Spedra 200 mg tabletki

1 tabl. zawiera 50 mg, 100 mg lub 200 mg awanafilu.

Wysoce selektywny i silny odwracalny inhibitor swoistej dla cGMP fosfodiesterazy typu 5 (PDE5). Gdy stymulacja seksualna powoduje miejscowe uwalnianie tlenku azotu, hamowanie PDE5 przez awanafil powoduje zwiększenie stężenia cGMP w ciałach jamistych prącia. Powoduje to rozkurcz mięśni gładkich i napływ krwi do tkanki prącia, tym samym prowadząc do erekcji. Awanafil nie działa bez stymulacji seksualnej. Awanafil wchłania się szybko z przewodu pokarmowego, osiągając C_max w czasie 0,5-0,75 h po podaniu na czczo. Posiłek wysokotłuszczowy zmniejsza szybkość wchłaniania o ok. 1,25 h. Awanafil wiąże się w ok. 99% z białkami osocza. Jest metabolizowany przede wszystkim przez izoenzymy mikrosomalne wątroby: głównie przez CYP3A4, w mniejszym stopniu przez CYP2C9. Stężenia w osoczu głównych krążących metabolitów, M4 i M16, stanowią odpowiednio 23% i 29% związku macierzystego. Metabolit M4 wykazuje podobny do awanafilu profil selektywności wobec fosfodiesteraz i odpowiada za około 4% aktywności farmakologicznej leku. Metabolit M16 nie działał na PDE5. Awanafil jest wydalany w postaci metabolitów, głównie z kałem (63%), częściowo z moczem (21%).

Leczenie zaburzeń erekcji u dorosłych mężczyzn (aby lek był skuteczny, konieczna jest stymulacja seksualna).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie organicznego azotanu lub donorów tlenku azotu (takich jak azotyn amylu) w dowolnej postaci. Równoczesne podawanie inhibitorów fosfodiesterazy typu 5 (PDE5), w tym avanafilu, ze stymulatorami cyklazy guanylanowej, takimi jak riocyguat, jest przeciwwskazane ponieważ może to potencjalnie prowadzić do wystąpienia objawowego niedociśnienia. Przed przepisaniem leku lekarz powinien rozważyć potencjalne zagrożenia kardiologiczne, związane z podejmowaniem aktywności seksualnej w przypadku pacjentów z chorobą układu krążenia. Zawał mięśnia sercowego, udar lub zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca przebyte w ciągu ostatnich 6 mies. Niedociśnienie w spoczynku (ciśnienie tętnicze krwi 90 mmHg/50 mmHg) lub nadciśnienie tętnicze (ciśnienie krwi >170 mmHg/100 mmHg). Niestabilna dławica piersiowa, dławica występującą podczas aktywności seksualnej lub zastoinowa niewydolność serca zaklasyfikowana jako niewydolność klasy 2. lub wyższej wg NYHA. Przed przepisaniem awanafilu należy rozważyć potencjalne zagrożenia kardiologiczne związane z podejmowaniem aktywności seksualnej w przypadku pacjentów z chorobą układu krążenia. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (klasa C wg Childa i Pugha). Ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min). Utrata wzroku w jednym oku w wyniku niezwiązanej z zapaleniem tętnicy przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego (NAION), niezależnie od występowania związku tego zdarzenia z wcześniejszą ekspozycją na inhibitor PDE5. Rozpoznane wrodzone choroby zwyrodnieniowe siatkówki. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4, takich jak: ketokonazol, rytonawir, atazanawir, klarytromycyna, indynawir, itrakonazol, nefazodon, nelfinawir, sakwinawir, telitromycyna.

Lek nie jest wskazany do stosowania u kobiet. U zdrowych ochotników nie zaobserwowano wpływu na ruchliwość ani morfologię plemników po doustnym podaniu pojedynczej dawki 200 mg awanafilu. W badaniu klinicznym, w którym wzięli udział zdrowi ochotnicy i dorośli mężczyźni z łagodnymi zaburzeniami erekcji, doustne podawanie awanafilu w dawce 100 mg przez okres 26 tygodni, nie było związane z występowaniem niekorzystnego wpływu na zagęszczenie, liczbę, ruchliwość ani morfologię plemników.

