Testosterone enantate EVER Pharma 250 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

1 amp. (1 ml) zawiera 250 mg enantanu testosteronu, co odpowiada 180 mg testosteronu. Preparat zawiera benzoesan benzylu (342 mg/ml).

Testosterone enantate

Ester naturalnie występującego androgenu - testosteronu, w postaci roztworu olejowego do stosowania domięśniowego. Preparat ma efekt depot, który wynika z tego, że enantan testosteronu (prolek) ulega w organizmie powolnej degradacji do testosteronu. Substancja czynna jest syntetycznym androgenem i steroidem anabolicznym i w związku z tym jest agonistą receptora androgenowego (AR), biologicznego miejsca docelowego androgenów, takich jak testosteron i dihydrotestosteron (DHT). Ma ona silne działanie androgenne i umiarkowane działanie anaboliczne, dzięki czemu może być stosowany w celu zwiększenia maskulinizacji oraz w terapii zastępczej androgenami. Zależnie od narządu docelowego, spektrum działania testosteronu jest głównie androgenne (np. gruczoł krokowy, pęcherzyki nasienne, najądrze) lub białkowo-anaboliczne (mięśnie, kości, hematopoeza, nerki, wątroba). Testosteron jest odpowiedzialny za ekspresję męskich cech w czasie rozwoju płodowego, we wczesnym dzieciństwie i w okresie pokwitania, a tym samym za utrzymanie fenotypu męskiego i funkcji zależnych od androgenów (np. spermatogenezy, dodatkowych gruczołów płciowych). Działa też np. w skórze, mięśniach, szkielecie, nerkach, wątrobie, szpiku kostnym i OUN. U osób z niedoczynnością gonad, testosteron powoduje zahamowanie wzrostu kości poprzez hamowanie płytek wzrostowych. Jest to zwykle poprzedzone skokiem wzrostowym, rozwojem zewnętrznych i wewnętrznych narządów płciowych, zwiększeniem rośnięcia włosów, zmianę głosu, pojawieniem się libido, ogólnym zwiększeniem anabolizmu białek, rozwojem muskulatury układu szkieletowego, zmniejszonym wydalaniem azotu, sodu, potasu, chloru, fosforu i wody z moczem.
Testosteron nie powoduje rozwoju jąder: zmniejsza wydzielanie gonadotropin przez przysadkę mózgową. Po podaniu domięśniowym 200 mg enantanu testosteronu osobom z hipogonadyzmem, C_max w surowicy osiągane jest w ciągu 24 h. Stężenia testosteronu były większe od fizjologicznych przez ok. 9 dni. W surowicy mężczyzn, ok. 98% krążącego testosteronu jest związane z globuliną wiążącą hormony płciowe (SHBG) i albuminą. Testosteron powstający w wyniku rozkładu estru testosteronu enantanu, jest metabolizowany i wydalany w taki sam sposób jak endogenny testosteron. Ok. 90% podanej domięśniowo dawki testosteronu jest wydalane z moczem w postaci koniugatów testosteronu i jego metabolitów z kwasem glukuronowym i siarkowym; ok. 6% jest wydalane z kałem, głównie w formie nieskoniugowanej. Po domięśniowym podaniu 200 mg testosteronu enantanu, pozorny T_0,5 wynosi 4,2 dnia u osób z niedoczynnością gonad.

Testosteronowa terapia zastępcza w hipogonadyzmie męskim, gdy niedobór testosteronu jest potwierdzony przez objawy kliniczne i badania biochemiczne.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Rak gruczołu krokowego zależny od androgenów oraz rak gruczołu sutkowego. Hiperkalcemia. Nowotwory wątroby występujące obecnie lub w przeszłości. Gruczolak gruczołu krokowego. Stosowanie leku u kobiet jest przeciwwskazane.

Lek jest przeciwwskazany do stosowania u kobiet. Terapia zastępcza enantanem testosteronu może odwracalnie zmniejszać spermatogenezę.

