Zavesca 100 mg kapsułki twarde

1 kaps. zawiera 100 mg miglustatu.

Lek wpływający na układ pokarmowy i metabolizm. Inhibitor syntazy glukozyloceramidu, enzymu odpowiedzialnego za pierwszy etap syntezy większości glikolipidów. Działanie hamujące syntazę glukozyloceramidu jest podstawą terapii polegającej na redukcji substratów w chorobie Gauchera. Leczenie może zmniejszyć postęp klinicznie istotnych objawów neurologicznych u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C. Miglustat jest szybko wchłaniany u zdrowych pacjentów, C_max w osoczu występuje około 2 h po zażyciu dawki. Nie wiąże się z białkami osocza. Lek jest głównie wydalany przez nerki z moczem zawierającym 70-80% dawki leku w niezmienionej postaci. Średni T_0,5 wynosi 6–7 h.

Leczenie łagodnej i umiarkowanej choroby Gauchera typu I u pacjentów dorosłych, u których nie może być prowadzona enzymatyczna terapia zastępcza. Leczenie postępujących objawów neurologicznych u pacjentów dorosłych oraz u dzieci z chorobą Niemanna-Picka typu C.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania miglustatu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczne działanie na matkę, zarodek i płód, w tym zmniejszoną przeżywalność zarodka i płodu. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Lek przenika przez barierę łożyskową i nie należy go stosować w czasie ciąży. Nie wiadomo, czy miglustat przenika do mleka kobiet. Leku nie należy przyjmować w czasie karmienia piersią. Płodność. Badania na szczurach wykazują niekorzystne działania miglustatu na parametry nasienia (ruchliwość i morfologię) prowadzące do zmniejszenia płodności. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować środki antykoncepcyjne. Mężczyźni powinni stosować skuteczne środki antykoncepcyjne podczas stosowania leku i przez 3 mies. po jego odstawieniu.

Doustnie. Choroba Gauchera typu I. Dorośli. Zalecana dawka początkowa wynosi 100 mg 3 razy na dobę. U niektórych pacjentów, z powodu biegunki, konieczne może być tymczasowe zmniejszenie dawki do 100 mg 1 lub 2 razy na dobę. Dzieci i młodzież. Nie ustalono skuteczności preparatu u pacjentów w wieku 0 - 17 lat. Choroba Niemanna-Picka typu C. Dorośli: zalecana dawka wynosi 200 mg 3 razy na dobę. Dzieci i młodzież: zalecana dawka w leczeniu młodzieży w wieku ≥ 12 lat wynosi 200 mg 3 razy na dobę. Dawkowanie u pacjentów w wieku poniżej 12 lat należy ustalić w zależności od powierzchni ciała: powierzchnia ciała (pc.) >1,25 m² - zalecana dawka 200 mg 3 razy na dobę; pc. >0,88 – 1,25 m² - zalecana dawka 200 mg 2 razy na dobę; pc. >0,73 – 0,88 m² - zalecana dawka 100mg 3 razy na dobę; pc. >0,47 – 0,73 m² - zalecana dawka 100 mg 2 razy na dobę; pc. ≤0,47 m² - zalecana dawka 100 mg 1 raz na dobę. U niektórych pacjentów, konieczne może być tymczasowe zmniejszenie dawki z powodu biegunki. Skuteczność leczenia należy regularnie oceniać u każdego pacjenta. Doświadczenie związane ze stosowaniem preparatu u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C w wieku poniżej 4 lat jest ograniczone. Specjalne grupy pacjentów. Nie ma doświadczenia w stosowaniu preparatu u pacjentów w wieku >70 lat. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, u których CCr =  50–70 ml/min/1,73 m², leczenie rozpoczyna się od podania dawki 100 mg 2 razy na dobę u pacjentów z chorobą Gauchera typu I oraz 200 mg 2 razy na dobę ( w wieku <12 lat w przeliczeniu na powierzchnię ciała) u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C. U pacjentów, u których CCr w przeliczeniu na powierzchnię ciała wynosi 30–50 ml/min/1,73 m² pc., leczenie rozpoczyna się od podania dawki 100 mg 1 na dobę u pacjentów z chorobą Gauchera typu I oraz dawki 100 mg 2 razy na dobę ( w wieku <12 lat w przeliczeniu na powierzchnię ciała) u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C. Nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (CCr <30 ml/min/1,73 m² pc.) Nie przeprowadzono oceny preparatu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Sposób podania. Lek można przyjmować z pokarmem lub bez pokarmu.

