Ubistesin Forte 40 mg/ml+0,012 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

1 ml roztworu Ubistesin zawiera 40 mg chlorowodorku artykainy i 0,006 mg chlorowodorku epinefryny. 1 ml roztworu Ubistesin forte zawiera 40 mg chlorowodorku artykainy i 0,012 mg chlorowodorku epinefryny.

Zawarta w preparacie artykaina jest środkiem znieczulającym typu amidowego. Odwracalnie blokuje przewodnictwo impulsów nerwowych. Prawdopodobny mechanizm działania polega na blokowaniu zależnych od napięcia kanałów sodowych w osłonie włókna nerwowego. Epinefryna, jako środek obkurczający naczynia krwionośne, działa bezpośrednio zarówno na receptory α-, jak i β-adrenergiczne; działanie na receptory β-adrenergiczne ma znaczenie dominujące. Epinefryna powoduje wydłużenie czasu trwania działania artykainy i zmniejsza ryzyko nadmiernego wychwytu artykainy do krążenia ogólnoustrojowego. Lek wykazuje początek działania 1,5 – 1,8 min przy podaniu nasiękowym i 1,4 – 3,6 min przy znieczuleniu przewodowym. Czas trwania znieczulenia wywołanego przez: Ubistesin wynosi 45-60 min w odniesieniu do znieczulenia miazgi oraz 120-300 min w odniesieniu do znieczulenia tkanek miękkich / Ubistesin forte wynosi 60-75 min w odniesieniu do znieczulenia miazgi oraz 180-360 min w odniesieniu do znieczulenia tkanek miękkich. Preparat jest szybko i prawie całkowicie wchłaniany. Po wstrzyknięciu do dziąsła maksymalne stężenie artykainy w osoczu jest osiągane po 10-12 min. Artykaina wiąże się z białkami osocza w 95%. T_0,5 wynosi ok. 20-40 min. Artykaina i jej metabolity wydalane są głównie w moczu. Epinefryna jest szybko katabolizowana w wątrobie i innych tkankach; metabolity wydalane są przez nerki.

Znieczulenie miejscowe nasiękowe i przewodowe w zabiegach stomatologicznych. Preparat jest wskazany do stosowania u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku powyżej 4 lat (lub o mc. powyżej 20 kg).

Nadwrażliwość na artykainę (oraz jakikolwiek amidowy środek miejscowo znieczulający), na epinefrynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z padaczką niekontrolowaną leczeniem.

W okresie ciąży lek można stosować tylko po dokładnym przeanalizowaniu korzyści i zagrożeń. Nie ma doświadczenia dotyczącego stosowania artykainy u kobiet w okresie ciąży, z wyjątkiem porodu. Epinefryna i artykaina przenikają przez barierę łożyskową, chociaż artykaina przenika w stopniu mniejszym niż inne miejscowo działające środki znieczulające. Stężenia artykainy w surowicy zmierzone u noworodków wynosiły ok. 30% stężenia u matki. W razie niezamierzonego podania do naczynia krwionośnego u matki epinefryna może zmniejszyć przepływ krwi w łożysku. Badania na zwierzętach, w których stosowano artykainę 40 mg/ml + epinefrynę 10 µg/ml, jak również samą artykainę, nie wykazały szkodliwego wpływu na ciążę, rozwój płodu/zarodka, poród ani rozwój po urodzeniu. Badania na zwierzętach wykazały, że epinefryna ma działanie toksyczne na reprodukcję w dawkach wyższych niż maksymalna zalecana dawka. Ze względu na mniejszą zawartość epinefryny należy rozważyć zastosowanie raczej leku Ubistesin niż Ubistesin forte. W wyniku gwałtownego spadku stężeń w surowicy i gwałtownej eliminacji nie stwierdza się występowania znaczących ilości artykainy w mleku ludzkim. Epinefryna przenika do mleka ludzkiego, ale też ma krótki T_0,5. Zazwyczaj przy krótkotrwałym stosowaniu nie ma konieczności zawieszania karmienia piersią na dłużej niż 5 h po znieczuleniu. Badania na zwierzętach, którym podawano artykainę 40 mg/ml + epinefrynę 10 µg/ml, nie wykazały wpływu na płodność. W dawkach leczniczych nie należy się spodziewać niepożądanego wpływu na płodność ludzi.

