Taltz 80 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

Ixekizumab

tylko na receptędo zastrzeżonego stosowania
Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. Co to jest lek Taltz i w jakim celu się go stosuje

Substancją czynną leku Taltz jest iksekizumab.

Taltz jest przeznaczony do stosowania w leczeniu chorób zapalnych opisanych poniżej:
- Łuszczyca plackowata u dorosłych
- Łuszczyca plackowata u dzieci w wieku od 6 lat o masie ciała wynoszącej co najmniej 25 kg
  oraz u młodzieży
- Łuszczycowe zapalenie stawów u dorosłych
- Spondyloartropatia osiowa ze zmianami radiograficznymi u dorosłych
- Spondyloartropatia osiowa bez zmian radiograficznych u dorosłych

Iksekizumab należy do grupy leków zwanych inhibitorami interleukiny (IL). Działanie tego leku
polega na blokowaniu aktywności białka o nazwie IL-17A, które pobudza rozwój łuszczycy i
choroby zapalnej stawów i kręgosłupa.

Łuszczyca plackowata
Taltz jest stosowany w leczeniu choroby skóry zwanej „łuszczycą plackowatą” u osób dorosłych i u
dzieci w wieku od 6 lat o masie ciała wynoszącej co najmniej 25 kg oraz u młodzieży z umiarkowaną
lub ciężką postacią choroby. Taltz łagodzi przedmiotowe i podmiotowe objawy tej choroby.

Stosowanie leku Taltz przyniesie korzyść w postaci zmniejszenia zmian skórnych i złagodzenia
objawów, takich jak łuszczenie się skóry, świąd i ból.

Łuszczycowe zapalenie stawów
Taltz jest stosowany u osób dorosłych w leczeniu choroby o nazwie „łuszczycowe zapalenie stawów”
- choroby stawów o charakterze zapalnym często towarzyszącej łuszczycy. U osób z łuszczycowym
  zapaleniem stawów najpierw stosuje się inne leki. Jeśli pacjent nie reaguje na te leki w sposób
  wystarczająco dobry lub w przypadku nietolerancji, otrzyma lek Taltz, aby złagodzić objawy choroby.
  Taltz może być stosowany jako jedyny lek lub jednocześnie z innym lekiem o nazwie metotreksat.

Stosowanie leku Taltz przyniesie korzyść w postaci złagodzenia objawów choroby, poprawy
sprawności fizycznej (możliwości wykonywania zwykłych codziennych czynności) oraz zahamowania
procesu postępowania uszkodzenia stawów.

Spondyloartropatia osiowa
Produkt leczniczy Taltz jest stosowany w leczeniu dorosłych z chorobą zapalną obejmującą przede
wszystkim kręgosłup, która powoduje zapalenie stawów kręgosłupa, zwaną spondyloartropatią
osiową. Jeśli zmiany chorobowe widoczne są w badaniach rentgenowskich, chorobę nazywa się
„spondyloartropatią osiową ze zmianami radiograficznymi”; jeśli choroba występuje u pacjentów bez
żadnych widocznych oznak w badaniach rentgenowskich, nazywana jest „spondyloartropatią osiową
bez zmian radiograficznych”. U osób ze spondyloartropatią osiową najpierw stosuje się inne leki. Jeśli
nie odpowiadają na te leki w sposób wystarczająco dobry, otrzymają Taltz, aby złagodzić
przedmiotowe i podmiotowe objawy choroby, zmniejszyć odczyn zapalny i poprawić sprawność
fizyczną.

Skład

1 ampułko-strzykawka zawiera 80 mg iksekizumabu w 1 ml. Iksekizumab jest wytwarzany w linii komórkowej jajnika chomika chińskiego (CHO) za pomocą technologii rekombinacji DNA.