W przypadku wystąpienia u pacjentów drżenia, należy zmniejszyć dawkę leku w ciągu kilku dni lub zaprzestać leczenia. Lek może wywołać biegunkę, spowodowaną najprawdopodobniej jelitowym hamowaniem aktywności disacharydaz, co może ustąpić po indywidualnej zmianie diety (np. zmniejszenie spożycia sacharozy, laktozy i innych węglowodanów), zażywaniu preparatu pomiędzy posiłkami i (lub) po podaniu leków przeciwbiegunkowych, np. loperamidu; u niektórych pacjentów konieczne może być przejściowe zmniejszenie dawki. U pacjentów z przewlekłą biegunką lub innego rodzaju uporczywymi objawami ze strony przewodu pokarmowego, u których zalecane postępowanie nie przyniosło poprawy, należy przeprowadzić diagnostykę zgodnie z zasadami praktyki klinicznej. Nie przeprowadzono badań u pacjentów, u których w przeszłości rozpoznano ciężkie choroby przewodu pokarmowego, w tym chorobę zapalną jelita grubego. Po wprowadzeniu produktu do obrotu, u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C, leczonych miglustatem, zgłaszano przypadki choroby Leśniowskiego-Crohna. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe są częstymi działaniami niepożądanymi leku. Dlatego u pacjentów z przewlekłą biegunką i (lub) bólem brzucha, którzy nie reagują na leczenie lub w przypadku pogorszenia stanu klinicznego, należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia choroby Leśniowskiego-Crohna. Mężczyźni powinni stosować skuteczną antykoncepcję w czasie zażywania preparatu i przez 3 mies. po jego odstawieniu przed podjęciem próby zapłodnienia. Badania na szczurach wykazały szkodliwy wpływ na spermatogenezę i właściwości spermy oraz zmniejszenie płodności. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Istnieje ścisła zależność między czynnością nerek a klirensem miglustatu; ekspozycja na miglustat znacznie zwiększa się u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek; nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (CCr <30 ml/min/1,73 m² pc.). Nie ma dowodu na przewagę skuteczności i bezpieczeństwa stosowania preparatu nad enzymatyczną terapią zastępczą w chorobie Gauchera. Nie przeprowadzono badań skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentów z ciężką postacią choroby Gauchera. Zaleca się regularne monitorowanie stężenia witaminy B₁₂ w związku z często występującym niedoborem u pacjentów z chorobą Gauchera typu 1. U wszystkich pacjentów należy wykonać ocenę neurologiczną przed rozpoczęciem leczenia i w trakcie leczenia, ze względu na możliwość wystąpienia neuropatii obwodowej u pacjentów leczonych preparatem z równocześnie występującymi stanami, takimi jak niedobór witaminy B₁₂ i monoklonalna gammopatia lub bez takich stanów. U pacjentów z chorobą Gauchera typu 1, u których zmieniono leczenie ETZ na lek Zavesca zaobserwowano niewielkie zmniejszenie liczby płytek krwi niezwiązane z krwawieniem; należy więc monitorować liczbę płytek krwi. Skuteczność leczenia objawów neurologicznych preparatem u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C powinna być badana regularnie, np. co 6 mies.; kontynuacja leczenia powinna być ponownie zatwierdzona po upływie co najmniej 1 roku leczenia. U niektórych pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C leczonych preparatem zaobserwowano niewielkie zmniejszenie liczby płytek krwi niezwiązane z krwawieniem - u takich pacjentów zaleca się monitorowanie liczby płytek krwi. U niektórych dzieci z chorobą Niemanna-Picka typu C we wczesnej fazie leczenia miglustatem zaobserwowano spowolnienie wzrostu, które może towarzyszyć lub następować po zmniejszonym przyroście masy ciała, w związku z tym należy monitorować rozwój dzieci i młodzieży leczonych preparatem. W przypadku kontynuowania leczenia należy ponownie poddać indywidualnej ocenie bilans korzyści/ryzyka. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w kapsułce, więc uznaje się, że "jest wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Najcięższe działania niepożądane:
U niektórych pacjentów wystąpiło mrowienie lub drętwienie rąk i nóg (obserwowane często).
Mogły to być objawy neuropatii obwodowej, w związku z działaniami niepożądanymi leku Zavesca
lub w związku z istniejącymi chorobami. Aby to ocenić, lekarz wykona niektóre badania przed
leczeniem oraz w czasie leczenia lekiem Zavesca (patrz punkt 2).

