Simcovas 20 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 20 mg lub 40 mg symwastatyny (oraz odpowiednio 131,46 mg lub 262,92 mg laktozy).

Aktywny metabolit symwastatyny (beta-hydroksykwas) jest inhibitorem reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutarylokoenzymu A (HMG-CoA). Hamowanie wytwarzania tego enzymu powoduje zmniejszenie syntezy cholesterolu na poziomie konwersji HMG-CoA do mewalonianu. Symwastatyna powoduje również indukcję receptora LDL, co prowadzi do zwiększenia katabolizmu LDL-cholesterolu. Symwastatyna zmniejsza stężenie we krwi cholesterolu całkowitego, frakcji LDL i VLDL oraz triglicerydów, ponadto powoduje niewielki wzrost stężenia HDL-cholesterolu. Obserwuje się również znaczne zmniejszenie stężenia apolipoproteiny B. Symwastatyna dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, pokarm nie wpływa na wchłanianie. Znaczny jej wychwyt następuje w wątrobie (efekt pierwszego przejścia). Mniej niż 5% dawki występuje w krążeniu w postaci aktywnego metabolitu. Maksymalne stężenie aktywnego inhibitora w osoczu osiągane jest ok. 1-2 h po podaniu. Lek i jego metabolity wiążą się z białkami osocza w ponad 95%. Symwastatyna jest substratem dla CYP3A4, głównymi metabolitami są: beta-hydroksykwas i 4 inne aktywne metabolity. 13% dawki wydalane jest z moczem, 60% z kałem.

Leczenie hipercholesterolemii pierwotnej lub mieszanej dyslipidemii, jako lek uzupełniający dietę, gdy odpowiedź na leczenie dietetyczne i inne niefarmakologiczne metody leczenia (np. ćwiczenia fizyczne, zmniejszenie masy ciała) jest niewystarczająca. Leczenie homozygotycznej hipercholesterolemii rodzinnej (HoFH), jako lek uzupełniający dietę i inne metody leczenia zmniejszające stężenie lipidów (np. LDL-afereza) lub gdy takie metody są niewłaściwe. Zmniejszenie zachorowalności i umieralności na choroby układu sercowo-naczyniowego u pacjentów z jawną miażdżycą układu sercowo-naczyniowego lub cukrzycą, z prawidłowym lub podwyższonym stężeniem cholesterolu całkowitego, jako leczenie wspomagające mające na celu skorygowanie innych czynników ryzyka oraz uzupełnienie innego leczenia zapobiegającego chorobom serca i naczyń.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynna choroba wątroby lub utrzymujące się, niewyjaśnione zwiększenie aktywności aminotransferaz we krwi. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4 (leków, które zwiększają AUC symwastatyny około 5-krotnie lub więcej), takich jak: itrakonazol, ketokonazol, pozakonazol, worykonazol, inhibitory proteazy wirusa HIV (np. nelfinawir), boceprewir, telaprewir, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna i nefazodon oraz preparaty zawierające kobicystat. Jednoczesne stosowanie gemfibrozylu, cyklosporyny lub danazolu. U pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną stosujących lomitapid przeciwwskazane jest stosowanie symwastatyny w dawkach większych niż 40 mg na dobę. Ciąża. Okres karmienia piersią.

Nie stosować u kobiet w ciąży, planujących ciążę lub tych, u których podejrzewana jest ciąża, ponieważ leczenie matki symwastatyną może zmniejszać u płodu stężenie mewalonianu, który jest prekursorem biosyntezy cholesterolu. Nie wiadomo, czy symwastatyna lub jej metabolity są wydzielane do mleka kobiecego - nie stosować w okresie karmienia piersią, ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u dziecka. W badaniach na szczurach nie stwierdzono wpływu symwastatyny na płodność samców i samic.

