Trevicta 525 mg zaw. do wstrzykiwań o przedł. uwalnianiu

1 ampułko-strzykawka zawiera 410 mg, 546 mg lub 819 mg palmitynianu paliperydonu stanowiącego równoważnik odpowiednio: 263mg, 350 mg lub 525 mg paliperydonu.

Lek przeciwpsychotyczny. Paliperydon jest selektywnym czynnikiem blokującym działanie monoamin, którego właściwości farmakologiczne różnią się od właściwości klasycznych neuroleptyków. Paliperydon silnie wiąże się z receptorami serotoninergicznymi 5-HT₂ i dopaminergicznymi D₂. Blokuje także receptory α₁-adrenergiczne i nieznacznie słabiej receptory H₁-histaminergiczne i α₂-adrenergiczne. Aktywność farmakologiczna enancjomerów (+)- i (-) -paliperydonu jest podobna pod względem jakościowym i ilościowym. Lek nie wiąże się z receptorami cholinergicznymi. Chociaż paliperydon jest silnym antagonistą receptorów D₂, co, jak się uważa, łagodzi objawy wytwórcze schizofrenii, to rzadziej powoduje stany kataleptyczne i w mniejszym stopniu hamuje funkcje motoryczne niż klasyczne neuroleptyki. Dominujący ośrodkowy antagonizm serotoninowy może zmniejszać tendencję paliperydonu do powodowania pozapiramidowych działań niepożądanych. Z powodu bardzo małej rozpuszczalności w wodzie, palmitynian paliperydonu po wstrzyknięciu domięśniowym rozpuszcza się powoli, zanim zostanie zhydrolizowany do paliperydonu i wchłonięty do krążenia ustrojowego. Uwalnianie substancji czynnej rozpoczyna się w dniu 1. i trwa przez co najmniej 18 miesięcy. Po wstrzyknięciu domięśniowym pojedynczych dawek leku stężenia w osoczu stopniowo zwiększają się, by osiągnąć C_max w ciągu 30-33 dni. Po wstrzyknięciu domięśniowym dawek od 175-525 mg do mięśnia naramiennego stwierdzano C_max o ok. 11-12% większe w porównaniu do wstrzyknięcia do mięśnia pośladkowego. Profil uwalniania i schemat dawkowania leku umożliwia utrzymanie stężeń terapeutycznych. Wiązanie mieszaniny racemicznej paliperydonu przez białka osocza wynosi 74%. Po podaniu doustnym pojedynczej dawki 1 mg natychmiast uwalnianego paliperydonu 59% dawki było wydalane w postaci niezmienionej z moczem, co oznacza, że paliperydon nie podlega intensywnemu metabolizmowi wątrobowemu. Ok. 80% podanej dawki wykryto w moczu, a 11% w kale. Mediana pozornego T_0,5 paliperydonu po podaniu leku w dawce z zakresu 175-525 mg wynosi 84-95 dni po iniekcjach do mięśnia naramiennego i 118-139 dni po iniekcjach do mięśnia pośladkowego.

Lek we wstrzyknięciach podawanych co 3 miesiące jest wskazany w leczeniu podtrzymującym schizofrenii u dorosłych pacjentów ustabilizowanych klinicznie na palmitynianie paliperydonu podawanym we wstrzyknięciach co 1 miesiąc.

Nadwrażliwość na substancję czynną, rysperydon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie należy stosować leku podczas ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Noworodki narażone na działanie paliperydonu w czasie III trymestru ciąży są w grupie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, w tym objawów pozapiramidowych i (lub) objawów odstawienia o różnym nasileniu i czasie trwania po porodzie. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia związane z karmieniem. W związku z powyższym noworodki powinny być uważnie monitorowane. Ponieważ paliperydon był wykrywany w osoczu do 18 miesięcy od podania pojedynczej dawki leku Trevicta, należy wziąć pod uwagę przedłużone działanie preparatu, gdyż ekspozycja matki na lek przed i w czasie ciąży może prowadzić do działań niepożądanych u noworodka. Nie należy stosować leku podczas karmienia piersią. Paliperydon przenika do mleka ludzkiego w takiej ilości, że może wpływać na organizm dziecka karmionego piersią, jeśli kobieta karmiąca przyjmuje dawki terapeutyczne leku. Paliperydon był wykrywany w osoczu do 18 miesięcy od podania pojedynczej dawki leku Trevicta, dlatego należy wziąć pod uwagę przedłużone działanie preparatu, gdyż karmione piersią dzieci mogą być narażone nawet wtedy, kiedy lek podawany był na długo przed okresem karmienia piersią. W badaniach nieklinicznych nie zaobserwowano istotnego wpływu na płodność.