Działanie

Lek immunosupresyjny, inhibitor interleukiny. Rekombinowane przeciwciało monoklonalne, wytwarzane w linii komórkowej jajnika chomika chińskiego. Iksekizumab jest przeciwciałem monoklonalnym należącym do podklasy 4 immunoglobuliny G (IgG4), które z wysokim powinowactwem (<3 pM) i swoistością wiąże się z interleukiną 17A (zarówno IL-17A, jak i IL-17A/F). Podwyższone stężenie IL-17A odgrywa pewną rolę w patogenezie łuszczycy, pobudzając proliferację i aktywację keratynocytów jak również w patogenezie łuszczycowego zapalenia stawów i spondyloartropatii osiowej przez indukowanie stanu zapalnego prowadzącego do erozyjnego uszkodzenia kości i patologicznego tworzenia nowej kości. Neutralizacja IL-17A przez iksekizumab hamuje to działanie. Iksekizumab nie wiąże się z ligandami IL-17B, IL-17C, IL-17D, IL-17E lub IL-17F. W badaniach wiązania in vitro potwierdzono, że iksekizumab nie wiąże się z ludzkimi receptorami Fcγ typu I, IIa i IIIa ani z elementem C1q układu dopełniacza. Bezpośrednim następstwem leczenia iksekizumabem jest zmniejszenie rumienia, zgrubienia i złuszczania się skóry w miejscu zmian występujących w przebiegu łuszczycy plackowatej. Iksekizumab zmniejsza (w ciągu 1 tyg. terapii) stężenie białka C-reaktywnego. Po podaniu podskórnym pojedynczej dawki iksekizumabu u pacjentów z łuszczycą średnie szczytowe wartości stężeń leku osiągano w ciągu 4-7 dni w przedziale dawek od 5-160 mg. Średnie (SD) maksymalne stężenie iksekizumabu w osoczu (Cmax) po podaniu dawki początkowej wynoszącej 160 mg wyniosło 19,9 (8,15) μg/ml. Po podaniu dawki początkowej wynoszącej 160 mg stężenie stanu stacjonarnego osiągano przed upływem 8 tyg. w przypadku stosowania leku według schematu dawkowania 80 mg co 2 tygodnie. Średnie (SD) szacunkowe wartości Cmax,ss, i C trough,ss wynoszą 21,5 (9,16) μg/ml oraz 5,23 (3,19) μg/ml. Po zmianie schematu dawkowania w 12. tygodniu leczenia z 80 mg co 2 tygodnie na 80 mg co 4 tygodnie osiągnięcie stężenia stanu stacjonarnego możliwe było po upływie około 10 tygodni. Średnie (SD) szacunkowe wartości Cmax,ss, i C trough,ss wynoszą 14,6 (6,04) μg/ml oraz 1,87 (1,30) μg/ml. Średnia biodostępność iksekizumabu po podaniu podskórnym wyniosła w różnych analizach od 54-90%. Iksekizumab jest przeciwciałem monoklonalnym i przewiduje się, że będzie rozkładany do niewielkich cząsteczek peptydów i aminokwasów na szlakach katabolicznych w ten sam sposób, co endogenne immunoglobuliny. Klirens jest niezależny od dawki. Średni T0,5 w fazie eliminacji oszacowany na podstawie danych z analizy farmakokinetyki populacyjnej wynosi 13 dni u pacjentów z łuszczycą plackowatą.

Wskazania

Leczenie umiarkowanej do ciężkiej postaci łuszczycy plackowatej u dorosłych wymagających leczenia ogólnego. Leczenie umiarkowanej do ciężkiej postaci łuszczycy plackowatej u dzieci w wieku od 6 lat o mc. wynoszącej co najmniej 25 kg oraz u młodzieży wymagającej leczenia ogólnego. W monoterapii lub w skojarzeniu metotreksatem w leczeniu aktywnego łuszczycowego zapalenia stawów u dorosłych pacjentów, którzy nie odpowiedzieli w wystarczającym stopniu na terapię jednym lub wieloma lekami przeciwreumatycznymi modyfikującymi przebieg choroby (DMARD) albo nie tolerują takiego leczenia. Leczenie dorosłych pacjentów z aktywną postacią zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, u których odpowiedź na leczenie konwencjonalne była niedostateczna. Leczenie dorosłych pacjentów z aktywną postacią spondyloartropatii osiowej bez zmian radiograficznych z obiektywnymi objawami stanu zapalnego, o czym świadczy podwyższenie stężenia białka C-reaktywnego (CRP) i (lub) wynik rezonansu magnetycznego (MR), u których odpowiedź na niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) była niedostateczna.

