Skudexa 75 mg+25 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. lub 1 saszetka zawiera: 75 mg chlorowodorku tramadolu i 25 mg deksketoprofenu. Ponadto tabl. zawierają kroskarmelozę sodową i stearylofumaran sodu; granulat do sporz. roztw. doustnego zawiera sacharozę.

Lek przeciwbólowy - połączenie tramadolu i deksketoprofenu. Tramadol jest opioidowym lekiem przeciwbólowym działającym na OUN. Jest nieselektywnym agonistą receptorów opioidowych mi, delta i kappa, wykazującym większe powinowactwo do receptorów mi. Inne mechanizmy przyczyniające się do działania przeciwbólowego leku to hamowanie neuronalnego wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny. Uważa się, że siła działania tramadolu równa jest 1/10-1/6 siły działania morfiny. Deksketoprofen jest solą trometaminową kwasu S-(+)-2-(3-benzoilofenylo)propionowego i jest lekiem przeciwbólowym, przeciwzapalnym i przeciwgorączkowym, który należy do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (M01AE). Mechanizm działania jest związany ze zmniejszeniem syntezy prostaglandyn przez zahamowanie aktywności cyklooksygenazy. NLPZ hamują przekształcanie kwasu arachidonowego do cyklicznych endonadtlenków, PGG₂ i PGH₂, z których powstają prostaglandyny PGE₁, PGE₂, PGF_2α i PGD₂ oraz także prostacyklina PGI₂ i tromboksany (TxA₂ i TxB₂). Ponadto zahamowanie syntezy prostaglandyn może wpływać na inne mediatory zapalenia, takie jak kininy, powodując pośrednie działania, które mogą być dodatkowe w stosunku do działania bezpośredniego. Równoczesne podanie tramadolu i deksketoprofenu nie powoduje zmian parametrów farmakokinetycznych żadnej z substancji czynnych. Po doustnym podaniu preparatu, tramadol wchłania się szybko i niemal całkowicie (biodostępność wynosi 70%, pokarm nie wpływa na dostępność). W ok. 20% wiąże się z białkami osocza. Przenika przez barierę krew-mózg oraz przez łożysko, jak również w niewielkim stopniu do mleka kobiecego. Jest metabolizowany przez O-demetylację (z udziałem CYP2D6) do metabolitu M1 oraz N-demetylację (z udziałem CYP3A) do metabolitu M2. Metabolit M1 ma właściwości przeciwbólowe, a jego siła działania jest 2-4 razy większa niż substancji macierzystej. T_0,5 metabolitu M1 wynosi ok. 7,9 h (od 5,4 do 9,6 h) i jest zbliżony do okresu półtrwania tramadolu. Tramadol i jego metabolity są prawie całkowicie wydalane przez nerki. Deksketoprofen po podaniu doustnym wchłania się szybko. Po doustnym podaniu ludziom deksketoprofenu w tabl. powl. maksymalne stężenie C_max występuje po 30 min (zakres 15 do 60 min). Po podaniu granulatu do sporządzania roztworu doustnego w saszetkach, stężenie w osoczu było wykrywalne już po 5 min (848,5 ng/ml, SD=459,51 ng/ml) a maksymalne stężenie C_max (3192,0 ng/ml) występowało po 17 min (zakres 15 - 50 min). Okres półtrwania w fazie dystrybucji wynosi około 0,35 h a okres półtrwania w fazie eliminacji od 1,65 h. Tak jak w przypadku innych leków posiadających duży stopień wiązania z białkami osocza (99%), średnia objętość dystrybucji jest mniejsza niż 0,25 l/kg. Po podaniu deksketoprofenu w moczu występuje tylko S-(+) enancjomer, co oznacza, że u ludzi nie występuje przekształcanie leku do R-(-) enancjomeru. Główną drogą eliminacji deksketoprofenu jest sprzęganie z glukuronidami a następnie wydalanie przez nerki.