Domięśniowo. 1 ampułkę (250 mg) wstrzykuje się co 2 do 3 tyg. Leczenie podtrzymujące: 1 amp. (250 mg) wstrzykuje się domięśniowo co 3 do 6 tyg., w zależności od indywidualnego zapotrzebowania pacjenta. Przed rozpoczęciem leczenia oraz w trakcie leczenia należy oznaczać stężenie testosteronu w surowicy krwi. Podczas leczenia podtrzymującego należy uważnie monitorować stężenia testosteronu w surowicy krwi. Zaleca się regularne wykonywanie pomiarów stężenia testosteronu w surowicy krwi. Oznaczenia należy wykonywać pod koniec przerwy między wstrzyknięciami, oceniając objawy kliniczne. Stężenia testosteronu w surowicy krwi powinny mieścić się w dolnej jednej trzeciej zakresu normy. Stężenia poniżej zakresu normy wskazują na konieczność skrócenia przerwy między wstrzyknięciami. W przypadku dużych stężeń testosteronu w surowicy krwi można rozważyć wydłużenie przerw między wstrzyknięciami. Szczególne grupy pacjentów. Leku nie należy stosować u dzieci i młodzieży. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność u dzieci i młodzieży nie zostały należycie dowiedzione. Na podstawie ograniczonych danych dotyczących stosowania u pacjentów w podeszłym wieku, wnioskuje się, że nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Nie przeprowadzono badań u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Stosowanie leku jest przeciwwskazane u mężczyzn z nowotworem wątroby występującym obecnie lub w przeszłości. Nie przeprowadzono formalnych badań u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Sposób podania. Wstrzyknięcie domięśniowe należy wykonywać bardzo powoli (ponad 2 min). Lek jest przeznaczony wyłącznie do wstrzykiwań domięśniowych. Należy zadbać, aby wstrzykiwać lek głęboko w mięsień pośladkowy, zachowując zwykłe środki ostrożności dotyczące podawania domięśniowego. Należy zachować szczególną ostrożność, aby uniknąć wstrzyknięcia donaczyniowego. Zawartość ampułki powinna zostać wstrzyknięta domięśniowo natychmiast po jej otwarciu. Podczas każdego wstrzyknięcia leku oraz bezpośrednio po nim, pacjenta należy obserwować, aby umożliwić wczesne rozpoznanie objawów, które mogą wskazywać na mikrozatorowość płucną wywołaną roztworem olejowym. Leczenie jest zwykle wspomagające, np. poprzez podanie tlenu.