Doustnie. Dorośli (mężczyźni): 100 mg w razie potrzeby na około 15-30 min przed rozpoczęciem aktywności seksualnej. W zależności od indywidualnej skuteczności i tolerancji leku dawkę można zwiększyć do maksymalnej dawki wynoszącej 200 mg lub zmniejszyć do 50 mg. Zalecana częstość dawkowania wynosi maksymalnie raz na dobę. Aby wystąpiła odpowiedź na leczenie, konieczna jest stymulacja seksualna. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku ≥65 lat, u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≥30 ml/min), a także u pacjentów z cukrzycą dostosowanie dawki nie jest konieczne. U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A lub B w skali Childa i Pugha) leczenie należy rozpocząć od podania najmniejszej skutecznej dawki, a następnie dostosować dawkowanie w zależności od tolerancji leku. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) oraz pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C w skali Childa i Pugha). Dane dotyczące stosowania leku u pacjentów w wieku ≥70 lat są ograniczone. Lek nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci i młodzieży. U pacjentów przyjmujących erytromycynę, amprenawir, aprepitant, diltiazem, flukonazol, fosamprenawir lub werapamil (umiarkowane inhibitory CYP3A4) maksymalna zalecana dawka awanafilu wynosi 100 mg co 48 h. Stosowanie awanafilu jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4 (w tym z ketokonazolem, rytonawirem, atazanawirem, klarytromycyną, indynawirem, itrakonazolem, nefazodonem, nelfinawirem, sakwinawirem i telitromycyną) jest przeciwwskazane. Sposób podania. Jeśli lek jest przyjmowany podczas posiłku, początek jego działania może wystąpić później, niż w przypadku przyjęcia go na czczo.

Przed podjęciem decyzji o leczeniu farmakologicznym w celu rozpoznania zaburzeń erekcji i określenia ich potencjalnych przyczyn, należy przeprowadzić wywiad medyczny i badanie fizykalne. Przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia zaburzeń erekcji należy ocenić stan układu krążenia pacjenta, ponieważ z aktywnością seksualną wiąże się pewien stopień ryzyka kardiologicznego. Awanafil ma właściwości rozszerzające naczynia krwionośne, co może powodować łagodne i przemijające obniżenie ciśnienia krwi - pacjenci z zaburzeniem drogi odpływu z lewej komory serca (np. ze zwężeniem aorty lub idiopatycznym przerostowym podzastawkowym zwężeniem aorty), jak również pacjenci z ciężkimi zaburzeniami autonomicznej kontroli ciśnienia krwi, mogą być wrażliwi na działanie awanafilu. Awanafil należy ostrożnie stosować u pacjentów z anatomicznymi zniekształceniami prącia (takimi jak zagięcia prącia, zwłóknienie ciał jamistych lub choroba Peyroniego) albo u pacjentów z chorobami mogącymi predysponować do wystąpienia priapizmu (takimi jak niedokrwistość sierpowatokrwinkowa, szpiczak mnogi lub białaczka). Priapizm, przy braku natychmiastowego leczenia, może doprowadzić do uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji. W związku z przyjmowaniem inhibitorów PDE5 zgłaszano występowanie zaburzeń widzenia, w tym centralną chorioretinopatię surowiczą (ang. CSCR), i przypadków niezwiązanej z zapaleniem tętnic przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego (NAION). Pacjenta należy pouczyć, aby w razie nagłego wystąpienia zaburzeń widzenia zaprzestał przyjmowania leku i natychmiast skontaktował się z lekarzem. Inhibitory PDE5 nie wpływają na czas krwawienia w monoterapii, ani w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym, ale podawane w dawkach supraterapeutycznych nasilają przeciwagregacyjne działanie nitroprusydku sodowego będącego donorem tlenku azotu. Z uwagi na brak danych dotyczących stosowania awanafilu u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia lub czynną chorobą wrzodową, zastosowanie leku u tych pacjentów powinno być poprzedzone wnikliwą oceną stosunku korzyści do ryzyka. Pacjentów należy pouczyć, aby zaprzestali przyjmowania awanafilu w razie nagłego osłabienia lub utraty słuchu i natychmiast zgłosili się do lekarza. Jednoczesne stosowanie z awanafilem leków blokujących receptory α-adrenergiczne może prowadzić u niektórych pacjentów do objawowego obniżenia ciśnienia krwi z powodu addycyjnego działania rozszerzającego naczynia krwionośne - zachować szczególną ostrożność (patrz interakcje). Jednoczesne stosowanie awanafilu z silnie działającymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak ketokonazol lub rytonawir, jest przeciwwskazane. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności preparatu podawanego w skojarzeniu z innymi inhibitorami PDE5 lub innymi lekami stosowanymi w zaburzeniach erekcji. Pacjentów należy poinformować, że nie powinni przyjmować preparatu w skojarzeniu z takimi lekami. Spożywanie alkoholu w skojarzeniu z awanafilem może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego. Stosowania awanafilu nie oceniano u pacjentów z zaburzeniami erekcji spowodowanymi urazem rdzenia kręgowego lub innymi chorobami neurologicznymi oraz u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i wątroby.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane

Należy przerwać stosowanie leku Spedra i natychmiast zgłosić się do lekarza w razie wystąpienia
któregokolwiek z następujących ciężkich działań niepożądanych — może być konieczne
natychmiastowe leczenie:
- nieustępująca erekcja („priapizm”). W razie wystąpienia erekcji trwającej ponad 4 godziny
  konieczne jest jak najszybsze leczenie. W przeciwnym razie może wystąpić trwałe uszkodzenie
  prącia (łącznie z niezdolnością do uzyskania erekcji);
- niewyraźne widzenie;
- nagłe pogorszenie lub utrata wzroku w jednym lub obu oczach;
- nagłe pogorszenie lub utrata słuchu (pacjent może czasem również odczuwać zawroty głowy
  lub dzwonienie w uszach).

W razie wystąpienia któregokolwiek z powyższych ciężkich działań niepożądanych, należy przerwać
stosowanie leku Spedra i natychmiast zgłosić się do lekarza.

Inne działania niepożądane obejmują:

Częste (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów)
- ból głowy,
- zaczerwienienie twarzy,
- niedrożność nosa.

Niezbyt częste (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów)
- zawroty głowy,
- uczucie senności lub silnego zmęczenia,
- niedrożność zatok,
- ból pleców,
- uderzenia gorąca,
- zadyszka przy wysiłku,
- zmiany rytmu serca widoczne na zapisie EKG,
- przyspieszenie czynności serca,
- odczuwanie bicia serca w klatce piersiowej (kołatanie serca),
- niestrawność, nudności lub wymioty,
- niewyraźne widzenie,
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Rzadkie (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów)
- grypa,
- objawy grypopodobne,
- zatkanie nosa lub katar,
- katar sienny,
- przekrwienie śluzówki nosa, zatok lub górnego odcinka dróg oddechowych doprowadzających
  powietrze do płuc,
- dna moczanowa,
- problemy ze snem (bezsenność),
- przedwczesny wytrysk,
- dziwne odczucia,
- niemożność usiedzenia lub ustania w miejscu,
- ból w klatce piersiowej,
- silny ból w klatce piersiowej,
- szybka czynność serca,
- wysokie ciśnienie krwi,
- suchość w jamie ustnej,
- ból żołądka lub zgaga,
- ból lub uczucie dyskomfortu w podbrzuszu,
- biegunka,
- wysypka,
- ból dolnego odcinka kręgosłupa lub ból w boku na poziomie dolnej części klatki piersiowej,
- bóle i dolegliwości mięśni,
- skurcze mięśni,
- częste oddawania moczu,
- zaburzenia prącia,
- samoistna erekcja bez pobudzenia seksualnego,
- świąd okolicy narządów płciowych,
- uczucie nieustannego osłabienia lub zmęczenia,
- obrzęk stóp lub kostek,
- podwyższone ciśnienie krwi,
- różowe lub czerwone zabarwienie moczu, krew w moczu,
- nieprawidłowe dodatkowe odgłosy serca,
- nieprawidłowy wynik badania krwi oceniającego stan gruczołu krokowego, czyli stężenia
  antygenu gruczołu krokowego (PSA),
- nieprawidłowy wynik stężenia bilirubiny we krwi, substancji chemicznej powstającej w wyniku
  rozpadu czerwonych krwinek,
- nieprawidłowy wynik oznaczania we krwi stężenia kreatyniny we krwi, substancji chemicznej