Objawowe, krótkotrwałe leczenie bólu ostrego o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego u dorosłych pacjentów, u których ból wymaga zastosowania połączenia tramadolu i deksketoprofenu.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciąża i okres karmienia piersią. Ponadto należy wziąć pod uwagę przeciwwskazania do stosowania każdej z substancji czynnych. Tramadol. Nadwrażliwość na tramadol. Ciężka depresja oddechowa. Ostre zatrucie alkoholem, lekami nasennymi, lekami przeciwbólowymi, opioidami lub lekami psychotropowymi. Stosowanie inhibitorów MAO oraz okres 14 dni po ich odstawieniu. Padaczka niekontrolowana lekami. Deksketoprofen. Nadwrażliwości na deksketoprofen lub inne leki z grupy NLPZ. Pacjenci, u których substancje o podobnym mechanizmie działania (np. kwas acetylosalicylowy lub inne NLPZ) wywołują napad astmy, skurcz oskrzeli, ostry nieżyt błony śluzowej nosa lub powodują wystąpienie polipów nosa, pokrzywki lub obrzęku naczynioruchowego. Reakcje fotoalergiczne lub fototoksyczne występujące podczas stosowania ketoprofenu lub fibratów. Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) krwawienie, lub ich podejrzenie, jak również wywiad wskazujący na krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacje. Krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacje, związane z wcześniejszym leczeniem NLPZ. Przewlekła niestrawność. Czynne krwawienie lub zaburzenia przebiegające z krwawieniami. Skaza krwotoczna i inne zaburzenia krzepnięcia krwi. Choroba Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Ciężka niewydolność serca. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (C w skali Child–Pugh). Umiarkowana lub ciężka niewydolność nerek (CCr ≤59 ml/min). Ciężkie odwodnienie (z powodu wymiotów, biegunki lub przyjmowania niedostatecznej ilości płynów).

Lek jest przeciwwskazany w ciąży. Tak jak w przypadku innych leków z grupy NLPZ, stosowanie deksketoprofenu może zaburzać płodność kobiet i nie jest zalecane u kobiet planujących ciążę. Należy rozważyć odstawienie deksketoprofenu u kobiet, które mają problemy z zajściem w ciążę lub które są poddawane badaniom z powodu niepłodności. Działanie hamujące na syntezę prostaglandyn może mieć negatywny wpływ na przebieg ciąży i (lub) rozwój embrionu i (lub) płodu. Dane z badań epidemiologicznych sugerują zwiększone ryzyko poronienia i zaburzeń budowy serca oraz wytrzewienia po zastosowaniu inhibitora syntezy prostaglandyn we wczesnej ciąży. Całkowite ryzyko zaburzeń budowy układu sercowo-naczyniowego zwiększało się z mniej niż 1% do około 1,5%. Uważa się, iż ryzyko zwiększa się wraz ze zwiększaniem dawki i czasu trwania leczenia. W badaniach na zwierzętach wykazano, że podawanie inhibitora syntezy prostaglandyn powodowało poronienie przed lub po zagnieżdżeniu się jaja płodowego oraz śmiertelność embrionu lub płodu. Dodatkowo u zwierząt, którym podawano inhibitor syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy obserwowano zwiększoną częstość występowania różnych wad płodu włączając zaburzenia budowy układu sercowo-naczyniowego. Mimo to, badania na zwierzętach, którym podawano deksketoprofen nie wykazały toksycznego wpływu na reprodukcję. Od 20. tygodnia ciąży stosowanie deksketoprofenu może powodować małowodzie spowodowane zaburzeniami czynności nerek płodu. Może ono wystąpić krótko po rozpoczęciu leczenia i zwykle ustępuje po jego przerwaniu. Ponadto zgłaszano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w II trymestrze, z których większość ustąpiła po zaprzestaniu leczenia. W III trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą działać na płód w następujący sposób: toksyczne działanie dotyczące płuc i serca [przedwczesne zwężenie (zamknięcie) przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne], zaburzenia czynności nerek. Pod koniec ciąży kobieta i płód mogą być narażeni: możliwość wydłużenia czasu krwawienia, działanie antyagregacyjne, które może wystąpić nawet po zastosowaniu bardzo małych dawek, hamowanie skurczów macicy, co może powodować opóźnianie lub przedłużanie porodu. Tramadol podawany w okresie przed- lub w okołoporodowym nie zaburza czynności skurczowej macicy. U noworodków może wywołać zmiany częstości oddechów, które jednak zazwyczaj nie mają znaczenia klinicznego. Długotrwałe stosowanie tramadolu w czasie ciąży może prowadzić do wystąpienia zespołu odstawiennego u noworodka. Lek jest przeciwwskazany do stosowania u kobiet karmiących piersią.

