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności. Dostosowanie dawki ze względu na działania niepożądane. Dawka początkowa wynosi 40 mg 2 razy na dobę, natomiast dawka zmniejszona wynosi 20 mg 2 razy na dobę. Dawkę można modyfikować w zależności od indywidualnego bezpieczeństwa stosowania i tolerancji. Leczenie asciminibem należy zakończyć i nie wznawiać u pacjentów nietolerujących dawki 20 mg dwa razy na dobę. Małopłytkowość i (lub) neutropenia: ANC <1,0 x 10⁹/l i (lub) PLT <50 x 10⁹/l - modyfikacje - wstrzymać podawanie asciminibu do czasu, gdy ANC ≥1 x 10⁹/l i (lub) PLT ≥50 x 10⁹/l. Jeśli powrót do tych wartości nastąpi: w ciągu 2 tyg.: wznowić leczenie od dawki początkowej. Po ponad 2 tyg.: wznowić leczenie w zmniejszonej dawce. W przypadku ponownej ciężkiej małopłytkowości i (lub) neutropenii, wstrzymać podawanie asciminibu do czasu powrotu do wartości ANC ≥1 x 10⁹/l i PLT ≥50 x 10⁹/l, następnie wznowić leczenie w zmniejszonej dawce. Bezobjawowe zwiększenie aktywności amylazy i (lub) lipazy: zwiększenie >2,0 x GGN - modyfikacje - wstrzymać podawanie asciminibu do czasu powrotu do wartości <1,5 x GGN. Jeśli to działanie niepożądane ustąpi: wznowić leczenie w zmniejszonej dawce. Jeśli zdarzenia wystąpią ponownie po podaniu zmniejszonej dawki, zakończyć leczenie i nie wznawiać. Jeśli to działanie niepożądane nie ustąpi: zakończyć leczenie i nie wznawiać. Wykonać badania diagnostyczne w celu wykluczenia zapalenia trzustki. Niehematologiczne działania niepożądane: działania niepożądane w stopniu ≥3. - modyfikacje - wstrzymać podawanie asciminibu do czasu ustąpienia działań do stopnia 1. lub niższego. Jeśli działania ustąpią: wznowić leczenie w zmniejszonej dawce. Jeśli działania nie ustąpią: zakończyć leczenie i nie wznawiać. Szczególne grupy pacjentów. Brak konieczności dostosowania dawki u pacjentów w wieku ≥65 lat. Brak konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi, umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek/wątroby. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości popijając szklanką wody i nie należy ich przełamywać, kruszyć ani żuć. Tabletki należy przyjmować doustnie bez pokarmu. Należy unikać spożywania pokarmu przez co najmniej 2 h przed i 1 h po przyjęciu asciminibu.

