TamisPras DUO 6 mg + 0,4 mg tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu

1 tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 6 mg bursztynianu solifenacyny, co odpowiada 4,5 mg solifenacyny i 0,4 mg chlorowodorku tamsulosyny, co odpowiada 0,37 mg tamsulosyny.

Lek złożony zawierający dwie substancje czynne, solifenacynę i tamsulosynę, które mają niezależne od siebie, uzupełniające się mechanizmy działania w leczeniu objawów ze strony dolnych dróg moczowych (LUTS) w fazie napełnienia pęcherza, związanych z łagodnym BPH. Solifenacyna to kompetycyjny, wybiórczy antagonista receptora muskarynowego, który nie wykazuje powinowactwa do różnych innych receptorów, enzymów i kanałów jonowych. Ma największe powinowactwo do receptorów muskarynowych M3, a w dalszej kolejności do receptorów M1 i M2. Solifenacyna wykazuje korzystne działanie w zaburzeniach fazy napełnienia pęcherza, będących skutkiem aktywacji receptorów M3 w pęcherzu moczowym przez acetylocholinę pozaneuronalną. Acetylocholina pozaneuronalna (uwalniana przez komórki inne niż neurony) wzmacnia funkcję sensoryczną nabłonka pęcherza moczowego, co powoduje parcie na pęcherz i zwiększa częstotliwość oddawania moczu. Tamsulosyna jest antagonistą receptora adrenergicznego (AR) typu α₁. Wiąże się wybiórczo i kompetycyjnie z postsynaptyczną częścią AR typu α₁, szczególnie z podtypu α_1A i α_1D i wykazuje silne działanie antagonistyczne w tkankach dolnych dróg moczowych. Wpływa korzystnie na objawy związane z fazą opróżniania pęcherza (zwiększa maksymalny przepływ cewkowy), usuwając ucisk poprzez rozluźnienie mięśni gładkich gruczołu krokowego, szyi pęcherza moczowego i cewki moczowej. Tamsulosyna wpływa również korzystnie na objawy związane z fazą napełnienia pęcherza. Badanie względnej biodostępności po podaniu wielokrotnym wykazało, że ekspozycja po podaniu bursztynianu solifenacyny z chlorowodorkiem tamsulosyny była porównywalna do tej, jaką obserwowano po jednoczesnym podaniu oddzielnie tabletek solifenacyny i tabletek tamsulosyny w postaci OCAS, w tych samych dawkach. Po podaniu wielokrotnym obu substacji, C_max solifenacyny występowało po 4,27-4,76 h, a C_max tamsulosyny po 3,47-5,65 h. Całkowita dostępność biologiczna solifenacyny wynosi ok. 90%, natomiast szacuje się, że wchłanianiu ulega 70%-79% dawki tamsulosyny. Jednoczesne podawanie solifenacyny i tamsulosyny w postaci OCAS powodowało 1,19-krotny wzrost stężenia C_max i 1,24-krotny wzrost wartości AUC tamsulosyny, w porównaniu do wartości po podaniu samej tamsulosyny w postaci OCAS. Nic nie wskazywało na to, aby tamsulosyna wpływała na farmakokinetykę solifenacyny. Po pojedynczym podaniu bursztynianu solifenacyny z chlorowodorkiem tamsulosyny, wartość T_0,5 solifenacyny wynosi 49,5-53 h, a tamsulosyny 12,8-14 h. Solifenacyna wiąże się w ok. 98% z białkami osocza, głównie z α₁-kwaśną glikoproteiną. W niewielkim stopniu podlega efektowi pierwszego przejścia i jest wolno metabolizowana przede wszystkim w wątrobie, głównie z udziałem CYP3A4. Istnieją jednak również alternatywne szlaki metaboliczne, które mogą przyczyniać się do metabolizmu solifenacyny. Po podaniu pojedynczym 10 mg solifenacyny wykryto w moczu ok. 70% substancji, a w kale 23%. Tamsulosyna w ok. 99% wiąże się z białkami osocza, głównie z α₁-kwaśną glikoproteiną. W niewielkim stopniu podlega efektowi pierwszego przejścia i jest wolno metabolizowana przede wszystkim w wątrobie, głównie z udziałem CYP3A4 i CYP2D6. Większa ilość tamsulosyny występuje w osoczu w postaci niezmienionej. Żaden z metabolitów nie wykazywał aktywności większej niż substancja macierzysta. Po podaniu pojedynczym 0,2 mg tamsulosyny w moczu wydala się ok. 76% substancji, a z kałem 21%.