Nasączanie iniekcyjne i podanie okołonerwowe w jamie ustnej. Zawsze należy stosować najmniejszą objętość płynu, która doprowadzi do wywołania skutecznego znieczulenia. Dawkę należy ustalać indywidualnie. W przypadku rutynowego zabiegu u dorosłych stosuje się zazwyczaj 1 wkład, ale do uzyskania skutecznego znieczulenia może wystarczyć mniej niż zawartość jednego wkładu. Podczas rozleglejszych zabiegów konieczne może być podanie większej liczby wkładów, bez przekraczania maksymalnej zalecanej dawki; decyzję podejmuje stomatolog. W przypadku większości rutynowych zabiegów stomatologicznych preferuje się stosowanie leku Ubistesin. W bardziej złożonych zabiegach stomatologicznych, takich jak zabiegi wymagające intensywnej hemostazy, preferuje się stosowanie leku Ubistesin forte. Jednoczesne stosowanie leków uspokajających w celu zmniejszenia lęku pacjenta. U pacjentów, którym podano lek uspokajający, maksymalna bezpieczna dawka miejscowego leku znieczulającego może być zmniejszona ze względu na addycyjne działanie tych leków powodujące depresję OUN. Dzieci i młodzież (w wieku od 12 do 18 lat). U dorosłych i młodzieży maksymalna dawka artykainy wynosi 7 mg/kg mc., przy czym bezwzględnie nie należy przekraczać dawki artykainy 500 mg. Maksymalna dawka artykainy 500 mg odpowiada dawce dla zdrowej osoby dorosłej o mc. ˃70 kg. Maksymalne zalecane dawki leku Ubistesin: mc. 40 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 280 mg; dawka epinefryny: 0,035 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 7,0 ml (4,1 wkładu)); mc. 50 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 350 mg; dawka epinefryny: 0,044 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 8,8 ml (5,2 wkładu)); mc. 60 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 420 mg; dawka epinefryny: 0,053 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 10,5 ml (6,2 wkładu)); mc. ≥70 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 490 mg; dawka epinefryny: 0,061 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 12,3 ml (7,0 wkładu)). Maksymalne zalecane dawki Ubistesin forte: mc. 40 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 280 mg; dawka epinefryny: 0,070 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 7,0 ml (4,1 wkładu)); mc. 50 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 350 mg; dawka epinefryny: 0,088 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 8,8 ml (5,2 wkładu)); mc. 60 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 420 mg; dawka epinefryny: 0,105 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 10,5 ml (6,2 wkładu)); mc. ≥70 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 490 mg; dawka epinefryny: 0,123 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 12,3 ml (7,0 wkładu)). Dzieci (w wieku od 4 do 11 lat). Nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci w wieku ≤4 lat. Ilość leku do wstrzyknięcia należy określić na podstawie wieku i mc. dziecka oraz zakresu zabiegu. Przeciętna skuteczna dawka artykainy wynosi 2 mg/kg mc. i 4 mg/kg mc. w przypadku odpowiednio zabiegów prostych i złożonych. Należy zastosować najmniejszą dawkę, która zapewni skuteczne znieczulenie stomatologiczne. U dzieci w wieku ≥4 lat (lub od 20 kg mc.) maksymalna dawka artykainy wynosi 7 mg/kg mc., przy czym bezwzględnie nie należy przekraczać dawki 385 mg artykainy w przypadku zdrowego dziecka o mc. 55 kg. Maksymalne zalecane dawki leku Ubitesin: mc. 20 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 140 mg; dawka epinefryny: 0,018 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 3,5 ml (2,1 wkładu)); mc. 30 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 210 mg; dawka epinefryny: 0,026 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 5,3 ml (3,1 wkładu)); mc. 40 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 280 mg; dawka epinefryny: 0,035 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 7,0 ml (4,1 wkładu)); mc. 55 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 385 mg; dawka epinefryny: 0,048 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 9,6 ml (5,6 wkładu)). Maksymalne zalecane dawki Ubistesin forte: mc. 20 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 140 mg; dawka epinefryny: 0,035 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 3,5 ml (2,1 wkładu)); mc. 30 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 210 mg; dawka epinefryny: 0,053 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 5,3 ml (3,1 wkładu)); mc. 40 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 280 mg; dawka epinefryny: 0,070 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 7,0 ml (4,1 wkładu)); mc. 55 kg (maksymalna dawka chlorowodorku artykainy: 385 mg; dawka epinefryny: 0,096 mg; całkowita objętość i odpowiadająca jej liczba wkładów (1,7 ml): 9,6 ml (5,6 wkładu)). Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, należy zachować szczególną ostrożność w celu podania najmniejszej dawki pozwalającej na uzyskanie skutecznego znieczulenia. W osoczu tych pacjentów mogą wystąpić zwiększone stężenia leku, zwłaszcza po wielokrotnym podaniu. W razie konieczności powtórzenia wstrzyknięcia preparatu, pacjenta należy uważnie monitorować w celu rozpoznania wszelkich objawów względnego przedawkowania leku. Należy stosować szczególne środki ostrożności w celu podania najmniejszej dawki pozwalającej na uzyskanie skutecznego znieczulenia u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, szczególnie po podaniu wielokrotnym, mimo że 90% artykainy podlega pierwszej inaktywacji przez nieswoiste esterazy osoczowe w tkankach i krwi. U pacjentów z niedoborem cholinesterazy osoczowej lub poddawanych leczeniu inhibitorami acetylcholinoesterazy mogą występować podwyższone stężenia preparatu w osoczu, ponieważ lek podlega w 90% inaktywacji przez esterazy osoczowe; należy stosować najmniejszą dawkę, która pozwala uzyskać skuteczne znieczulenie. Sposób podania. Środki miejscowo znieczulające należy wstrzykiwać ostrożnie w razie występowania stanu zapalnego i (lub) zakażenia w miejscu wstrzyknięcia. Tempo wstrzyknięcia powinno być bardzo wolne (1 ml/min). Stosując lek do znieczulenia nasiękowego lub przewodowego wstrzyknięcie należy zawsze wykonywać powoli i z wcześniejszą aspiracją.

