Testosterone Undecanoate EVER Pharma 250 mg/ml roztwór do wstrzykiwań 4 ml

1 ml roztworu zawiera 250 mg undekanonianu testosteronu, co odpowiada 157,9 mg testosteronu. Preparat zawiera benzoesan benzylu.

Ester naturalnie występującego androgenu - testosteronu, w postaci roztworu olejowego o przedłużonym uwalnianiu do stosowania domięśniowego. Forma czynna, testosteron, powstaje przez odszczepienie łańcucha bocznego. Testosteron jest najważniejszym androgenem u mężczyzn, syntetyzowanym głównie w jądrach i w niewielkim stopniu, w korze nadnerczy. Jest odpowiedzialny za ekspresję męskich cech w czasie rozwoju płodowego, we wczesnym dzieciństwie i w okresie pokwitania, a tym samym za utrzymanie fenotypu męskiego i funkcji zależnych od androgenów (np. spermatogenezy, dodatkowych gruczołów płciowych). Działa też np. w skórze, mięśniach, szkielecie, nerkach, wątrobie, szpiku kostnym i ośrodkowym układzie nerwowym. Zależnie od narządu docelowego, spektrum działania testosteronu jest głównie androgenne (np. gruczoł krokowy, pęcherzyki nasienne, najądrze) lub białkowo-anaboliczne (mięśnie, kości, hematopoeza, nerki, wątroba). Działanie testosteronu w niektórych narządach występuje po obwodowej konwersji testosteronu do estradiolu, który wówczas wiąże się z receptorami estrogenowymi w jądrze komórki docelowej, np. przysadki, tkanki tłuszczowej, mózgu, kości i komórki Leydiga w jądrze. Po domięśniowym wstrzyknięciu olejowego roztworu undekanonianu testosteronu, związek ten jest stopniowo uwalniany i niemal całkowicie rozkładany przez esterazy osocza na testosteron i kwas undecylenowy. Nie zachodzi efekt pierwszego przejścia. Zwiększenie stężeń testosteronu w surowicy krwi powyżej wartości wyjściowych można zaobserwować 1 dzień po podaniu. Stan stacjonarny uzyskuje się między trzecią a piątą dawką. Ok. 98% testosteronu jest związane z globuliną wiążącą hormony płciowe (SHBG) i albuminą. Tylko wolna frakcja testosteronu jest uważana za biologicznie czynną. Testosteron uzyskany w wyniku rozkładu estru testosteronu undekanonianu jest metabolizowany w taki sam sposób jak testosteron endogenny. Kwas undecylenowy jest metabolizowany na drodze β-oksydacji w taki sam sposób jak inne alifatyczne kwasy karboksylowe. Głównymi czynnymi metabolitami testosteronu są estradiol i dihydrotestosteron. Testosteron podlega intensywnemu metabolizmowi wątrobowemu i pozawątrobowemu. Ok. 90% leku pojawia się w moczu w postaci związków sprzężonych z kwasem glukoronowym i siarkowym, a ok. 6% w kale, po przejściu krążenia jelitowo-wątrobowego. Do substancji czynnych w moczu należą androsteron i etiocholanon. Po domięśniowym podaniu formy depot szybkość uwalniania charakteryzuje się T_0,5 90 (±40) dni.

Testosteronowa terapia zastępcza w hipogonadyzmie męskim, gdy niedobór testosteronu jest potwierdzony przez objawy kliniczne i badania biochemiczne.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie leku jest przeciwwskazane u mężczyzn: z rakiem gruczołu krokowego zależnym od androgenów oraz rakiem gruczołu sutkowego; z nowotworami wątroby występującymi obecnie lub w przeszłości. Stosowanie leku jest przeciwwskazane u kobiet.

Lek jest przeciwwskazany do stosowania u kobiet. Testosteronowa terapia zastępcza odwracalnie hamuje spermatogenezę.