Leczenie umiarkowanych do ciężkich objawów w fazie napełnienia pęcherza (parcie naglące, częstomocz) i w fazie opróżniania pęcherza, związanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (BPH) u mężczyzn, którzy niewystarczająco odpowiadają na leczenie w monoterapii.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci poddawani hemodializie. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, którzy jednocześnie są leczeni silnym inhibitorem CYP3A4, np. ketokonazolem. Pacjenci z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, którzy jednocześnie są leczeni silnym inhibitorem CYP3A4, np. ketokonazolem. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami żołądka lub jelit (w tym z toksycznym rozszerzeniem okrężnicy), miastenią lub jaskrą z wąskim kątem przesączania, oraz pacjenci, u których istnieje ryzyko wystąpienia tych chorób. Pacjenci z hipotonią ortostatyczną w wywiadzie.

Lek nie jest wskazany do stosowania u kobiet. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu skojarzenia bursztynianu solifenacyny i chlorowodorku tamsulosyny na płodność. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu solifenacyny ani tamsulosyny na płodność i wczesny rozwój embrionalny. Zarówno w krótkotrwałych, jak i w długotrwałych badaniach klinicznych prowadzonych z tamsulosyną obserwowano zaburzenia ejakulacji. Przypadki zaburzeń wytrysku, wytrysku wstecznego oraz braku wytrysku zgłaszano po dopuszczeniu leku do obrotu.

Doustnie. Dorośli mężczyźni, w tym w podeszłym wieku: 1 tabl. (6 mg+0,4 mg) raz na dobę, niezależnie od posiłków. Maksymalna dawka dobowa to 1 tabl. Jednoczene stosowanie inhibitorów CYP3A4. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów leczonych jednocześnie umiarkowanymi lub silnymi inhibitorami CYP3A4, np. werapamilem, ketokonazolem, rytonawirem, nelfinawirem, itrakonazolem. Maksymalna dawka dobowa leku powinna być ograniczona do 1 tabl. (6 mg + 0,4 mg). Szczególne grupy pacjentów. Lek można stosować u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CCr >30 ml/min). Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr ≤30 ml/min), a maksymalna dawka dobowa u tych pacjentów to 1 tabl. Lek można stosować u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (≤7 punktów w skali Child-Pugh). Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7-9 punktów w skali Child-Pugh), a maksymalna dawka dobowa u tych pacjentów to 1 tabl. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (>9 punktów w skali Child-Pugh) stosowanie leku jest przeciwwskazane. Nie ma odpowiedniego wskazania do stosowania leku u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Tabletkę należy połknąć w całości, w stanie nienaruszonym, bez rozgryzania i żucia. Nie należy kruszyć tabletki. Przyjmować niezależnie od posiłków.

Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów: z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek; z ryzykiem zatrzymania moczu; z zaburzeniami drożności przewodu pokarmowego; z ryzykiem zmniejszenia motoryki przewodu pokarmowego; z przepukliną rozworu przełykowego/refluksem żołądkowo-przełykowym i (lub) jednocześnie przyjmujących leki (takie jak bisfosfoniany), które mogą powodować lub nasilać stan zapalny przełyku; z neuropatią wegetatywną. Należy przeprowadzić badanie przedmiotowe pacjenta w celu wykluczenia obecności innych chorób, które mogą wywoływać objawy podobne do objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Przed rozpoczęciem stosowania solifenacyny bursztynianu z tamsulosyny chlorowodorkiem należy wykluczyć inne przyczyny częstego oddawania moczu (niewydolność serca lub chorobę nerek). W przypadku zakażenia układu moczowego należy wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwbakteryjne. U pacjentów z czynnikami ryzyka, takimi, jak wcześniej występujący zespół wydłużonego odstępu QT lub hipokaliemia, w trakcie stosowania bursztynianu solifenacyny obserwowano wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu typu torsade de pointes. W przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego, należy przerwać leczenie i nie należy wznawiać stosowania leku. Należy zastosować odpowiednie leczenie i (lub) środki zapobiegawcze. U pacjentów, u których wystąpiły reakcje anafilaktyczne, należy przerwać stosowanie leku i zastosować odpowiednie leczenie i (lub) inne konieczne środki. Podobnie jak w przypadku innych antagonistów receptorów adrenergicznych typu α₁, w pojedynczych przypadkach podczas stosowania tamsulosyny, może dojść do nagłego zmniejszenia ciśnienia krwi, co rzadko może prowadzić do utraty przytomności. Pacjentów rozpoczynających leczenie preparatem należy uprzedzić, aby w razie wystąpienia pierwszych objawów hipotonii ortostatycznej (zawroty głowy, osłabienie) usiedli lub położyli się, do czasu ustąpienia objawów. U niektórych pacjentów, stosujących chlorowodorek tamsulosyny obecnie lub w przeszłości, w trakcie operacji usunięcia zaćmy lub jaskry obserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS). Zespół IFIS może zwiększać ryzyko komplikacji w trakcie operacji oka oraz ryzyko powikłań pooperacyjnych. Dlatego nie zaleca się rozpoczynania stosowania leku u pacjentów, u których zaplanowano chirurgiczne leczenie zaćmy lub jaskry. Uważa się, że odstawienie leku na 1-2 tyg. przed operacją zaćmy może być pomocne, jednak nie określono korzyści wynikających z przerwania leczenia. Podczas badania przedoperacyjnego, zespół lekarzy okulistów lub chirurgów powinien wziąć pod uwagę to, czy pacjent z zaplanowanym leczeniem chirurgicznym jaskry lub zaćmy aktualnie stosuje lub wcześniej stosował bursztynian solifenacyny z chlorowodorkiem tamsulosyny, aby zapewnić odpowiednie środki na wypadek wystąpienia zespołu IFIS w trakcie zabiegu chirurgicznego. Należy zachować ostrożność stosując lek jednocześnie z umiarkowanymi i silnymi inhibitorami CYP3A4, natomiast nie należy ich stosować jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4, np. z ketokonazolem, u pacjentów z fenotypowo uwarunkowanym zaburzeniem metabolizmu z udziałem CYP2D6, lub u pacjentów, którzy przyjmują silne inhibitory CYP2D6, np. paroksetynę. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Najpoważniejszym działaniem niepożądanym, które obserwowano niezbyt często (może dotyczyć do 1 na
100 mężczyzn) podczas leczenia solifenacyny bursztynianem w skojarzeniu z tamsulosyny
chlorowodorkiem w badaniach klinicznych, jest ostre zatrzymanie moczu, które oznacza nagłą
niemożność oddawania moczu. Jeśli pacjent uważa, że ta sytuacja go dotyczy, powinien natychmiast
zgłosić się do lekarza. Może być konieczne zaprzestanie przyjmowania leku TamisPras DUO.

W czasie stosowania solifenacyny bursztynianu z tamsulosyny chlorowodorkiem mogą wystąpić reakcje
uczuleniowe:
- Do niezbyt często występujących objawów reakcji uczuleniowych mogą należeć wysypka skórna
  (może być swędząca) lub pokrzywka.
- Do rzadko występujących objawów mogą należeć: obrzęk twarzy, warg, jamy ustnej, języka lub
  gardła, który może powodować trudności w połykaniu lub oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy).
  Obrzęk naczynioruchowy zgłaszano rzadko w czasie stosowania tamsulosyny i bardzo rzadko w
  czasie stosowania solifenacyny. Jeśli wystąpi obrzęk naczynioruchowy, należy natychmiast
  przerwać stosowanie leku TamisPras DUO i nie należy zażywać go ponownie.

Jeśli u pacjenta wystąpią nagłe objawy uczulenia lub ciężka reakcja skórna (np. powstawanie pęcherzy na
skórze lub złuszczanie skóry), należy natychmiast poinformować lekarza i przerwać stosowanie
solifenacyny bursztynianu z tamsulosyny chlorowodorkiem. Należy podjąć odpowiednie leczenie i (lub)
inne konieczne środki.