Przeciwwskazania

Ciężka nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Znaczące klinicznie aktywne infekcje (np. czynna gruźlica).

Ciąża i karmienie piersią

Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia i co najmniej przez 10 tygodni po jego zakończeniu. Ilość danych dotyczących stosowania iksekizumabu u kobiet w ciąży jest ograniczona. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka i (lub) płodu, przebieg porodu lub rozwój pourodzeniowy. W ramach środków ostrożności najlepiej jest unikać stosowania leku w czasie ciąży. Nie wiadomo, czy iksekizumab przenika do pokarmu kobiecego i czy wchłania się do organizmu po spożyciu. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy zaprzestać podawania preparatu, biorąc pod uwagę korzyści dla dziecka wynikające z karmienia piersią i korzyści dla matki związane z leczeniem. Nie oceniano wpływu iksekizumabu na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na płodność.

Dawkowanie

Podskórnie. Preparat jest przeznaczony do stosowania zgodnie z zaleceniami i pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w diagnostyce i leczeniu chorób, w których stosowanie preparatu jest wskazane. Łuszczyca plackowata u dorosłych. Zalecana dawka to 160 mg podane we wstrzyknięciach podskórnych (2 wstrzyknięcia po 80 mg) w tygodniu 0, następnie 80 mg (1 wstrzyknięcie) podawane w tygodniu 2, 4, 6, 8, 10 i 12, a następnie dawka podtrzymująca wynosząca 80 mg (1 wstrzyknięcie) podawana raz na 4 tygodnie. Łuszczyca plackowata u dzieci (w wieku 6 lat i starszych). Masa ciała u dzieci 25-50 kg: zalecana dawka początkowa (tydzień 0): 80 mg; zalecana dawka podawana następnie co 4 tyg. (1x4 tyg.): 40 mg. Masa ciała u dzieci >50 kg: zalecana dawka początkowa (tydzień 0): 160 mg (2 wstrzyknięcia po 80 mg); zalecana dawka podawana następnie co 4 tyg. (1x4 tyg.): 80 mg. Brak jest dostępnych danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci o masie ciała <25 kg, należy zapisać masę ciała dziecka i regularnie ją sprawdzać przed podaniem leku. U dzieci, którym przepisano dawkę 80 mg, lek można podawać bezpośrednio z ampułkostrzykawki. Łuszczycowe zapalenie stawów. Zalecana dawka to 160 mg podana we wstrzyknięciach podskórnych (2 wstrzyknięcia po 80 mg) w tygodniu 0, a następnie dawka 80 mg (1 wstrzyknięcie) podawana raz na 4 tygodnie. U pacjentów z łuszczycowym zapaleniem stawów i współistniejącą łuszczycą plackowatą o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego zalecany schemat dawkowania jest taki sam, jak w łuszczycy plackowatej. Spondyloartropatia osiowa (ze zmianami radiograficznymi i bez nich). Zalecana dawka to 160 mg podana we wstrzyknięciach podskórnych (2 wstrzyknięcia po 80 mg) w tygodniu 0, a następnie dawka 80 mg (1 wstrzyknięcie) podawana raz na 4 tygodnie. We wszystkich wskazaniach w przypadku pacjentów, u których po 16-20 tyg. terapii stwierdzony zostanie brak odpowiedzi, należy rozważyć przerwanie leczenia. U niektórych pacjentów wykazujących początkowo odpowiedź częściową może później nastąpić poprawa w miarę kontynuacji leczenia przez ponad 20 tygodni. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest konieczna modyfikacja dawki u osób w podeszłym wieku (≥65 lat). Ilość informacji dotyczących osób w wieku ≥75 lat jest ograniczona. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby, nie przeprowadzono badań, nie można określić zalecanej dawki. Dzieci i młodzież. Stosowanie leku u dzieci o masie ciała poniżej 25 kg i w wieku poniżej 6 lat w leczeniu umiarkowanej do ciężkiej postaci łuszczycy plackowatej nie jest właściwe. Nie określono jeszcze bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku od 2 do poniżej 18 lat w leczeniu łuszczycowego zapalenia stawów (kategoria młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów). Dane nie są dostępne. Brak odpowiednich wskazań do stosowania leku w łuszczycowym zapaleniu stawów u dzieci w wieku poniżej 2 lat. Sposób podania. Miejsca wstrzyknięć można kolejno zmieniać. W miarę możliwości należy unikać wstrzykiwania preparatu w miejscach, w których na skórze występują zmiany łuszczycowe. Nie wolno wstrząsać roztworem i (lub) strzykawką. Pacjenci mogą samodzielnie wstrzykiwać preparat po odpowiednim przeszkoleniu w zakresie techniki wykonywania wstrzyknięć podskórnych, jeśli lekarz uzna to za stosowne. Lekarz powinien jednak zapewnić właściwą kontrolę pacjentów. Dawki mniejsze niż 80 mg muszą być przygotowywane przez przedstawiciela fachowego personelu medycznego.