Jeśli u pacjenta wystąpi którekolwiek z takich działań niepożądanych, należy jak najszybciej
skontaktować się z lekarzem.

Jeśli u pacjenta wystąpi lekkie drżenie, głównie drżenie rąk, należy jak najszybciej skontaktować
się z lekarzem. Drżenie często ustępuje bez konieczności przerywania leczenia. Czasami może być
konieczne zmniejszenie dawki leku Zavesca lub przerwanie leczenia tym lekiem, aby powstrzymać
drżenie.

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób)
Do najczęściej występujących działań niepożądanych należą: biegunka, wzdęcia z oddawaniem
wiatrów, bóle brzucha (żołądka), utrata masy ciała i zmniejszenie apetytu.

Po rozpoczęciu leczenia lekiem Zavesca u pacjenta może wystąpić niewielkie zmniejszenie masy
ciała. To działanie niepożądane zwykle ustępuje w miarę kontynuacji leczenia.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób)
Do często występujących działań niepożądanych wywołanych stosowaniem leku należą: ból głowy,
zawroty głowy, parestezje (mrowienie lub drętwienie), zaburzenia koordynacji, niedoczulica
(osłabione wrażenia dotykowe), niestrawność (zgaga), nudności (mdłości), zaparcie i wymioty,
wzdęcie brzucha lub dyskomfort w jamie brzusznej (żołądku) i małopłytkowość (zmniejszona liczba
płytek krwi). Objawy neurologiczne i małopłytkowość mogą być wywołane chorobą podstawową.

Inne możliwe działania niepożądane to: skurcze mięśni lub osłabienie, zmęczenie, dreszcze i złe
samopoczucie, depresja, zaburzenia snu, niepamięć i zmniejszone libido.

U większości pacjentów jedno lub więcej tych działań niepożądanych występuje zazwyczaj
na początku leczenia lub w pewnych odstępach w trakcie leczenia. Większość przypadków jest
łagodna i dość szybko ustępuje. Jeśli którykolwiek z tych objawów niepożądanych powoduje
problemy, należy skontaktować się z lekarzem, który może zmniejszyć dawkę leku Zavesca lub zaleci
inne leki, aby pomóc opanować działania niepożądane.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w
załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji
na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne podawanie preparatu i imiglucerazy w ramach enzymatycznej terapii zastępczej pacjentom z chorobą Gauchera typu I może powodować zmniejszoną ekspozycję na miglustat, natomiast miglustat nie wywiera żadnego wpływu lub wywiera ograniczony wpływ na farmakokinetykę imiglucerazy.

Janssen-Cilag Polska Sp. z o.o.
ul. Iłżecka 24
02-135 Warszawa
22-237-60-00
[email protected]
www.janssen.com/poland/