Doustnie. Zakres dawek to 5-80 mg/dobę. Jeśli jest to konieczne, dawkę należy korygować w odstępach co najmniej 4 tyg. do maksymalnie 80 mg/dobę. Dawka 80 mg na dobę jest zalecana tylko pacjentom z ciężką hipercholesterolemią i dużym ryzykiem powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego, którzy nie osiągnęli celów leczenia za pomocą mniejszej dawki. Pacjent powinien stosować standardową niskocholesterolową dietę, którą należy kontynuować podczas leczenia. Hipercholesterolemia: 10-20 mg raz na dobę; jeżeli konieczne jest zmniejszenie stężenia cholesterolu LDL >45% dawka początkowa może wynosić 20-40 mg raz na dobę. Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna: 40 mg raz na dobę. Zapobieganie chorobom układu sercowo-naczyniowego: 20-40 mg raz na dobę. Leczenie skojarzone z innymi lekami: symwastatynę należy przyjmować nie mniej niż 2 h przed lub nie mniej niż 4 h po podaniu preparatów wiążących kwasy żółciowe. W przypadku jednoczesnego leczenia fibratami (z wyjątkiem gemfibrozylu - przeciwwskazany lub fenofibratu) dawka symwastatyny nie może wynosić >10 mg/dobę. Pacjenci przyjmujący jednocześnie z symwastatyną amiodaron, werapamil, diltiazem lub amlodypinę, nie mogą stosować dawki symwastatyny >20 mg/dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml/min) należy bardzo starannie rozważyć stosowanie symwastatyny w dawce >10 mg/dobę i jeśli jest to niezbędne, bardzo ostrożnie rozpocząć leczenie. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Dzieci i młodzież 10-17 lat (chłopcy w stopniu II wg skali Tannera i powyżej, i dziewczęta co najmniej rok od czasu wystąpienia pierwszej miesiączki) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną: zalecana dawka początkowa to 10 mg na dobę. Zalecany zakres dawki wynosi 10-40 mg na dobę. Największa zalecana dawka to 40 mg na dobę. Dawki należy dostosowywać indywidualnie zgodnie z zalecanym celem terapii wg zaleceń dotyczących leczenia dzieci i młodzieży. Dawkę należy dostosowywać w odstępach co najmniej 4 tyg. Należy stosować odpowiednią dietę. Doświadczenia dotyczące stosowania symwastatyny u dzieci przed okresem dojrzewania są ograniczone. Sposób podania. Lek należy przyjmować raz na dobę, wieczorem. Tabletki można podzielić na równe dawki.