Środki ostrożności

Leczenie preparatem wiąże się ze zwiększeniem częstości występowania takich zakażeń, jak infekcje górnych dróg oddechowych, kandydoza jamy ustnej, zapalenie spojówek i zakażenia grzybicze. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania preparatu u pacjentów ze znaczącymi klinicznie przewlekłymi zakażeniami lub nawracającymi zakażeniami w wywiadzie. W przypadku rozwoju takiego zakażenia należy uważnie obserwować pacjenta i przerwać stosowanie preparatu, jeśli pacjent nie odpowiada na standardowe leczenie lub zakażenie przybiera ciężką postać. Nie należy wznawiać leczenia preparatem, dopóki zakażenie nie ustąpi. Preparatu nie wolno podawać pacjentom z czynną gruźlicą. U pacjentów z gruźlicą utajoną należy rozważyć zastosowanie leczenia przeciwgruźliczego przed rozpoczęciem podawania preparatu. Zgłaszano występowanie ciężkich reakcji nadwrażliwości, w tym przypadki wstrząsu anafilaktycznego, obrzęku naczynioruchowego, pokrzywki i rzadko późnych (10-14 dni po wstrzyknięciu) ciężkich reakcji nadwrażliwości, w tym uogólnionej pokrzywki, duszności i wysokiego miana przeciwciał. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości należy natychmiast przerwać podawanie preparatu i rozpocząć odpowiednie leczenie. Zgłaszano przypadki wystąpienia nowo rozpoznanego lub zaostrzenia już istniejącego nieswoistego zapalenia jelit (w tym choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego) podczas stosowania iksekizumabu. Nie zaleca się stosowania iksekizumabu u pacjentów z nieswoistym zapaleniem jelit. Jeśli u pacjenta wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy nieswoistego zapalenia jelit lub wystąpi zaostrzenie wcześniej istniejącego nieswoistego zapalenia jelit, stosowanie iksekizumabu należy przerwać i rozpocząć odpowiednie postępowanie medyczne. Preparatu nie należy stosować jednocześnie ze szczepionkami zawierającymi żywe drobnoustroje. Nie są dostępne dane dotyczące odpowiedzi na szczepionki zawierające żywe drobnoustroje. Nie ma wystarczających danych dotyczących odpowiedzi na szczepionki niezawierające żywych drobnoustrojów. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w dawce wynoszącej 80 mg, co oznacza że jest w zasadzie „wolny od sodu”.

Działania niepożądane

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z wymienionych niżej działań niepożądanych należy jak
najszybciej przerwać stosowanie leku Taltz i zgłosić się do lekarza lub poszukać pomocy medycznej.
Lekarz podejmie decyzję, czy i kiedy można wznowić leczenie:

Możliwe ciężkie zakażenia (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 100 osób) - do ich objawów można
zaliczyć:
- gorączkę, objawy grypopodobne, nocne poty
- uczucie zmęczenia lub duszność, uporczywie utrzymujący się kaszel
- wzrost temperatury, zaczerwienienie i bolesność skóry albo obecność bolesnej wysypki
  z wykwitami w postaci pęcherzy

