Xenpozyme 20 mg proszek do sporządzenia koncentratu roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 4 mg lub 20 mg olipudazy alfa. 1 fiolka 4 mg zawiera 0,6 mg sodu; 1 fiolka 20 mg zawiera 3,02 mg sodu.

Rekombinowana ludzka kwaśna sfingomielinaza, która zmniejsza nagromadzenie sfingomieliny (SM) w narządach u pacjentów z niedoborem kwaśnej sfingomielinazy (ASMD). Szacowana średnia objętość dystrybucji olipudazy alfa wynosi 13,1 l (18%). Olipudaza alfa jest rekombinowanym ludzkim enzymem i wydaje się, że będzie usuwana poprzez rozkład proteolityczny na małe peptydy i aminokwasy. Średni klirens olipudazy alfa wynosi 0,33 1 l/h (22%). Średni T_0,5 wynosi 31,9-37,6 h.

Lek jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży oraz dorosłych jako enzymatyczna terapia zastępcza w leczeniu objawów niedoboru kwaśnej sfingomielinazy (ASMD) typu A/B lub B, niezwiązanych z ośrodkowym układem nerwowym (OUN).

Zagrażająca życiu nadwrażliwość (reakcja anafilaktyczna) na olipudazę alfa lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie zaleca się stosowania leku w czasie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji, chyba że korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko, w tym ryzyko dla płodu. Kobietom w wieku rozrodczym zaleca się stosowanie skutecznej antykoncepcji podczas leczenia oraz przez 14 dni po przyjęciu ostatniej dawki w przypadku przerwania stosowania leku. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Nie wiadomo, czy olipudaza alfa przenika do mleka kobiecego. Olipudazę alfa wykryto w mleku myszy w okresie laktacji. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/niemowląt. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią lub czy przerwać leczenie olipudazą alfa, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla kobiety. Dane dotyczące zwierząt nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na płodność.