Domięśniowo. 1 fiolkę (4 ml) wstrzykuje się co 10 do 14 tyg. Wstrzyknięcia wykonywane z taką częstością pozwalają utrzymać wystarczające stężenie testosteronu i nie prowadzą do kumulacji. Rozpoczęcie leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia i we wstępnej jego fazie należy oznaczać stężenie testosteronu w surowicy krwi. W zależności od stężenia testosteronu w surowicy krwi i objawów klinicznych, pierwszą przerwę między wstrzyknięciami można skrócić do minimalnie 6 tyg., przy zalecanych przerwach od 10 do 14 tyg. w leczeniu podtrzymującym. Po takiej dawce nasycającej można szybciej uzyskać wystarczające stężenie testosteronu w stanie stacjonarnym. Leczenie podtrzymujące i indywidualizacja leczenia. Przerwy między wstrzyknięciami powinny się mieścić w zalecanym zakresie od 10 do 14 tyg. Podczas leczenia podtrzymującego należy uważnie monitorować stężenia testosteronu w surowicy krwi. Zaleca się regularne oznaczanie stężeń testosteronu w surowicy krwi. Oznaczenia należy wykonywać pod koniec przerwy między wstrzyknięciami, oceniając objawy kliniczne. Stężenia testosteronu powinny się mieścić w dolnej jednej trzeciej zakresu normy. Stężenia poniżej zakresu normy wskazują na potrzebę skrócenia przerwy między wstrzyknięciami. W przypadku wysokich stężeń w surowicy krwi można rozważyć wydłużenie przerw. Szczególne grupy pacjentów. Leku nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Na podstawie ograniczonych danych dotyczących stosowania undekanonianu testosteronu u pacjentów w podeszłym wieku, wnioskuje się, że nie ma potrzeby zmiany dawkowania. Nie przeprowadzono badań u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Stosowanie leku jest przeciwwskazane u pacjentów z nowotworem wątroby występującym obecnie lub w przeszłości. Nie przeprowadzono badań u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Sposób podania. Wstrzyknięcia domięśniowe należy wykonywać bardzo powoli (przez 2 min). Lek jest przeznaczony wyłącznie do wstrzykiwań domięśniowych. Należy zadbać, aby wstrzykiwać lek głęboko do mięśnia pośladkowego, zachowując zwykłe środki ostrożności jak przy podawaniu domięśniowym. Należy zwrócić szczególną uwagę, aby nie podać leku donaczyniowo. Podczas każdego wstrzyknięcia oraz bezpośrednio po nim, pacjenta należy obserwować, aby umożliwić wczesne stwierdzenie objawów, które mogą wskazywać na mikrozatorowość płucną wywołaną roztworem olejowym. Leczenie jest zazwyczaj wspomagające, np. przez dodatkowe podanie tlenu.

