Vinorelbine Zentiva 30 mg kapsułka miękka

1 kaps. miękka zawiera 20 mg, 30 mg lub 80 mg winorelbiny. Preparat zawiera sorbitol.

Lek przeciwnowotworowy, cytostatyk należący do pochodnych alkaloidów barwinka, lecz w przeciwieństwie do innych alkaloidów Vinca jego część katarantynowa została zmodyfikowana strukturalnie. Na poziomie molekularnym działa na układ tubulina-mikrotubule. Hamuje polimeryzację tubuliny, działa głównie na mikrotubule mitotyczne, natomiast na mikrotubule aksonalne działa wyłącznie w dużych stężeniach. Zatrzymuje mitozę w fazie G2-M, powodując śmierć komórki w interfazie lub w trakcie następnej mitozy. Po podaniu doustnym lek bardzo szybko ulega wchłanianiu z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 1,5-3 h od podania. Całkowita biodostępność leku wynosi około 40% i nie zmienia się w przypadku równoczesnego spożywania pokarmów. Słabo wiąże się z białkami osocza (13,5%). Silnie wiąże się z komórkami krwi, głównie z płytkami krwi (78%). Znaczący wychwyt winorelbiny w płucach potwierdzony przez biopsje chirurgiczne wykazał do 300 razy większe stężenie w tkankach niż w surowicy. Winorelbiny nie wykryto w OUN. Wszystkie metabolity winorelbiny powstają przy udziale CYP3A4 (izoenzymu układu cytochromu P450) i żaden z nich nie jest aktywny, oprócz 4-O-deacetylowinorelbiny, która jest głównym metabolitem występującym we krwi. Lek jest wydalany głównie z żółcią, w niewielkiej ilości z moczem. T_0,5 wynosi ok. 40 h.

Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych w leczeniu: zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuc jako monoterapia lub w skojarzeniu z inną chemioterapią; jako leczenie uzupełniające niedrobnokomórkowego raka płuc w skojarzeniu z chemioterapią bazującą na platynie; zaawansowanego raka piersi jako monoterapia lub w skojarzeniu z innymi czynnikami.

Nadwrażliwość na substancję czynną, inne alkaloidy Vinca, lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Choroby mające znaczący wpływ na absorpcję leku. Wcześniejsza duża resekcja chirurgiczna żołądka lub jelita cienkiego. Liczba neutrofilów <1500/mm³ lub ostra infekcja w ciągu ostatnich 2 tyg. Liczba płytek krwi <10 0000/mm³. Okres karmienia piersią. Konieczność długotrwałej terapii tlenowej. Jednoczesne stosowanie szczepionki przeciwko żółtej febrze.

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania winorelbiny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny i teratogenny wpływ na płód. W związku z tym stosowanie w czasie ciąży jest przeciwwskazane, chyba że indywidualne spodziewane korzyści jasno przeważają potencjalne ryzyko. W przypadku zajścia w ciążę w trakcie leczenia, pacjentkę należy poinformować o istniejącym ryzyku dla nienarodzonego dziecka i poddać ją uważnej obserwacji. Należy rozważyć możliwość udzielenia porady genetycznej. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas leczenia oraz 3 mies. po jego zakończeniu. Nie wiadomo, czy winorelbina przenika do mleka kobiecego. Nie można wykluczyć ryzyka i dlatego należy zaprzestać karmienia piersią przed rozpoczęciem leczenia. Płodność. Mężczyźni nie powinni zostawać ojcami w trakcie kuracji preparatem ani w ciągu 3 mies. po zakończeniu terapii. Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować pacjenta o ewentualnej możliwości konserwacji nasienia z powodu możliwej nieodwracalnej niepłodności w wyniku leczenia winorelbiną.