Lek należy stosować tylko wtedy, gdy przed rozpoczęciem leczenia stwierdzono hipogonadyzm (hiper- lub hipogonadotropowy) i wykluczono inną etiologię objawów. Na niedobór testosteronu powinny jasno wskazywać objawy kliniczne (regresja drugorzędowych cech płciowych, zmiana budowy ciała, astenia, osłabienie libido, zaburzenia erekcji, itp.); należy go potwierdzić dwoma niezależnymi pomiarami stężenia testosteronu we krwi. U dzieci, poza wirylizacją, testosteron może przyspieszyć wzrost i dojrzewanie kości oraz powodować przedwczesne zamknięcie nasad kości długich, co prowadzi do zmniejszenia ostatecznego wzrostu. W związku, z tym leku nie zaleca się stosować u dzieci i młodzieży. Pacjenci w podeszłym wieku. Istnieje ograniczone doświadczenie dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania testosteronu enantanu u pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Aktualnie, nie ma konsensusu dotyczącego swoistych dla wieku wartości referencyjnych stężenia testosteronu. Należy jednak wziąć pod uwagę, że fizjologicznie stężenie testosteronu w surowicy krwi zmniejsza się wraz z wiekiem. Badanie lekarskie i testy laboratoryjne. Przed rozpoczęciem leczenia testosteronem, każdego pacjenta należy poddać szczegółowemu badaniu, aby wykluczyć ryzyko istniejącego raka gruczołu krokowego. U pacjentów leczonych testosteronem należy starannie i regularnie wykonywać badania gruczołu krokowego i sutków, zgodnie z zalecanym sposobem postępowania (badanie per rectum, oznaczanie stężenia PSA w surowicy krwi). Należy je przeprowadzać przynajmniej raz w roku, a u pacjentów w podeszłym wieku i obciążonych zwiększonym ryzykiem (czynniki kliniczne lub rodzinne), 2 razy w roku. Należy wziąć pod uwagę lokalne wytyczne dotyczące monitorowania bezpieczeństwa podczas terapii zastępczej testosteronem. Należy monitorować stężenie testosteronu na początku i regularnie podczas leczenia. Lekarze powinni indywidualnie dostosowywać dawkowanie w celu zapewnienia stężenia testosteronu występującego podczas prawidłowej czynności gonad. U pacjentów otrzymujących długotrwałe leczenie androgenami należy również regularnie monitorować następujące parametry laboratoryjne: hemoglobinę, hematokryt, badania czynnościowe wątroby i profil lipidowy. Z powodu zmienności wyników laboratoryjnych, wszystkie pomiary stężenia testosteronu należy przeprowadzać w tym samym laboratorium. Nowotwory. Androgeny mogą przyspieszyć progresję niejawnego klinicznie raka gruczołu krokowego i łagodnego rozrostu gruczołu krokowego, szczególnie w przypadku stosowania dużych dawek. Do tej pory nie ma dowodów na to, że androgeny zwiększają ryzyko raka gruczołu krokowego lub łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Podobnie nie ma dowodów na to, że androgeny mogą przekształcić klinicznie niejawnego raka gruczołu krokowego w klinicznie wykrywalnego raka gruczołu krokowego, jednak obecnie nie można tego całkowicie wykluczyć. Dlatego, konieczne jest wykluczenie raka gruczołu krokowego przed rozpoczęciem leczenia preparatami testosteronu. Należy zachować ostrożność, stosując lek u pacjentów z rakiem, którzy są zagrożeni hiperkalcemią (i następczą hiperkalcynurią) z powodu przerzutów do kości. Zaleca się regularne monitorowanie stężenia wapnia w osoczu u tych pacjentów. Stwierdzono przypadki łagodnych i złośliwych nowotworów wątroby u pacjentów otrzymujących androgenne substancje hormonalne. W przypadku wystąpienia ciężkich dolegliwości w nadbrzuszu, powiększenia wątroby lub wystąpienia objawów krwawienia w obrębie jamy brzusznej u mężczyzn stosujących lek, należy rozważyć wykonanie diagnostyki różnicowej w celu wykluczenia nowotworu wątroby i w razie konieczności odstawić lek. Niewydolność serca, wątroby lub nerek. U pacjentów z ciężką niewydolnością serca, wątroby lub nerek lub chorobą niedokrwienną serca, leczenie testosteronem może spowodować poważne powikłania w postaci obrzęków, przebiegających z zastoinową niewydolnością serca lub bez niej. W takim przypadku należy natychmiast przerwać leczenie. Nie przeprowadzono badań mających na celu wykazanie skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Dlatego, należy zachować ostrożność stosując testosteronową terapię zastępczą u tych pacjentów. Należy zachować ostrożność u pacjentów ze skłonnością do obrzęków, np. w przypadku ciężkiej niewydolności serca, wątroby lub nerek lub choroby niedokrwiennej serca, ponieważ leczenie androgenami może powodować zwiększone zatrzymanie sodu i wody. W przypadku wystąpienia