Simvastatinum Accord 10 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 10 mg, 20 mg lub 40 mg symwastatyny. Preparat zawiera laktozę.

Doustnie. Dorośli. Zakres dawkowania to 5-80 mg symwastatyny podawane raz na dobę, wieczorem. Jeśli jest to konieczne, dawkę należy korygować w odstępach co najmniej 4 tygodni do maksymalnie 80 mg podawanych raz na dobę, wieczorem. Dawka 80 mg na dobę jest zalecana tylko pacjentom z ciężką hipercholesterolemią i dużym ryzykiem powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego u których zastosowanie mniejszej dawki nie spowodowało spodziewanych efektów leczniczych oraz u tych u których spodziewane korzyści przewyższają ryzyko stosowania. Hipercholesterolemia: początkowa dawka 10-20 mg raz na dobę, wieczorem; jeżeli konieczne jest zmniejszenie stężenia cholesterolu LDL powyżej 45% mogą rozpocząć od dawki 20-40 mg raz na dobę, wieczorem. Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna: zalecana początkowa dawka wynosi 40 mg raz na dobę, wieczorem; lek stosować jako lek uzupełniający inne metody leczenia zmniejszające stężenie lipidów lub jeśli takie leczenie jest niedostępne. U pacjentów przyjmujących lomitapid jednocześnie z symwastatyną, dawka leku nie może przekraczać 40 mg na dobę. Zapobieganie chorobom układu sercowo-naczyniowego: 20-40 mg raz na dobę wieczorem (u pacjentów z dużym ryzykiem wystąpienia zdarzeń wieńcowych (choroba wieńcowa, z hiperlipidemią lub bez)); leczenie należy rozpoczynać jednocześnie z wprowadzeniem diety i ćwiczeń fizycznych. Leczenie skojarzone: lek jest skuteczny w monoterapii lub w skojarzeniu z preparatami wiążącymi kwasy żółciowe; symwastatynę należy przyjmować nie później niż 2 h przed lub nie wcześniej niż 4 h po przyjęciu leków wiążących kwasy żółciowe. Pacjenci przyjmujący jednocześnie fibraty inne niż gemfibrozyl lub fenofibraty nie mogą stosować dobowej dawki symwastatyny większej niż 10 mg na dobę. Pacjenci przyjmujący jednocześnie amiodaron, amlodypinę, werapamil, diltiazem lub elbaswir, grazoprewir, nie mogą stosować dawki symwastatyny większej niż 20 mg na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml/min) należy rozważyć stosowanie symwastatyny w dawce większej niż 10 mg i jeśli jest to niezbędne, bardzo ostrożnie rozpocząć leczenie. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Dzieci i młodzież (10-17 lat). Dla dzieci i młodzieży (chłopcy w II fazie rozwoju wg. skali Tannera lub powyżej i dziewczęta co najmniej 1 rok od czasu wystąpienia pierwszej miesiączki, w wieku 10-17 lat) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę przyjmowana wieczorem. Maksymalna zalecana dawka to 40 mg na dobę. Przed rozpoczęciem leczenia dzieci i młodzież powinni stosować standardową dietę obniżającą stężenie cholesterolu oraz kontynuować tą dietę podczas leczenia symwastatyną. Dawkę należy dostosowywać w odstępach 4 tygodni lub dłuższych.

Przed rozpoczęciem stosowania symwastatyny lub w przypadku zwiększenia jej dawki należy poinformować pacjenta o ryzyku wystąpienia miopatii i zalecić szybkie zgłoszenie się do lekarza w razie odczuwania trudnych do wyjaśnienia bólów mięśni, ich nadmiernej wrażliwości na dotyk lub osłabienia. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami predysponującymi do wystąpienia rabdomiolizy, takimi jak: podeszły wiek, płeć żeńska, zaburzenia czynności nerek, niewyrównana niedoczynność tarczycy, wywiad świadczący o dziedzicznych zaburzeniach ze strony układu mięśniowego, występujące w przeszłości toksyczne działania statyn lub fibratów na mięśnie, nadużywanie alkoholu. Ryzyko miopatii może być zwiększone także w przypadku interakcji symwastatyny z innymi lekami (patrz także przeciwwskazania i interakcje). Ryzyko miopatii i rabdomiolizy jest również zwiększone w przypadku zaburzeń czynności wątrobowych białek transportujących (OATP); zaburzenia czynności białek transportujących mogą wystąpić w wyniku hamującego działania spowodowanego interakcjami leków lub u pacjentów będących nosicielami genotypu SLCO1B1 c.521T>C; jeśli jest to możliwe, przed zastosowaniem dawki 80 mg symwastatyny, należy rozważyć przeprowadzenie badania na obecność allelu C jako elementu oceny stosunku korzyści do ryzyka i unikać stosowania dużych dawek u nosicieli genotypu CC; jednak stwierdzenie nieobecności tego genu w badaniu genotypu nadal nie wyklucza możliwości wystąpienia miopatii. W grupach pacjentów ze zwiększonym ryzykiem miopatii przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć aktywność kinazy kreatynowej (CK), rozważyć ryzyko i możliwe korzyści z leczenia, a w trakcie leczenia obserwować pacjenta. Jeśli aktywność CK jest znacznie zwiększona (>5 x GGN - górna granica normy), należy po 5-7 dniach wykonać badanie kontrolne. Nie należy rozpoczynać leczenia, jeśli w badaniu kontrolnym CK >5 x GGN. Jeśli w trakcie leczenia wystąpią