Dożylnie. Leczenie powinno być prowadzone pod nadzorem fachowego personelu medycznego mającego doświadczenie w leczeniu pacjentów z ASMD lub innymi dziedzicznymi zaburzeniami metabolizmu. Infuzja powinna być podana przez fachowy personel medyczny, z dostępem do odpowiedniego wsparcia medycznego, w przypadku wystąpienia potencjalnych ciężkich reakcji, takich jak ciężkie ogólnoustrojowe reakcje nadwrażliwości. Nagromadzona sfingomielina (SM) jest szybko metabolizowana pod wpływem olipudazy alfa, wytwarzając produkty rozpadu o dzialaniu prozapalnym, które mogą wywoływać reakcje związane z infuzją i (lub) przejściowy wzrost aktywności enzymów wątrobowych. Leczenie olipudazą alfa należy zawsze rozpocząć w schemacie zwiększania dawki (patrz poniżej), aby zminimalizować ryzyko wystąpienia reakcji związanych z infuzją, w tym reakcji ostrej fazy i zwiększenia aktywności aminotransferaz wątrobowych. Należy przestrzegać wszystkich instrukcji dotyczących dawkowania i sposobu podawania (patrz poniżej) oraz przygotowania i postępowania z lekiem, aby uniknąć ryzyka przedawkowania. Należy pamiętać, że zwiększenie dawki u dzieci i młodzieży różni się od zwiększenia dawki u dorosłych. Oprócz schematu zwiększania dawki, każda dawka musi być podawana z szybkością infuzji rozłożoną w czasie. Infuzję domową u pacjentów należy rozważyć dopiero po etapie zwiększania dawki. Dawkę ustala się na podstawie rzeczywistej masy ciała u pacjenta ze wskaźnikiem mc. (BMI) ≤30 lub optymalnej masy ciała u pacjenta z BMI >30. Dorośli. Etap zwiększania dawki. Zalecana dawka początkowa wynosi 0,1 mg/kg mc., a następnie dawkę należy zwiększyć zgodnie ze poniższym schematem zwiększania dawki. Schemat zwiększania dawki: pierwsza dawka (dzień 1/tydzień 0) - 0,1 mg/kg mc.; druga dawka (tydzień 2) - 0,3 mg/kg mc.; trzecia dawka (tydzień 4) - 0,3 mg/kg mc.; czwarta dawka (tydzień 6) - 0,6 mg/kg mc.; piąta dawka (tydzień 8) - 0,6 mg/kg mc.; szósta dawka (tydzień 10) - 1 mg/kg mc.; siódma dawka (tydzień 12) - 2 mg/kg mc.; ósma dawka (tydzień 14) - 3 mg/kg mc. (zalecana dawka podtrzymująca). Rzeczywista masa ciała będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30. U pacjentów z BMI >30, optymalna masa ciała będzie stosowana w sposób opisany poniżej. Etap leczenia podtrzymującego. Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 3 mg/kg mc. co 2 tyg. Rzeczywista masa ciała będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30. U pacjentów z BMI >30, optymalna masa ciała będzie stosowana w sposób opisany poniżej. Dzieci i młodzież. Etap zwiększania dawki. Zalecana dawka początkowa wynosi 0,03 mg/kg mc., a następnie dawkę należy zwiększyć zgodnie ze schematem zwiększania dawki. Schemat zwiększania dawki: pierwsza dawka (dzień 1/tydzień 0) - 0,03 mg/kg mc.; druga dawka (tydzień 2) - 0,1 mg/kg mc.; trzecia dawka (tydzień 4) - 0,3 mg/kg mc.; czwarta dawka (tydzień 6) - 0,3 mg/kg mc.; piąta dawka (tydzień 8) - 0,6 mg/kg mc.; szósta dawka (tydzień 10) - 0,6 mg/kg mc.; siódma dawka (tydzień 12) - 1 mg/kg mc.; ósma dawka (tydzień 14) - 2 mg/kg mc.; dziewiąta dawka (tydzień 16) - 3 mg/kg mc. (zalecana dawka podtrzymująca). Rzeczywista masa ciała będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30. U pacjentów z BMI >30, optymalna masa ciała będzie stosowana w sposób opisany poniżej. Etap leczenia podtrzymującego. Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 3 mg/kg mc. co 2 tyg. Rzeczywista masa ciała będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30. U pacjentów z BMI > 30, optymalna masa ciała będzie stosowana w sposób opisany poniżej. Pacjenci z BMI >30. U dorosłych oraz dzieci i młodzieży z BMI >30, masa ciała stosowana w celu obliczenia dawki leku jest szacowana na podstawie następującej metody (dla etapu zwiększania dawki i leczenia podtrzymującego). Masa ciała (kg) stosowana do obliczenia dawki = 30 x (wzrost w m)². Pominięte dawki. Dawkę uważa się za pominiętą, jeśli nie zostanie podana w ciągu 3 dni od zaplanowanej daty. W przypadku pominięcia dawki leku należy podać następną dawkę w sposób opisany niżej, tak szybko, jak to możliwe. Następne podania leku powinny być zaplanowane co 2 tyg. od daty ostatniego podania. Podczas etapu zwiększania dawki. W przypadku pominięcia 1 infuzji: należy podać ostatnią tolerowaną dawkę przed wznowieniem zwiększania dawki, zgodnie ze schematem u dorosłych lub u dzieci i młodzieży. W przypadku pominięcia 2 kolejnych infuzji: należy podać 1 dawkę mniejszą niż ostatnia tolerowana dawka (stosując minimalną dawkę 0,3 mg/kg mc.) przed wznowieniem zwiększania dawki, zgodnie ze schematem u dorosłych lub u dzieci i młodzieży. W przypadku pominięcia 3 lub więcej kolejnych infuzji: należy wznowić zwiększanie dawki o 0,3 mg/kg mc., zgodnie ze schematem u dorosłych lub u dzieci i młodzieży. W kolejnej zaplanowanej infuzji po pominięciu dawki, jeśli podana dawka wynosiła 0,3 lub 0,6 mg/kg mc., dawkę tę należy podać dwukrotnie, jak przedstawiono w schemacie dla dorosłych lub dla dzieci i młodzieży. Podczas leczenia podtrzymującego. W przypadku pominięcia 1 infuzji podtrzymującej: należy podać dawkę podtrzymującą i odpowiednio dostosować schemat leczenia. W przypadku pominięcia 2 kolejnych infuzji podtrzymujących: należy podać 1 dawkę mniejszą niż dawka podtrzymująca (tj. 2 mg/kg mc.). W przypadku kolejnych infuzji należy podawać dawkę podtrzymującą (3 mg/kg mc.) co 2 tyg. W przypadku pominięcia 3 lub