Vaciclor 500 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 500 mg walacyklowiru w postaci jednowodnego chlorowodorku.

Lek przeciwwirusowy, L-walinowy ester acyklowiru. W organizmie człowieka walacyclowir szybko i niemal całkowicie ulega rozkładowi do acyklowiru i waliny, najprawdopodobniej z udziałem enzymu zwanego hydrolazą walacyklowiru. Acyklowir hamuje wybiórczo namnażanie wirusów grupy Herpes, wykazując in vitro działanie na wirusy: opryszczki pospolitej (HSV) typu 1 i 2, ospy wietrznej i półpaśca (VZV), cytomegalii CMV), wirusa Epsteina-Barr (EBV) oraz ludzkiego herpeswirusa 6 (HHV-6). Po fosforylacji do czynnej postaci - trójfosforanu acyklowiru - lek hamuje syntezę DNA wirusów grupy Herpes. Walacyklowir zastosowany w półpaścu skraca czas odczuwania bólu i zmniejsza odsetek chorych, u których występuje neuralgia zarówno w ostrej, jak i w przewlekłej fazie choroby. Biodostępność acyklowiru po podaniu w postaci walacyklowiru wynosi 54%, a więc jest około 4 razy większa niż po doustnym podaniu acyklowiru. Obecność pokarmu nie ma wpływu na biodostępność walacyklowiru. Po podaniu preparatu stężenie maksymalne acyklowiru we krwi występuje po 1-2 h; stężenie maksymalne walacyklowiru, występujące po 30-100 min, wynosi zaledwie 4% wartości C_max acyklowiru i jest niewykrywalne po około 3 h. Walacyklowir wiąże się z białkami osocza w 15%. T_0,5 we krwi wynosi około 3 h. Jest wydalany z moczem głównie w postaci acyklowiru i jego metabolitu (CMMG).

Zakażenia wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VZV). Leczenie półpaśca i półpaśca ocznego u pacjentów dorosłych z prawidłową odpornością oraz leczenie półpaśca u pacjentów dorosłych z odpornością osłabioną w stopniu lekkim lub umiarkowanym. Zakażenia wirusem opryszczki zwykłej (HSV). Leczenie i ograniczanie zakażeń skóry i błon śluzowych, wywołanych wirusem HSV, w tym: w leczeniu pierwszego wystąpienia i nawrotów opryszczki narządów płciowych u dorosłych i młodzieży z prawidłową odpornością oraz dorosłych z osłabioną odpornością; w leczeniu nawrotów opryszczki narządów płciowych u dorosłych i młodzieży z prawidłową odpornością oraz dorosłych z osłabioną odpornością; w hamowaniu nawrotów opryszczki narządów płciowych u dorosłych i młodzieży z prawidłową odpornością oraz dorosłych z osłabioną odpornością; w leczeniu zakażeń oka wirusem opryszczki zwykłej i zapobieganiu ich nawrotom u dorosłych i młodzieży z prawidłową odpornością oraz u osób dorosłych z obniżoną odpornością. Nie przeprowadzono badań klinicznych z udziałem pacjentów z odpornością osłabioną z przyczyn innych niż zakażenie wirusem HIV, zakażonych wirusem HSV. Zakażenia wirusem cytomegalii (CMV): zapobieganie zakażeniom wirusem CMV i chorobie cytomegalowirusowej po przeszczepie narządów u dorosłych i młodzieży.

Nadwrażliwość na walacyklowir lub acyklowir lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

W ciąży preparat stosować jedynie w przypadku, gdy przewidywane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub dziecka. Ograniczone dane dotyczące stosowania walacyklowiru oraz umiarkowana liczba danych dotyczących stosowania acyklowiru w okresie ciąży i doświadczenie po wprowadzeniu leku do obrotu, nie wskazują na teratogenność lub toksyczność w okresie płodowym lub noworodkowym. Badania na zwierzętach nie wykazują toksycznego wpływu walacyklowiru na płodność. Zaleca się ostrożność w stosowaniu leku u kobiet karmiących piersią. Acyklowir, główny metabolit walacyklowiru, przenika do mleka kobiecego. Jednakże po zastosowaniu walacyklowiru w dawkach terapeutycznych, oddziaływanie na karmione piersią noworodki lub niemowlęta nie jest spodziewane, ponieważ dawka przyjęta przez dziecko jest <2% dożylnej dawki terapeutycznej acyklowiru stosowanej w leczeniu opryszczki noworodków. Walacyklowir podawany doustnie szczurom nie wpływał na ich płodność. Po pozajelitowym podaniu dużych dawek acyklowiru szczurom i psom obserwowano atrofię jąder i aspermatogenezę. U ludzi nie przeprowadzono badań wpływu walacyklowiru na płodność, ale u 20 pacjentów, którym podawano doustnie acyklowir, w dawkach od 400 mg do 1000 mg na dobę przez 6 miesięcy, nie zaobserwowano wpływu na liczbę, ruchliwość lub morfologię plemników.