Domięśniowo. U pacjentów ustabilizowanych klinicznie palmitynianem paliperydonu podawanym we wstrzyknięciach co 1 miesiąc (preferowany okres leczenia co najmniej 4 miesiące) i nie wymagających dostosowania dawki, można zmienić terapię na palmitynian paliperydonu podawany we wstrzyknięciach co 3 miesiące. Rozpoczynając leczenie lekiem Trevicta należy zastąpić nim następną zaplanowaną dawkę palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 miesiąc. (±7 dni). Dawka  palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 miesiąc. powinna być 3,5 razy większa od wcześniej stosowanej dawki palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 miesiąc, np. gdy ostatnia dawka palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 miesiąc wynosiła 50 mg, to dawka inicjująca leku Trevicta wynosi 175 mg. Brak równoważnej dawki preparatu dla dawki 25 mg palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 miesiąc. Po dawce inicjującej preparat należy podawać domięśniowo co 3 miesiące (± 2 tyg.). W razie potrzeby dostosowanie dawki można przeprowadzać co 3 miesiące w zakresie dawek 175-525 mg, opierając się na indywidualnej tolerancji pacjenta i (lub) skuteczności. Z powodu przedłużonego uwalniania leku reakcja pacjenta na zmienioną dawkę może uwidocznić się dopiero po kilku miesiącach. Jeśli objawy nadal występują, należy postępować zgodnie z praktyką kliniczną. Zamiana z innych leków przeciwpsychotycznych. Nie należy zamieniać leczenia bezpośrednio z innych leków przeciwpsychotycznych, ponieważ leczenie palmitynianem paliperydonu podawanym we wstrzyknięciach co 3 miesiące można rozpoczynać dopiero po ustabilizowaniu pacjenta palmitynianem paliperydonu podawanym we wstrzyknięciach co 1 miesiąc. Zamiana z preparatu na inne leki przeciwpsychotyczne. W razie zakończenia podawania preparatu, należy wziąć pod uwagę jego przedłużone uwalnianie. Zamiana z preparatu na palmitynian paliperydonu podawany we wstrzyknięciach co 1 miesiąc. W celu zamiany leku Trevicta na palmitynian paliperydonu podawany we wstrzyknięciach co 1 miesiąc, należy zastąpić nim następną zaplanowaną iniekcję leku Trevicta w dawce 3,5 razy mniejszej, np. gdy ostatnia dawka leku Trevicta wynosiła 175 mg, to zastosowana po 3 miesiącach dawka palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 miesiąc będzie wynosiła 50 mg. Nie jest wymagany schemat dawkowania inicjującego, opisany w ChPL palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 miesiąc. Następnie należy kontynuować stosowanie palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 miesiąc zgodnie z zaleceniami dotyczącymi jego dawkowania opisanymi w ChPL. Zamiana z preparatu na paliperydon w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu przyjmowanych raz na dobę. W celu zamiany leku Trevicta na paliperydon w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu, należy rozpocząć codzienne przyjmowanie tabl. o przedł. uwalnianiu po 3 miesiącach od ostatniej iniekcji preparatu i kontynuować ich przyjmowanie zgodnie poniższą instrukcją, w której przedstawiono zalecane schematy zamiany dawek, by umożliwić pacjentom wcześniej ustabilizowanym na różnych dawkach leku Trevicta uzyskanie podobnych ekspozycji na paliperydon po zastosowaniu go w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu. Jeżeli ostatnia dawka leku Trevicta (tydzień 0.) wynosiła 175 mg, to dawka dobowa paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu od 12. tyg. po ostatniej dawce leku Trevicta wynosi 3 mg. Jeżeli ostatnia dawka leku Trevicta (tydzień 0.) wynosiła 263 mg, to dawka dobowa paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu od 12. tyg. do 24 tyg. włącznie po ostatniej dawce leku Trevicta wynosi 3 mg; od 25. tyg. - 6 mg. Jeżeli ostatnia dawka leku Trevicta (tydzień 0.) wynosiła 350 mg, to dawka dobowa paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu od 12. tyg. do 18. tyg. włącznie po ostatniej dawce leku Trevicta wynosi 3 mg; od 19. tyg. do 24. tyg. włącznie - 6 mg; od 25. tyg. - 9 mg. Jeżeli ostatnia dawka leku Trevicta (tydzień 0.) wynosiła 525 mg, to dawka dobowa paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu od 12. tyg. do 18. tyg. włącznie po ostatniej dawce leku Trevicta wynosi 6 mg; od 19. tyg. do 24. tyg. włącznie - 9 mg; od 25. tyg. - 12 mg. Wszystkie dawki paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu przyjmowane raz na dobę należy dostosować indywidualnie dla każdego pacjenta, biorąc pod uwagę różne czynniki, takie jak: przyczyny zamiany, odpowiedź na poprzednie leczenie paliperydonem, nasilenie objawów psychotycznych i (lub) skłonność do występowania działań niepożądanych. Pominięta dawka. Lek należy podawać we wstrzyknięciach co 3 miesiące. Aby uniknąć pominięcia dawki, pacjenci mogą otrzymywać wstrzyknięcie w okresie od 2 tygodni przed do 2 tygodni po upłynięciu 3-miesięcznego terminu. Jeśli pominięto zaplanowaną dawkę, a od ostatniego wstrzyknięcia upłynęło >3 i pół miesiąca do 4 miesięcy, to lek podać tak szybko jak to możliwe, a następnie kontynuować schemat 3-miesięczny. Jeśli pominięto zaplanowaną dawkę, a od ostatniego wstrzyknięcia upłynęło 4-9 miesięcy, to należy zastosować następujący schemat