Doustnie. Dorośli: zalecana dawka to 1 tabl./1 saszetka. W razie potrzeby można zastosować dodatkowe dawki, zachowując odstęp pomiędzy dawkami co najmniej 8 h. Całkowita dawka dobowa nie powinna przekraczać 3 tabl./3 saszetki na dobę (225 mg tramadolu i 75 mg deksketoprofenu/dobę). Preparat jest wskazany wyłącznie do krótkotrwałego stosowania, a leczenie powinno być ściśle ograniczone do okresu, w którym występują objawy choroby i w każdym przypadku nie trwać dłużej niż 5 dni. W zależności od intensywności bólu i odpowiedzi pacjenta na leczenie powinno się rozważyć zamianę na jednoskładnikowy lek przeciwbólowy. Przyjmowanie leku w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się rozpoczynanie leczenia od 1 tabl./1 saszetki; w razie potrzeby można zastosować dodatkowe dawki, zachowując odstęp pomiędzy dawkami co najmniej 8 h i nie przekraczać całkowitej dawki dobowej 2 tabl./2 saszetki (150 mg tramadolu i 50 mg deksketoprofenu/dobę); dawkę można zwiększyć do maksymalnie 3 tabl./3 saszetek na dobę, wyłącznie wtedy, gdy lek jest dobrze tolerowany. Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania u pacjentów w wieku >75 lat - stosować ostrożnie. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy rozpoczynać leczenie od mniejszej liczby dawek (całkowita dawka dobowa to 2 tabl./2 saszetki); należy uważnie monitorować pacjentów. Nie stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (CCr 60-89 ml/min) początkowa całkowita dawka dobowa powinna być zmniejszona do 2 tabl./2 saszetek. Nie stosować u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr ≤59 ml/min). Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci i młodzieży - nie stosować. Sposób podania. Tabletki połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu (np. szklanką wody). Linia podziału na tabletce ułatwia tylko jej rozkruszenie, w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podział na równe dawki. Zawartość każdej saszetki należy rozpuścić w szklance wody i dobrze rozmieszać i (lub) wstrząsnąć w celu ułatwienia rozpuszczenia. Przygotowany roztwór jest bezbarwny, opalizujący. Uzyskany roztwór należy wypić natychmiast po przygotowaniu. Pokarm opóźnia wchłanianie leku, dlatego w celu wywołania szybszego efektu, zaleca się podawanie tabletki co najmniej 30 min przed posiłkiem.