Preparat należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z wymienionymi poniżej chorobami, a w sytuacji, gdy choroba jest ciężka lub niestabilna, należy rozważyć odsunięcie w czasie zabiegu stomatologicznego. U pacjentów z chorobami układu krążenia należy stosować najmniejszą dawkę, która pozwala uzyskać skuteczne znieczulenie w przypadkach: zaburzeń tworzenia i przewodzenia impulsów w sercu (np. blok przedsionkowo-komorowy stopnia II i III, znacząca bradykardia); ostrej, zdekompensowanej niewydolności serca (ostrej zastoinowej niewydolności serca); niedociśnienia; pacjentów z napadową tachykardią lub utrwalonymi zaburzeniami rytmu z szybką czynnością serca; pacjentów z niestabilną dusznicą bolesną lub wywiadem wskazującym na niedawny (˂6 mies. wcześniej) zawał mięśnia sercowego; pacjentów po niedawnym (3 mies. wcześniej) pomostowaniem aortalno-wieńcowym; pacjentów przyjmujących niekardioselektywne β-adrenolityki (np. propranolol) (ryzyko przełomu nadciśnieniowego lub ciężkiej bradykardii); pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem; jednoczesnego stosowania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, ponieważ ich substancje czynne mogą nasilać wpływ epinefryny na układ krążenia. Należy zachować ostrożność u pacjentów: z padaczką; z niedoborem cholinesterazy osoczowej (niedobór cholinesterazy osoczowej można podejrzewać, gdy po typowym dawkowaniu środka znieczulającego występują kliniczne objawy przedawkowania i gdy wykluczono wstrzyknięcie do naczynia krwionośnego. W takim przypadku należy zachować ostrożność przy następnym wstrzyknięciu i zastosować mniejszą dawkę); z chorobą nerek (należy stosować najmniejszą dawkę, która pozwala uzyskać skuteczne znieczulenie); z ciężką chorobą wątroby; z miastenią leczeni inhibitorami acetylocholinoesterazy; z porfirią (lek należy stosować wyłącznie w sytuacji, gdy nie ma żadnej bezpieczniejszej alternatywy. W przypadku wszystkich pacjentów z porfirią należy podjąć odpowiednie środki ostrożności, ponieważ ten lek może wyzwolić porfirię); otrzymujących jednocześnie halotenowe wziewne środki znieczulające (należy stosować najmniejszą dawkę, która pozwala uzyskać skuteczne znieczulenie); leczonych środkami przeciwpłytkowymi/przeciwzakrzepowymi (zwiększone ryzyko krwawienia). U pacjentów w podeszłym wieku mogą wystąpić podwyższone stężenia preparatu w osoczu, zwłaszcza po wielokrotnym podaniu. W razie konieczności powtórzenia wstrzyknięcia leku, pacjenta należy uważnie monitorować w celu rozpoznania wszelkich objawów względnego przedawkowania leku; należy stosować najmniejszą dawkę, która pozwala uzyskać skuteczne znieczulenie. Należy rozważyć zastosowanie raczej leku Ubistesin niż Ubistesin forte ze względu na mniejszą zawartość epinefryny wynoszącą 5 mikrogramów/ml u pacjentów: z chorobami układu krążenia (np. niewydolnością serca, chorobą wieńcową, zawałem mięśnia