Lek należy stosować tylko wtedy, gdy przed rozpoczęciem leczenia wykazano hipogonadyzm (hiper- lub hipogonadotropowy) i wykluczono inną etiologię objawów. Na niedobór testosteronu powinny jasno wskazywać objawy kliniczne (regresja drugorzędowych cech płciowych, zmiana budowy ciała, astenia, osłabienie libido, zaburzenia erekcji, itp.); należy go potwierdzić dwoma niezależnymi pomiarami stężenia testosteronu we krwi. Leku nie należy stosować u dzieci i młodzieży. Osoby w podeszłym wieku. Istnieje ograniczone doświadczenie dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania testosteronu undekanonianu u pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Aktualnie, nie ma konsensusu dotyczącego swoistych dla wieku wartości referencyjnych stężenia testosteronu. Należy jednak wziąć pod uwagę, że fizjologiczne stężenie testosteronu w surowicy krwi zmniejsza się wraz z wiekiem. Badanie lekarskie i testy laboratoryjne. Przed rozpoczęciem leczenia testosteronem, każdego pacjenta należy poddać szczegółowemu badaniu, aby wykluczyć raka gruczołu krokowego. U pacjentów leczonych testosteronem należy starannie i regularnie wykonywać badania gruczołu krokowego i sutków, zgodnie z zalecanym sposobem postępowania (badanie per rectum, oznaczanie PSA). Należy je przeprowadzać przynajmniej raz w roku, a u pacjentów w wieku podeszłym i obciążonych zwiększonym ryzykiem (czynniki kliniczne i rodzinne), 2 razy w roku. Należy wziąć pod uwagę lokalne wytyczne dotyczące monitorowania bezpieczeństwa podczas testosteronowej terapii zastępczej. Testy laboratoryjne. Należy monitorować stężenie testosteronu na początku i regularnie podczas leczenia. Lekarze powinni indywidualnie dostosowywać dawkowanie w celu zapewnienia stężenia testosteronu występującego podczas prawidłowej czynności gonad. U pacjentów otrzymujących długoterminowe leczenie androgenami należy również regularnie monitorować następujące parametry laboratoryjne: hemoglobinę, hematokryt, testy czynnościowe wątroby i profil lipidowy. Z powodu zmienności wyników laboratoryjnych, wszystkie pomiary stężenia testosteronu należy przeprowadzać w tym samym laboratorium. Nowotwory. Androgeny mogą przyspieszyć progresję utajonego raka gruczołu krokowego i łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Należy zachować ostrożność, stosując lek u pacjentów z rakiem, którzy są zagrożeni hiperkalcemią (i następczą hiperkalcynurią) z powodu przerzutów do kości. Zaleca się regularne monitorowanie stężenia wapnia w osoczu u tych pacjentów. Stwierdzono przypadki łagodnych i złośliwych nowotworów wątroby u pacjentów otrzymujących androgenne substancje hormonalne. W przypadku wystąpienia poważnych dolegliwości w nadbrzuszu, powiększenia wątroby lub wystąpienia objawów krwawienia w obrębie jamy brzusznej u mężczyzn stosujących lek, należy rozważyć wykonanie diagnostyki różnicowej w celu wykluczenia nowotworu wątroby. Niewydolność serca, wątroby lub nerek. U pacjentów z ciężką niewydolnością serca, wątroby lub nerek lub chorobą niedokrwienną serca, leczenie testosteronem może spowodować poważne powikłania w postaci obrzęków, przebiegających z zastoinową niewydolnością serca lub bez niej. W takim przypadku należy natychmiast przerwać leczenie. Nie prowadzono badań, które miałyby wykazać skuteczność i bezpieczeństwo leku u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby - należy zachować ostrożność stosując testosteronową terapię zastępczą u tych pacjentów. Należy zachować ostrożność u pacjentów ze skłonnością do obrzęków np. w przypadku ciężkiej niewydolności serca, wątroby lub nerek, albo choroby niedokrwiennej serca, gdyż leczenie androgenami może spowodować zwiększenie retencji sodu i wody. W przypadku wystąpienia ciężkich powikłań charakteryzujących się obrzękiem, z lub bez zastoinowej niewydolności serca, leczenie należy natychmiast przerwać. Testosteron może powodować zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, dlatego lek należy stosować z zachowaniem ostrożności u mężczyzn z nadciśnieniem tętniczym. Zaburzenia krzepnięcia krwi. Należy zawsze pamiętać o ograniczeniach stosowania wstrzyknięć domięśniowych u pacjentów z nabytymi lub wrodzonymi zaburzeniami krwawienia. Testosteron i jego pochodne nasilają działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny. Należy zachować ostrożność podczas stosowania testosteronu u pacjentów z trombofilią lub czynnikami ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE), ponieważ wyniki badań po wprowadzeniu leku do obrotu oraz publikowane dane wykazały występowanie u tych pacjentów podczas leczenia testosteronem incydentów zakrzepowych (np. zakrzepicy żył głębokich, zatorowości płucnej, zakrzepicy w oku). U pacjentów z trombofilią notowano przypadki VTE nawet podczas leczenia przeciwzakrzepowego, dlatego po wystąpieniu pierwszego zdarzenia zakrzepowego należy dokładnie rozważyć kontynuowanie leczenia testosteronem. Jeśli leczenie będzie kontynuowane, należy podjąć dalsze działania w celu minimalizacji u danego pacjenta ryzyka wystąpienia VTE. Inne stany. Należy zachować ostrożność, stosując lek u pacjentów z padaczką i migreną, ponieważ może dojść do zaostrzenia tych stanów. U pacjentów leczonych androgenami, u których po terapii zastępczej dochodzi do normalizacji stężeń testosteronu w osoczu, może nastąpić poprawa wrażliwości na insulinę - może być konieczne zmniejszenie dawki leków hipoglikemizujących. Niektóre objawy kliniczne takie, jak: drażliwość, nerwowość, zwiększenie masy ciała, przedłużone lub częste erekcje, mogą wskazywać na nadmierną ekspozycję na androgeny, wymagającą dostosowania dawkowania. Może dojść do nasilenia wcześniej istniejącego bezdechu sennego. Sportowców leczonych substytucyjnie testosteronem z powodu pierwotnego lub wtórnego hipogonadyzmu męskiego, należy poinformować, że lek zawiera substancję czynną, która może dawać dodatni wynik w testach antydopingowych. Androgeny nie są odpowiednim środkiem do przyspieszania rozwoju mięśni u osób zdrowych ani do wzmacniania sprawności fizycznej. Jeżeli objawy nadmiaru androgenów utrzymują się lub nawracają podczas stosowania zalecanych dawek, należy całkowicie odstawić lek. Nadużywanie i uzależnienie. Testosteron był nadużywany zazwyczaj w dawkach przekraczających dawkę zalecaną w zarejestrowanym wskazaniu oraz w skojarzeniu z innymi anabolicznymi steroidami androgennymi. Nadużywanie testosteronu oraz innych anabolicznych steroidów androgennych może prowadzić do poważnych działań niepożądanych, w tym: zdarzeń sercowo-naczyniowych (w niektórych przypadkach zakończonych zgonem), zdarzeń wątrobowych i (lub) psychiatrycznych. Nadużywanie testosteronu może doprowadzić do uzależnienia oraz wystąpienia objawów z odstawienia po znacznym zmniejszeniu dawki lub nagłym przerwaniu stosowania. Nadużywanie testosteronu oraz innych anabolicznych steroidów androgennych wiąże się z poważnym zagrożeniem zdrowia i jest odradzane. Sposób podawania. Lek należy wstrzykiwać domięśniowo i bardzo powoli (przez 2 minuty). Podczas każdego wstrzyknięcia oraz bezpośrednio po nim, pacjenta należy obserwować, aby umożliwić wczesne stwierdzenie objawów, które mogą wskazywać na mikrozatorowość płucną wywołaną roztworem olejowym (POME). Leczenie jest zazwyczaj wspomagające, np. przez dodatkowe podanie tlenu. Po podaniu testosteronu undekanonianu obserwowano reakcje anafilaktyczne. Substancje pomocnicze. Lek zawiera 2000 mg benzoesanu benzylu w każdej fiolce 4 ml, co odpowiada 500 mg/ml.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi są trądzik i ból w miejscu wstrzyknięcia.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić do 1 na 10 pacjentów):
- zwiększona liczba czerwonych komórek krwi
- zwiększenie masy ciała
- uderzenia gorąca
- trądzik
- powiększenie gruczołu krokowego i związane z tym problemy
- różne reakcje w miejscu wstrzyknięcia (np. ból, zasinienie lub podrażnienie)