Doustnie. Dawkę leku należy zmniejszyć w zależności od klirensu kreatyniny. Zakażenia wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VZV) - półpasiec i półpasiec oczny. Leczenia należy rozpocząć jak najszybciej po rozpoznaniu półpaśca. Brak danych dotyczących leczenia rozpoczętego po czasie dłuższym niż 72 h od wystąpienia wysypki półpaścowej. Dorośli z prawidłową odpornością: 1000 mg 3 razy na dobę przez 7 dni. Dorośli z osłabioną odpornością: 1000 mg 3 razy na dobę przez co najmniej 7 dni oraz przez 2 dni po przekształceniu się zmian w strupki; leczenie przeciwwirusowe zaleca się, jeśli upłynął nie więcej niż tydzień od pojawienia się pęcherzyków lub w dowolnym momencie przed całkowitym przekształceniem się zmian w strupki. Leczenie zakażenia wirusem opryszczki zwykłej (HSV) u dorosłych i młodzieży (≥12 lat). Dorośli i młodzież (≥12 lat) z prawidłową odpornością: 500 mg 2 razy na dobę. W nawrotach leczenie należy kontynuować przez 3 do 5 dni. W leczeniu pierwszego zakażenia, które może mieć cięższy przebieg, może być konieczne wydłużenie okresu podawania leku do 10 dni. Podawanie leku rozpocząć jak najwcześniej. W leczeniu nawrotów opryszczki zwykłej najkorzystniejsze jest rozpoczęcie podawania leku w okresie prodromalnym lub tuż po pojawieniu się pierwszych zmian lub objawów. Opryszczka wargowa. Dorośli i młodzież (≥12 lat): 2000 mg 2 razy na dobę przez 1 dzień. Drugą dawkę należy przyjąć ok. 12 h (nie wcześniej niż 6 h) po przyjęciu pierwszej. Leczenie należy rozpocząć z chwilą pojawienia się najwcześniejszych objawów (tj. mrowienie, świąd lub pieczenie). Dorośli z osłabioną odpornością: 1000 mg 2 razy na dobę przez minimum 5 dni (w zależności od oceny ciężkości stanu klinicznego i oceny stanu odporności). W leczeniu opryszczki występującej po raz pierwszy, która może mieć cięższy przebieg, może być konieczne przedłużenie leczenia do 10 dni. Leczenie należy rozpocząć jak najwcześniej. Aby uzyskać największą korzyść kliniczną, leczenie należy rozpocząć w ciągu 48 h. Zaleca się ścisłą kontrolę ewolucji zmian. Zapobieganie nawrotom opryszczki zwykłej u dorosłych i młodzieży (≥12 lat). Dorośli i młodzież (≥12 lat) z prawidłową odpornością: 250 mg 2 razy na dobę. Niektórzy pacjenci z bardzo częstymi nawrotami (≥10 zakażeń rocznie bez leczenia) mogą uzyskać dodatkową korzyść, jeśli stosują dawkę dobową 500 mg w dwóch dawkach podzielonych (250 mg 2 razy na dobę) (zamiast 500 mg raz na dobę). Leczenie należy zweryfikować po 6-12 mies. Dorośli z osłabioną odpornością: 500 mg 2 razy na dobę. Leczenie należy zweryfikować po 6-12 mies. Zapobieganie zakażeniom wirusem cytomegalii (CMV) i chorobie cytomegalowirusowej u dorosłych i młodzieży (≥12 lat). 2000 mg 4 razy na dobę i podawanie należy rozpocząć jak najszybciej po przeszczepieniu. Czas trwania terapii to zazwyczaj 90 dni, ale u pacjentów wysokiego ryzyka może być konieczność jej wydłużenia. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia zaburzeń czynności nerek; należy zapewnić odpowiednie nawodnienie organizmu pacjenta. Dawkowanie leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zakażenie wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VZV). Leczenie półpaśca u dorosłych pacjentów z zaburzeniami odporności i bez zaburzeń odporności: klirens kreatyniny (CCr) ≥50 ml/min: 1000 mg 3 razy na dobę; CCr 30-49 ml/min: 1000 mg 2 razy na dobę; CCr 10-29 ml/min: 1000 mg raz na dobę; CCr 10 ml/min: 500 mg raz na dobę. Zakażenie wirusem opryszczki (HSV). Leczenie opryszczki u dorosłych i młodzieży bez zaburzeń odporności: CCr ≥30 ml/min: 500 mg 2 razy na dobę; CCr <30 ml/min: 500 mg raz na dobę. Leczenie opryszczki u dorosłych z osłabioną odpornością: CCr ≥30 ml/min: 1000 mg 2 razy na dobę; CCr <30 ml/min: 1000 mg raz na dobę. Leczenie opryszczki wargowej u dorosłych i młodzieży bez zaburzeń odporności (alternatywny schemat 1-dniowy): CCr ≥50 ml/min: 2000 mg 2 razy na dobę; CCr 30-49 ml/min: 1000 mg 2 razy na dobę; CCr 10-29 ml/min: 500 mg 2 razy na dobę; CCr <10 ml/min: 500 mg raz na dobę. Zapobieganie nawrotowi opryszczki u dorosłych i młodzieży bez zaburzeń odporności: CCr ≥30 ml/min: 500 mg raz na dobę (u pacjentów z ≥10 nawrotami w ciągu roku, lepsze wyniki można uzyskać stosując dawkę 250 mg 2 razy na dobę); CCr <30 ml/min: 250 mg raz na dobę. Zapobieganie nawrotowi opryszczki u dorosłych z osłabioną odpornością: CCr ≥30 ml/min: 500 mg 2 razy na dobę; CCr <30 ml/min: 500 mg raz na dobę. Zakażenia wirusem cytomegalii (CMV). Zapobieganie cytomegalii u dorosłych i młodzieży - biorców przeszczepów: CCr ≥75 ml/min: 2000 mg 4 razy na dobę; CCr 50 do <75 ml/min: 1500 mg 4 razy na dobę; CCr 25 do <50 ml/min: 1500 mg 3 razy na dobę; CCr 10 do <25 ml/min: 1500 mg 2 razy na dobę; CCr <10 ml/min lub pacjenci dializowani: 1500 mg raz na dobę. U pacjentów poddawanych hemodializie przerywanej walacyklowir należy podawać po zakończeniu zabiegu hemodializy. Należy regularnie kontrolować klirens kreatyniny, szczególnie w okresach, kiedy czynność nerek ulega szybkiej zmianie, np. natychmiast po przeszczepieniu lub stentowaniu tętnic nerkowych. Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie organizmu pacjenta. Dawkowanie u pacjentów z zanurzeniami czynności wątroby. Badania z zastosowaniem dawki 1000 mg walacyklowiru wykazały, że u dorosłych pacjentów z marskością wątroby niewielkiego lub umiarkowanego stopnia (tzn. gdy zachowane są procesy biosyntez wątrobowych), modyfikacja dawkowania nie jest konieczna. Dane farmakokinetyczne uzyskane u dorosłych pacjentów z zaawansowaną marskością wątroby (tzn. gdy procesy biosyntez wątrobowych są upośledzone oraz z udokumentowanym przeciekiem wrotno-systemowym), nie wskazują na konieczność modyfikacji dawkowania; jednakże doświadczenie kliniczne w tym zakresie jest ograniczone. Nie są dostępne dane dotyczące zastosowania dawek równych lub większych niż 4000 mg na dobę u pacjentów z chorobami wątroby. Nie przeprowadzono szczegółowych badań po przeszczepie wątroby - należy zachować ostrożność stosując u tych pacjentów dawki powyżej 4000 mg na dobę.