sercowego, zaburzeniami rytmu serca, nadciśnieniem w wywiadzie); z zaburzeniami krążenia mózgowego, udarami w wywiadzie (zaleca się odsunięcie w czasie leczenia stomatologicznego z zastosowaniem artykainy i epinefryny na 6 mies. po udarze z powodu podwyższonego ryzyka nawrotu udaru); z niekontrolowaną cukrzycą (z powodu działania hiperglikemizującego epinefryny); z nadczynnością tarczycy; z guzem chromochłonnym nadnerczy; z podatnością na ostrą jaskrę z zamkniętym kątem przesączania (należy stosować najmniejszą dawkę, która pozwala uzyskać skuteczne znieczulenie). Epinefryna upośledza przepływ krwi w dziąsłach, co może doprowadzić do miejscowej martwicy tkanek. Po znieczuleniu przewodowym żuchwy zgłaszano bardzo rzadkie przypadki przedłużającego się lub nieodwracalnego uszkodzenia nerwu i utraty smaku. W razie wstrzyknięcia w miejsce, gdzie występuje stan zapalny lub zakażenie, miejscowe działanie znieczulające tego leku może być osłabione; dawkę należy też zmniejszyć w przypadku niedotlenienia, hiperkaliemii i kwasicy metabolicznej. Istnieje ryzyko obrażeń spowodowanych ugryzieniem (warg, policzków, błony śluzowej i języka), szczególnie w przypadku dzieci. Należy poinformować pacjentów, że powinni unikać żucia gumy i jedzenia do czasu powrotu prawidłowego czucia. Przypadkowe wstrzyknięcie do naczynia krwionośnego może spowodować nagłe wystąpienie dużych stężeń epinefryny i artykainy w krążeniu ogólnoustrojowym. Mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane, np. drgawki, a następnie depresja OUN oraz układu krążenia i oddechowego i śpiączka, postępująca do zatrzymania czynności oddechowej i krążenia. Z tego powodu, aby upewnić się, że przy wstrzyknięciu igła nie penetruje do naczynia krwionośnego, należy wykonać aspirację przed podaniem leku o działaniu miejscowo znieczulającym. Jednak brak krwi w strzykawce nie stanowi gwarancji uniknięcia wstrzyknięcia do naczynia krwionośnego. Przypadkowe wstrzyknięcie do nerwu może doprowadzić do wstecznego przemieszczenia leku wzdłuż nerwu. Aby uniknąć wstrzyknięcia do nerwu oraz zapobiec obrażeniom nerwów związanym z ich blokadą, należy zawsze delikatnie wycofać igłę, w razie wystąpienia u pacjenta uczucia podobnego do porażenia prądem elektrycznym podczas wkłucia lub jeśli wkłucie jest szczególnie bolesne. Jeśli dojdzie do obrażeń nerwu, działanie neurotoksyczne może się nasilić z powodu potencjalnej neurotoksyczności chemicznej artykainy oraz obecności epinefryny, gdyż może ona upośledzać okołonerwowy dopływ krwi i zapobiegać miejscowemu wypłukiwaniu artykainy. W razie jakiegokolwiek ryzyka wystąpienia reakcji alergicznej należy wybrać do znieczulenia inny lek. Lek zawiera siarczyn sodu (E221), który w rzadkich przypadkach może spowodować ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na wkład, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, choć nie u każdego one wystąpią.