Tramadol. Ze względu na tramadol należy zachować ostrożność u pacjentów: uzależnionych, wrażliwych na opioidy, po urazach głowy, w szoku, z zaburzeniami świadomości o niewyjaśnionej etiologii; ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym; z zaburzeniami oddechowymi, zaburzeniami czynności ośrodka oddechowego lub gdy podawane są jednocześnie leki hamujące czynność ośrodkowego układu nerwowego, lub gdy została znacznie przekroczona zalecana dawka (ryzyko depresji oddechowej). U pacjentów z padaczką kontrolowaną lekami lub u pacjentów podatnych na wystąpienie drgawek, w tym leczonych preparatami obniżającymi próg drgawkowy lek stosować jedynie, gdy jest to bezwzględnie konieczne. Podczas długotrwałego stosowania może rozwinąć się tolerancja, uzależnienie psychiczne i fizyczne. U pacjentów uzależnionych, z tendencją do nadużywania leków lub występowania przyzwyczajeń, leczenie tramadolem powinno być krótkotrwałe i pod ścisłym nadzorem lekarza. Przy odstawianiu tramadolu w celu uniknięcia objawów odstawiennych należy stopniowo zmniejszać dawkę leku. Jednoczesne stosowanie z lekami uspokajającymi takimi jak benzodiazepiny lub innymi lekami działającymi podobnie do benzodiazepin może prowadzić do uspokojenia polekowego, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu. Należy unikać skojarzonego leczenia. W przypadku konieczności równoczesnego stosowania z lekami uspokajającymi, należy zastosować najmniejszą możliwą dawkę a czas leczenia powinien być tak krótki jak to możliwe; zaleca się monitorowanie pacjenta. U pacjentów otrzymujących tramadol w skojarzeniu z innymi lekami o działaniu serotoninergicznym lub w monoterapii, występowały przypadki zespołu serotoninowego - stanu mogącego zagrażać życiu. Jeśli jednoczesne przyjmowanie innych leków o działaniu serotoninergicznym jest klinicznie uzasadnione, zaleca się uważną obserwację pacjenta, zwłaszcza w początkowej fazie leczenia i podczas zwiększania dawki. Objawy zespołu serotoninowego mogą obejmować zmiany stanu psychicznego, niestabilność autonomiczną, zaburzenia nerwowo-mięśniowe lub objawy dotyczące układu pokarmowego. Jeśli podejrzewa się występowanie zespołu serotoninowego, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leczenia, w zależności od stopnia nasilenia objawów. Odstawienie leków serotoninergicznych zwykle przynosi szybką poprawę. Opioidy mogą powodować zaburzenia oddychania w czasie snu, w tym centralny bezdech senny (CBS) oraz niedotlenienie podczas snu. Stosowanie opioidów zwiększa ryzyko wystąpienia CBS w sposób zależny od dawki. U pacjentów cierpiących na CBS należy rozważyć zmniejszenie całkowitej dawki opioidów. Opioidowe leki przeciwbólowe mogą czasem powodować przemijającą niewydolność nadnerczy, z koniecznością stałego kontrolowania i leczenia zastępczego glikokortykosteroidami. Objawy ostrej lub przewlekłej niewydolności nadnerczy mogą obejmować silny ból brzucha, nudności i wymioty, niskie ciśnienie krwi, znaczne zmęczenie, zmniejszony apetyt i zmniejszenie masy ciała. Tramadol jest metabolizowany z udziałem enzymu wątrobowego CYP2D6. Jeśli u pacjenta występuje niedobór lub całkowity brak tego enzymu, może nie być uzyskane odpowiednie działanie przeciwbólowe. Jeżeli jednak pacjent ma wyjątkowo szybki metabolizm, występuje ryzyko rozwoju toksyczności opioidów, nawet po zastosowaniu zwykle zalecanych dawek. Należy zachować ostrożność podczas leczenia przedstawicieli populacji afrykańskiej (etiopskiej) (29%), greckiej (6%), kaukaskiej (3,6-6,5%) oraz afroamerykańskiej (3,4-6,5%). Tramadol podawany po zabiegach chirurgicznych u dzieci [po usunięciu migdałków gardłowych i (lub) migdałka podniebiennego w leczeniu obturacyjnego bezdechu sennego], wykazywał rzadkie, ale zagrażające życiu działania niepożądane. Należy zachować najwyższą ostrożność podczas podawania tramadolu dzieciom w celu uśmierzenia bólu po zabiegu chirurgicznym; należy jednocześnie uważne obserwować, czy nie występują objawy toksyczności opioidów, w tym depresja oddechowa. Ze względu na możliwość nasilenia się objawów toksycznosci opioidów, nie zaleca się stosowania u dzieci, u których czynność oddechowa może być osłabiona (m.in. u dzieci z zaburzeniami nerwowo-mieśniowymi, ciężkimi chorobami serca lub układu oddechowego, zakażeniami górnych dróg oddechowych lub płuc, urazami wielonarządowymi lub po rozległych zabiegach chirurgicznych). Deksketoprofen. Ze względu na deksketoprofen, przed rozpoczęciem leczenia należy zebrać wywiad dotyczący zapalenia przełyku, zapalenia błony śluzowej żołądka i (lub) choroby wrzodowej żołądka, aby upewnić się, że zostały całkowicie wyleczone. Pacjentów z objawami dotyczącymi żołądka i jelit lub zaburzeniami żołądka i jelit w wywiadzie należy kontrolować pod kątem zaburzeń żołądkowo-jelitowych, szczególnie krwawienia z przewodu pokarmowego. Ryzyko krwawienia, owrzodzenia lub perforacji przewodu