Ze względu na zawartość kodeiny i ryzyko przedawkowania jej należy sprawdzić, czy inne przyjmowane równocześnie leki nie zawierają kodeiny. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania preparatu u pacjentów: uzależnionych od leków i środków opioidowych oraz u osób przyjmujących leki z grupy agonistów lub antagonistów morfiny; z depresją ośrodkowego układu nerwowego (OUN); z depresją oddechową i przewlekłymi chorobami płuc; ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym lub urazami głowy (kodeina może zwiększać ciśnienie wewnątrzczaszkowe); z chorobami dróg żółciowych, w tym kamicą żółciową (kodeina powoduje skurcz zwieracza bańki wątrobowo-trzustkowej (Oddiego) i może wywołać napad kolki żółciowej u tych pacjentów); z niewydolnością nerek; z zapalnymi lub prowadzącymi do niedrożności chorobami jelit; u osób starszych ze względu na ryzyko wystąpienia zaparć. Ponieważ kodeina hamuje odruch kaszlowy, nie należy jej stosować u pacjentów odkrztuszających wydzielinę. Nadużywanie preparatów zawierających kodeinę (stosowanie dłuższe niż zalecane i (lub) w dawkach większych niż zalecane) może prowadzić do fizycznego, jak i psychicznego uzależnienia. Po nagłym zakończeniu leczenia mogą wystąpić objawy odstawienia. Kodeina jest metabolizowana przez enzym wątrobowy CYP2D6 do morfiny, jej aktywnego metabolitu. Jeśli u pacjenta występuje niedobór lub pacjent nie ma tego enzymu, nie będzie uzyskane odpowiednie działanie terapeutyczne. Jeśli u pacjenta występuje szybki lub bardzo szybki metabolizm, istnieje zwiększone ryzyko działań niepożądanych związanych z toksycznością opioidów, nawet w zwykle zalecanych dawkach. U tych pacjentów następuje szybkie przekształcenie kodeiny w morfinę, co prowadzi do większych niż oczekiwane stężeń morfiny w surowicy. Do ogólnych objawów toksyczności opioidów należą: splątanie, senność, płytki oddech, zwężenie źrenic, nudności, wymioty, zaparcia i brak apetytu. W ciężkich przypadkach mogą również wystąpić objawy niewydolności krążenia i depresji oddechowej, które mogą zagrażać życiu, a w bardzo rzadkich przypadkach prowadzić do zgonu. Nie zaleca się stosowania kodeiny u dzieci, u których czynność oddechowa może być zaburzona, w tym u dzieci z zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi, ciężkimi zaburzeniami serca lub układu oddechowego, zakażeniami górnych dróg oddechowych lub płuc, wielonarządowymi urazami lub rozległymi zabiegami chirurgicznymi. Czynniki te mogą nasilać objawy toksyczności morfiny. Lek zawiera 1329,6 mg etanolu 96% w 15 ml syropu. Ilość alkoholu w 15 ml tego leku jest równoważna 33 ml piwa i 13,2 ml wina. Preparat zawiera 886,4 mg etanolu 96% w 10 ml syropu. Ilość alkoholu w 10 ml tego leku jest równoważna 22 ml piwa lub 8,8 ml wina. Dawka 15 ml leku podana dorosłemu o masie ciała 70 kg spowoduje narażenie na etanol wynoszące 18,99 mg/kg mc., co może spowodować zwiększenie stężenia alkoholu we krwi (BAC) o około 3,17 mg/100 ml. Dawka 10 ml leku podana dziecku w wieku 12 lat i o masie ciała 40 kg spowoduje narażenie na etanol wynoszące 22,16 mg/kg mc., co może spowodować zwiększenie stężenia alkoholu we krwi (BAC) o około 3,69 mg/100 ml. Dla porównania, u osoby dorosłej, pijącej kieliszek wina lub 500 ml piwa, stężenie alkoholu we krwi wyniesie prawdopodobnie około 50 mg/100 ml. Jednoczesne podawanie syropu z lekami zawierającymi, np. glikol propylenowy lub etanol może prowadzić do kumulacji etanolu i wywoływać działania niepożądane. Preparat zawiera 12,053 g sacharozy w 15 ml syropu - należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni przyjmować preparatu.