Trulicity 1,5 mg/0,5 ml roztwór do wstrzykiwań

1 wstrzykiwacz półautomatyczny napełniony (0,5 ml) zawiera 0,75 mg, 1,5 mg, 3 mg lub 4,5 mg dulaglutydu.

Lek przeciwcukrzycowy - długo działający agonista receptora glukagonopodobnego peptydu typu 1 (GLP-1). Cząsteczka składa się z 2 identycznych łańcuchów połączonych wiązaniem dwusiarczkowym, a każdy z nich zawiera zmodyfikowaną sekwencję analogu ludzkiego GLP-1 połączoną wiązaniem kowalencyjnym ze zmodyfikowanym fragmentem ciężkiego łańcucha (Fc) ludzkiej immunoglobuliny G4 (IgG4) poprzez łącznik peptydowy. Część dulaglutydu będąca analogiem GLP-1 ma strukturę w ok. 90% homologiczną do naturalnie występującego ludzkiego GLP-1. Ze względu na rozkład cząsteczki przez DPP-4 i klirens nerkowy, T_0,5 naturalnego GLP-1 wynosi 1,5-2 min. W przeciwieństwie do naturalnego GLP-1, dulaglutyd jest odporny na rozkład przez DPP-4. Jego cząsteczka jest duża, co powoduje, że związek jest wolniej wchłaniany, a wartość klirensu nerkowego mniejsza. Dzięki tym cechom uzyskano preparat rozpuszczalny i wydłużono T_0,5 do 4,7 dnia, a lek może być podawany we wstrzyknięciach podskórnych raz w tygodniu. Poza tym cząsteczkę dulaglutydu skonstruowano tak, by uniemożliwić reakcję immunologiczną zależną od receptora Fcγ i zmniejszyć immunogenny potencjał leku. Dulaglutyd wykazuje kilka hipoglikemizujących działań GLP-1. W przypadku podwyższonego stężenia glukozy dulaglutyd powoduje zwiększenie ilości wewnątrzkomórkowego cAMP w komórkach beta trzustki, co prowadzi do uwolnienia insuliny. Dulaglutyd hamuje wydzielanie glukagonu, którego stężenie jest nadmiernie wysokie u pacjentów z cukrzycą typu 2. Niższe stężenie glukagonu przyczynia się do zmniejszenia produkcji glukozy w wątrobie. Dulaglutyd hamuje także tempo opróżniania żołądka. Dulaglutyd poprawia kontrolę glikemii dzięki długotrwałemu obniżeniu stężenia glukozy na czczo, przed posiłkiem i po posiłku u pacjentów z cukrzycą typu 2, począwszy od podania pierwszej dawki przez cały, trwający tydzień odstęp między kolejnymi dawkami. Po podaniu podskórnym u pacjentów z cukrzycą typu 2 dulaglutyd osiąga C_max w osoczu w ciągu 48 h. W przypadku podawania dulaglutydu raz w tygodniu (w dawce 1,5 mg) stężenie osoczowe stanu stacjonarnego występuje po 2-4 tyg. Po podaniu dulaglutydu podskórnie w pojedynczej dawce (1,5 mg) w powłoki brzuszne, w górną część ramienia lub udo, poziom ekspozycji był porównywalny. Średnia bezwzględna biodostępność dulaglutydu po podaniu podskórnym w pojedynczej dawce wynoszącej 1,5 mg i 0,75 mg wyniosła odpowiednio 47% i 65%. Dulaglutyd jest rozkładany na aminokwasy składowe w ogólnym szlaku katabolicznym białek. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi odpowiednio 4,5 i 4,7 dnia.

Lek jest wskazany w leczeniu pacjentów w wieku 10 lat i powyżej z niedostatecznie kontrolowaną cukrzycą typu 2 jako uzupełnienie diety i ćwiczeń: w monoterapii: gdy stosowanie metforminy uważa się za niewłaściwe z powodu nietolerancji lub przeciwwskazań; w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w leczeniu cukrzycy.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie zaleca się stosowania dulaglutydu w czasie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Dulaglutyd nie powinien być stosowany podczas karmienia piersią. Nie wykazano bezpośredniego wpływu leku na zdolność krycia ani na płodność u szczurów.