wznawiania leczenia: jeżeli ostatnia dawka leku Trevicta wynosiła 175 mg, to należy wstrzyknąć kolejno, w odstępie 1-tygodniowym dwie dawki 1-miesięcznego palmitynianu paliperydonu (do mięśnia naramiennego): w dniu 1. - 50 mg, w dniu 8. - 50 mg, a następnie podać lek Trevicta (do mięśnia naramiennego lub pośladkowego) 1 miesiąc po dniu 8. w dawce 175 mg; jeżeli ostatnia dawka leku Trevicta wynosiła 263 mg, to należy wstrzyknąć kolejno, w odstępie 1-tygodniowym dwie dawki 1-miesięcznego palmitynianu paliperydonu (do mięśnia naramiennego): w dniu 1. - 75 mg, w dniu 8. - 75 mg, a następnie podać lek Trevicta (do mięśnia naramiennego lub pośladkowego) 1 miesiąc po dniu 8. w dawce 263 mg; jeżeli ostatnia dawka leku Trevicta wynosiła 350 mg, to należy wstrzyknąć kolejno, w odstępie 1-tygodniowym dwie dawki 1-miesięcznego palmitynianu paliperydonu (do mięśnia naramiennego): w dniu 1. - 100 mg, w dniu 8. - 100 mg, a następnie podać lek Trevicta (do mięśnia naramiennego lub pośladkowego) 1 miesiąc po dniu 8. w dawce 350 mg; jeżeli ostatnia dawka leku Trevicta wynosiła 525 mg, to należy wstrzyknąć kolejno, w odstępie 1-tygodniowym dwie dawki 1-miesięcznego palmitynianu paliperydonu (do mięśnia naramiennego): w dniu 1. - 100 mg, w dniu 8. - 100 mg, a następnie podać lek Trevicta (do mięśnia naramiennego lub pośladkowego) 1 miesiąc po dniu 8. w dawce 525 mg. Jeśli pominięto zaplanowaną dawkę, a od ostatniego wstrzyknięcia upłynęło >9 miesięcy, to należy wznowić leczenie palmitynianem paliperydonu podawanym we wstrzyknięciach co 1 miesiąc zgodnie z ChPL. Stosowanie leku Trevicta można wznowić u ustabilizowanego klinicznie pacjenta leczonego przez okres 4 miesięcy lub dłużej palmitynianem paliperydonu podawanym we wstrzyknięciach co 1 miesiąc. Szczególne grupy pacjentów. Nie ustalono skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania u pacjentów w wieku >65 lat. Ogólnie, zalecane dawkowanie preparatu u pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek jest takie samo, jak u młodszych dorosłych pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (CCr od ≥50 do <80 ml/min) należy dostosować dawkę, i najpierw ustabilizować pacjenta z zastosowaniem palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 miesiąc, a następnie przestawić na lek Trevicta. Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w stopniu umiarkowanym do ciężkiego (CCr <50 ml/min). Jak wskazuje doświadczenie zebrane podczas stosowania doustnego paliperydonu, u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby nie jest wymagane dostosowanie dawki; zaleca się ostrożność w przypadku leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat. Sposób podania. Lek jest przeznaczony wyłącznie do stosowania domięśniowego. Nie wolno go podawać w żaden inny sposób. Każde wstrzyknięcie musi wykonać fachowy pracownik personelu medycznego, podając całą dawkę w pojedynczym wstrzyknięciu. Lek należy wstrzykiwać powoli, głęboko do mięśnia naramiennego lub pośladkowego. W razie dyskomfortu w miejscu wstrzyknięcia, należy rozważyć zamianę miejsca następnej injekcji z wstrzyknięcia do mięśnia naramiennego na wstrzyknięcie do mięśnia pośladkowego (i odwrotnie). Lek można podawać wyłącznie za pomocą cienkościennych igieł dostarczonych w opakowaniu tego leku. Do podawania leku nie wolno stosować igieł z opakowania palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 miesiąc ani innych dostępnych na rynku igieł. Przed podaniem należy obejrzeć zawartość ampułkostrzykawki, czy nie ma ciał obcych lub zmian zabarwienia. Ważne, aby przez co najmniej 15 s wstrząsać intensywnie luźnym nadgarstkiem ampułkostrzykawkę z końcem zwróconym do góry, aby zapewnić jednorodność zawiesiny. Lek należy podać w ciągu 5 min od wymieszania. Jeśli upłynie więcej niż 5 min, należy ponownie intensywnie wstrząsać przez co najmniej 15 s, aby odtworzyć zawiesinę. Wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego. Zalecany rozmiar igły do wstrzyknięć leku do mięśnia naramiennego zależy od masy ciała pacjenta. Dla osób o mc. ≥90 kg zaleca się używanie igły w rozmiarze 1½ cala, 22 G (0,72 mm x 38,1 mm); dla osób o mc. <90 kg zaleca się używanie igły w rozmiarze 1 cal, 22 G (0,72 mm x 25,4 mm). Wstrzyknięcia należy wykonywać w środek mięśnia naramiennego, naprzemiennie do obu mięśni naramiennych. Wstrzyknięcie do mięśnia pośladkowego. Do wstrzyknięć leku do mięśnia pośladkowego stosuje się igły cienkościenne o wymiarach 1½ cala, 22 G (0,72 mm x 38,1 mm) niezależnie od masy ciała pacjenta. Wstrzyknięcia należy wykonywać w górny zewnętrzny kwadrant mięśnia pośladkowego, naprzemiennie do obu mięśni pośladkowych. Niepełne podanie. By uniknąć niepełnego podania leku, należy intensywnie wstrząsać ampułkostrzykawką przez co najmniej 15 s, by powstała jednolita zawiesina i podać w ciągu 5 min. Jednakże w razie wstrzyknięcia niepełnej dawki, pozostałej w strzykawce dawki nie należy dostrzykiwać pacjentowi, ani też podawać mu jeszcze jednej dawki, gdyż trudno ocenić, jaka część dawki została podana. Należy dokładnie obserwować pacjenta i w razie potrzeby klinicznej podjąć odpowiednie działania, aż do następnego zaplanowanego 3-miesięcznego wstrzyknięcia.