więcej kolejnych infuzji podtrzymujących: należy wznowić zwiększanie dawki o 0,3 mg/kg mc., zgodnie ze schematem u dorosłych lub u dzieci i młodzieży. Kontrolowanie aktywności aminotransferaz. Aktywność aminotransferaz (AlAT i AspAT) należy określić przed rozpoczęciem leczenia i kontrolować podczas wszystkich etapów zwiększania dawki. Jeśli przed infuzją aktywność aminotransferaz jest powyżej wartości wyjściowej i >2-krotnie przekracza GGN, można dostosować dawkę lekue (poprzez ponowne podanie poprzedniej dawki lub jej zmniejszenie) lub tymczasowo wstrzymać leczenie w zależności od stopnia podwyższenia aktywności transaminaz. Jeśli pacjent wymaga dostosowania dawki lub przerwania leczenia, ponowne rozpoczęcie leczenia powinno odbywać się zgodnie ze schematem zwiększania dawki u dorosłych oraz dzieci i młodzieży oraz z zaleceniami w przypadku pominięcia dawek. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się dostosowywania dawki u pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Nie zaleca się dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Sposób podania. Po rekonstytucji i rozcieńczeniu roztwór podaje się w infuzji dożylnej. Infuzje należy podawać stopniowo, najlepiej za pomocą pompy infuzyjnej. Szybkość infuzji należy stopniowo zwiększać podczas trwania infuzji, tylko jeśli nie występują reakcje związane z infuzją. Szybkość infuzji i czas trwania infuzji (±5 min) dla każdego etapu infuzji podano poniżej. Szybkość infuzji i czas trwania infuzji u dorosłych. Dawka 0,1 mg/kg mc.: etap 1 - 20 ml/h przez 20 min; etap 2 - 60 ml/h przez 15 min; etap 3 - nie dotyczy; etap 4 - nie dotyczy; przybliżony czas trwania infuzji - 35 min. Dawka 0,3-3 mg/kg mc.: etap 1 - 3,33 ml/h przez 20 min; etap 2 - 10 ml/h przez 20 min; etap 3 - 20 ml/h przez 20 min; etap 4 - 33,33 ml/h przez 160 min; przybliżony czas trwania infuzji - 220 min. Szybkość infuzji i czas trwania infuzji u dzieci i młodzieży. Dawka 0,03 mg/kg mc.: etap 1 - 0,1 mg/kg mc./h przez cały czas trwania infuzji; etap 2, etap 3, etap 4 - nie dotyczy; przybliżony czas trwania infuzji - 18 min. Dawka 0,1 mg/kg mc.: etap 1 - 0,1 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 2 - od 0,3 mg/kg mc./h; etap 3 - nie dotyczy; etap 4 - nie dotyczy; przybliżony czas trwania infuzji - 35 min. Dawka 0,3 mg/kg mc.: etap 1 - 0,1 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 2 - od 0,3 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 3 - od 0,6 mg/kg mc./h; etap 4 - nie dotyczy; przybliżony czas trwania infuzji - 60 min. Dawka 0,6 mg/kg mc.: etap 1 - 0,1 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 2 - od 0,3 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 3 - od 0,6 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 4 - od 1 mg/kg mc./h; przybliżony czas trwania infuzji - 80 min. Dawka 1 mg/kg mc.: etap 1 - 0,1 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 2 - od 0,3 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 3 - od 0,6 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 4 - od 1 mg/kg mc./h; przybliżony czas trwania infuzji - 100 min. Dawka 2 mg/kg mc.: etap 1 - 0,1 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 2 - od 0,3 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 3 - od 0,6 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 4 - od 1 mg/kg mc./h; przybliżony czas trwania infuzji - 160 min. Dawka 3 mg/kg mc.: etap 1 - 0,1 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 2 - od 0,3 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 3 - od 0,6 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 4 - od 1 mg/kg mc./h; przybliżony czas trwania infuzji - 220 min. Podczas infuzji należy kontrolować objawy przedmiotowe i podmiotowe reakcji związanych z infuzją (IARs), takie jak: ból głowy, pokrzywka, gorączka, nudności i wymioty oraz inne objawy nadwrażliwości. W zależności od nasilenia objawów, infuzję można spowolnić, zatrzymać lub przerwać i w razie konieczności rozpocząć odpowiednie leczenie. W przypadku ciężkiej nadwrażliwości i (lub) reakcji anafilaktycznej leczenie preparatem należy natychmiast przerwać. Pod koniec infuzji (po opróżnieniu strzykawki lub worka infuzyjnego) zestaw infuzyjny należy przepłukać 9 mg/ml (0,9%) roztworem NaCl do wstrzykiwań, stosując tę samą szybkość infuzji jak w przypadku ostatniego etapu infuzji. Infuzja domowa podczas etapu leczenia podtrzymującego. Infuzję domową prowadzoną pod nadzorem fachowego personelu medycznego, można rozważyć w przypadku pacjentów, którzy przyjmują dawkę podtrzymującą i dobrze tolerują infuzje. Decyzję o przejściu pacjenta na infuzję domową należy podjąć po ocenie i zaleceniach lekarza prowadzącego. Odpowiednie wsparcie medyczne, w tym personel przeszkolony w zakresie środków stosowanych w stanach zagrożenia, powinno być łatwo dostępne podczas podawania leku. W przypadku wystąpienia reakcji anafilaktycznych lub innych ostrych reakcji należy natychmiast przerwać infuzję leku, rozpocząć odpowiednie leczenie i zgłosić się po pomoc do lekarza. Jeżeli wystąpią ciężkie reakcje nadwrażliwości, kolejne infuzje należy wykonać w warunkach, w których dostępne są środki resuscytacyjne. Dawka i szybkość infuzji w warunkach domowych powinny pozostać stałe i nie należy ich zmieniać bez nadzoru lekarza prowadzącego. W przypadku pominięcia dawek lub opóźnienia w podaniu infuzji należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