Zahamowanie czynności szpiku. U pacjentów otrzymujących asciminib występowała małopłytkowość, neutropenia i niedokrwistość. Podczas leczenia asciminibem zgłaszano ciężką (stopień 3. lub 4. wg NCI CTCAE) małopłytkowość i neutropenię. Zahamowanie czynności szpiku było na ogół odwracalne i kontrolowane za pomocą czasowego wstrzymania leczenia. Badanie morfologiczne krwi należy wykonywać co 2 tyg. przez pierwsze 3 mies. leczenia, a następnie co miesiąc lub według wskazań klinicznych. Należy monitorować pacjentów w kierunku podmiotowych i przedmiotowych objawów zahamowania czynności szpiku. W zależności od nasilenia małopłytkowości i (lub) neutropenii, dawkowanie leku należy zmodyfikować. Toksyczne działanie na trzustkę. U pacjentów otrzymujących asciminib występowało zapalenie trzustki i przebiegające bezobjawowo zwiększenie aktywności lipazy i amylazy w surowicy, w tym reakcje ciężkie; należy zachować ostrożność. Aktywność lipazy i amylazy w surowicy należy sprawdzać co miesiąc podczas leczenia asciminibem lub w zależności od wskazań klinicznych; u pacjentów z zapaleniem trzustki w wywiadzie monitorowanie powinno odbywać się częściej. Jeśli zwiększeniu aktywności lipazy i amylazy w surowicy towarzyszą objawy w jamie brzusznej, należy czasowo wstrzymać leczenie i rozważyć przeprowadzenie odpowiednich badań diagnostycznych, aby wykluczyć zapalenie trzustki. W zależności od nasilenia zwiększenia aktywności lipazy i amylazy w surowicy, dawkowanie leku należy zmodyfikować. U pacjentów otrzymujących asciminib występowało wydłużenie odstępu QT. Zaleca się wykonanie badania EKG przed rozpoczęciem leczenia asciminibem oraz monitorowanie w trakcie leczenia wg wskazań klinicznych. Hipokaliemię i hipomagnezemię należy wyrównać przed podaniem asciminibu oraz kontrolować w trakcie leczenia według wskazań klinicznych. Należy zachować ostrożność podając asciminib jednocześnie z lekami, o których wiadomo, że zwiększają ryzyko wystąpienia częstoskurczu typu torsades de pointes. Nadciśnienie tętnicze. U pacjentów otrzymujących asciminib występowało nadciśnienie tętnicze, w tym ciężkie nadciśnienie tętnicze. W trakcie leczenia asciminibem należy regularnie kontrolować oraz leczyć nadciśnienie tętnicze i inne czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego. Reaktywacja wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV) występowała u pacjentów będących nosicielami tego wirusa po podaniu innych inhibitorów kinazy tyrozynowej (TKI) BCR::ABL1. Należy zbadać pacjentów pod kątem zakażenia HBV przed rozpoczęciem leczenia asciminibem. Nosicieli HBV, u których konieczne jest leczenie asciminibem należy kontrolować w kierunku podmiotowych i przedmiotowych objawów aktywnego zakażenia HBV przez cały czas trwania leczenia oraz przez kilkanaście miesięcy po zakończeniu leczenia. Substancje pomocnicze. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl. powl., to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Niektóre działania niepożądane mogą być poważne
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek poważnie działania niepożądane, należy przerwać
przyjmowanie tego leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 osoby na 10)
- samoistne krwawienia lub powstawanie siniaków (objawy małej liczby płytek krwi,
  małopłytkowość)
- gorączka, ból gardła, częste zakażenia (objawy małej liczby białych krwinek, neutropenia)

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 100)
- nieregularne bicie serca, zmiana czynności elektrycznej serca (wydłużenie odstępu QT)
- gorączka powyżej 38°C związana z małą liczbą białych krwinek (gorączka neutropeniczna)

Inne możliwe działania niepożądane
Do innych możliwych działań niepożądanych należą działania wymienione niżej. Jeśli działania te
nasilą się, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 osoby na 10)
- zakażenia nosa i gardła (zakażenia górnych dróg oddechowych)
- zmęczenie, uczucie zmęczenia, bladość skóry (objawy małej liczby czerwonych krwinek,
  niedokrwistość)
- ból głowy, zawroty głowy, ból w klatce piersiowej, duszność (objawy wysokiego ciśnienia
  krwi, nadciśnienie)
- ból głowy
- zawroty głowy
- kaszel
- wymioty
- biegunka
- nudności
- ból brzucha
- wysypka
- ból mięśni, kości lub stawów (bóle mięśniowo-szkieletowe)
- ból stawów
- zmęczenie (uczucie zmęczenia)
- swędzenie (świąd)

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 10)
- gorączka, kaszel, trudności z oddychaniem, świszczący oddech (objawy zakażenia dolnych dróg
  oddechowych)
- grypa
- brak łaknienia
- nieostre widzenie
- suchość oczu
- kołatania
- ból w klatce piersiowej, kaszel, czkawka, szybki oddech, gromadzenie się płynu w okolicy
  między płucami a klatką piersiową, które, jeśli nasili się może uniemożliwić oddychanie
  (wysięk opłucnowy)
- duszność, utrudnione oddychanie (oznaki duszności)
- ból w klatce piersiowej (pozasercowy ból w klatce piersiowej)
- silny ból w górnej części brzucha (objaw zapalenia trzustki)
- swędząca wysypka (pokrzywka)
- gorączka
- uogólniona opuchlizna (obrzęk)