Leku nie należy stosować do leczenia silnego pobudzenia ani ostrych stanów psychotycznych, gdy wymagane jest natychmiastowe złagodzenie objawów. Należy zachować ostrożność, gdy paliperydon przepisywany jest pacjentom z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego lub z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, a także podczas jednoczesnego stosowania innych leków, które wydłużają odstęp QT. Jeśli u pacjenta rozwiną się objawy przedmiotowe lub podmiotowe wskazujące na złośliwy zespół neuroleptyczny (NMS), należy przerwać stosowanie paliperydonu (należy wziąć pod uwagę przedłużone działanie preparatu). Jeśli wystąpią przedmiotowe lub podmiotowe objawy późnych dyskinez, należy rozważyć przerwanie stosowania wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym paliperydonu (należy wziąć pod uwagę przedłużone działanie preparatu). Należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki psychostymulujące (np. metylofenidat) i paliperydon, gdyż mogą wystąpić objawy pozapiramidowe podczas dostosowywania dawki jednego lub obu leków. Zaleca się stopniowe wycofywanie terapii stymulantem. Pacjentów z istotną klinicznie leukopenią lub polekową leukopenią/neutropenią w wywiadzie należy obserwować przez pierwsze kilka miesięcy leczenia. Należy rozważyć odstawienie leku przy pierwszym objawie istotnego klinicznie zmniejszenia liczby leukocytów, wobec braku innych czynników przyczynowych. Pacjentów ze znaczącą klinicznie neutropenią należy uważnie obserwować, czy nie występuje u nich gorączka lub inne objawy przedmiotowe lub podmiotowe infekcji, oraz podjąć natychmiastowe leczenie w razie wystąpienia takich objawów. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów <1x10⁹/l) należy przerwać stosowanie leku i badać liczbę leukocytów do momentu powrotu wyniku do normy (należy wziąć pod uwagę przedłużone działanie preparatu). Reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić nawet u pacjentów, którzy wcześniej tolerowali doustnie przyjmowany rysperydon lub paliperydon. Podczas leczenia paliperydonem stwierdzano wystąpienie hiperglikemii, cukrzycy i zaostrzenia przebiegu wcześniej występującej cukrzycy, w tym śpiączki cukrzycowej i kwasicy ketonowej. Zaleca się prowadzenie odpowiedniej obserwacji klinicznej, zgodnie z wytycznymi terapii przeciwpsychotycznej. Pacjentów leczonych preparatem należy obserwować w kierunku wystąpienia objawów hiperglikemii (takich jak: polidypsja, poliuria, nadmierne łaknienie i osłabienie), a pacjentów z cukrzycą należy regularnie badać w kierunku pogorszenia kontroli glikemii. Podczas stosowania leku zgłaszano znaczne zwiększenie masy ciała - należy regularnie kontrolować masę ciała. Jak wynika z badań hodowli tkankowych, prolaktyna może stymulować wzrost komórek nowotworów piersi u ludzi. Chociaż w badaniach klinicznych i epidemiologicznych nie wykazano dotychczas wyraźnego związku ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z wywiadem medycznym w tym kierunku. Paliperydon należy stosować ostrożnie u pacjentów z nowotworami potencjalnie zależnymi od prolaktyny. Ze względu na ryzyko wystąpienia hipotonii ortostatycznej lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego (np. niewydolnością serca, zawałem lub niedokrwieniem mięśnia sercowego albo zaburzeniami przewodnictwa), chorobą naczyń mózgowych lub stanami predysponującymi pacjenta do wystąpienia niedociśnienia (np. odwodnienie i hipowolemia). Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów, u których występowały wcześniej drgawki lub stany mogące obniżać próg drgawkowy. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (CCr od ≥50 do <80 ml/min) należy dostosować dawkę i najpierw ustabilizować pacjenta z zastosowaniem palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 mies., a następnie przestawić na lek Trevicta. Stosowanie leku nie jest zalecane u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek (CCr <50ml/min). Zaleca się ostrożność podczas stosowania paliperydonu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg Child-Pugh) - brak danych. Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem z powodu zwiększonego ryzyka śmiertelności ogólnej i naczyniowo-mózgowych działań niepożądanych. Lekarz przepisujący palmitynian paliperydonu pacjentowi z chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy`ego (DLB) powinien rozważyć stosunek ryzyka do korzyści, ze względu na podwyższone w tych grupach pacjentów ryzyko wystąpienia NMS, jak również zwiększoną wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne, która może manifestować się dezorientacją, splątaniem, zaburzeniem świadomości, niestabilnością postawy z częstymi upadkami, co towarzyszy objawom pozapiramidowym. Donoszono o przypadkach priapizmu wywołanych przez leki przeciwpsychotyczne (w tym paliperydon) o działaniu blokującym receptory alfa-adrenergiczne. Należy poinformować pacjentów, aby zgłosili się pilnie do lekarza, jeśli objawy priapizmu nie ustąpią w ciągu 4 h. Lekom przeciwpsychotycznym przypisywano właściwość zakłócania zdolności organizmu do obniżania temperatury podstawowej ciała. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożności w razie przypisywania leku pacjentom, którzy mogą znaleźć się w sytuacjach sprzyjających podwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np.: podejmujących intensywny wysiłek fizyczny, narażonych na działanie skrajnie wysokich temperatur, przyjmujących jednocześnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionych. Przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia paliperydonem należy rozpoznać wszystkie potencjalne czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE) oraz podjąć odpowiednie środki zapobiegawcze. W badaniach przedklinicznych z użyciem paliperydonu obserwowano działanie przeciwwymiotne; działanie to może maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania niektórych leków lub stany, takie jak niedrożność jelit, zespół Reye`a i guz mózgu. Ze względu na ryzyko wystąpienia śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki (IFIS) podczas operacji usunięcia zaćmy, przed zabiegiem trzeba poinformować wykonującego go okulistę o aktualnym lub wcześniejszym przyjmowaniu leków o działaniu antagonistycznym na receptory α_1a-adrenergiczne. Nie ustalono możliwych korzyści z odstawienia leków blokujących receptory α₁ przed zabiegiem usunięcia zaćmy i należy to rozważyć wobec ryzyka przerwania leczenia przeciwpsychotycznego. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w dawce, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast poinformować lekarza jeśli:
- wystąpią zakrzepy krwi w żyłach, zwłaszcza nóg (objawy obejmują obrzęk, ból i
  zaczerwienienie nogi), które to zakrzepy mogą przemieszczać się naczyniami krwionośnymi do
  płuc, powodując ból w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu. W razie wystąpienia takich
  objawów, należy natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną
- u pacjenta z otępieniem wystąpi nagła zmiana stanu psychicznego lub nagłe zwiotczenie, lub
  odrętwienie twarzy, ramion lub nóg, szczególnie jednostronne, lub zaburzenia wymowy, nawet
  na krótki czas. Objawy te mogą sygnalizować udar
- wystąpi gorączka, sztywność mięśni, poty lub obniżenie poziomu świadomości (stan zwany
  złośliwym zespołem neuroleptycznym). Może być konieczne podjęcie natychmiastowego
  leczenia
- u mężczyzny występuje przedłużona lub bolesna erekcja. Stan ten jest określany terminem
  priapizm. Może być konieczne zastosowanie natychmiastowego leczenia
- wystąpią mimowolne rytmiczne ruchy języka, ust lub twarzy. Może być konieczne zaprzestanie
  leczenia paliperydonem
- wystąpi ciężka reakcja alergiczna charakteryzująca się: gorączką, obrzękiem ust, twarzy, warg
  lub języka, dusznością, świądem, wysypką skórną, a czasem spadkiem ciśnienia krwi (określana
  jako reakcja anafilaktyczna). Nawet jeśli wcześniej pacjent tolerował rysperydon lub
  paliperydon podawane doustnie, po wstrzyknięciach paliperydonu mogą rzadko wystąpić
  reakcje alergiczne
- pacjent ma zaplanowany zabieg na oku, należy powiedzieć lekarzowi okuliście o przyjmowaniu
  tego leku. Podczas usuwania zaćmy z oka, źrenica może nie rozszerzać się wystarczająco.
  Również tęczówka oka może być wiotka podczas zabiegu, co może skutkować uszkodzeniem
  oka
- pacjent ma niebezpiecznie małą liczbę pewnego rodzaju białych krwinek niezbędnych do
  zwalczania zakażeń

Mogą występować następujące działania niepożądane:

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów)
- trudności z zasypianiem lub budzenie się

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów)
- objawy przeziębienia, zakażenie dróg moczowych, objawy grypopodobne
- lek TREVICTA może zwiększyć stężenie hormonu prolaktyny we krwi (co może, lecz nie musi,
  powodować objawy). Do objawów zwiększenia ilości prolaktyny mogą należeć: (u mężczyzn)
  obrzęk sutków, trudności w osiągnięciu lub utrzymaniu erekcji lub inne zaburzenia seksualne;
  (u kobiet) dyskomfort piersi, wyciek mleka z piersi, brak krwawień miesięcznych lub inne
  zaburzenia cyklu miesięcznego
- wysokie stężenie cukru we krwi, zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie
  apetytu
- drażliwość, depresja, lęk
- niepokój
- parkinsonizm: stan ten może obejmować wolne lub nieprawidłowe ruchy, uczucie sztywności
  lub napięcia mięśni (co powoduje, że ruchy pacjenta są nierówne, gwałtowne), a czasami nawet
  uczucie „zamrożenia” ruchów, po którym następuje odblokowanie. Inne objawy parkinsonizmu
  to: wolny posuwisty chód, drżenie spoczynkowe, zwiększone wydzielanie śliny/ślinienie się i
  twarz bez wyrazu
- niepokój psychoruchowy, uczucie senności lub osłabienie czujności
- dystonia: stan ten obejmuje powolne lub utrzymujące się mimowolne skurcze mięśni.
