Tracleer 125 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 125 mg bozentanu (w postaci jednowodzianu).

Bosentan

Doustnie. Tętnicze nadciśnienie płucne (TNP). Dorośli: początkowo 62,5 mg 2 razy na dobę przez 4 tyg., następnie zwiększać dawkę do dawki podtrzymującej 125 mg 2 razy na dobę. To samo zalecenie stosuje się do wznowienia leczenia preparatem. Dzieci i młodzież: dawka początkowa i podtrzymująca u dzieci w wieku ≥2 lat wynosi 2 mg/kg mc. 2 razy na dobę. Nie przeprowadzono badań porównujących stosunek skuteczności do bezpieczeństwa dawki 2 mg/kg mc. i 4 mg/kg mc. 2 razy na dobę u dzieci. Doświadczenie kliniczne u dzieci w wieku <2 lat jest ograniczone. Postępowanie w przypadkach klinicznego pogorszenia TNP. W przypadku pogorszenia TNP (np. skrócenia dystansu pokonywanego w czasie 6-minutowego testu marszu o co najmniej 10% w porównaniu z pomiarem dokonanym przed leczeniem) pomimo podawania bozentanu przez co najmniej 8 tyg. (dawki docelowej przez co najmniej 4 tyg.), należy rozważyć alternatywne sposoby leczenia. Jednakże niektórzy pacjenci, u których nie wystąpiła odpowiedź po 8 tyg. leczenia preparatem, mogą pozytywnie zareagować dopiero po dodatkowych 4-8 tyg. leczenia. W przypadku wystąpienia późnego pogorszenia stanu klinicznego, pomimo leczenia bozentanem (np. po kilku miesiącach leczenia), należy dokonać ponownej oceny leczenia. U niektórych pacjentów, którzy nie reagują na podawaną 2 razy na dobę dawkę 125 mg, może nieco ulec poprawie wydolność wysiłkowa, kiedy dawka zostaje zwiększona do 250 mg 2 razy na dobę. Należy ostrożnie oszacować stosunek korzyści do ryzyka, mając na uwadze, że działanie toksyczne na wątrobę jest zależne od dawki. Przerwanie leczenia. Istnieje ograniczone doświadczenie dotyczące nagłego przerwania podawania bozentanu u pacjentów z TNP. Nie obserwowano oznak ostrego nawrotu objawów choroby, jednakże należy rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki (zmniejszanie dawki o połowę przez 3-7 dni). W okresie odstawiania preparatu zaleca się intensywniejsze kontrolowanie pacjenta. Jednocześnie należy wprowadzić inne leczenie TNP. Twardzina układowa z obecnymi owrzodzeniami palców. Dorośli: początkowo 62,5 mg 2 razy na dobę przez 4 tyg., następnie zwiększyć do dawki podtrzymującej 125 mg 2 razy na dobę. To samo zalecenie stosuje się do wznowienia leczenia preparatem. Doświadczenie z kontrolowanego badania klinicznego w tym wskazaniu jest ograniczone do okresu 6 mies. Należy regularnie przeprowadzać ocenę odpowiedzi pacjenta na leczenie i konieczności dalszego leczenia. Dzieci i młodzież: brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania bozentanu u pacjentów w wieku <18 lat w tym wskazaniu. Szczególne grupy pacjentów. U osób w podeszłym wieku, u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, w tym poddawanych hemodializie oraz u pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności wątroby (A wg Childa-Pugha) nie ma konieczności dostosowania dawki. Nie stosować leku u pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Sposób podania. Tabletki należy przyjmować rano i wieczorem, z pokarmem lub bez pokarmu, popijając wodą.