niewyjaśnione bóle mięśni, osłabienie siły mięśniowej lub kurcze mięśni, należy oznaczyć aktywność CK. Leczenie należy przerwać, jeśli u pacjenta, który nie był po forsownym wysiłku fizycznym aktywność CK jest znacząco zwiększona (>5 razy GGN) lub jeśli objawy mięśniowe są nasilone i powodują dolegliwości podczas codziennych czynności (nawet jeśli aktywność CK ≤5 razy GGN). Jeśli z jakichkolwiek powodów podejrzewana jest miopatia, lek należy odstawić. Po ustąpieniu objawów klinicznych i zmniejszeniu aktywności CK do wartości prawidłowych można rozważyć ponowne zastosowanie statyny w najmniejszej dawce, przy ścisłej obserwacji pacjenta. Ryzyko wystąpienia miopatii jest większe u pacjentów stosujących symwastatynę w dawce 80 mg. Zaleca się okresowe oznaczanie stężenia CK jako badanie przydatne do identyfikacji subklinicznych przypadków miopatii; nie ma jednak żadnej pewności, że pozwoli to uniknąć rozwoju miopatii. Leczenie symwastatyną należy przerwać na kilka dni przed planowanym dużym zabiegiem chirurgicznym lub jeśli konieczne jest podjęcie leczenia internistycznego lub chirurgicznego. Zgłaszano bardzo rzadkie przypadki martwiczej miopatii o podłożu immunologicznym (ang. IMNM), które klinicznie charakteryzuje trwałe osłabienie mięśni bliższych i podwyższone stężenie CK w trakcie leczenia lub po odstawieniu statyn. Zgłaszano przypadki miopatii i (lub) rabdomiolizy podczas jednoczesnego podawania inhibitorów reduktazy HMG-CoA (np. symwastatyny) z daptomycyną. Należy zachować ostrożność przepisując inhibitory reduktazy HMG-CoA z daptomycyną, ponieważ każdy z tych preparatów podawany w monoterapii może spowodować wystąpienie miopatii i (lub) rabdomiolizy. Należy rozważyć tymczasowe przerwanie stosowania leku u pacjentów przyjmujących daptomycynę chyba, że korzyści z jednoczesnego podawania przewyższają ryzyko. Należy zapoznać się z informacją o daptomycynie w celu uzyskania dalszych informacji na temat wystąpienia ich potencjalnych interakcji z inhibitorami reduktazy HMG-CoA (np. symwastatyny) oraz dalszych wskazówek dotyczących monitorowania. Zaleca się wykonywanie badań oceniających czynność wątroby u wszystkich pacjentów przed rozpoczęciem stosowania symwastatyny a następnie, gdy będzie to wskazane klinicznie. U pacjentów, u których wymagane jest stosowanie symwastatyny w dawce 80 mg należy wykonać dodatkowy test przed zwiększeniem dawki, 3 mies. po zmianie dawkowania na 80 mg, a następnie co pewien czas (np. co pół roku) w 1. roku leczenia. Należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów, u których stwierdzono zwiększenie aktywności aminotransferaz. U tych pacjentów należy niezwłocznie powtórzyć badania, a następnie przeprowadzać je częściej. Jeśli następuje dalsze zwiększanie aktywności aminotransferaz, zwłaszcza do >3 x GGN i utrzymuje się, symwastatynę należy odstawić. Lek należy stosować ostrożnie u osób pijących znaczne ilości alkoholu. Statyny mogą powodować zwiększenie stężenia glukozy we krwi oraz u niektórych pacjentów z grupy ryzyka rozwoju cukrzycy mogą powodować hiperglikemię, przy której wymagana jest odpowiednia opieka diabetologiczna. Ryzyko to jednak nie powinno być przyczyną przerwania leczenia statynami, ponieważ korzyści wynikające ze zmniejszenia ryzyka wystąpienia zaburzeń naczyniowych na skutek stosowania statyn są większe. Pacjentów z grupy ryzyka (ze stężeniem glukozy na czczo wynoszącym 5,6-6,9 mmol/l, BMI >30 kg/m², zwiększonym stężeniem triglicerydów, nadciśnieniem tętniczym) należy kontrolować zarówno pod względem klinicznym, jak i biochemicznym zgodnie z wytycznymi krajowymi. Jeśli u pacjenta podejrzewa się rozwój śródmiąższowej choroby płuc (objawiającej się dusznością, suchym kaszlem, ogólnym pogorszeniem stanu zdrowia - zmęczeniem, zmniejszeniem masy ciała, gorączką) należy przerwać leczenie statynami. W kontrolowanym badaniu klinicznym z udziałem pacjentów w wieku 10-17 lat (chłopcy w fazie II i powyżej wg skali Tannera oraz dziewczęta, u których minął co najmniej 1 rok od pierwszej miesiączki), którym podawano symwastatynę, nie stwierdzono wykrywalnego wpływu na wzrost lub dojrzewanie płciowe u chłopców i dziewcząt ani jakiegokolwiek wpływu na długość cyklu miesiączkowego u dziewcząt. Dziewczęta należy poinformować o odpowiednich metodach zapobiegania ciąży podczas leczenia symwastatyną. U pacjentów w wieku <18 lat nie przeprowadzono badań skuteczności ani bezpieczeństwa w odniesieniu do okresu leczenia >48 tyg. i długotrwały wpływ leku na dojrzewanie fizyczne, umysłowe i płciowe jest nieznany. Nie badano stosowania symwastatyny u pacjentów w wieku <10 lat ani dzieci w wieku przed dojrzewaniem i dziewcząt przed pierwszą miesiączką. Ze względu na zawartość laktozy, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Accord Healthcare Polska Sp. z o.o.
ul. Taśmowa 7
02-677 Warszawa
22-577-28-00
[email protected]