Podskórnie. W monoterapii: zalecana dawka wynosi 0,75 mg raz w tygodniu. W leczeniu uzupełniającym: zalecana dawka wynosi 1,5 mg raz w tygodniu. W razie potrzeby: dawkę 1,5 mg można zwiększyć po co najmniej 4 tyg. do 3 mg raz w tygodniu; dawkę 3 mg można zwiększyć po co najmniej 4 tyg. do 4,5 mg raz w tygodniu Maksymalna dawka wynosi 4,5 mg raz w tygodniu. Dzieci i młodzież w wieku 10 lat i powyżej. Początkowa dawka wynosi 0,75 mg raz w tygodniu. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 1,5 mg raz w tygodniu po upływie co najmniej 4 tyg. Maksymalna dawka wynosi 1,5 mg raz w tygodniu. Leczenie skojarzone. W przypadku dodania leku do aktualnie stosowanego schematu leczenia metforminą i (lub) pioglitazonem, metforminę i (lub) pioglitazon można nadal podawać w tej samej dawce. W przypadku dodania leku do aktualnie stosowanego schematu leczenia metforminą i (lub) inhibitorem kotransportera sodowo-glukozowego 2 (SGLT2), metforminę i (lub) inhibitor SGLT2 można nadal podawać w tej samej dawce. W przypadku dodania leku do aktualnie stosowanego schematu leczenia pochodną sulfonylomocznika lub insuliną, można rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny w celu ograniczenia ryzyka wystąpienia hipoglikemii. Nie jest konieczne samodzielne kontrolowanie przez pacjenta stężenia glukozy we krwi podczas stosowania preparatu. Samodzielne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi jest konieczne w celu skorygowania dawki pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny, zwłaszcza gdy rozpoczęto leczenie preparatem i zmniejszono dawkę insuliny, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki insuliny. Pominięcie dawki. W przypadku pominięcia dawki leku, należy ją podać możliwie najszybciej, jeśli do wyznaczonego terminu kolejnego wstrzyknięcia pozostało co najmniej 3 dni (72 h). Jeśli termin następnego wstrzyknięcia wypada za mniej niż 3 dni (72 h), pominiętą dawkę należy opuścić, a następną podać w wyznaczonym dniu. W każdym przypadku pacjenci mogą następnie powrócić do zwykłego schematu dawkowania raz w tygodniu. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów z łagodnymi, umiarkowanie ciężkimi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (eGFR <90 do ≥15 ml/min/1,73 m²) nie jest konieczne dostosowanie dawki. Doświadczenie związane z leczeniem pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (<15 ml/min/1,73 m²) jest bardzo ograniczone, dlatego nie zaleca się stosowania leku w tej grupie pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby dostosowanie dawki nie jest konieczne. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności dulaglutydu u dzieci w wieku poniżej 10 lat. Sposób podania. Preparat należy wstrzykiwać podskórnie w powłoki jamy brzusznej, udo lub górną część ramienia. Leku nie należy podawać dożylnie ani domięśniowo. Dawkę można podać o dowolnej porze dnia, podczas posiłku lub między posiłkami. W przypadku pominięcia dawki leku, należy ją podać możliwie najszybciej, jeśli do wyznaczonego terminu kolejnego wstrzyknięcia pozostało co najmniej 3 dni (72 h).

Nie należy stosować dulaglutydu u pacjentów z cukrzycą typu 1 ani w leczeniu cukrzycowej kwasicy ketonowej. U pacjentów leczonych dulaglutydem, szczególnie na początku leczenia, zgłaszano odwodnienie, czasami prowadzące do ostrej niewydolności nerek lub nasilenia zaburzeń czynności nerek. Wiele z działań niepożądanych dotyczących nerek zgłaszano u pacjentów, u których występowały nudności, wymioty, biegunka lub odwodnienie. Należy poinformować pacjentów leczonych dulaglutydem o ryzyku odwodnienia, szczególnie w przypadku wystąpienia działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego i zalecić środki ostrożności jakie trzeba podjąć żeby uniknąć nadmiernej utraty płynów. Nie przeprowadzono badań dulaglutydu u pacjentów z ciężkimi chorobami układu pokarmowego, w tym z ciężką postacią gastroparezy, dlatego nie zaleca się stosowania preparatu u tych pacjentów. Zgłaszano zdarzenia związane z zaburzeniami opróżniania żołądka, w tym ciężkie porażenie żołądka. Należy monitorować pacjentów, u których w trakcie leczenia wystąpią ciężkie objawy żołądkowo-jelitowe, i rozważyć u nich modyfikację dawki lub przerwanie podawania leku. U pacjentów poddanych znieczuleniu ogólnemu lub głębokiej sedacji i przyjmujących agonistów receptora GLP-1 występowały przypadki zachłystowego zapalenia płuc. Dlatego przed procedurą znieczulenia ogólnego lub głębokiej sedacji należy wziąć pod uwagę zwiększone ryzyko występowania zawartości resztkowej w żołądku spowodowane opóźnionym opróżnianiem żołądka. Stosowanie agonistów receptora GLP-1 może wiązać się z występowaniem działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. Należy to wziąć pod uwagę w przypadku leczenia pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ objawy te, tj. nudności, wymioty i (lub) biegunka, mogą spowodować odwodnienie prowadzące potencjalnie do pogorszenia czynności nerek. Nie przeprowadzono badań dulaglutydu u pacjentów z ciężkimi chorobami układu pokarmowego, w tym z ciężkim porażeniem żołądka, dlatego nie zaleca się stosowania leku u tych pacjentów. Należy poinformować pacjentów, jakie są charakterystyczne objawy ostrego zapalenia trzustki. W przypadku podejrzenia zapalenia trzustki należy zaprzestać stosowania dulaglutydu. W razie potwierdzenia zapalenia trzustki nie należy wznawiać podawania dulaglutydu. Jeśli brak jest innych przedmiotowych i podmiotowych objawów ostrego zapalenia trzustki, samo podwyższenie stężeń enzymów trzustkowych nie jest czynnikiem predykcyjnym wystąpienia ostrego zapalenia trzustki. U pacjentów przyjmujących dulaglutyd w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną możliwe jest zwiększenie ryzyka wystąpienia hipoglikemii. Ryzyko hipoglikemii można obniżyć zmniejszając dawkę pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) na dawkę wynoszącą 1,5 mg, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane
Rzadko: mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 1000 osób
- Ciężkie reakcje alergiczne (reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy).
  Pacjent powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią u niego objawy
  takie jak wysypka, świąd i gwałtowny obrzęk tkanek szyi, twarzy, jamy ustnej lub gardła,
  pokrzywka i trudności z oddychaniem.