pokarmowego zwiększa się w przypadku stosowania dużych dawek NLPZ, u osób w podeszłym wieku, u osób z chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy w wywiadzie oraz u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawienia (takie jak: doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny - SSRI lub leki przeciwpłytkowe, w tym kwas acetylosalicylowy w małej dawce) - w tych grupach pacjentów niezbędny jest ścisły nadzór lekarski i zachowanie szczególnej ostrożności, należy rozważyć leczenie skojarzone z lekami ochronnymi (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej). Jednoczesne stosowanie deksketoprofenu z innymi lekami z grupy NLPZ, w tym z selektywnymi inhibitorami COX-2 nie jest zalecane, z uwagi na zwiększone ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych. Przyjmowanie deksketoprofenu w najmniejszej dawce skutecznej i przez najkrótszy czas konieczny do złagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych. Ostrożnie stosować u pacjentów: w podeszłym wieku (zwiększone ryzyko działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego, nerek, wątroby i układu krążenia); z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub chorobą Leśniowskiego-Crohna w wywiadzie (ryzyko zaostrzenia tych chorób); z astmą w wywiadzie, przewlekłym nieżytem nosa, przewlekłym zapaleniem zatok i (lub) polipami nosa (ryzyko wystąpienia skurczu oskrzeli); z zaburzeniami krwiotworzenia, układowym toczniem rumieniowatym (SLE) i mieszaną chorobą tkanki łącznej (ryzyko rozwoju jałowego zapalenia opon mózgowych); z wrodzonymi zaburzeniami metabolizmu porfiryn - ostra porfiria przerywana (ryzyko ataku choroby); z zaburzeniami hemostazy (ryzyko krwawienia), nie zaleca się stosowania deksketoprofenu u pacjentów otrzymujących inne leki, które wpływają na hemostazę (takie jak warfaryna i inne pochodne kumaryny lub heparyny); z zaburzeniami czynności wątroby; z zaburzoną czynnością nerek, z nadciśnieniem tętniczym, z łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca (ryzyko zatrzymania płynów i obrzęków); u osób jednoczenie stosujących leki moczopędne, u osób odwodnionych oraz u pacjentów zagrożonych hipowolemią, w tym z nadmierną utratą płynu pozakomórkowego o różnej etiologii, np.: w fazie pooperacyjnej po dużych zabiegach chirurgicznych (zwiększone ryzyko nefrotoksyczności). Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku pacjentów z chorobami serca w wywiadzie, w szczególności u tych, u których wcześniej stwierdzono niewydolność serca, gdyż występuje u nich podwyższone ryzyko nasilenia objawów niewydolności serca. Przyjmowanie niektórych NLPZ, szczególnie w dużych dawkach przez długi okres czasu może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zdarzeń zakrzepowych tętnic (np. zawał serca lub udar). Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych lub chorobą naczyń mózgu powinni być leczeni deksketoprofenem bardzo ostrożnie. Należy zachować ostrożność przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu). Należy przerwać stosowanie deksketoprofenu, w przypadku wystąpienia nieprawidłowych wyników badań czynnościowych wątroby; w razie wystąpienia krwotoku z przewodu pokarmowego czy owrzodzenia; a także po wystąpieniu pierwszych objawów nadwrażliwości, takich jak: wysypka skórna, zmiany na błonach śluzowych. Deksketoprofen może maskować objawy zakażenia, co może prowadzić do opóźnionego rozpoczęcia stosowania właściwego leczenia, a przez to pogarszać skutki zakażenia. Zjawisko to zaobserwowano w przypadku pozaszpitalnego bakteryjnego zapalenia płuc i powikłań bakteryjnych ospy wietrznej. Jeśli ten lek stosowany jest z powodu bólu związanego z zakażeniem, zaleca się kontrolowanie przebiegu zakażenia. W warunkach pozaszpitalnych pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, jeśli objawy utrzymują się lub nasilają. W wyjątkowych przypadkach, ospa wietrzna może być przyczyną powikłań prowadzących do ciężkich infekcji skóry i tkanek miękkich. W związku z tym, że nie można wykluczyć wpływu leków z grupy NLPZ na pogorszenie przebiegu tych infekcji zaleca się unikanie stosowania deksketoprofenu w przypadku ospy wietrznej. Tabl. zawierają <1 mmol (23 g) sodu na dawkę, tj. oznacza to, że praktycznie nie zawierają sodu. Granulat do sporz. roztw. doustnego zawiera 2,7 g sacharozy na dawkę, należy to wziąć pod uwagę w przypadku pacjentów z cukrzycą. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować granulatu do sporz. roztw. doustnego.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Możliwe działania niepożądane wymienione są poniżej i uszeregowane w zależności od tego, jakie
jest prawdopodobieństwo ich wystąpienia.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią objawy reakcji alergicznej, takie jak
obrzęk twarzy, języka i (lub) gardła, i (lub) trudności w połykaniu lub pokrzywka wraz z trudnościami
w oddychaniu.