Ostrożnie stosować u pacjentów z czynnikami predysponującymi do wystąpienia rabdomiolizy: u pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat), z zaburzeniami czynności nerek, z niekontrolowaną niedoczynnością tarczycy, z dziedzicznymi zaburzeniami ze strony układu mięśniowego w wywiadzie (również rodzinnym), u pacjentów, u których w przeszłości wystąpiło toksyczne działanie statyn lub fibratów na mięśnie, u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu oraz u pacjentów płci żeńskiej. W grupach pacjentów predysponowanych do wystąpienia rabdomiolizy należy oznaczać aktywność CK przed rozpoczęciem leczenia - jeżeli aktywność CK jest wyższa niż 5-krotność GGN - nie należy rozpoczynać leczenia. Podawanie leku musi być przerwane, jeśli nastąpi zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej (ponad 5-razy >GGN); należy rozważyć przerwanie leczenia jeżeli objawy ze strony mięśni są znacznie nasilone nawet gdy aktywność CK jest niższa niż 5-krotność GGN. W przypadku podejrzenia miopatii z jakiegokolwiek innego powodu lek należy odstawić. Jeśli objawy ze strony mięśni ustąpią i wartość CK powróciła do normy, można rozważyć ponowne podanie statyny w najmniejszej skutecznej dawce przy ścisłej kontroli stanu zdrowia pacjenta. Ryzyko wystąpienia miopatii jest większe u pacjentów stosujących dawkę 80 mg symwastatyny. Dlatego też dawka ta powinna być zalecana jedynie pacjentom z ciężką hipercholesterolemią oraz wysokim ryzykiem powikłań ze strony układu krążenia, u których nie osiągnięto celów terapeutycznych przy użyciu niższych dawek oraz wtedy, kiedy oczekiwane korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem. Należy zachować ostrożność przepisując symwastatynę pacjentom pochodzenia azjatyckiego i stosować u nich najniższą konieczną dawkę. Jednoczesne stosowanie z daptomycyną zwiększa ryzyko wystąpienia miopatii i (lub) rabdomiolizy; należy zachować ostrożność oraz rozważyć tymczasowe przerwanie stosowania symwastatyny u pacjentów przyjmujących daptomycynę chyba, że korzyści z jednoczesnego podawania przewyższają ryzyko. Zahamowanie czynności białek transportowych OATP w wątrobie może spowodować zwiększenie ogólnoustrojowej ekspozycji na symwastatynę oraz zwiększyć ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy. Zmniejszenie aktywności tych białek może być następstwem hamującego działania leków wchodzących w interakcje (np. cyklosporyny) lub wystąpić u pacjentów będących nosicielami genotypu SLCO1B1 c.521T>C. U pacjentów wymagających oznaczenia kinazy keratynowej (CK) nie należy jej oznaczać po męczącym wysiłku fizycznym lub jeśli istnieją jakiekolwiek inne, alternatywne przyczyny powodujące zwiększenie aktywności CK (ryzyko zafałszowania wyniku). Jeżeli aktywność CK jest znacznie większa od GGN należy w celu potwierdzenia wyniku powtórzyć badanie po 5., a najpóźniej po 7. dniach. Leczenie należy przerwać na kilka dni przed planowanym dużym zabiegiem chirurgicznym lub jeśli konieczne jest podjęcie leczenia internistycznego lub chirurgicznego. W kilku przypadkach zaobserwowano, że statyny wywołują miastenię de novo lub nasilają już występującą miastenię lub miastenię oczną. Jeśli nastąpi nasilenie objawów, należy przerwać stosowanie leku. Odnotowano nawroty choroby po podaniu (ponownym podaniu) tej samej lub innej statyny. Zaleca się wykonywanie badań oceniających czynność wątroby u wszystkich pacjentów przed rozpoczęciem leczenia a następnie, gdy będzie to wskazane klinicznie. U pacjentów, u których wymagane jest stosowanie symwastatyny w dawce 80 mg należy wykonać dodatkowy test przed zmianą dawkowania, 3 miesiące po zmianie dawkowania na 80 mg, a następnie co pewien czas w 1. roku leczenia. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów, u których stwierdzono zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy - u tych pacjentów należy niezwłocznie powtórzyć badania a następnie przeprowadzać je częściej. Należy przerwać stosowanie leku jeżeli utrzymuje się stałe zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwłaszcza gdy osiągnie ono 3-krotność GGN i będzie się utrzymywać. Lek należy ostrożnie stosować u osób pijących znaczne ilości alkoholu. Jeśli w trakcie leczenia symwastatyną wystąpi ciężkie uszkodzenie wątroby z objawami klinicznymi i/lub hiperbilirubinemią lub żółtaczką, należy natychmiast przerwać terapię. Jeżeli nie można ustalić etiologii tych zaburzeń, nie należy wznawiać leczenia symwastatyną. Niektóre dane sugerują, że wszystkie leki z grupy statyn zwiększają stężenie glukozy we krwi i u niektórych pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia cukrzycy w przyszłości, mogą powodować hiperglikemię o nasileniu wymagającym odpowiedniej opieki diabetologicznej. Nad tym ryzykiem przeważa jednak korzyść w postaci zmniejszenia ryzyka rozwoju chorób naczyniowych, a zatem nie powinno się z tego powodu przerywać leczenia statynami. Pacjentów z grupy ryzyka (pacjentów, u których stężenie glukozy na czczo wynosi od 5,6 do 6,9 mmol/l, BMI >30 kg/m², ze zwiększonym stężeniem trójglicerydów, z nadciśnieniem tętniczym) należy poddać kontroli klinicznej i biochemicznej zgodnie z lokalnymi wytycznymi. U pacjentów, u których istnieje podejrzenie wystąpienia śródmiąższowej choroby płuc, leczenie statynami należy przerwać. Ostrożnie stosować u pacjentów leczonych pochodnymi kumaryny - należy oznaczyć czas protrombinowy przed rozpoczęciem leczenia symwastatyną oraz często powtarzać na początku terapii, w przypadku zmiany dawki oraz po odstawieniu preparatu. Po osiągnięciu stabilnych wartości czasu protrombinowego pomiary można wykonywać w odstępach czasu zalecanych u pacjentów leczonych kumaryną. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania symwastatyny u pacjentów w wieku 10-17 lat z rodzinną heterozygotyczną hipercholesterolemią zostało ocenione w kontrolowanych badaniach klinicznych u młodzieży: chłopców wg skali Tannera faza II i powyżej oraz dziewcząt co najmniej 1 rok po wystąpieniu pierwszej miesiączki. Dawki większe niż 40 mg nie były w tej populacji badane. Nie obserwowano mierzalnego wpływu na wzrost lub dojrzewanie płciowe u dorastających chłopców i dziewcząt ani nie odnotowano żadnego wpływu na długość cyklu miesiączkowego u dziewcząt. U pacjentów <18 lat bezpieczeństwo i skuteczność leczenia przez okres >48 tyg. nie było badane i efekty długotrwałego działania na dojrzewanie fizyczne, intelektualne oraz płciowe są nieznane. Symwastatyna nie była badana u pacjentów <10 lat ani u pacjentów niedojrzałych płciowo i dziewcząt przed wystąpieniem pierwszej miesiączki. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Następujące określenia są stosowane, aby opisać, jak często zgłaszano występowanie działań
niepożądanych:
• rzadko (może dotyczyć 1 z 1000 osób).
• bardzo rzadko (może dotyczyć 1 z 10 000 osób).
• częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Poniżej wymieniono rzadko występujące ciężkie działania niepożądane.
Jeśli wystąpi którekolwiek z tych ciężkich działań niepożądanych, należy odstawić lek
i niezwłocznie powiadomić o tym lekarza prowadzącego lub zgłosić się do oddziału ratunkowego
najbliższego szpitala