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 100)
- reakcja alergiczna, która może obejmować wysypkę, pokrzywkę, trudności z oddychaniem lub
  niskie ciśnienie krwi (nadwrażliwość)

Nieprawidłowe wyniki badań krwi
Podczas leczenia mogą pojawić się nieprawidłowe wyniki badań krwi, na podstawie których lekarz
ocenia funkcję narządów. Na przykład:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 osoby na 10)
- duża aktywność enzymów lipazy i amylazy (czynność trzustki)
- duża aktywność enzymów zwanych aminotransferazami, w tym aminotransferazy alaninowej
  (AlAT), aminotransferazy asparaginianowej (AspAT) i gammaglutamylotransferazy (GGT)
  (czynność wątroby)
- duże stężenie tłuszczów/lipidów

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 10)
- duże stężenie substancji o nazwie bilirubina (czynność wątroby)
- duża aktywność enzymu o nazwie fosfokinaza kreatynowa (czynność mięśni)
- duże stężenie cukru we krwi

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku

Należy zachować ostrożność podając asciminib jednocześnie z lekami, o których wiadomo, że zwiększają ryzyko wystąpienia częstoskurczu typu torsades de pointes, w tym m.in. beprydylem, chlorochiną, klarytromycyną, halofantryną, haloperydolem, metadonem, moksyfloksacyną i pimozydem. Po jednoczesnym podaniu silnego induktora CYP3A4 (ryfampicyna) AUC_inf asciminibu zmniejszyło się o 15%, a C_max wzrosło o 9% u zdrowych osób otrzymujących pojedynczą dawkę 40 mg asciminibu. Należy zachować ostrożność podając asciminib jednocześnie z silnymi induktorami CYP3A4, w tym m.in. karbamazepiną, fenobarbitalem, fenytoiną i zielem dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum), które mogą zmniejszać skuteczność asciminibu. Po jednoczesnym podaniu asciminibu z substratem CYP3A4 (midazolam) AUC_inf i C_max midazolamu zwiększyło się odpowiednio o 28% i 11% u zdrowych osób otrzymujących asciminib w dawce 40 mg 2 razy na dobę. Należy zachować ostrożność podając asciminib jednocześnie z substratami CYP3A4, o których wiadomo, że mają wąski indeks terapeutyczny, w tym m.in. substratami CYP3A4 fentanylem, alfentanylem, dihydroergotaminą i ergotaminą; nie ma konieczności dostosowania dawki asciminibu. Po jednoczesnym podaniu asciminibu z substratem CYP2C9 (warfaryną) AUC_inf i C_max S-warfaryny zwiększały się odpowiednio o 41% i 8% u zdrowych osób otrzymujących asciminib w dawce 40 mg 2 razy na dobę. Należy zachować ostrożność podając asciminib jednocześnie z substratami CYP2C9, o których wiadomo, że mają wąski indeks terapeutyczny, m.in. fenytoina i warfaryna; nie ma konieczności dostosowania dawki asciminibu. W oparciu o modelowanie fizjologiczne (PBPK) stwierdzono, że należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania asciminibu z substratami OATP1B, BCRP lub obu transporterów, w tym między innymi sulfasalazyną, metotreksatem, prawastatyną, atorwastatyną, pitawastatyną, rozuwastatyną i symwastatyną. Nie przeprowadzono żadnego badania klinicznego dotyczącego interakcji między lekami. W oparciu o modelowanie PBPK stwierdzono, że należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania asciminibu z substratami P-gp, o których wiadomo, że mają wąski indeks terapeutyczny, w tym między innymi z digoksyną, dabigatranem i kolchicyną; dostosowanie dawki asciminibu nie jest wymagane.

Novartis Poland Sp. z o.o.
ul. Marynarska 15
02-674 Warszawa
22-375-48-88
www.novartis.com/pl-pl/