Podczas pobytu pacjenta w gabinecie stomatologa, pacjent będzie uważnie obserwowany przez
stomatologa pod kątem działania leku Ubistesin forte.

Należy natychmiast poinformować stomatologa, lekarza lub farmaceutę, jeśli u pacjenta wystąpi
którekolwiek z wymienionych niżej ciężkich działań niepożądanych:
- obrzęk twarzy, języka lub krtani, problemy z połykaniem, pokrzywka lub problemy z
  oddychaniem (obrzęk naczyniowy)
- wysypka, swędzenie, obrzęk gardła i problemy z oddychaniem: mogą to być objawy reakcji
  alergicznej (nadwrażliwości).
- połączenie opadania powieki i zwężenia źrenicy (zespół Hornera)
Te działania niepożądane mogą występować rzadko (mogą dotyczyć maksymalnie 1 na 1 000
pacjentów).

Inne działania niepożądane, niewymienione powyżej, mogą też występować u niektórych pacjentów.

Częste działania niepożądane: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów:
- zapalenie dziąseł
- ból neuropatyczny – spowodowany uszkodzeniem nerwu
- drętwienie lub osłabienie odczuwania dotyku w ustach i wokół ust
- metaliczny smak, zaburzenia smaku lub utrata odczuwania smaku
- nasilone, nieprzyjemne lub nieprawidłowe odczuwanie dotyku
- zwiększona wrażliwość na gorąco
- ból głowy
- nietypowo szybkie bicie serca
- nietypowo wolne bicie serca
- niskie ciśnienie krwi
- obrzęk języka, warg i dziąseł

Niezbyt częste działania niepożądane: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów:
- uczucie pieczenia
- wysokie ciśnienie krwi
- zapalenie języka i jamy ustnej
- nudności, wymioty, biegunka
- wysypka, świąd
- ból karku lub reakcja w miejscu wstrzyknięcia

Rzadkie działania niepożądane: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 pacjentów:
- nerwowość (niepokój), lęk
- zaburzenia nerwu twarzowego (porażenie nerwu twarzowego)
- senność
- mimowolne ruchy oczu
- podwójne widzenie, czasowa ślepota, obniżenie ostrości wzroku
- opadanie powieki i zwężenie źrenicy (zespół Hornera)
- przemieszczenie z obniżeniem gałki ocznej do oczodołu (enoftalmia)
- rozszerzenie źrenic
- ból oka
- dzwonienie w uszach, nadwrażliwość słuchu
- kołatanie serca
- uderzenia gorąca
- bladość
- świszczący oddech (skurcz oskrzeli), astma
- problemy z oddychaniem
- łuszczenie i owrzodzenie dziąseł
- łuszczenie w miejscu wstrzyknięcia
- pokrzywka
- drobne skurcze mięśni, mimowolne skurcze mięśni,
- męczliwość, osłabienie
- dreszcze.

Bardzo rzadkie działania niepożądane: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów:
- przemijająca lub trwała utrata czucia, przedłużone drętwienie lub utrata smaku