Podczas leczenia walacyklowirem zgłaszano występowanie reakcji polekowej DRESS, która może zagrażać życiu lub prowadzić do zgonu. Pacjent, któremu przepisano lek powinien być poinformowany o objawach przedmiotowych i podmiotowych i ściśle monitorowany pod kątem reakcji skórnych. Jeśli pojawią się objawy sugerujące wystąpienie reakcji polekowej DRESS, należy natychmiast przerwać leczenie walacyklowirem i rozważyć (w razie potrzeby) alternatywne leczenie. Jeśli u pacjenta wystąpiła reakcja polekowa DRESS związana z zastosowaniem walacyklowiru, nie wolno nigdy więcej wznawiać leczenia walacyklowirem u tego pacjenta. Należy pamiętać o prawidłowym nawodnieniu organizmu chorego, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami nerek, przy stosowaniu dużych dawek leku oraz w podeszłym wieku (zwiększone ryzyko działań niepożądanych ze strony układu nerwowego) i rozważyć zmniejszenie dawki leku w tej grupie pacjentów. Zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i po przeszczepie wątroby przy stosowaniu dawek większych niż 4000 mg na dobę (brak badań). Należy wnikliwie obserwować odpowiedź kliniczną w leczeniu półpaśca, zwłaszcza u pacjentów z osłabioną odpornością. Należy rozważyć zastosowanie dożylnego leczenia przeciwwirusowego, gdy odpowiedź na doustne leczenie przeciwwirusowe jest niewystarczająca. U pacjentów z półpaścem powikłanym, w tym ze zmianami narządowymi, rozsianymi, neuropatiami ruchowymi, zapaleniem mózgu i powikłaniami mózgowo-naczyniowymi, pacjenci z osłabioną odpornością z półpaścem ocznym lub z dużym ryzykiem rozsiewu choroby i zajęcia narządów wewnętrznych powinni otrzymywać leczenie dożylne. Należy pouczyć pacjenta, aby unikał kontaktów seksualnych, kiedy objawy są obecne (nawet jeśli rozpoczęto leczenie lekiem przeciwwirusowym) ze względu na możliwość przeniesienia opryszczki narządów płciowych. Podczas zapobiegawczego stosowania leku przeciwwirusowego częstość rozprzestrzeniania się wirusa jest istotnie zmniejszona, jednak przeniesienie zakażenia nadal jest możliwe. Dlatego, oprócz terapii walacyklowirem, zaleca się pacjentowi bezpieczne zachowania seksualne. U pacjentów z zakażeniami oczu wirusem HSV ściśle kontrolować reakcję kliniczną na leczenie (przy małym prawdopodobieństwie zadowalającej odpowiedzi rozważyć dożylne leczenie przeciwwirusowe). Dane dotyczące skuteczności walacyklowiru uzyskane od pacjentów po przeszczepach z dużym ryzykiem wystąpienia cytomegalii wskazują, że walacyklowir może być stosowany jedynie u pacjentów, u których względy bezpieczeństwa wykluczają zastosowanie walgancyklowiru lub gancyklowiru. Podczas stosowania dużych dawek leku (takich jak w zapobieganiu cytomegalii) należy uważnie obserwować stan czynności nerek i odpowiednio zmodyfikować dawkę. Bezpieczeństwo i skuteczność walacyklowiru u dzieci <12 lat nie zostały ocenione.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Objawy, na które należy zwrócić uwagę:

Należy przerwać stosowanie leku Vaciclor i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli u
pacjenta wystąpi którykolwiek z następujących objawów:

− Ciężkie reakcje alergiczne (anafilaksja). Występują one rzadko u osób stosujących Vaciclor.
   Gwałtownie pojawiające się objawy obejmują:
   − zaczerwienienie, swędzącą wysypkę skórną
   − obrzęk warg, twarzy, szyi i gardła, powodujący trudności w oddychaniu (obrzęk
      naczynioruchowy)
   − obniżenie ciśnienia krwi prowadzące do zapaści.

Wysypki skórne lub zaczerwienienie. Niepożądane reakcje skórne mogą objawiać się jako wysypka
z pęcherzami lub bez pęcherzy. Może wystąpić podrażnienie skóry, obrzęk (zespół DRESS) oraz
gorączka i objawy grypopodobne.

Podczas stosowania tego leku, mogą również wystąpić następujące działania niepożądane:

Bardzo często występujące działania niepożądane (może wystąpić częściej niż u 1 na 10
pacjentów):
− ból głowy

Często występujące działania niepożądane (może wystąpić u 1 na 10 pacjentów):
− nudności
− zawroty głowy
− wymioty
− biegunka
− reakcja skórna po kontakcie ze światłem słonecznym (uczulenie na światło)
− wysypka
− swędzenie (świąd)

Niezbyt często występujące działania niepożądane (może wystąpić u 1 na 100 pacjentów):
− dezorientacja
− widzenie lub słyszenie obrazów i dźwięków nieistniejących w rzeczywistości (omamy)
− uczucie silnej senności
− drżenia
− uczucie pobudzenia
Powyższe działania niepożądane ze strony układu nerwowego zwykle występują u osób z chorobą
nerek, w podeszłym wieku lub u pacjentów po przeszczepie narządów przyjmujących duże dawki leku
Vaciclor, 8 g lub więcej na dobę. Ustępują zwykle po zaprzestaniu stosowania leku Vaciclor lub po
zmniejszeniu dawki.

