Trazodone Neuraxpharm 100 mg tabletki

1 tabl. zawiera 50 mg, 100 mg lub 150 mg chlorowodorku trazodonu.

Lek przeciwdepresyjny, pochodna triazolopirydyny. Ma również działanie uspokajające i aksjolityczne. Trazodon wywiera nieistotne działanie na mechanizm wychwytu zwrotnego noradrenaliny. Pomimo, że dokładny mechanizm działania trazodonu nie został poznany, jego działanie przeciwdepresyjne może polegać na nasileniu działania noradrenaliny poprzez inny mechanizm niż hamowanie jej wychwytu. Właściwości zmniejszające lęk mogą być spowodowane ośrodkowym działaniem antyserotoninowym. Trazodon szybko wchłania się z układu pokarmowego i jest w znacznym stopniu metabolizowany. Szlaki metaboliczne trazodonu obejmują n-utlenianie i hydroksylację. Metabolizowany jest przez CYP3A4 cytochromu P450 do m-chlorofenylopiperazyny - aktywnego metabolitu. Trazodon wydala się z moczem głównie w postaci metabolitów, albo w postaci niezwiązanej, albo w postaci sprzężonej. Eliminacja trazodonu jest dwuetapowa z T_0,5 w fazie końcowej eliminacji wynoszącym 5-13 h.

Epizod ciężkiej depresji u dorosłych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zatrucie alkoholem oraz zatrucie lekami nasennymi. Ostry zawał mięśnia sercowego.

Dane z badań na ograniczonej liczbie kobiet w ciąży (mniej niż 200) nie wskazują na niepożądane oddziaływanie trazodonu na przebieg ciąży lub stan zdrowia płodu i (lub) noworodka. Badania na zwierzętach nie wykazały pośredniego ani bezpośredniego szkodliwego wpływu dawek leczniczych trazodonu na ciążę, rozwój zarodka lub płodu ani na poród lub rozwój noworodka. W ramach środków ostrożności zaleca się unikanie stosowania leku w I trymestrze ciąży. Jeśli lek stosowano aż do porodu, należy obserwować noworodka pod kątem wystąpienia objawów odstawienia. Ograniczona liczba danych wskazuje, że trazodon przenika do mleka kobiecego w niewielkich ilościach, ale ilości czynnego metabolitu przenikającego do mleka nie są znane. Ze względu na niewystarczające dane należy podjąć decyzję, czy kontynuować i (lub) przerwać karmienie piersią, czy kontynuować i (lub) przerwać podawanie leku biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Doustnie. Dorośli: początkowo 150 mg na dobę w dawkach podzielonych po posiłku lub jako dawka pojedyncza przed snem. Dawkę można zwiększać stopniowo, np. co 3-4 dni o 50 mg, do maksymalnej dawki 300 mg na dobę podawanej jaka dawka pojedyncza lub w dawkach podzielonych. Większą część dawki podzielonej należy podać przed snem. U pacjentów hospitalizowanych dawkę można dalej zwiększać do 600 mg na dobę, podawanych w dawkach podzielonych. Po osiągnięciu skutecznej dawki, odpowiedź kliniczną uzyskuje się zwykle w ciągu 2 do 4 tyg. U pacjentów, u których nie uzyskano odpowiedzi terapeutycznej, dawkę można zwiększać do maksymalnej zalecanej dawki. Jeśli po zastosowaniu tych zaleceń brak jest odpowiedzi klinicznej po dwóch do czterech tygodni, to należy przerwać leczenie. Po osiągnięciu satysfakcjonującej odpowiedzi klinicznej dawkę należy utrzymywać przez minimum 4 tyg. Po tym okresie, zwykle dawkę można stopniowo zmniejszać w zależności od odpowiedzi terapeutycznej. Pacjentom należy podawać najniższą skuteczną dawkę oraz należy oceniać okresowo konieczność kontynuowania leczenia podtrzymującego. Zasadniczo, terapię przeciwdepresyjną najlepiej kontynuować do czasu, aż u pacjenta objawy nie wystąpią przez 4 do 6 mies. W celu ograniczenia objawów odstawienia nie należy gwałtownie przerywać leczenia. Przed zakończeniem leczenia dawkę należy stopniowo zmniejszać. Szczególne grupy pacjentów. Zalecana dawka początkowa u pacjentów w podeszłym wieku lub u pacjentów wyniszczonych wynosi 100 mg na dobę w dawkach podzielonych lub w dawce pojedynczej, podanej wieczorem przed snem. Dawkę można stopniowo zwiększać jak opisano powyżej pod kontrolą lekarza, w zależności od skuteczności i tolerancji. Zasadniczo nie należy u tych pacjentów stosować dawek pojedynczych większych niż 100 mg. Jest mało prawdopodobne stosowanie dawki dobowej wyższej niż 300 mg. Należy zachować ostrożność, przepisując lek pacjentom z niewydolnością wątroby, szczególnie w przypadkach ciężkiej niewydolności. Należy rozważyć okresowe kontrolowanie czynności wątroby. Zazwyczaj nie ma konieczności dostosowania dawki, ale należy zachować ostrożność przepisując lek pacjentom z ciężką niewydolnością nerek. Nie należy stosować leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczność w tej grupie pacjentów. Sposób podania. Ograniczenie działań niepożądanych można osiągnąć stosując lek po posiłku. Tabletki należy połykać popijając szklanką wody.