Ciężka reakcja alergiczna (może wystąpić nie więcej niż u 1 na 1000 osób) - do jej objawów można
zaliczyć:
- trudności w oddychaniu lub przełykaniu
- niskie ciśnienie tętnicze krwi, które może powodować zawroty głowy lub zamroczenie
- obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła
- silny świąd skóry z czerwoną wysypką lub guzkowatymi wykwitami

Inne zgłaszane działania niepożądane:

Bardzo częste (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):
- infekcje górnych dróg oddechowych z takimi objawami, jak ból gardła i zatkany nos
- odczyny w miejscu wstrzyknięcia (np. zaczerwienienie skóry, ból)

Częste (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 10 osób):
- nudności
- zakażenia grzybicze, takie jak grzybica stóp
- ból tylnej ściany gardła
- opryszczka wargowa jamy ustnej, skóry i błon śluzowych (opryszczka pospolita, śluzówkowo-
  skórna)

Niezbyt częste (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 100 osób):
- drożdżyca (kandydoza) jamy ustnej
- grypa
- katar
- bakteryjna infekcja skóry
- pokrzywka
- obecność wydzieliny w oku z towarzyszącym świądem, zaczerwienieniem i obrzękiem
  (zapalenie spojówek)
- objawy związane z niską liczbą krwinek białych, takie jak gorączka, ból gardła lub owrzodzenie
  jamy ustnej w wyniku zakażenia (neutropenia)
- mała liczba płytek krwi (małopłytkowość)
- wyprysk
- wysypka
- gwałtowny obrzęk szyi, twarzy, ust lub gardła (obrzęk naczynioruchowy).
- skurcze brzucha i ból, biegunka, utrata masy ciała lub krew w stolcu (objawy problemów z
  jelitami).

Rzadkie (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 1000 osób):
- zakażenie grzybicze przełyku (kandydoza przełyku)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Interakcje

W badaniach dotyczących łuszczycy plackowatej nie przeprowadzono oceny bezpieczeństwa stosowania preparatu w skojarzeniu z innymi lekami immunomodulującymi ani z fototerapią. W analizach farmakokinetyki populacyjnej jednoczesne podawanie doustnych kortykosteroidów, NLPZ, sulfasalazyny lub metoreksatu nie wpływało na klirens iksekizumabu. Substraty cytochromu CYP450. Badania dotyczące interakcji iksekizumabu z innymi lekami przeprowadzono z udziałem pacjentów z łuszczycą plackowatą o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego. Wykazano, że stosowanie iksekizumabu przez 12 tyg. jednocześnie z lekami metabolizowanymi przez CYP3A4 (tj. midazolam), CYP2C9 (tj. warfaryna), CYP2C19 (tj. omeprazol), CYP1A2 (tj. kofeina) lub CYP2D6 (tj. dekstrometorfan) nie ma znaczącego klinicznie wpływu na farmakokinetykę tych substancji.

Podmiot odpowiedzialny

Eli Lilly Polska Sp. z o.o.
ul. Żwirki i Wigury 18 A
02-092 Warszawa
22-440-33-00
[email protected]
www.lilly.pl

Dodaj do koszyka

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu
Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Trawienie i wątroba

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Zaburzenia lipidowe są głównym czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Mimo szeroko dostępnej edukacji zdrowotnej oraz różnorodności terapii obniżających poziom lipidów, skuteczność wykrywania i leczenia dyslipidemii w Polsce pozostaje niewystarczająca. Czy istnieją naturalne sposoby na walkę z dyslipidemią? W naszym artykule przyjrzymy się trzem roślinnym ekstraktom i ich oddziaływaniu na gospodarkę lipidową. Pierwszym z nich jest ekstrakt z bergamoty, drugim – monakolina K, pozyskiwana z czerwonego fermentowanego ryżu, a trzecim – wyciąg polikosanolowy, będący mieszaniną alkoholi alifatycznych pozyskiwanych z trzciny cukrowej. Zachęcamy do zapoznania się z naszym artykułem, aby dowiedzieć się, czy warto sięgać po te naturalne rozwiązania.

Czytaj dalej
Christina_368x307_LineRepair.jpg