Doustnie. Lek powinien być przepisywany przez lekarza, który ma doświadczenie w stosowaniu chemioterapii, a także posiada możliwość monitorowania leków cytotoksycznych. W monoterapii: 3 pierwsze podania - zwykle w dawce 60 mg/m² pc. powtarzane co tydz.; kolejne podania - zalecane jest zwiększenie dawek do 80 mg/m² pc. na tydz. poza przypadkami, kiedy po pierwszych 3 podaniach dawki 60 mg/m² pc. liczba neutrofilów raz osiągnęła wartość <500/mm³ lub więcej niż raz 500-1000/mm³. W przypadku planowanych dawek po 80 mg/m² pc., jeżeli liczba neutrofilów wynosi mniej niż 500/mm³ lub więcej niż raz w granicach od 500 do 1000/mm³, podanie następnej dawki należy odroczyć do czasu uzyskania poprawy, a dawkę zmniejszyć z 80 mg/m² pc. do 60 mg/m² pc. na tydzień przez 3 kolejne podania. Istnieje możliwość powtórnego zwiększenia dawki z 60 mg/m² pc. do 80 mg/m² pc. tygodniowo, jeżeli liczba neutrofilów nie obniży się poniżej 500/mm³ lub więcej niż jeden raz będzie w granicach 500-1000/mm³ w czasie trzech podań dawki 60 mg/m² pc., zgodnie z zasadami wcześniej ustalonymi w czasie pierwszych trzech podań leku. W badaniach klinicznych wykazano, że dawka 80 mg/m² pc. postaci doustnej odpowiada 30 mg/m² pc. postaci dożylnej, natomiast 60 mg/m² pc. postaci doustnej odpowiada 25 mg/m² pc. postaci dożylnej. Przeliczenie to należy przyjąć jako podstawę do tworzenia mieszanych sposobów dawkowania, obejmujących formę doustną jak i dożylną winorelbiny, zwiększających komfort pacjenta. W terapii łączonej. Nawet dla pacjentów, z polem powierzchni ciała BSA ≥2 m² dawka całkowita nigdy nie powinna przekraczać 120 mg na tydz. stosując dawkę 60 mg/m² pc. podawaną raz w tygodniu oraz 160 mg na tydzień stosując dawkę 80 mg/m² pc. podawaną raz w tygodniu. Szczególne grupy pacjentów. Lek może być podawany w standardowej dawce 60 mg/m² pc./tydzień pacjentom z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (bilirubina <1,5 x ULN oraz ALT i (lub) AST pomiędzy 1,5 i 2,5 x ULN). U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby lek należy podawać w dawce 50 mg/m² pc./tydzień (bilirubina pomiędzy 1,5 i 3 x ULN, niezależnie od ALT i AST). Ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczących tej populacji konieczną do określenia właściwości farmakokinetycznych, skuteczności oraz bezpieczeństwa, preparat jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Ze względu na niewielkie wydalanie przez nerki nie ma farmakokinetycznego uzasadnienia zmniejszenia dawki u pacjentów z niewydolnością nerek. Doświadczenie kliniczne nie wykazuje istotnych różnic w odpowiedzi na leczenie u pacjentów w podeszłym wieku, choć nie można wykluczyć większej wrażliwości niektórych pacjentów w tej grupie wiekowej. Wiek nie ma wpływu na farmakokinetykę winorelbiny. Nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności u dzieci i dlatego nie zaleca się stosowania leku w tej grupie wiekowej. Sposób podania. Kapsułkę należy połknąć w całości bez jej rozgryzania i żucia, popijając niewielką ilością wody. Wskazane jest przyjmowanie kapsułki w trakcie lekkiego posiłku.