U pacjentów w podeszłym wieku może częściej występować hipotonia ortostatyczna, senność lub inne skutki działania cholinolitycznego trazodonu. Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia oraz samobójstwa (zachowania samobójcze). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania pełnej remisji. Pacjentów należy ściśle monitorować do czasu wystąpienia poprawy oraz we wczesnym etapie powrotu do zdrowia (zwiększone ryzyko samobójstwa). Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich ściśle monitorować w trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych leków przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wykazała zwiększone w porównaniu z placebo ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat. W trakcie leczenia, szczególnie na początku terapii i po zmianie dawki, pacjentów należy ściśle monitorować, szczególnie tych z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy poinformować o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, pojawienie się zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia prób samobójczych, szczególnie na początku leczenia, należy przepisywać pacjentowi podczas wizyty tylko ściśle określone ilości leku. Zaleca się uważne dawkowanie i regularne monitorowanie pacjentów w następujących okolicznościach: padaczka - należy szczególnie unikać gwałtownego zwiększania lub zmniejszania dawki; niewydolność wątroby lub nerek, szczególnie ciężka; choroby serca i naczyń krwionośnych, takie jak niewydolność sercowo-naczyniowa, dusznica bolesna, zaburzenia przewodzenia lub blok przedsionkowo-komorowy różnego stopnia, zaburzenia rytmu serca, niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT lub bradykardia - należy zachować ostrożność stosując trazodon u tych pacjentów; hipokaliemia lub hipomagnezemia (zaburzenia stężenia tych elektrolitów zwiększają ryzyko złośliwych zaburzeń rytmu serca i powinny zostać wyrównane przed rozpoczęciem leczenia trazodonem); nadczynność gruczołu tarczowego; zaburzenia oddawania moczu, takie jak rozrost gruczołu krokowego, chociaż nie należy oczekiwać poważnych zaburzeń, ponieważ trazodon wywiera jedynie nieznaczne działanie cholinolityczne; ostra jaskra z wąskim kątem, zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe, chociaż nie należy oczekiwać znacznych zmian, ponieważ trazodon wywiera tylko niewielkie działanie cholinolityczne. Ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich zaburzeń wątroby pacjentów należy poinformować, aby natychmiast zgłaszali lekarzowi objawy takie jak astenia, jadłowstręt, nudności, wymioty, ból brzucha lub żółtaczka. Należy natychmiast wdrożyć badania, w tym badanie kliniczne i ocenę biologiczną czynności wątroby, oraz rozważyć przerwanie terapii trazodonem. Stosowanie leków przeciwdepresyjnych u pacjentów ze schizofrenią lub innymi chorobami psychotycznymi może nasilić objawy psychotyczne. Mogą nasilać się myśli paranoidalne. Podczas leczenia trazodonem epizod depresyjny może przejść w epizod manii - psychoza depresyjna w maniakalną. W takiej sytuacji należy bezwzględnie przerwać leczenie trazodonem. W przypadku wystąpienia objawów zespołu serotoninowego lub złośliwego zespołu neuroleptycznego leczenie trazodonem musi zostać przerwane i należy wdrożyć leczenie podtrzymujące. Jednoczesne podawanie trazodonu i buprenorfiny lub połączenia buprenorfiny i naloksonu, może prowadzić do zespołu serotoninowego, choroby mogącej zagrażać życiu. Jeśli jednoczesne przyjmowanie innych leków serotoninergicznych jest klinicznie uzasadnione, zaleca się uważną obserwację pacjenta, zwłaszcza w początkowej fazie leczenia i podczas zwiększania dawki. Jeśli podejrzewa się występowanie zespołu serotoninowego, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia, w zależności od nasilenia objawów. Ponieważ agranulocytoza może klinicznie przejawiać się objawami grypopodobnymi, bólem gardła i gorączką, zaleca się w razie wystąpienia takich objawów wykonać badanie krwi. U pacjentów stosujących trazodon zgłaszano niedociśnienie, w tym niedociśnienie ortostatyczne i omdlenia. Podczas jednoczesnego stosowania leków obniżających ciśnienie tętnicze i trazodonu może być konieczne zmniejszenie dawki leku hipotensyjnego. Podczas jednoczesnego stosowania trazodonu z innymi lekami psychotropowymi lub obniżającymi ciśnienie tętnicze należy uważnie rozważyć możliwość addytywnego działania tych leków, a także uwzględnić obecność czynników ryzyka takich jak choroba współistniejąca, które mogą nasilać wymienione powyżej działania. Zaleca się, aby informować pacjenta lub jego opiekuna o możliwości wystąpienia takich reakcji i zalecić ich monitorowanie po rozpoczęciu leczenia, przed i po zwiększeniu dawki. Zaleca się ostrożność podczas przepisywania trazodonu z lakami o znanym działaniu wydłużającym odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna iv, pentamidyna, leki przeciw malarii, szczególnie halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna). Trazodon należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu krążenia, w tym związaną z wydłużeniem odstępu QT. Silne inhibitory CYP3A4 mogą zwiększać stężenie trazodonu w surowicy. Trazodon wiąże się z występowaniem priapizmu. Priapizm można leczyć, wstrzykując do ciał jamistych penisa lek α-adrenomimetyczny, taki jak adrenalina lub metaraminol. Jednakże, zgłaszano przypadki priapizmu po stosowaniu trazodonu wymagające interwencji chirurgicznej lub prowadzące do trwałej dysfunkcji seksualnej. Jeśli u pacjenta wystąpi to spodziewane działanie niepożądane, należy niezwłocznie przerwać stosowanie trazodonu. Nie należy stosować trazodonu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W badaniach klinicznych zachowania samobójcze (próby samobójcze oraz myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) obserwowano częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż w grupie, której podawano placebo. Ponadto, brak jest danych dotyczących bezpieczeństwa długotrwałego stosowania u dzieci i młodzieży, dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy przerwać stosowanie leku i natychmiast udać się do lekarza lub szpitala jeśli:

• u pacjenta wystąpi obrzęk dłoni, stóp, kostek, twarzy, warg lub gardła (co może powodować
  trudności z przełykaniem lub oddychaniem), świąd skóry i pokrzywka. Może to oznaczać, że
  u pacjenta wystąpiły objawy reakcji alergicznej.
• u pacjenta pojawi się bolesna erekcja niezwiązana z aktywnością seksualną, która nie chce
  ustąpić (priapizm).
• u pacjenta pojawi się utrata apetytu, nudności lub wymioty, dezorientacja, ból brzucha,
  gorączka, zażółcenie białych części gałek ocznych i skóry (żółtaczka). Mogą to być objawy
  ciężkiej choroby wątroby (zapalenie wątroby).
• pacjent jest bardziej podatny na zakażenia niż zwykle. Może to być spowodowane chorobą
  krwi (agranulocytoza).
• u pacjenta siniaki pojawiają się łatwiej niż zwykle. Może to być spowodowane chorobą krwi
  (małopłytkowość).
• u pacjenta wystąpią ostry ból brzucha i wzdęcia, wymioty i zaparcia. To mogą być objawy
  nieprawidłowej pracy jelit (porażenna niedrożność jelit).

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli pacjent zauważy następujące działania
niepożądane:

• uczucie zmęczenia, omdlenia, zawroty głowy, blada skóra. To mogą być objawy
  niedokrwistości.
• Drgawki i (lub) napady padaczki
• nietypowe odczucia na skórze, takie jak: zdrętwienie, mrowienie, kłucie, pieczenie, dreszcze
  (parestezje)
• uczucie dezorientacji, niepokój ruchowy, pocenie się, drżenie, dygotanie, omamy (dziwne
  wizje lub dźwięki), nagłe mimowolne ruchy (szarpnięcia) mięśni lub szybkie bicie serca, u
  pacjenta mógł wystąpić tak zwany zespół serotoninowy
• bardzo złe samopoczucie, z płytkim oddechem (duszności), trudności w poruszaniu się lub
  chód z powłóczeniem nogami, drżenie, nagłe skurcze mięśni oraz wysoka temperatura ciała
  (powyżej 38°C). To może być choroba określana jako złośliwy zespół neuroleptyczny.

Poniżej zamieszczono listę innych zgłaszanych działań niepożądanych:

• uczucie ospałości i senności,
• uczucie czujności niższej niż zwykle
• mdłości (nudności) lub wymioty,
• zaparcia, biegunka
• suchość błony śluzowej jamy ustnej, zmienione odczuwanie smaku, zwiększone wydzielanie
  śliny, zatkany nos
• większe niż zwykle pocenie
• zawroty głowy, ból głowy, dezorientacja (splątanie), osłabienie, drżenie
• niewyraźne widzenie
• zmniejszenie masy ciała
• szybkie lub wolne bicie serca,
• uczucie wirowania lub zawroty głowy podczas szybkiego wstawania lub siadania
  (niedociśnienie ortostatyczne),
• uczucie niepokoju mięśniowego, trudności w zasypianiu
• zatrzymanie wody, które może prowadzić do obrzęku rąk i nóg
• wysypka skórna, świąd
• ból w klatce piersiowej
• ból kończyn, ból pleców, ból mięśni, ból stawów
• mimowolne ruchy (szarpnięcia), których nie można kontrolować, szczególnie rąk i nóg,
  niekontrolowane ruchy mięśni lub skurcze
• częste zakażenia z wysoką temperaturą, silne drgawki, ból gardła lub owrzodzenia w jamie
  ustnej. To mogą być objawy choroby krwi określanej jako leukopenia.
• uczucie lęku lub zdenerwowanie większe niż zwykle, uczucie pobudzenia
• nadmierna aktywność lub gonitwa myśli (mania), wyobrażanie sobie rzeczy, które nie istnieją
  (urojenia), zaburzenia pamięci
• koszmary senne
• zmniejszony popęd seksualny
• zawroty głowy, uczucie wirowania (zawroty głowy pochodzenia błędnikowego)
• wysokie ciśnienie krwi
• wysoka temperatura ciała
• objawy grypopodobne
• trudności z mówieniem
• wyższa od normy liczba białych komórek krwi (widoczna w badaniach krwi)
• wyższa aktywność enzymów wątrobowych we krwi (widoczna w badaniach krwi)
• ciężkie zaburzenia wątroby, takie jak zapalenie wątroby
• niewydolność wątroby zakończona zgonem
• uczucie zmęczenia, osłabienie i dezorientacja, uczucie bólu mięśni, sztywności mięśni lub ich
  nieprawidłowe działanie. Może również wystąpić ból głowy, utrata apetytu, nudności lub
  wymioty, drgawki. Może to być spowodowane niskim stężeniem sodu we krwi.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa; tel.: + 48 22 49 21 301; faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Trazodon należy stosować ostrożnie w przypadku jednoczesnego podawania z buprenorfiną, ponieważ to skojarzenie zwiększa ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, choroby mogącej zagrażać życiu. Trazodon może nasilać działanie uspokajające leków przeciwpsychotycznych, nasennych, uspokajających, przeciwlękowych i przeciwhistaminowych; w takich przypadkach zaleca się zmniejszenie dawek stosowanych leków. Doustne środki antykoncepcyjne, fenytoina, karbamazepina i barbiturany przyspieszają metabolizm leków przeciwdepresyjnych w wyniku oddziaływania na wątrobę. Cymetydyna i niektóre leki przeciwpsychotyczne hamują metabolizm leków przeciwdepresyjnych. Istnieje ryzyko interakcji podczas stosowania trazodonu z silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak erytromycyna, ketokonazol, itrakonazol, rytonawir, indynawir i nefazodon. Jest prawdopodobne, że silne inhibitory CYP3A4 mogą znacznie zwiększać stężenie trazodonu w osoczu. Rytonawir w dawce 200 mg 2 razy na dobę, zwiększa ponad 2 razy stężenie trazodonu w osoczu, co prowadzi do nudności, omdlenia