  wydalanej z moczem i pozwalającej ocenić czynność nerek,
- zwiększenie masy ciała,
- gorączka
- krwawienie z nosa.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne stosowanie awanafilu i organicznego azotanu lub donorów tlenku azotu (np. azotynu amylu) w dowolnej postaci jest przeciwwskazane, z uwagi na nasilenie działania hipotensyjnego. U pacjentów, którzy w ciągu ostatnich 12 h przyjmowali awanafil, a podanie azotanu jest konieczne z uwagi na stan zagrażający życiu, azotany należy podawać wyłącznie w warunkach ścisłego nadzoru medycznego z odpowiednim monitorowaniem stanu hemodynamicznego pacjenta. Obserwowano nasilone działanie obniżające ciśnienie krwi w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów PDE5 i riocyguatu - jednoczesne stosowanie inhibitorów PDE5 (w tym awanafilu) i leków pobudzających cyklazę guanylową, takich jak riocyguat, jest przeciwwskazane, ponieważ może prowadzić do objawowego niedociśnienia tętniczego. Awanafil, jako lek rozszerzający naczynia krwionośne, może obniżać ciśnienie krwi i stosowany w skojarzeniu z innym lekiem hipotensyjnym działa addycyjne, co może prowadzić do objawowej hipotensji. Jednoczesne stosowanie awanafilu i leków blokujących receptory α-adrenergiczne (m.in. doksazosyny, tamsulosyny), może prowadzić u niektórych pacjentów do objawowego obniżenia ciśnienia krwi z powodu addycyjnego działania rozszerzającego naczynia krwionośne. Należy wziąć to pod uwagę w wymienionych poniżej sytuacjach: przed rozpoczęciem podawania awanafilu stan pacjenta przyjmującego α-adrenolityk powinien być stabilny w wyniku jego przyjmowania (pacjenci, u których podczas stosowania α-adrenolityku w monoterapii występuje niestabilność hemodynamiczna są bardziej narażeni na wystąpienie objawowego obniżenia ciśnienia krwi podczas jednoczesnego stosowania awanafilu); u pacjentów, których stan jest stabilny w wyniku przyjmowania α-adrenolityku, leczenie awanafilem należy rozpocząć od najmniejszej dawki wynoszącej 50 mg; u pacjentów, którzy już przyjmują optymalną dawkę awanafilu, terapię α-adrenolitykami należy rozpocząć od najmniejszej dawki (stopniowe zwiększanie dawki α-adrenolityków może spowodować dalsze obniżanie ciśnienia krwi u pacjentów przyjmujących awanafil); na bezpieczeństwo skojarzonego stosowania awanafilu i α-adrenolityków mogą wpływać inne czynniki, w tym zmniejszenie objętości płynu wewnątrznaczyniowego i inne leki o działaniu przeciwnadciśnieniowym. W badaniu oceniającym wpływ awanafilu na działanie hipotensyjne wybranych leków przeciwnadciśnieniowych  (amlodypiny i enalaprylu), wykazano istotną statystycznie różnicę maksymalnego spadku rozkurczowego ciśnienia krwi w pozycji leżącej na wznak w stosunku do wartości wyjściowych, tylko w przypadku enalaprylu i awanafilu; ciśnienie krwi wróciło do wartości wyjściowych po upływie 4 h od podania dawki awanafilu. Spożywanie alkoholu w