  Chociaż może to dotyczyć każdej części ciała (i skutkować nieprawidłową postawą ciała),
  jednak dystonia najczęściej obejmuje mięśnie twarzy, w tym nieprawidłowe ruchy oczu, ust,
  języka czy żuchwy
- zawroty głowy
- dyskinezy: stan ten obejmuje mimowolne ruchy mięśni i może mieć postać powtarzalnych,
  spastycznych lub skręcających ruchów lub szarpnięć
- drżenie
- bóle głowy
- szybki rytm serca
- wysokie ciśnienie tętnicze krwi
- kaszel, zatkany nos
- ból brzucha, wymioty, nudności, zaparcia, biegunka, niestrawność, ból zęba
- zwiększona aktywność enzymów wątrobowych we krwi
- ból kości lub mięśni, ból pleców, ból stawów
- brak miesiączki
- gorączka, osłabienie, zmęczenie
- reakcja w miejscu wstrzyknięcia, w tym m.in. świąd, ból lub obrzęk

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów)
- zapalenie płuc, zakażenie oskrzeli, zakażenia dróg oddechowych, zakażenie zatok, zakażenie
  pęcherza moczowego, zakażenie ucha, zapalenie migdałków, grzybica paznokci, zakażenie
  skóry, ropień podskórny
- zmniejszenie liczby białych krwinek, zmniejszenie liczby białych krwinek chroniących przed
  zakażeniami, niedokrwistość
- reakcja alergiczna
- wystąpienie cukrzycy lub pogorszenie wcześniej istniejącej, zwiększenie we krwi stężenia
  insuliny (hormon regulujący stężenie cukru we krwi)
- zwiększenie apetytu
- utrata apetytu skutkująca niedożywieniem i niską masą ciała
- duże stężenie trójglicerydów (tłuszczów) we krwi, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi
- zaburzenia snu, podwyższony nastrój (mania), zmniejszone libido, nerwowość, koszmary senne
- późne dyskinezy (drgające lub szarpiące niekontrolowane ruchy twarzy, języka lub innych
  części ciała). Należy niezwłocznie poinformować lekarza w razie wystąpienia mimowolnych
  rytmicznych ruchów języka, ust lub twarzy. Może być konieczne odstawienie tego leku
- omdlenia, przymus poruszania częściami ciała, zawroty głowy po zmianie pozycji na stojącą,
  zaburzenia koncentracji, trudności w mówieniu, utrata lub nieprawidłowe odczuwanie smaku,
  osłabione odczuwanie bodźców bólowych i dotykowych na skórze, uczucie mrowienia, kłucia
  lub drętwienia skóry
- niewyraźne widzenie, zakażenie oka lub zapalenie spojówek, suche oko
- uczucie zawrotów głowy, dzwonienie w uszach, ból ucha
- blok przewodzenia impulsów między jamami serca, nieprawidłowe przewodzenie impulsów
  elektrycznych w sercu, wydłużenie odstępu QT w sercu, szybkie bicie serca po zmianie pozycji
  na stojącą, wolny rytm serca, nieprawidłowy zapis czynności elektrycznej serca w EKG,
  uczucie trzepotania lub kołatania serca
- niskie ciśnienie tętnicze krwi, niskie ciśnienie tętnicze po zmianie pozycji na stojącą
  (w następstwie czego niektórzy pacjenci przyjmujący ten lek mogą mdleć, mieć zawroty głowy
  lub tracić przytomność, gdy nagle wstaną lub usiądą)
- duszność, zapalenie krtani, krwawienie z nosa
- dyskomfort w jamie brzusznej, zakażenie żołądka lub jelit, trudności z przełykaniem, suchość w
  ustach, intensywne oddawanie gazów
- zwiększona aktywność enzymu GGTP (enzym wątrobowy - gammaglutamylotransferaza) we
  krwi, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych we krwi
- pokrzywka, swędzenie, wysypka, utrata włosów, wyprysk, sucha skóra, zaczerwienienie skóry,
  trądzik
- zwiększona aktywność CPK (fosfokinaza kreatynowa) we krwi, enzymu który czasem jest
  uwalniany z uszkodzonych mięśni
- skurcze mięśni, sztywność stawów, osłabienie mięśni
- nietrzymanie moczu, częste oddawanie moczu, bolesne oddawanie moczu
- zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji, brak krwawień miesięcznych, opóźnienia krwawień
  miesięcznych i inne zaburzenia cyklu miesięcznego (kobiety), powiększenie sutków
  u mężczyzn, zaburzenia seksualne, ból piersi, mlekotok
- obrzęk twarzy, ust, oczu lub warg, obrzęk ciała, kończyn górnych lub dolnych
- zwiększenie temperatury ciała
- zmiana sposobu chodu
- ból w klatce piersiowej, dyskomfort w klatce piersiowej, złe samopoczucie
- stwardnienie skóry
- upadek

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1 000 pacjentów)
- zakażenie oka
- zapalenie skóry wywołane przez roztocza, łuszcząca się, swędząca skóra głowy lub innych
  części ciała
- zwiększenie liczby eozynofilów (rodzaj białych krwinek) we krwi
- zmniejszenie liczby płytek krwi (komórki krwi odpowiedzialne za zatrzymywanie krwawienia),
- nieprawidłowe wydzielanie hormonu regulującego ilość moczu
- cukier w moczu