Częste działania niepożądane (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 mężczyzn)
- zawroty głowy
- niewyraźne widzenie
- suchość w jamie ustnej, niestrawność, zaparcia, nudności, ból brzucha
- nieprawidłowy wytrysk nasienia (zaburzenia ejakulacji). Oznacza to, że nasienie nie wydostaje się
  na zewnątrz przez cewkę moczową, lecz przedostaje się do pęcherza moczowego (wytrysk
  wsteczny) lub objętość nasienia jest mniejsza lub w ogóle nie ma wytrysku. Objawy te nie są
  szkodliwe.
- zmęczenie (męczliwość)

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 100 mężczyzn)
- zakażenie dróg moczowych, zakażenie (zapalenie) pęcherza moczowego
- senność (ospałość), zaburzenia smaku (dysgeuzja) ból głowy
- suchość oczu
- szybkie lub nierówne bicie serca (kołatanie serca)
- zawroty głowy lub osłabienie, zwłaszcza podczas wstawania (niedociśnienie ortostatyczne)
- katar lub zatkany nos (zapalenie błony śluzowej nosa), suchość w nosie
- choroba refluksowa przełyku (refluks żołądkowo-przełykowy), biegunka, suchość w gardle,
  mdłości (wymioty)
- swędzenie (świąd)
- trudności w oddawaniu moczu
- gromadzenie płynów w kończynach dolnych (obrzęk), zmęczenie (astenia)

Rzadkie działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 mężczyzn)
- uczucie omdlenia (omdlenie)
- zaleganie dużej ilości twardego stolca w jelicie grubym (kamienie kałowe)
- alergia skórna, która prowadzi do obrzęku w tkance znajdującej się tuż pod powierzchnią skóry
  (obrzęk naczynioruchowy)

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 10 000 mężczyzn)
- omamy, dezorientacji
- wysypka, zapalenie i powstawanie pęcherzy na skórze i (lub) błonach śluzowych warg, oczu, jamy
  ustnej, przewodów nosowych lub narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona), uczuleniowe
  reakcje skórne (rumień wielopostaciowy)
- długotrwały i bolesny wzwód (zazwyczaj nie niezwiązany z aktywnością seksualną) (priapizm)

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- ciężka reakcja uczuleniowa powodująca trudności w oddychaniu lub zawroty głowy (reakcja
  anafilaktyczna)
- zmniejszony apetyt, duże stężenie potasu we krwi (hiperkaliemia), które może powodować
  zaburzenia rytmu serca
- szybkie zmniejszenie świadomości i ogólnego funkcjonowania umysłu (delirium)
- w przypadku operacji oka z powodu zmętnienia soczewki (zaćma) lub podwyższonego ciśnienia w

gałce ocznej (jaskra), źrenica (czarny obszar w środku oka) może nie rozszerzać się prawidłowo.
Również tęczówka (kolorowa część gałki ocznej) może wiotczeć podczas zabiegu chirurgicznego,
Zwiększone ciśnienie w oczach (jaskra), zaburzenia widzenia.

- nieregularne lub nietypowe bicie serca (wydłużenie odstępu QT, częstoskurcz komorowy typu
  torsade de pointes, migotanie przedsionków, arytmia), przyspieszone bicie serca (tachykardia)
- duszność, zaburzenia głosu, krwawienie z nosa (epistaksja)
- niedrożność jelit (ileus), dyskomfort w jamie brzusznej
- zaburzenia czynności wątroby
- apalenie skóry powodujące zaczerwienienie i łuszczenie się skóry na dużych obszarach ciała
  (złuszczające zapalenie skóry)
- osłabienie mięśni
- zaburzenia czynności nerek