- bóle mięśniowe, tkliwość, osłabienie lub kurcze mięśni, zerwanie mięśni (bardzo rzadko). W
  rzadkich przypadkach dolegliwości te mogą mieć ciężką postać i wiązać się z rozpadem
  tkanki mięśniowej (rabdomiolizą) i w konsekwencji z uszkodzeniem nerek; odnotowywano
  bardzo rzadko przypadki zgonów.
- reakcje nadwrażliwości (uczulenia) w tym:
   - obrzęk twarzy, języka i gardła, który może powodować trudności z oddychaniem (obrzęk
     naczynioruchowy)
   - silny ból mięśni, zwykle ramion i bioder (polimialgia reumatyczna),
   - wysypka z osłabieniem siły mięśni kończyn i szyi
   - wysypka mogąca występować na skórze lub owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej
     (polekowe zmiany liszajowate) (bardzo rzadko)
   - ból lub zapalenie stawów
   - zapalenie naczyń krwionośnych
   - nietypowe siniaki, wykwity skórne i obrzęki (zapalenie skórno-mięśniowe), pokrzywka,
     nadwrażliwość skóry na słońce, gorączka, uderzenia gorąca
   - duszności i złe samopoczucie
   - objawy choroby toczniopodobnej (w tym wysypka, dolegliwości ze strony stawów i zmiany
     komórek krwi)
- zapalenie wątroby z następującymi objawami: zażółceniem skóry i białek oczu, świądem,
  ciemne zabarwienie moczu lub jasne zabarwienie stolca, zmęczenie lub osłabienie, utrata
  apetytu; niewydolność wątroby (bardzo rzadko)
- zapalenie trzustki często przebiegające z silnym bólem brzucha.

Następujące poważne działanie niepożądane obserwowano bardzo rzadko:
- ciężka reakcja alergiczna, która powoduje trudności w oddychaniu lub zawroty głowy
  (anafilaksja)
- ginekomastia (powiększenie piersi u mężczyzn)

Rzadko zgłaszano także występowanie następujących działań niepożądanych:
- zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (niedokrwistość)
- drętwienie lub osłabienie rąk i nóg
- bóle głowy, uczucie mrowienia, zawroty głowy,
- niewyraźne widzenie, zaburzenie widzenia
- dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego (bóle brzucha, zaparcia, wzdęcia z oddawaniem
  wiatrów, niestrawność, biegunka, nudności, wymioty)
- wysypka, swędzenie, wypadanie włosów
- osłabienie
- zaburzenia snu (bardzo rzadko)
- słaba pamięć (bardzo rzadko), utrata pamięci, splątanie

Następujące działania niepożądane były również zgłaszane, ale ich częstość nie może być określona
na podstawie dostępnych danych (częstość nieznana):
-   zaburzenia erekcji
-   depresja
-   zapalenie płuc powodujące trudności w oddychaniu, w tym uporczywy kaszel i/lub duszność
    lub gorączkę
-   zaburzenia ścięgien, czasami powikłane zerwaniem ścięgna
-   osłabienie mięśni, które się utrzymuje
-   miastenia (choroba powodująca ogólne osłabienie mięśni, w tym w niektórych przypadkach
    mięśni biorących udział w oddychaniu).
-   miastenia oczna (choroba powodująca osłabienie mięśni oka).
Należy porozmawiać z lekarzem, jeśli u pacjenta występuje osłabienie rąk lub nóg, nasilające się po
okresach aktywności, podwójne widzenie lub opadanie powiek, trudności z połykaniem lub duszności.

Dodatkowo występujące możliwe działania niepożądane obserwowane z niektórymi statynami:
- zaburzenia snu, w tym koszmary senne
- zaburzenia seksualne
- cukrzyca: ryzyko rozwoju cukrzycy jest bardziej prawdopodobne, jeśli pacjent ma wysokie
  stężenie glukozy i lipidów (tłuszczów we krwi), ma nadwagę i wysokie ciśnienie tętnicze
  krwi. Lekarz będzie monitorował stan pacjenta podczas stosowania tego leku.