Inne niezbyt często występujące działania niepożądane:
− skrócenie oddechu (duszność)
− uczucie dyskomfortu w żołądku
− wysypka, czasami swędząca, pokrzywkopodobna (pokrzywka)
− ból w dole pleców (ból nerek)
− krew w moczu (krwiomocz)

Niezbyt często występujące działania niepożądane mogące ujawnić się w wynikach badań krwi:
− zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia)
− zmniejszenie liczby płytek krwi, biorących udział w procesie krzepnięcia krwi (małopłytkowość)
− zwiększenie aktywności niektórych substancji wytwarzanych w wątrobie.

Rzadko występujące działania niepożądane (może wystąpić u 1 na 1000 pacjentów):
− chwiejność przy poruszaniu się i brak koordynacji (ataksja)
− powolna, niewyraźna mowa (dyzartria)
− drgawki
− zaburzenia czynności mózgu (encefalopatia)
− utrata przytomności (śpiączka)
− zaburzenia orientacji (splątanie) lub zaburzenia kojarzenia (delirium)

Powyższe działania niepożądane ze strony układu nerwowego zwykle występują u osób z chorobą
nerek, w podeszłym wieku lub u pacjentów po przeszczepie narządów, przyjmujących duże dawki leku
Vaciclor, 8 g lub więcej na dobę. Ustępują zwykle po zaprzestaniu stosowania leku Vaciclor lub po
zmniejszeniu dawki.

Inne rzadkie działania niepożądane:
− dolegliwości ze strony nerek, gdy pacjent nie oddaje moczu lub oddaje go za mało.

Nieznana częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
− DRESS (ang. Drug Rash with Eosinophilia and Systemic Symptoms) reakcja polekowa z
   towarzyszącą eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi znana również jako zespół
   nadwrażliwości na lek, która charakteryzuje się rozległą wysypką, wysoką temperaturą ciała,
   zwiększeniem aktywności enzymów wątrobowych, nieprawidłowościami we krwi
   (eozynofilia), powiększeniem węzłów chłonnych i możliwym zajęciem narządów
   wewnętrznych. Patrz także punkt 2.
− zapalenie nerek (cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel: +48 22 49 21 301, fax: +48 22 49 21 309, strona
internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu
działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa
stosowania leku.

Należy zachować ostrożność, stosując jednocześnie leki nefrotoksyczne (aminoglikozy, organiczne związkami platyny, jodowane środki cieniujące, metotreksat, pentamidyna, foskarnet, cyklosporyna i takrolimus), szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i w razie konieczności zapewnić odpowiednią kontrolę czynności nerek. Cymetydyna i probenecyd stosowane jednocześnie z walacyklowirem zwiększały AUC acyklowiru o ok. 65%. Inne preparaty (w tym np. tenofowir), hamujące lub konkurujące z nim o aktywne wydzielanie cewkowe, przyjmowane jednocześnie z walacyklowirem, mogą zwiększać osoczowe stężenie acyklowiru. Podobnie, podanie walacyklowiru może prowadzić do zwiększenia w osoczu stężenia jednocześnie podawanych leków. U pacjentów narażonych na większe stężenia acyklowiru pochodzącego z walacyklowiru (np. w dawkach stosowanych w leczeniu półpaśca lub zapobieganiu CMV) należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków, które hamują aktywne wydzielanie w cewkach nerkowych. Podczas jednoczesnego podawania acyklowiru i nieczynnego metabolitu mykofenolanu mofetylu, leku immunosupresyjnego stosowanego u pacjentów po przeszczepieniu narządów, obserwowano zwiększenie AUC tych leków. Nie obserwowano zmian C_max ani AUC po jednoczesnym podaniu preparatu i mykofenolanu mofetylu zdrowym ochotnikom.

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z.o.o.
ul. Osmańska 12
02-823 Warszawa
22-345-93-00
[email protected]
www.teva.pl