Należy przestać stosować lek Skudexa tak szybko, jak to możliwe jeśli pacjent zauważy pojawienie
się wysypki lub jakichkolwiek zmian wewnątrz jamy ustnej lub na błonach śluzowych lub
jakichkolwiek objawów alergii.

Bardzo często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- nudności
- zawroty głowy.

Często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- wymioty
- bóle brzucha
- biegunka
- niestrawność
- bóle głowy
- senność, zmęczenie
- zaparcia
- suchość w ustach
- nadmierne pocenie się.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100
pacjentów):
- zwiększenie liczby płytek krwi
- wpływ na serce i krążenie krwi (kołatanie serca, szybkie bicie serca, uczucie omdlenia lub zapaść),
  niskie ciśnienie krwi. Te działania niepożądane mogą wystąpić zwłaszcza wtedy, gdy pacjent jest
  w pozycji pionowej lub w trakcie wysiłku fizycznego.
- wysokie lub bardzo wysokie ciśnienie krwi
- obrzęk strun głosowych (obrzęk krtani)
- zmniejszone stężenie potasu we krwi
- zaburzenia psychotyczne
- obrzęk w okolicy oka
- płytki lub powolny oddech
- dyskomfort, samopoczucie odbiegające od normy
- krew w moczu
- uczucie wirowania
- bezsenność lub trudności z zasypianiem
- nerwowość/niepokój
- uderzenia gorąca
- wzdęcia
- zmęczenie
- ból
- uczucie gorączki i dreszcze, ogólne złe samopoczucie
- nieprawidłowe wyniki badań krwi
- skłonność do wymiotów (odruchy wymiotne)
- uczucie ucisku w żołądku, wzdęcia
- zapalenie żołądka
- reakcje skórne (np. świąd, wysypka)
- obrzęk twarzy.

Rzadkie działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów):
- obrzęk warg i gardła
- choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, perforacja lub krwawienie, które może objawiać
  się jako krwawe wymioty lub czarne stolce
- choroby prostaty
- zapalenie wątroby (hepatitis), uszkodzenie wątroby
- ostra niewydolność nerek
- wolne bicie serca
- napady padaczki
- reakcje alergiczne/anafilaktyczne (np. trudności w oddychaniu, świszczący oddech, obrzęk skóry) i
  wstrząs (nagła niewydolność krążenia)
- przemijająca utrata przytomności (omdlenia)
- halucynacje
- zatrzymanie wody lub obrzęk kostek
- utrata apetytu, zmiany apetytu
- trądzik
- ból pleców
- częste oddawanie moczu lub mniejsze niż zwykle, z występującymi trudnościami lub bólem
- zaburzenia miesiączkowania
- zaburzenia czucia (np. swędzenie, mrowienie, drętwienie)
- drżenie, skurcze mięśni, nieskoordynowane ruchy, słabe mięśnie
- splątanie
- zaburzenia snu i koszmary senne
- zaburzenia percepcji
- niewyraźne widzenie, skurcz źrenicy
- duszność.

Psychiczne działania niepożądane mogą wystąpić po leczeniu lekiem Skudexa. Ich intensywność i
charakter może się różnić (w zależności od osobowości pacjenta i długości zastosowanego leczenia) i
obejmować:
- zmiany nastroju (w większości dobry humor, czasem rozdrażnienie)
- zmiany w aktywności (spowolnienie, ale czasami wzrost aktywności)
- uczucie bycia mniej świadomym
- bycie mniej zdolnym do podejmowania decyzji, co może prowadzić do błędów w rozumowaniu.

Odnotowano pogorszenie astmy.

Podczas nagłego przerwania leczenia mogą pojawić się objawy odstawienia (patrz "Przerwanie
stosowania leku Skudexa").

Napady padaczkowe występowały głównie po podaniu dużych dawek tramadolu lub gdy tramadol był
stosowany w tym samym czasie, co inne leki, które mogą wywoływać napady.

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów):
- zapalenie trzustki
- problemy z nerkami
- zmniejszona liczba białych krwinek (neutropenia)
- zmniejszona liczba płytek krwi (małopłytkowość)
- owrzodzenie skóry, warg, oczu i okolic narządów płciowych (zespół Stevens-Johnsona i zespół
  Lyella)
- duszność z powodu zwężenia dróg oddechowych
- dzwonienie w uszach (szum w uszach)
- nadwrażliwość skóry
- nadwrażliwość na światło.

Częstość nieznana (częstość nie może być oceniona na podstawie dostępnych danych):
- zespół serotoninowy, którego objawami mogą być zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie,
  halucynacje, śpiączka), a także inne objawy, jak gorączka, przyspieszone tętno, niestabilne
  ciśnienie krwi, mimowolne skurcze mięśni, sztywność mięśni, brak koordynacji i (lub) objawy ze
  strony przewodu pokarmowego (np. nudności, wymioty, biegunka) (patrz punkt 2. Informacje
  ważne przed przyjęciem leku Skudexa)
- zaburzenia mowy
- skrajne rozszerzenie źrenicy
- spadek stężenia cukru we krwi
- czkawka.