Wyniki badań laboratoryjnych
Obserwowano podwyższenie aktywności enzymów mięśniowych (kinazy kreatynowej) we krwi
i nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301,
faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu
działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa
stosowania leku.

Ryzyko miopatii i rabdomiolizy znacznie wzrasta podczas jednoczesnego stosowania symwastatyny z innymi silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak: itrakonazol, ketokonazol, pozakonazol, worykonazol, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, inhibitory proteazy wirusa HIV (np. nelfinawir), boceprewir, telaprewir, nefazodon, preparaty zawierające kobicystat, jak również gemfibrozyl, cyklosporynę i danazol. Stosowanie tych preparatów jest przeciwwskazane. Jeśli leczenie silnymi inhibitorami CYP3A4  jest konieczne, należy w tym czasie przerwać stosowanie symwastatyny (i rozważyć podanie innego rodzaju statyny). Należy zachować ostrożność podczas stosowania symwastatyny z inhibitorami CYP3A4 o słabszym działaniu: flukonazolem, werapamilem, diltiazemem, amiodaronem, amlodypiną. Należy unikać jednoczesnego stosowania symwastatyny w dawkach dobowych >20 mg. U pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną to ryzyko może ulegać zwiększeniu w wyniku jednoczesnego stosowania symwastatyny z lomitapidem (nie stosować większej dawki symwastatyny niż 40 mg na dobę). U pacjentów jednocześnie stosujących daptomycynę należy rozważyć tymczasowe przerwanie stosowania symwaststyny chyba, że korzyści z równoczesnego podawania przewyższają ryzyko. U pacjentów stosujących tikagrelor ze względu na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych symwastatyny, dobowa dawka symwastatyny nie powinna przekraczać 40 mg. Należy unikać jednoczesnego przyjmowania symwastatyny i soku grejpfrutowego. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia miopatii lub rabdomiolizy, nie należy przekraczać dawki 10 mg symwastatyny na dobę u pacjentów przyjmujących jednocześnie fibraty z wyjątkiem fenofibratu. Symwastatyny nie wolno stosować jednocześnie z kwasem fusydowym podawanym ogólnoustrojowo lub w ciągu 7 dni po zakończeniu leczenia kwasem fusydowym ze względu na ryzyko miopatii, w tym rabdomiolizy. Symwastatyna jest substratem transportera pompy lekowej – białka warunkującego oporność w raku piersi (BCRP). Jednoczesne podawanie preparatów będących inhibitorami BCRP (np. elbaswiru and grazoprewiru) może prowadzić do zwiększenia stężeń symwastatyny w osoczu oraz do zwiększenia ryzyka miopatii – nie należy przekraczać dawki 20 mg symwastatyny na dobę. Obserwowano przypadki rozwoju miopatii/rabdomiolizy podczas przyjmowania symwastatyny jednocześnie z niacyną (kwasem nikotynowym) w dawkach modyfikujących stężenie lipidów (≥1 g/dobę). Acypimoks pod względem budowy podobny jest do kwasu nikotynowego. Mimo, że acypomiks nie został przebadany, ryzyko działania toksycznego na mięśnie może być podobne do niacyny. Kwas symwastatyny jest substratem dla białka transportowego OATP1B1. Jednoczesne podawanie produktów leczniczych będących inhibitorami białka transportowego OATP1B1 może prowadzić do podwyższonego stężenia kwasu symwastatyny w osoczu oraz podwyższonego ryzyka wystąpienia miopatii. U pacjentów z niewydolnością nerek zgłaszano przypadki miopatii i rabdomiolizy podczas jednoczesnego stosowania kolchicyny i symwastatyny. Zalecane jest uważne monitorowanie pacjentów. Ponieważ ryfampicyna jest induktorem aktywności P450 3A4, u pacjentów długotrwale przyjmujących ryfampicynę (np. leczonych na gruźlicę) jednocześnie z symwastatyną, skuteczność leczenia symwastatyną może być zmniejszona. W dwóch badaniach klinicznych: jednym - obejmującym zdrowych ochotników, drugim - pacjentów z hipercholesterolemią, symwastatyna w dawce 20 mg – 40 mg na dobę umiarkowanie nasilała działanie leków przeciwzakrzepowych, pochodnych kumaryny. Symwastatyna nie wpływa hamująco na cytochrom P450 3A4, dlatego też nie wpływa na stężenie w osoczu innych substancji metabolizowanych przez cytochrom P450 3A4.

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z.o.o.
ul. Osmańska 12
02-823 Warszawa
22-345-93-00
[email protected]
www.teva.pl