Nie ustalono skuteczności preparatu u pacjentów z ciężkim nadciśnieniem płucnym. W przypadku pogorszenia stanu klinicznego należy rozważyć przejście na leczenie, które jest zalecane w zaawansowanym stadium choroby (np. epoprostenol). Nie ustalono stosunku korzyści do ryzyka dla bozentanu u pacjentów z nadciśnieniem płucnym w klasie I zaburzeń czynnościowych wg WHO. Leczenie preparatem można rozpocząć wyłącznie, jeżeli ogólnoustrojowe skurczowe ciśnienie tętnicze krwi wynosi >85 mmHg. Nie wykazano korzystnego wpływu preparatu na gojenie się istniejących owrzodzeń na opuszkach palców. Leczenie bozentanem jest związane z zależnym od dawki zwiększeniem aktywności aminotransferaz wątrobowych. Przed rozpoczęciem leczenia, a następnie w odstępach miesięcznych w czasie stosowania preparatu należy oznaczać aktywność aminotransferaz. Dodatkowo, aktywność aminotransferaz należy oznaczać 2 tyg. po każdym zwiększeniu dawki. W przypadku zwiększenia aktywność AlAT i AspAT >3 i ≤5 x GGN wynik taki należy potwierdzić przez powtórzenie badania; w przypadku potwierdzenia należy podjąć decyzję indywidualnie u każdego pacjenta o kontynuowaniu stosowania preparatu (ewentualnie przy zmniejszonej dawce) lub przerwaniu leczenia; monitorowanie aktywności aminotransferaz należy kontynuować przynajmniej co 2 tyg.; jeżeli aktywność aminotransferaz powróci do wartości sprzed rozpoczęcia leczenia, należy rozważyć kontynuację leczenia lub ponowne rozpoczęcie leczenia bozentanem. Jeżeli aktywność AlAT i AspAT zwiększy się >5 i ≤8 x GGN wynik taki należy potwierdzić przez powtórzenie badania; w przypadku potwierdzenia, należy przerwać leczenie i monitorować aktywność aminotransferaz przynajmniej co 2 tyg.; jeżeli aktywność aminotransferaz powróci do wartości sprzed rozpoczęcia leczenia, należy rozważyć ponowne rozpoczęcie leczenia bozentanem. W przypadku zwiększenia aktywność AlAT i AspAT >8 x GGN należy przerwać leczenie; nie należy rozważać ponownego rozpoczęcia leczenia bozentanem. W przypadku objawów klinicznych uszkodzenia wątroby, tj. nudności, wymioty, gorączka, ból brzucha, żółtaczka, nietypowa senność lub przemęczenie, objawy grypopodobne należy przerwać leczenie i nie należy rozważać ponownego rozpoczęcia leczenia bozentanem. Ponowne rozpoczęcie podawania bozentanem należy rozważać wyłącznie, jeśli potencjalne korzyści leczenia preparatem przeważają nad potencjalnym ryzykiem oraz aktywność aminotransferaz znajduje się w zakresie wartości sprzed leczenia. Wskazana jest konsultacja hepatologa. Aktywność aminotransferaz należy skontrolować w ciągu 3 dni od ponownego rozpoczęcia leczenia, następnie ponownie po dalszych 2 tyg., a następnie zgodnie z powyższymi zaleceniami. Ryzyko zaburzeń czynności wątroby może także zwiększyć się podczas jednoczesnego stosowania z bozentanem leków będących inhibitorami wydzielania soli kwasów żółciowych (np. ryfampicyna, glibenklamid, cyklosporyna A). Leczenie bozentanem jest związane z zależnym od dawki zmniejszeniem stężenia hemoglobiny. Stężenia hemoglobiny należy kontrolować przed rozpoczęciem leczenia, co miesiąc w czasie pierwszych 4 mies. leczenia, a następnie raz na kwartał. Jeżeli wystąpi istotne klinicznie zmniejszenie stężenia hemoglobiny, należy dokonać dalszej oceny i zlecić badania w celu określenia przyczyny oraz konieczności leczenia specjalistycznego. W przypadku wystąpienia objawów obrzęku płuc podczas stosowania bozentanu u pacjentów z nadciśnieniem płucnym, należy rozważyć możliwość związanej z tym choroby wenookluzyjnej. Nie przeprowadzono specyficznych badań u pacjentów z nadciśnieniem płucnym ze współistniejącymi zaburzeniami czynności lewej komory. Zaleca się kontrolowanie pacjentów pod kątem wystąpienia objawów zatrzymania płynów w organizmie (np. zwiększenie masy ciała, obrzęki), szczególnie jeżeli jednocześnie występuje u nich ciężka niewydolność skurczowa. W przypadku wystąpienia opisanych objawów, zaleca się rozpoczęcie leczenia lekami moczopędnymi lub zwiększenie dawki stosowanych leków moczopędnych. Leczenie lekami moczopędnymi należy rozważyć u pacjentów z objawami zatrzymania płynów w organizmie przed rozpoczęciem leczenia bozentanem. Istnieje ograniczone doświadczenie w stosowaniu bozentanu u pacjentów z nadciśnieniem płucnym związanym z infekcją wirusem HIV, leczoną środkami przeciwretrowirusowymi. Rozpoczynając leczenie bozentanem u pacjentów wymagających podawania inhibitorów proteazy wzmacnianych rytonawirem, należy ściśle monitorować tolerancję bozentanu (zwłaszcza na początku fazy wstępnej) w celu wykrycia niedociśnienia, należy również wykonywać badania czynności wątroby; nie można wykluczyć zwiększonego długoterminowego ryzyka hepatotoksyczności oraz hematologicznych działań niepożądanych terapii skojarzonej bozentanem i lekami przeciwretrowirusowymi oraz ryzyka wystąpienia interakcji, które mogłyby wpłynąć na skuteczność leczenia przeciwretrowirusowego (indukcja CYP przez bozentan); należy monitorować przebieg zakażenia HIV. U pacjentów z nadciśnieniem płucnym występującym w przebiegu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) obserwowano zwiększenie wentylacji minutowej oraz spadek nasycenia tlenem; najczęściej występującym działaniem niepożądanym była duszność, która ustępowała po odstawieniu bozentanu.

Actelion Pharma Polska Sp. z o.o.
ul. Nowogrodzka 21
00-511 Warszawa
22-262-31-00