Lek należy podawać pod nadzorem lekarza z doświadczeniem w stosowaniu chemioterapii. Roztwór wypełniający kapsułkę ma własności drażniące. Jeżeli pacjent przez przypadek rozgryzie kapsułkę lub wyssie jej zawartość, powinien niezwłocznie przepłukać jamę ustną wodą lub, co jest bardziej wskazane, roztworem fizjologicznym soli. W przypadku, gdy kapsułka została naruszona lub przecieka, roztwór wypełniający kapsułkę ma własności drażniące i w zetknięciu ze skórą, błonami śluzowymi lub oczami może dojść do ich uszkodzenia. Nie należy połykać uszkodzonej lub przeciętej kapsułki, tylko zwrócić ją do apteki, szpitala lub przekazać lekarzowi, aby została zniszczona we właściwy sposób.W razie wymiotów w ciągu kilku godzin po podaniu leku, nie należy podawać powtórnie wcześniejszej dawki leku. Leczenie wspomagające środkami przeciwwymiotnymi ( np. metoklopramidem, ondansetronem, granisetronem) powinno ograniczyć występowanie tych objawów. Podczas leczenia powinna być prowadzona ścisła kontrola morfologii krwi przed każdym kolejnym podaniem leku. Gdy liczba neutrofilów wynosi mniej niż 1500/mm³ i (lub) liczba płytek krwi wynosi <100000/mm³ należy odroczyć podanie leku do czasu ich normalizacji. Zaleca się, aby dawka inicjująca terapię była na poziomie 60 mg/m² pc. na tydzień i wzrastała do 80 mg/m² pc, jeżeli dotychczasowa dawka była dobrze tolerowana. Jeżeli stosując dawkę 80 mg/m² pc. liczba neutrofilów wyniesie poniżej 500/mm³, lub więcej niż raz obniży się do wartości 500-1000/mm³, należy nie tylko opóźnić podanie następnej dawki, ale również zmniejszyć ją do 60 mg/m² pc. na tydzień. Możliwe jest ponowne zwiększenie dawki z 60 do 80 mg/m² pc. na tydzień. U pacjentów z objawami sugerującymi infekcję należy bardzo szybko przeprowadzić diagnostykę. Ostrożnie stosować u pacjentów z niedokrwienną chorobą serca lub mało sprawnych fizycznie. Lek nie powinien być równocześnie stosowany z radioterapią, jeżeli wątroba znajduje się w polu napromieniania. Silne inhibitory lub induktory CYP3A4 mogą wpływać na stężenie winorelbiny, dlatego należy zachować ostrożność. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z fenytoiną (tak jak innych leków cytotoksycznych) i z itrakonazolem (tak jak innych alkaloidów barwinka). Preparat jest szczególnie przeciwwskazany do stosowania razem ze szczepionką przeciw żółtej febrze i zasadniczo nie jest zalecany w połączeniu ze szczepionkami zawierającymi żywe, atenuowane drobnoustroje. U pacjentów z upośledzoną czynnością nerek nie ma konieczności modyfikowania dawkowania, ponieważ ilość winorelbiny ulegającej eliminacji drogą nerkową jest znikoma. Nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności u dzieci i dlatego nie zaleca się stosowania w tej grupie wiekowej. Lek zawiera sorbitol. Należy wziąć pod uwagę addytywne działanie podawanych jednocześnie preparatów zawierających sorbitol (lub fruktozę) oraz pokarmu zawierającego sorbitol (lub fruktozę). Sorbitol zawarty w preparacie może wpływać na biodostępność innych, podawanych równocześnie drogą doustną, leków.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli podczas stosowania leku Vinorelbine
Zentiva wystąpią następujące działania niepożądane:
- Objawy ciężkiej infekcji, takie jak kaszel, gorączka i dreszcze;
- Silne zaparcie połączone z bólem brzucha spowodowane brakiem wypróżnienia przez kilka dni;
- Silne zawroty głowy, uczucie omdlenia podczas wstawania, które mogą być objawami znacznego
  zmniejszenia ciśnienia krwi;
- Silny ból w klatce piersiowej, który dotychczas nie występował, co może być objawem zaburzenia
  pracy serca w związku z niewystarczającym przepływem krwi, tak zwany zawał mięśnia
  sercowego (w niektórych przypadkach prowadzący do śmierci);
- Trudności w oddychaniu, zawroty głowy, spadek ciśnienia krwi, wysypka obejmująca całe ciało
  lub obrzęk powiek, ust lub gardła, które mogą być objawami reakcji alergicznej;
- Ból w klatce piersiowej, duszność i omdlenia, co może być objawem zakrzepu w naczyniu
  krwionośnym w płucach (zatorowość płucna);
- Bóle głowy, zmieniony stan psychiczny, co może prowadzić do splątania i śpiączki, drgawki,
  niewyraźne widzenie oraz wysokie ciśnienie tętnicze krwi, co może być objawem przedmiotowym
  zaburzenia neurologicznego, takiego jak zespół tylnej odwracalnej encefalopatii.

Inne działania niepożądane:

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
- Zakażenia w różnych miejscach,
- Zaburzenia żołądkowe,
- Biegunka,
- Zaparcia, bóle brzucha,
- Nudności, wymioty,
- Stan zapalny błony śluzowej jamy ustnej,
- Zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, które może powodować bladość skóry, osłabienie lub
  duszność,
- Zmniejszenie liczby płytek krwi, które może prowadzić do zwiększenia ryzyka wystąpienia
  krwawienia lub wybroczyn krwawych (sińców),
- Zmniejszenie liczby białych krwinek, co może zwiększać podatność na zakażenia,
- Osłabienie niektórych odruchów, czasami zaburzenia czucia,
- Utrata włosów, zazwyczaj nieznacznie nasilona,
- Zmęczenie,
- Gorączka,
- Ogólne złe samopoczucie,
- Zmniejszenie masy ciała,
- Utrata apetytu.

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
- Trudności z koordynacją pracy mięśni,
- Zaburzenia widzenia,
- Brak tchu (duszność), kaszel,
- Trudności z oddawaniem moczu, inne objawy ze strony układu moczowo-płciowego,
- Trudności z zasypianiem,
- Ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia smaku,
- Stan zapalny przełyku, trudności z połykaniem pokarmów stałych lub płynów,
- Reakcje skórne,
- Dreszcze,
- Zwiększenie masy ciała,
- Bóle stawów, ból szczęki, bóle mięśni, bóle w różnych częściach ciała i ból w okolicy guza,
- Wysokie ciśnienie krwi,
- Zaburzenia czynności wątroby (nieprawidłowe wartości parametrów czynnościowych wątroby).