- Zapalenie trzustki (ostre zapalenie trzustki), którego objawem jest silny, uporczywy ból brzucha
  promieniujący do pleców.
  W przypadku wystąpienia takich objawów należy natychmiast zgłosić się do lekarza.

Częstość nieznana: nie może być określona na podstawie dostępnych danych
- niedrożność jelit – ciężka postać zaparcia z takimi dodatkowymi objawami, jak ból brzucha,
  wzdęcia lub wymioty.
  W przypadku wystąpienia takich objawów należy natychmiast zgłosić się do lekarza.

Inne działania niepożądane
Bardzo często: mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób
- mdłości (nudności) - zwykle z czasem ustępują;
- wymioty - zwykle z czasem ustępują;
- biegunka - zwykle z czasem ustępuje;
- ból brzucha.

Te działania niepożądane zwykle nie są ciężkie. Występują najczęściej po rozpoczęciu stosowania
dulaglutydu po raz pierwszy, ale u większości pacjentów z czasem ustępują.
- Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) występuje bardzo często, gdy dulaglutyd
  stosowany jest z lekami zawierającymi metforminę, pochodną sulfonylomocznika i (lub)
  insulinę. U osób przyjmujących pochodne sulfonylomocznika lub insulinę może być konieczne
  zmniejszenie dawek tych leków podczas stosowania dulaglutydu.
- Do objawów małego stężenia glukozy we krwi można zaliczyć ból głowy, senność, osłabienie,
  zawroty głowy, uczucie głodu, splątanie, rozdrażnienie, przyspieszenie akcji serca i poty.
  Lekarz powinien poinformować pacjenta, jak należy postępować w przypadku małego stężenia
  cukru we krwi.

Często: nie więcej niż u 1 na 10 osób
- Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) występuje często, gdy dulaglutyd stosowany jest w
  monoterapii, jednocześnie z metforminą i z pioglitazonem lub z inhibitorem SGLT2 z
  metforminą lub bez metforminy. Lista możliwych objawów znajduje się powyżej w punkcie
  „Bardzo częste działania niepożądane”.
- osłabienie uczucia głodu (zmniejszenie apetytu);
- niestrawność;
- zaparcie;
- gazy (wzdęcia);
- wzdęcie brzucha;
- refluks lub zgaga (nazywana również refluksem żołądkowo-przełykowym) – choroba
  spowodowana przedostaniem się kwasu żołądkowego z żołądka przez przełyk do jamy ustnej;
- odbijanie się;
- uczucie zmęczenia;
- wzrost częstości akcji serca;
- zwolnienie tempa przewodzenia impulsów elektrycznych w sercu.

Niezbyt często: mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 100 osób
- odczyny w miejscu wstrzyknięcia (np. wysypka lub zaczerwienienie);
- reakcja alergiczna (nadwrażliwość) (np. obrzęk, swędząca wysypka skórna (pokrzywka));
- odwodnienie, często związane z wystąpieniem nudności, wymiotów i (lub) biegunki;
- kamienie żółciowe;
- zapalenie pęcherzyka żółciowego.