Częstość nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
- niezwykle dobry nastrój (euforia)
- uczucie osłabienia/omdlenia
- drgawki, w tym uogólnione
- zaburzenia koordynacji pracy serca (zaburzenia przewodzenia, blok przedsionkowo-komorowy,
  zatrzymanie pracy serca )
- zwiększenie ilości krwi w części ciała, prowadzące do zastoju w naczyniach krwionośnych
- poszerzenie lub zwężenie naczyń krwionośnych
- chrypka
- trudności z połykaniem
- obrzęk policzków i miejscowy obrzęk
- zespół piekących ust
- zaczerwienienie skóry (rumień)
- nietypowo nasilone pocenie się
- nasilenie nerwowo-mięśniowych objawów zespołu Kearnsa- Sayre’a
- uczucie gorąca lub zimna
- szczękościsk.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49-21-301
Faks: + 48 22 49-21-309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Działanie toksyczne miejscowych środków znieczulających ma charakter addycyjny. Łączna dawka wszystkich podawanych działających miejscowo środków znieczulających nie powinna przekraczać maksymalnej zalecanej dawki zastosowanych leków. W razie włączenia środków uspokajających (środki działające depresyjnie na OUN np. benzodiazepiny, opioidy) w celu zmniejszenia lęku pacjenta należy stosować zmniejszone dawki środków znieczulających, ponieważ miejscowo działające środki znieczulające, podobnie jak środki uspokajające, działają depresyjnie na OUN, co w skojarzeniu może mieć efekt addycyjny. Interakcje z epinefryną. Z halotenowymi wziewnymi środkami znieczulającymi (np. halotan), należy stosować zmniejszone dawki tego leku z powodu uwrażliwienia serca na arytmogenne działanie katecholamin (ryzyko ciężkiej arytmii komorowej). Zaleca się przedyskutowanie postępowania z anestezjologiem przed podaniem miejscowego środka znieczulającego podczas znieczulenia ogólnego. Ze środkami blokującymi postganglionowe neurony adrenergiczne (np. guanadrel, guanetydyna i alkaloidy rauwolfii), należy stosować zmniejszone dawki tego leku pod ścisłym nadzorem medycznym oraz z uważną aspiracją ze względu na możliwe nasilenie odpowiedzi na adrenergiczne środki zwężające naczynia krwionośne (ryzyko nadciśnienia oraz innych działań na układ krążenia). Z nieselektywnymi β-adrenolitykami (np. propranolol, nadolol), należy stosować zmniejszone dawki tego leku ze względu na możliwe zwiększenie ciśnienia krwi i zwiększenie ryzyka bradykardii. Z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi (np. amitryptylina, dezypramina, imipramina, nortryptylina, maprotylina i protryptylina), dawkę i częstość stosowania tego leku należy zmniejszyć z powodu zwiększonego ryzyka ciężkiego nadciśnienia. Z inhibitorami COMT (inhibitory metylotransferazy katecholowej) (np. entakapon, tolkapon), mogą wystąpić zaburzenia rytmu, przyspieszenie czynności serca i wahania ciśnienia krwi; pacjentom przyjmującym inhibitory COMT należy podawać zmniejszoną ilość epinefryny w znieczuleniu stomatologicznym. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania z inhibitorami MAO (zarówno A-selektywnymi (np. moklobemid), jak i nieselektywnymi (np. fenelzyna, tranylcypromina, linezolid), należy zmniejszyć dawkę i częstość podawania tego leku; preparat należy stosować pod ścisłym nadzorem medycznym z powodu możliwego nasilenia działań epinefryny, co prowadzi do ryzyka przełomu nadciśnieniowego. Z lekami powodującymi zaburzenia rytmu serca (np. leki przeciwarytmiczne, jak digitalina, chinidyna), podawaną dawkę tego leku należy zmniejszyć ze względu na zwiększone ryzyko zaburzeń rytmu serca przy jednoczesnym podawaniu pacjentom epinefryny i glikozydów naparstnicy; zaleca się uważną aspirację przed podaniem tego znieczulenia. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania ze środkami kurczącymi macicę typu pochodnych sporyszu (np. metysergid, ergotamina, ergonowina), ten lek należy stosować pod ścisłym nadzorem medycznym ze względu na addycyjne lub synergistyczne wzrosty ciśnienia krwi i (lub) odpowiedź niedokrwienną. Jeśli w ciągu ostatnich 24 h stosowano jakikolwiek lek sympatykomimetyczny obkurczający naczynia krwionośne (np. kokainę, amfetaminę, fenylefrynę, pseudoefedrynę, oksymetazolinę), należy odłożyć planowane leczenie stomatologiczne; istnieje ryzyko toksycznego działania adrenergicznego. Należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących fenotiazyny (i inne neuroleptyki), biorąc pod uwagę ryzyko niedociśnienia tętniczego z powodu możliwego zahamowania działania epinefryny.

3M Poland Sp. z o.o., 3M ESPE Dział Stomatologiczny
al. Katowicka 117, Kajetany
05-830 Nadarzyn
22-739-60-84
[email protected]
www.3mespe.pl