Należy poinformować lekarza, jeżeli pacjent zaobserwuje na początku leczenia jakiekolwiek działania
niepożądane dotyczące żołądka lub jelit (np. ból żołądka, zgaga lub krwawienie), jeżeli w przeszłości
u pacjenta wystąpiły jakiekolwiek podobne działania niepożądane z powodu długotrwałego
przyjmowania leków przeciwzapalnych, szczególnie dotyczy to osób w podeszłym wieku.

Do najczęstszych działań niepożądanych podczas leczenia lekiem Skudexa są zaliczane nudności i
zawroty głowy, które występują u więcej niż 1 na 10 pacjentów.
Podczas podawania niesteroidowych leków przeciwzapalnych może wystąpić: zatrzymanie płynów i
obrzęki (szczególnie kostek i nóg), zwiększenie ciśnienia krwi i niewydolność serca.
Przyjmowanie takich leków, jak Skudexa może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka
ataku serca („zawał serca”) lub udaru mózgu.

U pacjentów z zaburzeniami układu immunologicznego, które dotyczą tkanki łącznej (toczeń
rumieniowaty układowy lub mieszana choroba tkanki łącznej), podawanie leków przeciwzapalnych
może rzadko spowodować wystąpienie gorączki, bólu głowy i sztywności szyi/karku.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Tramadol. Przeciwwskazane jest stosowanie tramadolu z inhibitorami MAO (ryzyko wystąpienia zagrażających życiu zaburzeń czynności OUN, układu oddechowego i sercowo-naczyniowego); leczenie tramadolem można rozpocząć nie wcześniej niż po 2 tyg. od odstawienia inhibitorów MAO. Nie stosować z opioidowymi lekami o działaniu agonistyczno-antagonistycznym, takimi jak buprenorfina, nalbufina, pentazocyna (osłabienie działania przeciwbólowego tramadolu poprzez kompetycyjne blokowanie receptorów). Nie zaleca się stosowania z pochodnymi kumaryny, np. warfaryną, ze względu na ryzyko zwiększenia wartości wskaźnika INR z dużymi krwawieniami i wybroczynami u niektórych pacjentów; w przypadku konieczności jednoczesnego stosowania zachować szczególne środki ostrożności. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas równoczesnego stosowania z: lekami obniżającymi próg drgawkowy, takimi jak bupropion, mirtazapina, tetrahydrokanabinol, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny - SSRI, inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny - SNRI, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne - TLPD, neuroleptyki (zwiększenie ryzyka wystąpienia drgawek); lekami serotoninergicznymi, takimi jak SSRI, SNRI, TLPD, mirtazapina (ryzyko serotoninowej toksyczności); lekami uspokajającymi takimi jak benzodiazepiny lub leki działające podobnie do benzodiazepin (zwiększa ryzyko wystąpienia uspokojenia polekowego, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu - addycyjne działanie depresyjne na OUN); innymi lekami działającymi hamująco na OUN lub alkoholem (nasilenie depresji OUN); ondansetronem (zwiększenie zapotrzebowania na tramadol u pacjentów z bólami pooperacyjnymi); lekami hamującymi CYP3A4, takimi jak ketokonazol, erytromycyna (hamowanie metabolizmu tramadolu, prawdopodobnie również metabolizmu aktywnego metabolitu, znaczenie kliniczne tej interakcji nie zostało zbadane); karbamazepiną i innymi induktorami enzymów (ryzyko zmniejszonej skuteczności i krótszy okres działania z powodu zmniejszonego stężenia tramadolu we krwi). Jednoczesne lub wcześniejsze podanie cymetydyny (inhibitora enzymatycznego) nie powoduje klinicznie istotnych interakcji z tramadolem. Deksketoprofen. Stosowanie deksketoprofenu z: innymi NLPZ (w tym salicylanami w dawkach przeciwzapalnych, tj. ≥3 g/dobę oraz inhibitorami COX-2), kortykosteroidami - ryzyko działań niepożądanych, zwłaszcza dotyczących przewodu pokarmowego (owrzodzenie, krwawienie); lekami przeciwzakrzepowymi (pochodne kumaryny) - nasilenie działania leków przeciwzakrzepowych z ryzykiem krwawienia (jeżeli nie można uniknąć zastosowania takiego połączenia leków, należy prowadzić staranną obserwację kliniczną i monitorowanie wskaźników badań laboratoryjnych); heparynami - ryzyko krwotoku (jeżeli nie można uniknąć