Tlen Medyczny Messer nie mniej niż 99,5% (V/V) gaz medyczny skroplony, sprężony

Gaz medyczny skroplony i gaz medyczny sprężony, zawiera nie mniej niż 99,5% (V/V) tlenu. Gaz sprężony: butla stalowa bez szwu o pojemności: poniżej 10 l, 10 l, 20 l, 40 l i 50 l; butla aluminiowa o pojemności: poniżej 10 l, 10 l, 20 l, 40 l i 50 l; butla kompozytowa o pojemności: poniżej 10 l, 10 l, 20 l, 40 l i 50 l; wiązka butli stalowych bez szwu 600 l - 12 butli 50 l połączonych w 3 rzędy po 4 butle. Gaz skroplony: zbiornik kriogeniczny z izolacją próżniową z austenitycznej stali nierdzewnej o poj. od 50 kg do 70 ton.

Celem tlenoterapii jest przywrócenie prawidłowego ciśnienia tlenu w tkankach. Mitochondria komórkowe wymagają minimum 1,3 kPa ciśnienia parcjalnego tlenu. Wzrost stężenia tlenu we wdychanych gazach podwyższa stężenie tlenu w pęcherzykach płucnych i daje wzrost prężności tlenu we krwi opuszczającej płuca. Tlenoterapia jest najbardziej skuteczna, kiedy prężność tlenu we krwi jest niska (hipoksja hipoksyczna). W hipoksji anemicznej i zastoinowej tlenoterapia nie jest tak skuteczna, ponieważ nie zwiększa w istotny sposób ilości tlenu przenoszonego przez hemoglobinę, chociaż wzrasta ilość tlenu rozpuszczonego fizycznie w osoczu. Tlenoterapia w hipoksji histotoksycznej nie jest skuteczna.

Wskazaniem do tlenoterapii jest większość postaci niedotlenienia. Tlenoterapia jest szczególnie korzystna u pacjentów z prawidłowym zużyciem tlenu, u których stwierdza się zmniejszoną prężność tlenu w mieszanej krwi żylnej podczas oddychania powietrzem atmosferycznym.

Nie stosować u pacjentów, u których prężność CO₂ w krwi tętniczej przekracza 9,3 kPa, gdyż może to doprowadzić do narkozy dwutlenkowęglowej z utratą przytomności, a następnie do zgonu pacjenta.

Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania tlenu u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią. W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania preparatu w ciąży i w okresie karmienia piersią.

Tlen jest stosowany wziewnie w stężeniu od 21% do 100%. Dawkę i długość stosowania określa personel medyczny. Ze względu na ryzyko zwłóknienia zasoczewkowego u noworodków (zwłaszcza wcześniaków), stężenie tlenu w inkubatorze nie powinno przekraczać 40%.

Niezbędne jest ścisłe kontrolowanie leczenia tlenem. Tlen należy podawać w taki sposób, aby zmniejszyć hipoksję, ale nie doprowadzić do zahamowania czynności ośrodka oddechowego. Tlenoterapię należy stosować zawsze, gdy występuje ryzyko hipoksji u pacjentów z przewlekłą chorobą płuc. Przed rozpoczęciem tlenoterapii ocenia się tętniczą prężność CO₂ badaniem gazometrycznym krwi lub metodą oddechu zwrotnego. Jeżeli prężność CO₂ wynosi ponad 6,6 kPa podaje się 25% tlenu i stopniowo zwiększa jego stężenie, jeżeli nie występuje zahamowanie oddychania. Tlen musi być podawany w sposób ciągły. Przerywane podawanie tlenu jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ wzrost prężności CO₂ w pęcherzykach płucnych może spowodować dalsze obniżanie stężenia tlenu w momencie, kiedy pacjent oddycha powietrzem. Należy zachować dużą ostrożność podczas podawania leku w stężeniach ponad 60% oraz w terapii hiperbarycznej. W przypadku podawania tlenu noworodkom należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu stężenia wyższego niż 40%.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, Tlen medyczny Messer może powodować działania niepożądane, chociaż nie u
każdego one wystąpią.

- Tlen może powodować działania niepożądane takie jak: narkoza dwutlenkowo-węglowa z
  utratą przytomności i (lub) niedotlenieniem następczym wywołanym podaniem czystego
  tlenu.

- U noworodków (zwłaszcza wcześniaków) może wystąpić zwłóknienie pozasoczewkowe
  (uszkodzenie siatkówki oka zwane retinopatią) – stężenie tlenu w inkubatorze nie powinno
  przekraczać 40%.

- Przy stosowaniu leku Tlen medyczny Messer o stężeniu powyżej 70% może wystąpić
  zatrucie tlenem (efekt Paula Berta).

Ponadto mogą wystąpić:
- niedodma (zapadnięcie pęcherzyków płucnych) - jej objawami może być m.in. lekki
  kaszel, bóle w klatce piersiowej, trudności z oddychaniem, przyspieszone bicie
  serca;
- zapalenie oskrzeli;
- bóle zamostkowe (ból i ucisk w klatce piersiowej);
- bóle stawów;
- utrata łaknienia;
- nudności, wymioty;
- zmniejszenie pojemności życiowej płuc (ilości powietrza, jaką można wprowadzić
  do płuc po uprzednim maksymalnym wydechu);
- zmniejszenie pola widzenia;
- przeczulice (nadmierna wrażliwość na różne bodźce);
- zmiany psychiczne.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
e-mail: [email protected]
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Stosowanie wysokich stężeń tlenu podczas terapii bleomycyną nasila działania niepożądane tego cytostatyku (zwłóknienie tkanki płucnej). Podczas terapii tlenowej w leczeniu zatruć parakwatem, uszkodzenia tkanki płucnej mogą się pogłębić u pacjentów z wcześniejszymi uszkodzeniami płuc powstałymi podczas leczenia tlenem. Przeciwwskazaniami do hiperbarycznej terapii tlenowej jest leczenie z użyciem adriamycyny, disulfiramu, cisplatyny, sulfamylonu.

Messer Polska Sp. z o.o.
ul. Maciejkowicka 30
41-503 Chorzów
32-772-60-00
[email protected]
www.messer.pl