Nie wydaje się, aby lek przechodził przez barierę krew-mózg lub modulował objawy choroby w OUN. Ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji związanych z infuzją (IARs) oraz reakcji nadwrażliwości, w tym reakcji anafilaktycznych pacjentów należy dokładnie obserwować podczas infuzji i przez odpowiedni czas po jej zakończeniu, w oparciu o ocenę kliniczną. Pacjentów należy poinformować o potencjalnych objawach nadwrażliwości/reakcji anafilaktycznych i poinstruować, aby w przypadku pojawienia się tych objawów natychmiast zgłosili się do lekarza. Postępowanie z reakcjami związanymi z infuzją zależy od nasilenia objawów podmiotowych i przedmiotowych i może obejmować tymczasowe przerwanie infuzji leku, zmniejszenie szybkości infuzji i (lub) odpowiednie leczenie. Jeżeli wystąpi ciężka nadwrażliwość lub reakcja anafilaktyczna, należy natychmiast przerwać infuzję i rozpocząć odpowiednie leczenie. W badaniu klinicznym u pacjenta, u którego wystąpiła reakcja anafilaktyczna, zastosowano odpowiedni schemat odczulania, który umożliwił mu ponowne długoterminowe leczenie olipudazą alfa w zalecanej dawce podtrzymującej. Lekarz prowadzący powinien ocenić ryzyko i korzyści związane z ponownym podaniem leku po wystąpieniu reakcji anafilaktycznej lub ciężkiej reakcji nadwrażliwości. Jeżeli rozważa się ponowne podanie leku po wystąpieniu reakcji anafilaktycznej, lekarz prowadzący powinien skontaktować się z lokalnym przedstawicielem Sanofi w celu uzyskania porady dotyczącej ponownego podania leku. W przypadku takich pacjentów, należy zachować szczególną ostrożność, zapewniając odpowiednie środki resuscytacyjne, podczas ponownego podania preparatu. Jeżeli wystąpią łagodne lub umiarkowane reakcje związane z infuzją (IARs) to szybkość infuzji można zmniejszyć lub tymczasowo zatrzymać, czas trwania każdego etapu infuzji można wydłużyć, a dawkę leku zmniejszyć. W przypadku, gdy pacjent wymaga zmniejszenia dawki, ponowne zwiększenie dawki leku powinno nastąpić zgodnie ze schematem zwiększania dawki opisanym w polu "Dawkowanie", odpowiednio dla dorosłych oraz dzieci i młodzieży. Przed rozpoczęciem leczenia, u pacjentów można zastosować leki przeciwhistaminowe, przeciwgorączkowe i glikokortykosteroidy, aby zapobiec wystąpieniu reakcji alergicznych lub zmniejszyć ich nasilenie. Podczas badań klinicznych u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży zgłaszano przypadki występowania przeciwciał przeciwlekowych (ADA) pojawiających się w trakcie leczenia. Reakcje związane z infuzją i reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić niezależnie od rozwoju ADA. Większość IARs i reakcji nadwrażliwości miało charakter łagodny lub umiarkowany i były leczone zgodnie ze standardowymi praktykami klinicznymi. U pacjentów, u których wystąpiła ciężka reakcja nadwrażliwości na olipudazę alfa, można rozważyć badanie stężenia IgE ADA. W badaniach klinicznych nie zgłoszono utraty skuteczności, jednakże badanie stężenia przeciwciał IgG ADA można rozważyć w przypadku utraty odpowiedzi na leczenie. W badaniach klinicznych na etapie zwiększania dawki leku zgłaszano przejściowe zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT lub AspAT) w ciągu 24 do 48 h po infuzji. W czasie następnej planowanej infuzji, zwiększona aktywność aminotransferaz powracała do poziomów obserwowanych przed infuzją leku. Aktywność aminotransferaz (AlAT i AspAT) należy oznaczyć w ciągu miesiąca przed rozpoczęciem leczenia olipudazą alfa. Podczas zwiększania dawki lub po wznowieniu leczenia po pominięciu dawek należy oznaczyć aktywność aminotransferaz w ciągu 72 h przed kolejną zaplanowaną infuzją leku. Jeżeli podczas zwiększania dawki aktywność wyjściowa aminotransferaz lub aktywność aminotransferaz przed infuzją jest >2-krotnie większy od GGN, należy dodatkowo oznaczyć aktywność aminotransferaz w ciągu 72 h po zakończeniu infuzji. Jeżeli przed infuzją aktywność aminotransferaz jest powyżej wartości wyjściowej i >2-krotnie przekracza GGN, można dostosować dawkę leku (poprzez ponowne podanie tej dawki lub jej zmniejszenie) lub tymczasowo wstrzymać leczenie, w zależności od stopnia zwiększenia aktywności aminotransferaz. Po osiągnięciu zalecanej dawki można, w ramach rutynowego postępowania klinicznego w ASMD, wykonywać badanie aktywność aminotransferaz. Preparat zawiera 0,6 mg sodu na fiolkę 4 mg lub 3,02 mg sodu na fiolkę 20 mg, co odpowiada odpowiednio 0,03 i 0,15% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych lub nastolatków i odpowiednio ≤0,08% i ≤0,38% maksymalnej dopuszczalnej dobowej dawki sodu u dzieci w wieku poniżej 16 lat.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Reakcje związane z infuzją obserwowano u pacjentów podczas podawania leku lub w ciągu 24 godzin
po infuzji.