stosowania takiego połączenia, należy prowadzić staranną obserwację kliniczną i monitorowanie wskaźników badań laboratoryjnych); solami litu - zmniejszone wydalanie litu przez nerki, nasilenie jego toksyczności (zaleca się kontrolę stężenia litu we krwi na początku, podczas modyfikacji i przerwania leczenia deksketoprofenem); metotreksatem w dawkach ≥15 mg/tydzień - zmniejszone wydalanie metotreksatu, nasilenie jego mielotokyczności; pochodne hydantoiny (w tym fenytoina) i sulfonamidy - nasilenie toksyczności tych substancji. Nie zaleca się stosowania deksketoprofenu z ww. lekami. Zachować ostrożność stosując deksketoprofen z następującymi lekami: leki moczopędne, inhibitory ACE, antybiotyki aminoglikozydowe i antagoniści receptora angiotensyny II - osłabienie działania leków moczopędnych i hipotensyjnych, ponadto zwiększa się ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek, zwłaszcza u pacjentów odwodnionych lub w podeszłym wieku (pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni, należy monitorować czynności nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego, a następnie okresowo); leki moczopędne oszczędzające potas - ryzyko hiperkaliemii (należy kontrolować stężenia potasu we krwi); aminoglikozydy - ryzyko pogorszenia czynności nerek; metotreksat stosowany w dawkach<15 mg/tydzień - nasilenie toksyczności metotreksatu (konieczna jest cotygodniowa kontrola wskaźników morfologii krwi podczas pierwszych tygodni stosowania skojarzonego, należy zachować szczególną ostrożność w przypadku zaburzeń czynności nerek nawet jeśli są łagodne oraz u pacjentów w podeszłym wieku); pentoksyfilina - ryzyko krwawienia (należy prowadzić dokładną obserwację kliniczną i częściej kontrolować czas krwawienia); zydowudyna - ryzyko zwiększenia toksycznego działania na układ czerwonokrwinkowy i ciężkiej niedokrwistości (należy kontrolować wskaźniki morfologii krwi i liczbę retikulocytów w okresie 1-2 tyg. od rozpoczęcia leczenia NLPZ); pochodne sulfonylomocznika - nasilenie działania hipoglikemizującego pochodnych sulfonylomocznika przez wypieranie ich z połączeń z białkami osocza. Ponadto, należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia poniższych interakcji: leki β-adrenolityczne - osłabienie działania hipotensyjnego w wyniku hamowania syntezy prostaglandyn; cyklosporyna i takrolimus - nasilenie nefrotoksyczność tych leków (należy kontrolować czynność nerek podczas leczenia skojarzonego); leki trombolityczne - ryzyko krwawienia; leki przeciwpłytkowe i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRIs) - ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego; glikozydy nasercowe - zwiększone stężenie glikozydów; antybiotyki chinolonowe - ryzyko drgawek; mifepryston - osłabiona skuteczność mifeprystonu (nie należy stosować NLPZ przez 8 do 12 dni od podania mifeprystonu; ograniczone dane sugerują, że jednoczesne podanie leków z grupy NLPZ z prostaglandynami w tym samym dniu, nie powoduje osłabienia działania mifeprystonu lub prostaglandyn wpływających na dojrzewanie szyjki macicy lub kurczliwość macicy i nie zmniejsza skuteczności przerywania ciąży); deferazyroks - ryzyko toksycznego wpływu na układ pokarmowy (stosowanie deferazyroksu z deksketoprofenem wymaga monitorowania klinicznego pacjentów); pemetreksed - osłabiona eliminacja pemetreksedu (należy zachować ostrożność w czasie stosowania większych dawek NLPZ; pacjentom z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek, tj. CCr 45-79 ml/min, nie należy podawać NLPZ na 2 dni przed, w trakcie i przez 2 dni po podaniu pemetreksedu); tenofowir - zwiększone stężenie azotu mocznikowego i kreatyniny we krwi (należy kontrolować czynność nerek). Probenecyd zwiększa stężenie deksketoprofenu - interakcja ta może być spowodowana hamującym wpływem probenecydu na wydalanie cewkowe w nerce oraz sprzęganie z glukuronianami (wymagana jest modyfikacja dawki deksketoprofenu).

Berlin-Chemie/Menarini Polska Sp. z o.o.
ul. Słomińskiego 4
00-204 Warszawa