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów):
- Niewydolność serca, która może powodować duszność i obrzęki w okolicy kostek,
- Nieregularne bicie serca,
- Utrata kontroli nad mięśniami, której mogą towarzyszyć zaburzenia chodu, mowy oraz zaburzenia
  ruchu gałek ocznych (ataksja).

Częstość nieznana (częstość nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych):
- Zakażenie krwi (posocznica) z objawami takimi, jak wysoka gorączka oraz pogorszenie ogólnego
  stanu zdrowia,
- Zawał serca (zawał mięśnia sercowego),
- Krwawienie z przewodu pokarmowego,
- Małe stężenie jonów sodu we krwi (co może prowadzić do objawów takich jak zmęczenie,
  splątanie, drżenie mięśni, utrata przytomności). Małe stężenie sodu może, w niektórych
  przypadkach, być związane z nadprodukcją hormonu powodującego zatrzymanie płynów (Zespół
  nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego - SIADH).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Lek jest przeciwwskazany do jednoczesnego stosowania ze szczepionką przeciwko żółtej febrze. Nie należy stosować w skojarzeniu z innymi żywymi atenuowanymi szczepionkami. Ryzyko jest zwiększone u pacjentów z istniejącą immunosupresją z powodu choroby podstawowej. Jeśli istnieje, należy stosować, szczepionkę inaktywowaną (Poliomyelitis). W przypadku jednoczesnego stosowania leków przeciwzakrzepowych należy zwiększyć częstość wykonywania oznaczeń wskaźnika INR. Jednoczesne stosowanie fenytoiny zwiększa ryzyko drgawek z powodu zmniejszenia wchłaniania żołądkowo-jelitowego fenytoiny czy zmniejszenia skuteczności winorelbiny z powodu zwiększonego metabolizmu wątrobowego przez fenytoinę. Przy skojarzonym leczeniu z cyklosporyną lub takrolimusem należy wziąć pod uwagę możliwość nasilonej immunosupresji z ryzykiem rozrostu tkanki limfatycznej. Itrakonazol zwiększa neurotoksyczność alkaloidów Vinca, co jest spowodowane nasileniem ich metabolizmu wątrobowego. Jednoczesne stosowanie mitomycyny C zwiększa ryzyko skurczu oskrzeli, a także duszności, w rzadkich przypadkach obserwowano śródmiąższowe zapalenie płuc. Alkaloidy Vinca znane są jako substraty dla glikoprotein P i w związku z brakiem odpowiednich badań należy podjąć środki ostrożności stosując preparat z silnymi modulatorami tego transportera błonowego. Kojarzenie preparatu z innymi lekami o znanej toksyczności w stosunku do szpiku kostnego może prowadzić do zaostrzenia mielosupresji. Nie ma wzajemnej farmakokinetycznej interakcji winorelbiny z cisplatyną podczas wielu cykli leczenia, jednakże częstość występowania granulocytopenii jest w takim przypadku częstsza. Nie zaobserwowano klinicznie istotnej farmakokinetycznej interakcji z innymi chemioterapeutykami (np. paklitaksel, docetaksel, kapecytabina i cyklofosfamid podawany doustnie). W związku z faktem, że metabolizm winorelbiny głównie przebiega z udziałem CYP 3A4, silne inhibitory tego izoenzymu (jak np. ketokonazol, itrakonazol) mogą powodować zwiększenie stężenia winorelbiny we krwi, a kojarzenie z silnymi induktorami tego izoenzymu (jak np. ryfampicyna, fenytoina) może powodować zmniejszenie jej stężenia. Leki przeciwwymiotne takie jak antagoniści 5HT3 (np. ondansteron, granisteron) nie wpływają na farmakokinetykę preparatu. Sugerowano zwiększoną częstość występowania neutropenii stopnia 3/4 w przypadku dożylnego podawania jednocześnie winorelbiny i lapatynibu podczas jednego badania klinicznego fazy I. W badaniu tym, zalecana dawka dożylnej formy winorelbiny, w schemacie 3-tygodniowym, w dniu 1 dniu 8 wynosiła 22,5 mg/m², w połączeniu z dzienną dawką 1000 mg lapatynibu. W przypadku takiego jednoczesnego podania należy zachować dużą ostrożność.

Zentiva Polska Sp. z o.o.
ul. Bonifraterska 17
00-203 Warszawa
22-375-92-00
[email protected]
www.zentiva.pl