Najcięższymi działaniami niepożądanymi mogą być: nagłe, ciężkie reakcje alergiczne, wypukłe
swędzące krosty (pokrzywka), wysypka, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych i nieregularne
bicie serca.

Należy niezwłocznie poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystąpi reakcja związana z infuzją lub
reakcja alergiczna.
Jeżeli u pacjenta wystąpi reakcja związana z infuzją, mogą zostać podane dodatkowe leki w celu
leczenia lub zapobiegania przyszłym reakcjom. Jeśli reakcja związana z infuzją jest ciężka, lekarz
może przerwać infuzję leku Xenpozyme i rozpocząć odpowiednie leczenie.

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób)
- Ból głowy
- Gorączka – zwiększenie temperatury ciała
- Wypukłe, swędzące krosty (pokrzywka)
- Nudności
- Wymioty
- Ból brzucha
- Ból mięśni
- Świąd skóry
- Podwyższone wartości wyników badań krwi oceniających stan zapalny

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób):
- Wysypka (różne rodzaje wysypki, czasami swędzące)
- Ból w nadbrzuszu
- Zmęczenie
- Nieprawidłowe wyniki badań krwi oceniających czynność wątroby
- Biegunka
- Zaczerwienienie skóry
- Ból stawów
- Ból pleców
- Dreszcze
- Trudności w oddychaniu
- Dyskomfort w jamie brzusznej
- Ból kości
- Ból
- Niskie ciśnienie krwi
- Silne bicie serca, które może być szybkie lub nieregularne
- Szybkie bicie serca
- Ból wątroby
- Ciężkie reakcje alergiczne
- Uczucie gorąca
- Podrażnienie gardła i strun głosowych
- Uczucie ucisku w gardle i obrzęk
- Świszczący oddech
- Zmiany skórne (takie jak twarde, uniesione lub czerwone, płaskie zmiany)
- Szybko pojawiający się obrzęk pod powierzchnią skóry, w takich miejscach jak twarz, gardło,
  ręce i nogi, który może stanowić zagrożenie życia, jeżeli obrzęk gardła zablokuje drogi
  oddechowe
- Ból żołądka
- Świąd lub zaczerwienienie oczu
- Dyskomfort w oku
- Osłabienie
- Nieprawidłowe wyniki badań krwi oceniających stan zapalny
- Reakcje związane z miejscem podania leku, w tym ból, swędzenie lub obrzęk

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji z innymi lekami. Ponieważ olipudaza alfa jest rekombinowanym białkiem ludzkim, nie wydaje się, aby wchodziła w interakcje z innymi lekami, katalizowanymi przez enzymy cytochromu P450.

Sanofi Sp. z o.o.
ul. Marcina Kasprzaka 6
01-211 Warszawa
22-280-00-00
www.sanofi.pl