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić do 1 na 100 pacjentów):
- reakcja uczuleniowa
- wzmożony apetyt, zmiany w wynikach badań krwi (np. zwiększenie stężenia cukru lub
  tłuszczów we krwi)
- depresja, zaburzenia emocjonalne, bezsenność, niepokój, agresja lub drażliwość
- ból głowy, migrena lub drżenie
- zaburzenia sercowo-naczyniowe, wysokie ciśnienie tętnicze krwi lub zawroty głowy
- zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, kaszel, duszność, chrapanie lub problemy z głosem
- biegunka, nudności
- zmiany w wynikach testów oceniających czynność wątroby
- nadmierne wypadanie włosów (łysienie) lub różne reakcje skórne (np. swędzenie,
  zaczerwienienie lub suchość skóry)
- ból stawów, ból kończyn, problemy mięśniowe (np. skurcz, ból lub sztywność) lub
  zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi
- zaburzenia dróg moczowych (np. zmniejszony wypływ moczu, zatrzymanie moczu,
  konieczność oddawania moczu w nocy)
- zaburzenia gruczołu krokowego (np. dysplazja gruczołu krokowego, stwardnienie lub
  zapalenie gruczołu krokowego), zmiany popędu płciowego, ból jąder, ból, stwardnienie lub
  powiększenie piersi lub zwiększenie stężenia męskich i żeńskich hormonów płciowych
- zmęczenie, ogólne osłabienie, nadmierna potliwość lub poty nocne