i hipotonii. Jeśli trazodon jest stosowany z silnym inhibitorem CYP3A4, należy rozważyć zmniejszenie dawki trazodonu. Jednakże, jeśli to możliwe, należy unikać jednoczesnego stosowania trazodonu z silnymi inhibitorami CYP3A4. Jednoczesne stosowanie karbamazepiny zmniejsza stężenie trazodonu w osoczu. Jednoczesne stosowanie karbamazepiny w dawce dobowej 400 mg prowadziło do zmniejszenia stężenia w osoczu trazodonu i jego czynnego metabolitu m-chlorofenylopiperazyny odpowiednio o 76% i 60%. Pacjentów należy ściśle monitorować, aby ustalić, czy konieczne jest zwiększenie dawki trazodonu. Nie należy stosować jednocześnie z trazodonem trójpierścieniowych leków antydepresyjnych ze względu na ryzyko interakcji; możliwe jest wystąpienie zespołu serotoninowego i działań niepożądanych ze strony układu sercowo-naczyniowego. Rzadko zgłaszano przypadki zwiększonego stężenia trazodonu w osoczu i działań niepożądanych podczas jednoczesnego stosowania trazodonu z fluoksetyną, inhibitorem CYP1A2 i CYP2D6; nie można wykluczyć interakcji farmakodynamicznej (zespołu serotoninowego). Sporadycznie zgłaszano możliwe interakcje z inhibitorami MAO. Chociaż niektórzy lekarze podają oba leki jednocześnie, nie zaleca się stosowania trazodonu z inhibitorami MAO lub w ciągu 2 tyg. od zaprzestania leczenia tymi związkami. Nie zaleca się również podawania inhibitorów MAO w ciągu tygodnia od odstawienia trazodonu. Obserwowano ciężkie niedociśnienie ortostatyczne podczas jednoczesnego stosowania z pochodnymi fenotiazyny, jak np. chloropromazyną, flufenazyną, lewomepromazyną lub perfenazyną. Trazodon może nasilać działanie środków zwiotczających mięśnie szkieletowe oraz wziewnych środków znieczulających; w takiej sytuacji należy zachować ostrożność. Trazodon nasila działanie uspokajające alkoholu; nie należy spożywać alkoholu podczas leczenia trazodonem. Leki przeciwdepresyjne mogą przyspieszać metabolizm lewodopy. Jednoczesne stosowanie trazodonu z lekami o znanym działaniu wydłużającym odstęp QT może zwiększać ryzyko niemiarowości komorowych, w tym torsade de pointes - należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych leków z trazodonem. Ponieważ trazodon jest tylko bardzo słabym inhibitorem wychwytu zwrotnego noradrenaliny i nie zmienia odpowiedzi ciśnienia krwi na tyraminę, jest mało prawdopodobne, aby występowała interferencja z hipotensyjnym działaniem związków podobnych do guanetydyny. Jednak badania na zwierzętach laboratoryjnych sugerują, że trazodon może hamować większość ostrych działań klonidyny. W przypadku innych rodzajów leków przeciwnadciśnieniowych, chociaż nie zgłaszano żadnych interakcji klinicznych, należy brać pod uwagę możliwość ich nasilenia. Działania niepożądane mogą wystąpić częściej, jeśli trazodon jest stosowany jednocześnie z preparatami zawierającymi ziele dziurawca. Zgłaszano przypadki zmian wartości czasu protrombinowego u pacjentów leczonych jednocześnie trazodonem i warfaryną. Jednoczesne stosowanie z trazodonem może zwiększać stężenie digoksyny lub fenytoiny w surowicy; należy rozważyć monitorowanie stężenia w surowicy pacjentów.

Neuraxpharm Polska Sp. z o.o.
ul. Poleczki 35
02-822 Warszawa
www.neuraxpharm.com/pl/