ciężkich powikłań charakteryzujących się obrzękiem, z zastoinową niewydolnością serca lub bez niej, leczenie należy natychmiast przerwać. Testosteron może powodować zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, dlatego lek należy stosować z zachowaniem ostrożności u mężczyzn z nadciśnieniem tętniczym. Zaburzenia krzepnięcia krwi. Ogólną zasadą jest, że zawsze należy pamiętać o ograniczeniach stosowania wstrzyknięć domięśniowych u pacjentów z nabytymi lub wrodzonymi zaburzeniami krzepnięcia krwi. Stwierdzono, że testosteron i jego pochodne nasilają działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny. Należy zachować ostrożność podczas stosowania testosteronu u pacjentów z trombofilią lub czynnikami ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE), ponieważ wyniki badań po wprowadzeniu leku do obrotu i publikowane dane wykazały występowanie u tych pacjentów podczas leczenia testosteronem zdarzeniach zakrzepowych (np. zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna, zakrzepica oka). U pacjentów z trombofilią notowano przypadki VTE nawet podczas leczenia przeciwzakrzepowego, dlatego po wystąpieniu pierwszego zdarzenia zakrzepowego należy dokładnie rozważyć kontynuowanie leczenia testosteronem. Jeśli leczenie będzie kontynuowane, należy podjąć dalsze działania w celu minimalizacji u danego pacjenta ryzyka wystąpienia VTE. Inne stany. Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów z padaczką i migreną, ponieważ może dojść do zaostrzenia tych stanów. U pacjentów leczonych androgenami, u których po terapii zastępczej dochodzi do normalizacji stężeń testosteronu w osoczu, może nastąpić poprawa wrażliwości na insulinę - może być konieczne zmniejszenie dawki leków hipoglikemicznych. Niektóre objawy kliniczne, takie jak drażliwość, nerwowość, zwiększenie masy ciała, przedłużone lub częste erekcje, mogą wskazywać na nadmierną ekspozycję na androgeny, wymagającą dostosowania dawkowania. Jeśli, w indywidualnych przypadkach, występują częste lub długo utrzymujące się erekcje, należy zmniejszyć dawkę lub przerwać leczenie, aby uniknąć uszkodzenia prącia. Może dojść do nasilenia wcześniej istniejącego bezdechu sennego. Androgeny nie są odpowiednim środkiem do przyspieszania rozwoju mięśni u osób zdrowych ani do wzmacniania sprawności fizycznej. Jeżeli objawy nadmiaru androgenów utrzymują się lub nawracają podczas stosowania zalecanych dawek, należy całkowicie odstawić lek. Lek nie powinien być stosowany przez kobiety, ponieważ w zależności od indywidualnej wrażliwości na pulsy androgenowe, u kobiet mogą wystąpić objawy wirylizacji, np. trądzik, hirsutyzm, zmiany głosu. Nadużywanie i uzależnienie od narkotyków. Testosteron był nadużywany zazwyczaj w dawkach przekraczających dawkę zalecaną w zarejestrowanym wskazaniu oraz w skojarzeniu z innymi anabolicznymi steroidami androgennymi. Nadużywanie testosteronu oraz innych anabolicznych steroidów androgennych może prowadzić do poważnych działań niepożądanych, w tym: zdarzeń sercowo-naczyniowych (w niektórych przypadkach zakończonych zgonem), zdarzeń wątrobowych i (lub) psychiatrycznych. Nadużywanie testosteronu może doprowadzić do uzależnienia oraz wystąpienia objawów z odstawienia po znacznym zmniejszeniu dawki lub nagłym przerwaniu stosowania. Nadużywanie testosteronu oraz innych anabolicznych steroidów androgennych wiąże się z poważnym zagrożeniem zdrowia i jest odradzane. U dzieci testosteron, oprócz maskulinizacji, może powodować przyspieszony wzrost i dojrzewanie kości oraz przedwczesne zamknięcie nasad kości długich, co prowadzi do zmniejszenia ostatecznego wzrostu. Sposób podawania. Preparat jest roztworem olejowym, dlatego należy wstrzykiwać go domięśniowo i bardzo powoli (przez ponad 2 min). Mikrozatory płuc wywołane roztworem olejowym mogą prowadzić do wystąpienia takich objawów jak: kaszel, duszność i ból w klatce piersiowej. Mogą występować inne objawy, w tym reakcje wazowagalne, takie jak złe samopoczucie, nadmierna potliwość, zawroty głowy, parestezje lub omdlenia. Reakcje te mogą wystąpić podczas lub bezpośrednio po wstrzyknięciu i są odwracalne. Podczas każdego wstrzyknięcia leku oraz bezpośrednio po nim, pacjenta należy obserwować, aby umożliwić wczesne rozpoznanie objawów, które mogą wskazywać na mikrozatorowość płucną wywołaną roztworem olejowym. Leczenie jest zwykle wspomagające, np. poprzez podanie tlenu. Po podaniu leku obserwowano reakcje anafilaktyczne. Substancje pomocnicze. Preparat zawiera benzoesan benzylu (342 mg/ml).