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić do 1 na 1000 pacjentów):
- Olejowy roztwór leku Testosterone Undecanoate EVER Pharma może dotrzeć do płuc
  (mikrozator tętnicy płucnej wywołany roztworem olejowym), co rzadko może powodować
  wystąpienie takich objawów jak: kaszel, duszność, uczucie ogólnego złego stanu zdrowia,
  nadmierna potliwość, ból w klatce piersiowej, zawroty głowy, uczucie mrowienia, omdlenie.
  Reakcje te mogą pojawić się podczas wykonywania wstrzyknięcia lub bezpośrednio po nim
  i są odwracalne.

Po podaniu testosteronu obserwowano reakcje anafilaktyczne.

Podczas stosowania leków zawierających testosteron, poza wyżej wymienionymi działaniami
niepożądanymi, odnotowano również: nerwowość, wrogość, okresowe przerwy w oddychaniu podczas
snu, różne reakcje skórne, w tym łupież i tłustą skórę, przyśpieszony porost włosów, częstsze erekcje
oraz bardzo rzadko zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka).

Stosowanie dużych dawek testosteronu często prowadzi do zahamowania bądź zmniejszenia
wytwarzania spermy w organizmie. Objawy te ustępują po zakończeniu leczenia. Testosteronowa
terapia zastępcza w leczeniu upośledzonej czynności hormonalnej jąder (hipogonadyzm) może rzadko
powodować długotrwałe, bolesne erekcje (priapizm). Duże dawki lub podawanie testosteronu przez
długi czas sporadycznie prowadzi do zatrzymania wody w organizmie oraz wystąpienia obrzęków
(opuchnięcie spowodowane zatrzymaniem wody).

Stosowanie produktów zawierających testosteron może wiązać się z ogólnym ryzykiem zwiększenia
liczby krwinek czerwonych, hematokrytu (odsetka krwinek czerwonych we krwi) i stężenia
hemoglobiny (składnika krwinek czerwonych przenoszącego tlen), obserwowanych w okresowych
analizach krwi.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21
309,
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Testosteron i jego pochodne zwiększają aktywność doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny. Pacjenci otrzymujący doustne leki przeciwzakrzepowe wymagają starannego monitorowania, zwłaszcza na początku i na końcu leczenia androgenami. Zaleca się częstsze określanie czasu protrombinowego oraz INR. Jednoczesne podawanie testosteronu z hormonem adrenokortykotropowym (ACTH) lub kortykosteroidami może nasilać powstawanie obrzęków; z tego względu należy zachować ostrożność podając te substancje czynne, zwłaszcza u pacjentów z chorobami serca lub wątroby, albo ze skłonnością do obrzęków.

EVER Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Barcicka 45/1
01-839 Warszawa
www.everpharma.com/pl/