skojarzeniu z awanafilem może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności awanafilu podawanego w skojarzeniu z innymi inhibitorami PDE5 lub innymi lekami stosowanymi w zaburzeniach erekcji - nie stosować łącznie. Silne inhibitory CYP3A4, np. itrakonazol, worykonazol, klarytromycyna, nefazodon, sakwinawir, nelfinawir, indinawir, atazanawir i telitromycyna istotnie zwiększają C_max i ekspozycję ogólnoustrojową (AUC) na awanafil oraz wydłużają T_0,5 awanafilu - jednoczesne stosowanie z awanafilem jest przeciwwskazane. Umiarkowane inhibitory CYP3A4, np. erytromycyna, amprenawir, aprepitant, diltiazem, flukonazol, fosamprenawir, werapamil także zwiększają C_max i AUC awanafilu oraz wydłużają jego T_0,5 awanafilu - maksymalna zalecana dawka awanafilu w przypadku jednoczesnego stosowania umiarkowanych inhibitorów CYP3A4 wynosi 100 mg, podawana nie częściej niż raz na 48 h. Sok grejpfrutowy prawdopodobnie także zwiększa ekspozycję na awanafil - nie należy spożywać soku grejpfrutowego w ciągu 24 h przed przyjęciem awanafilu. Amlodypina (5 mg na dobę) zwiększa C_max i AUC awanafilu po jednorazowym podaniu awanafilu w dawce 200 mg, odpowiednio o 28% i 60%; te zmiany ekspozycji nie zostały uznane za istotne klinicznie. Pojedyncza dawka awanafilu nie zmienia stężenia amlodypiny w osoczu. Nie przeprowadzono specjalnych badań interakcji awanafilu z rywaroksabanem i apiksabanem (substraty CYP3A4), jednak nie przewiduje się wystąpienia interakcji. Induktory CYP3A4, takie jak: bosentan, karbamazepina, efawirenz, fenobarbital i ryfampina mogą zmniejszać skuteczność awanafilu - nie zaleca się jednoczesnego stosowania z awanafilem. Nie przewiduje się istotnego wpływu awanafilu na inne leki metabolizowane przez izoenzymy: CYP 1A1/2, 2A6, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A4. Badania kliniczne z zastosowaniem omeprazolu, rozyglitazonu i dezypraminy nie wykazały znaczących klinicznie interakcji z CYP 2C19, 2C8/9 oraz 2D6. Możliwość indukcji aktywności CYP1A2, CYP2B6 i CYP3A4 przez awanafil oceniano in vitro w ludzkich hepatocytach i nie wykazano żadnych potencjalnych interakcji w przypadku zastosowania stężeń znaczących klinicznie. Wyniki badań in vitro wykazały niewielką możliwość zachowania się awanafilu jak substratu P-gp i inhibitora P-gp w obecności digoksyny jako substratu, w stężeniach mniejszych niż wyliczone stężenie leku w jelitach - nie wiadomo, czy awanafil może zakłócać transport innych leków zachodzący z udziałem P-gp. Na podstawie wyników badań in vitro, awanafil w stężeniach istotnych klinicznie może być inhibitorem BCRP. W klinicznie istotnych stężeniach awanafil nie jest inhibitorem OATP1B1, OATP1B3, OCT1, OCT2, OAT1, OAT3 i BSEP. Wpływ awanafilu na inne transportery jest nieznany.

Berlin-Chemie/Menarini Polska Sp. z o.o.
ul. Słomińskiego 4
00-204 Warszawa
22-566-21-00
[email protected]
www.berlin-chemie.pl