Rzadko: mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 1000 osób
- opóźnione opróżnianie żołądka

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania wymienionego w Załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Dulaglutyd opóźnia opróżnianie żołądka i może wpływać na tempo wchłaniania podawanych jednocześnie leków doustnych. W badaniach farmakologicznych dulaglutyd w dawkach do 1,5 mg nie wykazywał znaczącego klinicznie wpływu na wchłanianie badanych leków podawanych doustnie. Na podstawie symulacji i modelowania farmakokinetycznego opartego na fizjologii (PBPK-modelling) stwierdzono, że w przypadku dawki wynoszącej 4,5 mg nie będą występowały interakcje o znaczeniu klinicznym. W przypadku pacjentów otrzymujących dulaglutyd w skojarzeniu z doustnymi lekami o szybkim wchłanianiu z przewodu pokarmowego lub o przedłużonym uwalnianiu istnieje możliwość zmiany ekspozycji na preparat, szczególnie w czasie rozpoczęcia leczenia dulaglutydem. Poziom ekspozycji na sitagliptynę nie zmienił się po podaniu leku jednocześnie z dulaglutydem w pojedynczej dawce 1,5 mg. Po podaniu jednocześnie z 2 kolejnymi dawkami 1,5 mg dulaglutydu, wartości AUC_(0-Τ) oraz C_max sitagliptyny zmniejszyły się odpowiednio o ok. 7,4% i 23,1%. Wartość T_max sitagliptyny zwiększyła się po podaniu leku jednocześnie z dulaglutydem o ok. 0,5 h w porównaniu z wartością uzyskaną po podaniu samej sitagliptyny. Sitagliptyna może spowodować zahamowanie aktywności DPP-4 maksymalnie do 80% w okresie 24 h. Podanie 1,5 mg dulaglutydu jednocześnie z sitagliptyną spowodowało wzrost poziomu ekspozycji na dulaglutyd i wartości C_max odpowiednio o ok. 38% i 27% oraz wydłużenie mediany T_max o ok. 24 h. Dlatego dulaglutyd w znacznym stopniu zapobiega inaktywacji DPP-4. Zwiększenie poziomu ekspozycji może nasilić wpływ dulaglutydu na stężenie glukozy we krwi. Po podaniu pierwszej dawki dulaglutydu wynoszącej 1 i 3 mg, wartość C_max paracetamolu zmniejszyła się odpowiednio o 36% i o 50%, a mediana wartości T_max została zarejestrowana później (odpowiednio 3 h i 4 h później). Po jednoczesnym podaniu z dulaglutydem w dawce 3 mg w stanie stacjonarnym, nie wykazano statystycznie istotnych różnic wartości AUC_(0-12), C_max ani T_max paracetamolu. Nie jest konieczne dostosowanie dawki paracetamolu w przypadku podawania leku jednocześnie z dulaglutydem. Po podaniu 1,5 mg dulaglutydu jednocześnie z atorwastatyną odnotowano zmniejszenie wartości C_max i AUC_(0-∞) atorwastatyny i jej głównego metabolitu, o-hydroksyatorwastatyny, odpowiednio do maksymalnie 70% i 21%. Po podaniu dulaglutydu średnia wartość T_0,5 atorwastatyny i o-hydroksyatorwastatyny zwiększyła się odpowiednio o 17% i 41%. Obserwacje te nie mają znaczenia klinicznego. Nie jest konieczne dostosowanie dawki atorwastatyny w przypadku podawania leku jednocześnie z dulaglutydem. Po podaniu 2 kolejnych dawek 1,5 mg dulaglutydu jednocześnie z digoksyną w stanie stacjonarnym, całkowity poziom ekspozycji ani wartość T_max digoksyny nie zmieniły się; a wartość C_max zmniejszyła się maksymalnie o 22%. Nie przewiduje się, aby ta zmiana miała jakiekolwiek następstwa kliniczne. Nie jest konieczne dostosowanie dawki digoksyny w przypadku podawania leku jednocześnie z dulaglutydem. Obserwowane zmiany farmakokinetyki przy jednoczesnym stosowaniu dulaglutydu z lizynoprylem lub przy jednoczesnym stosowaniu z metoprolem nie były znaczące klinicznie; dlatego nie jest konieczne dostosowanie dawki lizynoprylu ani metoprololu w przypadku podawania tych leków jednocześnie z dulaglutydem. Zmiany obserwowane podczas jednoczesnego stosowania dulaglutydu (1,5 mg) z warfaryną nie są znaczące klinicznie. Nie jest konieczne dostosowanie dawki warfaryny w przypadku podawania leku razem z dulaglutydem. Nie jest konieczne dostosowanie dawek doustnych środków antykoncepcyjnych w przypadku podawania ich razem z dulaglutydem. Nie jest konieczne dostosowanie dawki metforminy w postaci o natychmiastowym uwalnianiu w przypadku podawania leku jednocześnie z dulaglutydem.

Eli Lilly Polska Sp. z o.o.
ul. Żwirki i Wigury 18 A
02-092 Warszawa
22-440-33-00
[email protected]
www.lilly.pl