- zagrażające życiu powikłania nieleczonej cukrzycy
- niskie stężenie cukru we krwi
- nadmierne picie wody
- brak ruchów i reakcji na bodźce u pacjenta który nie śpi (katatonia)
- splątanie
- ruchy trzęsące głowy
- lunatykowanie (chodzenie we śnie)
- brak uczuć
- niemożność osiągnięcia orgazmu
- złośliwy zespół neuroleptyczny (splątanie, zmniejszenie lub utrata świadomości, wysoka
  gorączka i silna sztywność mięśni), zaburzenia naczyń mózgowych, w tym nagłe zahamowanie
  dopływu krwi do mózgu (udar lub "mini" udar), brak reakcji na bodźce, utrata świadomości,
  niski poziom świadomości, napady drgawkowe, zaburzenia równowagi
- nieprawidłowa koordynacja ruchowa
- jaskra (zwiększone ciśnienie w gałce ocznej)
- zaburzenia ruchu oczu, rotacyjne ruchy oczu, nadwrażliwość oczu na światło, zwiększone
  łzawienie, zaczerwienienie oczu
- migotanie przedsionków (nieprawidłowy rytm serca), niemiarowy rytm serca
- zakrzepy krwi w żyłach, szczególnie w kończynach dolnych (objawy obejmują obrzęk, ból i
  zaczerwienienie kończyn dolnych). W razie wystąpienia takich objawów należy natychmiast
  zwrócić się o pomoc medyczną
- zakrzep w płucach powodujący ból w klatce piersiowej i trudności z oddychaniem. W razie
  wystąpienia takich objawów należy natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną
- nagłe zaczerwienienie się
- zaburzenia oddychania podczas snu (bezdech senny)
- przekrwienie płuc, przekrwienie dróg oddechowych, świszczący oddech
- trzeszczenia w płucach
- zapalenie trzustki, obrzęk języka, nietrzymanie stolca, bardzo twardy stolec
- niedrożność jelit
- spierzchnięte wargi
- wysypka na skórze związana ze stosowaniem leku, zgrubienie skóry, łupież
- obrzęk stawów
- niemożność oddawania moczu
- dyskomfort piersi, powiększenie gruczołów piersiowych, powiększenie piersi
- wydzielina z pochwy
- priapizm (przedłużająca się erekcja, która może wymagać interwencji chirurgicznej)
- bardzo niska temperatura ciała, dreszcze, uczucie pragnienia
- objawy odstawienia leku
- ropień w miejscu wstrzyknięcia, głębokie zakażenie skóry, torbiel w miejscu wstrzyknięcia,
  zasinienie w miejscu wstrzyknięcia

Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania (częstość nie może być określona na
podstawie dostępnych danych)
- niebezpiecznie mała liczba pewnych białych krwinek odpowiedzialnych za zwalczanie zakażeń
- ciężka reakcja alergiczna charakteryzująca się gorączką, obrzękiem ust, twarzy, warg lub
  języka, spłyceniem oddechu, świądem, wysypką skórną, a czasem spadkiem ciśnienia
   tętniczego krwi
- niebezpiecznie nadmierne picie wody
- zaburzenia odżywiania związane ze snem
- śpiączka wskutek niekontrolowanej cukrzycy
- szybki, płytki oddech, zapalenie płuc spowodowane zachłyśnięciem się pokarmem, zaburzenia
  głosu
- zmniejszenie natlenienia różnych części ciała (z powodu zmniejszenia przepływu krwi)
- brak perystaltyki jelit skutkujący niedrożnością
- zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka)
- ciężka lub zagrażająca życiu wysypka z pęcherzami i łuszczącą się skórą, co może pojawić się
  w ustach, nosie, oczach i na narządach płciowych oraz wokół tych miejsc, i może również
  rozprzestrzeniać się na inne części ciała (zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczna nekroliza
  naskórka)
- ciężka reakcja alergiczna z obrzękiem, który może obejmować krtań i prowadzić do trudności z
  oddychaniem
- odbarwienie skóry
- nieprawidłowa postawa ciała
- u noworodków urodzonych przez kobiety, które przyjmowały w czasie ciąży lek TREVICTA
  mogą występować działania niepożądane leku i (lub) objawy odstawienia, takie jak drażliwość,
  wolne lub utrzymujące się skurcze mięśni, drżenie, senność, zaburzenia oddychania lub
  problemy z karmieniem
- zmniejszenie temperatury ciała
- martwica w miejscu wstrzyknięcia, owrzodzenie w miejscu wstrzyknięcia