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie
181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa:
https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne stosowanie z jakimikolwiek lekami o właściwościach cholinolitycznych może nasilać działanie terapeutyczne oraz działania niepożądane. Po zakończeniu stosowania bursztynianu solifenacyny z chlorowodorkiem tamsulosyny należy zrobić około 1-tyg. przerwę przed rozpoczęciem leczenia antycholinergicznego. Działanie lecznicze solifenacyny może być słabsze w przypadku jednoczesnego stosowania agonistów receptorów cholinergicznych. Interakcje z inhibitorami CYP3A4 i CYP2D6. Stosowanie preparatu  jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, którzy jednocześnie są leczeni silnym inhibitorem CYP3A4, np. ketokonazolem oraz u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, którzy jednocześnie są leczeni silnym inhibitorem CYP3A4, np. ketokonazolem. Należy zachować ostrożność stosując lek jednocześnie z umiarkowanymi i silnymi inhibitorami CYP3A4, natomiast nie należy ich stosować jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4, np. z ketokonazolem, u pacjentów z fenotypowo uwarunkowanym zaburzeniem metabolizmu z udziałem CYP2D6, lub u pacjentów, którzy przyjmują silne inhibitory CYP2D6, np. paroksetynę. Jednoczesne podawanie solifenacyny z ketokonazolem (silny inhibitor CYP3A4) (200 mg/dobę) powodowało 1,4- i 2,0-krotny wzrost stężenia C_max i AUC solifenacyny, natomiast podawanie ketokonazolu w dawce 400 mg/dobę powodowało 1,5- i 2,8-krotne zwiększenie C_max i AUC solifenacyny. Jednoczesne podawanie tamsulosyny i ketokonazolu w dawce 400 mg/dobę powodowało odpowiednio 2,2- i 2,8-krotne zwiększenie C_max i AUC tamsulosyny. Ponieważ jednoczesne podawanie z silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak ketokonazol, rytonawir, nelfinawir, itrakonazol, może prowadzić do zwiększenia ekspozycji zarówno na solifenacynę jak i tamsulosynę, należy zachować ostrożność stosując bursztynian solifenacyny z chlorowodorkiem tamsulosyny jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4. Nie należy podawać leku jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4 pacjentom z fenotypowo uwarunkowanym zaburzeniem metabolizmu z udziałem CYP2D6 lub pacjentom, którzy już stosują silne inhibitory CYP2D6. Jednoczesne podawanie bursztynianu solifenacyny i chlorowodorku tamsulosyny z werapamilem (umiarkowanym inhibitorem CYP3A4) powodowało w przybliżeniu 2,2-krotne zwiększenie C_max i AUC tamsulosyny i ok. 1,6-krotne zwiększenie C_max i AUC solifenacyny. Należy zachować ostrożność stosując bursztynian solifenacyny z chlorowodorkiem tamsulosyny jednocześnie z umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4. Jednoczesne podawanie tamsulosyny ze słabym inhibitorem CYP3A4 cymetydyną (400 mg, co 6 h), powodowało 1,44-krotne zwiększenie AUC tamsulosyny, podczas gdy C_max nie zmieniło się w sposób istotny. Lek można stosować jednocześnie z umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4. Jednoczesne podawanie tamsulosyny z silnym inhibitorem CYP2D6 paroksetyną (20 mg/dobę), powodowało odpowiednio 1,3- i 1,6-krotne zwiększenie C_max i AUC tamsulosyny. Lek można stosować jednocześnie z inhibitorami CYP2D6. Inne interakcje. Solifenacyna. Solifenacyna może zmniejszać działanie leków stymulujących motorykę przewodu pokarmowego, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Badania in vitro wykazały, że w stężeniach terapeutycznych solifenacyna nie hamuje działania CYP1A1/2, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4. Dlatego, nie należy się spodziewać interakcji pomiędzy solifenacyną a lekami metabolizowanymi przez wymienione enzymy. Przyjmowanie solifenacyny nie wpływało na farmakokinetykę R-warfaryny ani S-warfaryny, i nie zmieniało ich wpływu na czas protrombinowy. Przyjmowanie solifenacyny nie wpływało w żaden sposób na farmakokinetykę digoksyny. Tamsulosyna. Jednoczesne podawanie z antagonistami receptorów adrenergicznych typu α₁ może prowadzić do działania hipotensyjnego. W badaniach in vitro, diazepam, propranol, trichlormetiazyd, chlormadinon, amitryptylina, diklofenak, glibenklamid, symwastatyna i warfaryna nie wpływały na stężenie wolnej frakcji tamsulosyny w ludzkim osoczu. Tamsulosyna nie wpływa na stężenie wolnej frakcji diazepamu, propranololu, trichlormetiazydu oraz chlormadinonu. Jednakże diklofenak i warfaryna mogą zwiększać wydalanie tamsulosyny z organizmu. Jednoczesne podawanie z furosemidem powoduje zmniejszenie stężenia tamsulosyny w osoczu, ale dopóki stężenie utrzymuje się w granicach normy, dopuszcza się jednoczesne stosowanie. Badania in vitro wykazały, że w stężeniach terapeutycznych tamsulosyna nie hamuje działania CYP1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4. Dlatego, nie należy się spodziewać interakcji pomiędzy tamsulosyną a lekami metabolizowanymi przez wymienione enzymy. Nie obserwowano interakcji w przypadku jednoczesnego podawania tamsulosyny z atenololem, enalaprylem lub teofiliną.

Aurovitas Pharma Polska Sp. z o.o.
ul. Sokratesa 13 D/27
01-909 Warszawa
www.aurovitas.pl