Często: zwiększenie hematokrytu, zwiększenie liczby krwinek czerwonych, zwiększenie stężenia hemoglobiny, zwiększenie masy ciała. Częstość nieznana: łagodny guz wątroby, złośliwy guz wątroby, policytemia, reakcja nadwrażliwości, hiperkalcemia, zatrzymanie wody, depresja, niepokój, bóle głowy, parestezje, zaburzenia układu krążenia, zaburzenia żołądkowe, krwotok wewnątrzbrzuszny, nudności, nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby, żółtaczka, powiększenie wątroby, trądzik, łysienie, wysypka, pokrzywka, świąd, łysienie androgenowe, przedwczesne zamknięcie nasad kości długich (u mężczyzn przed okresem dojrzewania), zwiększone tworzenie kości, reakcja w miejscu wstrzyknięcia (ból w miejscu wstrzyknięcia, rumień w miejscu wstrzyknięcia, stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie w miejscu wstrzyknięcia), osłabienie, obrzęk, zwiększenie stężenia swoistego antygenu gruczołu krokowego, zwiększone libido, zmniejszone libido, ginekomastia, zaburzenia prostaty, zwiększenie częstości erekcji, nieprawidłowa spermatogeneza, przedwczesne dojrzewanie (u mężczyzn przed okresem dojrzewania). Wstrzyknięcia roztworów olejowych były związane z reakcjami ogólnoustrojowymi: kaszlem, dusznością, bólem w klatce piersiowej. Mogą występować inne objawy, w tym reakcje wazowagalne, takie jak złe samopoczucie, nadmierna potliwość, zawroty głowy, parestezje lub omdlenia. Duże dawki lub długotrwałe podawanie testosteronu zwiększają skłonność do zatrzymywania wody w organizmie i wystąpienia obrzęków. Długotrwałe leczenie dużymi dawkami testosteronu enantanem powoduje zahamowanie spermatogenezy. Jeśli, w indywidualnych przypadkach, występują częste lub długo utrzymujące się erekcje, należy zmniejszyć dawkę lub przerwać leczenie, aby uniknąć uszkodzenia prącia. Zgłaszano reakcje wrogości i agresji, a także zwiększone owłosienie ciała podczas leczenia preparatami zawierającymi testosteron.

Leki stosowane w leczeniu stanu zapalnego lub bólu mają wpływ na produkcję testosteronu. Należy szczególnie uważnie monitorować stan krzepnięcia, jeśli enantan testosteronu jest podawany razem z pochodnymi kumaryny, ponieważ takie połączenie może zwiększać ryzyko krwawienia poprzez bezpośredni wpływ na układy krzepnięcia i (lub) fibrynolizy. Zaleca się częstsze monitorowanie czasu protrombinowego i oznaczanie wskaźnika INR. Należy również dostosować dawkowanie antagonisty witaminy K podczas leczenia androgenami i po jego zakończeniu. Działanie hipoglikemiczne leków przeciwcukrzycowych może nasilić się, co może wymagać zmniejszenia dawki leku hipoglikemicznego. Jednoczesne podawanie testosteronu z hormonem adrenokortykotropowym (ACTH) lub kortykosteroidami może nasilać powstawanie obrzęków; z tego względu należy zachować ostrożność podając te substancje czynne, zwłaszcza u pacjentów z chorobami serca lub wątroby lub u pacjentów ze skłonnością do obrzęków.

EVER Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Barcicka 45/1
01-839 Warszawa
https://www.everpharma.com