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Zaleca się zachowanie ostrożności w wypadku przepisywania palmitynianu paliperydonu z innymi lekami wydłużającymi ostęp QT, np. lekami przeciwarytmicznymi klasy IA (np. chinidyna, dyzopyramid) oraz lekami przeciwarytmicznymi klasy III (np. amiodaron, sotalol), a także niektórymi lekami przeciwhistaminowymi, niektórymi antybiotykami (np. fluorochinolony), innymi lekami przeciwpsychotycznymi, a także przeciwmalarycznymi (np. meflokina). Powyższa lista ma charakter informacyjny i nie jest listą wyczerpującą. Leki, na które może wpływać paliperydon. Nie przewiduje się istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych paliperydonu z lekami, które są metabolizowane przez izoenzymy cytochromu P-450. Ze względu nazasadniczy wpływ paliperydonu na OUN, należy zachować ostrożność, stosując lek w skojarzeniu z innymi lekami działającymi ośrodkowo, np. anksjolitykami, większością leków przeciwpsychotycznych, lekami nasennymi, opioidami itd. lub alkoholem. Paliperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminergicznych. Jeśli to połączenie leków wydaje się konieczne, szczególnie w schyłkowej fazie choroby Parkinsona, należy zastosować najmniejsze skuteczne dawki obu leków. Z powodu możliwości wywoływania hipotonii ortostatycznej, można zaobserwować efekt addytywny w przypadku stosowania paliperydonu z innymi lekami o takim samym potencjale, np. innymi lekami przeciwpsychotycznymi lub lekami trójpierścieniowymi. Zaleca się ostrożność, jeśli paliperydon podawany jest z innymi lekami, które obniżają próg drgawkowy, np.: fenotiazynami lub butyrofenonami, lekami trójpierścieniowymi lub SSRI, tramadolem, meflokiną itd. Jednoczesne doustne podawanie tabletek paliperydonu o przedł. uwalnianiu w stanie stacjonarnym (12 mg raz/dobę) wraz z tabletkami diwalproinianu sodu o przedłużonym uwalnianiu (500-2000 mg raz/dobę) nie wpływało na farmakokinetykę walproinianu w stanie stacjonarnym. Nie badano interakcji paliperydonu i litu, jednak jest ona mało prawdopodobna. Leki, które mogą wpływać na paliperydon. Badania in vitro wykazały, że w metabolizmie paliperydonu w minimalnym stopniu mogą uczestniczyć CYP2D6 i CYP3A4, ale nie ma danych zbadań in vitro i in vivo wskazujących, że te izoenzymy odgrywają znaczącą rolę w metabolizmie paliperydonu. Jednoczesne podawanie doustne paliperydonu z paroksetyną, silnym inhibitorem CYP2D6, nie miało istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę paliperydonu. Jednoczesne podawanie doustnego paliperydonu o przedł. uwalnianiu raz/dobę wraz z karbamazepiną w dawce 200 mg 2 razy/dobę spowodowało zmniejszenie średniej wartości C_max w stanie stacjonarnym oraz wartości AUC paliperydonu o ok. 37%. Jest to w znacznym stopniu spowodowane zwiększeniem o 35% klirensu nerkowego paliperydonu, prawdopodobnie w wyniku pobudzenia przez karbamazepinę aktywności glikoproteiny P (P-gp) w nerkach. Niewielkie zmniejszenie ilości substancji czynnej wydalonej z moczem w postaci niezmienionej sugeruje niewielki wpływ na metabolizm zależny od enzymów CYP lub dostępność biologiczną paliperydonu w wypadku skojarzonego stosowania z karbamazepiną. Większe spadki stężenia paliperydonu w osoczu mogą nastąpić po większych dawkach karbamazepiny. Rozpoczynając stosowanie karbamazepiny, dawkę paliperydonu należy ponownie ocenić i, w razie potrzeby, zwiększyć. I odwrotnie, w wypadku przerwania stosowania karbamazepiny, dawkę paliperydonu należy ponownie ocenić i, w razie potrzeby, zmniejszyć. Należy wziąć pod uwagę przedłużone działanie preparatu. Jednoczesne doustne podawanie pojedynczej dawki paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu (12 mg) wraz z diwalproinianem sodu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu (2 tabl. 500 mg raz/dobę) spowodowało zwiększenie o ok. 50% wartości C_max i AUC paliperydonu, prawdopodobnie w wyniku zwiększonego wchłaniania po podaniu doustnym. Ponieważ nie zaobserwowano wpływu na klirens ogólnoustrojowy, nie oczekuje się istotnej klinicznie interakcji między diwalproinianem sodu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu i leku Trevicta podawanego domięśniowo. Nie zbadano tej interakcji leku. Jednoczesne stosowanie preparatu z rysperydonem lub paliperydonem podawanym doustnie. Ponieważ paliperydon jest głównym aktywnym metabolitem rysperydonu, należy zachować ostrożność w razie jednoczesnego stosowania przez dłuższy czas rysperydonu lub doustnego paliperydonu z preparatem. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania preparatu jednocześnie z innymi lekami przeciwpsychotycznymi są ograniczone. Jednoczesne stosowanie preparatu z lekami psychostymulującymi. Należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki psychostymulujące (np. metylofenidat) i paliperydon, gdyż mogą wystąpić objawy pozapiramidowe podczas dostosowywania dawki jednego lub obu leków. Zaleca się stopniowe wycofywanie terapii stymulantem.

Janssen-Cilag Polska Sp. z o.o.
ul. Iłżecka 24
02-135 Warszawa
22-237-60-00
[email protected]
www.janssen.com/poland/